Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2024
Η ζωή , τελικά , είναι και αυτό : μια κληρονομιά αναμνήσεων
Ένα πρωί , ξυπνήσαμε ..
Και είμαστε σαράντα - πενήντα - εξήντα ++ ..
Συνειδητοποιούμε ότι τα χρόνια πέρασαν ,
αφήνοντας λεπτά σημάδια ,
ρυτίδες στις γωνίες των ματιών ..
Το ρολόι χτυπά , αμείλικτα ,
και νιώθουμε την ανάγκη να ελέγξουμε ..
Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους
που πέρασαν από τη ζωή μας ,
εκείνους που νοιάστηκαν για εμάς ,
εκείνους που έφυγαν νωρίς ,
εκείνους που μας έκαναν να γελάσουμε ,
να κλάψουμε , να ονειρευτούμε ..
Ξαναζούμε στιγμές ευτυχίας και μοναξιάς ,
όνειρα που ανατρέφουμε και εγκαταλείπουμε ..
Κάθε ένας χαράζει το δικό του μονοπάτι ,
Τότε καταλαβαίνουμε :
η ζωή είναι φτιαγμένη από φάσεις ,
από κύκλους ..
Κάθε στάδιο είναι μοναδικό ,
με γεύση , άρωμα , πρόσωπα και ιστορίες ..
Μαζεύουμε λοιπόν αναμνήσεις :
ονόματα , πρόσωπα , αγάπες , απογοητεύσεις ..
Ο "δρόμος" του λαδιού στο ελαιουργείο!
ΆΓΙΟΣ ΙΆΚΩΒΟΣ Ό ΜΈ ΣΥΓΧΩΡΕΊΤΕ
+Ἠλίας Μηνιάτης
Λέσβος: Ηφαίστειο Ανεμώτιας – 2ο βιωματικό εργαστήριο κυκλικής οικονομίας
Άλλοι κυκλοφορούν με λιμουζίνες και άλλοι φορτωμένοι σαν τσουβάλι, σε ένα καρότσι!!!
Η ΑΘΩΝΙΚΗ ΓΗ ΚΟΙΛΟΠΟΝΑ…
ΚΑΤΗΦΟΡΙΖΑΜΕ προς το κελλάκι του Ιάγαρι στις Καρυές. Στο καλοπελεκημένο καλντερίμι όλα ήσυχα σαν σε αιωνιότητα ,όταν ξάφνου ακούστηκε απρόσκλητος ένας κυρίαρχος θόρυβος σαν την μπόρα όπου τραντάχτηκαν οι πέτρες .Τα πάντα εσείοντο και λικνίζονταν βίαια, πέτρες ,μάντρες και δέντρα, σαν την πρώτη ανάσταση το Μεγάλο το Σαββάτο το πρωϊ ,πριν την μεγάλη Ανάσταση.
Όλοι τρομαγμένοι και απορημένοι για ετούτο το συμβάν ,μέχρι που ανέβαινε από εκεί ατάραχος και μας καθησύχασε ένας φτωχός Καλόγηρος ,περιφρονεμένος με ‘κατομπαλωμένο αντερί.
-Μην φοβόσαστε τον σεισμό παιδιά. Μας απάντησε άτρομος.Να , για κοιτάχτε στο Ευαγγέλιο .Η ίδια η Ανάσταση του Κυρίου μας ενώ στις Μυροφόρες έδωκε χαρά ,στους φρουρούς των Αρχιερέων έγινε φόβος και τρόμος μέχρι που λιγοθυμήσανε αναίσθητοι στην γη.
Η γη τώρα είναι στένουσα και βοά όπως κοιλοπονά η μάνα πριν αποκτήσει στην αγκάλη το παιδί της. Η γη αναβρυχάται σαν τον παμφάγο Άδη μόλις έλαβε μέσα στα σπλάχνα του τον Θεό.
Το ίδιο και η γη τώρα στης Παναγιάς το Περιβόλι σείεται με έντρομο αναγάλλιασμα λίγο πριν έρθει η έσχατη ημέρα και των ανθρώπων η αναγέννηση. Μα που ανήκουμε άραγες; Με τις Μυροφόρες ή με τους φρουρούς που έλαβαν τα αργύρια ;
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Νύχτα της 20ης Νοεμβρίου πρωί της 21ης.
Tο αφήγημα της διακυβέρνησης Τραμπ
Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών
Αναμφίβολα ο εκλογικός θρίαμβος του Τραμπ προκάλεσε ανάμικτα συναισθήματα χαράς και λύπης σε ολόκληρο τον πλανήτη, γεγονός, το οποίο υπογραμμίζει την σοβούσα διαίρεση της ανθρωπότητας σε δύο εκ διαμέτρου διαφορετικούς κόσμους ή, ορθότερα, σε δύο «παράλληλα σύμπαντα», που προσπαθούν να στριμωχθούν κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά διάκεινται εχθρικά το ένα προς το άλλο.
 |
Ο διαχωρισμός του παγκόσμιου πληθυσμού σε δύο αντίπαλες παρατάξεις, δηλαδή σε εκείνους που υποστηρίζουν την προώθηση της woke κουλτούρας και σε όσους ασπάζονται τις παραδοσιακές και οικογενειακές αξίες, πυροδοτεί κοινωνικές αντιπαραθέσεις, έντονα πολιτικά πάθη και υποθάλπει τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία. Έτσι όμως, δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής ζωής, όπου η εκλογική νίκη βιώνεται ως επικράτηση επί του μισητού πολιτικού αντιπάλου, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί ζητούμενο η παραγωγή πολιτικής προς όφελος και ικανοποίηση όλων των πολιτών, υπό την προϋπόθεση, βέβαια, μιας συναινετικά διαμορφωμένης πολιτικής ατζέντας στα κυριότερα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα.
ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ WOKE ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΣ
Η εκλογική νίκη του Τραμπ προξένησε ομολογουμένως άφατη θλίψη στους παγκοσμιοποιητές, δηλαδή σε όσους επιδιώκουν εμμονικά την επιβολή του ακραίου μοντέλου νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης, που θα οδηγήσει στην βαθμιαία εξαφάνιση της εθνικής, θρησκευτικής, πολιτισμικής και γλωσσικής ταυτότητας, αλλά και στην σκόπιμη φτωχοποίηση των λαών. Αντιθέτως, σκόρπισε χαμόγελα αισιοδοξίας σε όσους υποστηρίζουν την συγκρότηση ενός πολυπολικού κόσμου, που δίνει έμφαση στην αξία της εθνικής κυριαρχίας και στον αστείρευτο πλούτο των εθνικών πολιτισμών και παραδόσεων.
 |
Η θεαματική επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα επιφέρει (και δικαιολογημένα) ένα συντριπτικό πλήγμα στις άφρονες ελίτ του εθνομηδενισμού και του δικαιωματισμού, σηματοδοτώντας σε παγκόσμιο επίπεδο την επιβράδυνση της αρρωστημένης woke ατζέντας, δηλαδή του «αντίχριστου πολιτισμού» της σατανοκίνητης Νέας Εποχής, που επιχειρεί να επιβάλλει στην χειραγωγούμενη ανθρωπότητα την νομιμοποιημένη διαστροφή των λοάτκι, την ολιστική σεξουαλική αγωγή βρεφών, νηπίων και παιδιών, την εμβρυοκτονία ως αναπαραγωγικό δικαίωμα των γυναικών και την «σεξουαλική ρευστότητα» ως μεταμοντέρνα εκδοχή και αέναη άσκηση ισορροπίας μεταξύ του βιολογικού φύλου (sex) και του κοινωνικού φύλου (gender), η οποία θα «κλειδώσει» στην επικράτηση της μετά-ανθρώπινης άφυλης ταυτότητας.
Την ίδια στιγμή, η πρωτοφανής και απροσδόκητη κυριαρχία των ρεπουμπλικάνων σε όλα τα νευραλγικά κέντρα λήψης αποφάσεων (Γερουσία, Βουλή των Αντιπροσώπων, Ανώτατο Δικαστήριο) αναπτερώνει τις ελπίδες όσων πρεσβεύουν ότι ήρθε το «πλήρωμα του χρόνου», ώστε η πολιτική να επανέλθει από τον εκτροχιασμό της προβολής και της διαφήμισης του woke αφηγήματος πάνω στις ράγες του εθνοκεντρισμού και της υπεράσπισης των θεμελιωδών αξιών, δηλ. του έθνους, της θρησκείας και της οικογένειας.
Οι δυτικές κοινωνίες, έχοντας αποθεώσει κάθε έννοια και μορφή αντιδημοκρατικού δικαιωματισμού, εν συνεχεία διολίσθησαν στον κοινωνικό αυταρχισμό της πολιτικής ορθότητας, με αποτέλεσμα την πολιτική και κοινωνική περιθωριοποίηση μιας πολυάριθμης μερίδας πολιτών, εκείνων δηλαδή, που εναντιώνονταν στην δαιμονική ανατροπή της Θεοπαράδοτης ηθικής τάξης, διαφυλάσσοντας τις μακραίωνες εθνικές και θρησκευτικές τους αξίες.
Οι τελευταίοι βρέθηκαν ξαφνικά να βάλλονται πανταχόθεν από τους οπαδούς του κοινωνικού εξτρεμισμού (νεοφιλελεύθερους, ακτιβιστές, τηλεπερσόνες, συστημικούς δημοσιογράφους, Μ.Κ.Ο. κ.λ.π.) ως γραφικοί, ψεκασμένοι και ακροδεξιοί. Επομένως, δικαιολογημένα πανηγυρίζουν σήμερα την εκλογική επικράτηση του Τραμπ, καθώς θεωρούν ότι έχουν σημαντική συνεισφορά στην περιφανή του νίκη, που θα θέσει τέλος στην κοινωνική τους απαξίωση και θα οδηγήσει στην ολική τους επαναφορά στο προσκήνιο της πολιτικοκοινωνικής ζωής, και μάλιστα, δικαιωμένους και περισσότερο ισχυρούς.
Όμως, η σημαντική οπισθοχώρηση ή καλύτερα η αδρανοποίηση του woke αφηγήματος –δεδομένου ότι μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού εξακολουθούν να συνυφαίνουν τον άκρατο και κακώς νοούμενο δικαιωματισμό με την δημοκρατία, την κοινωνική πρόοδο και την συμπερίληψη– δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα εμφανές κενό στην «μακρά αλυσίδα» κρίσιμων αφηγημάτων κοινωνικής χειραγώγησης των πολιτών από τις κυρίαρχες πολιτικοοικονομικές ελίτ.
ΝΕΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΡΑΜΠ
Η διακυβέρνηση Τραμπ καλείται το συντομότερο δυνατό να υποκαταστήσει το αφήγημα που αποδοκιμάστηκε στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές με ένα άλλο πειστικότερο, λιγότερο συγκρουσιακό και περισσότερο μαζικό και αποδεκτό, πριν προλάβουν οι βρεφοποιημένοι πολίτες να ενηλικιωθούν και κατανοήσουν ότι ο νέος ένοικος του οβάλ γραφείου δεν είναι ο (αυτο)προβαλλόμενος πολιτικός αναμορφωτής της Αμερικής, αλλά η θλιβερή (άλλη) όψη του ιδίου νεοταξίτικου νομίσματος.
 |
Η εκλογή του ρεπουμπλικάνου προέδρου θα σηματοδοτήσει την εσπευσμένη και άνευ σοβαρών κοινωνικών αντιδράσεων μετάβαση της ανθρωπότητας στην αχρήματη κοινωνία των ψηφιακών κρυπτονομισμάτων (ή των ψηφιακών νομισμάτων των Κεντρικών Τραπεζών –CBDC–), την οποία οι πολίτες θα υποδεχθούν χωρίς δεύτερη σκέψη, εμπιστευόμενοι τυφλά τον «χαρισματικό ηγέτη», ο οποίος –αφού επέζησε «θαυματουργικά» από την εναντίον του δολοφονική απόπειρα στην Πενσυλβάνια– αναλαμβάνει την «θεϊκή αποστολή» να εξασφαλίσει την παγκόσμια ειρήνη και να καταπαύσει τις εχθροπραξίες, λυτρώνοντας τον τρομοκρατημένο κόσμο από το χείλος της αβύσσου ενός γενικευμένου πυρηνικού πολέμου και φέρνοντας παντού την τάξη και την ασφάλεια.
(Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε επανειλημμένως δεσμευθεί ότι, μόλις εκλεγεί πρόεδρος, θα συμβάλει αποφασιστικά στον τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή).
Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν παρέλθουν 24 ώρες από την μεγάλη εκλογική επιτυχία του Τραμπ, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης επέδειξε ιδιαίτερη βιασύνη, σπεύδοντας να ευθυγραμμιστεί με τις απόψεις του οικονομικού επιτελείου του νεοεκλεγέντος προέδρου, τονίζοντας μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
«Τα κρυπτονομίσματα είναι μια νέα πραγματικότητα, δεν μπορεί να την αντιμετωπίζουμε με στρουθοκαμηλισμό. Όμως, δεν υπάρχει ο έλεγχος στο βαθμό που θα έπρεπε σε εθνικό και διεθνές επίπεδο»¹.
Μάλιστα, έφθασε στο σημείο να επικρίνει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την καθυστέρηση στην υιοθέτηση του ψηφιακού ευρώ!
Βέβαια, η άντληση προσωπικών δεδομένων σε συνδυασμό με την ευρύτατη κυκλοφορία και χρήση των ψηφιακών (κρυπτο)νομισμάτων θα αποτελέσουν τα δύο πολύτιμα εργαλεία της υπερεθνικής ολιγαρχικής ελίτ, τα οποία θα εκμεταλλευτεί στο έπακρο, με σκοπό την οικοδόμηση ενός παγκόσμιου τυραννικού καθεστώτος αφόρητου ψηφιακού ελέγχου και επιτήρησης των πολιτών.
 |
Αν και είναι αλήθεια ότι μερικά από τα κρυπτονομίσματα προσφέρουν μεγάλο βαθμό ιδιωτικότητας, εντούτοις το Δίκτυο Καταπολέμησης Οικονομικών Εγκλημάτων του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών απαιτεί από τις ανταλλακτικές επιχειρήσεις κρυπτονομισμάτων να εγγράφονται στον κατάλογο επιχειρήσεων παροχής πίστωσης, προκειμένου να συμμορφώνονται με την νομοθεσία περί άρσης του απορρήτου. Επομένως, οι οικονομικές συναλλαγές που διενεργούνται στις πλατφόρμες των κρυπτονομισμάτων, μπορούν τελικά να εντοπιστούν, μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας blockchain, και ως εκ τούτου η ασφάλεια του απορρήτου των οικονομικών δοσοληψιών αίρεται σε μεγάλο βαθμό.
Όμως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι επενδύουν τις ελπίδες τους στην διακυβέρνηση Τραμπ, αναμένοντας την χαραυγή μιας καλύτερης και φωτεινότερης ημέρας για το σύνολο της ανθρωπότητας, καθώς αδυνατεί όχι μόνο να εμφυσήσει «πνοή ζωής» στον ηθικά και πνευματικά παρηκμασμένο κόσμο, αλλά κρίνεται πολύ πιθανό ότι θα είναι εκείνη που θα τον ωθήσει στον γκρεμό της οριστικής απώλειας, εγκαινιάζοντας την εποχή του παγκόσμιου ψηφιακού ολοκληρωτισμού και αντικαθιστώντας το επαχθές και φθαρμένο αφήγημα της woke ατζέντας με το γρήγορο, εύκολο, ασφαλές και «cool» αφήγημα της αχρήματης κοινωνίας.
 |
Ασφαλώς, η επιδίωξη του ψηφιακού μετασχηματισμού της κοινωνίας και της οικονομίας αποτελεί «κοινό τόπο» όλων των ετερόκλιτων νεοταξίτικων δυνάμεων, αλλά σε περίπτωση εκλογής της Χάρις θα ακολουθείτο μια ηπιότερη πολιτική διαχείρισης της ψηφιακής μετάβασης, ενώ θα έδινε μεγαλύτερη βαρύτητα στην προώθηση της άμβλωσης και στην θεσμική κατοχύρωση των δικαιωμάτων των διεμφυλικών ατόμων (woke ατζέντα). Αντικρίζοντας κατάματα την πραγματικότητα, διαπιστώνουμε ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στις συμπληγάδες του παράλογου δικαιωματισμού και της ψηφιοποίησης των μετρητών.
Κατά την προσωπική μας εκτίμηση, όσοι πλήττονται από την εκλογική επικράτηση του Τραμπ, έχοντας επενδύσει εκατομμύρια δολάρια στην προώθηση της ομοφυλόφιλης υπερηφάνειας, στην επιβολή της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, στην βιομηχανία των μεταλλαγμένων τροφίμων και στην εμβολιαστική συμμόρφωση του πληθυσμού «για πάσα νόσο και ασθένεια», κρίνεται πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν –υπό την νέα αμερικανική διοίκηση– όχι μόνο τις δυσάρεστες συνέπειες μιας απροσδόκητης οικονομικής καθίζησης, αλλά και τον κίνδυνο της στέρησης της προσωπικής τους ελευθερίας εξαιτίας των επαπειλούμενων δικαστικών διώξεων.
 |
Υπό τις συνθήκες αυτές, το επόμενο εξάμηνο προδιαγράφεται ιδιαίτερα κρίσιμο για την πολιτική κατάσταση των Η.Π.Α., δεδομένου ότι τα οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που θίγονται και ζημιώνονται σφόδρα από την διακυβέρνηση Τραμπ μπαίνουν στον «πειρασμό» να προκαλέσουν σκόπιμη πολιτικοκοινωνική αποσταθεροποίηση της Αμερικής, εκτρέποντας την νεοεκλεγείσα ηγεσία από την υλοποίηση του κυβερνητικού της προγράμματος.
Συνεπώς, όσοι εναντιώνονται στον νέο ρεπουμπλικάνο πρόεδρο αναζητούν την κατάλληλη ευκαιρία και περίσταση για να ωθήσουν τις Η.Π.Α. και τον κόσμο ολόκληρο στον πόλεμο, στο χάος και στην αταξία, προκαλώντας εμπόλεμες συγκρούσεις και γενικευμένες κοινωνικές ταραχές, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιοι. Αλλά επισημαίνουμε εκ νέου ότι, αν ο Τραμπ κατορθώσει να θωρακίσει αποτελεσματικά και γρήγορα την κυβέρνησή του από κάθε εσωτερική απειλή και ενορχηστρωμένη επίθεση, θα εισαγάγει την ανθρωπότητα στην εποχή του παγκόσμιου ψηφιακού φασισμού και της αχρήματης κοινωνίας.
Η Αμερική, υπό την ηγεσία του Τραμπ, θα αποτελέσει την ραχοκοκαλιά του παγκόσμιου ψηφιακού κράτους της Νέας Εποχής, το οποίο θα συνθλίψει κυριολεκτικά κάθε έννοια προστασίας των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προετοιμάζοντας τον δρόμο για την εμφάνιση (ελπίζοντας πάντοτε ότι η Πανσθενουργός Θεία Χάρις θα ακυρώσει τα δαιμονικά σχέδια των Νεοταξιτών) στην Παγκόσμια Ιστορία του «βδελύγματος της ερημώσεως».
ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Η εκλογική επικράτηση του Τραμπ δεν συμβολίζει την χρυσή εποχή της Αμερικής, αλλά την έναρξη της σκοτεινής εποχής του «θαυμαστού» ψηφιακού κόσμου, που θα οδηγήσει σε μια κοινωνία πνιγηρής συμμόρφωσης και ομοιομορφίας, εξαερώνοντας την ελευθερία της έκφρασης και την ψυχική υγεία των πολιτών.
Κατά την διάρκεια της τετραετούς διακυβέρνησης του Τραμπ θα υλοποιηθούν συγκλονιστικές τεχνολογικές εφαρμογές, οι οποίες θα αφήσουν άφωνη την ανθρωπότητα, επηρεάζοντας αποφασιστικά την οικονομία, την υγεία, την επικοινωνία, την εργασία και την εκπαίδευση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, ανατρέποντας εκ βάθρων κάθε γνωστό μοτίβο ζωής.
 |
Η κυριαρχία της Τεχνητής Νοημοσύνης στους τομείς κυρίως της εργασίας, της οικονομίας, των κοινωνικών υπηρεσιών και της δημόσιας διοίκησης, η υποχρεωτική ψηφιοποίηση κάθε είδους συναλλαγής, η ηλεκτρονική ταυτότητα προσώπων, ζώων, κτηρίων και αντικειμένων, το ψηφιακό (κρυπτο)νόμισμα που θα καταργήσει σταδιακά τις εγχρήματες συναλλαγές και το εκούσιο τσιπάρισμα των ανθρώπων, το οποίο θα εμφανιστεί ως εξαιρετική επιλογή διεπαφής μεταξύ του ανθρώπου και του ηλεκτρονικού υπολογιστή (ήδη ο Έλον Μασκ –«λύνει και δένει» μέσα στον Λευκό Οίκο– και η Neuralink προετοιμάζονται πυρετωδώς για την «υλοποίηση του οράματος» της τοποθέτησης εγκεφαλικών εμφυτευμάτων σε ανθρώπους) θα αλλάξουν δραματικά την φυσιογνωμία του κόσμου, προλειαίνοντας το έδαφος για την επιβολή της χειρότερης δικτατορίας όλων των Εποχών, δηλαδή την δικτατορία της αλγοριθμικής ψηφιακής επιτήρησης.
 |
Η υποχρεωτική ψηφιοποίηση κάθε οικονομικής και επαγγελματικής δραστηριότητας θέτει σε κίνδυνο τις βασικές ανθρώπινες ελευθερίες (αφού περιθωριοποιεί αναγκαστικά όσους απορρίπτουν το ψηφιακό μοντέλο ζωής), αποτελώντας σαφές προειδοποιητικό σημάδι της εμφάνισης του «υιού της απωλείας», αλλά αυτό φαίνεται να μη διεγείρει τα πνευματικά αντανακλαστικά των πολιτών, θεωρώντας την εξ αποστάσεως ψηφιακή διεκπεραίωση των συναλλαγών τους ως το βέλτιστο τεχνολογικό επίτευγμα της Πληροφορικής και των Επικοινωνιών.
Οι πολίτες εκλαμβάνουν ως απειλή μόνο την κυριαρχία της woke ατζέντας και την έκρηξη του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Όμως, ασυγκρίτως μεγαλύτερη απειλή από τον πόλεμο και τον υπερφίαλο δικαιωματισμό αποτελούν η ισοπέδωση των δύο βασικών πυλώνων του πνευματικού πολιτισμού, δηλ. της Ελευθερίας και της Αξιοπρέπειας, και η εκούσια υποταγή των πολιτών στο αντίχριστο σύστημα ψηφιακής διακυβέρνησης, που θα επιβάλει την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου συστήματος παν-οπτικού ελέγχου, επί τη βάσει του οποίου θα καθίσταται εφικτή η αδιάλειπτη ηλεκτρονική παρακολούθηση των ανθρώπων.
 |
Σε κάθε περίπτωση, η υπερεθνική ολιγαρχική ελίτ, έχοντας απλώσει τα νεοταξίτικα πλοκάμια της σε όλα τα κράτη και ελέγχοντας τις αντίπαλες πολιτικές φατρίες θα ωφελείται με την «έξυπνη» εναλλαγή της παγκόσμιας διακυβέρνησης μεταξύ των «δύο αντίθετων πόλων εξουσίας», που θα αποκοιμίζει την διαιρεμένη σε δύο μέρη ανθρωπομάζα, πιστεύοντας αφελώς το κάθε μέρος ότι υλοποιείται το πολιτικό αφήγημα της προτίμησής του, ενώ την ίδια στιγμή θα καλπάζει (χωρίς να το συνειδητοποιεί) προς τα τελικά Έσχατα της Ιστορίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο, σε συμπτυγμένη μορφή, δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», 17/11/2024, σελ. 58.
Να είμαστε αισιόδοξοι όταν πάσχουμε, γιατί τίποτα απʼόσα παθαίνουμε δεν είναι χωρίς στόχο και χωρίς νόημα.
Συνοδοιπόροι στόν Ουρανό τής Εκκλησίας μας..... Ημέρα 6η!
Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Ἔχουμε ἐδῶ τὴν ἑορτὴ τῆς Εἰσόδου τῆς Θεοτὸκου στὸ Ναό. Τὸ θέμα τῆς ἑορτῆς εἶναι πολὺ ἁπλό: ἕνα κοριτσάκι προσάγεται ἀπὸ τοὺς γονεῖς του στὸ ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Δὲν ὑπάρχει τίποτε τὸ ἰδιαὶτερα ἀξιοσημείωτο στὸ γεγονὸς αὐτό, ἐπειδὴ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη αὐτὸ ἀποτελοῦσε μιὰ γενικὰ ἀποδεκτὴ συνήθεια καὶ πολλοὶ γονεῖς ἔφερναν τὰ παιδιά τους στὸ ναὸ, ὡς σημεῖο προσαγωγῆς τους στὸν Θεό, ὡς ἔνδειξη, πώς δίνουν στὴ ζωή τους ἕναν οὐσιαστικὸ σκοπὸ καὶ νόημα, πώς τὰ φωτίζουν ἀπὸ μέσα μὲ τὸ φῶς μιᾶς ἀνώτερης ἐμπειρίας.
Στὴν περίπτωση ὅμως τῆς Παναγίας, ὅπως μᾶς τὸ ὑπενθυμίζει ἡ Ἀκολουθία τῆς ἡμέρας, ὁδήγησαν τὸ παιδὶ στὰ “Ἅγια τῶν Ἁγίων”, στὸν τόπο πού κανεὶς ἄλλος, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ πάει, στο μυστικὸ ἐσωτερικὸ Ἱερὸ τοῦ ναοῦ. Τὸ ὄνομα τοῦ κοριτσιοῦ εἶναι Μαρία. Εἶναι ἡ μελλοντικὴ μητέρα τοῦ Ἰησοῦ Χρίστου, μέσῳ τοῦ ὁποίου, σύμφωνα μὲ τὴν Χριστιανικὴ πίστη, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸ ἀνθρώπινο γένος, νὰ μοιραστεῖ τὴν ζωή του καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὸ θεῖο της περιεχόμενο. Εἶναι ὅλα αὐτὰ παραμύθια; Ἤ εἶναι κάτι πού μᾶς δόθηκε καὶ πού ἀποκαλύπτεται ἐδῶ, κάτι πού σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν ζωή μας, κάτι πού δὲν μπορεῖ ἴσως νὰ ἐκφραστεῖ μὲ λόγια τῆς καθημερινῆς ζωῆς;
Αὐτὸς εἶναι ὃ μεγαλειώδης, ὁ ὀγκώδης, ὁ ἱεροπρεπὴς ναὸς τῆς Ἱερουσαλήμ. Καὶ γιὰ αἰῶνες ἐκεῖ, πίσω ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς βαρεῖς τοίχους, ἕνα πρόσωπο μποροῦσε νὰ ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό. Τώρα ὅμως, ὁ ἱερέας παίρνει ἀπὸ τὸ χέρι τὴ Μαρία καὶ τὴν ὁδηγεῖ στὸ Ἱερότερο τμῆμα τοῦ Ναοῦ καὶ ἐμεῖς ψάλλουμε: “Ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος… σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου…”. Ἀργότερα, στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ὁ Χριστὸς λέει: “Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν”. Καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς συμπληρώνει: “ἐκεῖνος δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ” (Ἴωάν. 2,19,21).
Τὸ νόημα ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων, τῶν λέξεων καὶ τῶν σκέψεων, εἶναι ἁπλό: ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἕξης, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος γίνεται ναός. Οὔτε πέτρινος οὔτε θυσιαστήριο ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος -ἡ ψυχή του, τὸ σῶμα του καὶ ἡ ζωὴ τοῦ -γίνεται ἡ ἱερὴ καὶ θεία καρδία τοῦ κόσμου, τὰ “ἁγία τῶν ἁγίων”. Ὁ ἕνας ναός, ἡ Παναγία – ζῶν καὶ ἀνθρώπινος – ὁδηγεῖται σ’ ἕναν ἄλλο ναὸ φτιαγμένο ἀπὸ πέτρα καὶ ὁλοκληρώνει ἔτσι ἐκ τῶν ἔνδον τὴν σημασία καὶ τὸ νόημα του.
Μ’ αὐτὸ τὸ γεγονὸς, ἡ θρησκεία, καὶ ἀκόμη περισσότερο ἡ ζωή, ὑφίσταται μιὰ πλήρη μεταβολὴ τῆς ἰσορροπίας της. Αὐτὸ πού τώρα εἰσέρχεται στὸν κόσμο, εἶναι μιὰ διδασκαλία ποὺ δὲν τοποθετεῖ τίποτε ἄλλο ὑψηλότερα ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει τὴ μορφὴ ἀνθρώπου, γιὰ ν’ ἀποκαλύψει τὴν κλήση καὶ τὸ νόημα τοῦ ἀνθρώπου ὡς θεϊκοῦ πλάσματος. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ κι ἔπειτα, ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος. Τίποτε πλέον δὲν βρίσκεται ἀπὸ πάνω του, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ κόσμος εἶναι δικός του, ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἐκπληρώσει ἔτσι ὁ ἄνθρωπος τὸν θεϊκό του προορισμό.
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ πού ἡ Παναγία εἰσῆλθε στὰ “ἅγια τῶν ἁγίων”, ἡ ἴδια ἡ ζωὴ ἔγινε Ναός. Κι ὅταν ἑορτάζουμε τὰ Εἰσόδιά της, ἑορτάζουμε τὸ θεῖο νόημα τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν λαμπρότητα τῆς ὑψηλῆς του κλήσεως. Δὲν γίνεται, λοιπὸν, νὰ ἐξαφανιστοῦν καὶ νὰ ξεριζωθοῦν ὅλ’ αὐντά ἀπὸ τὴ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου.
Τά Εισόδια τής Θεοτόκου. Ή καλογερική τής Παναγίας
Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2024
Μακαριστός Γεροντας Εφραιμ Φιλοθεΐτης ο τής Αριζόνας.
Ας προσέξουν, γιατί απ'την Ελλάδα μπορεί να αρχίσει να "ξηλώνεται" η Τουρκία
Το έσχατο μυστήριο
Έχει ο καιρός γυρίσματα….
Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας
Στήν Οὐκρανία συνεχίζεται πάντα ὁ ἀνελέητος διωγμός τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τό οὐκρανοναζιστικό σκυλολόϊ καί τούς ἀντίχριστους ψευτοπαπᾶδες του. Τά ὅσα εἴδαμε πρόσφατα μέ τόν ἐμβληματικό μητροπολίτη Μπάντσεν Λογγίνο νά καταρρέει ἀπό καρδιακή προσβολή μέσα στό ψευτοδικαστήριο τοῦ καθεστῶτος Ζελένσκι, πρόσθεσαν ἕνα ἀκόμη θλιβερό κρίκο στήν αἱματηρή ἁλυσίδα. Λίγες μέρες μόλις μετά τήν αἱματηρή ἐπίθεση μέσα στόν καθεδρικό ναό τοῦ Τσερκάσι, ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας, καί τόν ξυλοδαρμό τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου Θεοδοσίου (γράψαμε γιά τό συμβάν σέ παλαιότερο κείμενο).
Θυμίζω ὅτι ὁ Λογγίνος (γνωστὸς ὄχι μόνο γιὰ τὸ ἀταλάντευτο ὀρθόδοξο ὁμολογιακό του φρόνημα, ἀλλὰ βεβαίως καὶ γιὰ τὸ σπουδαῖο ἵδρυμα μὲ περισσότερα ἀπὸ 400 ὀρφανὰ καὶ παιδιὰ μὲ ἀναπηρίες ποὺ εἶχε φτιάξει στὴ Μονὴ Μπάντσεν, ὅπου ἦταν ἐπὶ χρόνια ἡγούμενος) ὑφίσταται τά πάνδεινα ἐδῶ καί πολύ καιρό (ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό μοναστήρι του, διώκεται ποινικά μέ γελοῖες κατηγορίες, παρακρατικοί τραμποῦκοι ἔκαψαν πρό μηνῶν τό σπίτι του καί τόν ξυλοκόπησαν ἄγρια κλπ, ὅπως βλέπετε στήν 3η εἰκόνα) καί στήν διάρκεια τῆς δίκης-παρωδίας ἐναντίον του (30/10/2024) δέν ἄντεξε ὁ ταλαιπωρημένος ὀργανισμός του καί πλέον νοσηλεύεται σέ κρίσιμη κατάσταση (εἰκόνες 4,5,6).
Ἔχουμε φτάσει πλέον στό σημεῖο μέχρι καί ἀπό τήν τόσο ἐχθρική Δύση νά ὑψώνονται κάποιες φωνές διαμαρτυρίας γιά τά ὅσα ὑφίστανται οἱ Ὀρθόδοξοι στή χώρα τοῦ ἐβραιοχάζαρου κλόουν καί τῶν ρασοφόρων παλιάτσων τοῦ ἀλητήριου Ἐπιφανίου, ἀλλά ἐδῶ στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα νά σιωποῦν οἱ πάντες ἀνερυθρίαστα. Καί γιά τόν μέν ἠθικό αὐτουργό ὅλης αὐτῆς τῆς τραγωδίας, ἐκεῖ στό πνευματικά σβησμένο καί θεοσκότεινο Φανάρι, ἔχουμε μιλήσει πολλές φορές. Γιά νά μήν τό ἐπικεντρώνουμε ὅμως μόνο ἐκεῖ, εἶναι τραγική ἡ ἔλλειψη καί ἑνός ἔστω λόγου συμπάθειας καί στήριξης πρός τήν δεινῶς διωκόμενη γνήσια Οὐκρανική Ἐκκλησία ἀπό τά χείλη τῶν Ἑλλαδικῶν ἱεραρχῶν (ἔστω ἀπό ἐκείνους πού γνωρίζουμε ὅτι δέν συμφωνοῦν μέ τό ἐκεῖ ἐξελισσόμενο αἶσχος, γιατί γιά τούς ἄλλους δέν τρέφουμε βεβαίως αὐταπάτες).
Θυμίζω ἐδῶ (ἐπειδή κάποιοι θολώνουν ἐσκεμμένα τά νερά) ὅτι ἐπισήμως ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία δέν ἔπαψε ποτέ νά ἀναγνωρίζει τήν πραγματική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, οὔτε ἔχει ποτέ συνοδικῶς (διά συζητήσεως καί ψηφοφορίας) ἀποφανθεῖ ὅτι ἀναγνωρίζει τήν κάλπικη τοῦ καθηρημένου Ντουμένκο. Αὐτό ἔγινε πραξικοπηματικά (δέν θά ξεχάσουμε ποτέ τήν ἀπαράδεκτη ἀνακοίνωση τοῦ τότε ἐκπροσώπου Τύπου τῆς Συνόδου μητροπολίτη Ναυπάκτου) καί ἔκτοτε πέρασε καί παγιώθηκε σιωπηλά, χωρίς νά ὑπάρχει κἄν κοινή θέση - γι’ αὐτό καί βλέπουμε ἄλλους μητροπολῖτες νά μνημονεύουν τον Ἐπιφάνιο καί νά συλλειτουργοῦν μέ τούς σχισματικούς καί ἄλλους ἀκόμη καί σήμερα νά ἀρνοῦνται ἤ νά κάνουν διάφορα γιά νά τό ἀποφύγουν.
Ἐδῶ ὅμως βλέπουμε πιά ἀκόμη καί αὐτούς νά ἔχουν σιγήσει, ἀπρόθυμους ὄχι νά ἀσκήσουν κριτική στούς Βαρθολομιερώνυμους (ἐντάξει, ἐδῶ γελᾶμε), ἀλλά ἀκόμη καί νά ποῦν μία ἔστω κουβέντα γιά τό δρᾶμα πού ζοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκεῖ πάνω ἀπό τό ναζιστικό οὐκρανικό καθεστώς καί τίς παρακρατικές συμμορίες του. Παγερή σιωπή καί σέ αὐτό, ὅπως βέβαια καί σέ ὅλα τά ἄλλα. Ἡ Ὀρθόδοξη πατρίδα μας βουλιάζει καί χάνεται καί τό μόνο πού ἀκούγεται γύρω μας εἶναι οἱ πανηγυρικές ἰαχές καί τά δαιμονικά οὐρλιαχτά τῶν ὀργάνων τοῦ σκότους. Ἐκεῖνοι πού πρέπει νά φωνάξουν καί νά ἀντιδράσουν, σιωποῦν ἄνευ ντροπῆς. Ὅπως ὅμως ἔχουν τεράστια εὐθύνη γιά τή σιωπή τους σέ ὅλα τά μείζονα πνευματικά θέματα, ἐξίσου φταῖνε καί γιά τό δρᾶμα τῆς διωκόμενης Ὀρθοδοξίας στήν Οὐκρανία. Γιατί ἡ σιωπή εἶναι πάντοτε συνενοχή. Καί τό αἷμα πού χύνεται ἐκεῖ πάνω δέν βαραίνει μόνο τόν τραγικό Παποκαισαρίσκο της φαναριώτικης σφηκοφωλιᾶς. Βαραίνει πιά ἐδῶ καί πολύ καιρό καί τά δικά τους χέρια...Λατινογενής η Λειτουργική Μεταρρύθμισις
Παρα τήν ηπιότητα μέ τήν οποίαν εκφράζονται κάποτε οι οπαδοί της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, το κίνημά τους φαίνεται διατεθειμένο νά προχωρήση σταθερά, αποφασισμένο, όσον είναι δυνατόν, νά καινοτομήση. Αυτό ίσως, κατ’ αρχήν, θά ημπορούσε νά μή θεωρηθή οπωσδήποτε αρνητικό, αλλ’ όμως, προκειμένου νά υπάρξη διάλογος, πρέπει νά προηγηθή ειλικρινής ενημέρωσι.
Σέ άρθρο, πού εδημοσιεύθη προσφάτως εις έγκριτο εκκλησιαστική εφημερίδα, γραμμένο υπό γνωστού τέως λυκειάρχου, ενθέρμου φιλενωτικού καί θιασώτου τής λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, γίνεται προσπάθεια νά απαλλαγή τό κίνημα αυτό από τις δυτικές, λατινικές καταβολές του. Όμως, τόσον ένας αείμνηστος καθηγητής της Θεολογίας, ο «πρωτοπόρος καί βασικός σκαπανέας τού λειτουργικού μας πλούτου», κατά τήν έκφρασι τού ιδίου τού ανωτέρω αρθρογράφου, όσον και ένας διακεκριμένος ρώσσος πρωτοπρεσβύτερος λειτουργιολόγος, τόν διαψεύδουν. (Εις τό παρόν κείμενο δέν αναφερόμεθα ονομαστικώς εις πρόσωπα, έχοντες ώς σκοπό νά μη κρίνωμε αύτά καθ’ εαυτά τα πρόσωπα, αλλά τις συγκεκριμένες απόψεις τους. Διά τούτο καί παραλείπονται οι σχετικές παραπομπές).
Τό λειτουργικό κίνημα, γενικώς, διακρίνεται σέ δυο ιστορικά μέρη τό πρώτο είναι ακαδημαϊκού χαρακτήρος, ενώ τό δεύτερο είναι κυρίως πρακτικού προσανατολισμού. Ήδη από τόν 17ον αι. η Δύσι έχει επιδείξει μεγάλο ιστορικό καί αρχαιολογικό ενδιαφέρον γιά τήν χριστιανική λατρεία και έχει προβή σέ σημαντικές εκδόσεις επιστημονικών συγγραμμάτων, θέτοντας έτσι τίς βάσεις, γιά ολόκληρο τό οικοδόμημα τής μετέπειτα λατινικής λειτουργικής μεταρρυθμίσεως. Αργότερα εις τήν Ρωσσία τού 19ου αι., όταν είχε δημιουργηθή ένα ρήγμα εις την θρησκευτική συνείδησι τών πιστών, ένα ρήγμα μεταξύ τής θεολογικής ερεύνης καί τής εκκλησιαστικής εμπειρίας, κάποιοι εκπρόσωποι τής ρωσσικής θεολογίας, η οποία ήταν δομημένη επί δυτικών προτύπων, παρουσίασαν παρόμοια επιστημονικά έργα, αντίστοιχα καί ισάξια τών δυτικών συναδέλφων τους. Μαζί τους συνετάγησαν καί κάποιοι γνωστοί έλληνες θεολόγοι.
Όμως, έως εδώ η ενασχόλησι ήταν μάλλον ακαδημαϊκή. Ο άνθρωπος, πού έλαβε πρώτος τά συμπεράσματα τών επιστημών τά ανέμειξε μέ τήν προσωπική του ιδεολογία, τούς στόχους καί τούς οραματισμούς του γιά μία «βελτιωμένη», κατά τήν αντίληψί του, «λειτουργική ζωή», ήταν ο ρωμαιοκαθολικός αββάς Gueranger, ο ηγούμενος τού λατινικού μοναστηριού Solesmes εις τήν Γαλλία. Αυτός, μέ τόν ρηξικέλευθο χαρακτήρα, πού τόν διέκρινε, εδημιούργησε, κατά τήν διάρκεια τής δεκαετίας 1830 - 40, τό πρώτο μεταξύ τών φράγκων, κίνημα τής λειτουργικής μεταρρυθμίσεως. Ο άββάς Gueranger, όπως καί άλλοι λατίνοι, γαλλικής κυρίως καταγωγής, αντελαμβάνοντο πώς η λειτουργία τους δέν είχε τίποτε νά τους προσφέρη, χωρίς δυστυχώς νά ημπορέσουν να διακρίνουν πώς η νεκρότης αύτή τής λατρευτικής ζωής τους ωφείλετο εις τήν στέρησι τής θείας Χάριτος. Γι' αυτό καί ηθέλησαν, μέ ανθρώπινα μέσα, νά επιφέρουν μία καινούργια αφύπνισι δι’ ενός αισθητικού θρησκευτικού καί ψυχολογικού ενθουσιασμού περί τήν λατρεία, νά δημιουργήσουν ένα είδος εύσεβισμού καί νά συνδέσουν τήν λειτουργική ζωή μέ τήν ιεραποστολική δραστηριότητα.
Εις τήν προσπάθεια τους αύτήν ήλθε αρωγός ό πάπας Πίος ο 10ος μέ δυο επίσημες αποφάσεις του (decretum) τό 1903 και 1910, οπότε το κίνημα της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως εις τήν Δύσι άρχισε πλέον νά απολαμβάνη καί τής επισήμου εγκρίσεως τού Βατικανού. Λίγο αργότερα, μόλις τό 1914, ο dom Lamdert Beauduin ίδρυσε εις τήν πόλι Louvain του Βελγίου τήν γνωστή, γιά τήν μεγάλη της δραστηριότητα, «λειτουργική κίνησι», μέ πλήθος εκδόσεων, σεμιναρίων, διαλέξεων, λειτουργικών εβδομάδων, συζητήσεων, μαθημάτων καί περιοδικών. Έν συνεχεία αυτή η «λειτουργική» κίνησι» έγινε δεκτή καί από τήν παπική ιεραρχία, διότι τήν διευκόλυνε εις τήν απολογία της περί τού «τί πταίει εις τήν εκκλησία», οδηγώντας την τελικώς εις τις ριζικές μεταρρυθμίσεις τής B' Βατικανείου Συνοδου (1965).
Όλες αυτές οί δραστηριότητες περιήλθαν εις γνώσι καί ενός έλληνος θεολόγου μέ ζήλο διά τήν Εκκλησίαν, αλλά μέ έμμεσο μαθητεία εις τήν Πατερική παράδοσι, (αφού γνώρισε τούς Πατέρας μέσω τρίτων, δηλαδή κάποιων δυτικών συγγραφέων, κατά συγκινητική μεταγενεστέρα ομολογία του, αξία νά μάς διδάξη πολλά περί αρετής καί ταπεινοφροσύνης). Έτσι, λοιπόν, ο όντως αοίδιμος αυτός καθηγητής της θεολογίας, επεδόθη μέ εξαιρετική αφοσίωσι εις τό νά επικρατήση και εις τόν ελλαδικό χώρο μία βαθεία λειτουργική αναγέννησι. Μεταξύ τών βασικών του αιτημάτων, (κατά τά γραφόμενά του ήδη από τό 1948), ήταν η ανάγνωσι των ευχών της θείας Λειτουργίας εις επήκοον του λαού, η τέλεσι της Λειτουργίας κατ’ ενώπιον του λαού, (αίτημα το οποίον ίσως εγκατέλειψε αργότερα), η γονυκλισία της Κυριακής, οί ευχές τού σαραντισμού, η χρήσι ατομικών βιβλιαρίων, γιά τήν παρακολούθησι της Λειτουργίας, η ενθάρρυνσι της δημιουργίας μιας ψυχολογικής εξάρσεως κατα τήν λατρεία, κ.τ.λ. (όλ' αυτά δανεισμένα, βεβαίως, από τη δυτική «λειτουργική κίνησι», πού τόσο εθαύμαζε).
Ήταν, ώς φαίνεται, μία εποχή, κατά τήν οποίαν επικρατούσε η αντίληψι πώς ό,τι προήρχετο από τή Δύσι, ήταν κατ' αρχάς καλό. Μία άντίληψι, πού είχε επηρεάσει σχεδόν όλους εκείνη τήν εποχή γι' αύτό και πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι έκαναν λάθη. Αλλ' είχαν τουλάχιστον τήν ειλικρίνεια καί τό θάρρος νά ομολογήσουν ότι όλ’ αύτά τά επήραν από τή Δύσι, από τούς Ρωμαιοκαθολικούς καί τούς προτεστάντας, από το μοναστήρι Chevetogne καί την κοινότητα Taize. Πρέπει, λοιπόν, νά τούς ευγνωμονούμε, διότι δέν μάς επλάνησαν λέγοντας ότι δήθεν η «λειτουργική ανανέωσι δέν εκπορεύεται από καμμία έξωθεν επιρροή καί οδηγία ετεροδόξων κινήσεων», όπως τολμά νά γράφη σήμερα ο ανωτέρω αρθρογράφος. Τίθεται, λοιπόν, τό ερώτημα: Άραγε ο «πρωτοπόρος» αυτός, πού συνέστησε τήν λειτουργική κίνησι στήν Ελλάδα. έκανε λάθος γράφοντας ότι τήν ενεπνεύσθη από τούς δυτικούς, ώστε νά έρχεται σήμερα κάποιος μαθητής του νά τόν διορθώση, να τού υποδείξη ότι δέν τήν ενεπνεύσθη από εκείνους τούς επωνύμους λατίνους, αλλά από κάποιους αγνώστους, ανύπαρκτους ορθοδόξους; Δηλαδή, κατά τήν παροιμία, νά «έρχεται ο εγγονός, γιά νά δείξη στόν παππού τά αμπελοχώραφά του»..
Επίσης, είναι άρά γε ποτέ δυνατόν, κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι, πού μαθητεύουν εις τόν «πρωτοπόρο» αυτόν, ή εις τόν ρώσσο πρωτοπρεσβύτερο, νά νομίζουν ότι ορθοδοξούν, ενώ βαδίζουν εις τά ίχνη τής λατινογενούς «λειτουργιολογίας» τους; Επί τέλους, αυτός ο μακαριστός καθηγητής εργάσθηκε μετά ζήλου, αλλά σιωπηλώς, διότι ήξευρε ότι: α') Η εις επήκοον τού λαού ανάγνωσι τών ευχών της θείας Λειτουργίας κατά τούς πρώτους αιώνας τής Εκκλησίας δέν αποδεικνύεται επιστημονικώς. β') Από τόν 4ον μέχρι τόν 20όν αι., εις ολόκληρο τήν ορθόδοξο Εκκλησία οι ευχές αυτές αναγινώσκονται μυστικώς, καίτοι δέν υπήρχαν πάντοτε οι σχετικές ρουμπρίκες (τυπικές διατάξεις), καί γ') Άν τυχόν σήμερα επεβάλλετο η εις επήκοον τού λαού ανάγνωσι τών ευχών αυτών, θα εδημιουργείτο εις τήν Εκκλησία ένα νέο σχίσμα, μεγαλύτερο ίσως εκείνου τών παλαιοημερολογιτών.
Αλλ' ακόμη καί άν τυχόν θά ήταν δυνατόν όλ’ αυτά νά αμφισβητηθούν, θά έπρεπε εμείς νά διαθέταμε τουλάχιστον τήν κοινή λογική. Διότι έστω έγινε ό,τι έγινε μέ τή λειτουργική μεταρρύθμισι στήν Δύσι από τόν Gueranger, τόν Beauduin καί τέλος τήν Βατικάνειο Σύνοδο. Ποιοι, όμως, υπήρξαν οί καρποί της; Τί προσέφερε εις τήν Δύσι καί μάλιστα εις τήν Γαλλία, πού εύτύχησε νά έχη τούς περισσοτέρους οπαδούς, η λειτουργική αυτή κίνησι; Δυστυχώς, δέν έπρόλαβε νά τελειώση ο αιώνας καί η Δύσι, ιδιαιτέρως δέ η Γαλλία, απεχριστιανίσθη! Οι εκκλησίες της άδειασαν κυριολεκτικώς! Σπανίως σήμερα κάποιος νέος γίνεται ιερεύς, καίτοι ο ρόλος του, μετά τήν B' Βατικάνειο Σύνοδο, είναι πολύ αναβαθμισμένος! Οι λαϊκοί, παρ’ ότι έχουνπλέον ενεργοτάτη συμμετοχή εις τήν λατρεία, σπανιότατα προσέρχονται νά έκκλησιασθούν! Μάλιστα, μετά τήν εφαρμογή της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, καί οι τελευταίοι οπαδοί της παπικής εκκλησίας τήν εγκατέλειψαν σκανδαλισμένοι, ή απογοητευμένοι, ή αγανακτισμένοι, γιά τά θέατρα, πού έστησαν εμπρός εις τά αλτάρια οι φραγκο-παπάδες της.
Αν, λοιπόν, η λειτουργική μεταρρύθμισι ήταν τόσο καλή, όπως καλοπροαιρέτως ενόμιζαν κάποιοι τό 1949, όμως σήμερα, πού βλέπομε τούς καρπούς της, δέν ημπορούμε παρά νά αναθεωρήσωμε τις απόψεις μας, άν θέλωμε νά μή ισχύση δι' έμάς τό ρητό τού Ιώβ: «Απώλοντο παρά το μη έχειν αυτούς σοφίαν». Είναι άρά γε τόσο δύσκολο νά ακούσωμε τόν λόγο τού Κυρίου, ότι «από τών καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς», ή μήπως θέλομεν, ελαφρά τη συνειδήσει, νά καταντήσωμε εις τά ίδια χάλια; «Ού δύναται δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ενεγκείν», είπεν ο Κύριος, αλλ’ εμείς, ώς φαίνεται, «ού βουλόμεθα συνιέναι», επειδή, κατά τόν Σολομώντα, «κτήσασθαι σοφίαν άκαρδος ου δυνήσεται»!
Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 25/1/2002, τ. 1443, σ. 4.
Ψηφιοποίηση: ΠΠαπαδημητρίου, 19/11/2024, και ζητώ συγγνώμη για λάθη τόνων.
Ἀναλόγιον: Οἱ ὑπογραμμίσεις δικές μας.
Διαβάστε επίσης: Η «Λειτουργική Κίνησις» της Δύσεως και ο Οικουμενισμός
