Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2024
Ρωμανίδης: Ἄν φορᾶς τό ἐγκόλπιο γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς ὑπεροχή, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος!
Ὁ πατήρ Ἰωάννης Ρωμανίδης († 1η Νοεμβρίου 2001) γιά τά Ἱερατικά συνέδρια
«…Δέν πηγαίνω ποτέ σέ Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής. Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση καί νά ἐπιβάλλουν τήν ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τόν ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη καί τά πάθη τῆς ἀτιμίας τους… Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν νά τά ἐπιβάλλουν καί αὐτά…
Οἱ γαστρίμαργοι λένε: <Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά! Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν>. Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στήν παρερμηνεία… τοῦ Εὐαγγελίου. Σέ ὅλο τό μεγαλεῖο της!
Οἱ ἠθικιστές λένε: <Δράση θέλει ὁ Χριστός>. Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση… βράση, βράση… Καί στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.
Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ νά ἀκούσετε φωνές… <Δέν ἀσχολεῖται ὁ Θεός μέ τό πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά μέ τήν καρδιά μας>. <Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θά μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά μέ τήν καρδιά; Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ διότι δέν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό τήν ἀρχή καί τό ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ’ εἰκόνα καί τό καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου. Στά εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δέν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός καί ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος; Τί εἴδους πίστη ἔχετε; Τί δυαλισμό εἰσάγετε στήν Ἐκκλησία;>
– <Μά ἐσεῖς, ἀπάντησε μέ κομμένη ἀνάσα, εἶστε ἐνάντια στήν ἠθική. Πῶς τά λέτε αὐτά;>
– <Στήν στείρα ἠθική τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐξήγησα. Ὄχι στήν ψυχοσωματική ἠθική τοῦ βάθους πού στήν ὀρθόδοξη γλῶσσα λέγεται Ἀσκητική>.
Κατάπιε τήν γλῶσσα του ὁ τυραννίσκος…
Ἄλλος μέ κόλλημα στά λεφτά: <θέλω λεφτά γιά νά κάνω ἔργο>. Βαρέθηκαν οἱ παπᾶδες του νά ἀκοῦνε γιά λεφτά, ἐπιχειρήσεις, ἐπενδύσεις, ἱδρύματα, οἰκονομικά προγράμματα… Αὐτά τά βαπτίζει <ἔργο>, <διαποίμανση>! Χρειάζονται καί αὐτά σέ ἕνα βαθμό ἀλλά δέν εἶναι αὐτά τό ποιμαντικό ἔργο… Ἄλλος βρίζει τούς Ἁγίους. Εἶπε κάποιος: <ἐπιβάλλω νά οἰκοδομοῦν Ναούς ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων τῶν πρωτοχριστιανικῶν χρόνων. Τούς νεώτερους δέν τούς ἐμπιστεύομαι>. Δέν ἤθελε τήν Ὁσία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου καί τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού νομίζεις πώς τό ἐγκόλπιό σου λειτουργεῖ σωστά, ὅταν δέν ἔχεις ἐγκολπωθεῖ μέ νοερά προσευχή τό φρόνημα τῶν θεουμένων μέσα στήν καρδιά; Τότε μπορεῖς νά ξεχωρίζεις ἀπλανῶς. Τώρα συγχύζεις… Τί τό φορᾶς αὐτό τό στρογγυλό στό στῆθος πάνω στήν καρδιά; Δέν ἔμαθες ποτέ ὅτι ὁ «ἔσω ἄνθρωπος τοῖς ἔξωθεν σχήμασι διατυποῦται;» Ἐσύ τί νομίζεις ἄσχετε; Τό ἐγκόλπιό σου, πρέπει νά ξέρεις, πού τό λανσάρεις ἐπιδεικτικά ὡς ἔμβλημα ἐξουσίας, ἔχει μία συνάρτηση μέ τό βαθύτερο φρόνημά σου. Μέ τό ἦθος τῆς καρδιᾶς σου. Γι’ αὐτό τό φορᾶς, φοράς στό στῆθος σου. Ἀντανακλᾶ πρός τά ἔξω «τόν φερόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ». Ἄν δέν τό ξέρεις καί τό φορᾶς γιά νά λιτανεύεις μιά Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς δεῖγμα ποικίλης ὑπεροχῆς, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος, πού ἐκμεταλλεύεσαι τήν Ἀποστολική ἐξουσία ἀλλά μισεῖς τήν Ἀποστολική ἀξία… Τελεῖς μυστήρια ἀλλά δέν θεραπεύεις ψυχές. Ἀπεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τίς ἤδη πάσχουσες καί ἀρρωσταίνεις καί τά ὑγιῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶσαι ἐπικίνδυνος. Ἔπρεπε νά εἶσαι στίς τάξεις τῶν κατηχουμένων. Τό ἐγκόλπιο στό στῆθος σημαίνει: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Βέβαια, ἄν καί εἶναι ἀνούσια τά ἐξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, ὑποστηρίζω ἀκράδαντα, ὅτι πρέπει νά διατηρηθεῖ τό ὀρθόδοξο σχῆμα περιβολῆς τῶν κληρικῶν στήν Ἑλλάδα. Εἶναι τό μόνο πού ἀπομένει νά θυμίζει ὅτι εἶναι θεραπευτές καί φορᾶνε καί εἰδική ἰατρική ποδιά πού μαρτυρεῖ τήν ἰδιότητά τους αὐτή…
Ὁ ἄλλος φωστῆρας λέει σέ πανορθόδοξες διασκέψεις (τό ἐπέβαλε ἀργότερα στό Μπαλαμάντ): «Παπικοί καί ὀρθόδοξοι ἔχουν τήν ἴδια Ἱερωσύνη!!! Ὁδηγοῦν δηλαδή στήν θέωση ταυτοτρόπως. Οἱ διαφορές τους εἶναι ἰδεολογικές καί δέν ἐπηρεάζουν τό ἀποτέλεσμα τῆς δουλειᾶς τους…»…. Φταίω τώρα πού ὀνομάζω εἰδωλολατρική τήν εὐχαριστία του καί σκατολογία τήν ἐσχατολογία του; Μεγάλη πληγή αὐτός ὁ ἄνθρωπος…
Δέν θά παύσω νά λέω ὅτι ὁ διάβολος σήμερα πῆγε διακοπές γιατί τό ἔργο του τό συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι. Τρομοκράτες τῶν ἀγωνιζομένων καί ἐκπαιδευτές τῶν ἀλλοτριωμένων… τά ἔχω ζήσει… εἶπα κάποτε στόν Ἀμερικῆς Μιχαήλ πού μοῦ εἶπε ὅτι εἶμαι ἀνεξέλεγκτος ἀντάρτης: «Ἄλλο ὑπάκουος καί ἄλλο δουλοπρεπής».
Τό μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα εἶναι οἱ Ἀρχιερεῖς. Τί πίστη ἔχουν… Ἔχει ὑποχρέωση ὁ Ἐπίσκοπος νά διδάσκει μέ ἔμπνευση τόν κλῆρο πρωτίστως καί τόν λαό ἔπειτα, ἀλλά ὄχι μέ ὅσα ἐκφράζουν καί βολεύουν τόν ἴδιο. Κάποτε, στήν χειροτονία του, μπῆκε ἀνοιχτό τό Εὐαγγέλιο πάνω ἀπό τό κεφάλι του… Δέν εἶναι λοιπόν αὐτόβουλος. Δέν ἔχει ἴδιον θέλημα. Εἶναι φερέφωνο τοῦ Χριστοῦ. Θά μοῦ πεῖς πῶς νά εἶναι τέτοιος ἀφοῦ δέν ἔχει καρδιακά γευθεῖ τήν Χάρη καί τόν πνίγουν τά πάθη πού τρέφονται σάν γιγαντιαῖα παράσιτα μέσα στήν καρδιά του; Τότε νά ἔχει τόν ἀνδρισμό νά ἀκολουθεῖ αὐτούς γιά τούς ὁποίους ὁρκίσθηκε ὅτι θά ἔχει ὁδηγούς, λίγο πρίν τήν χειροτονία του. Πάνω στό Εὐαγγέλιο ὁρκίσθηκε. Καί Εὐαγγέλιο σημαίνει ὅλη τήν παράδοση τῶν θεουμένων. Δέν χωρίζουν αὐτά.
Ἕνας σέ μία συνάντηση μοῦ εἶπε: «Πουθενά στό Εὐαγγέλιο δέν μίλησε γιά σαρκικά καί ἀρσενοκοῖτες ὁ Χριστός. Γιά ἀγάπη μίλησε, τούς πλούσιους ἤλεγξε». «Αὐτό δείχνει τήν πονηριά σου, ἀπάντησα, τήν ἀσχετοσύνη σου. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ὁ εὐαγγελικός λόγος ἔκλεισε; Καί ἄν χαθοῦν ὅλα τά ἁγιογραφικά κείμενα, ὅσο ὑπάρχει ἡ δύναμη τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργουμένη στίς καρδιές τῶν θεουμένων, πάλι τό Ἅγιον Πνεῦμα θά τά ὑπαγορεύσει… Στόμα Χριστοῦ ἦταν καί ὁ Παῦλος καί καθένας πού μετέχει ἐμπειρικά στό θεμελιακό αὐτό γεγονός πού συνιστᾶ <πᾶσαν τήν ἀλήθειαν>».
Ποιά εἶναι ἡ <πᾶσα ἀλήθεια;>
Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί ὁμιλεῖ ἑπομένως ὁ Χριστός μέσῳ Αὐτῆς; Μέσῳ ποίων ὅμως; Τῶν ὑγιῶν μελῶν τοῦ σώματος, τῶν τεθεραπευμένων. Σέ σκότος μπορεῖ νά εἶσαι ἐσύ τοῦ εἶπα, ὁ διαχειριστής τῆς Χάριτος καί νά σοῦ βάλλει τά γυαλιά μιά ἁπλή γιαγιούλα ἤ ἕνας τσομπάνος ἀπό τά Ἄγραφα… Ἔπειτα, ἐπειδή λές ὅτι ὁ Χριστός στό Εὐαγγέλιο δέν τά καυτηριάζει αὐτά, μᾶλλον δέν ξέρεις νά τό διαβάζεις σωστά. Δέν ἔχεις ἑρμηνευτικά κλειδιά. Δέν ἀναφέρει ὁ Χριστός «ἀμὴν λέγώ ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ». Τί σημαίνει τό «ἀνεκτότερον ἔσται»; Ὅτι ἡ σοδομιτική ἁμαρτία ἦταν μέτρο σύγκρισης καί ἀξιολόγησης γιά κάθε ἄλλη πνευματική ἀσθένεια! «Τῶν Σοδομιτῶν ἡ θεήλατος κόλασις φοβερωτέρα πάσης ἐδόκει πᾶσιν…» ἑρμηνεύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Τί ἦταν αὐτό; Ὅτι «ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας» (Ἰούδα 7) ἀσελγοῦσαν ἄνδρες μεταξύ τους, ἐπέκτειναν τήν ἀνώμαλη λύσσα καί στίς γυναῖκες τους καί ἔκαναν καί μέ αὐτές τήν ἴδια παρά φύση σιχαμερότητα, καί τό φοβερότερο, ἀκόμη καί τά παιδιά μόλυναν μέ αὐτές τίς ὀρέξεις κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Αὐτή ἡ φοβερή ἁμαρτία, ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἐπιφέρει καυστικότερη τήν Ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πάνω τους. Αὐτό εἶναι ἡ κόλασις. Ἀκαθαρσία, ἀρρώστια νοός, πληγή βαθιά πού ἐπεκτείνεται στόν ὅλο ἄνθρωπο. Καί ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ βιώνεται ὡς ἀφόρητη καύσις… καίγεται ὁ ἄρρωστος νοῦς καί κατά προέκταση ὅλος ὁ ἄνθρωπος πού συντονίζεται ἀπ΄ αὐτόν. Τό Ἄκτιστο Φῶς γίνεται <πῦρ καταναλίσκον>.
Ἄρα ὁ ὑποκτηνώδης σοδομισμός εἶναι μέτρο σύγκρισης γιά ὅλες τίς ἄλλες πνευματικές ἀσθένειες. Μόνο πού τό κακό ἀρχίζει μέσα ἀπό τήν καρδιά, γι’ αὐτό ὅλα τά τοποθέτησε στήν ἀρχή, στήν γένεση τοῦ κακοῦ. «ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» καί τό πρᾶγμα δέν συμμαζεύεται…
Γι’ αὐτό πηγαίνω μόνο στά συνέδρια τοῦ Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου… Ἐκεῖ δέν ἐπικρατεῖ δεσποτικῇ συμπεριφορᾷ. Δεσποτική ξενία, οἰκοδομή καί παράκληση γεύεσαι… Τόν εὐχαριστῶ πού μοῦ θυμίζει ὅτι λειτουργεῖ ἀκόμη ἡ Ἀρχιερωσύνη ὡς ἦθος Χριστοῦ… ὅποιος εἶναι σίγουρος γιά τόν ἑαυτό του διαλέγεται εἰρηνικά καί ἐμπνέει… Ὁ φοβικός καί ἀνασφαλής, μοιάζει μέ τήν κουρούνα πού εἶναι πιασμένη σέ παγίδα. Βγάζει ἀπεγνωσμένες κραυγές μπάς καί φοβίσει κάποιους καί γλυτώσει ἔστω τήν ὑστάτη…»….
Ἀπό ἰδιόχειρη ἐπιστολή τοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου στόν ἀείμνηστο ἀγωνιστή καί ὁμολογητή Θεολόγο Διονύσιο Μπατιστάτο, πρωτανεψιό τοῦ Ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ.
Eπιμέλεια: Μοναχός Βρυένιος
Ζιλιέτ Μπινός: «Ο Άγιος Παΐσιος γεμίζει τη διαδρομή μου» – Έπαθαν «συγκοπή» οι αντιχριστιανοί με την ομολογία της μεγάλης Γαλλίδας ηθοποιού!
Οι διαφόρων ειδών «Τατσόπουλοι» σάστισαν και φάνηκαν πολύ μικροί, μπροστά στην αποθέωση που έκανε η Ζιλιέτ Μπινός στην Ορθοδοξία!
Γραφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Να που έφτασε η δύσμοιρη πατρίδα μας. Να αναγνωρίζουν τα θησαυρίσματά της οι ξένοι και να τα αναθεματίζουν οι γραικύλοι. Με τα εγχώρια όρνεα του μηδενισμού να κατατρώνε τις σάρκες της Ελλάδας και να λυσσούν εναντίον κάθε ελληνικής και ορθόδοξης αξίας, έρχονται από το πουθενά κάποια λόγια που λειτουργούν σαν βάλσαμο για κάθε Έλληνα χριστιανό που δεν έχει παραδώσει την ψυχή του στο μίσος για τις ρίζες του. Και τα φαρμακερά φίδια δαγκώνουν την ίδια τους τη γλώσσα και δηλητηριάζονται.
Τέτοια ήταν τα ακριβά λόγια της συγκινημένης Ζιλιέτ Μπινός, που βρέθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ομολόγησε τον θαυμασμό της για τους Αγίους της Ελλάδας, για τον Παΐσιο, για το Βυζάντιο και την τέχνη του, αλλά και για τα ελληνορθόδοξα μοναστήρια, ως αξίες και σταθερές που γεμίζουν τη διαδρομή της και της προσφέρουν αίσθημα εξύψωσης, όπως είπε.
«Οι ουρανοί και οι θάλασσές σας είναι έμπνευση», είπε η αγαπημένη Γαλλίδα ηθοποιός και συνέχισε: «Η ιστορία σας, η φιλοσοφία σας, οι Άγιοί σας και ιδιαίτερα ο Άγιος Παΐσιος γεμίζουν την διαδρομή μου. Είχα την πιο υπέροχη ημέρα σήμερα στην Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στον δρόμο, ένιωσα τις πέτρες και τα δέντρα, έφαγα το υπέροχο ψωμί και ψάρι σας, ενώ θαύμαζα ταυτόχρονα τους υπέροχους βυζαντινούς θησαυρούς. Τι όμορφη πόλη. Εύχομαι τα καλύτερα για το φεστιβάλ…».
Τι να πρωτονοιώσει κανείς, ακούγοντας αυτά τα λόγια; Θαυμασμό για την καθάρια ματιά της Ζιλιέτ Μπινός ή ντροπή για εμάς; Μάλλον και τα δύο μαζί. Είναι θλιβερό πάντως πόση τυφλότητα έχει ο Έλληνας για την αμύθητη κληρονομιά του. Στον μικρόκοσμό μας όπου δεν ζει η Ζιλιέτ Μπινός, έχουμε διαφόρων ειδών «Τατσόπουλους» να κρώζουν καθημερινά με σκοπό να αφανίσουν την Ορθοδοξία και να εξαλείψουν τους Αγίους από τη συνείδηση του κόσμου.
Και έρχεται μια Γαλλίδα για να καταθέσει αυτό που βλέπει πεντακάθαρα, ότι αρχαιοελληνικό πνεύμα και Ορθοδοξία είναι μια αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια στο μεγαλείο της Ελλάδας. Πατώντας στον σπερματικό λόγο της αρχαίας Ελλάδας, οι Άγιοι ήρθαν να υπερπληρώσουν τον σκοπό της φιλοσοφίας, αφού η αναζήτηση του Θείου πήρε τη θέση της από την ενσαρκωμένη αποκάλυψη του Θεανθρώπου.
Και πόσο μάλλον έχει την αξία της αυτή η ομολογία, εφόσον προέρχεται από πολίτη μιας χώρας που άνθισε το κίνημα του Διαφωτισμού, για να καταλήξει εντέλει στον σημερινό ζόφο της εποχής μας, που αναγκάζει πολλούς σκεπτόμενους ευρωπαίους να αναζητήσουν καταφύγιο στα ανόθευτα νάματα της Ορθοδοξίας, στον κατά Θεόν ανθρωπισμό που είναι ο μόνος αληθινός ανθρωπισμός.
Αυτό ως απάντηση σε όσους αχρείους λένε τη γνωστή ανοησία ότι η Ελλάδα υφίσταται τον… «σκοταδισμό» της Ορθοδοξίας, επειδή δεν πέρασε… διαφωτισμό. Ορίστε λοιπόν, δείτε τι λέει μια ηθοποιός που έρχεται από αυτήν την παράδοση. Διψάνε οι άνθρωποι του πνεύματος να βρουν αληθινά νοήματα αφού η Δύση έχει στερέψει σαν άνυδρο ξεροτόπι. Κι εμείς οι Έλληνες, αντί να ξεδιψάσουμε στην αιώνια πηγή που αναβλύζει η αγία πίστη μας, αποζητούμε την πνευματική ξηρασία της Δύσης, που μας φαντάζει και σαν πρόοδος.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Ζιλιέτ Μπινός εδώ και κάμποσα χρόνια έχει μαγνητιστεί από την Ορθόδοξη πίστη, μαθαίνει για τους Αγίους της, είναι θαυμάστρια της Βυζαντινής Αγιογραφίας και μάλιστα είχε και την επιθυμία να επισκεφθεί τον τάφο του Άγιου Παΐσιου. Έχει αξία να φωτίσουμε και μια άλλη πτυχή της Μπινός από τον καιρό της πανδημίας, αφού η δημοφιλής ηθοποιός τάχθηκε εναντίον του υποχρεωτικού εμβολιασμού που επέβαλλε ο Μακρόν και στηλίτευε την πολιτική εκβιασμού σε εργαζόμενους, όπως για παράδειγμα στους υγειονομικούς.
Με λίγα λόγια μιλάμε για μια γυναίκα με ελεύθερο πνεύμα, που αντιπροσωπεύει την υγιή πλευρά της Γαλλίας, και όχι εκείνο το ψηλαφητό σκοτάδι που είδαμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Ακούγοντας ξανά και ξανά τα συγκινητικά λόγια της ηθοποιού, δεν μπορείς παρά να μπεις σε στενάχωρους παραλληλισμούς και να κουνήσεις με απογοήτευση το κεφάλι.
Από τη μία έχουμε μια από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της Γαλλίας να εξυψώνει τους Αγίους μας, και από την άλλη έχουμε τον υπουργό Παιδείας, Κυριάκο Πιερρακάκη να βγάζει «ρητορική μίσους» τα λόγια των αγίων. Από τη μία έχουμε τη Μπινός να αποθεώνει τον Βυζαντινό πολιτισμό και από την άλλη έχουμε στην Ελλάδα μια προσπάθεια να εξαφανιστεί το Βυζάντιο από κάθε υπόληψη, από κάθε προβολή και από κάθε προώθηση. Ο πιο εμβληματικός ναός του Βυζαντίου, η Αγιά Σοφιά μαγαρίζεται από τους Τούρκους που την έκαναν Τζαμί, και η «ελληνέζικη» κυβέρνηση δεν άλλαξε ούτε… πλευρό στον ύπνο της. Ακόμα, η Μπινός γοητεύτηκε από την πνευματική ακτινοβολία του Άγιου Παΐσιου και εδώ έχουμε γεμίσει μαϊντανούς που κάνουν καριέρα είτε με το να βλασφημούν τον Άγιο – είτε με το να εκμεταλλεύονται εμπορικά το όνομα του.
Πάντως, τη σαστιμάρα των αντιχριστιανών στο άκουσμα των λόγων της Ζιλιέτ Μπινός, θαρρείς και μπορούσες να τη νιώσεις στην ατμόσφαιρα. Πολλοί είναι εκείνοι που ανέβασαν… πίεση με αυτήν την ομολογία. Γκρεμίστηκε για άλλη μια φορά ο ψεύτικος κόσμος που με τόση επιμέλεια χτίζουν. Ειδικά η αναφορά στον Παΐσιο, κουκουλώθηκε από τα μεγάλα MME. Παγωμάρα και αμηχανία επικράτησε, αλλά έλα ντε που δεν μπορούσαν και να το θάψουν εντελώς, αφού επρόκειτο για τη διεθνή προβολή μιας ταινίας με κορυφαίους ηθοποιούς (η «Επιστροφή» του Ουμπέρτο Παζολίνι που εμπνέεται από την Οδύσσεια, με πρωταγωνιστές τον Ρέιφ Φάινς και τη Ζιλιέτ Μπινός).
Δεν πειράζει. Περαστικά τους. Όσο και να πολεμούν την Ορθοδοξία, θα εμφανίζονται κάποιοι «ξένοι» για να υμνούν το μεγαλείο της, χωρίς να έχουν κανένα συμφέρον για να το κάνουν.
Οραματίζομαι ένα ελληνόπουλο με καλή προαίρεση, που αν και μεγαλώνει σε μια προδομένη πατρίδα που του κρύβουν το φως της Ορθοδοξίας, έρχεται πάντα η ώρα που ακούει κάποια ομολογία σαν της Ζιλιέτ Μπινός. Και να πώς μπορεί να μπει ο ευλογημένος σπόρος στον λογισμό. Και έτσι να γεννηθούν τα γόνιμα ερωτήματα: «ποιος είναι ο Παΐσιος; Γιατί τον αποστρέφονται παθολογικά οι υλόφρονες; Γιατί τον εκτιμά τόσο μια ηθοποιός παγκοσμίου φήμης; Τι έχουν να μου πουν οι Άγιοι για το αδιέξοδο που βιώνω; Τι έδωσε στην ανθρωπότητα το Βυζάντιο; Ποια είναι η πνευματική και ιστορική κληρονομιά μου; Γιατί δεν μου μαθαίνουν σχεδόν τίποτα για όλα αυτά;».
Αυτή είναι η μεγάλη δύναμη της ομολογίας και γι’ αυτό την τρέμουν και λυσσομανούν εναντίον της. Φυτεύει σπόρους που μπορεί να γίνουν ολάνθιστα δέντρα.
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024
Λευτεριὰ στὸν αὐνΑνιζόμενο λαό!!!
Στὶς 4 Νοεμβρίου ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἅγιο ( τὸν μαρμαρωμένο) Βασιλέα Ἰωάννη Βατάτζη καὶ τὸν πονεμένο ἅγιο τοῦ Πόντου, Γεώργιο Καρσλίδη, ἑορτάζει καὶ ὁ ἅγ.Πορφύριος ὁ Μίμος, ὁ προστάτης τοῦ Θεάτρου.¨Η καλὴ ἀλοίωσις ποὺ συμβαίνει ὅταν ὁ ἠθοποιὸς δίδεται στὰ δεδομένα τοῦ ρόλου του, καλλιεργεῖ τὴν ψυχὴ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἠθοποιοῦ ἀλλὰ καὶ ὅσων τὸν παρακολουθοῦν, τῶν θεατῶν δηλαδή.Αὐτὴ ἡ καλὴ ἀλοίωσις ἔκανε τὸν Πορφύριο τὸν μίμο τοῦ Βυζαντίου, ἀπὸ χλευαστὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Πίστεως, ἅγιο, καὶ τοῦ θεάτρου προστάτη !!Τὸ θέατρο τὰ τελευταῖα χρόνια νοσεῖ, καθὼς βρίσκεται μακρυὰ ἀπὸ τὸν προορισμό του ποὺ εἶναι τὸ «παιδεύειν ἀνθρώπους καὶ βελτίους ἀπεργάζεσθε». Ἀπό, Διδασκαλεῖον δηλαδή.Ἔχει ἰσοπεδωθεῖ ἀπὸ ἰδεολογικοδικαιωματισμοὺς καὶ μοντερνοπροοδευτισμοὺς καὶ καριεροθηρίες καὶ οἱ ἠθοποιοί, ἀπὸ πρωτοπόροι, κατάντησαν δουλάκια τῶν δούλων τῶν ὑπερδούλων τοῦ διαβόλου. Οἱ σοβαροὶ θεατρόφιλοι, σταμάτησαν νὰ βλέπουν θέατρο πρὸ ἐτῶν , ὅπως πολλοὶ μοῦ ὁμολόγησαν καὶ οἱ τωρινοὶ θεατὲς παρακολουθοῦν σὰν ἀπολιθωμένοι ὅ,τι καὶ ἄν δοῦν.Σὲ κάποιο θέατρο, Ἰταλὸς σκηνοθέτης σκηνοθέτησε Ἕλληνες ἠθοποιοὺς σὲ ἔργο ἀμερικάνικο.Καλῶς.Ἠ παράστασις τελειώνει μὲ τὸν ἕναν ἠθοποιὸ νὰ φιλᾶ στὸ στόμα καὶ τὸν ἄνδρα καὶ τὴν γυναῖκα ἠθοποιό, χωρὶς νὰ ὑπάρχει αὐτὸ στὸ ἔργο. Καὶ οἱ θεατές, ἀποσβολωμένοι !!! κανεὶς δὲν κατἀλαβε τὶ εἶδε; δὲν θύμωσε κανείς;; δὲν ἐνοχλήθηκε;; τὸ θεώρησε φυσιολογικό;; ( οἱ ἠθοποιοὶ παρεμπιπτόντως, δὲν εἶναι ἐκδιδόμενοι ὥστε νὰ φιλιῶνται μὲ κάθε εὐκαιρία καὶ τὸ θέατρον, δὲν εἶναι πορνεῖον ! τοὺς γονεῖς, τὰ παιδιά τους, δὲν τοὺς ντρέπονται;;) τὸ θεώρησε πὼς πρέπει νὰ τὸ δεχτεῖ σὰν φαινόμενο τῆς ἐποχῆς, σὰν μόδα, σὰν κάτι ποὺ πρέπει νὰ τὸ δεχτεῖ ἀδιαμαρτύρητα ;; Καὶ τὸ χειροκρότησαν κι ὅλας !! Οὔτε μὲ τὴν σιωπηρή τους ἀποχώρηση κἄν δὲν ἐτόλμησαν νὰ δείξουν κάποια δυσαρέσκεια, οἱ θεατές !! Ὅλα καλά !!
Ἀγαπῶ πολὺ τὸ θέατρο, ἀγαπῶ τὴν τέχνη μου, μὰ αὐτό, δὲν εἶναι θέατρο !!! Εἶναι ὄργανο ἐξυπηρετήσεως τοῦ συστήματος!!! Φίλοι ἠθοποιί. λυπᾶμαι. Σᾶς λυπᾶμαι !! ΛΥΠΑΜΑΙ !! Γίνατε ὑποτακτικοὶ τοῦ συστήματος .Οὔτε πατρίδα, οὔτε γλῶσσα, οὔτε Χριστός, οὔτε θεατρικὴ τέχνη , οὔτε ἀλήθεια, οὔτε ἀνθρώπινο πάσχον ὄν βρίσκονται μέσα στὰ ἐνδιαφέροντά σας !! Πάγωσε ἡ ζεστὴ παιδική σας ψυχὴ καὶ γίνατε ἀπὸ ἄνθρωποι, χιονάνθρωποι !! Κρίμα !!Ὅσο γιὰ τοὺς θεατές, ξυπνῆστε !! πληρώνεται είσητήριο, ἐπιτέλους, ὁ πελάτης ἔχει πάντα δίκαιο !! ξυπνῆστε, ἀντιδρᾶστε, τὸ θέατρο εἶναι τέχνη ζωντανὴ καὶ ἀπὸ τὴν φύση της λαϊκή, μὴν τὴν καταντᾶτε ὑπνωτήριο καὶ νεκροτομεῖο !!Υ.Γ. Σὲ ἕνα τοῖχο ἔγραφε πρὶν χρόνια ( τώρα οἱ τοίχοι ἔχουν μουτζούρες μὲ σκοτεινὰ κρυφομηνύματα )«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΝΑΝΙΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ» καὶ πάντα γελοῦσα ὅταν τὸ ἔβλεπα ! Μᾶς ταιριάζει, γάντι !Υ.Γ. Η ΖΙΛΙΕΤ ΜΠΙΝΟΣ, ἡ Ὀρθόδοξη; μᾶς ἔκανε μήπως νὰ ντραποῦμε λιγάκι;;ἤ μπᾶ;;«Ὀ οὐρανός, ἡ θάλασσά σας, εἶναι ἔμπνευση γιὰ μένα», εἶπε, κάνοντας ἀναφορά στὸν Σοφοκλή καὶ τὸν Ὄμηρο καὶ τὸν Ἅγιο Παΐσιο. «Μοῦ δείχνουν τὸν δρόμο καὶ μὲ γεμίζουν μὲ αἴσθημα ἀνύψωσης»
''Χαίρε ξείνε παρ άμμι φιλήσεαι''
Το ξενοδοχείο και εστιατόριο "Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ" στις Μυκήνες το 1955, με την καταπληκτική επιγραφή στο υπέρθυρο: "Χαίρε ξείνε παρ άμμι φιλήσεαι."" Χαίρε ξένε σ΄ εμάς θα βρεις φιλοξενία, από την Οδύσσεια, Ραψωδία Α' του Ομήρου΄.
Τρείς απολύτως αληθινές, ευθείες πορείες πρός τόν ουρανό..
Γρίβας: Το Ιράν θα πέσει μόνο με μαζικό πυρηνικό πλήγμα
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής και Στρατιωτικών Τεχνολογιών στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, Κώστας Γρίβας μιλά στον δημοσιογράφο Χρήστο Μαζάνη για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, τις αμερικανικές εκλογές, τον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας και τα ελληνοτουρκικά
Πήρε να χειμωνιάζει.
Ένα πολύ απλό Γέροντάκι, ό π. Γεώργιος
Κώστας Κακογιάννης
Μόλις κυκλοφόρησε η συνέντευξη μου με την Μαρίνα Βρόντη και τον Χρήστο Γρηγοριάδη στον ΑΝΤ1 live. Εγώ δεν το παρακολούθησα ακόμα διότι πρέπει να συνθέσω την μουσική για μια ταινία που παραδίδω αύριο. Οπόταν αν έχει καμιά γκάφα λαλείτε μου. Φιλούθκια και όνειρα γλυκά
Aφιερωμένο αυτό το βλέμμα από τον Ελληνικό Λαό στον Πρόεδρο της Γερμανίας, ο οποίος αυτές τις μέρες κάνει ανέξοδες βόλτες και πλούσια τραπεζώματα στην Πατρίδα μας, κερασμένα από τους απογόνους των θυμάτων τους.
Οἰκουμενιστικὴ προπαγάνδα καὶ ἡ «γοητεία» τῶν οἰκουμενιστῶν.
Πρωτοπρ. Ἰωάννου Φωτοπούλου
Λέγεται ὅτι ὁ ὑπουργὸς Προπαγάνδας τοῦ Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς βάσιζε τὴν προπαγάνδα του στὴν ἀρχή : «Λέγε, λέγε ὅ,τι θέλεις, στὸ τέλος κάτι μένει». Μόνο ἔτσι μποροῦμε νὰ ἐξηγήσουμε ὅσα εἶπε ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης στὸ video «Ὁ ἀντι-οικουμενισμὸς, δούρειος ἵππος τῆς Ἐκκλησίας». εδω
Ἐκεῖ ἰσχυρίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς διαχριστιανικὸς καὶ διαθρησκειακός εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ὅτι εἶναι ἐφεύρεση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν.
Πέραν τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὅλων τῶν ἁγίων Γερόντων καί ἄλλων ταπεινῶν λευϊτῶν, ὅπως π. Γεωργίου Καψάνη, π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, π. Σαράντη Σαράντου καὶ πολλῶν ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων (π.χ. π. Γ. Μεταλληνὸς, π. Θ. Ζήσης, K. Mουρατίδης, Μ. Φαράντος, Γ. Μαντζαρίδης), οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστὲς μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμὸ καὶ οἰκουμενιστὲς καὶ ἐννοοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς προσπάθεια ἑνοποιήσεως πίστεων καὶ θρησκειῶν. Συνεχῶς συζητοῦν καὶ προσεύχονται γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν (π.χ. Ἀλ. Παπαδερὸς : «Οἰκουμενισμὸς σημαίνει πόνος γιὰ τὶς διαιρέσεις…καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν προαγωγὴ καὶ ἀποκατάσταση τῆς ἑνότητας»[1]. Ἰδοὺ καὶ τὸ μήνυμα τῆς ἑβδόμης γενικῆς συνελεύσεως τοῦ ΠΣΕ (Καμπέρα 1991): «…Δοξάζουμε τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἄνθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου»[2]. Μιλοῦν γιὰ «ἐξοικουμενισμὸ τῆς θεολογίας»[3] Ἀναφέρεται καὶ λίστα «ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστῶν» ποὺ πέθαναν μεταξύ 1961-1968»[4].
Ἐπιβεβαιώνοντας αὐτὴ τὴν ὁρολογία οἱ οἰκουμενιστὲς ἐνεργοῦν κατὰ τὸ «πιστεύω» τους.Ἔτσι π.χ. στὴ Θεσ/νίκη τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου 21 Ἰανουαρίου 2023, στὰ πλαίσια της «Παγκόσμιας Ἑβδομάδας Προσευχῆς γιά τήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν, διοργανώθηκε
«Οἰκουμενική Βραδιά Συμπροσευχῆς» μὲ τὴν συμμετοχὴ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ τὴν παρουσία Ὀρθοδόξων, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν καὶ Εὐαγγελικῶν, σὲ παπικό “Ναό” τῆς Θεσσαλονίκης. Ὅπως εἶπαν οἱ διοργανωτὲς στόχος ἦταν ἡ “ἀναζήτηση γιὰ τὴν ὁρατή ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας”. Σ΄ αὐτήν “οἱ καρδιές ἀγγίζονται καὶ οἱ Χριστιανοί συγκεντρώνονται γιὰ νὰ προσευχηθοῦν γιὰ τὴν ἑνότητά τους. Ἐκκλησίες καὶ ἐνορίες σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνταλλάσσουν ἱεροκήρυκες ἢ ὀργανώνουν εἰδικούς οἰκουμενικούς ἑορτασμούς καὶ προσευχές”..
Δὲν
εἶναι αὐτὸς ὁ διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμὸς ἢ μήπως τὸν ἐφηῦραν οἱ
ἀκραῖοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ γιὰ νὰ ἔχουν ἀκροατήριο (!), ὅπως ἰσχυρίστηκε
ὁ ἀνωτέρω κληρικὸς ;
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ …καλύτερη, πληρέστερη ἐκδοχή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ διαθρησκειακὸς οἰκουμενισμὸς, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης διακηρύσσει ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτος, ὅπως καὶ κίνδυνος τῆς Πανθρησκείας![5]
Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ μή γνωρίζει τὶς διαθρησκειακὲς …ἐμποροπανηγύρεις, στὶς ὁποῖες σύρονται κυριολεκτικὰ οἱ ἐκπρόσωποι ὅλων τῶν θρησκειῶν; Ἐκεῖ συναγελάζονται, ἀνάβουν κεριὰ καὶ καντήλια καὶ συμπροσεύχονται δῆθεν γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου μέσα σὲ θεατρικὰ δρώμενα καὶ χορευτικὰ μὲ τελετουργικὸ χαρακτῆρα. Ἀρκεῖ κανεὶς νὰ δεῖ τὰ video τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων στὴν Ἀσσίζη τὸ 1986, ὅπου παρευρέθηκαν 160 ἀρχηγοὶ θρησκειῶν, ἀνάμεσά τους καὶ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι, καθὼς καὶ τὸ 2011, γιὰ νὰ πειστεῖ ὅτι βρισκόμαστε μπροστὰ σὲ μεγάλη ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὸν σχεδιασμὸ τῶν συναντήσεων-θεατρικῶν παραστάσεων-ἄγνωστο ποιὸς τὶς ὀργανώνει-νιώθει κανεὶς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι, Πάπας, πατριάρχες καὶ ὅλος ὁ ἐσμὸς τῶν ἀρχηγῶν τῶν θρησκειῶν, σχεδὸν ἀναγκάζονται νὰ διακηρύττουν ὅτι πιστεύουν στὸν ἴδιο Θεὸ, ὅτι ἔχουν ἀγάπη καὶ ὅτι ποθοῦν τὴν εἰρήνη.
Στὴν γνωστὴ δήλωση τῆς Β΄Βατικανῆς Συνόδου nostraaetate, τὴν ὁποῖα περιφέρουν καμαρωτὰ ὅλοι οἱ Οἰκουμενιστὲς, διακηρύσσεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀτενίζει μὲ ἐκτίμηση τοὺς μουσουλμάνους ποὺ λατρεύουν τὸν μόνο ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ Θεό… ὅτι στὸν Ἰνδουϊσμὸ οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὸ ἄγχος…ὅτι στὶς διάφορες μορφὲς βουδδισμοῦ διδάσκεται ἕνας δρόμος γιὰ νὰ φθάσουν στὸν ὑπέρτατο φωτισμό. Οἱ διδασκαλίες αὐτὲς ὄχι σπάνια ἀντανακλοῦν μία ἀκτίνα ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ἐκείνη πού φωτίζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους(!)
Ἀλλὰ μήπως σὲ ὅλες τίς θρησκεῖες λατρεύουν τὸν ἴδιο Θεό; Εἶναι ὁ Ἀλλὰχ ὁ ἀληθινὸς Τριαδικὸς Θεός; Οἱ Ἰνδουϊστὲς λατρεύουν περὶ τὶς 160.000 θεότητες. Οἱ Βουδδιστὲς δὲν πιστεύουν καθόλου στὸν Θεό. Καὶ οἱ Ἑβραῖοι μετὰ τὴν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν στροφὴ τους στὴν Καμπαλὰ, γνωστικιστικὴ αἵρεση μὲ στοιχεῖα μαγείας, ἔμειναν ἔρημοι τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ («Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος»(Ματθ.23, 38). Βέβαια ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι πλασμένοι κατ΄εἰκόνα Θεοῦ καὶ διψοῦν γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ, ὅμως πέφτουν ἀπὸ πλάνη σὲ πλάνη. Καὶ ἀντὶ μὲ ἀληθινὴ συμπάθεια νὰ τοὺς φανερώσουμε τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἐπαινοῦμε τὶς «θρησκευτικὲς ἐμπνεύσεις» τους καὶ δεχόμαστε τὸν «φωτισμὸ» τους.
Τό καυτὸ ἐρώτημα πρὸς τοὺς «χριστιανοὺς» οἰκουμενιστὲς εἶναι : Ἀφοῦ θέλετε νὰ προσεύχεσθε μαζὶ μὲ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν θρησκειῶν γιὰ τὴν εἰρήνη, γιατὶ ἀναμιγνύετε στὶς ὁμιλίες σας τὰ δόγματά τους καὶ προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε ὁμοιότητες μὲ τὀ Εὐαγγέλιο;
Ἄλλο ἕνα παράδειγμα γιὰ νά γίνουν κατανοητοὶ οἱ τελικοὶ σκοποὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σέ σχέση μὲ τὸν Ἰουδαϊσμὸ διαβάζουμε στὴν «Ἱστορία τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» ὅτι ὑπάρχει στὴν χριστιανοσύνη ἀναγκαιότητα ἀμοιβαίας εὶς βάθος γνωριμίας. Βέβαια οὕτως οὐδόλως ἀπαλείφεται τὸ οὐσιαστικὸ χάσμα τῶν δύο ἐξ ἀποκαλύψεως θρησκειῶν. Πλὴν ὅμως τὸ ἐγχείρημα αὐτὸ ἐπιτρέπει εἰς τοὺς ἀκούσαντας τὴν φωνὴν τοῦ Κυρίου ἐν Σινᾶ [στοὺς Ἑβραίους] καὶ τοὺς ἀτενίσαντας τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐν Θαβὼρ [στοὺς Χριστιανοὺς] νὰ βαδίσουν ἐν ὁμονοίᾳ τὰς παραλλήλους αὐτῶν ὁδοὺς, τὰς ἀγούσας πρὸς τὴν ὀγδόην ἡμέραν. Ἄρα, ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ μίσους πρὸς τὸν Χριστό ἀφ΄ἑνὸς, καὶ ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀφ’ἑτέρου, ἐκ τῶν δύο παραλλήλων ὁδῶν, φθάνουμε στὴν Βασιλεία! Πιὸ… ὡραῖα μᾶς τὸ εἶπε ὁ Ἀρχιεπ. Άμερικῆς Ἐλπιδοφόρος πρὶν τρία χρόνια : ὅταν ἀνυψώνετε μία θρησκεία πάνω ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες, εἶναι σὰν νὰ ἀποφασίζετε ὅτι ὑπάρχει μόνο ἕνα μονοπάτι ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα, ἁπλὰ δὲν βλέπετε μυριάδες μονοπάτια ποὺ ὁδηγοῦν στὸ ἴδιο μέρος, γιατὶ περιβάλλεστε ἀπὸ βουνὰ προκαταλήψεων ποὺ σᾶς κρύβουν τὴ θέα.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ βαθύτερη ἐνασχόληση μὲ τὶς δῆθεν ὁμοιότητες μεταξὺ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν θρησκειῶν.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας ἀναφερόμενος στὸν χριστιανο-ισλαμικὸ Διάλογο εἶπε : Τὴν ὥρα ποὺ κάθε πλευρὰ [δηλ. ἡ χριστιανικὴ καὶ ἡ μουσουλμανική] βυθίζει τὸ στοχασμό της στὶς βαθύτερες θρησκευτικὲς πεποιθήσεις καὶ ἐμπειρίες της γιὰ νὰ ἐξηγήσει πῶς ἀντιμετωπίζει τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο κρίσιμο θέμα, δὲν συντελεῖται ἁπλῶς ἀλληλοενημέρωση ἀλλὰ πνευματικὴ -δικές μας οἱ ὑπογραμμίσεις - ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφή». Καὶ παρακάτω : Τὸ γεγονὸς τῆς κοινῆς ζωῆς καὶ ἀναζητήσεως μὲ ἐκπροσώπους διαφόρων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων διευρύνει συγχρόνως τὸ πεδίο τοῦ διμεροῦς διαλόγου, φωτίζοντας τὸ κοινὸ ἔδαφος τῆς μονοθεϊστικῆς , προφητικῆς θρησκευτικῆς ἐμπειρίας. Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο : Ἕνας διάλογος μὲ τὶς ἄλλες θρησκεῖες προϋποθέτει κατανόηση καὶ ἀναγνώριση τῶν ἐμπνεύσεων ποὺ ἐνυπάρχουν στὶς ἄλλες θρησκευτικὲς ἐμπειρίες.
Προσέξτε καὶ τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἐπιλόγου τοῦ βιβλίου τοῦ Ἀρχιεπ. Ἀναστασίου «Ἰσλάμ»: Παρὰ τὶς βαθειὲς θεολογικὲς διαφορὲς καὶ τὶς δραματικὲς συγκρούσεις τοῦ παρελθόντος, στεκόμαστε ἐν πολλοῖς σὲ κοινὸ πολιτισμικὸ καὶ θρησκευτικὸ ἔδαφος· καὶ ἡ οὐσιαστικότερη ἀλληλοκατανόηση τοῦ πνευματικοῦ πλούτου τῶν δύο κόσμων ἀποτελεῖ ἀμοιβαῖο χρέος – μεστὸ προσδοκίας(ἡ ὑπογράμμιση τοῦ συγγραφέως).
Στὰ πιὸ ἀπίθανα μέρη τοῦ κόσμου ἔχουν γίνει πάμπολλες διαθρησκειακὲς συναντήσεις. Ἀκόμη καὶ στὴ γειτονιά μας, στὰ Τρίκαλα, εἶχε προγραμματιστεῖ ἕνα ...ἀνύπαρκτο (!) «Διαθρησκευτικὸ Συνέδριο» ἀπὸ 1-3 Νοεμβρίου. Σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα θὰ μιλοῦσαν Ακαδημαϊκοί, Ραβίνοι, Μουσουλμάνοι Ιεροδιδάσκαλοι, Έλληνες υπουργοί και εκπρόσωποι της Γερμανικής Κυβέρνησης. Θὰ ἀκολουθοῦσε καὶ προσκύνημα ὅλων τῶν θρησκευτικῶν ἐκπροσώπων στὰ Μετέωρα !
Ἀναρωτιέται κανεὶς γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς διάλεξαν γιὰ τὴ φιέστα τους τὰ Τρίκαλα. Ἀπὸ ἐκεῖ βέβαια εἶναι ὁ ὑπουργὸς Παπαστεργίου ποὺ κάλυψε μὲ τὀ κῦρος του τὴν ἐκδήλωση. Ὅμως οἱ διοργανωτὲς γνώριζαν ὅτι στὰ Τρίκαλα καὶ γενικώτερα στὴν Περιφέρεια ὁ ὀρθόδοξος λαὸς εἶναι ἀμύητος στὰ τερτίπια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Χρειάζεται «ἱεραποστολὴ» κι’ ἔτσι ἁπλώνεται τὸ κακὸ. Ὅμως -Δόξα τῷ Θεῷ- οἱ σφοδρὲς ἀντιδράσεις κλήρου καὶ λαοῦ, ἡ μὴ συμμετοχὴ τῶν σεβασμιωτάτων ἀρχιερέων Τρίκκης Χρυσοστόμου καὶ Θεοκλήτου Σταγῶν καὶ Μετεώρων ἀκύρωσαν τὸ «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» ποὺ στόχευε νά σταθεῖ ἐπηρμένο «ἐν τόπῳ ἁγίῳ», στὰ ἅγια Μετέωρα. Ἦταν, θείᾳ Χάριτι, μιὰ ἐπιτυχία τῶν ὀρθοδόξων. Ἀλλὰ δὲν χρειάζεται ἐπανάπαυση καὶ χαλάρωση.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μία παγκόσμια γάγγραινα. Μὲ τὰ ὄργανά του, τὸ ΠΣΕ καὶ τὰ ποικιλόμορφα παραρτήματά του ἁπλώνεται καὶ μολύνει μὲ τὴν ἀντίχριστη ἀποστασία του ὅλη τὴν Οἰκουμένη. Ἔχει στὴ διάθεσή του ὅλη τὴν κοσμικὴ δύναμη καὶ ἄφθονο χρῆμα. Ἐλέγχει κυβερνήσεις καὶ συνόδους, καθηγητὲς, κληρικοὺς καὶ δημοσιογράφους καὶ βαδίζει μὲ δαιμονικὴ σύνεση. Δὲν βιάζεται. Δοκιμάζει τὰ βήματά του καὶ προχωρεῖ. Ποιὸς περίμενε πρὶν 30 χρόνια νὰ… ἀλωνίζει ὁ Πάπας στὴν Ἑλλάδα; Σιγὰ-σιγὰ τὸ πέτυχε καὶ ὅλοι τὸ …χωνέψαμε!
Παρακολουθῆστε τὶ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη. Ἡ ἀπόπειρα διοργανώσεως διαθρησκειακῆς συναντήσεως στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 2003 στήν Ἱ. Μονὴ Βλατάδων ἀκυρώθηκε μὲ τὴν κραταιὰ ἀπαγόρευση τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Β΄(Χρυσοφάκη). Αἰωνία του ἡ μνήμη! Στὶς 21-1-2012 οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπανέρχονται στὴν Θεσσαλονίκη μὲ «Οἰκουμενικὴ βραδιὰ συμπροσευχῆς», ὅπου ἐκπρόσωποι τῶν Παπικῶν, Ἀγγλικανῶν, προτεσταντῶν, Ἀρμενίων συμπροσεύχονται. Ὁ μητροπολίτης Ἄνθιμος ἀρνεῖται νὰ στείλει ἐκπροσώπους δηλώνοντας : «Δὲν εἶναι μέσα στὴν τάξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας νὰ συμμετέχει σὲ..συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους καὶ πολὺ περισσότερο μὲ ἐκπροσώπους ἄλλων θρησκειῶν». Μετὰ ἀπὸ σταδιακὰ βήματα στὶς 21 Ἰανουαρίου 2023 στὴν Οἰκ. βραδιά συμπροσευχῆς συμμετεῖχε ὀρθόδοξος ἱερεὺς, καθηγητὲς καὶ πολλοὶ ὀρθόδοξοι πιστοὶ.
Ὁ Οἰκουμενισμὸς συνεχίζει τὸ ἔργο του. Ὑπάρχουν στὰ ἔργα, στὶς διαλέξεις καὶ στὰ γραφόμενα τῶν οἰκουμενιστῶν ἄπειρα τέτοια σημεῖα ποὺ δείχνουν ὅτι ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ εἰρωνικὰ ὁ ἀρχιμ. Ἰωσήφ Κουτσούρης, στοχεύει στὴν Πανθρησκεία. Στοχεύει, ἀλλὰ ἴσως νὰ μὴν κατορθώσει ὁ Οἰκουμενισμὸς νὰ ἐπιβάλει ἕνα Θεὸ γιὰ ὅλους. Οὔτε βέβαια τὸν παραλογισμὸ τὸν ὁποῖο …εὐαγγελίζεται ὁ Π. Βασιλειάδης δηλ. τὸ νὰ δεχθοῦν οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία ἔξω ἀπὸ τὸ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας! Ὅμως σὲ μέγιστο βαθμὸ θὰ ἐπιτύχει τὴν ἄμβλυνση τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας, τὴν πνευματικὴ χαύνωση, τὴ σύγχυση στὶς ψυχὲς, ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ στὸ νόημα τῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ ἀνθρώπου, ὅταν μὲ τὴν συγκατάθεσή του ἀποστεῖ ἡ Χάρις ἀπὸ τὴν καρδιὰ του, εἶναι εὐάλωτος στὸ νὰ ἀποδεχθεῖ ἄλλα μηνύματα. Εἶναι ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ ἄλλον «Χριστό». Λέει ὁ Κύριός μας : «Ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με · ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. 5,43). Γιὰ τὸν «Ἄλλο» μᾶς ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἁγίων Πατέρων.
Ἐπειδὴ κάποιοι κατηγοροῦν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ὅσους ζοῦν μέσα στὴν Χάρη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας γιὰ φονταμενταλισμὸ γιὰ περιχαράκωση καὶ κλείσιμο στὸν ἑαυτό της, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνα ἄθλιο κακέκτυπο τῆς Οἰκουμενικότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει δική της ὁρολογία πληρέστερη γιὰ νὰ δηλώσει τὴν Οἰκουμενικότητά της. Εἶναι τὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως : «Πιστεύω εἰς Μίαν…Καθολικὴν Ἐκκλησίαν». Αὐτὸ μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ Μία Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι Καθολικὴ, ἔχουσα τὴν πληρότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς Χάριτος. Καὶ ἐπίσης Καθολικὴ δηλ. Οἰκουμενικὴ καθὼς ἁπλώνεται σὲ ὅλο τὸν κόσμο χωρὶς περιορισμοὺς, ἀλλὰ μὲ ἕναν Ὅρο καὶ κάποια θεόσδοτα ὅρια. Ὅρος εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καὶ ὅρια ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθοδοξία ὑπακούει στὴν προσταγὴ τοῦ Χριστοῦ : «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 19-20). Ἔτσι α) καλοῦνται πάντες οἱ ἄνθρωποι β) καλοῦνται νὰ γίνουν μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ γ) καλοῦνται νὰ βαπτισθοῦν ὀρθοδόξως εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ δ) καλοῦνται νὰ ἀκούσουν καὶ νὰ τηρήσουν τὴν διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν πιστῶν τους διαδόχων τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἀντίθετα ὁ Οἰκουμενισμὸς σημαίνει, μαζευτεῖτε ὅλοι, ὅ,τι κι ὅπως ἂν πιστεύετε νὰ κάνουμε μιὰ μεγάλη συμμάζωξη «ἀγάπης», ὅπου ὅμως δὲν θὰ εἶναι παρὼν ὁ Χριστός.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ :
Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται. Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσι ἐπὶ τὸ χεῖρον πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνων ἔμαθες καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( Β΄Τιμ.3, 12-15).
Ἐμεῖς πιστεύουμε στὴν Καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι κατὰ τὸν Ἀπόστολο «στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»(Α΄Τιμ. 3,15). Αὐτὴ κατέχει καὶ ἑρμηνεύει πλήρως καὶ αὐθεντικὰ «τὸ τῆς εὐσεβείας μέγα μυστήριον»(Α΄Τιμ.3,16). Αὐτὸ τὸ μυστήριο Αὐτὴ καὶ Μόνη, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κηρύττει καὶ διατρανώνει στὰ πέρατα καὶ διδάσκει «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Κυρίου ἀναστρέφεσθαι», πῶς δηλαδὴ πρέπει νὰ ζοῦν οἱ πιστοὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία. Ἔτσι ζώντας «εὐσεβῶς», ἐν τῇ ὀρθοδόξῳ πίστει, πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, ζώντας πνευματικά, γιὰ κάθε διωγμὸ, πειρασμὸ καὶ δυσκολία. Οἱ πονηροὶ καὶ γόητες Οἰκουμενιστὲς θὰ προκόβουν στὸ καταστροφικό τους ἔργο. Ὄντας πλανεμένοι θὰ πλανοῦν καὶ ἄλλους. Ἔμεῖς ἂς μένουμε σὲ ὅσα μάθαμε ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς ἁγίους Πατέρες μας. Γνωρίζουμε ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀλάθητοι καὶ ἀμετακίνητοι ὁδοδεῖκτες μας. Μελετώντας τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἀποκτοῦμε τὴν ἀληθινὴ σοφία. Γνωρίζουμε ὅτι μόνο διὰ τῆς πίστεως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησία ἔχουμε τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας.
Τέλος χρειάζεται καὶ ἀντίσταση τῶν Ὀρθοδόξων στὴ μιαρὴ ἐπίθεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γνωρίζουμε ἀπὸ τὴν ἱστορία τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ μαρτύρια τῶν ὀρθοδόξων, τὴν πάλη τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τῶν αἱρέσεων. Σήμερα μᾶς ἔκαναν ἕνα μάθημα οἱ Τρικαλινοί. Ἡ δῆθεν εἰρηνικὴ ἀντιμετώπιση τῆς πλάνης ἢ ἡ «ταπεινὴ» σιωπὴ, ἡ δῆθεν εὐσεβής ἄρνηση νὰ διαμαρτυρόμαστε δημόσια καὶ νὰ μὴν κατεβαίνουμε στὸ πεζοδόμιο, εἶναι σὰν νὰ ρίχνουμε λουκούμια κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, ὅταν αὐτοὶ μᾶς ρίχνουν ρουκέτες. Ἡ καρδιά μας πρέπει νὰ μένει θερμὴ ἀπὸ ἀγάπη στὸν Κύριό μας μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ, τὴν ἀδιάλειπτη ἐπίκληση τοῦ Ὀνόματος ποὺ θερμαίνει αὐτὴ τὴν Χριστοαγάπη, ἀλλὰ καὶ θερμὴ ἀπὸ ἀγωνιστικὴ διάθεση κατὰ τῆς πλάνης. Ἔχουμε χρέος ἀπέναντι στὴν πίστη μας, στὰ παιδιά μας, στὰ ἐγγόνια μας καὶ τὴν πατρίδα μας. Ἄς κάνουμε αὐτὸ ποὺ μποροῦμε καὶ ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς θὰ μᾶς στηρίξει καὶ θὰ φυλάξει τὴν ἁγία Του Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Πληροφορίες γιὰ τὰ γεγονότα τῆς Θεσαλονίκης πήραμε ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο katanixi
ΟΔ. ΕΛΥΤΗΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΜΑΡΙΝΑ
Μία αξέχαστη πεζοπορική εμπειρία
Η πεζοπορία ξεκινάει από το Μικρό Πάπιγκο με κατεύθυνση το Καταφύγιο της Αστράκας.
Πριν το καταφύγιο υπάρχει πινακίδα η οποία δείχνει την κατεύθυνση προς το βάραθρο της Προβατίνας.
Η πορεία γίνεται στη σκιά της δυτικής πλευρά της Αστράκας. Εκτός από την ανηφόρα οι πέτρες και το χαλίκι στο μονοπάτι δυσκολεύουν την ανάβαση. Οι στάσεις για ξεκούραση αλλά και για την εκπληκτική θέα μετριάζουν την κούραση και τονώνουν το ηθικό. «Το σπηλαιοβάραθρο της Προβατίνας προσεγγίζεται με μικρή παράκαμψη 20 λεπτών από το κεντρικό μονοπάτι που οδηγεί στην Αστράκα»: διαβάζουμε στην αρχή του μονοπατιού. Ελάχιστα βοηθάει όμως αυτό. Δύο πινακίδες επιπλέον θα βοηθούσαν να εντοπίσει κάποιος το βάραθρο
Το βάραθρο της Προβατίνας είναι το πιο γνωστό βάραθρο της Τύμφης, με βάθος 405μ. και βρίσκεται σε υψόμετρο 1835 μ. Δημιουργήθηκε από τη συνδυασμένη δράση νερού και πάγου και είναι ένα από τα μεγαλύτερα κατακόρυφα σπήλαια του κόσμου. Εξερευνήθηκε για πρώτη φορά από Άγγλους σπηλαιολόγους το 1965, οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη μελέτη του το 1968. Η ανακάλυψη και η εξερεύνηση του βαράθρου της Προβατίνας στα μέσα της δεκαετίας του ’60, σηματοδότησε την έναρξη της εξερευνητικής δραστηριότητας στο οροπέδιο της Αστράκας.
Από το βάραθρο βρισκόμαστε στην άκρη των Πύργων.
Απίστευτη αίσθηση να βλέπεις από ψηλά όλη την περιοχή του Ζαγορίου που βρίσκεται κάτω και πέρα από το βουνό.
Η επιστροφή μπορεί να μην έχει την ένταση της ανάβασης αλλά έχει τα χρώματα και τις εικόνες ενός υπέροχου φθινοπωρινού ηλιοβασιλέματος.
Ένας αποχαιρετισμός στις μαγικές κορφές της Τύμφης.
Κάθε βήμα της διαδρομής αφήνει μια αίσθηση δέους και σύνδεσης με το τοπίο, ενώ το φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα υπόσχεται μια επιστροφή σε αυτό το μοναδικό μέρος.