Το μοιρολόι της Παναγιάς

"Σήμερα μαύρος ουρανός"Ο λαϊκός θρήνος της Μ. Παρασκευής από το Τρίφωνο.

Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ, ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.

Κελλιώτες Μοναχοί την Μεγάλη Παρασκευή

πηγή

Ο Δυτικός δικανισμός, ακυρώνει τη θυσία του Χριστού

Δεν είναι καθόλου "αθώα" η Δυτική δικανική θέση περί Αντιλύτρου. Όχι μόνο δεν αποτελεί μια "εναλλακτική" απάντηση στο ρόλο που έπαιξε η θυσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, αλλά αντιθέτως, ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙ!

 Πώς η δικανική αυτή νοοτροπία και θέση περί Αντιλύτρου, εάν αναλυθεί προσεκτικά, ουσιαστικά, όχι μόνο δεν εξηγεί την έννοια της θυσίας του Κυρίου, αλλά την καταργεί πλήρως, ως προς τη σημασία της αναφορικά με τον θάνατο.

Το να θέλει ο Δυτικός άνθρωπος να βλέπει τη θυσία του Κυρίου μέσα από το πρίσμα "δικαστικού θρίλερ", δεν κακοπαριστά απλώς τον Θεό, ως σκληρό δικαστή και άδικο κριτή. Αλλά βρίσκεται στον αντίποδα της ορθής πίστης!

Ας υποθέσουμε προς στιγμήν, ότι πράγματι ο Θεός θα μπορούσε (εναλλακτικά), να θεωρηθεί ως εκείνος ο σκληρός δικαστής, που "απαιτεί" το θάνατο του αθώου στη θέση του ασεβούς, που απαιτεί "λύτρα" για να δώσει ελευθερία στον άνθρωπο, που δικάζει μια ανθρωπότητα για την παρακοή ενός. Ας υποθέσουμε προς στιγμήν, ότι το να στείλει τον αθώο στον σταυρό για να ικανοποιήσει μια (άγρια και πρωτόγονη) δίψα για αίμα, δεν ήταν κάτι ανατριχιαστικά ασεβές και βλάσφημο, και ότι θα μπορούσε έστω και στοιχειωδώς να συμβαδίζει με την αυτοπεριγραφή του Θεού ως "αγάπη". Ας υποθέσουμε, ότι θα μπορούσε κάποιος να αγαπά έναν τόσο άδικο και παράφρονα κριτή.

Εάν λοιπόν αποδεχθούμε τα παραπάνω, ως μια εναλλακτική απάντηση στο ερώτημα: "γιατί τελικά πέθανε ο Χριστός;" τότε τι συνέπειες μπορεί να έχει μια τέτοια παραδοχή στο ζήτημα της νίκης επί του θανάτου;

Σύμφωνα με τη Χριστιανική αντίληψη του γεγονότος αυτού, ο θάνατος του Κυρίου Ιησού Χριστού, υπήρξε μια κατάφωρη αδικία! Όχι μόνο δεν "ικανοποιούσε" αυτό τη δικαιοσύνη του Θεού, αλλά αντιθέτως την προσέβαλλε πλήρως!

Σκεφθείτε, ότι όλοι μας πεθαίνουμε. Και ότι κανείς μας δεν είναι αμέτοχος των ευθυνών του απέναντι στον θάνατο. Γιατί η αμαρτωλότητά μας, η πεσμένη φύση μας, μας οδηγεί σε πλήθος παραβάσεων, στη διάρκεια της ζωής μας. ΧΩΡΙΣ αυτό να σημαίνει ότι ο Θεός μας καταδικάζει σε θάνατο λόγω των παραβάσεών μας (δικανικά), από την άλλη πλευρά, δεν μας δίνει το δικαίωμα να απαιτούμε την εξαίρεσή μας από το κοινό αυτό συνάντημα όλων των ζώντων! Γιατί τι παραπάνω έχουμε εμείς από τους άλλους, ώστε να θέλουμε να ζήσουμε χωρίς θάνατο;

Κάθε αμαρτία μας, αποτελεί "ποινικό έγγραφο" εναντίον μας, όχι από την πλευρά του Θεού, αλλά από την πλευρά του διαβόλου! Με κάθε μας αμαρτία, "υπογράφουμε την καταδίκη μας", στον σκοτεινό κόσμο του Άδη, και θέτουμε τους εαυτούς μας υπό την εξουσία "του έχοντος το κράτος του θανάτου, δηλαδή του διαβόλου" (Εβραίους 2/β: 14). Με κάθε αμαρτία, ο διάβολος και η "σκοτεινή του εξουσία", αποκτά νομικά δικαιώματα πάνω μας, γιατί ΕΜΕΙΣ τον προσκαλέσαμε στη ζωή μας, δια της παρακοής. Κι έτσι στον θάνατο, είναι φυσιολογικά ο δικαιωματικός κάτοχος της ψυχής μας! Γιατί είναι γραμμένο: "Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος" (Ρωμαίους 6/στ: 23).

Όμως με τον Χριστό συνέβη κάτι άλλο!

Ο Χριστός, σε όλη τη ζωή Του, δεν αμάρτησε ΠΟΤΕ. Δεν έδωσε στον διάβολο, την παραμικρή αφορμή, το παραμικρό δικαίωμα να αποκτήσει πάνω του εξουσία. Δεν του άφησε πάνω του το παραμικρό νομικό δικαίωμα!  Ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, είπε; "Ποιος από σας με ελέγχει για αμαρτία;" (Ιωάννης 8/η: 46). Και είπε ακόμα: "Ο άρχων του κόσμου τούτου (ο διάβολος), δεν έχει καθόλου δικαιώματα σ' εμένα" (Ιωάννης 14/ιδ: 30).

Κι έτσι φθάνουμε στη σταύρωση!

Ο Χριστός ήταν "το δόλωμα". ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ τον διάβολο με τη ζωή του, με τη στάση του, με τη διδασκαλία του. Τον νικούσε σε κάθε του βήμα. Συγχωρούσε αμαρτίες, θεράπευε αρρώστιες, εξέβαλλε δαιμόνια, εξέθετε τα κακώς κείμενα, μάζευε ακολούθους. Είχε γίνει ένα "αγκάθι στο μάτι" του διαβόλου! Κι εκείνος, θέλησε "να τον βγάλει από τη μέση".

Πράγματι, αυτό συνέβη κατά τη σταύρωση. Ο σατανάς θέλησε να διώξει από τα πόδια του, αυτόν που του "χαλούσε τις δουλειές". Και αυτό το έκανε μέσω της σταυρικής θυσίας, την ιστορία της οποίας γνωρίζουμε. Μα τότε, καθώς ο Χριστός άφηνε στον σταυρό την τελευταία του πνοή, και ο διάβολος έχαιρε για έναν εχθρό λιγότερό, υπέστη ξαφνικά τη μεγάλη του ήττα!

Ως τότε, όλοι όσοι πέθαναν, ΔΙΚΑΙΩΣ ΠΕΘΑΝΑΝ, και οδηγήθηκαν στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη. Ως τότε, δικαίως ο διάβολος απαιτούσε την εξουσία πάνω σ' αυτούς, που στη ζωή τους επιτελούσαν το δικό του θέλημα, και όχι του Θεού. Ο Θεός δεν απαιτούσε να διασώσει όσους στη ζωή τους επέλεξαν την αμαρτία! Μα ο Χριστός ήταν ΑΚΑΤΗΓΟΡΗΤΟΣ! Ο Σατανάς δεν είχε πάνω Του καμία εξουσία! Δεν είχε κανένα νομικό δικαίωμα, ώστε να μπορεί να πει: "δικός μου ήταν, και δικαίως τον θέτω υπό την εξουσία μου στον Άδη". Ο Χριστός ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕ! Ο Σατανάς υπερέβη την εξουσία που του είχε αφεθεί!

Ο Σατανάς λοιπόν, σκοτώνοντας τον ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟ, εκτέθηκε! Εκτέθηκε ως ΑΡΠΑΓΑΣ. Και ο θάνατος εκτέθηκε ως ΑΝΟΜΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ. Γι' αυτό και ο Χριστός, δικαίως πλέον, απαιτεί ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ! Είναι ο μόνος αδικημένος από τον θάνατο, και απαιτεί πλέον την κατάργηση του θανάτου! Και δικαιωματικά πλέον, εισβάλλει με τις αγγελικές στρατιές στον Άδη, και ΑΠΑΙΤΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Αναπολόγητος ο διάβολος, δεν έχει να αντιτείνει κανένα νομικό δικαίωμα, γιατί εκτέθηκε ενώπιον όλης της κτίσης, ως ένας άδικος ηγέτης, που κατακράτησε παράνομα τον Δίκαιο! Και οι αγγελικές δυνάμεις εισβάλλουν πια δικαιωματικά στον Άδη και σπάνε το από αιώνων "στάτους κβο", και τον αδειάζουν, απ' όλες εκείνες τις ψυχές που ζητούν τη λύτρωση από τον Αναμάρτητο! Από τον μόνο που κατέβηκε εκεί, και που ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ μπορεί να απαιτήσει την επάνοδό του στον κόσμο των ζωντανών! Γι' αυτό και με τη σταυρική θυσία Του ο Χριστός "απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες, τις καταντρόπιασε δημόσια" (Κολοσσαείς 2/β: 15).

Μετά από τον ΑΔΙΚΟ ΦΟΝΟ του Αθώου, (του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΑΘΩΟΥ), ο θάνατος πλέον, φαντάζει ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΣ. Φαντάζει ως "παρά φύσιν" κατάσταση, και ως υπό κατάργησιν διαδικασία. Ο θάνατος παύει να είναι πλέον "το φυσιολογικό συνάντημα των αμαρτωλών", και γίνεται "το κράτος της δυναστείας του Διαβόλου, του άδικου δυνάστη". Και μπαίνει σε διαδικασία κατάργησης. Πρώτα οι δίκαιοι, που πλέον δεν περνούν από τον Άδη, αλλά εισάγονται στον Παράδεισο των ψυχών, και ύστερα, (στη 2η Παρουσία του Χριστού), οι άδικοι, που και αυτοί θα λάβουν σώματα για κρίση δίκαιη, σίγουρα δικαιότερη από την εκτεθειμένη πλέον παράνομη φυλακή του Άδη.

Γι' αυτό ο Χριστός αφέθηκε να σταυρωθεί και να πεθάνει, χωρίς να το αξίζει. Δεν ικανοποίησε καμία δήθεν "δικαιοσύνη" ενός παράφρονος "θεού", που απαιτούσε δικαστικά το θάνατο ενός δικαίου, χάριν αδίκων. Αφέθηκε ως δόλωμα, ώστε να ΕΚΤΕΘΕΙ ο διάβολος και όλο του το βασίλειο ως ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟ. Και να απαιτήσει μετά ο Χριστός ως αποζημίωση την κατάργησή του.

Άνθρωπος ήταν ο Χριστός όταν πέθανε, και η αδικία που του έγινε, έγινε πάνω στην ανθρώπινη φύση Του. Μόνο που η φύση αυτή η ανθρώπινη είναι ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ! Και εν τω Χριστώ, απαιτούμε πλέον ΤΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ! Ενωμένοι ΣΤΟ ΣΩΜΑ του Χριστού την Εκκλησία, απαιτούμε τη δική μας ΕΞΑΙΡΕΣΗ από τον Άδη, ως αντιστάθμισμα για την παράβαση που έγινε ενάντια στην Κεφαλή μας, στον Χριστό. Και οι Χριστιανοί πλέον εξαιρούνται από τον Άδη, και εισάγονται στον παράδεισο των Ψυχών, σε άλλο βασίλειο, που δεν ανήκει στον Διάβολο. Και σ' εκείνον απομένουν (ως την ανάσταση), μόνο οι ψυχές εκείνες ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, αρνούμενες τον Μόνο Σωτήρα τους, τον Μόνο που έχει δικαίωμα να απαιτήσει την ελευθερία τους από τον Άδη.

Αφού είδαμε λοιπόν πώς "λειτουργεί" η θυσία του Χριστού εναντίον του Άδη και του Θανάτου, επανερχόμαστε στο ζήτημα της Δυτικής δικανικής θέσης περί της θυσίας του Χριστού. Προσέξτε λοιπόν, πώς μια τέτοιου είδους άποψη, εκτός από βλάσφημη εναντίον του Θεού, οδηγεί σε ακύρωση της θυσίας του Χριστού:

Εάν η θυσία του Χριστού έγινε ως "απαίτηση" του Θεού, για να ικανοποιηθεί η "θεία δικαιοσύνη", όπως λένε οι Δυτικοί, τότε ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΜΙΑ ΑΔΙΚΙΑ! Τότε ο Θάνατος και ο Άδης, λειτούργησαν στα πλαίσια της νομιμότητας, και ο Χριστός ΔΙΚΑΙΩΣ ΠΕΘΑΝΕ, κατ' απαίτησιν του Θεού! Τότε ο Διάβολος, δικαίως τον σκότωσε, στη θέση των ενόχων, (αφού αυτό ήταν το... θείο θέλημα), και ο θάνατος, όχι μόνο δεν εκτίθεται ως ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΣ, αλλά αντιθέτως, αναδεικνύεται ως ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ και ΛΥΤΡΩΤΙΚΟΣ! Τότε ο διάβολος, δικαίως συνεχίζει να διατηρεί το βασίλειο του Άδη υπό την εξουσία του, εφ' όσον δεν υπερέβη την εξουσία αυτή, αλλά αντιθέτως, "χρησιμοποιήθηκε" για να ικανοποιήσει τη δικαιοσύνη του Θεού. Τότε και ο Χριστός ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ, λαμβάνοντας πίσω αυτό που του αφαιρέθηκε δίκαια, κατ' εντολήν της δικαιοσύνης του Θεού!

Εάν η Δυτική δικανική άποψη περί Αντιλύτρου γίνει αποδεκτή, τότε ο Θάνατος ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ, ο διάβολος ΔΕΝ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ, ο Άδης ΔΕΝ ΑΔΕΙΑΖΕΙ, η ανθρώπινη φύση ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ, και κανείς μας δεν μπορεί να απαιτήσει την εξαίρεσή του από το βασίλειο του Άδη, επειδή η ανθρώπινη φύση και ο Χριστός ΔΕΝ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ.

Εάν η Δυτική άποψη περί Αντιλύτρου είναι αληθινή, ας ψάξουμε να βρούμε άλλον Σωτήρα και άλλον Θεό! Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με τσαρλατάνους!

Ν. Μ.
πηγή

Ο Επιτάφιος στην λειτουργική παράδοση

Η Ελένη Βλαχοπούλου, Δρ. Αρχαιολογίας μιλάει για τον αήρ επιτάξιο την λειτουργική του χρήση και την μετεξέλιξη του στον Επιτάφιο Θρήνο.

Μεγάλη Παρασκευὴ

Στίχοι: Μοναχὸς Μωυσῆς Ἁγιορείτης, Τραγούδι: Μανώλης Μητσιᾶς. 

Ἀπὸ τὸ CD «Δωδεκάορτο» τοῦ Χρίστου Τσιαμούλη

«Πάντα τὴ Μεγάλη Παρασκευή, νὰ ‘σαι μόνος σὰν τὸ Χριστὸ προσμένοντας τὸ τελευταῖο καρφί, τὸ ξύδι, τὴ λόγχη. 

Τὶς ζαριὲς ν’ ἀκοῦς ἀτάραχα στὸ μοίρασμα τῶν ὑπαρχόντων σου, τὶς βλαστήμιες, τὶς προκλήσεις, τὴν ἀδιαφορία. 

Πρὶν τὴν Παρασκευὴ δὲν ἔρχεται ἡ Κυριακή, τότε λησμονᾶς τὰ μαρτύρια τῶν δρόμων τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς τῆς ζωῆς μας. 

Μὴν ξαφνιαστεῖς, μὴ φοβηθεῖς στ’ ἀπρόσμενο σουρούπωμα. 

Οἱ μπόρες τοῦ οὐρανοῦ δὲ στερεύουν. 

Ἡ ξαστεριὰ θὰ ’ρθει τὸ Σαββατόβραδο. 

Τότε λησμονᾶς τὰ μαρτύρια τῶν δρόμων τῆς μεγάλης Παρασκευῆς τῆς ζωῆς μας»

Μιά σπάνια εικόνα της Σταύρωσης από το Σινά

Σπάνια εικόνα της Σταύρωσης (8ος αιώνας).
Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης.

Η παραπάνω εικόνα έχει διαστάσεις 46,4 × 25,5 εκ και βρίσκεται στην Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά, Αγίας Αικατερίνης.
Είναι άγνωστου δημιουργού του 8ου αιώνος και προέρχεται πιθανότατα από την Παλαιστίνη.
Είναι μία πολύ σημαντική εικόνα που επέζησε από τους αποκαλούμενους “σκοτεινούς αιώνες” του Βυζαντίου και η αρχαιότερη που εικονίζει τον Χριστό νεκρό και με ακάνθινο στέφανο, και όπου αναγράφονται τα ονόματα των δύο συσταυρωθέντων ληστών “Γέστας” και “Δήμας”, γνωστά από την απόκρυφη καινοδιαθηκική παράδοση.
Το δεξί τμήμα της εικόνας είναι κατεστραμμένο. Ο Χριστός παριστάνεται με το σώμα όρθιο, τα χέρια τεντωμένα, το κεφάλι ελαφρότατα γερμένο και τα μάτια κλειστά. Φορεί κολόβιο (αχειρίδωτο ποδήρες ρούχο) και όχι το περίζωμα που επεκράτησε από τα τέλη του 9ου αιώνα.

Αίμα και νερό ρέουν από την πλευρά του. Δίπλα του, πάνω σε χωριστούς απόκρημνους βράχους, είναι στημένοι οι σταυροί των δύο ληστών, από τους οποίους σώζεται ο αριστερός, με περίζωμα στην μέση και τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη. Αναγράφονται επίσης τα ονόματα των δύο συσταυρωθέντων ληστών “Γέστας” και “Δήμας”, γνωστά από την απόκρυφη καινοδιαθηκική παράδοση.
Στηθαίοι άγγελοι πετούν γύρω από τον σταυρό. Δίπλα στον σταυρό του Χριστού στέκονται η Παναγία, με υψωμένο το αριστερό χέρι που κρατεί μαντήλι και δείχνει προς τα μάτια της υποδηλώνοντας έτσι ότι είναι μάρτυρας της Σταύρωσης του Υιού της και ο Ιωάννης, του οποίου το αριστερό χέρι είναι κρυμμένο μέσα στο ιμάτιο.
Η Παναγία δηλώνεται με τις λέξεις “Η Αγία Μαρία” (με βυζαντινό μονόγραμμα), όπως συμβαίνει πριν από την Εικονομαχία.
Τρεις στρατιώτες παίζουν στα ζάρια τον άρραφο χιτώνα του Σωτήρος. Δίπλα τους είναι μπηγμένα στο έδαφος τα δόρατά τους
. Στην επάνω αριστερή γωνία είναι ζωγραφισμένος κόκκινος ήλιος πάνω στο κυανόμαυρο βάθος. Στην δεξιά γωνία θα ήταν ζωγραφισμένη η σελήνη. Αξιοσημείωτη είναι η κλιμάκωση των διαστάσεων των μορφών, ανάλογα με την σημασία τους: ο Εσταυρωμένος είναι Υψηλότερος από την Θεοτόκο και τον Ιωάννη, αυτοί είναι μεγαλύτεροι από τον ληστή και μικρότεροι ακόμη είναι οι στρατιώτες.
Οι αξιοσημείωτες ομοιότητες με την τοιχογραφία της Σταυρώσεως της Santa Maria Antiqua στην Ρώμη οδηγούν σε χρονολόγηση στον 8ο αιώνα.

Τοιχογραφία της Σταυρώσεως (μέσα 8ου αιώνα).
Εκκλησία Santa Maria Antiqua, Ρώμη.
πηγή

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ «ΚΡΥΒΕΤΑΙ» Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Τον συγκλονιστικό πραγματικά ισχυρισμό ότι κάπου μέσα στον χώρο της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης κρύβεται μέχρι σήμερα ο Τίμιος Σταυρός του Ιησού Χριστού, παραθέτει ο πολύ γνωστός  Τούρκος δημοσιογράφος της εφημερίδας, Sabah, Hıncal Uluç, επικαλούμενος τις   πολυετείς και εντατικές έρευνες του επίσης πολύ γνωστού Τούρκου ιστορικού, Radi Dikici από την Σαμψούντα του Πόντου.

Σύμφωνα με τον Radi Dikici, ο οποίος σημειωτέων θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Τούρκους βυζαντινολόγους, (για όσους δεν το ξέρουν υπάρχουν και.. τέτοιοι στην Τουρκία) και ο καλύτερος σε θέματα βυζαντινών ερευνών ενώ έχει γράψει σωρεία βιβλίων σχετικά με το Βυζάντιο και την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, (όπως, «Bizans İmparatorluğu Tarihi», δηλαδή, «Ιστορία Βυζαντινής Αυτοκρατορίας», «Şu Bizim Bizans», δηλαδή, «Αυτό το Δικό μας Βυζάντιο»,) το  μεγαλύτερο τμήμα του Τίμιου Σταυρού μεταφέρθηκε από την Αγία Ελένη στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε κάπου μέσα στον χώρο του ναού της Αγίας Σοφίας. Οι μαρτυρίες, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, αναφέρουν ότι το μέρος όπου βρίσκονταν ο Σταυρός ήταν γνωστός και φανερός μέχρι το 1024 όταν οι Σταυροφόροι κατάλαβαν την Κωνσταντινούπολη και επιδοθήκαν στις γνωστές τους λεηλασίες των ελληνορθόδοξων ναών και των μοναστηριών. Τότε κάποιοι βυζαντινοί αξιωματούχοι μαζί με κάποιους ιερείς του ναού πρόλαβαν και άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό για να μην  τον βρουν οι Σταυροφόροι και τον έκρυψαν σε κάποιο μυστικό μέρος μέσα την Αγία Σοφία γιατί αν τον έβγαζαν έξω θα τους αντιλαμβάνονταν οι κατακτητές. Πέρασαν χρόνια μετά την καταστροφή της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους και αυτοί που είχαν κρύψει τον Τίμιο Σταυρό ή πέθαναν, ή χάθηκαν σε άλλες περιοχές της αυτοκρατορίας ενώ η Πόλη στέναζε κάτω από τον λατινικό ζυγό. Έτσι το μεγάλο αυτό μυστικό χάθηκε δια μέσω των αιώνων και σήμερα παραμένει το μεγάλο αίνιγμα της ιεράς κρυπτής του Τίμιου Σταυρού η οποία, σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό και βυζαντινολόγο, πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στο εσωτερικό της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης. Ο δημοσιογράφος της Sabah που ασχολήθηκε με το μεγάλο αυτό θέμα, παραθέτει και την συγκλονιστική ιστορία της αποκάλυψης του Τιμίου Σταυρού από την αυτοκράτειρα Ελένη με την βοήθεια, όπως αναφέρει, του τότε αρχιτέκτονα, μηχανικού και μαθηματικού, ελληνικής καταγωγής, Ερμογένη, που εργάστηκε κάτω από τις θεόπνευστες εντολές τη αυτοκράτειρας για να φέρει στο φως τον Σταυρό του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και να κτιστεί στο μέρος εκείνο ο μεγαλόπρεπης τότε ναός της Σταυρώσεως του Σωτήρος.

Οι ιστορικές πληροφορίες συμφωνούν ότι μεγάλο τμήμα του Τιμίου Σταυρού τον μετέφερε η αγία Ελένη  από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη. Όπως αναφέρεται, η Αγία Ελένη επιθυμούσε να βρει τους Τόπους όπου μαρτύρησε ο Κύριός. Αφού εξασφάλισε τη σχετική άδεια και οικονομική βοήθεια από τον γιό της, Μ. Κωνσταντίνο, έφθασε στα Ιεροσόλυμα το 326 μ.Χ.  Πρώτη φροντίδα της ήταν να βρει τον τάφο του Χριστού. Τα οράματα της την οδήγησαν στον ναό της Αφροδίτης που είχαν κτίσει οι ειδωλολάτρες στο σημείο που είχε σταυρωθεί ο Ιησούς Χριστός.  Αφού κατεδάφισε το ναό της Αφροδίτης, ανέσκαψε το χώρο όπου και βρήκε τον τάφο του Χριστού και εκεί κοντά και σε αρκετό βάθος βρήκε και τους τρεις Σταυρούς. Βρέθηκε επίσης και η επιγραφή η οποία ήταν κρεμασμένη πάνω στον Σταυρό του Χριστού, αλλά είχε αποκολληθεί και έτσι δεν γνώριζαν ποιός εκ των τριών ήταν ο Σταυρός του Σωτήρος. Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος έφερε τους Σταυρούς και τους εναπόθεσε διαδοχικά πάνω σε μια νεκρά γυναίκα. Ο πρώτος και ο δεύτερος δεν έδειξαν τίποτα. Όταν όμως τοποθετήθηκε και ο τρίτος Σταυρός πάνω στην νεκρά γυναίκα εκείνη, αμέσως αναστήθηκε και σηκώθηκε όρθια. Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεχώρισαν τον Τίμιο Σταυρό.

Η Αγία Ελένη διεχώρισε τον Τίμιον Σταυρόν και το μεν ένα αφού το τοποθέτησε σε ασημένια θήκη το άφησε στα Ιεροσόλυμα, το δε άλλο μαζί με τους ήλους, δηλαδή τα καρφιά, το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Όπως αναφέρεται, η Αγία Ελένη, κομίζοντας το υπερπολύτιμο εύρημα, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 327. Ο αυτοκράτορας γιος της Κωνσταντίνος, οι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι, οι διάκονοι και όλος ο λαός υποδέχτηκαν τον Τίμιο Σταυρό με ευλάβεια και δάκρυα χαράς. Ο επίσκοπος Μακάριος τον έθεσε στη διάθεση των χριστιανών για προσκύνηση.  Το γεγονός αυτό μας το διασώζουν ο Ιεροσολύμων Άγιος Κύριλλος, που έζησε το 340-386 μ.Χ. και μάλιστα σε μια από τις κατηχήσεις του και συγκεκριμένα στην ΙΓ΄, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ελέγχει με ουτος ο Γολγοθας, ου νυν πλησίον πάντες πάρεσμεν, ελέγχει με του Σταυρου το ξύλον το κατά μικρόν εντευθεν πάση τη οικουμένη διαδοθέν». Δηλαδή, «με ελέγχει ο Γολγοθάς στον οποίο βρισκόμαστε όλοι κοντά. Με ελέγχει το ξύλο του Σταυρού, το οποίο απ’ εδώ διαδόθηκε σ’ όλη την οικουμένη». Το ίδιο γεγονός μας το διασώζουν και ο ιστορικός Σωκράτης, (σύγχρονος και αυτός της εποχής εκείνης), στην εκκλησιαστική του ιστορία στο α΄ βιβλίο του ΚΕΦ. ιζ΄ και ο Θεοδώρητος στην δική του εκκλησιαστική ιστορία.

Άλλο ένα σημείο των καιρών για την ανάσταση της Ελληνορθόδοξης Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Όταν ο πόνος οδηγεί στην Ανάσταση

Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος συνομιλεί με τον δημοσιογράφο Χρύσανθο Τσουρούλη στην εκπομπή «60 λεπτά» της τηλεόρασης του ΣΙΓΜΑ, για την επικαιρότητα, την ιστορική ταυτότητα των Ορθοδόξων της Κύπρου, την Ορθόδοξη Εκκλησία, την οικονομική κρίση, τη νέα τάξη πραγμάτων που θέλουν κάποιοι να επιβάλουν, το εμπόλεμο κλίμα που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Συρία, την Τουρκία, τη Ρωσία, το Αιγαίο, το Κυπριακό, τα κοινωνικά προβλήματα, τους νέους και τη μεγάλη ανατροπή που έφερε το διαδίκτυο στη ζωή τους, εξηγεί πώς η Εκκλησία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα εκφέροντας λόγο παρηγοριάς, ειδικά για τον πόνο του σύγχρονου ανθρώπου που οδηγεί στην Ανάσταση.

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ ;;;;

Η λέξη μυστικός παράγεται από το "μύστης" και αυτό από το "μυώ". Άρα ο Δείπνος αυτός δεν έγινε κρυφά και απομονωμένα, αλλά για να αποκαλύψει, παρουσιάσει και διδάξει στους δώδεκα μαθητές Του ο Κύριος, ότι το μυστήριο της Σταυρικής Του Θυσίας ήδη έχει συντελεσθεί. Ο Δείπνος εκείνης της Πέμπτης λέγεται και είναι "ΜΥΣΤΙΚΟΣ", διότι εμύησε ο Κύριος τους Μαθητές Του και διά των Μαθητών εμάς στη σωτήρια θυσία: Ιερούργησε ο ίδιος τη Σταυρική Θυσία του Γολγοθά. Με τον Μυστικό Δείπνο ο Χριστός με τρόπο ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου και την κοινή λογική, προλαβαίνει τα γεγονότα της προδοσίας, της Δίκης, των Παθών, του Γολγοθά και της Θυσίας πάνω στον Σταυρό. Και τα προλαμβάνει διότι είναι παρόντα στην τροφή του Παναγίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος Του..."Φάγετε από το Σώμα μου", τους λέγει, "και πίετε από το Αίμα μου". Είμαι το "Εσφαγμένο Αρνίον". Για να μας ομιλεί έτσι ο Κύριος, σημαίνει ότι η Θυσία έχει ήδη συντελεσθεί και συνεχίζει με την δική μας Θεία Λειτουργία να συντελείται!

Το πρόσωπο του Ιούδα στους ευαγγελιστές και τη λαϊκή παράδοση

Η Αικατερίνη Τσαλαμπούνη, Λέκτορας του τμήματος Κοινωνικής και Ποιμαντικής Θεολογίας του Α.Π.Θ. μιλάει για το πρόσωπο του Ιούδα στην βιβλική θεολογία, την τέχνη και τη λαογραφία.

Όταν η Παναγιά συνάντησε τη Μάνα του Ιούδα

ΕΔΩ

“Θεϊκό” αφιέρωμα στην Δημόσια Τηλεόραση! Οι κίνδυνοι της …νηστείας!

 Ποιος Δήμου βρε παιδιά; Εδώ η δημόσια τηλεόραση προειδοποιεί πως η νηστεία μπορεί να βλάψει σοβαρά την υγεία λόγω έλλειψης διατροφικών στοιχείων που βρίσκονται …στο κρέας! “Αυτοί οι άνθρωποι” τόνισε χαριτωμένα η έγκριτη καλεσμένη, “μπορεί να αρπάξουν πιο εύκολα κρυολόγημα”…
Ο απόλυτος κίνδυνος. Να εισηγηθειτε άμεσα στον υπουργό υγείας να καταργήσει τη νηστεία και να καθιερωθεί η διατροφή Βενιζέλου ως υποχρεωτική στην Ελληνική επικράτεια. Άλλωστε, βγήκαμε στις αγορές και όλοι οι Έλληνες μπορούν να απολαύσουν δυο Τ- Bone steaks απο το φουαγιέ της Μεγάλης Βρετανιας για μεσημεριανό.
Ως γνωστόν η χοληστερίνη, η σπαλομπριζόλα και τα σπληνάντερα βοηθούν τον οργανισμό. Δεν βλέπετε τους Κινέζους που πεθαίνουν πρόωρα επειδή δεν ακολουθούν την διατροφή Παγκάλου;
πηγή

10 πράγματα που τα supermarket δεν θέλουν να γνωρίζεις

Τα ψώνια στο supermarket φαίνονται σαν μια ακίνδυνη δραστηριότητα. Είναι μια αγγαρεία, αλλά είναι ένα πράγμα που όλοι μας το κάνουμε τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα, χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία για το τι γίνεται πίσω από τα ράφια.

Το πώς ψωνίζουμε έχει μετατραπεί σε επιστήμη που εξελίσσεται συνεχώς. Οι «ερευνητές της αγοράς» έχουν εργαστεί για χρόνια για να βρουν τρόπους ώστε οι πελάτες να αγοράζουν όσο περισσότερα προϊόντα γίνεται. Επειδή, «όσο περισσότερα βλέπουν, τόσο περισσότερα αγοράζουν», λέει ο Marion Nestle, συγγραφέας του “What to Eat”.

Για αυτό λοιπόν, μετέτρεψε τον εαυτό σου σε έξυπνο αγοραστή και μάθε τα κορυφαία κόλπα και άλλα μυστικά που κρύβονται στους διαδρόμους των supermarket.

1)  Τα καροτσάκια έχουν «μικρόβια».

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει στα καροτσάκια, περισσότερα από το 80% υποθάλπουν κολοβακτηρίδια (το είδος που πιο συχνά συναντάμε  στο καπάκι μιας κοινής/δημόσιας τουαλέτας). “Αυτά τα βακτήρια μπορεί να προέρχονται από ωμές τροφές ή από τα μικρά παιδιά που κάθονται στα καρότσια.”, αναφέρει ο Chuck Gerra, μικροβιολόγος στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα. “Απλά σκέψου το γεγονός ότι πριν από λίγα λεπτά ακουμπούσε ο πισινός ενός παιδιού εκεί που έχεις βάλει τα λαχανικά σου.” Σύμφωνα με τις μελέτες που έγιναν από τον Gerba και τους συνεργάτες του, τα καροτσάκια είχαν περισσότερα μικρόβια από διάφορα άλλα αντικείμενα που μελέτησαν, όπως κυλιόμενες σκάλες, δημόσια τηλέφωνα και δημόσια λουτρά. Για να αποφύγεις αυτά τα βακτήρια, ο Gerba συνιστά να χρησιμοποιείς αντισηπτικά μαντηλάκια για να καθαρίσεις το χερούλι και να πλένεις τα χέρια σου αφού τελειώσεις τα ψώνια.

2)  Οι ημερομηνίες έχουν ανοιχτή ημερομηνία.

Με εξαίρεση την δοσολογία και τις τροφές των βρεφών, η ημερομηνία λήξης δεν θεωρείται απαραίτητη από τους ομοσπονδιακούς κανονισμούς (σε μερικές πολιτείες της Αμερικής μάλιστα χρησιμοποιούν δικούς τους κανονισμούς σχετικά με την χρονολόγηση των προϊόντων). Οι ετικέτες που γράφουν «Ανάλωση κατά προτίμηση» είναι περισσότερο κάτι σαν πρόταση παρά κανόνας ασφαλείας. Το προϊόν θα έχει καλύτερη γεύση αν καταναλωθεί μέσα στην προτεινόμενη ημερομηνία., χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είναι ασφαλές για κατανάλωση μετά την ημερομηνία αυτή. Αν ένα προϊόν έχει πάνω ετικέτα «Πώληση έως» ή «Διάθεση έως», αυτή είναι η ημερομηνία μέχρι την οποία μπορεί το supermarket να πουλάει το προϊόν αυτό.

3)  Τα φαγητά για παιδιά είναι επίτηδες τοποθετημένα σε σημείο που να μπορούν να τα φτάσουν.

Οποιοσδήποτε ψωνίζει μαζί με το παιδί του (ή τα παιδιά του) πρέπει να έχει το νου του για προϊόντα που αυτό αρπάζει και τα πετάει στο καλάθι. “Πάντα λέω στους γονείς να μην φέρνουν τα παιδιά μαζί τους όταν πάνε για ψώνια.”, λέει ο Nestle, “Τα πακέτα με τα καρτούν συχνά είναι τοποθετημένα στα χαμηλά ράφια που ακόμα και τα μικρά παιδιά μπορούν να τα φτάσουν.”. Μια βόλτα στο διάδρομο με τα δημητριακά θα το επιβεβαιώσει αυτό. “Τα ζαχαρούχα δημητριακά βρίσκονται στο ύψος των ματιών του παιδιού, ενώ τα πιο υγιεινά είναι στα ψηλότερα ράφια.”, αναφέρει η Tara Gidus, εκπρόσωπος του Αμερικάνικου Οργανισμού Διαιτολόγιας. Το ίδιο συμβαίνει και μπροστά από τα ταμία, όπου οι καραμέλες και οι τσίχλες είναι στατιστικά τοποθετημένες ώστε να ενθαρρύνουν τα παιδιά να ζητάνε από τους γονείς τους να τους αγοράσουν.

4)  Κόβουν μερίδες έτσι ώστε να μπορούν να χρεώσουν περισσότερο.

Στο μανάβικο του supermarket, υπάρχουν φρούτα και λαχανικά κομμένα και έτοιμα σε μερίδες για μαγείρεμα καθώς και έτοιμες σαλάτες. Στον πάγκο με τα κρέατα, υπάρχουν κοτόπουλα και βοδινό κρέας μαριναρισμένα και έτοιμα για ψήσιμο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτές οι έτοιμες τροφές κάνουν την ζωή απίστευτα εύκολη. Και οι διατροφολόγοι συμφωνούν ότι, αν οι άνθρωποι έτσι τρώνε πιο υγιεινά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Έχε υπόψη σου όμως ότι πληρώνεις σχεδόν τα διπλάσια χρήματα από ότι αν έπαιρνες τα προϊόντα και τα ετοίμαζες μόνος σου.

5)  Οι καλές τροφές απαιτούν περισσότερη προσπάθεια για να τις φτάσεις.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα προϊόντα με τις πιο δελεαστικές συσκευασίες είναι πάντα στα ράφια που βρίσκονται στο ύψος των ματιών και συνήθως δεν είναι στην λίστα με τα ψώνια σου. Έτσι, προφανώς σε ενθαρρύνουν να τα φτάσεις. Ακόμα και στον διάδρομο με τα ζυμαρικά θα βρεις τα πιο δημοφιλή στο ύψος των ματιών σου. Κοίταξε στα πιο ψηλά ή τα πιο χαμηλά ράφια αν θες να βρεις κάτι πιο υγιεινό.

6)  Οι ταμπέλες και οι οθόνες στο τέλος των διαδρόμων είναι εκεί για να σου αποσπάνε την προσοχή.

“Οι εταιρείες τροφίμων πληρώνουν τα καταστήματα για να τοποθετούν τα προϊόντα τους σε σημεία που μπορεί να τα δει κάποιος πιο εύκολα, όπως σε μια οθόνη ή ταμπέλα στο τέλος ενός διαδρόμου.”, αναφέρει ο Nestle. Και παρότι τις περισσότερες φορές στο τέλος των διαδρόμων τοποθετούνται προϊόντα που είναι σε προσφορές, οι καταναλωτές οι καταναλωτές θα αγοράσουν από εκεί ακόμα και αν δεν υπάρχει καμία έκπτωση. “Υπάρχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να αγοράσει κάποιος κάτι από το τέλος του διαδρόμου απ’ ότι στην μέση, επειδή πιστεύει ότι στο τέλος υπάρχουν καλύτερες προσφορές”, λέει ο Brian Wansik, διευθυντής του εργαστηρίου τροφίμων στο πανεπιστήμιο του Cornell.

7)  Οι προσφορές δεν είναι πάντα ευκαιρίες.

Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε μια προσφορά όπως “Αγόρασε 3, πάρε 1 δώρο” ή “3 στην τιμή του 1€”; Προφανώς πολύ λίγοι. Κάθε φορά που βλέπεις νούμερα σε μια ταμπέλα, υπάρχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να αγοράσεις παραπάνω από ότι θα αγόραζες συνήθως. Αν για παράδειγμα, ψάχνεις για μια σούπα και υπάρχει μια ταμπέλα που γράφει “Όριο αγοράς: 12 τεμάχια ανά άτομο” σίγουρα θα αγοράσεις περισσότερα από όσα σκόπευες αρχικά. Και αν αγοράσεις περισσότερα από όσα χρειάζεσαι, τότε σίγουρα δεν είναι προσφορά. Ή ακόμα χειρότερα θα μπορούσε να οδηγήσει σε υπερκαταναλωτισμό. “Απρόσεκτα ψώνια, οδηγούν σε απρόσεκτη διατροφή.”, λέει ο Wansik, ”Από την στιγμή που τα προϊόντα αυτά θα βρεθούν στο σπίτι, κάποια στιγμή θα καταναλωθούν είτε το θέλεις είτε όχι”.

8)  Θα κινηθείς στο κατάστημα όπως θέλουν αυτοί.

Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο σχετικά με την διάταξη του καταστήματος. Σίγουρα κάποια πράγματα είναι πρακτικά τοποθετημένα (όπως τα κρέατα που βρίσκονται κοντά στα ψυγεία της αποθήκης), αλλά τα περισσότερα είναι μελετημένα και έτσι τοποθετημένα ώστε να σε «βοηθήσουν» να ξοδέψεις μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων σου. Με την είσοδο σου, θα βρεθείς αντιμέτωπος με πράγματα που είναι δύσκολο να αντισταθείς (και δεν είναι στην λίστα σου), όπως φρεσκοκομμένα λουλούδια ή φρεσκοψημένα καρβέλια ψωμί. Απλά προσπάθησε να φτάσεις μέχρι τον πάγκο με τα γάλατα χωρίς να έχεις βάλει κάτι άλλο στο καλάθι σου εκτός από αυτά που έχεις στην λίστα σου. Στην πραγματικότητα, έρευνες έχουν  δείξει ότι το 60%-70% καταλήγει με πράγματα που δεν είχε προγραμματίσει να αγοράσει.

9)  Οι έτοιμες σαλάτες δεν είναι και τόσο υγιεινές.

Οι έτοιμες σαλάτες και οι άλλες προμαγειρεμένες τροφές έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να υποθάλπουν επιβλαβή βακτήρια (E. Coli, salmonella, norovirus). “Οι μεγαλύτεροι συντελεστές για μη ασφαλή τρόφιμα είναι οι μη κατάλληλες θερμοκρασίες, ο χειρισμός των τροφίμων από άτομα με κακή υγιεινή και η επαναχρησιμοποίηση δοχείων και συσκευασιών για φρέσκα τρόφια.”, λέει ο Michael Doyle, διευθυντής του Κέντρου Ασφαλείας Τροφίμων και Βελτίωσης Ποιότητας του Πανεπιστημίου της Georgia. Συστήνει στους καταναλωτές να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην καθαριότητα, την φρεσκάδα (όλα τα έτοιμα φαγητά πρέπει να πετάγονται αν δεν έχουν πωληθεί μέχρι το τέλος της ημέρας) και την σωστή αποθήκευση.

10) Δεν καθαρίζουν όσο συχνά θα έπρεπε.

Οι επιθεωρητές υγείας κάνουν επισκέψεις ρουτίνας στα supermarket, αλλά όχι όσο συχνά θα έπρεπε. Μπορείς και μόνος σου να κάνεις έναν έλεγχο. Μύγες στο τμήμα κρεάτων θα μπορούσε να είναι πηγή βακτηρίων. Κατσαρίδες να τριγυρνάνε στο πάτωμα θα μπορούσαν επίσης να υποθάλπουν δεκάδες διαφορετικές ασθένειες. Και φυσικά έλεγξε τα ράφια για βρωμιές και δοχεία καλυμμένα από σκόνη, σημάδι ότι έχουν να καθαριστούν πολύ καιρό.
πηγή

Η Ακρόπολη από τις ταράτσες της Αθήνας!

Ο συγγραφέας και μπλόγκερ Θοδωρής Γεωργακόπουλος ξεκίνησε από τον Ιανουάριο να σκαρφαλώνει σε ταράτσες της πόλης και να φωτογραφίζει την Ακρόπολη σε κάθε συνθήκη, ώρα, από κάθε γωνία. Μέσα από δάση με κεραίες, δώματα, μικρά αυθαίρετα κτίσματα, αλλά και πάνω από πρασινάδες και διάσπαρτες αρχαιότητες όπου και αν γυρίσεις το βλέμμα συναντάς την Ακρόπολη σε αυτές τις φωτογραφίες,που συνθέτουν μια συλλογή με τίτλο «100 taratses».

Όπως σημειώνει ο ίδιος: «Σε 44 από αυτές με κάλεσαν μόνοι τους ιδιοκτήτες, ενοικιαστές ή υπάλληλοι, οι οποίοι είδαν το project στο ίντερνετ ή διάβασαν κάπου γι’ αυτό και μου έστειλαν email ή μηνύματα στα social media. Τους ευχαριστώ όλους, ήταν ευγενέστατοι και θαυμάσιοι. Σε 39 από αυτές χρειάστηκε να χτυπήσω κουδούνια, να ψάξω διαχειριστές, να πάρω τηλέφωνα. Αυτές τις βρήκα μόνος μου και ζήτησα από κάποιον πρόσβαση και την άδεια για να φωτογραφίσω. Στις υπόλοιπες 17, ε, χμ, δεν ζήτησα. 19 από τις ταράτσες βρίσκονταν σε ξενοδοχεία. 37 βρίσκονταν σε σπίτια (πολυκατοικίες κυρίως). 32 ήταν κτίρια γραφείων. 11 βρίσκονταν σε μπαρ, εστιατόρια και μουσεία. 1 ήταν σε σχολείο».








Μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συλλογή στο 100taratses.com.

Μικρά παιδιά αναπαριστούν την Σταύρωση!

Χαμός έχει γίνει στο Διαδίκτυο με τη φωτογραφία μικρών παιδιών να παίζουν σκηνές από την σταύρωση του Ιησού Χριστού. Τα σχόλια είναι ποικίλα, ωστόσο τα περισσότερα είναι θετικά. 

Η παράσταση έγινε σε ένα σχολειό στη Βραζιλία με αφορμή την Μεγάλη Εβδομάδα. Ο μικρός πρωταγωνιστής στο ρόλο του Θεανθρώπου, μάλιστα, είχε ψεύτικες πληγές ενώ φορούσε και στεφάνι από αγκάθια καθώς βρισκόταν επάνω στον σταυρό. 

Στο μπροστινό μέρος της εικόνας, μεταξύ άλλων, βρίσκονται και δύο νεαρά κορίτσια που παίζουν το ρόλο της Παναγίας και της Μαρίας της Μαγδαληνής. 


πηγή

Τα κόκκινα αυγά της Μεγάλης Πέμπτης

Μία παράδοση αιώνων σε όλο σχεδόν τον κόσμο είναι το βάψιμο των αυγών. Τη Μεγάλη Πέμπτη είναι το κατεξοχήν έθιμο που κυριαρχεί. Το επικρατέστερο χρώμα είναι το κόκκινο, γιατί είναι το χρώμα της χαράς, της Ανάστασης, της ελπίδας, της Αναγέννησης, αλλά και της αποτροπής. Σχέδια, τρόποι βαψίματος και μύθοι για την επικράτηση αυτής της παράδοσης υπάρχουν αρκετά.
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση, το Πάσχα βάφουμε κόκκινα αβγά, επειδή συμβολίζουν το αίμα του Χριστού, που έδωσε για τη σωτηρία του κόσμου.
Υπάρχει μια παράδοση  που λέει πως μία μέρα, μετά την Ανάσταση του Χριστού, η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον Τιβέριο Καίσαρα και του ανακοίνωσε ότι αναστήθηκε ο Κύριος και ότι ακριβώς συνέβη. Δίπλα τους εκείνη τη στιγμή υπήρχε ένας άνθρωπος που κρατούσε ένα καλάθι με αυγά. Ο Καίσαρας έδειξε απορημένος και είπε στη Μαγδαληνή ότι, εάν αυτό που λέει, είναι αλήθεια, τότε τα αβγά, από άσπρα που είναι, να γίνουν κόκκινα. Έτσι κι έγινε και ο Καίσαρας έμεινε άναυδος.
Στην Ελλάδα πάλι και, συγκεκριμένα, στην Κέρκυρα λένε πως, όταν αναστήθηκε ο Χριστός, πρώτα πρώτα το άκουσαν κάτι αυγά. Αμέσως άρχισαν την τρεχάλα να το διαδώσουν παντού. Από το πολύ το τρέξιμο έγιναν κατακόκκινα.
Σε ό,τι αφορά στο κόκκινο χρώμα, λένε πάλι πως, όταν ο Χριστός ήταν πάνω στο Σταυρό και τρυπήθηκε στο πλευρό από το στρατιώτη που ήθελε να επιβεβαιώσει το θάνατό του, έπεσαν σταγόνες αίματος στη γη κι όλα τα λουλούδια που ήταν κάτω έγιναν κόκκινα κι έτσι πήραν το χρώμα τους οι παπαρούνες.
Ή πως η Παναγία πήρε ένα καλάθι αυγά και τα πρόσφερε στους φρουρούς Του Υιού της, ικετεύοντάς τους να του φέρονται καλά. Όταν τα δάκρυά της έπεσαν πάνω στα αυγά, αυτά βάφτηκαν κόκκινα.
Λένε ακόμα πως το αυγό συμβολίζει τον τάφο του Χριστού που ήταν ερμητικά κλειστός, όπως το περίβλημα του αυγού, αλλά έκρυβε μέσα του τη «Ζωή», αφού από αυτόν βγήκε ο Χριστός και αναστήθηκε.
Το αυγό, πανάρχαιο σύμβολο της γένεσης του κόσμου, της γέννησης της ζωής, το συναντάμε σε πολλές λατρείες τόσο πρωτόγονες όσο και περισσότερο εξελιγμένες.
Είναι στη λαϊκή και μυθολογική φαντασία το σύμβολο της ζωής. Έχει μέσα του δύναμη ζωική και πίστευαν πως μπορούσε να την μεταδώσει στους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά. Μερικοί υποθέτουν ότι τα κόκκινα αυγά του Πάσχα διαδόθηκαν στην Ευρώπη, την Ασία και την Κίνα από ένα έθιμο των Καλανδών κι άλλοι θεωρούν αρχική κοιτίδα τους την Αίγυπτο.
Στη νύχτα του κόσμου, ένα αυγό άνοιξε στα δύο και από μέσα του βγήκε ο κόσμος, διηγούνται οι Πέρσες. Στο έπος των Φιλανδών «Καλεβάλα», το αυγό που περιείχε τον κόσμο, έπεσε από τον ουρανό στην αγκαλιά της μάνας των νερών. Αλλού, το κοσμικό αυγό γονιμοποιείται από τον ήλιο, και στην αρχαία Αίγυπτο, το αυγό, ως Λόγος Δημιουργός, ταξιδεύει στην προαιώνια θάλασσα.
Στην Κίνα, συνηθίζονταν οι προσφορές αυγών την Άνοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση. Στην πανάρχαια Ουρ της Μεσοποταμίας, προσφέρανε αυγά στους νεκρούς.
Στην ελληνική αρχαιότητα, αποθέτανε αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης.
Στην ελληνική μυθολογία, η Λήδα από την ένωσή της με το Δία γέννησε ένα αυγό από όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι.
Στους Εβραίους, τα αυγά ήταν τροφή πένθους. Τροφή που δεν είχε ολοκληρωθεί ως ζωή.
Στα λαϊκά παραμύθια, μέσα σε ένα αυγό, καλά φυλαγμένο, κρύβεται η ζωή ενός γίγαντα ή ήρωα.
Τα χρωματιστά αυγά και, ιδιαίτερα, τα κόκκινα μνημονεύονται για γιορταστικούς σκοπούς στην Κίνα ήδη από τον 5ο αιώνα και στην Αίγυπτο από το 10ο.
Τον 17ο αιώνα, τα βρίσκουμε τόσο στους Χριστιανούς όσο και στους Μωαμεθανούς (Μεσοποταμία, Συρία).
Στο Μεσαίωνα, βάφονταν αυγά, για να δοθούν σαν δώρα το Πάσχα.

Κόκκινες βελέντζες και κόκκινα μαντίλια κρεμούσαν τη Μεγάλη Πέμπτη στην Καστοριά οι γυναίκες για το καλό.
Κόκκινο πανί έβαφαν μαζί με τα αυγά τους στη Μεσημβρία και το κρεμούσαν στο παράθυρο για σαράντα μέρες, για να μην τους πιάνει το μάτι.
Το βάψιμο των αυγών γινόταν τη Μεγάλη Πέμπτη γι' αυτό και τη λέγαν Κόκκινη Πέφτη ή Κοκκινοπέφτη.
Παλιότερα, το συνήθιζαν κι αποβραδίς, πάντοτε τα μεσάνυχτα, με το ξεκίνημα της νέας μέρας. Καινούρια πρέπει να ήταν η κατσαρόλα που θα έβαφαν τα αυγά και ο αριθμός τους ορισμένος και τη μπογιά τη φύλαγαν σαράντα μέρες και δεν την έχυναν, ακόμα και τότε, έξω από το σπίτι. Τα χρώματα για τα αυγά τα έφτιαχναν από διάφορα φυτά:
Από φλούδες κρεμμυδιών γινόταν το μελί, από άχυρο ή από φύλλα αμυγδαλιάς το κίτρινο, το ανοικτό κόκκινο από παπαρούνες, από μαϊντανό πράσινο, από ζαφορά το κίτρινο και από βιολέτες το μοβ. Επίσης, για το βάψιμο των αυγών χρησιμοποιούσαν το βάρτζι, ένα είδος κόκκινου ξύλου. Το κόκκινο, όμως, χρώμα ήταν και είναι πάντα το πιο αγαπημένο χρώμα για τα πασχαλινά αυγά.
Τα παλιότερα χρόνια διάλεγαν φύλλα από φυτά και λουλούδια και έβαζαν από ένα πάνω σε κάθε αυγό. Στη συνέχεια, τύλιγαν τριγύρω μία παλιά κάλτσα, την οποία στερέωναν με μία κλωστή και έβαφαν τα πασχαλινά αυγά.
Το πρώτο αυγό που έβαφαν ήταν της Παναγίας και το έβαζαν στο εικονοστάσι. Με αυτό σταύρωναν τα παιδιά από το κακό το μάτι.
Σε μερικά μέρη έβαζαν σε ένα κουτάκι τόσα αυγά όσα ήταν τα μέλη της οικογένειας και τα πήγαιναν το βράδυ στην εκκλησία, για να διαβαστούν στα 12 Ευαγγέλια. Τα άφηναν κάτω από την Αγία Τράπεζα ως την Ανάσταση και τότε καθεμιά έπαιρνε τα δικά της. Αυτά τα αυγά ήταν "ευαγγελισμένα" και τα τσόφλια τους τα παράχωναν στους κήπους και τις ρίζες των δέντρων, για να καρπίσουν. Παρόμοια τύχη είχαν και τα αυγά που έκαναν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη. Άμα η κότα ήταν μαύρη, ακόμα καλύτερα. Είχαν θαυμαστές ιδιότητες και μπορούσαν να διώξουν κάθε κακό. Τα αυγά τα Μεγαλοπεφτιάτικα περνούσαν τον πονόλαιμο, φύλαγαν το αμπέλι από το χαλάζι, έδιωχναν μακριά το σκαθάρι.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια στόλιζαν τα αυγά, τα "έγραφαν", τα "κεντούσαν". Πάνω στα άσπρα αυγά έγραφαν με λειωμένο κερί ευχές, σχεδίαζαν σκηνές από τη ζωή του Χριστού, πουλιά, κ.ά.
Έριχναν μετά τα αυγά στην κόκκινη μπογιά και, μέχρι να λειώσει το κερί, έμεναν τα γράμματα και τα σχέδια άσπρα. Τα "ξομπλωτά" ή "κεντημένα" αυγά, που τα λέγαν στη Μακεδονία και "πέρδικες", μια και συχνά είχαν πάνω τους πουλιά ή ίσως και γιατί ξεχώριζαν, όπως κι οι πέρδικες, για την ομορφιά τους, θύμιζαν συχνά μικρογραφίες. Το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο. Αυτά έστελναν δώρο οι αρραβωνιασμένες στο γαμπρό και οι βαφτισιμιές στους νονούς και τις νονές τους, σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα. Άλλοτε πάλι τα κορίτσια πρόσθεταν στα αυγά φτερά από χρωματιστό χαρτί, ουρά και μύτη από ζυμάρι και τα κρεμούσαν στο ταβάνι, έτοιμα να πετάξουν.
πηγή 

Πρωτότυπες ιδέες για να διακοσμήσετε τα πασχαλινά αυγά!

Τα κόκκινα αυγά είναι το παγκόσμιο σύμβολο του Πάσχα, με τις ρίζες του εθίμου να χάνονται στη Μεσοποταμία. Οι παραλλαγές έχουν να κάνουν με την επιλογή κίτρινου, πράσινου ή μπλε χρώματος, που δεν διαφοροποιούνται όμως και πολύ από τα κλασικά κόκκινα αυγά. Ευτυχώς, πάντως υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι για να διακοσμήσετε τα πασχαλινά αυγά, αφήνοντας τη φαντασία σας ελεύθερη και διασκεδάζοντας τις χειροποίητες δημιουργίες σας. Λουλούδια, κλωστές, ταινίες ακόμα και μια παλιά γραβάτα, τα πάντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να γίνουν τα αυγά σας εξαιρετικά. Μη φοβάστε να πειραματιστείτε. Στη χειρότερη περίπτωση απλώς θα προστεθεί το δικό σας αυγό στη λίστα που ακολουθεί! Το μόνο πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι στο τέλος θα είναι πολύ δύσκολο να τα σπάσετε για να τα φάτε!
1. Με κόλλα και πολύχρωμα ζαχαρωτά


2. Με πολύχρωμες κλωστές

3. Με αποξηραμένα λουλούδια, τούλι και βράσιμο σε νερό με κρεμμύδια




4. Με τρυπάνι και κέντημα με πολύχρωμες κλωστές (άδειο αυγό)


5. Με παλιές γραβάτες



6. Πλέξιμο με βελονάκι

7. Συνεχίστε να προσθέτετε νερό στο χρώμα για διαφορετικές αποχρώσεις


8. Με ταινίες χρωματιστές σε διάφορα μεγέθη


9. Με κόλλα, ζυμαρικά και φακές

10. Με αυτοκόλλητη ταινία σε διάφορα σημεία


* Βράστε ένα αυγό που έχετε ραγίσει μέσα σε τσάι

Μόνο ο Θεός της Αγάπης θα δημιουργούσε ένα τόσο ελεύθερο ον... που θα το άφηνε να Τον Σταυρώσει!!!

Ο Ν. Δήμου, ο π. Τσέτσης και το Άγιο Φως

Χαράλαμπος Άνδραλης

Πολύς θόρυβος δημιουργήθηκε από την τελευταία επίθεση του Ν. Δήμου, στελέχους του «ποταμιού», κατά της Εκκλησίας και ειδικότερα κατά του Αγίου Φωτός. Τα γραφόμενα του πρώην χουντικού συγγραφέα, κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλούν. Ο γηραιός πολιτευτής ακολουθεί την πεπατημένη οδό του αντιχριστιανισμού, που όπως φαίνεται από τα πρόσφατα θλιβερά παραδείγματα των βουλευτών Ρεπούση και Τατσόπουλου, έχει ευεργετικά πολιτικά αποτελέσματα, με τον θόρυβο που δημιουργείται γύρω από τις δηλώσεις τους.

Εκείνο όμως που δημιουργεί ιδιαίτερη εντύπωση στους χριστιανικούς και όχι μόνο κύκλους, είναι ότι πολύ πριν την εμφάνιση στο προσκήνιο των δεδηλωμένων αντιεκκλησιαστικών προσώπων, η άρνηση της θαυματουργικής προέλευσης του Αγίου Φωτός εκφράστηκε από επίσημα εκκλησιαστικά χείλη!

Συγκεκριμένα, ο Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου, π. Γεώργιος Τσέτσης, σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ στις 21/4/2006, δήλωσε ουσιαστικά ότι το Άγιο Φως είναι απάτη και όσοι πιστεύουν στη θαυματουργική προέλευσή του είναι εν ολίγοις ημιμαθείς και κορόιδα.

Ο εν λόγω κληρικός αναφέρει στο άρθρο του μεταξύ άλλων τα εξής: «Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή αφής το Άγιον Φως κατέρχεται θαυματουργικά «ουρανόθεν» για να ανάψει την λαμπάδα του Πατριάρχου.

Όπως όμως αναφέρει ο διαπρεπείς καθηγητής Κωνσταντίνος Καλοκύρης στο περισπούδαστο σύγγραμμά του «Το Αρχιτεκτονικό Συγκρότημα του Ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το Θέμα του Αγίου Φωτός» πρόκειται για έναν θρύλο, ο οποίος καλλιεργήθηκε στους Άγιους Τόπους μετά την εισβολή των σταυροφόρων και μέσα στα πλαίσια της διαμάχης Ορθοδόξων Λατίνων και Αρμενίων, που ο καθείς διεκδικούσε δι’ εαυτόν το προνόμιο του «λαμβάνειν εξ ουρανού» το ανέσπερο Φως!»

 Η θέση του αυτή, πέρασε στα ψιλά γράμματα, ενώ επίσημα το Οικουμενικό Πατριαρχείο ουδέποτε αναφέρθηκε στο θέμα, αφήνοντας με τη σιωπή του να εννοηθεί ότι είναι σύμφωνο με τις απόψεις του λόγιου ιερέως, ο οποίος ως γνωστόν αποτελεί έναν από τους στενότερους συνεργάτες του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Οι χιλιάδες προσκυνητών κάθε χρόνο, που φθάνουν από όλα τα μέρη του κόσμου στους Αγίους Τόπους, πληροφορούνται από τους αγιοταφίτες πατέρες, οι οποίοι με προφανή κίνδυνο της ζωής τους, κρατούν τα πανάγια προσκυνήματα, μέσα σε χώρες εχθρικές, ότι το Άγιο Φως θαυματουργικά κατέρχεται στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, από όπου εξέρχεται ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων με αναμμένες λαμπάδες.

Με τη θέση του λοιπόν αυτή, ο σεβαστός ιερέας, προσβάλλει κατάφορα τους αγιοταφίτες μοναχούς και εν γένει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, παρουσιάζοντάς τους ως κοινούς απατεώνες!

Προσβάλλει και προσωπικά τον ίδιο τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο οποίος το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, αναγκάζεται να υποστεί σωματικό έλεγχο από τις ισραηλινές αρχές, προκειμένου να διαπιστωθεί ότι δεν φέρει μαζί του οτιδήποτε θα μπορούσε να δημιουργήσει το φαινόμενο της φωτιάς.

Προσβάλλει τους χιλιάδες προσκυνητές που ιδίοις όμμασι έχουν δει και καταμαρτυρήσει την κάθοδο πύρινων σφαιρών κατά τη διάρκεια της αφής του Αγίου Φωτός.

Προσβάλλει τα εκατομμύρια Ορθοδόξων πιστών, από τη Νέα Ζηλανδία μέχρι το Λός άντζελες και από τη Φινλανδία μέχρι τη Νότιο Αφρική, οι οποίοι με λαχτάρα περιμένουν να κάψει τις λαμπάδες τους η Φλόγα που κατήλθε εξ ουρανού στον τόπο όπου αναστήθηκε ο Χριστός.

Προσβάλλει επίσης και το Ορθόδοξο Αγιολόγιο, το οποίο συγκαταλέγει μεταξύ των Μαρτύρων της Πίστεως τον Άραβα Εμίρη Χότζα Τούνομ, ο οποίος το έτος 1579 αναφώνησε ότι «ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός» από το διπλανό στο Ναό της Αναστάσεως τζαμί, όταν είδε το Άγιο Φώς να σχίζει την κολώνα του Ναού και να αναπαύεται στη λαμπάδα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, τη στιγμή που οι Αρμένιοι Μονοφυσίτες είχαν καταλάβει το Ναό της Αναστάσεως, αναμένοντας ματαίως να κατέλθει στον αιρετικό επίσκοπο το Άγιο Φως.

Επιπλέον, όπως είναι καταφανές και μέσα από τις κάμερες που καλύπτουν το γεγονός, όσοι προσκυνητές βρίσκονται την στιγμή εκείνη στον Πανάγιο Τάφο ακουμπάνε τη Φλόγα χωρίς να καίγονται, ενώ την τοποθετούν ακόμα και στα πρόσωπα και στα γένια τους! Όλα αυτά, σαφώς δεν εξηγούνται με τη λογική των επηρμένων «διαβασμένων»…

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο π. Τσέτσης προκαλεί το δημόσιο ορθόδοξο αίσθημα. Σε πρόσφατο άρθρο του, προκειμένου να μας πείσει ότι υπάρχουν εκκλησιαστική υπόσταση και μυστήρια στον παπισμό, παρουσίασε διαστρεβλωμένα τις θέσεις του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, αποκρύπτοντας εσκεμμένα τα όσα φοβερά ανέφερε ο Άγιος για την πλάνη του παπισμού, όταν πείσθηκε ότι ο Πάπας παραμένει αμετακίνητος και αμετανόητος.

Παρατηρώντας την όλη οικουμενιστική πορεία του π. Τσέτση και τον δογματικό μινιμαλισμό που πεισματικά προσπαθεί να διαδώσει, μπορούμε να υποψιασθούμε τον λόγο για τον οποίο ο συγκεκριμένος κληρικός καταφέρθηκε κατά του Αγίου Φωτός. Η συγκεκριμένη θαυματουργική κάθοδος της Αγίας Φλόγας ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, αποτελεί τροχοπέδη στα ενωτικά όνειρα των λατινοφρόνων. Ο Ουρανός αποφαίνεται με την κάθοδο του Αγίου Φωτός στους Ορθοδόξους για το ποια είναι αυτή η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Κλείνοντας, θα ήθελα να κάνω μια μικρή αναφορά στα άλλα δύο ετήσια θαύματα που συμβαίνουν στου Αγίους Τόπους και δυστυχώς δεν είναι ευρέως διαδεδομένα. Το ένα είναι το θαύμα της αντιστροφής των υδάτων κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανείων τη στιγμή που ο Ορθόδοξος Επίσκοπος βυθίζει το σταυρό στα νερά του Ιορδάνη.

Το δεύτερο είναι η κάθοδος νεφέλης στο όρος Θαβώρ την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, μέσα δηλαδή στην καρδιά του καλοκαιριού! Αυτά τα θαύματα μαρτυρούνται από χιλιάδες προσκυνητές και συμβαίνουν ακατάπαυστα κάθε χρόνο, γεγονός που οποιοσδήποτε μπορεί να διαπιστώσει με μια επίσκεψη στα μέρη αυτά κατά τις άνω ημερομηνίες. Μέσα σε αυτά τα γεγονότα ενυπάρχει η φράση του Χριστού «μεθ' υμών ειμί πάσας τα ημέρας μέχρι συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28,20). Τις στιγμές αυτές η λογική υποκλίνεται στο «παράλογο» και οι κάθε λογής Δήμου, Καλόπουλοι, Τσέτσηδες ντροπιάζονται…

Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού!

Καλή Ανάσταση!

πηγή

Guelta D’ Archei: Μια πηγή μέσα στη Σαχάρα!

Μέσα στην έρημο Σαχάρα αυτό που επιζητά κάποιος δεν είναι τίποτα άλλο από μια όαση δροσιάς. Και η Guelta D’ Archei είναι από τους ωραιότερους φυσικούς υδάτινους παραδείσους στο βορειοανατολικό Τσαντ όπου νομάδες με τα ζώα τους κάνουν μια στάση για να ξεδιψάσουν. Ένας πανέμορφος υγρότοπος ανάμεσα σε ψηλούς βράχους δεσπόζει στην απέραντη έρημο, ενώ πράσινα δέντρα συμπληρώνουν το εκπληκτικής ομορφιάς σκηνικό.
Στην ουσία πρόκειται για έναν προνομιούχο χώρο μέσα στην άμμο όπου υπόγεια νερά διαρρέουν στην επιφάνεια και σχηματίζουν μικρές λίμνες και πηγές. Η Guelta D’ Archei  είναι από τις πιο δημοφιλείς οάσεις της Σαχάρας, όπου χιλιάδες περαστικοί βρίσκουν δροσιά και σκιά για μερικές ώρες ξεκούρασης κάτω από τον καυτό ήλιο.

πηγή