Όταν δεν ξέρεις τι αξίζεις, κοίτα πώς σε βλέπει ο άλλος

Πολλοί σας λένε, σε όλους εσάς εδώ, ότι είσαστε γραφικοί, γιατί μιλάτε για πράγματα του «κατά Λουκά» και λένε ότι πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική προσέγγιση. Και τώρα πρέπει να σκεφτούμε ορθολογικά.

Σου λένε, π.χ. -αυτό είναι το ωραίο- ακόμη και να απελευθερωθεί η Κωνσταντινούπολη, αν γινόταν αυτό, είναι τόσος μεγάλος ο πληθυσμός, που ούτως ή άλλως, θα μας πλημμύριζαν στην Ελλάδα. Το έχετε ακούσει αυτό. Έχει ενδιαφέρον, γιατί αν ήταν πραγματικά τόσο μεγάλη αυτή η αλήθεια, τότε δεν θα ανησυχούσαν. 

Στην πραγματικότητα, τι γίνεται; Αν κοιτάξετε όλο το θέμα με την Ευρωπαϊκή Ένωση, και βάλετε όλες τις χώρες που είναι μέσα -τώρα είναι 28- θα δείτε ότι, από όλη την Ευρώπη το μόνο κομμάτι που δεν είναι ευρωπαϊκό, είναι στην Κωνσταντινούπολη. Έχει ενδιαφέρον.

Άμα κοιτάξετε, λοιπόν, αυτήν τη γωνία, πρέπει να φανταστείτε, τώρα ανάποδα. 

Προσπαθήστε να το σκεφτείτε από την άλλη πλευρά. Πώς βλέπουν αυτοί, την γωνία. Είναι πολύ απλό, βλέπουν ότι 400 εκατομμύρια πιέζουν πάνω σε μια γωνία. Και λένε τα 18 και 20 να γίνουν, πώς να γίνουν τετρακόσια; Τι εννοώ με αυτό; Ο Ελληνισμός είναι αυτός που έδωσε τον λεγόμενο ουμανισμό, τον ανθρωπισμό, αν θέλετε, να το πούμε λίγο πιο ελληνικά.

Αυτός ο ανθρωπισμός επηρέασε πάρα πολύ τα δεδομένα της Ευρώπης, και τα χριστιανικά δεδομένα τα οποία δεν τα καταλαβαίνουμε. Σας δίνω ένα παράδειγμα. Στη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ξέρουμε πολύ συχνά τι αντιπροσωπεύουν τα αστέρια, και νομίζουμε ότι είναι τα κράτη. Έχει ενδιαφέρον, γιατί αυτό είναι πραγματικά ένα πρόβλημα νοημοσύνης.

Τα κράτη ήταν 3, 6, 9, 10, 12, 15, 25, 27 και 28. Και ρωτάς: μα είναι δυνατόν να το πιστεύεις αυτό; Στην πραγματικότητα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα 12 αστέρια είναι οι 12 Απόστολοι. Για όσους δεν το ξέρουν, αρκεί να δουν πώς έγινε ο σχεδιασμός αυτής της σημαίας και να δουν ότι ο εφευρέτης της επηρεάστηκε από τον καθεδρικό ναό στο Στρασβούργο, όπου βλέπετε την Παναγία. 

Γι' αυτό έχει μπλε φόντο -το μπλε είναι το χρώμα της Παναγίας- και αντί να έχει ένα φωτοστέφανο πάνω στα βιτρό, έχει 12 αστέρια και είναι οι Απόστολοι. Τώρα θέλω να το κάνετε αυτό σαν άσκηση. Πολύ συχνά βλέπετε στην Ελλάδα την ευρωπαϊκή σημαία και την ελληνική σημαία μαζί.

Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι από τη μία πλευρά έχουμε την Παναγία με τους 12 Αποστόλους και από την άλλη έχουμε τον Χριστό. Δηλαδή πιο χριστιανικό σύνθημα δεν μπορείς να βρεις. Αλλά το πιο ωραίο είναι ότι εμείς οι ίδιοι δεν το ξέρουμε μερικές φορές. Έχει ενδιαφέρον, όμως, γιατί οι άλλοι το ξέρουν. 

Άρα, γι' αυτό λέμε στη στρατηγική, όταν δεν ξέρεις τι αξίζεις, κοίτα πώς σε βλέπει ο άλλος. 

Νίκος Λυγερός

Δ.Λιάτσος: Ανάλυση για τις Ελληνορωσικές σχέσεις

Ο Δημήτρης Λιάτσος (Δημοσιογράφος στη Μόσχα) στην εκπομπή "Για την Πολιτική" με το δημοσιογράφο Κ.Πορτοκάλη.

Οι Υγιειονομικοί (Συντάγματος) σε αναστολή απαντούν στον Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο

«Ἀδελφός ὑπό ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρά»   

Οι υγειονομικοί σε αναστολή, με την ευκαιρία της δημοσίευσης άρθρου του μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ι.Μ.Λαρίσης, (Αχιλλίου Πόλις σελ.13-40) μέ τίτλο «Πνευματική Θεώρηση τοῦ Ἀντιεμβολιαστικοῦ Ἰδεολογήματος», δραττόμεθα της ευκαιρίας να επισημάνουμε τα ακόλουθα :  

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας χρησιμοποίησε “πνευματικό” λόγο, (τα εισαγωγικά τονίζονται), ώστε να αποπροσανατολίσει τους αναγνώστες του άρθρου του από την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι η δήθεν πανδημία, την οποία παρουσιάζει ως φόβητρο, ήταν μία κατασκευασμένη επιδημία που έγινε αιτία πολλών θανάτων λόγω (σκοπίμως ;; . . ) εσφαλμένων υγειονομικών πρωτοκόλλων, αδικαιολόγητων εισαγωγών στα Νοσοκομεία και έκθεση των νοσηλευομένων σε μοιραίες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.

Η αλήθεια είναι ότι τα λεγόμενα “εμβόλια” είναι γενετικές θεραπείες μή εγκεκριμένες και επειγόντως αδειοδοτημένες.

Η αλήθεια είναι ότι προκάλεσαν παρενέργειες και θανάτους που δεν δύνανται να καταμετρηθούν και να αξιολογηθούν, διότι επιμελώς αποκρύπτονται ή υποβαθμίζονται.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνησή μας, με εκμετάλλευση του αισθήματος φόβου που επιμελώς η ίδια προξένησε με την τρομολαγνική προπαγάνδα των ΜΜΕ, ώθησε τους πολίτες, τους αδελφούς μας, στον επικίνδυνο εμβολιασμό, με άμεσες και έμμεσες απειλές και δωροδοκίες και εκβιασμούς.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έθεσε τους υγειονομικούς που αντιστάθηκαν στα σχέδιά της σε αναστολή καθηκόντων, παρά κάθε έννοια επιστήμης, κοινής λογικής και δικαιοσύνης.

Τέλος η Αλήθεια, (με κεφαλαίο εδώ), είναι ότι ο Μητροπολίτης με το γραπτό του αυτό κήρυγμα, δικαιώνει την Διοικούσα Εκκλησία, επομένως και τον εαυτό του, για την απαράδεκτη στάση της : Όχι μόνο υποτάχθηκε στην κυβέρνηση (ή ακόμη χειρότερα συμφώνησε μαζί της) να περιορίσει την Θεία Λατρεία και τα Άγια Μυστήρια, όχι μόνο έφτασε μέχρι και το κλείσιμο των Ιερών Ναών, αλλά έγινε όργανο της ίδιας ψευδούς προπαγάνδας για το ακίνδυνο και επωφελές δήθεν του "εμβολιασμού" και έγινε ηθικός αυτουργός, ή έστω συνεργός, του εγκλήματος.

Από ανθρώπινης και εθνικής πλευράς, η Διοικούσα Εκκλησία με πρωτεργάτη τον κ.Νικόλαο αποδείχθηκε ελλιπέστατη και ανάξια της αποστολής της.

Από πνευματικής πλευράς αποδείχθηκε ανάξια του ονόματός της, διότι η Εκκλησία (πρέπει να) είναι Αλήθεια, επομένως χείλη κληρικών που ψεύδονται ή προπαγανδίζουν αποδεικνύονται ανάξια του τίτλου των πατέρων, επισκόπων ή ιερέων.

Αυτά τα λίγα, προς το παρόν, για τον “Άγιο” Μεσογαίας, τον άλλοτε τόσο αγαπητό και σεβαστό μας... Και τώρα με πόνο προσευχόμαστε να επιστρέψει στην Αλήθεια που πρόδωσε. Εμείς δεν γνωρίζουμε αν η πτώση του είναι αποτέλεσμα επιπολαιότητας, αδυναμίας, πλάνης ή συνειδητής προδοσίας. Αυτό το κρίνει Άλλος. Εκείνος που ζυγίζει τις καρδιές όλων μας με την δικαιοσύνη και το άπειρο έλεός Του. 

Εμείς κατά χρέος διαμαρτυρόμαστε για την μεγάλη πτώση των Ιεραρχών μας, ευτυχώς όχι όλων, και ως έσχατοι αδελφοί καλούμε τον εαυτό μας πρώτα και όλους τους πιστούς αδελφούς σε ΜΕΤΑΝΟΙΑ, αλλά και σε αγώνα ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ και αντίστασης στα σχέδια της αντίχριστης Νέας Τάξης Πραγμάτων.

 

Με όπλο την Αλήθεια που ελευθερώνει κάθε άνθρωπο από τα δεσμά οιασδήποτε φυλακής (ενδεικτικά φιλαυτίας, ιδιοτέλειας, οιήσεως μιας  ιντελιγκέντσιας και άλλων πολλών), δεσμά που επιδιώκουν να καταργήσουν το δοθέν χάρισμα υπό του Δημιουργού, το Αυτεξούσιο, το οποίο ακόμα κι ο Ίδιος σέβεται, αναγνωρίζοντάς το ως το εξέχον ιδίωμα  της κορωνίδας της Δημιουργίας Του, του Ανθρώπου !!!

Υγειονομικοί (Συντάγματος) σε αναστολή

 

διαβάστε επίσης : Μία ἀκόμη «πνευματική θεώρηση» μέσα στήν παράνοια τοῦ ἀνάποδου κόσμου

+Μοναχός Φανούριος Καψαλιώτης

 

Γιατί ο απόστολος Παύλος και ο Μέγας και άγιος Κωνσταντίνος πολεμούνται ανά τους αιώνας;

Απόστολος Παύλος.

 †Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης

Οι άγιοι Κωνσταντίνος και Παύλος

Με ρώτησε κάποιος προχθές, σεβαστοί μου Γέροντες και αγαπημένοι αδελφοί μου, γιατί ο Μέγας των εθνών σαγηνευτής απόστολος Παύλος, καθώς και ο Μέγας και ισαπόστολος άγιος Κωνσταντίνος πολεμούνται από πολλούς και διάφορους, ανά τους αιώνας. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Και όντως ευχαριστώ τον αδελφό, που μου έχανε αυτή την ερώτηση. Το γιατί είναι απλό και βαθύ συνάμα. Και δύσκολο.

Ο Μέγας των εθνών σαγηνευτής απόστολος Παύλος έκαμε τόσο έργο, τόσο σημαντικό και τόσο μεγάλο, που κανείς άλλος δεν το έκαμε μετά τον Χριστό και την Παναγιά πάνω στη γης. Ήταν το στόμα του Χριστού. Συστηματοποίησε τη διδασκαλία του Χριστού. Κι έφερε το όνομά Του έως εσχάτου της γης. Και το εβάστασε ενώπιον εθνών και βασιλέων. Και επόμενον ήτο αυτό να κινήσει το μίσος και την έχθρα και την μήνιν του αντιδίκου διαβόλου και των οργάνων αυτού από τότε, μέχρι και σήμερα.

Πολλοί σήμερα, μορφωμένοι, διανοούμενοι, Έλληνες και ξένοι, αντιπαρατίθενται με τον μεγάλο απόστολο Παύλο. Έχουν βαθιές προκαταλήψεις απέναντι του και μας τα λένε, κατά ένα περίπλοκο τρόπο.

Δεν μπορούν, φυσικά, να αρνηθούν το μεγαλείο και την προσφορά, αλλά και συνάμα κάνουν, ό,τι μπορούν περισσότερο, προκειμένου να τα μειώσουν. Και τι δείχνει αυτό; Το μεγαλείο του αποστόλου Παύλου και την ανυπολόγιστη προσφορά του στην Εκκλησία και την οικουμένη. Κι εδώ ισχύει αυτό που πολλές φορές έχουμε αναφέρει και που είπε ο μεγάλος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Έχετε δει, μπρε, να πετροβολούν πλατάνια; Τις καρυδιές πετροβολούν, που έχουνε καρύδια».

Βάλλεται, λοιπόν, ο μέγας σαγηνευτής των εθνών. Μα και στην εποχή του το ίδιο εγίνετο. Και μάλιστα, οι συμπολίται του Ιουδαίοι, που έχασαν το πρωτοπαλλήκαρό τους, δεν τον άφησαν σε ησυχία ούτε μια μέρα. Και αυτό αποτελούσε σκόλωπα εν τη σαρκί του. Εμπόδιο. Ασθένεια. Δυσκολία. Και πόνο άφατο για τον απόστολο Παύλο. Είναι δε, μέσα στις 14 διασωθείσες Επιστολές του, μεγάλα τα νοήματα και υψηλότατα. Κι ο τρόπος που τα διατύπωνε μοναδικός κι ανεπανάληπτος.

Ο απόστολος Παύλος έχει το δικό και καταδικό του προσωπικόν ύφος και ήθος. Σε σημείο που ο άλλος μέγας πρωτοκορυφαίος απόστολος Πέτρος να συνιστά στους αναγνώστες των Επιστολών του, των Καθολικών δύο Επιστολών του, να προσέχουν τον απόστολο Παύλο, να προσέχουν πώς τον διαβάζουν και πώς τον κατανοούν, διότι διαστρέφουν πολλά απ’ τα νοήματά του, προς ιδίαν απώλειαν. Γι’ αυτό και όσοι θέλουν να καταλάβουν τον μεγάλο σαγηνευτή των εθνών, καλό είναι να διαβάζουμε την ερμηνεία την έγκυρη, που έχει κάνει επάνω στις Επιστολές του, κυρίως και κατ᾽ εξοχήν, ο ιερός Χρυσόστομος.

Ο άγιος Ιωάννης, ο χρυσούς την γλώτταν, χρυσούς και την καρδίαν. Ο οποίος ερμήνευσε τα έργα του αποστόλου Παύλου, όσο κανείς άλλος καλύτερα. Αναφέρει η παράδοσις ότι πήγε ο διάκονός του μια μέρα να τον φωνάξει από το γραφείο, από το ερημητήριο, απ’ το καταφύγιο που είχε, απ’ το σπουδαστήριο, για κάποια υπόθεση. Κάποιος τον ζητούσε από τους μεγάλους. Ο Ιωάννης πήγαινε και στους μικρούς περισσότερο. Λοιπόν. Και καθώς κτυπούσε και δεν άνοιγε, κοιτάζει απ’ την κλειδαρότρυπα.

Είχε ακούσει κουβέντα. Και τι βλέπει; Τον άγιο Ιωάννη να γράφει και στο αυτί του, κοντά του, να είναι ποιος ο μέγας σαγηνευτής των εθνών απόστολος Παύλος και να του εξηγεί τις Επιστολές του.

Γι’ αυτό λέει μια ωραία, έτσι, σοφία χριστιανική: «Στόμα Χριστού Παύλος, στόμα Παύλου Ιερός Χρυσόστομος».

Τι είναι κι ο ιερός Χρυσόστομος! Τι μεγαλείο! Τι χρυσορυχείο! Τι ρήτορας! Τι γλαφυρότητα έχει! Τι τρόπο! Τον διαβάζεις και παθαίνεις. Τι ελληνικά υπέροχα! Τι σοφία μοναδική! Τι ύψος νοημάτων! Τι πέλαγος δογμάτων! Τι έχει, αλήθεια, Εκκλησία μας η ορθόδοξη! Τι πλούτο, τι θησαυρό, τι μεταλλείο, τι χρυσορυχείο! Τα διάβαζαν οι αιώνες αυτά.

Και θυμήθηκα εδώ τώρα, αυτή τη στιγμή, το μεγάλο Κόντογλου, που σαν αυτό τον μήνα, δεν θυμάμαι ακριβώς τη μέρα, 15 Ιουλίου, μάλλον, εφονεύθη στην Αθήνα στα 1965, από αυτοκίνητο, που έλεγε τα αθάνατα λόγια: «Κακόμοιρη Ελλάς, εσύ πάντοτε εφώτιζες έθνη και λαούς. Και έκανες παιδιά στους ξένους. Σήμερα, όμως, έμεινες στείρα και άκληρη, γιατί τα ίδια τα παιδιά σου δεν θέλουν, να σε ξέρουν».

Μεγάλη κουβέντα αυτή. Δυστυχώς είν᾽ αλήθεια. Δυστυχώς είν’ αλήθεια! Γιατί οι μεγαλύτεροι εχθροί της Ελλάδος είναι οι Έλληνες. Και διάβαζα, πάλι, σήμερα, κάποιο σοφό που έλεγε: «Η σωτηρία της Ελλάδος και της ελληνικής γλώσσας και διανοήσεως θα προέλθει από τους ξένους».

Θα διαβάσατε στις εφημερίδες αυτό τον καιρό, πως δύο Βάσκοι Ευρωβουλευτές -Βάσκοι Ευρωβουλευτές!- υπέβαλαν υπόμνημα στην Ευρωβουλή και ζητούσαν -και ζητούν, δηλαδή- η ελληνική γλώσσα, και μάλιστα η αρχαία, να γίνει επίσημη γλώσσα της Ενωμένης Ευρώπης.

Πάντοτε δε οι Ισπανοί, κι είναι προς τιμήν τους, είναι Φιλέλληνες. Από τα αρχαία χρόνια. Έδωσαν αυτοκράτορες, όπως τον Αδριανό και άλλους, στο Ρωμαϊκό κράτος, οι οποίοι βοήθησαν και τους Έλληνες. Στο δε Βυζάντιο έδωσαν τον μεγαλύτερο αυτοκράτορα, μετά τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Τον άγιο και Μέγα Θεοδόσιο. Ο Θεοδόσιος ήταν Ισπανός. Αλλά ήταν λάτρης της ελληνικής γλώσσας και της ορθοδοξίας. Σε καιρό που εμαίνετο ο Αρειανισμός. Η ειδωλολατρία. Και υπήρχε και εβάσταζε η λεγόμενη μεγάλη μετανάστευση των λαών.

Ποιος έσωσε τότε, κατά το ανθρώπινον, την ορθοδοξία και τον ελληνισμό; Ο άγιος και Μέγας Θεοδόσιος!

Θα το διαλαλούν οι αιώνες. Θα το οφείλομε πάντοτε. Θα τον μνημονεύομε μ’ ευγνωμοσύνη, έστω κι αν μερικοί, Έλληνες και μη, προσπαθούν να λασπώσουν τον μέγα αυτοκράτορα, τη μέγιστη προσφορά του. Να το διακηρύσσουμε «urbi et orbi» [«στην πόλη και την οικουμένη»] αυτό το πράγμα, αδελφοί μου χριστιανοί. Και να επανέλθομε στις πηγές μας τις ζωοποιές. Στην ελληνορθοδοξία μας, τη φιλοπατρία μας. Στην αγία μας ιστορία. Και να γίνομε πάλι Έλληνες. Φιλοπάτριδες. Ορθόδοξοι. Γενναίοι. Ήρωες. Και μην ακούμε εκείνους, οι οποίοι ξέχασαν την πατρίδα και την Εκκλησία.

Αυτοί οι καημένοι είναι δυσκολεμένοι. Αυτοί έχουν υποκύψει στον πειρασμό της νεοειδωλολατρίας και σε κάθε ξενισμό και σε κάθε κακό. Η Εκκλησία τι κάνει; Δεν τους καταράται. Όχι μόνο δεν τους καταράται, αλλά τι; Τους κλαίει.

Ο απόστολος Παύλος, ο μέγας, έκλαιγε τους εχθρούς του σταυρού. «Ων Θεός η κοιλία και το τέλος απώλεια», όπως γράφει στις «Επιστολές» του τις αθάνατες. Έκλαιγε. Η Εκκλησία είναι μάνα. Και κλαίει τα παιδιά της. Κλαίει τους ανθρώπους. Κλαίει τα πάντα. Γιατί έτσι είν’ η μάνα. Δεν μπορεί ν’ αρνηθεί τα παιδιά της και πιο πολύ κλαίει γι’ αυτά, που είναι δυσκολεμένα. Γι’ αυτά που την έχουν αφήσει. Γι’ αυτά, που την πολεμάνε. Και γι’ αυτό τι κάνει η Εκκλησία; Πάντοτε, μα πάντοτε, κερδίζει.

Πώς ο απόστολος των εθνών, ο απόστολος Παύλος, κέρδισε τα έθνη; Με την απύθμενη και ουρανομήκη αγάπη του. Ο Παύλος αγαπούσε εχθρούς και φίλους. Πάντα τα έθνη. Και περισσότερο τους ομοφύλους του, τους συμφυλέτες, όπως τους λέει, Ιουδαίους. Τους οποίους αγαπούσε ως τα μεσούρανα.

Και έλεγε, να γίνει αυτός ανάθεμα, που είπαμε προχθές, να πάει στην κόλαση ο μέγας Παύλος, να χωριστεί από τον Χριστό, που έλεγε, «τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;», αρκεί εκείνοι να σωθούν. Αρκεί, εκείνοι να πάνε στον παράδεισο.

Και βλέπομε εκείνοι, και οι τούτων όμοιοι, να πολεμούν, μέχρι σήμερα, τον μέγα των εθνών σαγηνευτή, ο οποίος, ευρισκόμενος στο θρόνο του Εσφαγμένου αρνίου, παρακαλεί και γι’ αυτούς και για όλα τα έθνη. Και γράφει με περισσή στοργή και τρυφερότητα και αγάπη προς τους Ρωμαίους, στην Επιστολή του «Προς Ρωμαίους», ότι: Δεν απώθησεν ο Θεός τον λαόν Του τον Ισραήλ, τους Εβραίους, δεν τους απώθησεν. Δεν τους αρνήθηκε. Παρότι εκείνοι Τον αρνήθηκαν και Τον εσταύρωσαν. Κι όχι όλοι, βέβαια. Αλλά απλά, αφού δεν Τον ήθελαν και αφού Τον εσταύρωσαν και Τον εθανάτωσαν και Αυτός Ανέστη, τι έκανε; Εστράφη προς τα έθνη. Για να τους κάνει να ζηλέψουν. «Ίνα παραζηλώσονται».

Για να καταζηλέψουν. Για να πούνε: «Βρε, μας άφησε. Μας εγκατέλειψε. Και Τον είχαμε στα χέριά μας, κι ήταν δικός μας και καταδικός μας, τώρα ας πάμε κι εμείς από κοντά».

Συνεχίζεται

Εξεφωνήθη την 4η Ιουλίου 2001. 

Από το βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, «Αγιολόγιο», τόμος δ’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2009.

πηγή

Ο για πάντα κρυωμένος τραγουδιστής.

 

ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΣ:

Πέρασα δυστυχία,όχι αστεία

Να κοιμάμαι στα πεζοδρόμια,και άλλα πολλά.

Έτρωγα σήμερα και μετά έκανα τρεις ή πέντε μέρες. Άμα πω αριθμούς, δεν θα το πιστεύει κανείς.

Μια φορά έκανα να φάω 18 μέρες!.

Πήγαινα κι έκανα τον ύποπτο στις βιτρίνες, να με πιάνουν και να με κλείνουν μέσα, γιατί τότε όταν σε πηγαίνανε τηλεφωνούσανε στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών και Πειραιώς και ώσπου να βγει άκρη πήγαινε 4 το πρωί.

Αλλά ως τότε σ’ αφήνανε στο γραφείο του υπαξιωματικού που είχε ζεστούλα. Βέβαια, το ανακαλύψανε και δεν με πιάνανε μετά.

Μεγάλωσα στη Λιβαδειά.

Ήμαστε οι μόνοι Τσιγγάνοι εκεί, η οικογένειά μου, ο παππούς μου και οι λοιποί, οι οποίοι όμως δεν λέγανε ότι είναι Τσιγγάνοι, κάτι που ήταν και κωμικό. Και ’γώ, μη νομίζετε, στην αρχή ήθελα να το κρύβω. Μετά όμως έφτασα σ’ ένα σημείο που δεν μπορούσα άλλο. Δηλαδή, είχα ξεχάσει τι θα πει αλήθεια!

Ο πατέρας μου, Ευάγγελος Χατζής, έπαιζε σαντούρι. Ήτανε Μακεδόνας.

Η μάνα μου ηθική, αλλά την ηθική και τη δικαιοσύνη την έφερνε στα μέτρα της.

Το κόμπλεξ, η διαπαιδαγώγηση, έχουν μεγάλη σημασία. Και ’γώ είχα το κόμπλεξ ότι ήμουν γύφτος και όπου κι αν πήγαινα με κοιτάζανε. Μην κοιτάς που τώρα όπου στρίψεις βλέπεις κι έναν μαύρο. Τότε ξεχώριζα. Και που με κοιτάζανε με αγρίευε, όπως κι άλλα πράγματα που συνέβησαν αργότερα μέσα στη δουλειά μας.

Πήγαινα σχολείο και τ' άλλα παιδιά με βρίζανε και αντιδρούσα, φερόμουν άσχημα. Δεν ήμουν το ήσυχο παιδάκι, όρμαγα και με έδιωχναν. Είχα πολλά προβλήματα. Μεγαλώνοντας και διαβάζοντας, κατάλαβα πως δεν έφταιγαν ούτε τα παιδιά, ούτε οι γονείς τους. Έφταιγε το σύστημα, του οποίου ήμουν κι εγώ αιμοδότης.

Εγώ είχα ένα πατέρα και μια μάνα που μέναμε σε σπίτι δικό μας. Δεν ξέρω αν ήταν ακριβώς 4Χ4, αλλά το οξυγόνο μας μέσα σ' αυτό ήταν η αγάπη των γονιών μας. Ο πατέρας μου ήταν πολύ τίμιος άνθρωπος.

Ήρθα στην Αθήνα, σε μια σχολή μηχανικών στον «Ήφαιστο». Εκεί έπρεπε να πληρώνουμε σαράντα δραχμές τον μήνα λεφτά που δεν υπήρχανε. Ο πατέρας μου έπαιζε σαντούρι σε γάμους, σε πανηγύρια, και αυτά… Πήγα, λοιπόν, στην οδό Ηπείρου, σ’ ένα μηχανουργείο όπου έκαναν κεφαλές από γκαζιέρες.

Δούλεψα και στα σκουπίδια, στον Ιερόθεο,περιοχή στο Περιστέρι, γιατί έπρεπε να δουλεύω την ημέρα και να πηγαίνω στη σχολή βράδια.

Ήτανε σκοτάδι, δεν υπήρχε τίποτα στο τούνελ ούτε καντήλι. Δεν είχα δικαίωμα ούτε να ονειρεύομαι. Ήτανε τόσες οι απογοητεύσεις…

Εκεί που ’χαμε νοικιάσει, εγώ και η αδερφή μου -γιατί ήρθε κ’ η αδερφή μου για να πάει στο γυμνάσιο-, το είχε μια γυναίκα που καθάριζε σπίτια. Μου λέει «υπάρχει ένα σπίτι που θέλουν άντρα, όχι γυναίκα, για να μη βάζει μέσα άντρες. Θες να πας;» Πήγα, λοιπόν, υπηρέτης στο σπίτι του Δούνια στην πλατεία Κάνιγγος. Θα ήμουν δεκατεσσάρων ετών. Ήταν το σπίτι ενός αρεοπαγίτη που είχε φύγει από τη ζωή, αλλά είχε γυναίκα και δυο παιδιά. Τέλος πάντων, έπρεπε να μαζεύω νερό σε κιούπια, να κάνω παρκέ, να πλένω τα πιάτα, να φτιάχνω καφέ, τέτοια πράγματα. Μ’ έβαλαν να κοιμάμαι σε μια σοφίτα μ’ ένα κρεβάτι.

Η κιθάρα για ’μένα είναι το κορμί μου.

Πήγα να τραγουδήσω, να με ακούσουν, γιατί αν έβγαινες τότε στο ραδιόφωνο την άλλη μέρα ήσουνα κάτι.

Μ’ ακούνε που τραγούδησα και λένε:

«είσαι κρυωμένος»... Άρχισα και ’γώ να πίνω τσάι, να βάζω κασκόλ και να δουλεύω, μες στο καλοκαίρι, ντάλα ο ήλιος!.. Μετά από μια βδομάδα πήγα πάλι.

«Είσαι κρυωμένος».

Εκεί πια κατάλαβα…

Παρουσιαζόμουν σαν ξένος ,και όχι σαν γύφτος ,στα μαγαζιά στην αρχή.

Με έβγαζαν στο άλσος, το Green Park, και πότε ήμουν Βραζιλιάνος, πότε Σπανιόλος. Είχε πλάκα πραγματικά, αλλά γνώρισα μεγάλους καλλιτέχνες, σαν τον Οικονομίδη, τον Φλερύ, τον Όμηρο Αθηναίο, τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Εβγαινα εγώ στο Green Park, αλλά έβγαινε κι η φυλή μου έξω να διασκεδάσει. Μπορεί να δούλευαν όλη μέρα, αλλά αυτοί κάθε βράδυ έβγαιναν έξω. Τα ευρωπαϊκά τα έλεγαν οι άλλοι καλύτερα, άρα εγώ σκέφτηκα να λέω τσιγγάνικα. Κι έτσι ενώ με παρουσίαζαν Βραζιλιάνο, μια μέρα που τραγουδούσα, πετάγεται ένας και λέει:

«Ε, αυτό ντικό μας είναι»

(γέλια).Μετά με αγκάλιαζαν, με φίλαγαν, ο Σπανιόλος είχε γίνει Αγιά Βαρβάρα!

Κι έρχομαι πλέον στην Αθήνα, στου «Ρούκουνα», ακριβώς δίπλα από τον «Σκορπιό» - που τότε δεν ήταν «Σκορπιός». Δούλεψα ακριβώς μια βδομάδα και μετά με διώξανε. Από ’δώ αρχίζει πλέον η περιπέτεια της ζωής μου.

Είχα φτάσει στο αμήν.Προς το καλοκαίρι πήγα στον Οικονομίδη και του είπα:

«κύριε Γιώργο, έχω τέσσερεις μέρες να φάω». Μου απάντησε «θα ’ρθεις το βράδυ να τραγουδήσεις», για να μ’ ακούσει και αυτός που είχε το Άλσος. Όλη η ζωή του Οικονομίδη ήτανε στο Άλσος. Τραγούδησα το βράδυ κι αυτός δεν με ήθελε. Με κράτησε όμως ο Οικονομίδης και με πλήρωνε από την τσέπη του. Κάθε βράδυ μου έδινε πενήντα δραχμές. Ξεχνιούνται αυτά τα πράγματα;

Όταν όμως πέρασα από τη Ναυάρχου Νικοδήμου, άκουσα κιθάρα. Έβγαινε από ένα υπόγειο. Κατέβηκα τα σκαλιά και μόλις ανοίγω την πόρτα ποιος με καλωσόρισε;

Ο Γιώργος Μούτσιος.

Ήταν πελάτης. Το πώς μου φέρθηκε αυτός ο άνθρωπος δεν θα το ξεχάσω.

Μερικοί άνθρωποι μου δώσανε ένα ποτήρι νερό να περάσω την έρημο.

Όπως κι ο Πλέσσας, ο Φλερύ, ο Χατζηχρήστος έχω πολλούς ανθρώπους τέτοιους και δεν θα τους βγάλω ποτέ από την καρδιά μου.

Ό Μαρκόπουλος με πέρασε στο ευρύ κοινό ενώ πριν έλεγα Πλέσσα και Θεοδωράκη, προτού γνωριστώ και με τον Ξαρχάκο

Πρώτη συνεργασία, ήταν με τον Πλέσσα.

Ό Πλέσσας μου έδωσε παντελόνι, πουκάμισο και σακάκι, με έντυσε.Δεν έπαψα όμως νά΄μαι φτωχός, αλλά με καλύτερη ζωή.

Η Τζένη Βάνου μού στάθηκε στη ζωή μου σε βαθμό που δεν φαντάζεστε. Δηλαδή, έκανε κάποια πράγματα για ’μένα που δεν ξεχνιούνται…

Λίγο αργότερα με φώναξαν και πήγα στην Columbia, κάπου στην αρχή της Αιόλου.

Εκεί με περίμενε ο Θεοδωράκης για τους Λιποτάκτες. Ήταν και ο Μιχάλης Κατσαρός, ο ποιητής.

Ό Θεοδωράκης μ’ έβαλε και τραγούδησα στο θέατρο της Κατερίνας (Ανδρεάδη), στα Επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Το ’κανε για ’μένα και για τον Μιχάλη, «για να φάμε», λέει, «καμμιά μακαρονάδα»…

Τραγούδαγα στην οδό Φλέσσα, στην «Καρυάτιδα». Στη γωνία ήταν η «Παλιά Αθήνα» και στο διάλειμμα τους έρχονταν η Μαρινέλλα.

Της έγραψα τραγούδια. Τα τραγούδια για τη Μαρινέλλα λογοκρίνονταν συνέχεια και μόνο το 1975, στη Μεταπολίτευση, επιτράπηκαν, οπότε και κάναμε το «Ρεσιτάλ»,.το πρώτο τριπλό άλμπουμ που έγινε στην Ελλάδα.

Δεν συνεργάστηκα μόνο με τη Μαρινέλλα. Ήταν κι η Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου που δουλέψαμε, τεράστιο κεφάλαιο αυτή η γυναίκα.

Εγώ πάντα κοίταγα να υπηρετήσω τον λόγο, γι' αυτό και δεν μ' αρέσει να δηλώνω συνθέτης.

Απευθυνόμουν σ’ έναν κόσμο από το δικό μου πεζοδρόμιο. Για να πάω στο απέναντι θα ’πρεπε να χρησιμοποιήσω κάποια άτομα που ήταν δικό τους. Έτσι, λοιπόν, το σκέφτηκα και έγινε η συνεργασία μας με την Μαρινέλλα

όπως και άλλες συνεργασίες μου στη συνέχεια, με την Ελπίδα, την Αλεξίου και την Πίτσα Παπαδοπούλου.

Έκανα δύο γάμους, γιατί έχασα την πρώτη μου γυναίκα. Παντρεύτηκα δύο άριστες συζύγους, μάνες και ανθρώπους. Πιστές πάντα.

Είναι μερικά τραγούδια που θέλω να πω, αλλά καταλαβαίνω ότι θα έπρεπε να ζει και η μάνα μου, ο πατέρας μου και η αδερφή μου, που έχουν «φύγει», για να έρθουν να μ’ ακούσουν.

Γιατί όταν θα τα πω αυτά μόνο αυτοί θα ’ρθουν.

Οι συγγενείς...

Οι τηλεοράσεις και οι υπέρμαχοι της εκτρωσης θα σου πουν για το δικαίωμα της γυναίκας σε αυτή,δεν θα σου πουν όμως ποτέ αυτό...

«Σαν λίγοι να μείναμε· οι άλλοι είναι πάρα πολλοί»

Ὁ χριστιανός πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος νά μείνει κοντά στόν Θεό, ἀκόμη κι ἄν μείνει ἐντελῶς μόνος.

Ὅποιος σκέφτεται: «Σάν λίγοι νά μείναμε· οἱ ἄλλοι εἶναι πάρα πολλοί», καί ἐπηρεάζεται ἀπό αὐτό καί λέει: «Ὅ,τι κάνουν οἱ πολλοί νά κάνουμε καί ἐμεῖς», δέν εἶναι στήν ἀλήθεια.

Σ᾿ αὐτά τά θέματα δέν ἔχει πλειοψηφίες, ὅπως τό τόνιζαν οἱ πατέρες καί ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος. «Ἡ ἀλήθεια –λέει– δέν εἶναι πάντοτε μέ τούς πολλούς». Μερικές φορές μπορεῖ νά εἶναι μέ τούς πολύ λίγους, μπορεῖ νά εἶναι μέ ἕναν! Στά χρόνια τῶν αἱρέσεων κάπως ἔτσι παρουσιάστηκε μερικές φορές τό πράγμα…

Μιά μικρή ὁμάδα ἀνθρώπων ἔμεινε πιστή στήν Ὀρθοδοξία. Ὅταν πῆγε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στήν Κωνσταντινούπολη καί ἔγινε πατριάρχης ἐκεῖ, πολύ ἐλάχιστους ὀρθόδοξους χριστιανούς βρῆκε. Ὅμως, δέν σκέφτηκε: «Ἄς πάω καί ἐγώ μέ τούς πολλούς». Ἔμεινε μέ τήν ἀλήθεια.

Πνευματικοί Λόγοι  μακαριστού π. Συμεών Κραγιόπουλου

πηγή

 

«Σταμάτησε τούτη την Σιωπή

που ουρλιάζει»

πώς είμαστε Δύο.

Κουράστηκα χρόνους και χρόνους

να περπατώ στο ξέφωτο,

μόνος — ανάμεσα στο Έμενα

και στο Εμένα…

Κωστής Μοσκώφ

Μη το γελάτε καθόλου!

Παλαιά παροιμία: Εύκολα βγάζεις την αρκούδα από την φωλιά της πετώντας της πέτρες. Το δύσκολο όμως, είναι, να την βάλεις ξανά μέσα...

Καρακαλινοί Πατέρες - «Η πάνσεπτος τών Αποστόλων...» Δοξαστικό του Όρθρου της εορτής των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, Ήχος πλ. β'

 

 

Η πάνσεπτος τών Αποστόλων, επεδήμησεν εορτή, τή Εκκλησία Χριστού, προξενούσα σωτηρίαν ημίν, μυστικώς ούν κροτήσαντες τούτοις προσείπωμεν. Χαίρετε φωστήρες τών εν σκότει, τού ηλίου ακτίνες υπάρχοντες. Χαίρετε Πέτρε καί Παύλε, δογμάτων τών θείων θεμέλιοι αρραγείς, φίλοι τού Χριστού, σκεύη τίμια, Πάρεστε μέσον ημών αοράτως, καταξιούντες δωρεών αϋλων, τούς τήν ημών εορτήν, ευφημούντας άσμασι.

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς_Η Αποστολικότης της Εκκλησίας, οι άγιοι Απόστολοι είναι οι πρώτοι θεάνθρωποι κατά χάριν. Έκαστος εξ αυτών είναι ο επαναληφθείς Χριστός, ή ακριβέστερον ο παρατεινόμενος Χριστός.

Οι άγιοι Απόστολοι είναι οι πρώτοι θεάνθρωποι κατά χάριν. Δι’ όλης της ζωής των έκαστος εξ αυτών, κατά τον Απόστολον Παύλον, λέγει περί εαυτού: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 20). Έκαστος εξ αυτών είναι ο επαναληφθείς Χριστός, ή ακριβέστερον ο παρατεινόμενος Χριστός. Εις αυτούς τα πάντα είναι θεανθρώπινα, διότι τα πάντα είναι εκ του Θεανθρώπου. Η αποστολικότης δεν είναι άλλο τι παρά ο Θεάνθρωπος Χριστός εκουσίως οικειοποιηθείς διά της αγίας ασκήσεως των θείων αρετών: της πίστεως, της αγάπης, της ελπίδος, της προσευχής, της νηστείας, και των λοιπών αγίων αρετών. Τούτο δε σημαίνει ότι παν το ανθρώπινον εις αυτούς ζη εκουσίως διά του Θεανθρώπου, σκέπτεται διά του Θεανθρώπου, αισθάνεται, θέλει και ενεργεί διά του Θεανθρώπου. Διά τους αγίους Αποστόλους ο ιστορικός Ιησούς Χριστός ο Θεάνθρωπος, τον Οποίον αυτοί κηρύττουν, είναι η υψίστη αξία και το έσχατον παν-κριτήριον. Ό,τι έχουν μέσα τους και ό,τι πράττουν ή κηρύτ­τουν ή παραδίδουν είναι από τον Θεάνθρωπον, εν τω Θεανθρώπω και διά τον Θεάνθρωπον.

*…. Διά τούτο τόσος τονισμός της Παραδόσεως εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, όπως π.χ. όταν λέγη ο Απόστολος Παύλος: «παρέδωκα υμίν, ο και παρέλαβον» (Α’ Κορ. 15, 3. πρβλ. 11, 2) ή όταν λέγη ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Εμόν μεν ουδέν ερώ παντελώς. ο δε παρά των Πατέρων εδιδάχθην, φημί» (Μαξίμου Ομολογητού, Επ. 15, PG 91, c. 544D). Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εκφράζει την καθολικήν συνείδησιν των Πατέρων λέγων τα εξής: «Πάντα τοίνυν τα παραδεδομένα ημίν διά τε νόμου, και προφητών, και αποστόλων, και ευαγγελι­στών δεχόμεθα, και γινώσκομεν, και σέβομεν, ουδέν πε­ραιτέρω τούτων επιζητούντες… Ταύτα ημείς στέρξωμεν, και εν αυτοίς μείνωμεν, μη μεταίροντες όρια αιώνια, μηδέ υπερβαίνοντες την θείαν Παράδοσιν» (Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκθ. Ορθ. πίστεως, PG 94, c. 792Α). Ο αυτός Πατήρ, απευθυνόμενος προς όλους τους ορθοδόξους, λέγει: «Διό, αδελφοί, στώμεν εν τη πέτρα της πίστεως, και τη παραδόσει της Εκκλησίας, μη μεταίροντες όρια, α έθεντο οι άγιοι Πατέρες ημών μη διδόντες τόπον τοις βουλομένοις καινοτομείν, και καταλύειν την οικοδομήν της αγίας του Θεού καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ει γαρ δοθή άδεια παντί βουλομένω κατά μικρόν όλον το σώμα της Εκκλησίας καταλυθήσεται».

 

Η αγία Παράδοσις είναι όλη εκ του Θεανθρώπου, όλη διά των αγίων Αποστόλων και των Πατέρων, όλη εν τη Εκκλησία. Οι άγιοι Πατέρες δεν είναι άλλο, παρά «φύλακες των Αποστολικών Παραδόσεων» δηλαδή θεηγόροι κήρυκες εκείνης της Αληθείας, την οποίαν οι Απόστολοι παρέλαβον υπό του Θεού Λόγου. Διά τούτο η Ορθόδοξος Εκκλησία γεραίρει τους Πατέρας ως τα «πάγχρυσα στόματα του Λόγου» (Κυριακή των Αγ. Πάντων).

Η αποστολική διαδοχή από την αρχήν μέχρι τέλους έχει θεανθρώπινον χαρακτήρα. Εις την πραγματικότητα, τί είναι αυτό το οποίον οι Απόστολοι παραδίδουν εις τους διαδόχους των ως παρακαταθήκην; Είναι ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Χριστός με όλην την Θεανθρωπίνην «περιουσίαν» Του και «κληρονομίαν» Του. Εάν η αποστολική διαδοχή δεν θα παρέδιδε τον Χριστόν ως κεφαλήν της Εκκλησίας με όλον το Θεανθρώπινον πλήρωμά Του, θα έπαυε να είναι αποστολική και ως εκ τούτου δεν θα υπήρχεν αποστολική Παράδοσις, αποστολική ιεραρχία, αποστολική Εκκλησία.

Η ιερά Παράδοσις είναι το Ευαγγέλιον του Χριστού, το οποίον δεν είναι άλλο, παρά ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος, τον Οποίον η χάρις και η δύναμις του Αγίου Πνεύματος μεταφυτεύει εις κάθε πιστεύουσαν ψυχήν και εις ολόκληρον την Εκκλησίαν. Διότι ακριβώς το Άγιον Πνεύμα, ως ψυχή της Εκκλησίας, καθιστά τα του Χριστού ιδικά μας και ημάς ενσωματώνει εις το Σώμα του Χριστού και καθιστά συσσώμους Χριστού. Η ζωή των πιστών εις την Εκκλησίαν δεν είναι άλλο παρά η κατά την χάριν του Αγίου Πνεύματος θεανθρωποποίησις αυτών, ήτοι εν-χρίστωσις και χριστοποίησις αυτών. Όλη η ζωή των Χριστιανών είναι μια διαρκής χριστοκεντρική Πεντηκοστή, διότι το Άγιον Πνεύμα διά των μυστηρίων και των αρετών παραδίδει τον Χριστόν ως Σωτήρα εις έκαστον πιστόν κάνοντας έτσι να γίνη ο Χριστός «η ζωή μας» (Κολ. 3, 4), η ζώσα παράδοσις της αιωνίου ζωής μας.

 

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως Παράδοσις εις την Εκκλησίαν παραδίδεται και φανερούται κατά τον πληρέστερον τρόπον εις την θείαν Ευχαριστίαν, η οποία αποτελεί την εκδήλωσιν και συνέχισιν της όλης Θεανθρωπίνης Οικονομίας του Χριστού δι’ ημάς και διά την ημετέραν σωτηρίαν. Εις την θείαν Ευχαριστίαν εκδηλούται και βιούται η ενεργός και πραγματική παρουσία του Χριστού εις την Εκκλησίαν Του. Κατά την επαγγελίαν Του «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20). Η θεία Ευχαριστία ως κοινωνία του Χριστού και δι’ Αυτού κοινωνία και ζωή μετά της Αγίας Τριάδος είναι ακριβώς το «Σώμα» και το πλήρωμα της Αποστολικής Παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πράγματι, εις την Αποστολικήν, Ορθόδοξον Εκκλησίαν του Χριστού, την ζώσαν και ζωοποιόν Παράδοσιν αποτελούν ακριβώς η Θεία Λειτουργία με όλην την άλλην λατρείαν, με τα μυστήρια της Εκκλησίας και τας αρετάς της.
Η αποστολικότης λοιπόν της Εκκλησίας και η ιερά Παράδοσίς της είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός ως Εκκλησία και εν τη Εκκλησία, εν τη Θεία Ευχαριστία, εν τη Λατρεία, εν τη Διδασκαλία, εν τη κεχαριτωμένη ζωή. Η Παράδοσις αυτή και η αποστολικότης διαφυλάττεται διά της προσευχής και της όλης ευσεβείας, όπως ακριβώς την ωμολογούσαν, εκήρυττον, επροστάτευον και διεφύλαττον οι Πατέρες και αι Οικουμενικαί Σύνοδοι.
«Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου. Ο ασκητής και ιεραπόστολος (1884-1980)» Τεύχος 3. Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2001. Θεσ/νίκη Έκδοσις: «Ορθόδοξος Κυψέλη»

 iconandlight

Πέτρος και Παύλος (Καστελλόριζο)

100 χρόνια πριν: Ο ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία!

 Βίντεο- Ντοκουμέντο

Αυτή είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται αποσπάσματα από το σπάνιο και ιστορικό φιλμ της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού

Η ασπρόμαυρη βωβή ταινία δείχνει την προετοιμασία και τις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία το 1920 και το 1921. Τα πλάνα έχουν τραβηχτεί στις περιοχές του Σαγγάριου, της Κιουτάχειας και του Εσκίσεχιρ από τις αρχές Ιουνίου του 1920 μέχρι και τις αρχές Αυγούστου του 1921.

Με αυτό το ντοκουμέντο το Αρχείο της ΕΡΤ τιμά τη σημερινή Διεθνή Ημέρα Αρχείων, 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται αποσπάσματα από το σπάνιο και ιστορικό φιλμ της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού – χρειάστηκαν μήνες για να γίνει η αποκατάσταση  από το Εργαστήριο ψηφιοποίησης κινηματογραφικού φιλμ του Αρχείου της ΕΡΤ.

«Το φιλμ περιλαμβάνει τη στιγμή που οι επιτυχίες βρίσκονται στην κορύφωσή τους. Μετά την εκστρατεία στον Σαγγάριο θα αρχίσει να κάμπτεται και το επιχειρησιακό και το ηθικό δυναμικό της στρατιάς», επισημαίνει ο υπεύθυνος Ιστορικών Αρχείων του Μουσείου Μπενάκη Τάσος Σακελλαρόπουλος.

Στο απόσπασμα περιλαμβάνονται πλάνα ιστορικής σημασίας που αφορούν την επίθεση πέρα από τον ποταμό, αλλά και σπάνια πλάνα από την Κιουτάχεια, το Εσκίσεχιρ και την Προύσα της συγκεκριμένης περιόδου.

Ιστορικό πλαίσιο

Από τις αρχές Ιουνίου 1920 ο ελληνικός στρατός προέλαυνε έξω από τη ζώνη ελέγχου της Σμύρνης. Τον Οκτώβριο του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχασε τις εκλογές και η νέα κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη επανάφερε τον βασιλιά Κωνσταντίνο.

Μέχρι τον Οκτώβριο του 1920 οι ελληνικές δυνάμεις είχαν καταλάβει την Πάνορμο και τα Μουδανιά και έως το τέλος του ίδιου μήνα τη γραμμή Νικομήδεια-Προύσα-Ουσάκ.

Οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν και με την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας και μέχρι τις 28 Δεκεμβρίου οι τουρκικές δυνάμεις  είχαν απωθηθεί προς το Εσκίσεχιρ. Το Αφιόν-Καραχισάρ καταλήφθηκε στις 30 Ιουνίου 1921, η Κιουτάχεια στις 4 Ιουλίου και το Εσκίσεχιρ στις 8 Ιουλίου, παρά τη σθεναρή αντίσταση.

Η ελληνική ηγεσία αποφάσισε την προέλαση του ελληνικού στρατού με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της Άγκυρας. Την 1 Αυγούστου 120.000 άνδρες διέσχιζαν την Αλμυρή Έρημο και στις 8 Αυγούστου πέρασαν τον Σαγγάριο.

Δείτε το βίντεο εδώ

Ἡ μεγαλύτερη ἐλεημοσύνη εἶναι νά ἑνώνεις τόν ἄνθρωπο , ζωντανό ἤ ἀποθαμένο, μέ τόν Χριστό. Ὕστερα ξέρει πολύ καλά ὁ Χριστός πώς θά ἐλεήσει τήν κάθε ψυχή.

 

 

Oι ΕΙΚΟΝΕΣ με τον Τάσο Δούση ταξιδεύουν στη Σαντορίνη - Μέρος 1ο

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΣΜΥΡΝΗ

 

…ΣΚΙΖΕΙ γιὰ λίγο ἀκόμη ὁ ἰμάμης τὴ μεσημεριανὴ ἡσυχία μὲ τὶς ὡραῖες μελωδίες σὲ ἦχο χαρούμενο, πλάγιο τοῦ

τετάρτου, προτρέποντας τοὺς πιστοὺς Μουσουλμάνους

σὲ προσευχή, ναζάμ. Δὲν κρατιέμαι καὶ κατεβαίνω στὴν

ἀγορὰ μαζὶ μὲ τὸν Χρῆστο, εἴπαμε, τὸν μέγα παζαροποιό,

προκειμένου νὰ κάνω μιὰ ἀγορὰ ἀπὸ ἕνα κατάστημα μουσικῶν ὀργάνων. Τὸ εἶχα σχεδιάσει ἐδῶ καὶ καιρὸ βρίσκοντας τὶς συμφέρουσες τιμὲς καὶ ποιότητες ἤδη ἀπὸ τὸ διαδίκτυο.

Ἦταν 16 Μαΐου τοῦ 2019 καί, ὄντως, τὴν ἴδια ἡμερομηνία ποὺ πρὶν ἑκατὸ χρόνια εἶχε εἰσέλθει στὴ Σμύρνη ὁ

ἑλληνικὸς στρατὸς προκειμένου, μὲ ἀπόφαση τοῦ «Ἀνωτάτου Συμμαχικοῦ Συμβουλίου» τῶν νικητῶν συμμάχων τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, νὰ ἀναλάβει τὴ διατήρηση τῆς τάξης στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Σμύρνης, στὸ βιλαέτι τοῦ Ἀϊδινίου. Δὲν τὸ εἴχαμε καθόλου προγραμματίσει ἔτσι. Ἔτυχε καὶ... πέτυχε, ἔτσι, τὴν πιὸ ἁρμόδια ἡμέρα νὰ κατεβοῦμε κι ἐμεῖς στὴν πόλη μετὰ ἀπὸ ὁλόκληρα ἑκατὸ χρόνια. Τὸ ἑλληνικὸ αἷμα καὶ ἡ γενιά μας μᾶς καλοῦσαν σὲ τοῦτο τὸ ταξίδι, ποὺ ἦταν καὶ προορισμός, μὰ καὶ ἐπιστροφὴ συνάμα…..

 

ΚΑΛΩΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΣΜΥΡΝΗ 1922-2022 (εκδ.ΘΥΡΑ-π.Διονύσιος Ταμπάκης

 

 

Μόχθησα πιο πολύ από αυτούς (τους ψευτοαποστόλους ), φυλακίστηκα περισσότερες φορές, με χτύπησαν με αφάνταστη αγριότητα, κινδύνεψα πολλές φορές να θανατωθώ. Πέντε φορές μαστιγώθηκα από Ιουδαίους με τα τριάντα εννιά μαστιγώματα. Τρεις φορές με τιμώρησαν με ραβδισμούς, μια φορά με λιθοβόλησαν, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο έμεινα ναυαγός στο πέλαγος. Έκανα πολλές κοπιαστικές οδοιπορίες, διάβηκα επικίνδυνα ποτάμια, κινδύνεψα από ληστές, κινδύνεψα από τους ομογενείς μου Ιουδαίους, κινδύνεψα από τους εθνικούς, πέρασα κινδύνους σε πόλεις, κινδύνους σε ερημιές, κινδύνους στη θάλασσα, κινδύνεψα από ανθρώπους που υποκρίνονταν τους αδερφούς. Κόπιασα και μόχθησα πολύ, ξαγρύπνησα πολλές φορές, πείνασα, δίψασα, πολλές φορές μου έλειψε εντελώς το φαγητό, ξεπάγιασα και δεν είχα ρούχα να φορέσω. Εκτός από τα άλλα είχα και την καθημερινή πίεση των εχθρών μου και τη φροντίδα για όλες τις εκκλησίες. Ποιανού η πίστη ασθενεί και δεν ασθενώ κι εγώ; Ποιος υποκύπτει στον πειρασμό και δεν υποφέρω κι εγώ; Αν πρέπει να καυχηθώ, θα καυχηθώ για τα παθήματα μου. Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού - ας είναι ευλογημένο το όνομα του στους αιώνες - ξέρει ότι δε λέω ψέματα (2 Κορ. 11, 23-31).

  

Απόστολος Παύλος

Ἡ ὀμορφιά τοῦ νοῦ προκαλεῖ ἔκπληξη, ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς ὑποχρεώνει νὰ σέβεσαι.

Μπ. Φοντενέλ

 

Ο σκοταδιστής Μητσοτάκης και η οικτρή άφωνη συμπεριφορα της διοικούσας Εκκλησίας

 

Σχόλιο του ιατρού Λυκούργου Νάνη με αφορμή την ανάρτηση :Ο σκοταδιστής Μητσοτάκης θεωρεί οπισθοχώρηση την προστασία των ανυπεράσπιστων αγέννητων παιδιών από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.

Τουλάχιστον πέντε πολιτικοί αρχηγοί, οι κύριοι Μητσοτάκης, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Κουτσούμπας και Βαρουφάκης, με σχετικές, κατάπτυστες δηλώσεις τους, ενδεικτικές του «ήθους» τους, τάχθηκαν κατά της μνημειώδους δικαστικής αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, η οποία έβαλε φρένο στον ανεξέλεγκτο δικαιωματισμό των όσων διενεργούν την εν ψυχρώ εμβρυοκτονία. Πρόκειται περί καταντήματος ολκής, ενδεικτικό της πνευματικής και ηθικής καθιζήσεως και νόσου που μαστίζει το εν Ελλάδι πολιτικό σύστημα. 

Λίαν ορθώς, επισημαίνεται στο στο συγκεκριμένο άρθρο από το συντάκτη του, η τεράστια ευθύνη τόσο της λεγόμενης διοικούσας Εκκλησίας όσο και η αντίστοιχη ικανής μερίδας του ελληνικού λαού, απέναντι στο εκφυλιστικό αυτό φαινόμενο. Δυστυχώς, μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο θεάται απαθώς τα όσα τις τελευταίες δεκαετίες απεργάζονται, σε βάρος των θρησκευτικών και εθνικών ιδανικών, οι νεοταξίτες πολιτικοί, με τη συνδρομή δημοσιογράφων, οικονομικών και πανεπιστημιακών παραγόντων, αλλά και επικροτούν, επιδοκιμάζουν και υπερθεματίζουν των ολεθρίων αυτών πολιτικών και πρακτικών. Πρόκειται, αναντιλέκτως, για σύμπτωμα βαθύτατης παρακμής, αλλοτριώσεως και σήψεως. Για πλήρη αλλοίωση και διαστροφή των αξιιλογικών κριτηρίων των νεοελλήνων, των οποίων, αυτές τις ημέρες, την προσοχή αποσπά και απορροφά ο χιμπατζής του Αττικού Πάρκου… 

Εκατοντάδες χιλιάδες ανυπεράσπιστα ανθρώπινα έμβρυα δολοφονούνται στη χώρα μας εν ψυχρώ και εκ προμελέτης με τη σύμπραξη αδιστάκτων γυναικών και επίορκων γιατρών και οι βαρέως νοσούντες, από ηθικής και πνευματικής πλευράς νεοελληνες, αλληθωρίζουν στις γάτες και τους χιμπατζήδες… (Εννοείται ότι η κακοποίηση των ζώων τυγχάνει καταδικαστέα από χριστιανικής πλευράς αλλά υπάρχει και μια ιεράρχηση και διαβάθμιση εν προκειμένω που έχει ανατραπεί από τις επιταγές της βρωμερής και διαστροφικής «πολιτικής ορθότητας»). Παρελαύνουν αναιδέστατα και προκλητικότατα οι σοδομίτες (γέμοντες απύθμενου θράσους ονομάζουν την παρέλαση της αισχύνης «gay pride») και αυτοί τους χειροκροτούν και τους ενθαρρύνουν. 

Σημειωτέον, ότι στα εν λόγω αίσχη, περιλαμβάνεται και η διαπόμπευση ιερών προσώπων και συμβόλων της Πίστεώς μας καθώς και η βάναυση προσβολή της δημοσίας αιδούς. Την οποία, οι σημερινοί απόγονοι των Αγίων και των Ηρώων, όχι μόνο την παραθεωρούν αλλά και συνευδοκούν αναίσχυντα στα όσα πράττονται… 

Η στοχοθεσία του κινήματος της «πολιτικής ορθότητας» άρχισε να υλοποιείται και να αποδίδει τους βρώμικους καρπούς της. «Θα κάνουμε το Δυτικό πολιτισμό να βρωμίσει», έγραψε αναίσχυντα κάποτε, ένας εκ των ηγετών του εν λόγω κινήματος. Ποιος θα το φανταζόταν ότι θα βρίσκονταν «Ελληνες» νέοι και» Ελληνίδες» νέες που θα διαδήλωναν με πανό που έγραφε «στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς, να πεθάνει η Ελλάδα να ζήσουμε εμείς»; Έχει αρχίσει να βρωμάει «πολιτική κορρεκτίλα» το Πανεπιστήμιο που έχει μετατραπεί σε Παν-επιζήμιο, το Σχολείο, ποικίλα σωματεία και σύλλογοι.

 Ακόμη και εντός του ιεραρχικού σώματος της καθ Ελλάδα Εκκλησίας διαπιστώνουμε, συνεχώς, «πολιτικά ορθές» σκέψεις, θέσεις και πρακτικές, από προβεβλημένους, από το συστημικό κατεστημένο, ιεράρχες και κληρικούς αλλά και θεολόγους, πανεπιστημιακούς και μη.

• Ειδικά, για τη λεγόμενη διοικούσα Εκκλησία, αξίζει να υπομνησθεί και επισημανθεί, ότι από την αποφράδα εκείνη ημέρα που εξελέγη αρχιεπίσκοπος ο «χάρτινος επιτελάρχης» Ιερώνυμος Λιάπης, εγκαινιάσθηκε μια άνευ προηγουμένου συνθηκολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος με την αντινομοθετούσα τω αιωνίω Νομοθέτη Χριστώ, κατ επίφασιν, χριστιανική πολιτεία.
  Ποιος μπορεί να λησμονήση την επονείδιστη «αντίδραση» της υπό τον κ. Ιερώνυμο το Β`Συνόδου έναντι του λεγόμενου «αντιρατσιστικού νομοσχεδίου», της μεταλλάξεως του μαθήματος των Θρησκευτικών, του νομοσχεδίου περί «αλλαγής φύλου» από τα 15!!!!, της νομοθετικής κατοχυρώσεως της ομόφυλης διαστροφής, της μετατροπής των σχολείων μας σε ηθικές χαβούζες διά των δυσώνυμων «έμφυλων (γράφε έκφυλων) ταυτοτήτων», των διενεργούμενων, κατ έτος, «gay pride», της βλασφήμου και ασεβεστάτης διαπομπεύσεως του Θεανθρώπου με το αισχρούργημα «Corpus Christi» και γενικώς Ιερών προσώπων και συμβόλων με συναφή «καλλιτεχνικά» βοθρολύματα, της συνεχούς περιθωριοποιήσεως της Εκκλησίας στα πλαίσια του δημοσίου βίου, του ανεξέλεγκτου δικαιωματισμού και της ιδιαίτερα προνομιακής, από πλευράς νομικού πλαισίου, θέσεως κάποιων γνωστών και μη εξαιρετέων μειονοτήτων (ομοφυλόφιλοι, «φιλόζωοι») σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας.
  Ολόκληρο κομβολόγιο υποχωρήσεων συνιστά η τραγική και ολέθρια αρχιεπίσκοπεία του βολικότερου για το σύστημα, από καταβολής ελληνικού κράτους, αρχιεπισκόπου.
  Επιπροσθέτως, η άχρι τούδε σκανδαλωδέστατη στάση τόσο της αρχιεπισκοπής Αθηνών, όσο και της ΔΙΣ απέναντι στους κληρικούς εκείνους που, τρόπον τινά, «αμνηστεύουν» το βδελυκτό πάθος της ομοφυλοφιλίας, τόσο δια λόγου, όσο και διά γραφίδος (βλέπε Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, Αργολίδος Νεκτάριος, π.Φιλόθεος Φάρος, π. Βασίλειος Θερμός, π. Αλέξανδρος Καριώτογλου και ενδεχομένως και κάποιοι άλλοι) μας γεμίζει μελαγχολία και μας εξοργίζει. Τι μήνυμα, περνούν, στην κοινωνία οι συγκεκριμένοι κληρικοί;
  Επιτρέπεται τις ιδεοληψίες τους να τις λανσάρουν ως εκκλησιαστικά και θεολογικά θέσφατα;
  Δεν ναρκοθετούν την πνευματική των πιστών; Δεν προκαλούν σκανδαλισμό και σύγχυση; Δεν ανατρέπουν την ευαγγελική και αγιοπατερική παρακαταθήκη;
  

  Γιατί έχουν αφεθεί ασύδοτοι, από την προϊσταμένη τους αρχή, προκειμένου να περιφέρουν τα ληρήματά τους ανεμπόδιστα και ανεξέλεγκτα;
  Δεν αμαυρώνουν την εικόνα της Εκκλησίας έναντι των κοσμικώς φρονούντων, πλην όμως, εχόντων υγιείς, εν προκειμένω, απόψεις;
  Εχουν συμπληρωθεί περίπου 5 ημέρες από την ανακοίνωση της εκδόσεως της μνημειώδους δικαστικής αποφάσεως των ΗΠΑ και η μόνη αντίδραση, μέχρι στιγμής, από την πλευρά της διοικούσας Εκκλησίας, υπήρξε η λίαν ορθή και πεπαρρησιασμένη δήλωση του μητροπολίτη Πειραιώς.
  Ακόμη και ο αιρετικός πάπας της Ρώμης, αστραπιαίως ενεργών, προέβη σε δήλωση επιδοκιμασίας, βάζοντάς μας (ποιος, ο πάπας και δη ο συγκεκριμένος…).
  Οι ημέτεροι επίσκοποι , πλην του Πειραιώς, τι έπραξαν; Η ΔΙΣ ΠΩΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ;
  Εχθές Κυριακή, επί τη βάσει της εκκλησιαστικής ειδησεογραφίας, έλαβαν χώρα συλλείτουργα, σε διάφορες περιοχές της χώρας, στα οποία παρέστησαν και θεσμικοί, κρατικοί παράγοντες. Δεν δόθηκε, εκ των πραγμάτων, στους αρχιερείς μας, μια άριστη ευκαιρία, αφ ενός μεν εκδηλώσεως επιδοκιμασίας της εν θέματι δικαστικής αποφάσεως, αφ ετέρου δε εξαπολύσως, από την πλευρά τους, δριμείας αλλά επιβεβλημένης επιθέσεως κατά των πολιτικών εξουσιαστών με αφορμή τις άθλιες και ελεεινές τοποθετήσεις τους απέναντι σε αυτήν;
  Πάλι επελέγη η ένοχη σιωπή ως κατευθυντήρια γραμμή «δράσεως»;
  Πάλι να μην τα χαλάσουμε με το βρωμερό και σάπιο πολιτικό σύστημα και τους υπηρέτες του;
  Πάλι να μην ανοίξουμε μέτωπο με το συστημικό κατεστημένο;
  Ας βυθίζεται, λοιπόν, το Έθνος και η κοινωνία στο βούρκο, ας μας έχουν πνίξει οι αναθυμιάσεις της ηθικής χαβούζας, στην οποία εν πολλοίς έχει μετατραπεί η πατρίδα μας, ας θριαμβεύει το κακό ελλείψει αγωνιστικής αντιστάσεως των υγιών δυνάμεων.
  «Ημείς ατάραχοι παίζομεν τον πλαγίαυλόν μας», κατά το μακαριστό Φλωρίνης Αυγουστίνο!

  
  

  
  

  ---

Αντώνης Μαρτσάκης – «Η Μάνα»

Δείτε πώς το γιαούρτι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του σπλαχνικού λίπους

«Το σπλαχνικό λίπος είναι ένας τύπος σωματικού λίπους που αποθηκεύεται στην κοιλιακή σας κοιλότητα»

Σύμφωνα με την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, το σωματικό λίπος όχι μόνο βοηθά να διατηρείται το σώμα σας ζεστό, αλλά είναι επίσης απαραίτητο για την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών και την παραγωγή σημαντικών ορμονών.Ωστόσο, υπάρχει ένα είδος που είναι κακό για την υγεία σας: το σπλαχνικό λίπος.

«Το σπλαχνικό λίπος είναι ένας τύπος σωματικού λίπους που αποθηκεύεται στην κοιλιακή σας κοιλότητα. Συγκεντρώνεται δηλαδή γύρω από τα εσωτερικά σας όργανα, το ήπαρ, το στομάχι και τα έντερα», λέει η διατροφολόγος Roxana Ehsani, μέλος της αμερικανικής Ακαδημίας Διατροφής και Διαιτολογίας.

“Δεν είναι το ίδιο με το λίπος στο στομάχι, που είναι πιο ορατό”.

Αν και το σπλαχνικό λίπος δεν είναι ορατό, είναι το είδος λίπους που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την υγεία σας.

“Το σπλαχνικό λίπος μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη συνολική υγεία σας αυξάνοντας την αρτηριακή σας πίεση. Αυξάνει, επίσης, τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών παθήσεων, όπως καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο, σακχαρώδης διαβήτης, αντίσταση στην ινσουλίνη και ορισμένοι καρκίνοι”, λέει η Ehsani.

Ένας τρόπος για να μειώσετε το σπλαχνικό λίπος είναι να κάνετε κάποιες διατροφικές προσαρμογές. Και μία από τις καλύτερες τροφές που μπορείτε να φάτε είναι το απλό, μη λιπαρό ελληνικού τύπου γιαούρτι.

Γιατί το ελληνικό γιαούρτι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του σπλαχνικού λίπους

“Έρευνες έχουν δείξει, ότι οι πλούσιες σε πρωτεΐνες, ασβέστιο και βιταμίνη D τροφές συνδέονται με λιγότερο σπλαχνικό λίπος”, λέει η Ehsani.

“Ως εκ τούτου, το απλό, άπαχο ή με χαμηλά λιπαρά ελληνικό γιαούρτι είναι η #1 τροφή που πρέπει να προσθέσετε στη διατροφή σας, εάν θέλετε να μειώσετε το σπλαχνικό λίπος”.

Γιαούρτι: Ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη είναι η πρωτεΐνη του

“Το απλό, μη λιπαρό ελληνικό γιαούρτι περιέχει συνήθως 20-23 γραμμάρια πρωτεΐνης ανά μερίδα (1 φλιτζάνι)”, λέει η Ehsani.

«Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε πρωτεΐνες μπορεί να βοηθήσει στην μείωση της πείνας, καθώς προάγει το αίσθημα κορεσμού. Επίσης, σας κάνει λιγότερο πιθανό να τρώτε υπερβολικές ποσότητες γενικότερα, εφόσον παίρνετε πρωτεΐνη κατά τα γεύματα και τα σνακ με γιαούρτι».

Η πρωτεΐνη χρειάζεται επίσης περισσότερο χρόνο για την πέψη και τον μεταβολισμό, βοηθώντας σας έτσι να αισθάνεστε πιο χορτάτοι για περισσότερο χρονικό διάστημα.

Έρευνες δείχνουν επίσης ότι η υψηλή πρόσληψη πρωτεΐνης συνδέεται με χαμηλότερο Δείκτη Μάζας Σώματος, μικρότερη περιφέρεια μέσης και καλύτερα επίπεδα HDL (καλής) χοληστερόλης.

Επιπλέον, το γιαούρτι περιέχει ζωντανές και ενεργές καλλιέργειες, γνωστές ως προβιοτικά, που βοηθούν στην υποστήριξη ενός υγιούς μικροβιώματος του εντέρου.

Για όλα αυτά το απλό ελληνικό γιαούρτι είναι κλειδί, καθώς δεν περιέχει ζάχαρη.

«Οι αρωματισμένες ποικιλίες (με έξτρα γεύσεις) τείνουν να περιέχουν πρόσθετη ζάχαρη, η οποία δεν θα βοηθήσει στην μείωση του σπλαχνικού λίπους. Τα άτομα που τρώνε περισσότερη πρόσθετη ζάχαρη τείνουν να έχουν περισσότερο σπλαχνικό λίπος», λέει η Ehsani.

Η ίδια προτείνει επίσης να επιλέγετε γιαούρτι χωρίς ή με χαμηλά λιπαρά, καθώς οι πλήρεις ποικιλίες περιέχουν κορεσμένα λιπαρά. Η υπερβολική κατανάλωση κορεσμένων λιπαρών έχει συνδεθεί με την προώθηση του σπλαχνικού λίπους.

Ωστόσο, η μείωση της συνολικής πρόσληψης κορεσμένων λιπαρών (που περιλαμβάνει τροφές, όπως επεξεργασμένα κρέατα, τυρί και αρτοσκευάσματα) είναι πιο σημαντική από το να κάνετε μια επιλογή να φάτε γιαούρτι χωρίς λιπαρά.

Συμβουλές για την μείωση του σπλαχνικού λίπους

Εκτός από την προσθήκη ενός απλού ελληνικού γιαουρτιού χωρίς ή χαμηλών λιπαρών στη διατροφή σας, άλλοι τρόποι για την μείωση του σπλαχνικού λίπους, σύμφωνα με την Ehsani περιλαμβάνουν:

• Να τρώτε αρκετή πρωτεΐνη σε κάθε γεύμα και σνακ για να νιώθετε χορτάτοι
• Να τρώτε αρκετές διαιτητικές ίνες κάθε μέρα για να σας κρατούν χορτάτους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ υποστηρίζουν μια υγιή γαστρεντερική οδό
• Να κοιμάστε καλά και αρκετά. Η χρόνια έλλειψη ύπνου έχει συνδεθεί με την υπερκατανάλωση τροφής και την αύξηση βάρους
• Να ασκείστε τακτικά
• Να πίνετε αρκετό νερό
• Να περιορίσετε την κατανάλωση αλκοόλ σε επίπεδα όχι πάνω από 1 ποτό την ημέρα για τις γυναίκες και 2 ποτά την ημέρα για τους άνδρες
• Να περιορίσετε τις τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη

 πηγή

Καθηγητής Ι. Μάζης –«Σου ανήκει ό,τι μπορείς να υποστηρίξεις»

Στην εκπομπή LEADERS με τον Ηλία Παπανικολάου, ο Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής του ΕΚΠΑ Ιωάννης Μάζης αναλύει τις αβάσιμες αιτιάσεις της Τουρκίας έναντι της χώρας μας, το ενδεχόμενο «θερμών» εξελίξεων καθώς και την επόμενη μέρα για τη Δύση και ειδικότερα για την Ευρώπη όταν λήξει ο ρωσοουκρανικός πόλεμος.

Στις παλαιότερες εποχές, υπήρχαν άνθρωποι αγιασμένοι, που αγιογραφούσαν εικόνες με πολλή νηστεία και προσευχή

  

Τι το θαυμαστό, αν ο Θεός βραβεύοντας την αγιότητα αυτών των ανθρώπων, έδωσε θαυματουργικό χάρισμα στα έργα των χειρών τους δηλαδή στις εικόνες που αγιογράφησαν; 

  Θα μπορούσε επίσης η εικόνα που είναι θαυματουργική, να την έχει αγιογραφήσει ο πρώτος τυχών, ωστόσο αυτή στη συνέχεια να έπεσε σε κάποιον Άγιο άνθρωπο, που με τα δάκρυά του, τις χιλιάδες γονυκλισίες και τις προσευχές του και έτσι αυτή η εικόνα μετά από γενεές, να κάνει θαύματα. Είναι άπειρα και άγνωστα τα κρίματα του Θεού.

 +π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Ιερά Μονὴ Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου ,και το παράπονο του Γέροντα Ιερόθεου.

Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εὑρίσκεται ἀνατολικῶς τῆς Βηθλεέμ, εἰς τὴν εἴσοδον τῆς ἐρήμου καὶ ἐπάνω εἰς τὸν ἀρχαῖον κεντρικὸν δρόμον, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου εἰς τὴν Νεκρὰν Θάλασσαν. Τὸ σημερινὸν μοναστήριον εἶναι ἐκτισμένον εἰς τὴν θέσιν τοῦ ἀρχαίου Κοινοβίου, τό ὁποῖον ἱδρύθη ἀπό τόν Ἅγιον Θεοδόσιον, τὸν 5ον αἰῶνα. Μετὰ τὴν ἵδρυσιν τῆς Μονῆς ἀρχίζει ἡ δράσις τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου εἰς τὸν μοναχικὸν βίον, ἀπολαμβάνοντος κοινὴν τιμὴν καὶ εὐγνωμοσύνην μὲ αὐτὴν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καὶ τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου, ὄχι μόνον ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῶν Μονῶν τῆς Παλαιστίνης ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

περισσότερα..

Είναι υπέροχο όταν κάποιος προσεύχεται για σένα! Η καρδιά σου χτυπάει δυνατά και δεν ξέρεις γιατί! Τα μάτια σου καθαρά και χαίρεσαι που βλέπεις! Ο κακός κίνδυνος περνάει και καταλαβαίνεις ότι κάποιος νοιαζετε.

ΩΜΑ - ΞΕΚΑΘΑΡΑ - ΑΝΤΡΙΚΙΑ - MAD MAX !

 Συμβουλές επιβίωσης αχρείαστες να ναι!

Οἰκουμενικὴ ὕβρις: «Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγ. Πνεύματος»!

 

Γράφει ὁ Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Κατὰ τὰ ὀνομαστήριά του καὶ ἕως τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐξετράπη εἰς διακηρύξεις περὶ τοῦ «πρωτείου» καὶ «ἀλαθήτου» αὐτοῦ.

9η Ἰουνίου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὸν Ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγ. Ἀποστόλου Βαρνάβα ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:

«Σήμερον παρίστανται… διὰ νὰ λάβουν ἐκ τῶν ἡμετέρων χειρῶν τὴν Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Πρᾶξιν τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μετ’ αὐτῶν κοινωνίας τῆς Μητρός των, Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καὶ συνεπῶς ἐξ αὐτῆς καὶ δι’ αὐτῆς καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν κατὰ τόπους Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν…

Σήμερον ἐπιβεβαιοῦται ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας… φανεροῦται ἡ ἀξία οὐχὶ μόνον τοῦ Ὅρου τῆς Ἁγίας ἐν Χαλκηδόνι Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλὰ καὶ τῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι περιφυλάττουν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν θεραπείαν ἐν τῷ Κυριακῷ Σώματι διὰ τῆς ἀναθέσεως εἰς τοὺς ὤμους τοῦ ἑκάστοτε Ἀρχιεπισκόπου τῆς Κωνσταντινουπόλεως εὐθύνας βαρείας καὶ ἱεράς… Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη… δὲν ὑπάρχει κενὸν γράμμα καὶ πρωτεῖον τιμῆς, ὡς νεόκοποι καὶ ληρολόγοι προσπαθοῦν ἐπ’ ἐσχάτων νὰ ὑποστηρίξουν. Ἡ ἔκκλητος εὐθύνη τοῦ Κωνσταντινουπόλεως αἰῶνας πολλοὺς περικρατεῖ τὸ Ὀρθόδοξον Σῶμα καὶ δι’ αὐτῆς διαφυλάττεται ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεως.

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι αἱ ἐθνοφυλετικαὶ ἐπιρροαὶ δυστυχῶς καὶ εἰς τὴν ἐνδοεκκλησιαστικὴν θεώρησιν τῶν πραγμάτων συνέδραμον ἀρνητικῶς εἰς ὁλόκληρον τὴν καθ’ ἡμᾶς κατὰ Ἀνατολὰς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν… Αὐτῆς τῆς ὀδυνηρᾶς καὶ ἐσφαλμένης ὀπτικῆς πλευρᾶς τὰ ἀποτελέσματα ἔφερον τὴν ὑφ’ ὑμᾶς Ἐκκλησιαστικὴν ὀντότητα, ἀδελφὲ ἅγιε Ἀχρίδος, εἰς τὴν ἀπομόνωσιν καὶ εἰς τὴν κατάστασιν τοῦ σχίσματος.

…Προέτρεψε δὲ ὑμᾶς πρὸς ἤρεμον καὶ ἡσύχιον ἀναζήτησιν μετ’ αὐτῆς (ἐνν. Σερβίας) τοῦ ἐν συνεχείᾳ ποιμαντικοῦ-διοικητικοῦ σχήματος πρὸς -κατὰ τὴν καθηγιασμένην πρᾶξιν τῆς Ἐκκλησίας- ἔγκρισιν ὑφ’ ἠμῶν καὶ ἀκολούθως ἐνημέρωσιν τοῦ πανορθοδόξου Σώματος… ἐλπίζομεν ὅτι θὰ ἀναδειχθῆτε ἀντάξιοι τῆς πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας… Εὐλογοῦμεν τὸ πλήρωμα τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος, ὅλον τὸν λαὸν τῆς Δημοκρατίας τῆς Βορείου Μακεδονίας».

Ὅσα διεκήρυξεν ὁ Πατριάρχης εἶναι καθαρῶς παπικὴ θεολογία. Κατ’ ἀρχὰς ὄχι μόνον πιστεύει ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολις ὁρίζει ἁπλῶς ποῖος εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, δηλ. ὅποιος εὑρίσκεται εἰς κοινωνίαν μαζί του, ἀλλὰ καὶ ὅτι «δι’ αὐτῆς» συγκοινωνοῦν καὶ αἱ ὑπόλοιποι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, δηλ. εἶναι ἡ κεφαλὴ διὰ τῆς ὁποίας τὰ μέλη τοῦ σώματος εὑρίσκονται εἰς ἁρμονίαν. Αὐταὶ αἱ ἰδιότητες ἀνήκουν μόνον εἰς τὸν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο καὶ ὁ Πάπας ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι «ipsus Christi»: μόνο «ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ» ὑφίσταται ἡ κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ἐρωτᾶ κανένα. Ἀκριβῶς ὅπως δὲν χρειάζεται καμία ἔστω συμφωνία τῶν ὑπολοίπων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, καθὼς θεωρεῖ δεσμευτικὴν δι’ ὅλους τὴν ἀπόφασίν του!

Κατὰ δεύτερον, τὸ ὑποτιθέμενον «ἔκκλητον» (τὸ ὁποῖον δὲν ἦτο τότε τίποτε περισσότερον ἀπὸ β΄ βάθμιον δικαστήριον, τὸ ὁποῖον σήμερον διαθέτουν ὅλαι αἱ Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι) ἀνάγεται εἰς τὸ ὕψος δόγματος! Ἔχει παραβῆ ὅλους τοὺς Ἱ. Κανόνας ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλὰ τὸν ἐνδιαφέρει μόνον ἡ «τήρησις» τοῦ κανόνος τοῦ ἀναφερομένου εἰς τὸ «ἔκκλητον».

Ὁ Πατριάρχης ἀναπτύσσει καθαρῶς εἰς τὸν λόγον του (καὶ θὰ φανῆ ἐναργῶς εἰς ὅσα εἶπε κατὰ τὴν Πεντηκοστὴν) ἕνα «παπικὸν πρωτεῖον». Ἤδη ἐνταῦθα ἀπορρίπτει διαρρήδην οἱονδήποτε «πρωτεῖον τιμῆς», καθὼς τὸ ἰδικόν του «πρωτεῖον» ἔχει περιεχόμενον, περιλαμβάνει ἐξουσίας. Βεβαίως, συμφώνως πρὸς τὰς Ἁγίας Οἰκουμενικὰς Συνόδους οὔτε «πρωτεῖον τιμῆς» δὲν ὑφίσταται, ἁπλῶς ἔχει «πρεσβεῖα», δηλ. εἶναι πρῶτος εἰς τὴν σειράν, κατὰ τὴν διάταξιν τῶν βυζαντινῶν ἐπαρχιῶν. Τὸ «πρωτεῖον», τὸ ὁποῖον ἐπιθυμεῖ ὁ ἴδιος «περικρατεῖ τὸ Ὀρθόδοξον Σῶμα» καὶ δι’ αὐτοῦ «διαφυλάττεται ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεως»! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἄνευ «πρωτείου»: α) δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία καὶ β) ὅλοι θὰ περιπέσουν εἰς τὴν πλάνην. Ἡ σκέψις του καταλήγει σιωπηρῶς εἰς τὸ ὅτι ὅστις δὲν δέχεται τὸ «πρωτεῖον» εἶναι αἱρετικὸς καὶ μόνον τὸ Φανάρι, τὸ κατέχον τὸ «πρωτεῖον», ἐνσαρκώνει τὴν πίστιν.

Αὐτὸ τὸ «πρωτεῖον» τοῦ παρέχει ὑποτίθεται τὸ προνόμιον: α) νὰ ἀπαιτῆ, νὰ «ἐγκρίνη» ὁ ἴδιος (ἴσως καὶ νὰ ἀπορρίπτη;) τὸ ἀποτέλεσμα τῆς διεκκλησιαστικῆς σχέσεως μεταξὺ Ἐκκλησίας Σερβίας καὶ Σκοπίων, β) νὰ θέτη ὡς ὅρον εἰς τοὺς Σκοπιανοὺς τὴν ἐπιδίωξιν «εὐνοίας» ἀπὸ τὸ Φανάρι, καὶ γ) αἱ ἄλλαι Ἐκκλησίαι ἁπλῶς νὰ ἐνημερώνωνται (οὔτε κἄν νὰ συγκατατίθενται) ἀπὸ τὸ Φανάρι. Διαζωγραφεῖται σαφῶς ἡ σχέσις μεταξὺ τοῦ «ἀφέντου» (Φανάρι) καὶ τῶν ὑπεξουσίων (Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι), δηλ. τῶν Πάπων καὶ τῶν ὑποδούλων του.

Διὰ τὰ περὶ ἐθνοφυλετισμοῦ θὰ θέσωμεν μόνον ἐρωτήματα: Δὲν εἶναι ἡ «κατασκευασμένη» δῆθεν «Μακεδονικὴ Ἐκκλησία» προϊὸν ἐθνοφυλετισμοῦ; Οἱ ψευδοαυτοκέφαλοι Οὐκρανοὶ δὲν εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ληπκώβ, τὸν ὁποῖον τὸν τιμοῦν σχεδὸν ὡς ἅγιον, πλήρως ἐθνοφυλετισταί; Τὸ Φανάρι, τοῦ ὁποίου οἱ πιστοὶ ἀκόμη καὶ εἰς τὸ ἐξωτερικὸν εἶναι Ἕλληνες, δὲν εἶναι ἐθνοφυλετικόν; Ὅταν, τέλος, εὐλογῆ τοὺς πιστοὺς τῆς «Βόρειας Μακεδονίας» μήπως δὲν εὐλογεῖ «Μακεδόνες» ὡς ὑπέρμαχος τῆς «Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν»;

12η Ἰουνίου

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατὰ τὴν Θ. Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς ἀνέφερε τὰ ἑξῆς:

«Οἱ Πνεύματι Θεοῦ ἀγόμενοι Θεῖοι Πατέρες… ἀνέθεντο εἰς τοὺς κατὰ τὸ φαινόμενον μικροὺς ὤμους τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τὸν Σταυρὸν τῆς ἱεροκανονικῆς ἐποπτείας τοῦ κατὰ Ἀνατολὰς Κυριακοῦ Σώματος, ἤτοι τοῦ κρίνειν τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Οἰκουμένης, καὶ ὥρισαν ἐξαίρεσιν παράδοξον μέν, πλήν, ὡς ἔδειξεν ἡ πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας, ἀρίστην, σοφὴν καὶ ἁγίαν εἰς τὴν ἐνόριον διάρθρωσίν της… Ἂς ἀναλογισθῆ ἕκαστος ἐξ ἡμῶν πῶς θὰ ἦτο ἡ Ἐκκλησία ἄνευ τῆς ἐκ τοῦ Ἐκκλήτου ἀπορρεούσης χάριτος…

Ἀλεξάνδρεια, Ἀντιόχεια, Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἀκόμα ἡ μικρά, πλὴν καλῶς καὶ ἁγίως θεσμοθετημένη, κατὰ Κύπρον Ἐκκλησία δὲν θὰ ὑφίσταντο χωρὶς τὴν μέριμναν καὶ τὴν πρόνοιαν τῶν κατὰ καιροὺς Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν…

Μία ὑποφώσκουσα παρερμηνεία, ἐπ’ ἐσχάτων ἐπικίνδυνος καὶ ζημιογόνος διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὑπάρχει ἡ θεωροῦσα τοὺς καθέκαστα Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησιαστικοὺς σχηματισμοὺς ὡς ἀπόλυτον πληρότητα μὴ ἐπιδεομένην τῆς παραμικρᾶς συναντιλήψεως καὶ συν­επικουρίας καὶ αἰσθανομένην τὴν ἐν Ἁγίω Πνεύματι κοινωνίαν ὡς συμβατικὴν ὑποχρέωσιν ἄνευ ἀντικρύσματος καὶ οὐσίας…

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναι μόνον ὁ ἐφ’ ἅπαξ χειραφετῶν, ἀλλὰ κανονικῷ χρέει καὶ ἀμεταπτώτῳ ὀφειλῇ, ὁ διαρκῶς ἐπιτηρῶν τὴν εὐστάθειαν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν. Ἡ ἀδιατάρακτος κοινωνία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως μετὰ τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχῶν καὶ ἡ ἀπρόσκοπτος κοινὴ μετὰ τούτων πορεία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ἔδωκε τὴν δυνατότητα διὰ τὴν ἐν ἑνότητι ἔκφρασιν πρὸς σύστασιν καὶ θεμελίωσιν τῶν ἀρχῶν καὶ τῶν προϋποθέσεων τῶν λεγομένων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν…

Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία κληροδοτεῖ εἰς τὰ τέκνα της ὅλα τὰ ἰδιώματά της… ἐν ἑνὶ λόγῳ ἅπαντα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

…ἵνα καὶ ἡμεῖς, ὁ κοινὸς ὑμῶν πατὴρ καὶ προστάτης, ὁ πρῶτος καὶ ἔσχατος τῶν Ἐπισκόπων τῆς κατὰ Ἀνατολὰς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εὐφραινώμεθα πνευματικῶς ἐφ’ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ ἔργα ὑμῶν.

…Νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ἀδελφοὺς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, μαζὶ μὲ τοὺς ὁποίους πήραμε αὐτὴ τὴν ἱστορικὴ ἀπόφαση γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀχρίδος».

Ἀφοῦ εἰς τήν ὁμιλίαν του κατὰ τὴν 9ην ἀνέπτυξεν ὁ Πατριάρχης τὸ «παπικὸν πρωτεῖον» καὶ τὴν «παπικὴν θεολογίαν», ἐπέλεξε τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, διὰ νὰ ἀναπτύξη περαιτέρω καὶ τὸ «παπικὸν ἀλάθητον», ἐκκινῶν πάλι ἐκ τοῦ «ἐκκλήτου».

Δὲν παραξενεύει κανένα ὅτι καίτοι ὁ ἴδιος παραδέχεται τὸ «παράδοξον» τοῦ «ἐκκλήτου», τὸ δικαιολογεῖ πλήρως; Ὄχι μόνον τὸ δικαιολογεῖ, ἀλλὰ ὑπογραμμίζει ὅτι ἀπορρέει «χάρις» ἐξ αὐτοῦ! Πρόκειται δηλαδὴ διὰ ἄκτιστον ἐνέργειαν τῆς Τριαδικῆς Θεότητος, τὴν ὁποίαν μόνος διαχειρίζεται ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, κανεὶς ἄλλος! Εἶναι ἡ ὑπεραρχιερωσύνη ποὺ διαθέτει ὡς Πάπας, ἡ ὁποία τὸν καθιστᾶ «κριτὴν» ὅλων τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ «ἐπόπτην», τοποτηρητὴν («vicarius»), ὅλων τῶν Ἐπισκοπῶν! Προσοχὴ ὅμως μόνο τῆς «Κατὰ Ἀνατολάς», διότι ὑπάρχει καὶ «Κατὰ Δυσμάς»! Εἷς Πάπας τῆς Δύσεως καὶ εἷς τῆς Ἀνατολῆς, καθὼς ἀμφότεροι ἔχουν «πρωτεῖον»…

Εἰς τοιοῦτον ἀπενενοημένον σημεῖον φθάνει, ὥστε νὰ διατείνεται ὅτι ἄνευ τοῦ Φαναρίου δὲν θὰ ὑπῆρχε καμία ἄλλη Ἐκκλησία! Πρὶν ὑπάρξη τὸ Φανάρι δὲν ὑπῆρχαν Ἐκκλησίαι; Ἀλλὰ καὶ μετέπειτα κατὰ τὴν Τουρκοκρατίαν ἂς ἀναγνώση κανεὶς ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν, διὰ νὰ διαπιστώση ὅτι τὰ πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, τὰ ὁποῖα ἰσχυρίζεται ὅτι διέσωσε, τὰ εἶχεν ὑποτάξει ὡς Μητροπόλεις του!

Ὅσον διὰ τὰς Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας, ὁ ἴδιος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος μὲ τὸ «σκασίλα μου» ἀπέδειξεν ὅτι εἶναι πλήρως αὐτάρκης καὶ δὲν χρειάζεται νὰ τὸν μνημονεύη κανεὶς ἢ -κατὰ τὴν λογικήν του- οἱ ἄλλοι ἔχουν ἀνάγκην νὰ τὸν μνημονεύουν, διότι «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» ὡς βλασφήμως εἶχε ἀναφέρει ἄλλοτε! Εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῆς Ἐκκλησίας!

Ἐφ’ ὅσον εἶναι –ὡς γράφει- ὁ «χειραφετῶν» Ἐκκλησίας, ὁ «διαρκῶς ἐπιτηρῶν τὴν εὐστάθειαν» αὐτῶν, ὁ κληροδοτῶν «ἅπαντα τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ὁ «κοινὸς πατὴρ καὶ προστάτης», ὁ «πρῶτος καὶ ἔσχατος τῶν Ἐπισκόπων», τότε ἔχει ὑποχρεωτικῶς τὸ ἀλάθητον, διότι εἰς περίπτωσιν ποὺ αὐτὸς ἦτο δυνατὸν νὰ παρεκκλίνη ἀπὸ τὴν ἀλήθειαν τότε ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία θὰ ἠφανίζετο! Εἶναι «κριτὴς» καὶ «ἐπόπτης», ἄρα εἶναι τὸ κριτήριον τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πίστεως!

Κατέχει τὸ ἀλάθητον αὐτὸς προσωπικά, καθώς: Δὲν ὑπάρχουν Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, ἀφοῦ αὐταὶ τοῦ ἀνέθεσαν τὸ ἔργο των. Δὲν ὑπάρχει συμφωνία τῶν 14 Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, παρὰ μόνον «ὁ Κων/λεως καὶ οἱ πρεσβυγενεῖς Πατριάρχαι», ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν, βεβαίως, ὅτι κοινωνοῦν μαζί του. Δὲν ὑπάρχει οὔτε Ἱεραρχία τοῦ Φαναρίου, ἀφοῦ τὴν ἀπόφασιν –ὡς ὁμολογεῖ- τὴν ἔλαβε μὲ μερικοὺς (κυρίως τιτουλαρίους), τοὺς ὁποίους ἐναλλάσσει ἀνὰ ἕξι μῆνας.

Μετ’ ὀδύνης παρατηρεῖ κανεὶς ὅτι δὲν εἶναι πλέον οἱ αὐλικοί, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι προπαγανδίζουν τὸ «πρῶτος ἄνευ ἴσων», ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Ἡ κατάστασις ἔχει ἐκτραπῆ πλήρως καὶ διαφαίνεται ἡ ὁλοκληρωτικὴ βύθισις τοῦ Φαναρίου. Προσδοκῶμεν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ ἐπέμβη, ἂν εὑρεθοῦν μερικοὶ δίκαιοι νὰ συνεργασθοῦν μαζί του ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας.

σχολιο:ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΘΕΟΛΟΓΙΑ;

του Hans Urs Von Balthasar.

  

 Το Άγιο Πνεύμα απο το ένα μέρος, είναι οπωσδήποτε το πνεύμα το οποίο ενεργεί, είναι ενεργό, ανάμεσα στον Χριστό και την Εκκλησία. Αλλά απο το άλλο μέρος Αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα που

πέμπεται απο την ενότητα Χριστός Εκκλησία (όπως απο την αιώνια ενότητα τού Πατρός με τον Υιό) 

και επομένως είναι άνοιγμα το οποίο η ένωση αγάπης ανάμεσα στην Νύμφη και τον Νυμφίο δοκιμάζει πρός το νέο, πρός τον Υιό, πρός τον κόσμο τής δημιουργίας, και σήμερα ακριβώς προς τον "εκκοσμικευμένο"  μή-Χριστιανικό κόσμο.

 Το Βατικανό ΙΙ κατεύθυνε με διακεκριμένο τρόπο τον στοχασμό του πρός αυτό το άνοιγμα, και παρότρυνε τους Χριστιανούς να πράξουν παρομοίως. Ακριβώς σ'αυτό τό σημείο η μετά-συνοδική περίοδος είναι ένας χρόνος που ανήκει στο σύμβολο τού Αγίου Πνεύματος.

ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ.

Η ΕΥΧΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἔλλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τὸ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. Ἔνθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα, τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας πάσας καταπατήσαντες, πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες. Σὺ γὰρ εἶ ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 πηγή