Γερμανέ ναζιστάκι ράφτο, δεν σου πέφτει λόγος για τον Ελληνισμό. Μας χρωστάς και δισεκατομμύρια ευρώ...

Το πρόβλημα του ανθελληνικού φιλελληνισμού

Συμβαίνει συχνά στους ξένους: Λατρεύουν τους αρχαίους Ελληνες, ωθώντας τους νέους να ξεκόψουν από τις ρίζες τους!
Αυτό που προτίθεμαι να ισχυριστώ είναι απλώς ότι με κανέναν τρόπο δεν θα έπρεπε να συμβουλεύσει κανένας τους Ελληνες να επιστρέψουν με τις σκέψεις τους και με τις σπουδές τους στην αρχαία ελληνική εποχή. Αν μπορούσε κανείς να τους πάρει όλα τα βιβλία από αυτήν την εποχή, να εξαλείψει μέσα τους εντελώς τη συνείδησή της και να τους αφήσει να αναδειχθούν εντελώς από τον ίδιο τους τον εαυτό και την εποχή τους, αυτό θα ήταν όπως εγώ νομίζω το καλύτερο. Αν τους δοθεί πραγματικά η δυνατότητα μιας σημαντικής πολύπλευρης πολιτικής και οικονομικής ζωής αυτό θα συμβεί από μόνο του. Η νέα και φρέσκια ζωή θα δημιουργήσει σε λίγο τη συνείδηση ότι δεν μπορεί να καλέσει κανείς τις σκιές από το παρελθόν».
Βίλχελμ φον Χούμπολντ «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», μετάφραση Ξενοφών Αρμύρος, Αθήνα: 2008, σελ. 66-67


Αυτά πίστευε και πρότεινε ο Βίλχελμ φον Χούμπολντ (1767-1835), ο Γερμανός «ελληνολάτρης»: να αποκοπούμε εντελώς από τις ρίζες μας για να προκόψουμε! Ο,τι πιστεύει, προωθεί και πράττει συστηματικά το σύγχρονο ανθελληνικό μπλοκ εξουσίας αποτελεί υλοποίηση ενός σχεδίου για την «πρόοδο» των νέων Ελλήνων που είχε σκεφτεί ο Χούμπολντ. Η «νέα και φρέσκια ζωή», δηλαδή, είναι να ξεκινήσουμε τον εθνικό μας βίο λες και είμαστε χθεσινοί, νεοσσοί της Ιστορίας και άσχετοι με το παρελθόν μας.

Ο Χούμπολντ δεν ήταν κάποιος φαντασιόπληκτος, γραφικός εισοδηματίας που έγραφε ό,τι του κατέβαινε. Ηταν ο ιδρυτής της επιστήμης της συγκριτικής γλωσσολογίας και της φιλοσοφίας της γλώσσας, φίλος του Γκαίτε και βασικός μεταρρυθμιστής του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος (το Πανεπιστήμιο Χούμπολντ του Βερολίνου είναι το παλαιότερο της πόλης). Οι ιδέες του ακόμα και σήμερα επηρεάζουν βαθιά το κατεστημένο (πνευματικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό) της χώρας του.

Για τους αρχαίους Ελληνες δεν είχε... άποψη, αλλά λατρεία μεταφυσικών διαστάσεων. Σε όποιο κείμενό του κι αν ανατρέξει κάποιος, θα συναντήσει παθιασμένο εγκώμιο για την αρχαία Ελλάδα. Στη σελίδα 19 του προαναφερθέντος βιβλίο γράφει: «Οι Ελληνες μάς χρησιμεύουν όχι μόνο ιστορικά σαν λαός που πρέπει να γνωρίζουμε αλλά σαν ιδανικό. Η υπεροχή τους έναντί μας είναι τέτοια, που ακριβώς το ανέφικτό της κάνει σκόπιμο να μιμηθούμε τα έργα τους και ωφέλιμο να υπενθυμίσουμε στην ψυχή μας που συνθλίβεται από την πνιγηρή και μικρόψυχη κατάστασή μας τα δικά τους ελεύθερα και ωραία έργα. Είναι για εμάς ό,τι ήταν για αυτούς οι θεοί τους».

Κι εδώ εντοπίζεται η μεγάλη αντίφαση του σκεπτικού του Χούμπολντ. Από τη μια, θεωρεί ότι οι νέοι Ελληνες δεν είναι σε θέση να εμπνευστούν από το παρελθόν τους και να αποκτήσουν από τη συλλογική ιστορία τους ένα επιπλέον κίνητρο δράσης, έμπνευση και βατήρα από όπου θα κάνουν άλματα προς το μέλλον. Ο Γερμανός «φιλέλλην» νομίζει ότι το παρελθόν μας είναι για μας κάτι σαν άγκυρα που μας τραβάει προς τα κάτω, αλλά για όλους τους άλλους λαούς αποτελεί γήινη αποτύπωση των θείων δυνάμεων! Πάγια πρακτική του ανθελληνικού φιλελληνισμού, να λατρεύει τους αρχαίους Ελληνες, ωθώντας τους νέους να ξεκόψουν από τις ρίζες τους. Ο Χούμπολντ λέει ότι για μας, τους σύγχρονους Ελληνες, οι αρχαίοι είναι «σκιές από το παρελθόν», αλλά για τους ξένους αποτελούν ιδανικό και είναι... θεοί!

Στο κείμενο όπου διατυπώνει τούτο το σκεπτικό (σελ. 62-63, πρόκειται για επιστολή που έστειλε το 1828 στον Βαυαρό φιλόλογο Friedrich Thiersch) εξηγεί: «Συμφωνώ πλήρως με τη γνώμη της εξοχότητάς σας για τα χαρίσματα και τις πνευματικές ικανότητες των Ελλήνων, στους οποίους ασφαλώς έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος από το πνεύμα των προγόνων τους, και οι οποίοι μάλιστα μέσα από τη δυστυχία τους και τους αγώνες τους ίσως έχουν κερδίσει πιο πολύ χαρακτήρα και γενναιότητα από ό,τι μπορεί να περηφανεύεται κανείς για τους αρχαίους της τελευταίας περιόδου.

Το μόνο που φοβούμαι σε σχέση με την προοπτική μιας υψηλότερης διαμόρφωσης της ιδιαιτερότητάς τους είναι ότι η αρχαία λογοτεχνία, τα αρχαιοελληνικά αριστουργήματα θα βρίσκονται απέναντί τους με έναν τρόπο που θα τους καθιστά αδύνατη την απόκτηση ενός υψηλού βαθμού τελειότητας μέσα από τη δική τους ιδιαιτερότητα. Τίποτε δεν καταβάλλει πιο πολύ από όσο το να έχεις απέναντί σου αξεπέραστα πρότυπα και να μην μπορείς ωστόσο να αποφύγεις την αναμέτρηση με αυτά».

Παναγιώτης Λιάκος

Συνεχίζεται ..

Στα 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων αφιερώνεται η παρέλαση των ομογενών στη Φιλαδέλφεια

• (Φωτ.: Ποντιακός Σύλλογος Φιλαδέλφειας ΗΠΑ «Ακρίται»)

Η 100ή επέτειος της Γενοκτονίας του Πόντου και της Μικράς Ασίας θα είναι το κυρίαρχο θέμα της παρελάσεως της ομογένειας που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Απριλίου, στη Λεωφόρο Μπέντζαμιν Φράνκλιν Πάρκγουεϊ στη Φιλαδέλφεια. Τη διοργάνωση της παρέλασης προγραμματίζει, όπως κάθε χρόνο, η Ομοσπονδία Ελληνοαμερικανικών Οργανώσεων της Φιλαδέλφειας και Μείζονος Ντελαγουέαρ.

100 μαυροφορεμένες γυναίκες, συμβολίζοντας τα χρόνια από τη Γενοκτονία, θα παρελάσουν προς τιμήν των 353.000 νεκρών.

Φέτος θα τιμηθούν ο δρ Κωνσταντίνος Κούτρας, γενικός πρόξενος της Ελλάδας, ο οποίος θα είναι μέγας τελετάρχης της παρέλασης, ενώ τελετάρχες επί τιμή θα είναι ο Κυριάκος Μωσαϊδης και o Σύλλογος Ποντίων «Ακρίται».
Στην παρέλαση θα συμμετάσχουν πολιτιστικοί σύλλογοι και άντρες της Προεδρικής Φρουράς από την Ελλάδα, ενώ το παρών αναμένεται να δώσουν εκπρόσωποι της Δημοκρατίας της Ελλάδας, κυβερνητικοί και στρατιωτικοί, της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, χορευτικά συγκροτήματα, σύλλογοι και ενορίες.
Μετά την παρέλαση που θα ολοκληρωθεί κοντά στο Μουσείο Τέχνης θα ακολουθήσουν θεατρικές και μουσικές παραστάσεις.

Ο Γάλλος φωτογράφος ρεπόρτερ γίνεται Ορθόδοξος μοναχός

συνέχεια από το πρώτο μέρος

δεύτερο μέρος

Στη Μονή του Αγ. Σάββα επικοινωνούσα με τη γλώσσα της καρδιάς!

Παραθέτουμε τη συνέχεια της συνέντευξης που παραχώρησε για την “Ορθόδοξη Αλήθεια”, ο διάσημος Γάλλος φωτογράφος Gérard Gascuel, που έγινε Ορθόδοξος μετά από μια σειρά από ευτυχή γεγονότα που ξεκινούν από μια επαγγελματική του επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Ο Gerard, καλλιτεχνικός ρεπόρτερ, απεσταλμένος μίας ιαπωνικής εφημερίδας φωτογραφίζει το Άγιο Όρος και απρόσμενα συναντά έναν μοναχό που χωρίς να μιλά ξένη γλώσσα, του ψάλλει έναν ύμνο για την σταύρωση του Χριστού και τον τοποθετεί στην αρχή ενός δρόμου χωρίς επιστροφή. Κείρεται μοναχός, μονάζει στο Άγιο Όρος κι έπειτα αναχωρεί για το μοναστήρι του αγίου Σάββα στην έρημο της Ιουδαίας. Στα 1996, ο Γάλλος πατήρ Ιωάννης θα δημιουργήσει μια σκήτη στο όνομα της Αγίας Πίστης στα βουνά της Σεβέν στη νότια Γαλλία, όπου ασκητεύει σήμερα με έναν ακόμη μοναχό.

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης του διάσημου Γάλλου ρεπόρτερ Ζεράρ Γκασκουέλ που έγινε μοναχός, ο π. Νικόλαος Δουληγέρης, ο επισήμως νονός του, όπως τον αποκαλεί ο π. Ιωάννης, μιλάει για τη γνωριμία τους στον Άθωνα και τη φιλία τους.

Ο πατήρ Νικόλαος Δουληγέρης βοήθησε στη μετάφραση της συνέντευξης και μας μίλησε για την φιλία που τον δένει με τον πατέρα Ιωάννη. Συναντήθηκαν ως λαϊκοί και οι δύο στον Άθωνα. Ο πατήρ Νικόλαος θα θυμηθεί την γνωριμία τους και μας την περιγράφει:

Την εποχή που τον γνώρισα είχε μόλις χαρίσει τις πανάκριβες φωτογραφικές του μηχανές και είχε αποφασίσει να γίνει μοναχός. Ακόμη και τότε όμως, συνέχισε να τραβάει φωτογραφίες με μηχανές πολύ φθηνότερες ή ακόμη και με αυτές της μιας χρήσεως (με το ενσωματωμένο φιλμ) που αγόραζε κάθε φορά καθώς ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Φυσικά οι λήψεις του ακόμη και τότε δεν έχασαν τίποτα από το βλέμμα εκείνο που μπορεί να κοιτάζει και να βλέπει. Αυτό είναι εξ’ άλλου το χάρισμά του. Μία διαρκής αναζήτηση για ένα ζωντανό νερό που θα τον ξεδιψάσει.

Κρυμμένη ομορφιά

Και έψαξε για αυτό το νερό με όλη τη δύναμη της ψυχής του, με όλη του την ύπαρξη. Πριν καταλήξει στο Άγιο Όρος είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Αν επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο θα δείτε φωτογραφίες από την Ινδία, τη Βιρμανία, την Αίγυπτο, την Κίνα, την Αιθιοπία, την Ιαπωνία, την Ρωσία, το Μπαλί, την Κούβα, το Βιετνάμ, την Βραζιλία. Δεν έκανε τουρισμό εκεί που πήγαινε. Ήθελε να ζήσει με τους απλούς και φτωχούς ανθρώπους, να γνωρίσει ανθρώπους του Θεού. Ήθελε να συναντήσει την κρυμμένη Ομορφιά πίσω από την ασχήμια και τον πόνο που υπάρχει στον κόσμο, γιατί αυτός είναι ο τρόπος που τον οδήγησε και διαρκώς τον οδηγεί στον Θεό.

Μετά από αυτή την πρώτη συνάντηση, σε κάθε πέρασμά του από την Αθήνα για το Άγιον Όρος, τα Ιεροσόλυμα και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο, περνούσε και έμενε στο σπίτι μας για λίγες μέρες. Η πνευματική μας αυτή σχέση απέκτησε και έναν θεσμικό χαρακτήρα, αφού όταν έγινε Ορθόδοξος στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στα Πατήσια, από τον πατέρα Γαβριήλ Τσάφο, τον πνευματικό μου, παραβρέθηκα σαν ανάδοχος. Έγινα έτσι και επίσημα ο νονός του όπως του αρέσει συχνά να με αποκαλεί. Παρεμπιπτόντως να πω ότι αγαπούσε και ξεχώριζε μέσα του τον πατέρα Γαβριήλ (το ίδιο και ο π. Γαβριήλ τον αγαπούσε) και τον τιμούσε αφού θεωρούσε ότι ήταν ένας από τους ανθρώπους που τον επηρέασαν καθοριστικά στην οριστική του απόφαση να γίνει ορθόδοξος. Επί τη ευκαιρία να πω ότι ο πατήρ Γαβριήλ δεν μιλούσε λέξη Αγγλικά ή Γαλλικά. Όπως φυσικά ούτε ο πατήρ Ιωάννης λέξη ελληνικά.

Η συζήτηση στράφηκε στην περίοδο που μάθαινε να υπάρχει στη ζωή ως υποταχτικός κοντά στον πνευματικό του οδηγό πατέρα Σεραφείμ. Ρωτώ τον πατέρα Ιωάννη πόσο διάστημα έμεινε στη μονή του αγίου Σάββα αλλά κυρίως αν σε αυτό το διάστημα οι μάχες με τον παλιό του εαυτό ήταν άνισες…

 Έμεινα συνολικά τρία χρόνια εκεί. Ωστόσο, ελάτε στην θέση μου και σκεφτείτε πόσα πράγματα είχαμε στερηθεί: στυλό, λουλούδια, τα σύννεφα εντελώς, καθόλου βιβλία, το ηλεκτρικό ρεύμα… Όλα τα είχα αποδεχτεί, γεγονός όχι και τόσο αυτονόητο. Όταν κάτι σου λείπει στην έρημο, σου γίνεται εμμονή.

Το περιστατικό με τον καφέ

Μια μέρα, είχα τον πειρασμό να πιω καφέ. Για δύο ημέρες, η σκέψη τού καφέ δεν με άφηνε να ησυχάσω, αλλά εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα δεν υπέφερα άλλο την έλλειψη, πήγα να συναντήσω τον Γέροντα: “Πάτερ δεν μπορώ άλλο, μου λείπει ο καφές, τον έχω ανάγκη, πρέπει να πάω στα Ιεροσόλυμα να αγοράσω, διαφορετικά θα γίνω κομμάτια”. Ο πατήρ Σεραφείμ μού είπε “Δεν είναι σοβαρό.” Πηγαίνει στην αποθήκη, παίρνει καφέ, τον βάζει σε μια σακούλα, την κλείνει –αλλά πώς την κλείνει, αυτό είναι το σημαντικό: την κλείνει με σελοτέιπ - και μου την παραδίδει με επισημότητα. Υποκλίνομαι, ευχαριστώντας. Καταχαρούμενος πηγαίνω στο κελί μου. Βάζω νερό να ζεστάνει, αλλά σταματώ. Τώρα που έχω τον καφέ θα προσπαθήσω να αντισταθώ. Και τα κατάφερα, χωρίς μεγάλη προσπάθεια: μία μέρα, δύο μέρες, τρεις μέρες, δέκα μέρες. Δεν ήπια ποτέ ξανά καφέ.

«Η άσκηση δεν είναι με κανέναν τρόπο βασανιστήριο. Η νηστεία σκάβει έναν λάκκο μέσα μας, για να ριζώσει ο Θεός».

Λίγο καιρό αργότερα πήγα στο Παρίσι και επισκέφτηκα έναν γιατρό, για ένα θέμα υγείας. “Άκουσε, αν θες να γιατρευτείς, πρέπει να με υπακούσεις: σου απαγορεύω να ξαναπιείς καφέ”, έτσι μου είπε. “Δεν μπορώ να σε υπακούσω, γιατί δεν πίνω πια καφέ” του απάντησα. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι η συγκεκριμένη ιατρική συμβουλή με αντιμετώπιζε σαν να ήμουν μικρό παιδί, μου έδινε μια εντολή, μου επέβαλε να υπακούσω, όταν ο πνευματικός μου πατέρας μου είχε συμπεριφερθεί όπως φερόμαστε σε ενήλικα, μου είχε προσφέρει ελευθερία. Αν ήθελα να απαρνηθώ την πίστη, να εγκαταλείψω το κελί μου για τον καφέ, μπορούσα να το κάνω. Έτσι λοιπόν κατάλαβα ότι δεν είχα ανάγκη από καφέ αλλά από κάτι άλλο. Στην έρημο της Ιουδαίας - τριακόσια μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με 40◦ υπό σκιάν - σχεδόν όλες οι ακολουθίες τελούνται στη διάρκεια της νύχτας, η ραθυμία ενεδρεύει. Αναζητούσα εξωτερικά κάτι διεγερτικό, όμως ο πατήρ Σεραφείμ μού αποκάλυψε ότι το διεγερτικό υπήρχε μέσα μου. Και κάτι ακόμη: ο μοναχός ζει ασκητικά, του λείπει η τρυφερότητα, η στοργή. Δεν ήταν λοιπόν η ανάγκη του καφέ, αλλά η έλλειψη μιας φιλικής παρουσίας, αυτό έπρεπε να αντιμετωπίσω. Με το να μου δώσει ένα κιλό καφέ, μου έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσω την μεγάλη εσωτερική μάχη, να ανακαλύψω τις πραγματικές μου αδυναμίες. Πήρα απάνω μου την ευθύνη για τον δρόμο που ακολουθούσα, ήμουν υπεύθυνος ενώπιον του Θεού.

Στην Ορθόδοξη παράδοση είμαστε μαθημένοι έτσι, που η ύπαρξη ενός πνευματικού πατέρα να συνιστά πνευματική υγεία για τον Χριστιανό. Ωστόσο για έναν άνθρωπο της δύσης πόσο εφικτό είναι να πιάσει το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει πριν πολλά χρόνια οι πρόγονοί του εξ’ αιτίας του διαφωτισμού;

Σιγά - σιγά κατάλαβα πώς λειτουργεί ένας πνευματικός πατέρας και το αποδέχτηκα. Ο πνευματικός πατέρας, φέρνοντας στην επιφάνεια το ουσιαστικό, προκαλώντας με αγάπη εσωτερικές μάχες, τοποθετεί τον υποτακτικό του πάντοτε ενώπιον του Θεού. Σαν μέσα σε καθρέφτη, βλέπεις τον εαυτό σου με τα δικά του μάτια, ακούς τον εαυτό σου στα λόγια του, ανακαλύπτεις την ενότητα που σε οδηγεί στο Μοναδικό. Συνειδητοποιείς ότι πραγματικά μεγάλος είναι αυτός που γνωρίζει τις αδυναμίες του και με ταπείνωση τις μεταστρέφει, σε δύναμη αγιότητας. Χωρίς καθόλου να τον γεμίζει ενοχές, ο Γέροντας δείχνει στον υποτακτικό του αυτό που πράγματι είναι ενώπιον του Θεού: να είναι και να παραμένει εντελώς ο εαυτός του χωρίς να γίνεται εγωιστής, αλλά να ανοίγεται με όλο του το είναι στην Παρουσία του Θεού. Συνηθίζουμε να λέμε, ότι δεν υπάρχουν πια πνευματικοί πατέρες κι εγώ δεν κουράζομαι να απαντώ: δεν υπάρχουν πια υποτακτικοί.

Αναρωτιέμαι και τίθεται ευθέως το ερώτημα “πώς αντιμετώπισε τους σωματικούς περιορισμούς της ασκητικής ζωής και την νηστεία στην οποία δεν ήταν μαθημένος. Ενοχλήθηκε άραγε από τον περιορισμό της ανθρώπινης ελευθερίας;” Ευθέως έρχεται και η δομημένη απάντηση του πατρός Ιωάννη που φαίνεται ότι έχει ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα...

Εάν τους κάνω για τον εαυτό μου, τότε οι περιορισμοί προξενούν θλίψη, εάν όμως στόχος μου είναι η Παρουσία του Θεού, τότε με αφυπνίζουν ευφρόσυνα, μου προξενούν αγαλλίαση, γιατί ο στόχος έχει νόημα. Όταν ο αγρότης κλαδεύει ένα δέντρο δεν το κάνει για να το ξεπαστρέψει, αλλά για να πάρουν δύναμη οι χυμοί του, ώστε το δέντρο να δώσει καρπούς. Η άσκηση δεν είναι με κανένα τρόπο βασανιστήριο, είναι η έκπληξη της καρδιάς. Η νηστεία σκάβει μέσα μας ένα λάκκο, για να ριζώσει ο Θεός. Νηστεύοντας, βιώνω την έλλειψη τόσο έντονα, ώστε το σώμα μου πια να ουρλιάζει από πείνα και δίψα για τον Θεό. Υπάρχουν, βέβαια νηστείες πιο λεπτές: των σκέψεων, των επιθυμιών, των αντικειμένων, των οφθαλμών. Νηστεύω με την θέλησή μου και παραμένω ελεύθερος, ενώ νηστεύω. Όταν ο μοναχός έρθει αντιμέτωπος με μία από τις αδυναμίες του, η πρώτη του αντίδραση ας είναι θετική, γιατί μπόρεσε να την προσδιορίσει. Χωρίς ενοχή, εξομολογείται στον πνευματικό του Πατέρα την αδυναμία του και δηλώνει την επιθυμία του να την μεταμορφώσει: “Πάτερ, γνωρίζω πού έχει διαρραγεί η ενότητα, βοηθήστε με να επανορθώσω”.

Πριν αποχαιρετιστούμε, ο μεταφραστής μας π. Νικόλαος, μας εκμυστηρεύτηκε μια λεπτομέρεια της ζωής του Ορθόδοξου Γάλλου ιερέα που θα αποτελούσε “εγκληματική” παράλειψη να μην καταγραφεί: Ο π. Σεραφείμ, ηγούμενος και πνευματικός του πατρός Ιωάννη στο μοναστήρι του αγίου Σάββα, δεν μιλούσε λέξη Αγγλικά ή Γαλλικά, ο δε πατήρ Ιωάννης μέχρι σήμερα δεν μπορεί να μιλήσει Ελληνικά. Όταν τον ρωτήσαμε “μα επί τρία χρόνια που μείνατε εκεί πώς επικοινωνούσατε;” απολύτως φυσικά απάντησε: “μα με την γλώσσα της καρδιάς”.

__________

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 13.02.2019

Όταν οι Ελληνες της Νέας Υόρκης γέμιζαν τα πλοία το 1912 για να πολεμήσουν για τη Μακεδονία

Το 1912 οι Ελληνες μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου είχαν καταφύγει για να αποκτήσουν σκληρά εργαζόμενοι μια καλύτερη ζωή, σταματούσαν την προσπάθειά τους κι επέστρεφαν στην Ελλάδα.

Οι φωτογραφίες που ανήρτησε στο Twitter o Βουκεφαλος είναι από Ελληνες οι οποίοι έφευγαν από τη Νέα Υόρκη για να έρθουν στην Ελλάδα και να συμμετάσχουν στους Βαλκανικούς Πολέμους με σκοπό να απελευθερώσουν τη Μακεδονία. «Φεύγουμε για τον πόλεμο» γράφει το πανό στα αγγλικά στην άμαξα ενώ κυματίζουν ελληνικές σημαίες.

Η Εθνική Φρουρά της Νέας Υόρκης βοήθησε τους Έλληνες σε θέματα στρατιωτικής πειθαρχίας και υγιεινής, καθώς επίσης παρέχοντας οπλισμό. Αυτό ήταν το πνεύμα που επικρατούσε τότε, όταν η Ελλάδα μεγάλωνε και απελευθέρωνε τα υπόδουλα παιδιά της.

πηγή

Οι χρήσεις του μηλόξυδου

Το μηλόξυδο τα οφέλη και οι χρήσεις του

Το μηλόξυδο είναι γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια. Το γνώριζαν οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο και ως ένα είδος διατροφής.
Εκτός από αυτά τα οφέλη για την υγεία που αναφέρονται σχετικά με το μηλόξυδο, αφαιρεί και τις οσμές. Αρκεί το γεγονός ότι είναι κατασκευασμένο από μήλα, που είναι τα καλύτερα φρούτα από την άποψη της υγείας.
Περιέχει πολλές βιταμίνες, αντιοξειδωτικά και κάλιο, ένζυμα και πηκτίνη. Επιπλέον, είναι χρήσιμο για την αντιμετώπιση προβλημάτων των οστών, της αρθρίτιδας και των φλεγμονών της ουροδόχου κύστης και μερικές μορφές των αλλεργιών.
Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, και περιέχει Aldzrin (βήτα καροτίνη), βιταμίνες Α, Β, Β3, στοιχείο γ, ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, χαλκό, σίδηρο, φθόριο, είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες οι οποίες ρυθμίζουν την πέψη και βοηθούν να απελευθερώσουμε τα απόβλητα.
Μειώνει την κακή χοληστερόλη LDL, εμποδίζει τη σκλήρυνση των αρτηριών. Έχει επίσης ως αποτέλεσμα την μεγάλη διόρθωση των ατελειών του γαστρεντερικού. Είναι ένα προϊόν που έχει υποστεί ζύμωση με ποσά ενζύμων και ευεργετικά βακτηρίδια, έτσι ώστε να ωφελεί το πεπτικό. Προστατεύει τον εντερικό σωλήνα, και σκοτώνει τα επιβλαβή βακτήρια, βελτιώνει την διαδικασία της πέψης.
Διαλύει το ουρικό οξύ, το οποίο έχει κατατεθεί στις αρθρώσεις λόγω υπερβολική πρόσληψη σε όξινα τρόφιμα, βοηθά στην πρόληψη της πρόωρης γήρανσης, διότι περιέχει ευεργετικά ένζυμα που διεγείρουν την κυκλοφορία του αίματος και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Δρα σε αλλεργίες, αρθρίτιδα, μόλυνση της ουροδόχου κύστης, εγκαύματα, δυσκοιλιότητα, βήχα, αφαιρεί τις τοξίνες από το σώμα, διάρροια, αέριο, και κεφαλαλγία, οδηγεί στην ηρεμία και γαλήνη. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε ξύδι μήλου που προέρχονται από οργανικά μήλα.

Συνταγές από μηλόξυδο

• Αναμείξτε μία κουταλιά της σούπας μηλόξυδο σε ένα ποτήρι νερό και πιείτε το πριν από τα γεύματα για να βελτιώστε την πέψη.
• Αναμείξτε τρεις κουταλιές της σούπας μηλόξυδο τρία φλιτζάνια βραστό νερό και εισπνεύστε τον ατμό για πέντε λεπτά τουλάχιστον.
• Αναμείξτε τα τρία μέρη της μηλόξυδο με ένα μέρος του αμυγδαλέλαιο ή ελαιόλαδο, και το μείγμα που χρησιμοποιείται για μασάζ.
• Κρύα και ζεστά επιθέματα: μια πετσέτα βουτηγμένη σε τρία τέταρτα ένα φλιτζάνι ξίδι μηλίτη μήλων με ένα φλιτζάνι κρύο νερό ή ζεστό. Χρησιμοποιήστε σε πετσέτα και τοποθετήστε πάνω στο σημείο του πόνου.
• Για την ενίσχυση των οστών Πιείτε χυμό μήλου με το φαγητό για καλύτερη πέψη. Πίνοντας ένα ποτήρι νερό με ένα κουτάλι ή δύο από μηλόξυδο προκαλεί το ίδιο αποτέλεσμα.
• Για τη θεραπεία των εγκαυμάτων: μείγμα δύο κουταλιές της σούπας μηλόξυδο σε ένα μικρό ποτήρι νερό και ανακατέψτε Θα ανακουφίσει τον πόνο και να μειώσουν τις φουσκάλες που προκαλείται από τα εγκαύματα.
• Για να αφαιρέσετε την πιτυρίδα .Στο τριχωτό της κεφαλής άμεσα ξύδι μήλου με μασάζ .Στη συνέχεια, πλύνετε με σαμπουάν.
• Για τη θεραπεία των πονοκεφάλων: βάλτε μερικές κουταλιές της σούπας μηλόξυδο σε λίτρα νερό και το βράζουμε στη φωτιά. Εισπνεύστε τον ατμό για το χρονικό διάστημα που κυμαίνεται μεταξύ 15 έως 45 λεπτά.
• Τσιμπήματα εντόμων: χρήση με ψυχρά επιθέματα του ξιδιού μήλων πάνω στο τσίμπημα αρκετές φορές.
• Παχυσαρκία: Αναμίξετε μια κουταλιά μηλόξυδο σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό και να το πίνετε το πρωί όταν ξυπνάτε. Μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει το ποσό του ξιδιού, όπως επιθυμείτε. Πάρτε ένα κουτάλι ή δύο από μηλόξυδο με κάθε γεύμα, ρυθμίζει την όρεξη και συμβάλλει στη μείωση του ποσού της τροφής.

Οι παρακάτω συμβουλές είναι 10 έξυπνοι τρόποι για να χρησιμοποιήσετε το μηλόξιδο στην καθημερινότητά σας.

1. Καθαρίζει τα μαλλιά
   Τα σαμπουάν και τα προϊόντα styling μπορεί με την πάροδο του χρόνου να κάνουν τα μαλλιά σας να φαίνονται θαμπά και χωρίς ζωντάνια. Το οξύ στο μηλόξυδο εισβάλλει σε βάθος και δίνει στα μαλλιά μια γυαλιστερή λάμψη. Μετά το λούσιμο, αναμείξτε μια κουταλιά της σούπας ξύδι σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό και περιχύστε μ’ αυτό το μαλλιά σας. Αφήστε το για δύο λεπτά και ξεπλύνετε.
2. Τονώνει το δέρμα
   Το ξύδι είναι ένα φυσικό στυπτικό που συσφίγγει τους πόρους, ενώ εξαλείφει τους ρύπους από το δέρμα σας. Μετά τον καθαρισμό του προσώπου σας, απλώστε μηλόξυδο σε ένα καθαρό κομμάτι βαμβάκι και καθαρίστε την περιοχή Τ (το μέτωπο και κατά μήκος της μύτης και του στόματος μέχρι το σαγόνι). Μπορείτε να δείτε πως θα καθαρίσει όλη τη βρωμιά που θα μείνει στο βαμβάκι. Εάν ανησυχείτε για τυχόν δυσάρεστο άρωμα, το ξύδι δεν αφήνει καμία μυρωδιά πίσω του μόλις στεγνώσει κι έτσι σε λίγα λεπτά δεν θα μπορείτε να εντοπίσετε καμία οσμή.
3. Αποσμητικό
   Εάν έχετε αποφασίσει να εγκαταλείψετε όλα τα τοξικά αποσμητικά, που περιέχουν μόλυβδο, το μηλόξυδο είναι ένας ασφαλής και εύκολος τρόπος για να μείνετε φρέσκιες όλο το καλοκαίρι. Μετά από ένα μπάνιο ή ντους απλώστε μια κουταλιά της σούπας μηλόξυδο στις μασχάλες σας. Οι φυσικές αντιβακτηριακές του ιδιότητες θα σκοτώσουν τα βακτήρια, που προκαλούν την οσμή του σώματος.
4. Στοματικό διάλυμα
   Αναμείξτε ένα κουταλάκι του γλυκού μηλόξυδο με μισό φλιτζάνι νερό και χρησιμοποιήστε το ως στοματικό διάλυμα. Η κακή αναπνοή και η ουλίτιδα που συνδέονται με βακτήρια που αναπτύσσονται πάνω στη γλώσσα και ανάμεσα στα δόντια μπορούν να εξαλειφθούν αν κάνετε γαργάρες με μηλόξυδο για περίπου τρία λεπτά.
5. Μάσκα προσώπου
   Κάντε μια μάσκα προσώπου χρησιμοποιώντας μερικά απλά συστατικά. Αναμείξτε μια πάστα από 50% μηλόξυδο και 50% άργιλο μπεντονίτη (θα τον βρείτε στα φαρμακεία και τα καταστήματα καλλυντικών) για μια φθηνή και αποτελεσματική θεραπεία ομορφιάς. Μπορείτε, επίσης, να προσθέσετε μερικές σταγόνες από αιθέρια έλαια, όπως τσαγιού, ευκαλύπτου, ή λεβάντας για να φωτίσετε την επιδερμίδα σας. Απλώστε τη μάσκα στο πρόσωπό σας, καθίστε πίσω και χαλαρώστε για περίπου 15 λεπτά.
6. Ενυδάτωση ποδιών
   Για ένα χαλαρωτικό μασάζ στα πόδια που θα διώξει οσμές και θα κάνει μαλακό το δέρμα σας, ρίξτε ένα φλιτζάνι μηλόξυδου σε ένα spa ποδιών ή σε μια μεγάλη λεκάνη με ζεστό νερό. Αφήστε τα πόδια σας να μουλιάσουν για περίπου 15 λεπτά για να μειώσετε την κούραση και το πρήξιμο. Το ξύδι θα διαπεράσει το δέρμα σας και θα κάνει ευκολότερη την αφαίρεση των σκληρών και ροζιασμένων σημείων των ποδιών σας, αν χρησιμοποιήσετε στη συνέχεια μια ελαφρόπετρα.
7. Θεραπεύει από τους κιρσούς
Οι κιρσοί μπορεί να επηρεάσουν τον καθένα, ανεξάρτητα από την ηλικία ή τον τρόπο ζωής. Εκτός του ότι είναι αντιαισθητικοί, μπορεί να προκαλέσουν πόνο και δυσφορία. Ενυδατώστε ένα κομμάτι βαμβάκι με μηλόξυδο και απλώστε το στην προβληματική περιοχή πριν ξαπλώσετε στο κρεβάτι. Εναλλακτικά μπορείτε να προσθέσετε μερικές κουταλιές της σούπας ξύδι σε μια τακτική λοσιόν του σώματός σας και να την απλώσετε στο σώμα σας μετά το μπάνιο ή το ντους. Μην ξεχάσετε, όμως, να συμβουλευτείτε πρώτα το γιατρό σας.
8. Μαλακώνει το δέρμα στο μπάνιο
   Προσθέστε ένα φλιτζάνι μηλόξυδο στο νερό του μπάνιου για να αποκτήσετε μαλακό δέρμα. Το ξύδι θα αντλήσει τις τοξίνες από το σώμα μέσω του δέρματος, ενώ μπορείτε να ξαπλώσετε και να χαλαρώσετε με ένα ποτήρι κρασί. Αυτή η μέθοδος είναι επίσης αποτελεσματική θεραπεία για όσους πάσχουν από candida ή από άλλες βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος. Αναμίξτε ίσα μέρη μηλόξυδου, μελιού και ελαιόλαδου και προσθέστε τα στο νερό του μπάνιου για μια πραγματική ενυδάτωση, όσο μουλιάζετε μέσα στη μπανιέρα.
9. Θεραπεύει τον έρπη
   Οι πληγές πάνω στα χείλη και οι αντιαισθητικές φουσκάλες που εμφανίζονται την χειρότερη στιγμή, μπορούν να εξαφανιστούν χάρη στο μηλόξυδο. Μόλις αρχίσετε να αισθάνεστε ότι μια πληγή αρχίζει να τσούζει και είναι έτοιμη να εμφανιστεί η φουσκάλα, απλώστε πάνω στα χείλη σας μηλόξυδο. Μπορεί επίσης να βοηθήσει να στεγνώσουν οι φουσκάλες που έχουν ήδη σχηματιστεί. Αυτοί που πάσχουν από έρπη των γεννητικών οργάνων μπορούν να προετοιμάσουν ένα μείγμα από μια κουταλιά της σούπας μηλόξυδο και ένα φλιτζάνι νερό και να το τρίψουν πάνω στις φουσκάλες με μια καθαρή μπατονέτα.
10. Θεραπεία για μετά τον ήλιο
    Λίγες ώρες στον ήλιο, είναι απαραίτητες για την καλή υγεία, αφού επιτρέπουν στο σώμα σας να παράγει βιταμίνη D. Το μηλόξυδο μπορεί να γίνει μια αποτελεσματική θεραπεία για μετά τον ήλιο σε περίπτωση που το έχετε παρακάνει. Τοποθετήστε ένα μπουκάλι μηλόξυδο στο ψυγείο στην απλή ψύξη. Απλώστε σε μια πετσέτα μηλόξυδο και στη συνέχεια ακουμπήστε το πάνω στο καμένο δέρμα. Εναλλακτικά μπορείτε να γεμίσετε ένα μπουκάλι ψεκασμού με μηλόξυδο και να το απλώσετε απευθείας πάνω στο δέρμα.

Πηγές: www.fumara.gr, www.proionta-tis-fisis.com

!!!

Ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός

                                                                                                       

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε. 

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή. 

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ. 

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του, δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια, αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές για τον ίδιο «φορέα» του εγωισμού, αλλά και αιώνιες. 

«Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα…. εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν» (Πράξεις Αποστόλων ιζ΄ 25, 28) 

 

Αφού χαρούμε, απολαύσουμε και ξοδέψουμε τα μοναδικά δώρα της αγάπης Του, μετά Τον προσπερνάμε, Τον αγνοούμε, Του γυρίζουμε την πλάτη και στήνουμε θεωρίες ότι δεν υπάρχει… ότι δεν υπήρξε ποτέ… 

Την ίδια ώρα που πίνουμε το δροσερό νεράκι Του και εισπνέουμε τον αέρα που μας χαρίζει, εμείς ταΐζουμε τον εγωισμό μας: «Εγώ… εμένα… και μένα… σε μένα… από μένα… δικό μου, εγώ….» Είμαστε πιο ανόητοι και φτωχοί κι από τα ίδια μας τα πιτσιρίκια στο σπίτι… 

Σκέψου το παιδάκι που ταΐζεις και ντύνεις και χαϊδεύεις όλη μέρα, να γυρίσει να σου πει «εγώ… εμένα… δικό μου… και μόνος μου…» Θα γελάσεις, θα πονέσεις, θα συγχωρέσεις, θα μακροθυμήσεις για να του δώσεις την ευκαιρία να μετανοήσει, να ταπεινωθεί, να αναγνωρίσει, να επιστρέψει… 

Γιατί αυτά που λέει και κάνει ο εγωιστής άνθρωπος είναι προκλητικά μα και παράλογα, και το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς με υπομονή και έλεος είναι να τον δει να επιστρέφει στα λογικά του. Να παραδέχεται, να ταπεινώνεται…. 

Αν δεν το κάνει; Ο ίδιος ο Θεός γίνεται αντίπαλος, αντιμαχόμενος, αντιτασσόμενος, και τότε είναι που αρχίζει η τραγωδία για τον άνθρωπο. Διαβάστε όσα αντιγράφουμε πιο κάτω και θα καταλάβετε: 

«Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βυθίσει αυτό το πλοίο», απάντησε ο αξιωματικός του Τιτανικού σε μια κυρία που στεκόταν με έκπληξη θαυμάζοντας το ολοκαίνουριο υπερωκεάνιο, όταν τον ρώτησε αν ήταν πραγματικά αβύθιστο! 

Δεν μπορεί να το βυθίσει ούτε ο ίδιος ο Θεός…. Χρειάστηκε μόνον ένα παγόβουνο να συρθεί για λίγο επάνω στη ράχη του, για να διαψευσθούν εύκολα αλλά και τραγικά όλοι και όλα γύρω από το μεγαλύτερο και πολυτελέστατο υπερωκεάνιο της εποχής του. 

Ο ίδιος ο ναύαρχος-σχεδιαστής του Τιτανικού Τόμας Άντριους χάθηκε μαζί με το δημιούργημά του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού. 

Ξαφνικά ακούστηκε ένας παράξενος θόρυβος, σαν κάποιος να έσυρε ένα γιγαντιαίο δάχτυλο στα πλευρά του πλοίου. Δεν ήταν παρά ένα παγόβουνο από τα πολλά που έπλεαν στην περιοχή και που ο πλοίαρχος του Τιτανικού το αγνόησε… 

Η υπεροψία, ο εγωισμός μαζί με την ανοησία είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν… Ήδη ετοιμαζόταν ο υγρός τάφος τους… Μερικοί επιβάτες άφησαν τη διασκέδασή τους, τα χαρτιά που έπαιζαν στα σαλόνια και βγήκαν να δουν. 

Ο σκοτεινός όγκος του παγόβουνου απομακρυνόταν στο βάθος και το πλοίο συνέχιζε το ταξίδι του υπερήφανο, μεγαλόπρεπο, αμέριμνο… Ήταν 11.40 μ.μ. της 14ης Απριλίου του 1912. Η ανθρωπότητα ετοιμαζόταν για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Ο πλοίαρχος και μερικοί αξιωματικοί του κατέβηκαν αμέσως στο κύτος του σκάφους. Το ρήγμα που άνοιξε το παγόβουνο είχε μήκος σχεδόν 90 μέτρων. Αμέσως τα νερά της παγωμένης θάλασσας όρμηξαν μέσα στα αμπάρια και άρχισαν να τα πλημμυρίζουν. 

Πέντε από τα στεγανά αμπάρια του Τιτανικού γέμισαν γρήγορα νερά. Αν είχαν πλημμυρίσει μόνο τα τέσσερα, ο Τιτανικός θα έφτανε στη Ν. Υόρκη… Ακολούθησαν σκηνές τραγικές αλλοφροσύνης. Στις 12.05 μεσάνυχτα ο πλοίαρχος διατάζει να εγκαταλειφθεί το σκάφος… 

Στις 12.15 φεύγει το πρώτο SOS… Στις 12.45 οι πρώτες 20 βάρκες κατεβαίνουν στη θάλασσα… Από τους 2.220 επιβάτες επέζησαν μόνον οι 713… Στις 2.20 τα χαράματα την επόμενη μέρα οι 46.328 τόνοι του Τιτανικού χάθηκαν κάτω από την παγωμένη και ήρεμη θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού… 

Ούτε τρικυμία, ούτε θύελλα, ούτε απρόβλεπτη θαλασσοταραχή, κακοκαιρία… Μόνον ο ανόητος εγωισμός, μόνον έπαρση προκλητική ανθρώπινη. «Αυτό το πλοίο ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να το βυθίσει…» 

Ο αβύθιστος Τιτανικός κείτεται πάνω από 85 χρόνια σιωπηλός και νικημένος, στην υγρή και σκοτεινή αγκαλιά του Ατλαντικού, για να μας θυμίζει κάτι πολύ χρήσιμο για τον καθένα μας: 

«Ο εγωισμός είναι ίσως η φονικότερη αρρώστια». Και είναι αρρώστια, αφού αχρηστεύει τον άνθρωπο (και ειδικότερα αυτούς που έχουν κάποιο αξίωμα, πολιτικούς, υπηρεσιακούς υπάλλήλους, Δεσποτάδες, παπάδες κ.α…) όλα προσωρινά, τον γεμίζει με ανόητη φιλαυτία και έπαρση, τον κάνει επικίνδυνο και άμυαλο, του σκοτεινιάζει το νου και την καρδιά, δεν μπορεί ούτε να δει, ούτε να ακούσει, ούτε να αντιληφθεί, ούτε να συναισθανθεί την κατάστασή του. 

Αυτά είναι τα κύρια συμπτώματα της αρρώστιας του εγωισμού και της έπαρσης. Η κατάληξή της; Αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και γρήγορα, σκοτώνει. 

Νικάει τον άνθρωπο και τον σκοτώνει με αιώνιο θάνατο χωρίς τη χάρη και το έλεος του Κυρίου στη ζωή του. Υπάρχει ένα ακόμα σοβαρό σημείο. Πρέπει να τον σκοτώσεις τον εγωισμό σου, γιατί αν δεν τον σκοτώσεις, θα σε σκοτώσει εκείνος. 

Και υπάρχει το σωστό και αποτελεσματικό όπλο που συντρίβει τον εγωισμό, ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να μας δεχθεί ο Κύριος και να κάνει Βασίλειό Του την καρδιά μας. Είναι ο σταυρός του Ιησού Χριστού. 

Είναι «φονικό μέσο» ο σταυρός του Ιησού Χριστού. Όταν τον πιστέψεις, όταν τον αγκαλιάσεις με ταπείνωση και γνήσια εκζήτηση, τότε αμέσως ο εγωισμός σωριάζεται στο πάτωμα, γιατί νιώθεις ανάξιος, άχρηστος, ελεεινός αλλά και ελεημένος. 

Οι άνθρωποι της έπαρσης, του εγωισμού, της φιλαυτίας, δεν κατάλαβαν τίποτα από το σταυρό και τον σταυρωμένο Ιησού Χριστό. 

Έστω κι ας μπαινοβγαίνουν σε μια εκκλησία και ας ακούνε κηρύγματα με τα οποία συμφωνούν, εάν δεν συσταυρωθεί ο εγωισμός τους μαζί με τον Ιησού Χριστό, δεν θα συναναστηθούν μαζί Του καινούριοι, λυτρωμένοι, ξαναχτισμένοι, αναγεννημένοι χριστιανοί, πραγματικά παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας. 

Ο εγωισμός θεραπεύεται όταν εντοπισθεί έγκαιρα, όταν διαγνωσθεί σωστά με ειλικρίνεια και απλότητα καρδιάς, όταν αντιμετωπισθεί με ταπείνωση και πίστη μπροστά στο σταυρό και την ανάσταση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού. 

Αν δεν αντιμετωπισθεί έτσι, τότε σκοτώνει και την ψυχή και το σώμα. Ο άνθρωπος της φιλαυτίας και της έπαρσης είναι ένα περιφερόμενο μόλυσμα, είναι επικίνδυνος και δυστυχισμένος, και στις μέρες μας, τις έσχατες, του Τέλους, ο αριθμός τους θα θεριεύει, δυστυχώς και ανάμεσά μας, με απρόβλεπτες προεκτάσεις. 

Ας μείνουμε στην απλότητα, την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη στον Κύριό μας. Απ’ αυτά ας είναι γεμάτη η ζωή μας, η ψυχή μας και η μέρα μας. Είναι η μόνη βεβαιότητα, η μόνη σιγουριά και ασφάλεια. (πηγή: συμβουλές – λόγια ζωής) 

Αγαπητοί/ες Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός, δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί, αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς. 

Ο εγωισμός είναι το κάκιστο των κακών, αυτός μας δημιουργεί όλα τα σφάλματα, με τους ανυπότακτους λογισμούς. Φοβηθείτε τον και προσπαθείτε να απαλλαγείτε απ’ αυτόν, καθώς όσο μένει μέσα μας αχτύπητος, τόσο θα μας πληγώνει με ανάλογους πόνους. 

Παρακαλώ μην κατακρίνετε ο ένας τον άλλο, διότι είναι πέρα για πέρα εγωισμός, ας δικαιολογεί ο αδελφός του αδελφού το σφάλμα, κι αυτό είναι μαρτυρία ταπεινώσεως και αγάπης. 

Αυτός ο αδελφός που το κάνει αυτό θα βρει πολλή τη χάρη του Θεού, εκείνος όμως που κρίνει και σκανδαλίζει τον πλησίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι όχι χάρη δε θα βρει, αλλά και αν κάτι έχει θα το χάσει, για να μάθει το μάθημα της ταπείνωσης διά του παθήματος. 

Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση, αυτή που γίνεται με τους λογισμούς, κι αυτό, γιατί δεν έρχεται στο φως με τον προφορικό λόγο, που ενδέχεται να διορθωθεί απ’ αυτόν που την ακούει. 

Προσέξτε, λέω, την ένδοθεν κατάκριση, που ανεπαίσθητα μας ενοχοποιεί θανάσιμα και μας στερεί τη ζωή της θείας χάριτος και μας προσφέρει ως ποτό πικρότατο, την ψυχική νέκρωση. 

Πόσα και πόσα δε μας λένε το ιερό Ευαγγέλιο και οι Πατέρες περί κατακρίσεως. Καλύτερα να πέσει από ψηλά, παρά από τη γλώσσα. 

Εύχομαι η αγάπη και η ακατακρισία να βασιλεύουν σε όλες τις εκδηλώσεις μεταξύ σας, ώστε το Άγιο Πνεύμα να αναπαύεται στις ψυχές σας. 

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Η ορθόδοξη θεολογία έχει κυκλικό χαρακτήρα. Είναι σάν ένας κύκλος. Όπου κι άν ακουμπήσης πάνω στόν κύκλο, ξέρεις όλο τόν κύκλο, γιατί όλος ο κύκλος ο ίδιος είναι... Όλα ανάγονται στήν Πεντηκοστή• τά μυστήρια τής Εκκλησίας, όπως η ιερωσύνη, ο γάμος, τό βάπτισμα, εξομολόγηση κλπ., οι αποφάσεις τών Συνόδων κλπ... Εκείνο είναι τό κλειδί τής ορθοδόξου θεολογίας, η Πεντηκοστή. Γι’ αυτό καί εκείνος πού φθάνει στήν θέωση μετά τήν Πεντηκοστή, οδηγείται εις πάσαν τήν αλήθειαν...

π. Ιωάννης Ρωμανίδης 
~ Εμπειρική δογματική

Αυτός δικαιούται να αυτοαποκαλείται "Μακεδόνας" και όχι ο Ζάεφ - Ο «Μακεδόνας» Αφγανός και το «άγνωστο» Αφγανιστάν

Ο μαθητής στην αρχαιολογία του Μανώλη Ανδρόνικου που έγινε πρεσβευτής του Αφγανιστάν στην Ελλάδα, ο Ομάρ Σαίντ  Σουλτάν,  σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη για το άγνωστο Αφγανιστάν, το ελληνιστικό αποτύπωμα και τις πραγματικές αιτίες των πολέμων, από μια χώρα που με την καταστροφή του πολιτισμού και της παιδείας της, βρίσκεται για 40 χρόνια σε εμπόλεμη κατάσταση. 

Συνέντευξη στον Γιώργο Σαχίνη.

Ο Αμερικάνος που συνεχίζει να μας εκπλήσσει με την Ποντιακή του λύρα

του Θεόφιλου Κωτσίδη

Ο Μπρεντ Γκέρι (Brent Geary), είναι ένας Αμερικανός πολίτης. Όπως μας εκμυστηρεύτηκε πέρυσι, ευρισκόμενος στις ετήσιες εκδηλώσεις του Ποντιακού Συλλόγου Κατερίνης "Παναγία Σουμελά", "μαγεύτηκε" όταν άκουσε για πρώτη φορά την Ποντιακή μουσική. Ρώτησε, έψαξε, έμαθε διάφορα και καθώς η ποντιακή λύρα μίλησε τόσο βαθιά στην ψυχή του, δίχως να έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα και τον Πόντο, θέλησε να μάθει να παίζει.

Μέσω της τεχνολογίας και του Skype αυτό κατέστη εφικτό, αφού ο γραμματέας του Ποντιακού Συλλόγου Κατερίνης "Παναγία Σουμελά" και δάσκαλος λύρας Δημήτρης Αμπερίδης παρέδωσε στον Μπρεντ... διαδικτυακά μαθήματα εκμάθησης λύρας. Και τα αποτελέσματα τον δικαίωσαν μέχρι σήμερα, όπως θα δείτε και στο βίντεο που μας χαρίζει με τα τέσσερα Ποντιακά τραγούδια ο Μπρεντ.

Το επιστέγασμα αυτής της προσπάθειας ήταν ο Μπρεντ να παρευρεθεί πέρυσι με την οικογένειά του στην Ελλάδα και την Κατερίνη και να συμμετέχει στο 24ο Ποντιακό Παραδοσιακό Πανηγύρι που διοργάνωσε ο Σύλλογος.

Το αποτέλεσμα ήταν ο Μπρεντ παίζοντας λύρα και τραγουδώντας να κλέψει τις εντυπώσεις και να καταχειροκροτηθεί από τον κόσμο...

Ένα χρόνο μετά αναζητήσαμε και πάλι τον Μπρέντ θέλοντας να μάθουμε πολλά περισσότερα γι' αυτόν και την "πρόοδο του".

Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, μας μιλάει για τον εαυτό του, για το πως ξεκίνησε την σχέση του με την μουσική, για την ενασχόληση του με την Ποντιακή μουσική, για τον δάσκαλο του στην Ποντιακή λύρα, τον Δημήτρη Αμπερίδη, για την εμπειρία του στο ταξίδι του στην Ελλάδα πέρυσι και πολλά άλλα!

Πείτε μας δυο λόγια για εσάς. (καταγωγή, βιώματα, ζωή, κλπ)

Είμαι 51 ετών και είμαι παντρεμένος με την σύζυγο μου Arlette (Αρλέτ) εδώ και 20 χρόνια. Έχουμε δύο παιδιά τον Martin (Μάρτιν) που είναι 17 και τον Julian (Τζούλιαν) που είναι 14 ετών. 

Αρχικά, μεγάλωσα στο Σενέκταντι (Schenectady) της Νέας Υόρκης, στο βορειοανατολικό άκρο των Η.Π.Α. Οι πρόγονοι της μητέρας μου κατάγονται από την Καλαβρία, της Ιταλίας ενώ του πατέρα μου προέρχονται από την Ιρλανδία. Αυτοί ήρθαν στην Αμερική πριν από περίπου 100 χρόνια.

Δουλεύω σε μία μικρή εταιρεία των 20 ατόμων περίπου, όπου κάνουμε εφέ και πετάλια (sound effects pedals) για ηλεκτρικές κιθάρες, τα οποία πωλούνται σε όλο τον κόσμο. Όταν δεν δουλεύω ή δεν παίζω μουσική, μου αρέσει να μελετώ ιστορία και να μαγειρεύω. Όταν ήμουν μικρός επίσης μου άρεσε πολύ το πατινάζ (στον πάγο) κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Ποια η σχέση σας με τη μουσική; Πως ασχοληθήκατε με αυτή;

Ξεκίνησα να μαθαίνω βιολί όταν ήμουν 9 ετών και συνέχισα να μελετώ μουσική στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, έμαθα ως ένα βαθμό Δυτική Ευρωπαϊκή κλασσική μουσική. Αργότερα έμαθα να παίζω Αμερικάνικη και Ιρλανδική παραδοσιακή μουσική με το βιολί. Παλιότερα έπαιζα και σε rock and roll συγκρότημα.

Παίζω επίσης και τα βασικά στην κιθάρα και μαντολίνο.

Κάποιες φορές δουλεύω ως βοηθός σκηνικών και ως τεχνικός ήχου σε φεστιβάλ και γιορτές Βαλκανικής μουσικής, εδώ στο βορειοδυτικό άκρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ακόμη και σήμερα παίζω με το ίδιο βιολί, το οποίο αγόρασα όταν ήμουν ακόμη δεκατεσσάρων. Για να μπορέσω να αγοράσω αυτό το βιολί δούλεψα ένα ολόκληρο χρόνο μοιράζοντας εφημερίδες και αποταμιεύοντας τα χρήματα. Με το βιολί μπορώ να παίξω Ρουμάνικη, Βουλγάρικη, Ουγγρική και άλλων βαλκανικών χωρών μουσική. Επίσης είμαι λάτρης της Αμερικάνικης τζαζ.

Πως αποκτήσατε σχέση με την Ποντιακή μουσική και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτή;

Το 2004, ξεκίνησα να παίζω βιολί σε μια παραδοσιακή Βαλκανική χορευτική μπάντα. Μερικά χρόνια αργότερα, ίσως το 2006 ή το 2007, είχαμε μόλις τελειώσει την πρόβα με την ομάδα. Το θυμάμαι αυτό το απόγευμα πολύ καθαρά. Η φίλη μου η Kathy (Κάθυ) έπαιζε ακορντεόν σ' αυτό το γκρουπ. Είναι επίσης και μουσική παραγωγός σε ραδιόφωνο. Όντας γνώστρια διαφόρων παραδοσιακών μουσικών στυλ από όλο τον κόσμο- Ελλάδα, Τουρκία και της Βαλκανικής- έβαλε ένα cd στο ράδιο και ξαφνικά άκουσα κάτι που δεν είχα ακούσει πότε στο παρελθόν. Ήταν ένας ήχος που ούτε καν μπορούσα να φανταστώ!

Άκουσα μια μουσική που μου φάνηκε αρχέγονη, αλλά έχει την ενέργεια, το δυναμισμό και την ορμή της rock and roll. Καθώς άκουγα αυτήν την καινούργια μουσική, για μένα, την Ποντιακή μουσική, ήταν σαν τα κύτταρα του κορμιού μου να αντιδρούσαν και να ακολουθούσαν στους ήχους, τους ρυθμούς, τις μελωδίες, που το μυαλό μου όμως, δεν μπορούσε να καταλάβει. Ακριβώς την επόμενη μέρα προσπάθησα να μάθω να παίζω το τσουρτούγουζους, στο βιολί.

Μερικά χρόνια αργότερα, νομίζω τέλη του 2012, η νεότερη αδερφή της γυναίκας μου ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη. Τότε μου έφερε μια λύρα από την Μαύρη θάλασσα και ξεκίνησα να προσπαθώ να παίξω με αυτήν δύο η τρία ποντιακά τραγούδια που είχα μάθει με το βιολί. Οι δοξαριές μου ήταν απαίσιες, και δεν ήξερα ποιος ήταν ο σωστός τρόπος να κρατήσω την λύρα, άλλα προσπάθησα να παίξω ποντιακή μουσική όπως και να ‘χει.

Πότε και πως ξεκινήσατε τα μαθήματα Ποντιακής λύρας;

Πολύ σύντομα , αφού παρέλαβα της λύρα από την Κωνσταντινούπολη, ήρθε ένας χοροδιδάσκαλος από το Βανκούβερ του Καναδά να διδάξει χορό σε ένα τοπικό μουσικό φεστιβάλ στο Πόρτλαντ. Το όνομα αυτού του ανθρώπου είναι Δημήτρης Κοντογιάννης και με βοήθησε να μάθω περισσότερα για την ποντιακή μουσική.

Αν και μπορούσα να παίξω μόνο δύο, τρία ποντιακά τραγούδια και αυτά πολύ άσχημα, με ενθάρρυνε να συνεχίσω να παίζω λύρα και μάλιστα μου σύστησε αρκετά τραγούδια από το youtube που αρέσουν στους Έλληνες, Πόντιους.

Αυτός είναι ο νονός του παιδιού, ενός ξαδέρφου, του Δημήτρη Αμπερίδη, ο οποίος ζει και αυτός στο Βανκούβερ του Καναδά. Ο Δημήτρης με σύστησε στον Δημήτρη. Έτσι λοιπόν, έμαθα να παίζω με σωστό τρόπο ποντιακή λύρα μέσω skype. Αυτό συνέβη τρία χρόνια πριν.

Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να ασχολείστε με την Ποντιακή μουσική; Πείτε μας πως νιώθετε...

Όταν πρωτοξεκίνησα μαθήματα μέσω skype δεν ήμουν σίγουρος κατά πόσο αυτά θα μπορούσαν να είναι αποδοτικά, επειδή εγώ  βρίσκομαι πολύ μακριά από την Ελλάδα. Ζω στην άλλη άκρη της γης. Επίσης δεν μιλάω ελληνικά και δεν γνώριζα αν ο κ. Αμπερίδης Δημήτρης γνώριζε αρκετά καλά Αγγλικά έτσι ώστε να μπορεί να μου εξηγήσει λεπτομέρειες στη μουσική. Πιστεύω ότι και ο Δημήτρης στην αρχή είχε της ίδιες ανησυχίες. Αλλά δοκιμάσαμε το skype και ήταν καταπληκτικά. Ο Δημήτρης μιλάει πολύ καλά αγγλικά και η σύνδεσή του skype λειτουργεί αποτελεσματικά. Είμαι ακόμα έκπληκτος που μπορώ να μελετάω από το σπίτι μου στο Πόρτλαντ, στην πολιτεία Όρεγκον των ΗΠΑ ενώ ο δάσκαλος μου είναι στο σπίτι του στην Νέα Χράνη, Κατερίνης στην Ελλάδα. Πριν μερικά χρόνια δεν είχαμε την τεχνολογία για να καταστεί αυτό δυνατό. Είμαι, λοιπόν, πολύ τυχερός.

Ρωτήσατε αν είναι η Ποντιακή μουσική είναι εύκολο να την μάθεις. Στην αρχή, μου ήταν πολύ δύσκολο. Δεν ήξερα πώς να κρατάω το δοξάρι σωστά και δεν γυρνούσα το όργανο με τέτοιο τρόπο ώστε να παίζω επίσης σωστά στις αντίστοιχες χορδές. Οι βιολιστές δεν έχουμε αυτή την τεχνική- αυτός είναι συγκεκριμένος τρόπος στην Ποντιακή λύρα. Επίσης είχα δυσκολία στο να ακούσω όλα τα «στολίδια» και άλλες λεπτομέρειες αυτής της μουσικής καθώς μέχρι και την ηλικία των 40 δεν είχα καμία επαφή με την ποντιακή μουσική. Εδώ στης ΗΠΑ δεν έχω ακούσει κάποιο άλλο είδος μουσικής που να μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με τα ποντιακή. Αλλά ο Δημήτρης είναι πολύ υπομονετικός και σιγά σιγά έμαθα. Έμαθα τουλάχιστον να ακούω περισσότερες λεπτομέρειες, ακόμα και αν δεν μπορώ να τις αποδώσω πολύ καλά, στην λύρα.

Το καλοκαίρι του 2016 επισκεφθήκατε την Ελλάδα. Πείτε μας για αυτή την εμπειρία σας γενικά αλλά και σε σχέση με τα Ποντιακά δρώμενα και εμπειρίες που είχατε στην Ελλάδα;

Δεν ξέρω πώς να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για το προνόμιο που είχα να έρθω στην Ελλάδα! Να συναντήσω τον δάσκαλό μου προσωπικά, την οικογένεια του και να φέρω επίσης όλη την οικογένεια μου στην Ελλάδα…. Δεν υπάρχουν λόγια για να το εκφράσω και να το εξηγήσω.

Ανυπομονούσα να επισκεφθώ την Ακρόπολη, τα ιστορικά μέρη και να δοκιμάσω Ελληνικές γεύσεις. Αλλά, το να κερδίσεις την φιλία των Ελλήνων είναι ένα καταπληκτικό δώρο που θα απολαμβάνω για όλη μου τη ζωή.

Το να παρίσταμαι στο Ποντιακό Παραδοσιακό Πανηγύρι του συλλόγου «Παναγίας Σουμελά» Κατερίνης, ήταν για μένα σαν να ήμουν στο σπίτι μου. 

Πριν επισκεφθώ την Ελλάδα, είχα παρακολουθήσει στο youtube πολλά βίντεο με ποντιακή μουσική και χορό, αλλά τώρα ήμουν στο ίδιο μέρος από όπου αυτά προέρχονται! Ήταν ιδιαίτερη χαρά για μένα που άκουσα τον κ. Παναγιώτη Ασλανίδη να παίζει λύρα και να τραγουδάει. Η ποιότητα του τραγουδιού, του χορού και του παιξίματος της λύρας ήταν στο μέγιστο επίπεδο. Ελπίζω ένα μικρό κομμάτι αυτού του μουσικού πλούτου να παραμείνει στα αυτιά μου, έστω κι αν ζω τόσο μακριά.

Το πιο δυνατό συναίσθημα, κατά τη διάρκεια της επιστροφής μου στις Η.Π.Α. ήταν, ότι είμαι τόσο μακριά από την Ελλάδα. Το Πόρτλαντ είναι τόσο μακριά...

Έχετε μελετήσει ιστορικά στοιχεία για την περιοχή από όπου κατάγεται αυτή η μουσική, τη Μαύρη Θάλασσα;

Έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τις ιστορικές μελέτες από μικρό παιδί. Έτσι όταν πρωτοάκουσα την Ποντιακή μουσική και έμαθα τις πιο βασικές λεπτομέρειες της Ποντιακής ιστορίας κατάλαβα ότι χρειαζόταν να μάθω περισσότερα. Αλλά υπάρχουν πολύ λίγα βιβλία της Ποντιακή ιστορίας μεταφρασμένα στα Αγγλικά. Βρήκα μόνο ένα βιβλίο στην τοπική βιβλιοθήκη με τον τίτλο «Ούτε τ’ όνομά μου» της Θέα Χάλο (Tea Halo). Αυτό περιγράφει την αληθινή ιστορία μιας ποντιοπούλας, που επιβίωσε της γενοκτονίας και μετανάστευσε στην Αμερική. Αργότερα διάβασα το βιβλίο με τίτλο «Δυο φορές ξένος» του Μπρους Κλαρκ (Bruce Clark). Το βιβλίο αυτό εξηγούσε περισσότερα πράγματα για την Ελλάδα και την Τουρκία του 20ου αιώνα. Επίσης παρακολούθησα την ταινία με τίτλο «Περιμένοντας στα σύννεφα» που είχε Αγγλικούς υπότιτλους.

Όταν επισκέφθηκα την Ελλάδα, το προηγούμενο καλοκαίρι, μου δόθηκε ένα βιβλίο μεταφρασμένο στα Αγγλικά με περισσότερες λεπτομέρειες για την Ποντιακή μουσική και τον πολιτισμό. Διαβάζω τα κεφάλαια αυτού του βιβλίου σιγά, σιγά. Υπάρχουν πολλά να μάθω.

Ποιες ήταν οι εντυπώσεις από το πρόσφατο Ποντιακό γλέντι που διοργανώσατε στο σπίτι σας;

Τα τελευταία 12 χρόνια έκανα φιλίες με ανθρώπους που απολαμβάνουν τη Βαλκανική και Ελληνική μουσική και τον χορό. Πολλοί από αυτούς τους φίλους δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την Ποντιακή μουσική ωστόσο όταν την ακούν την απολαμβάνουν. Είμαι χαρούμενος που έμαθα αυτή τη μουσική και παίζω για τους χορευτές. Αυτό ταιριάζει και με ένα άλλο χόμπι μου, την μαγειρική. Νομίζω ότι θα μπορώ να διοργανώνω Ποντιακές μουσικές βραδιές με χορό και φαγητό, στο σπίτι μου, αρκετές φορές το χρόνο. Διασκέδαση, διασκέδαση, διασκέδαση!

Όσο περισσότερα Ποντιακά τραγούδια μαθαίνω, τόσο πιο πολύ οι χορευτές θα εξοικειώνονται με τους Ποντιακούς χορούς.

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον σε ότι αφορά την Ποντιακή μουσική και άλλα;

Η πρόθεση μου είναι να συνεχίσω να μαθαίνω Ποντιακή λύρα, στο κάτω κάτω, η περισσότερη γνώση απαιτεί χρόνια μελέτης για να αναπτυχθεί. Επίσης, θέλω να μάθω και λίγα Ελληνικά και νομίζω ότι θα με βοηθήσει το τραγούδι σε αυτό. Ελπίζω σε μερικά χρόνια πως θα μπορέσω και πάλι να ταξιδέψω στην Ελλάδα, αλλά πρώτα πρέπει να φροντίσω για τις σπουδές των παιδιών μου στο πανεπιστήμιο. Ο χρόνος θα δείξει. Όσο μεγαλώνω, θα μου άρεσε επίσης να παίζω περισσότερη Αμερικάνικη τζαζ με το βιολί μου.

Θα θέλατε να συμπληρώσετε κάτι επιπλέον;

Το πιο σημαντικό πράγμα που θα ήθελα να πω είναι ένα μεγάλο «Ευχαριστώ». 

Ευχαριστώ τον Δημήτρη για τα πολύωρα μαθήματα λύρας. 

Ευχαριστώ την οικογένεια του Δημήτρη για την φιλία και τη φιλοξενία. 

Ευχαριστούμε όλους τους ανθρώπους που συναντήσαμε στην Ελλάδα και μοιράσθηκαν με εμάς την φιλία και την Ποντιακή κουλτούρα. 

Είναι δώρο ανεκτίμητης αξίας.
πηγή

Από Πρωθυπουργός… Γέροντας

.

ΔΕΟΣ καταλαμβάνει όποιον διαβάσει μία επιστολή του Νεομάρτυρος της Ρωμηοσύνης Κυβερνήτου Ιωάννου Καποδίστρια, προς τον μόνιμο στρατιωτικό Ιερέα (Αρχιμ. Ιωακείμ Φυνδανάκη )

Αντικρύζεις εκεί έναν ολόκληρο Πρωθυπουργό να γίνεται παράλληλα και Γέρων-Στάρετς, της πίστεώς μας.  Η επιστολή αυτή, μπορεί να ήταν υπηρεσιακή, όμως αποπνέει την ζέουσα πίστη στην Ορθόδοξο Λατρευτική και Μυστηριακή ζωή του οσίου Κυβερνήτου.

Ο Ι. Καποδίστριας αν και κατακλυζόμενος από σωρεία προβλημάτων και δυσχερειών, αφιέρωσε χρόνο και σκέψη για να νουθετήσει, ως άλλος Πνευματικός, τα περί Αγιοπνευματικής ζωής των υποψηφίων αξιωματικών του Στρατού.

«Χρηματισμοί προς τον Ιερέα του τακτικού σώματος

Ναύπλιο, 28 Φεβρουαρίου 1829

Δια του συναπτομένου διατάγματος η κυβέρνησις σας εμπιστεύει την Ιερατείαν του τακτικού σώματος…αξιωματικιοί και υπαξιωματικοί και στρατιώται, οι νυν εν Ναυπλίω εφεδρεύοντες, θέλουσιν εκπληρώσει κατά την ενεστώσαν Τεσσαρακοστήν τα χρέη της ιεράς ημών πίστεως, τα της εξομολογήσεως, λέγω, και μεταλήψεως, εν οις και θέλετε τοις δώσει πάσαν την πνευματικήν υμών βοήθειαν και παράστασιν, συμπαραινούντες ως πατήρ εις την στρατιωτικήν νεολαίαν την προς την Πατρίδα πίστιν και το επιεικές της διαγωγής.

Πόσας ημέρας θέλουσι νηστεύσει, θέλετε το ορίσει μετά της γνώμης του Αρχιερέως.

Ημείς δε φρονούμεν ότι αρκεί να νηστεύωσι μόνον την πρώτην και τελευταίαν εβδομάδα της τεσσαρακοστής, έτι δε την εβδομάδα καθ’ ην κοινωνήσωσι, και τας τετράδας και παρασκευάς.

Να πληροφορηθήτε προσέτι αν συνηθίζωσι να κάμνωσι καθ’ εκάστην την προσευχήν των. Και αν όχι, να τους διδάξετε να την κάμνωσι.

Κατόπιν δε θέλομεν φροντίσει να εισάξωμεν βαθμιαίως την ανάγνωσιντων προσευχών εν Βιβλίοις τα οποία θέλομεν σας δώσει να διανείμετε εις τους στρατιώτας.»

Και μετά απορούμε ποιοί και γιατί τον δολοφόνησαν…!

 π. Διονύσιος Ταμπάκης -Ναύπλιον

Το μινόρε της αυγής

4ο

Το μινόρε της Αυγής ήταν δραματική τηλεοπτική σειρά που έκανε πρεμιέρα στην ΕΡΤ στις 14 Ιανουαρίου 1983, φυσικά έγχρωμη, και ολοκληρώθηκε με δεύτερο κύκλο το 1984, φτάνοντας συνολικά 27 επεισόδια: 14 στον πρώτο κύκλο και 13 στο δεύτερο. 
Η σειρά στην ουσία πραγματεύεται την ιστορία του ρεμπέτικου τραγουδιού μέσα από την δημιουργία και δράση της θρυλικής ρεμπέτικης τετράδας του Πειραιά, η οποία ξεκίνησε το 1934 
και την αποτελούσαν οι Μάρκος Βαμβακάρης, Γιώργος Μπάτης, Ανέστης Δελιάς και Στράτος Παγιουμτζής.


σχόλιο:Μυρίζει Ελλάδα ντερβισαδες άντρες ντόμπροι ο λόγος τους πράξη λόγια λακωνικά με μεγάλη σημασία και όπως πάντα όλα για μια γυναίκα και έναν χωροφύλακα...κρίμα που η νέα γενιά Ελλήνων έχει αλλάξει νοοτροπία και έννοιες!

 Δεν συνιστάται για Χριστιανούς χωρίς αρχοντιά και  με έλλειψη κατανόησης  του  ρωμαίγηκου πόνου..

 3ο μέρος