Για που το 'βαλες καρδιά μου ..

Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενητειά
θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
θα χεις αγκαλίά το κύμα χάδι το νοτιά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Χαίροις η μυστική φωλεά των αετών ....

Ούννοι

Μια υπανάπτυκτη, αποκρουστική και μικροκαμωμένη φυλή, μόλις και μετά βίας ανθρώπινη...

Ο αγράμματος Ζιμπάμπουε ,ξαναχτυπά!

  Απίστευτο θράσος από τον Μητρ. Ζιμπάμπουε! 
Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες συγκρίνει όσους αντιδρούν στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου με τον αιρετικό Αρείο.
Τέλη Μαΐου τους είχε αποκαλέσει “θεομπαίχτες”, ενώ σήμερα με αφορμή κήρυγμά του για την κυριακάτικη ευαγγελική περικοπή με θέμα “Ο Λόγος του Ευαγγελίου και η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος” τους ξαναταύτισε με τους οπαδούς του Αρείου και τους κατηγόρησε για μίσος και φανατισμό.
“Να μη ξεχνούν μερικοί προσήλυτοι ορθόδοξοι θεολόγοι που
πολεμούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο όπως οι Αρειανοί την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, ότι προέρχονται από Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες που βιώνουν την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό λιγότερα από χίλια χρόνια από αυτούς που συμμετείχαν στις εργασίες της. Δυστυχώς κι οι Χριστιανοί του ενδέκατου αιώνα φέρουν ευθύνη για το τότε σχίσμα του 1054. Όσοι πολεμούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο λίγο πολύ συμπεριφέρονται όπως τους χριστιανούς του ενδέκατου αιώνα με κοινό χαρακτηρισμό αντί της αγάπης το μίσος και το φανατισμό. Όσοι πολεμούν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, δυστυχώς δείχνουν ότι δεν μας αγαπούν όσο τους αγαπάμε, όπως δείξαμε όλοι εκείνοι που συμμετείχαμε στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και κατά συνέπεια τις Εκκλησίες μας” τόνισε.
Την προηγούμενη φορά είχε υποστηρίξει πως: “Ο Άρειος απολυτοποιώντας την ενότητα και την μοναδικότητα του Θεού Πατέρα υποτιμά τα άλλα δύο Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Αυτό είναι άλλωστε και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της κάθε αίρεσης. Η απολυτοποίηση ενός μέρους της αλήθειας σε βάρος της όλης αλήθειας της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας. Στην πραγματικότητα, σ’ αυτή την περίπτωση, για την αντίληψη του δόγματος, λειτουργεί ένα στοιχείο ανθρωπομορφικό, ανθρωποκεντρικό και ατομοκεντρικό, δηλαδή εγωϊστικό. Είναι μια απολυτοποίηση της λογικής του ανθρώπου και έτσι το δόγμα κατανοείται όχι όπως το κατανοεί η συνείδηση της Εκκλησίας μας, αλλά όπως το αντιλαμβάνεται μια λογική περιορισμένη που έχει την εγωιστική απαίτηση να νομίζει ότι μπορεί να τα γνωρίζει όλα, όπως συμβαίνει με όσους κακολογούν και ασεβούν στις αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου”
Στην σημερινή του αναφορά μάλιστα ιδιαίτερη σημασία η ευθύνη που εμμέσως πλην σαφώς τους καταλογίζει για ενδεχόμενο σχίσμα! “Δυστυχώς κι οι Χριστιανοί του ενδέκατου αιώνα φέρουν ευθύνη για το τότε σχίσμα του 1054” λέει και φρίττει κάθε νοήμων νους αφού ζητάει και τα ρέστα!

Είναι σαφές πως η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί τελείως και όσα έρχονται θα είναι συγκλονιστικά για την Ορθοδοξία μας. Η απειλή ενός νέους σχίσματος είναι πιο ορατή από ποτέ και την ευθύνη θα φέρουν καθ΄ολοκληρίαν τα εξαπτέρυγα του Φαναρίου πυο το μόνο που κάνουν είναι να δυναμιτίζουν το κλίμα και να απειλούν!
Του Άγγελου Ρούσσου

Προτείνουμε αδελφοποίηση Μητρόπολης Αργολίδος και Ζιμπάμπουε. Οι πρώτοι θα μάθουν στους ιθαγενείς της ζούγκλας το ξεμάτιασμα και εκείνοι θα τους εισάγουν στην υψηλή θεολογία του Ζιμπάμπουε.

Κωνσταντίνος Παρθένης , ο πρωτοπόρος του μοντερνισμού

 

Κωνσταντίνος Παρθένης

Ὁ ἀντιαιρετικός ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός συμβουλεύει

Ὁ ἀντιαιρετικός ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός συμβουλεύει : «Νά μήν συναναστρέφεστε μέ αἱρετικούς. Νά μήν ἀπομακρύνεστε ἀπό τήν Ἐκκλησία. Μή σχίζετε τόν χιτώνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι οἱ αἱρετικοί εἶναι κήρυκες τοῦ σχίσματος»! 
 
πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, 

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ἐπειδή ὁ Σεβ. Μητρ. Ἀργολίδος κ. Νεκτάριος στό πρόσφατο κείμενό του (17-6-2017) μέ τίτλο «Μιά ἀπάντηση γιά τούς καλοπροαιρέτους»[1] προσπάθησε νά δείξει ἑαυτόν ἀκόλουθο τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας τοῦ Ρώσου, ἰατροῦ καί ὀμολογητοῦ, παραθέτουμε μία ἀντιαιρετική ὁμιλία τοῦ Ἁγίου, στήν ὁποία συμβουλεύει τούς πιστούς νά μήν συναναστρέφονται μέ τούς αἰρετικούς.

 Ἐάν ὁ Σεβασμιώτατος θέλει νά εἶναι ὄντως ἀκόλουθος τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἄς μιμηθεῖ λόγῳ, ἔργῳ καί γραφίδι τήν ἀντιαιρετική γραμμή τοῦ Ἁγίου. Πρόκειται γιά Λόγο τοῦ ἁγίου Λουκᾶ στήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν (Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας)[2]. Ἄς ἀκούσουμε τόν ἴδιο τόν ἅγιο Λουκᾶ :

«Τήν πρώτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πανηγυρίζει τό θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἡ ὁποία καταπάτησε ὅλες τίς αἱρέσεις καί στερεώθηκε γιά πάντα.

Γι’ αὐτό ἡ Κυριακή αὐτή καλείται Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ αἱρέσεις φάνηκαν ἤδη ἀπαρχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ ἴδιοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ προειδοποιοῦσαν τούς συγχρόνους τους, καί μαζί τους καί ἐμάς, γιά τόν κίνδυνο ἀπό τούς ψευδοδιδασκάλους.

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στή Β’ Καθολική ἐπιστολή γράφει τό ἐξῆς : «Ἐγένοντο δέ καί ψευδοπροφήται έν τῷ λαῷ, ὡς καί ἐν ὐμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἰρέσεις ἀπωλείας, καί τόν ἀγοράσαντα αὐτούς δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινήν ἀπώλειαν, καί πολλοί ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι’ οὕς ἡ ὁδός τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται»[3].

Ὁ ἅγιος Παῦλος, ἐπιστρέφοντας στήν Παλαιστίνη ἀπό τήν Ἑλλάδα, ἔκανε στάση στήν Ἔφεσο. Ἐκεῖ στούς Χριστιανούς κατοίκους τῆς πόλεως ἔλεγε : «Ἐγώ γάρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν»[4].

Πολλοί τέτοιοι ψευδοδιδάσκαλοι καί σχισματικοί ὑπῆρχαν στούς πρώτους αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Μερικές αἱρέσεις τάραζαν τήν Ἐκκλησία ὁλόκληρους αἰῶνες, ὅπως γιά παράδειγμα οἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀρείου, τοῦ Μακεδονίου, τοῦ Εὐτυχοῦς, τοῦ Διοσκόρου, τοῦ Νεστορίου καί ἐπίσης ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας. Οἱ αἱρέσεις αὐτές προκάλεσαν πολλές διαταραχές στήν Ἐκκλησία καί τήν βασάνισαν πολύ. Ὑπῆρχαν πολλοί ὁμολογητές καί μάρτυρες, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους, ὑπερασπιζόμενοι τήν ἀληθινή πίστη στόν ἀγῶνα κατά τῶν ψευδοδιδασκάλων καί τῶν αἱρετικῶν.

Ὑπῆρχαν ἐπίσης καί πολλοί καί μεγάλοι ἱεράρχες, οἱ ὁποῖοι καί αὐτοί ὑπέφεραν πολλούς διωγμούς καί πολλές φορές ἐξορίστηκαν. Ὁ ἅγιος Φλαβιανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, γιά παράδειγμα, σέ μία σύνοδο ὑπό τήν προεδρία τοῦ Διοσκόρου, ἡ ὁποία καλεῖται «ληστρική», χτυπήθηκε τόσο ἄγρια, πού μετά ἀπό τρεῖς ἠμέρες πέθανε.

Ἡ τελευταία στή σειρά τῶν αἱρέσεων, ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας, ἦταν αὐτή, πού ἐπέφερε τά περισσότερα βάσανα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Ἡ αἵρεση αὐτή ἐμφανίστηκε γιά πρώτη φορά στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε στό θρόνο τό 717. Ἀνέβηκε στό θρόνο μέ τή βοήθεια τοῦ στρατοῦ, ὅπου ὑπῆρχαν πολλοί ἀντίπαλοι τῆς προσκυνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων. Ἐπειδή ἤθελε νά εὐαρεστήσει τό στρατό, ἄρχισε σκληρό διωγμό κατά τῶν εἰκονοφίλων.

Ὁ διωγμός αὐτός συνεχίστηκε καί στά χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου, ὁ ὁποῖος διαδέχτηκε στό θρόνο τόν Λέοντα. Ἡ κόπρος σημαίνει τά κόπρανα. Ὀνομάστηκε Κοπρώνυμος, διότι κατά τήν βάπτισή του μόλυνε τήν κολυμβήθρα. Οἱ δύο αὐτοί αὐτοκράτορες γιά πολλά χρόνια εἶχαν τήν ἐξουσία στά χέρια τους καί προκάλεσαν πολλά δεινά στήν Ἐκκλησία. Μετά ἀπό αὐτούς ὑπῆρχαν καί ἄλλοι αὐτοκράτορες εἰκονομάχοι, οἱ ὁποῖοι συνέχισαν τό ἔργο τῶν προκατόχων τους καί βασάνισαν τήν Ἐκκλησία ἐπί ὁλόκληρα χρόνια.

Δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τά βάσανα, πού ὑπέφερε ἠ Ἐκκλησία στά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας, καί ἰδιαίτερα οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι βρίσκονταν στήν πρώτη γραμμή τοῦ ἀγῶνα τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Οἱ αὐτοκράτορες εἰκονομάχοι ἔκλεισαν πολλά μοναστήρια, πολλές ἐκκλησίες, ὅπου ὑπῆρχαν εἰκόνες τίς ἔκαναν ἀποθήκες. Τούς μοναχούς τούς βασάνιζαν ἄγρια : τούς ἔβγαζαν μάτια, τούς ἔκοβαν μύτες, ἔσπαζαν εἰκόνες πάνω στό κεφάλι τους. Τούς ἁγιογράφους μέ τά πυρακτωμένα σίδερα τούς ἔκαιγαν τά δάκτυλα.

Μόνο, τότε, ὅταν στό θρόνο τοῦ Βυζαντίου ἀνέβηκε ἡ αὐτοκράτειρα Εἰρήνη, σταμάτησε ὁ διωγμός, ἀλλά ὄχι ὀριστικά. Τό 787 ἡ Εἰρήνη συγκάλεσε τήν Ζ’ Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὀποία διατύπωσε τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία περί τῆς τιμητικῆς προσκύνησης τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Ἀλλά, καί μετά τή Σύνοδο ὑπῆρχαν αὐτοκράτορες εἰκονομάχοι, ὅπως, γιά παράδειγμα, ὁ Μιχαήλ καί ἄλλοι. Ἡ αἵρεση αὐτή συντρίφτηκε ὀριστικά μόνο ἐπί τῆς θεοσεβεστάτης Αὐγούστας Θεοδώρας, ὅταν τό 842 συγκλήθηκε ἡ Τοπική Σύνοδος στήν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία ἐπικύρωσε τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ἡ Σύνοδος αὐτή ἀναθεμάτισε ὅλους αὐτούς, πού τολμοῦν νά λένε ὅτι ἡ προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων εἶναι εἰδωλολατρία καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί εἶναι εἰδωλολάτρες.

Καί ἐδῶ οἱ αἱρετικοί μᾶς λένε ἀκριβώς αὐτό τό πράγμα. Τολμοῦν νά ἀποκαλοῦν τίς εἰκόνες μας εἴδωλα καί ἐμᾶς εἰδωλολάτρες. Καί μέχρι ποῦ φτάνει τό θράσος τους; Θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό, πού ἔγινε πρόσφατα σέ μία πόλη τῆς Σιβηρίας. Τήν ὥρα τῆς λειτουργίας δύο βαπτιστές μπῆκαν μέσα στήν ἐκκλησία καί ἄρχισαν ἐκεῖ νά φωνάζουν ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι εἰδωλολάτρες καί οἱ εἰκόνες τους εἴδωλα. Τί ἀνοησία!

Πῶς τολμοῦν αὐτοί νά ἀνοίγουν τό ἀκάθαρτο στόμα τους καί νά λένε αὐτά τά λόγια, πού στάζουν δηλητήριο, ἀποκαλώντας μας εἰδωλολάτρες καί τίς εἰκόνες μας εἴδωλα; Αὐτό δείχνει πώς δέν ἔχουν κατανοήσει σωστά τήν δεύτερη ἐντολή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου : «οὑ ποιήσεις σ’ ἑαυτῷ εἴδωλον οὐδέ παντός ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καί ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καί ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. Οὑ προσκυνήσεις αὐτοῖς οὐδέ μή λατρεύσεις αὐτοῖς»[5].

Τί σημαῖνει αὐτή ἠ ἐντολή; Νομίζω ὅτι τό νόημά της εἶναι ξεκάθαρο. Ἠ ἐντολή αὐτή ἀπαγορεύει, ἀντί νά προσκυνᾶμε τόν Ἕνα, Μοναδικό καί Ἀληθινό Θεό, νά κατασκευάζουμε εἴδωλα καί νά τά προσκυνᾶμε. Ὅπως τό ἔκαναν οἱ ἀρχαῖοι λαοί : οἱ Ἀσσύριοι, οἱ Βαβυλώνιοι, οἱ Αἰγύπτιοι, οἱ Ἕλληνες, οἱ Ρωμαίοι καί ἄλλοι…

Αὐτή εἶναι ἡ εἰδωλολατρία. Ἠ δική μας, ὅμως, ἠ προσκύνηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων μοιάζει σέ τίποτα μέ τήν εἰδωλολατρία; Ἀσφαλῶς, ὄχι. Τά εἴδωλα ἀπεικόνιζαν κάτι, πού δέν ὑπάρχει στήν πραγματικότητα, πού εἶναι καρπός φαντασίας. Οἱ δικές μας εἰκόνες εἰκονίζουν τήν πραγματικότητα. Πραγματικά, δέν ζοῦσε μεταξύ μας ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, τόν Ὁποῖον δοξάζουμε καί τίς εἰκόνες τοῦ Ὀποίου προσκυνᾶμε; Δέν ζοῦσε μεταξύ μας ἡ Παναγία, τήν ὁποία ζωγράφισε ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Λουκάς; Τήν εἰκόνα του αὐτή τήν εὐλόγησε ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος, λέγοντας ὅτι ἡ Χάρη της θά εἶναι πάντα μ’ αὐτή τήν εἰκόνα. Ξέρετε πόσα θαύματα γίνονται ἀπό τίς εἰκόνες τῆς Παναγίας.

Καί οἱ ἄλλες εἰκόνες, δέν εἰκονίζονται σ’ αὐτές πραγματικά πρόσωπα τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ, πού ζοῦσαν ἐδῶ πάνω στή γῆ; Οἱ εἰκόνες τους αὐτές εἶναι τά πορτραίτα τους καί μέ κανένα τρόπο δέν εἶναι εἴδωλα. Μόνο ἀσεβές καί ἀκάθαρτο στόμα τολμᾶ νά λέει ὅτι οἱ εἰκόνες μας εἶναι εἴδωλα καί ἐμεῖς εἴμαστε εἰδωλολάτρες. Νά σιωπήσουν οἱ ἀσεβεῖς, διότι ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀπήγγειλε τό ἀνάθεμα ἐναντίον τους.

Νά τό ξέρετε, νά τά θυμᾶστε καί νά μήν συναναστρέφεστε μέ τούς αἱρετικούς. Νά μήν ἀπομακρύνεστε ἀπό τήν Ἐκκλησία, μή σχίζετε τό χιτώνα τοῦ Χριστοῦ. Νά θυμᾶστε ὅτι ὁ Χριστός στήν ἀρχιερατική του προσευχή παρακαλοῦσε τόν Πατέρα Του, λέγοντας : «ἵνα πάντες ἕν ὦσι, καθώς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοί καγώ ἐν σοί, ἵνα καί αὐτοί ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσει ὅτι σύ μέ ἀπέστειλας»[6]. Ὁ Κύριος θέλει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ σχισματικοί, οἱ ὁποῖοι βρίσκουν σφάλματα στή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀπομακρύνονται ἀπ' αὐτήν καί πιστεύουν ὅτι θά βροῦν τή σωτηρία στίς αἱρετικές τους ὀργανώσεις.

Ξέρετε, ὅμως, τί ἔλεγαν οἱ μεγάλοι ἅγιοι γιά τούς ἀνθρώπους, πού σχίζουν τό χιτώνα τοῦ Χριστοῦ; Ὁ ἅγιος Κυπριανός, Ἐπίσκοπος Καρθαγένης, εἶπε ὅτι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀπομακρύνονται ἀπό τήν Ἐκκλησία καί δέν ἔχουν κοινωνία μαζί της, καί μάρτυρες νά εἶναι, ἀκόμα καί μέ τό αἷμα τους, δέν καθαρίζουν τήν ἁμαρτία τους, διότι ἡ βαριά αὐτή ἁμαρτία τῆς διαίρεσης τῆς Ἐκκλησίας δέν καθαρίζεται οὔτε μέ τό αἷμα. Καί ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος εἶπε ὅτι αὐτός, πού προκαλεῖ σχίσμα στήν Ἐκκλησία, δέν θά κληρονομήσει τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὅλοι οἱ αἱρετικοί, ὅμως, εἶναι κήρυκες τοῦ σχίσματος. Ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος λέει : «Παρακαλῶ δέ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τούς τάς διχοστασίας καί τά σκάνδαλα παρά τήν διδαχήν, ἥν ὑμεῖς ἐμάθετε, ποιοῦντας, καί ἐκκλίνατε ἀπ' αὐτῶν»[7]. Καί στήν ἄλλη ἐπιστολή του λέει τό ἑξῆς : «Εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω»[8]. Καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί εὐαγγελίζουν, ὄχι αὐτό, πού εὐαγγελίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μας γέννησε πνευματικά.

Θυμηθεῖτε καί τόν λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶπε στούς Ἀποστόλους καί μέσῳ αὐτῶν σέ μᾶς τούς διαδόχους τους : «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ· ὁ δέ ἐμέ ἀθετῶν ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά με» (Λκ. 10, 16). Τρομερά εἶναι αὐτά τά λόγια τοῦ Κυρίου. Νά τά θυμᾶστε πάντοτε. Νά μήν ξεχνᾶτε καί αὐτήν τήν ἡμέρα, τήν ἡμέρα τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Ἡ πίστη αὐτή διατυπώθηκε ὀριστικά στήν Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία στερέωσε τήν Ὀρθοδοξία καί καταπάτησε ὅλες τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα.

Πάνω ἀπό χίλια χρόνια πέρασαν ἀπό τότε, πού ἔγινε ἡ Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδος, καί δέν ἔχουν ξαναγίνει Οἰκουμενικές Σύνοδοι[9]. Γιατί; Οἱ λόγοι εἶναι πολιτικοί. Δέν ὑπῆρχε δυνατότητα νά συγκληθοῦν. Ἀλλά, νά μήν λυπόμαστε, πού δέν ἔγιναν ἄλλες καί δέν γίνονται σήμερα οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Αὐτές οἱ ἑπτά, πού ἔχουμε, τακτοποίησαν ὅλα τά ζητήματα καί ἔλυσαν ὅλα τά προβλήματα, πού εἶχε ἡ Ἐκκλησία μέ τίς αἱρέσεις καί στερέωσαν τήν Ὀρθόδοξη πίστη.

Θά πεῖτε πώς σήμερα ἔχουμε πολλές καινούριες αἱρέσεις καί σχίσματα. Ναί, ἔχετε δίκαιο. Ἀλλά, πρέπει νά ξέρουμε πώς οἱ καινούριες αὐτές αἱρέσεις δέν λένε τίποτε καινούριο, ἀλλά ἐπαναλαμβάνουν αὐτά, πού ἤδη ἔχουν πεῖ οἱ παλαιοί αἱρετικοί. Καί ὅλες αὐτές οἱ αἱρέσεις ἀναθεματίστηκαν ἀπό τήν Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδο. Γι' αὐτό μᾶς ἀρκοῦν οἱ ἀποφάσεις τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ἰδιαίτερα τῆς Ἑβδόμης. Γι' αὐτό καί χαιρόμαστε καί πανηγυρίζουμε σήμερα τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία ἐξέφρασε καί στερέωσε ἡ Ζ' Οἰκουμενική Σύνοδος.

Ἀκριβῶς γι' αὐτό τό λόγο ὁρίστηκε αὐτή τήν ἡμέρα νά ψάλλεται δοξολογία ὡς εὐχαριστία στό Θεό γιά τήν στερέωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτή τήν δοξολογία θά ψάλλουμε τώρα».

---

[1] ΣΕΒ. ΜΗΤΡ. ΑΡΓΟΊΔΟΣ κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Μιά ἀπάντηση γιά τούς καλοπροαιρέτους, 17-6-2017, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/15432-argolidos-nektarios-mia-apantisi-gia-tous-kaloproairetous

[2] ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ, Λόγοι καί Ὀμιλίες, τ. Α', Λόγος εἰς τήν Α' Κυριακή τῶν Νηστειῶν, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη

[3] Β’ Πετρ. 2, 1-2.

[4] Πράξ. 20, 29-30.

[5] Ἔξ. 20, 4.

[6] Ἰω. 17, 21.

[7] Ρωμ. 16, 17.

[8] Γαλ. 1, 9.

[9] Ἔχει ἐπικρατήσει - ἴσως καί μέσῳ προπαγάνδας - στήν Ὀρθοδοξία νά ὁμιλοῦμε γιά ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδους. Ἀσφαλῶς, ὁ Ἅγιος δέν ἀγνοεῖ ἤ μειώνει τίς ἄλλες δύο Οἰκουμενικές Συνόδους ἁπλῶς ἀκολουθεῖ τό συνήθειο καί τονίζει τήν μεγάλη σπουδαιότητα τῆς Ἑβδόμης.

πηγή

Διχοτόμηση της Κύπρου δεν θα γίνει, δεν μπορούν οι Τούρκοι να κάνουν διχοτόμηση

Απόσπασμα από την ομιλία του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου με θέμα τον επίκαιρο βίο του θαυμαστού Γέροντος Χατζηφλουρέντζου από τη Μηλιά Αμμοχώστου:Για την λύση του Κυπριακού γέροντας Χατζηφλουρέντζος έλεγε: «Θα πάνε μέχρις εκεί για να υπογράψουν συμφωνία, αλλά δεν θα την υπογράψουν. 
Ο σατανάς θα βάλει εμπόδια και έτσι δεν θα υπογράψουν τα χαρτιά. Το πρόβλημα όμως θα λυθεί από μόνο του. Διχοτόμηση δεν θα γίνει, δεν μπορούν οι Τούρκοι να κάνουν διχοτόμηση. Θα έρθει μια ώρα γιέ μου, που μόνο τρεις άνθρωποι την Κύπρο θα μπορούν να την ελευθερώσουν και η Κύπρος θα ελευθερωθεί από μόνο της χωρίς να την βοηθήσει κανένας..!»  

η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Λευκονοίκου στο Πλατύ Αγλαντζιάς στις 9 Ιουνίου 2017. Στην ομιλία παρευρέθηκαν η Αδελφή Ελισάβετ, κόρη του Γέροντος Χατζηφλουρέντζου, η Δήμαρχος Λευκονοίκου Ζήνα Λυσάνδρου, ο Κοινοτάρχης Μηλιάς Αμμοχώστου Αντώνης Καραντώνης και άλλοι συγχωριανοί που γνώρισαν από κοντά κατά τα παιδικά τους χρόνια τον άνθρωπο του Θεού Χατζηφλουρέντζο.

Γράψε όπως έγραφαν σε άλλες εποχές.

 

 

Βρες το όνομα σου, διάλεξε γραφή και τύπωσε το!

1.Επιλέγεις αρχικό του ονόματός σου…

2.Κατεβάζεις την άσπρη μπάρα μέχρι να βρεις το δικό σου…

3.Επιλέγεις σε ποιά γραφή θέλεις να δεις το όνομά σου.

Βλέπεις ότι εκτός από τη Μυκηναϊκή γραφή,  η Ελληνική γλώσσα παρέμεινε η ίδια…

Η συνέχεια ενός έθνους μπορεί να βασιστεί και στη συνέχεια της γλώσσας…

 

ΕΔΩ

Τι μεγάλο δώρο απ’ το Θεό
να ακούς κατηγορίες
και να μη σε αγγίζει
τίποτε!

Όχι επειδή κάνεις κάποιο αγώνα
ή πιέζεσαι ή παρακαλάς
ή προσεύχεσαι.

Μα επειδή ζεις αλλού,
είσαι σε άλλο κλίμα
και άλλη ατμόσφαιρα.

Κατανοείς καλά ότι ο άλλος,
αν δεν είναι συντονισμένος
με το Θεό
και την αγάπη Του,
είναι φυσικό να κάνει
λάθος εκτιμήσεις,
και να λέει λόγια
που δεν έχουν καμία σχέση
με την αλήθεια.

Στη Φιλοκαλία
διαρκώς τονίζεται,
ότι η άγνοια των ανθρώπων
θολώνει το νου,
και δημιουργεί μπερδεμένους λογισμούς.

Το πιο μεγάλο μυστικό
για να κατανοείς τους άλλους,
να ερμηνεύεις τις πράξεις τους,
και κυρίως να μη διαλύεσαι,
είναι :
1. Να ζεις εσύ αλλού.
Στο ¨αλλού¨ της θείας Παρουσίας.
και
2. Να έχεις επίγνωση
της ανθρώπινης άγνοιας
που ταλαιπωρεί όλους μας.

Οι Όσιοι Χριστόφορος και Πήγων στο χωριό Κούρδακας της Πάφου

Βόρεια του μέχρι πρόσφατα εγκατελειμμένου πολύ μικρού τουρκοκυπριακού χωριού Κούρδακας της επαρχείας Πάφου, σε απόσταση γύρο στο ενάμισυ χιλιόμετρο από το χωριό Πολέμι, βρίσκονται δύο τοποθεσίες σε κάποιο βαθύ αργάκι (χείμαρος). 

Η μία λέγεται «Άγιος Χριστόφορος» και η άλλη εκεί κοντά λέγεται «Άγιος Επήγων ή Πήγων». Η μία από τις δύο - ίσως του Αγίου Επήγοντος - υπάρχει και αναβλύζει θειούχο ιαματικό νερό. Επίσης και στη τοποθεσία «Άγιος Χριστόφορος» υπάρχει επιφανειακό νερό, που αποδεικνύεται από τα ποιο πάνω ότι απ΄αυτά τα αναβλύζοντα νερά πρέπει να έπιναν και οι ανωτέρω Όσιοι. Πολλοί από τους κατοίκους των γειτονικών χωριών Λετύμπου και Χούλου, γνωρίζουν τις τοποθεσίες αυτές με την ονομασία τα «Αγιάσματα».

Σ΄αυτές τις τοποθεσίες ασκήτεψαν και έζησαν οι Όσιοι με προσευχή και νηστεία, κατανικώντας τα ποικίλα πάθη. Σύμφωνα με τον Κύπριο χρονικογράφο Λεόντιο Μαχαιρά οι δύο αυτοί Άγιοι ήρθαν στη Κύπρο ως πρόσφυγες από τη Παλαιστίνη, μετά από τη κατάκτηση αυτής της χώρας από τους Άραβες. Στο κατάλογό του ο Μαχαιράς για τους Αγίους που ήλθαν στη Κύπρο από τη Παλαιστίνη αναφέρει: «Εις τον Κούρδακαν ο Άγιος Πήγων και ο Άγιος Χριστόφορος». Δεν σώζονται τα ασκητήριά τους, αλλά ούτε και οι εκκλησίες τους, που πρέπει να ήταν δύο, διότι δύο είναι και οι τοποθεσίες με τα ονόματά τους.
Το χωριό Κούρδακας εκατοικείτο από χριστιανούς τον 15ον αιώνα που γράφει τις πληροφορίες για τους Αγίους αυτούς ο Μαχαιράς. Πρίν όμως το 1974, εκατοικείτο από Τουρκοκύπριους οι οποίοι δεν άφησαν ούτε καν τα ερείπια των εκκλησιών των Αγίων αυτών. Για το λόγο ότι το χωριό σταμάτησε να κατοικείται από χριστιανούς και επειδή οι εκκλησίες των Αγίων έχουν κατεδαφιστεί από τους Τούρκους πριν από αιώνες, σήμερα είναι άγνωστο πότε εορτάζονταν οι δύο αυτοί Όσιοι.
πηγή

Τι λέει ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος για την Αγία Γραφή ως πηγή της πίστεως

Μερικές φορές, ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, στα βιβλία του, αναφέρει την Αγία Γραφή "Λόγο του Θεού". Και αυτό έχει χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους που έχουν Προτεσταντικές επιρροές, για να πουν ότι "αφού ο π. Αντώνιος, ως υπεύθυνος κατά των αιρέσεων το αναφέρει αυτό, άρα είναι η Αγία Γραφή ο Λόγος του Θεού". Όμως, όταν γράφει κάτι τέτοιο ο π. Αντώνιος, άλλο έχει στη σκέψη του, και όχι την εν λόγω Προτεσταντική αίρεση. Αλλά ως λόγο του Θεού αντιλαμβάνεται το ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, του οποίου έκφραση είναι ΚΑΙ η Αγία Γραφή, και όχι μόνο αυτή. Αυτό φυσικά δεν το λέμε έτσι ξεκάρφωτα, αλλά θα το διαπιστώσετε  διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα από βιβλίο του.

 

π. Αντωνίου Αλεβιζόπουλου

Θέσεις της Ορθοδοξίας: Η Θεία Αποκάλυψη

Σύμφωνα με την ορθόδοξη πίστη, η Εκκλησία δεν θεμελιώνεται πάνω σε γραπτά κείμενα, αλλά στην ομολογία πως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος… Στο σώμα του Χριστού, «στους αγίους» παραδόθηκε η αγία πίστη «άπαξ», μια για πάντα. Όποιος δεν ανήκει σ’ αυτό το σώμα, δεν μπορεί να ερμηνεύσει σωστά την Αγία Γραφή (Β΄ Θεσσαλονικείς 3/γ΄ 6. Β΄ Πέτρου 3/γ΄ 16. Ιούδα 3-4). Μ’ αυτή την έννοια η ιερή παράδοση είναι η εμπειρία της Εκκλησίας, η ιερή μνήμη της Εκκλησίας, που διαφυλάσσεται σαν πολύτιμος θησαυρός (Β΄ Τιμόθεον 1/α΄ 13-14).

Η Αγία Γραφή δεν περιλαμβάνει την πληρότητα της θείας αποκάλυψης. Ήδη από την Παλαιά Διαθήκη υπογραμμίζεται η σημασία της προφορικής παράδοσης και η φροντίδα για τη μετάδοσή της από γενεά σε γενεά (Ψαλμ. 43/μγ΄ 2. 44/μδ΄ 1. Ιωήλ 1/α΄3). Η Καινή Διαθήκη σημειώνει πως δεν περιέχει την πληρότητα των λόγων και των έργων του Χριστού (Ιω. 21/κα΄ 25).

Η ίδια η Αγία Γραφή κάνει χρήση της παράδοσης (Αριθ.21/κα΄ 14,15. Ματθ. 2/β΄ 23. Πράξεις 20/κ΄ 35. Β΄ Τιμόθεον 3/γ΄ 8. Ιούδα 14). Ο Χριστός δεν παρακίνησε τους μαθητές του να γράψουν βιβλία, αλλά να κηρύξουν, υποσχόμενος πως θα βρίσκεται για πάντα μαζί τους (Ματθ. 28/κη΄ 20) και ότι θα τους στείλει το Πνεύμα το Άγιο για να μείνει μαζί τους (Ιωάννης 14/ιδ΄ 16), να τους διδάξει και να τους υπενθυμίσει το κήρυγμά του  (Ιω. 14/ιδ΄ 25-26). Να τους οδηγήσει «εις όλην την αλήθεια», αποκαλύπτοντας σ’ αυτούς το βαθύτερο νόημα των λόγων του Χριστού. Όλα εκείνα που με τις δικές τους δυνάμεις δεν μπορούσαν να «βαστάξουν» (Ιω. 16/ις΄ 12-15).

Αλλά και οι απόστολοι δεν περιορίσθηκαν στα γραπτά κείμενα. Μετέδωσαν στους πρώτους Χριστιανούς πολύ περισσότερα από εκείνα που κατέγραψαν «δια χάρτου και μελάνης» (Β΄ Ιω. 12. Γ΄ Ιω. 13-14. Α΄ Κορ. 11/ια΄ 34). Μερικά από τα γραφόμενα αποδείχθηκαν ότι έχουν καιρική σημασία, γιατί δεν διατηρήθηκαν στην Εκκλησία: ο αριθμός των διακόνων (Πράξεις 6/στ΄ 3), το τάγμα των χηρών (Α΄ Τιμ. 5/ε΄ 9), το κάλυμμα των γυναικών (Α΄ Κορ. 11/ια΄ 5), το νίψιμο των ποδιών (Ιω. 13/ιγ΄ 14).

…εδώ λοιπόν έχουμε βασική διαφορά με τον Προτεσταντικό κόσμο. Το αξίωμα: «μόνη η Γραφή», αφήνει ακάλυπτη και αυτή την ίδια τη Γραφή, εκτεθειμένη στην «ερμηνευτική αυθεντία» και στο «αλάθητο» του καθενός πάστορα…» (Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων» Αθήνα 1994 3η Έκδοσις σελ. 15 – 19. Και τα ίδια γράφει και το βιβλίο του: «Ρωμαιοκαθολικισμός Προτεσταντισμός και Ορθοδοξία» σελ. 65 - 70).

 

Μετά από αυτό το κείμενο του π. Αντωνίου, ας δούμε επιγραμματικά μερικούς βασικούς λόγους για τους οποίους λέμε ότι η Αγία Γραφή δεν είναι ο λόγος του Θεού, αλλά «ανθρώπινος λόγος θεόπνευστος ΠΕΡΙ του λόγους του Θεού»:

1. Ο λόγος του Θεού είναι ΑΡΡΗΤΟΣ. Ο Θεός δεν μιλάει σε ανθρώπινη γλώσσα, ώστε να καταγραφεί σε βιβλίο.

2. Ο λόγος του Θεού δεν έχει λάθη, ενώ η Αγία Γραφή έχει λάθη (σε μη σωτηριολογικά θέματα), ως ανθρώπινος (αν και θεόπνευστος) λόγος. Αν ήταν λόγος Θεού, δεν θα είχε το παραμικρό λάθος, ούτε καν ορθογραφικό.

3. Ακόμα και αν υποθέταμε ότι είναι έτσι, μόνο η πρωτογενής γλώσσα συγγραφής της Αγίας Γραφής θα ήταν θεόπνευστη, καθώς οι μεταφράσεις (αλλά και οι αντιλήψεις), οδηγούν σε λάθη. Άρα θα ήταν θεόπνευστη η Π.Δ. μόνο στα Αρραμαϊκά, και η Κ.Δ. μόνο στα αρχαία Ελληνικά, πράγμα άτοπο, καθώς δεν εφαρμόζεται στο σύνολο της ανθρωπότητας.

4. Επειδή ο λόγος του Θεού είναι άρρητος, μόνο εξ’ εμπειρίας των Θεουμένων και των φωτιζομένων μπορεί να μεταδοθεί σ’ εμάς, και όχι από ένα βιβλίο.

5. Αν η Αγία Γραφή ήταν ο λόγος του Θεού, δεν θα αναφερόταν το προφορικό Ευαγγέλιο ως «λόγος Θεού».

πηγή :Αντωνίου Αλεβιζόπουλου: «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων» Αθήνα 1994 3^η Έκδοσις σελ. 15 – 19.

Οι Άγιοι Επίσκοποι θυσίαζαν το θρόνο τους αντιστεκόμενοι στην αίρεση! Οι σύγχρονοι έχουν αγκιστρωθεί στους θρόνους κι ο λαός τους ακολουθεί στην απώλεια.

22 Ιουνίου:

Εορτή του Αγίου Ευσεβίου

Τη μνήμη του Αγίου Ευσεβίου τιμά σήμερα, 22 Ιουνίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Ευσέβιος, έζησε στους ταραγμένους χρόνους που η Εκκλησία υπέφερε από τις κακοδοξίες του Αρείου. Αυτοκράτορας την εποχή εκείνη ήταν ο γιος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κωνστάντιος, ο οποίος υποστήριζε τη δυσεβή αυτή αίρεση και κατεδίωξε σκληρά όσους έφεραν αντιρρήσεις και αντιστάθηκαν στις προθέσεις του.

Ο Άγιος, ο οποίος ήταν επίσκοπος Σαμοσάτων διώχθηκε, υπέμεινε όμως με θαυμαστή καρτερία όλες τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες με την ελπίδα ότι η Ορθοδοξία θα εξέλθει στο τέλος νικήτρια. Όταν πέθανε ο αιρετικός και λαομίσητος Κωνστάντιος τον διαδέχθηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ο οποίος θέλησε να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων.

Ο Ιουλιανός εξαπέλυσε φοβερότερους διωγμούς κατά των χριστιανών. Τότε νέες διώξεις άρχισαν για τον Ευσέβιο πολύ χειρότερες από τις προηγούμενες. όμως ο Άγιος παρέμεινε το ίδιο ακλόνητος. Τα ίδια συνέβησαν και με τον αυτοκράτορα Ουάλη, ο οποίος ήταν και αυτός θερμός υποστηρικτής των Αρειανών.
Ο Άγιος για μία ακόμη φορά, κλήθηκε να υπερασπισθεί την καθαρότητα της ορθόδοξης πίστης. Για τους αγώνες του ο Ουάλης, τον απομάκρυνε από τον Επισκοπικό θρόνο του και τον εξόρισε σε κάποιο έρημο τόπο κοντά στον ποταμό Ίστρο. Μετά το θάνατο του Ουάλη ο Άγιος επανήλθε από την εξορία στην Επισκοπή του και άρχισε αμέσως την κάθαρση της επαρχίας του από τούς κακόδοξους αιρετικούς.
Κάποια ημέρα, το έτος 380 μ.Χ., που περνούσε έξω από το σπίτι μιας αιρετικής γυναίκας, εκείνη τον κτύπησε με μίσος στο κεφάλι με μία μεγάλη πέτρα και με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του Αγίου και τη μετάβασή του «από τα λυπηρότερα προς τα θυμηθέστερα και τα τερπνά».

Απολυτίκιο:

Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

     Σοφίας του Πνεύματος, καταυγασθείς τω φωτί, τον λόγον ετράνωσας, της ευσέβειας ημίν, Ευσέβιε ένδοξε, συ γαρ ιεραρχήσας, ευσεβώς τη Τριάδι, ήθλησας θεοφρόνως, και την πλάνην καθείλες. Καί νυν Πάτερ δυσώπησον, σώζεσθαι άπαντας.

 

Οι Πυξ Λαξ τραγουδούν: "Θα `θελα μια νύχτα στ’ ανέμου το νησί να `βρισκα της μοίρας το ψεύτικο κρασί εκείνο που σε βγάζει απ’ την παγωνιά να το πιω και να φύγω μακριά.. Τι `ναι αυτό που μας ενώνει μας χωρίζει μας πληγώνει είναι ο χρόνος που τελειώνει και ξανά μένουμε μόνοι.."

Θριαμβεύοντας κατὰ τοῦ Ἰμπραῆμ στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρό!

Ὁ θρίαμβος τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τοῦ Ἰμπραῆμ στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρό! 


20 Ἰουνίου 1826. Στὸν πέμπτο χρόνο τῆς ἡ Ἐπανάστασις τρεμοσβήνει. Μόνον ἡ Μάνη καὶ λίγα φρούρια εἶναι πιὰ ἐλεύθερα.
Ὁ Ἰμπραὴμ Πασσᾶς, δύο μῆνες μετὰ τὴν πτώση τοῦ Μεσολογγίου, εἶναι στὴν Καλαμάτα καὶ γράφει στοὺς Μανιάτες, ποὺ εἶναι στρατοπεδευμένοι στὴν Βέργα τῆς Δυτικῆς Μάνης, «..νὰ προσκυνήσουν», ἄλλως θὰ περάσῃ ὅλην τὴν Μάνη ἀπὸ τὸ σπαθί του καὶ δὲν θὰ ἀφήσῃ «…μἤτε ἴχνος ὀσπιτίου…».
Ὁ Γεωργάκης Μαυρομιχάλης*, υἱὸς τοῦ Μπέη τῆς Μάνης, τοῦ ἀπαντᾶ:

«…Σὲ περιμένομεν μὲ ὅσας διαθέτεις δυνάμεις… Οἱ κάτοικοι τῆς Μάνης γράφομεν καὶ σὲ περιμένομεν…»,
Γεωργάκης Μαυρομιχάλης*
Ἀρχηγὸς Σπαρτιατῶν.

Οἱ Μανιάτες εἶναι γύρω στοὺς 2.400, ὀχυρομένοι πίσω ἀπὸ μίαν μάνδρα.

Ἐκτὸς τοῦ Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, ἐκεῖ εἶναι καὶ ὁ μικρότερος ἀδελφός του Ἀναστάσιος, ὁ θεῖος του Κωνσταντῖνος Μαυρομιχάλης καὶ ὁ ἐξάδελφός του Ἠλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης**, ὁ Μούρτζινος, ὁ Τζανετάκης, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι.
Ὁ Ἰμπραὴμ διατάζει συνεχῶς ἐπιθέσεις, ὀκτὼ μὲ δέκα τὴν ἡμέρα, ἐπὶ τρεῖς συνεχεῖς ἡμέρες (22,23 καὶ 24 Ἰουνίου), ἐνῶ παραλλήλως ἐβομβάρδιζε τοὺς Μανιάτες καὶ ἀπὸ τὴν θάλασσα. Ὁ Ἰμπραὴμ δὲν ἐπέτυχε ὅμως κάτι σπουδαῖο, ἐνῶ ὁ στρατός του ὑπέφερε ἑκατοντάδες νεκροὺς καὶ τραυματίες.
Νομίζοντας πὼς θὰ βρῇ ἀνυπεράσπιστο τὴν Μάνη, ἔκανε ἀπόβαση στὸν Διρό, ἀλλὰ τὸν ἀντιμετώπισαν οἱ γυναῖκες, οἱ ἠλικιωμένοι καὶ τὰ παιδιά. Οἱ Αἰγύπτιοι ἔφυγαν καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ντροπιασμένοι.

Οἱ νίκες στὴν Βέργα καὶ στὸν Διρὸ τῆς Δυτικῆς Μάνης, τὸ τριήμερο 22-24 Ἰουνίου 1826 (μαζὺ μὲ ἐκείνη στὸν Πολυάραβο τῆς Ἀνατολικῆς Μάνης, δύο μῆνες μετά, τὸν Αὔγουστο τοῦ 1826), εἶναι ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὑψίστης σημασίας καὶ ἰσάξιες ἐκείνων στὸ Βαλτέτσι, τὴν Γραβιὰ καὶ τὰ Δερβενάκια. Ἂν ὁ Ἰμπραὴμ ἐπετύγχανε νὰ κατακτήσῃ τὸ 1826 τὴν Μάνη, ἡ ἐπανάστασις οὐσιαστικὰ τελείωνε καὶ δὲν θὰ ὑπῆρχε διαφορὰ μεταξὺ Ἑλλήνων καὶ Αἰγυπτίων ποὺ νὰ προκαλέσῃ τὴν Ναυμαχία τοῦ Ναυαρίνου.
Γιὰ λόγους ποὺ δὲν γνωρίζω, τὰ σχολικὰ βιβλία, τοὐλάχιστον τῆς ἐποχῆς μου, οὔτε κἂν ἀνέφεραν τὴν μάχη τῆς Βέργας καὶ τὴν μάχη τοῦ Διροῦ, ἐνᾦ ἔγραφαν πολλὰ γιὰ τὶς ἄλλες σπουδαῖες μάχες (Βαλτέτσι, Γραβιά, Δερβενάκια), καθὼς καὶ γιὰ πολλὲς ἄλλες μάχες, μικροτέρας σημασίας.

Μπουγᾶς Ἰωάννης
* Γεωργάκης Μαυρομιχάλης. Τὸ 1831 ἐξετελέσθη ὡς ὁ δολοφόνος τοῦ Καποδίστρια
** Ἠλίας Κατσάκος Μαυρομιχάλης, εἶναι ὁ μετέπειτα μεγάλος ἔρως τῆς Δουκίσσης τῆς Πλακεντίας καί/ἢ τῆς κόρης της. Ὑπασπιστὴς τοῦ Ὄθωνος, ἀπεβίωσε στὸ Μόναχο τὸ 1836.
Ἀπὸ ἐφημερίδα τῆς ἐποχῆς. «…Τὴν περασμένην νύκτα (6 Νοεμβρίου) μεταξὺ ἄλλων ἀπέθανεν εἰς τὸ βασιλικὸν ἀνάκτορον κάτοχος ἐνδόξου ὀνόματος, ὁ ὑπασπιστὴς τῆς Α.Μ. τοῦ Ὄθωνος, Κατσάκος Μαυρομιχάλης, ὅστις ἐσυνόδευσεν ἔδω τὴν Α.Μ. εἰς ἡλικίαν πολὺ νέαν, διακρινόμενος διὰ τὴν μόρφωσιν καὶ τὸ θάῤῥος του. Τὰ προσόντα αὐτὰ καὶ ἡ εὔνοια τοῦ βασιλέως του τὸν ᾡδήγουν εἰς ὑψηλοὺς ἐν τῇ πατρίδι του προορισμούς».
Στὸ ἐπόμενο φύλλο: «Σήμερα (8 Νοεμβρίου) τὸ ἀπόγευμα ἐκηδεύθη ὁ ὑπασπιστὴς τῆς Α.Μ. τοῦ Βασιλέως τῆς Ἑλλάδος ἀντισυνταγματάρχης Μαυρομιχάλης μὲ στρατιωτικὰς τιμάς». Ὁ βασιλεὺς Λουδοβίκος Α΄ ἀνήγειρε στὸν τάφο του μεγαλοπρεπὲς μνημεῖον.
πηγή

 

"Δεν έγινε η αλήθεια για την αγάπη, αλλά η αγάπη για την αλήθεια..." (Δηλαδή η αλήθεια είναι πάνω από την αγάπη).

~ Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής

ΜΟΙΡΟΛΟΪ

Τώρα που φεύγεις σαν βοριάς
Πριν απ’ τα πρωτοβρόχια
Κοίτα μη μοιάσεις του λαγού
Όπου γεννά κι αρνιέται
Και πιεις νερό της λησμονιάς
Στις αρνησιάς τη βρύση

Σταυραετός στα τάρταρα
να πλέεις στις μαύρες λίμνες
όπου συν δυο δε κάθονται
συν τρεις δεν κουβεντιάζουν

Κάνε καιρούς να πιεις νερό
χρόνους να πας στη βρύση
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις
πες του Χριστού πως χιόνιζε
της Παναγιάς πως βρέχει
μην πεις πως έρχεται Λαμπρή
γιατί Λαμπρή δεν έχεις

Στίχοι : Γιάννης Κακουλίδης Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης Ερμηνεία : Νίκος Ξυλούρης

Οσίος Εφραίμ ο Σύρος: "Σε ψυχή που ραθυμεί"

Ψυχή, μη χάνεις το θάρρος σου και μη θλίβεσαι. 
  
 Μη συλλογίζεσαι τον εαυτό σου ότι είναι στο πλήθος της αμαρτίας. μην επιφέρεις στον εαυτό σου τη φωτιά. μη λες ότι ο Κύριος με απέρριψε από την παρουσία του...

Διότι αυτός ο λόγος δεν θα αρέσει στο Θεό, επειδή ο ίδιος κράζει σ' εσένα, λέγοντας: "Λαέ μου, τι κακό σου έκανα ή σε τι σε λύπησα ή σε τι σε στενοχώρησα;(Μιχ. 6,3). 

Μήπως εκείνος που έπεσε δε σηκώνεται; Ή μήπως εκείνος που χάνει το δρόμο του, δε φροντίζει να επιστρέψει;(Ιερ. 8,4)"....

Ακούς, ψυχή, την αγαθότητα του Κυρίου; Διότι δεν πουλήθηκες, σαν κατάδικος, για να είσαι κάτω από την εξουσία κάποιου άρχοντα ή κάποιου στρατηγού. Μη θλίβεσαι, διότι στερήθηκες τον πλούτο σου. μην ντρέπεσαι να επιστρέψεις, αλλά καλύτερα πες, ότι "Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου"(πρβλ. Λουκ. 15,18).

Σήκω και έλα. Σε υποδέχεται. δε σε επιπλήττει. αλλά απεναντίας και χαίρεται με την επιστροφή σου. Σε περιμένει. εσύ μόνο μην ντραπείς, όπως ο Αδάμ, ούτε να κρυφθείς από την παρουσία του Θεού. 

Για σένα σταυρώθηκε ο Χριστός, και είναι δυνατό να σε απορρίψει; Ποτέ κάτι τέτοιο! 

Διότι ξέρει εκείνον που μας θλίβει, και ότι κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει, παρά μόνο ο ίδιος. Ο Χριστός ξέρει ότι ο άνθρωπος είναι ταλαίπωρος. Μη λοιπόν αμελήσουμε, εφόσον βρισκόμαστε κοντά στη φωτιά. Ο Χριστός δεν έχει ανάγκη να μας ρίξει στη φωτιά. δεν προξενεί κέρδος στον εαυτό του με το να μας στείλει στην κόλαση.

Θέλεις μάλιστα να μάθεις τα πράγματα της κόλασης; Όταν δηλαδή ο αμαρτωλός θα διώχνεται μακριά από την παρουσία του Θεού, την κραυγή από το κλάμα του δε θα μπορέσουν να την αντέξουν τα θεμέλια της οικουμένης. Διότι είναι γραμμένο: "Η μέρα εκείνη είναι ημέρα σκότους και ζόφου, μέρα νεφέλης και ομίχλης, μέρα σάλπιγγας και κραυγής"(Σοφον. 1, 15-16). 

Και διότι, αν άνθρωπος καταδικασμένος εξορισθεί από άρχοντα για δύο ή πέντε ή δέκα χρόνια, ποιο πένθος και ποια ντροπή και ποιο κλάμα νομίζεις ότι έχει ο άνθρωπος εκείνος; Όμως εκείνος έχει παρηγοριά, περιμένοντας το τέλος του διαστήματος της εξορίας.

Θέλουμε λοιπόν να μάθουμε και το διάστημα της εξορίας των αμαρτωλών. πώς πρόκειται να βρίσκονται στην εξορία είκοσι ή πενήντα ή διακόσια χρόνια; Πώς όμως μπορούμε να μετρήσουμε το χρονικό διάστημα, εφόσον δεν προστίθενται πια χρόνια στον αριθμό των ημερών; Αλίμονο, αλίμονο! Είναι ατέλειωτο αυτό το διάστημα. και διότι είναι αβάστακτη η οργή της απειλής προς τους αμαρτωλούς.

Ακούς την πίεση των αμαρτωλών; Μην λοιπόν ντροπιάσεις τον εαυτό σου απέναντι σ' εκείνη την δυσκολία. διότι δεν θα αντέξεις στην απειλή. Έχεις πλήθος αμαρτίες; 

Μη λοιπόν διστάξεις να κράζεις προς τον Θεό. Πλησίασέ Τον χωρίς να ντραπείς. Ο αγώνας είναι κοντά. Σήκω όρθιος και αποτίναξε την ύλη του κόσμου.

Μιμήσου τον άσωτο υιο, διότι, αφού στερήθηκε όλα, ήρθε χωρίς ντροπή στον πατέρα. και ο πατέρας περισσότερο ενδιαφέρθηκε για την επιστροφή του παρά για τον πλούτο που σπαταλήθηκε από την αρχή. Έτσι, αυτός που πλησίασε χωρίς ντροπή, μπήκε με αρχοντικό τρόπο. αυτός που παρουσιάσθηκε γυμνός, εμφανίσθηκε ντυμένος με στολή. αυτός που εμφάνισε τον εαυτό του δούλο, αποκαταστάθηκε στο αξίωμα του άρχοντα(Λουκ. 15, 14-23).

Σ' εμάς απευθύνεται ο λόγος. Ακούς, η έλλειψη ντροπής από μέρους του γιου πόσα κατόρθωσε; Καταλαβαίνεις όμως και την καλοσύνη του πατέρα;

Και συ λοιπόν, ψυχή, μην ντραπείς. Χτύπα! 

Περιμένεις ελεημοσύνη; Να επιμείνεις να χτυπάς την πόρτα, και θα πάρεις όσα σου χρειάζονται, σύμφωνα με τη θεία Γραφή που λέει: "Για την αδιαντροπιά του, θα σηκωθεί και θα του δώσει όσα του χρειάζονται"(Λουκ. 11,8). 

Δε σε απορρίπτει, δε σε επιπλήττει εξαιτίας του πλούτου που σπατάλησες από την αρχή, άνθρωπε. Διότι δε λείπουν σ' αυτόν τα χρήματα. σε όλους προσφέρει πρόθυμα σύμφωνα με τον αποστολικό λόγο: "Να ζητάτε από τον Θεό, που δίνει σε όλους με απλοχεριά, και δεν περιφρονεί"(Ιακ. 1,5). 

Κάθεσαι σε λιμάνι; Κοίταζε τα κύματα, για να μην έρθει ξαφνικά η θύελλα και αρπαγείς στα βάθη της θάλασσας, και τότε θα αρχίσεις να λες με στεναγμό: "Ήρθα στα βάθη της θάλασσας, και η καταιγίδα με καταπόντισε στο πέλαγος. Απέκαμα να κράζω, βράχνιασε το λαρύγγι μου"(Ψαλμ 68, 3-4). Και διότι ο άδης είναι αληθινά άβυσσος της θάλασσας, σύμφωνα με τον δεσποτικό λόγο που λέει, ότι μεγάλο χάσμα υπάρχει ανάμεσα στους δίκαιους και τους αμαρτωλούς(Πρβλ. 16,26).

Μη λοιπόν καταδικάσεις τον εαυτό σου σ' εκείνο το χάσμα. Μιμήσου τον άσωτο γιο. Εγκατέλειψε την πόλη που φονεύει με την πείνα. απομακρύνσου από την ταλαιπωρία των γουρουνιών. σταμάτησε να τρως από τα ξυλοκέρατα, και μάλιστα ούτε να τα αγγίζεις.

Έλα λοιπόν εσύ, που σε παρακινώ, φάγε αδιάκοπα το μάννα, την τροφή των Αγγέλων. Έλα, να δεις την δόξα του Θεού, και να φωτισθεί το πρόσωπό σου. Έλα, κατοίκησε στον παράδεισο της τρυφής. Άφησε λίγα χρόνια. απόκτησε αιώνιο διάστημα. Ας μη σε ταράξει το διάστημα του χρόνου αυτής της ζωής. Είναι βιαστικό κ' σύντομο. Από τον Αδάμ ως τώρα, τόσο χρονικό διάστημα πέρασε σαν σκιά. 

Ετοίμασε αυτά που χρειάζονται για τον δρόμο. Μην παραφορτώσεις τον εαυτό σου. Η θύελλα είναι κοντά. φτάσε στη στέγη, που και εμείς επιδιώκουμε να φτάσουμε με τη χάρη του Χριστού. Αμήν.

Σύντομη βιογραφία του ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ                                              

Ο Όσιος Εφραίμ καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324-337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361-363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού. Από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309-364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. 

Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. 

Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. 

Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια.

Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363-364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και ήλθε στην …Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος. Το έτος 370 μ.Χ. επισκέφθηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου. 

Ο Όσιος Εφραίμ κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 373 μ.Χ. και η Σύναξή του ετελείτο στο Μαρτύριο της Αγίας Ακυλίνας, στην περιοχή Φιλοξένου, κοντά στην αγορά. 

πηγή

Τα δάκρυα του Μίκη Θεοδωράκη στο κλείσιμο της μεγάλης συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο

«Όλη Η Ελλάδα για τον Μίκη - 1.000 φωνές» με τη συνοδεία μουσικών από 30 πόλεις της Ελλάδας αλλά και τη Συμφωνική Μαντολινάτας απέδωσαν μερικά από τα αριστουργήματα του μουσικοσυνθέτη.
Στο Καλλιμάρμαρο ο Μίκης Θεοδωράκης έφτασε καθισμένος σε αμαξίδιο, και παρακολούθησε την συναυλία από τις πρώτες θέσεις και προς το τέλος διεύθυνε το κλείσιμο της συναυλίας.
Ο μουσικοσυνθέτης κατά την διάρκεια του τραγουδιού «Άρνηση» δεν άντεξε και ξέσπασε σε κλάματα, ενώ το κοινό τον καταχειροκρότησε.

Παρτε τώρα και ένα κέρασμα:Ὁ Μίκης Θεοδωράκης διδάσκει ἱστορία

«Δεν αντέχω να φυλάξω τα θεία μυστήρια στη σιωπή, αλλά γίνομαι άφρων και μωρός, για να ωφεληθούν οι αδελφοί μου, διότι αυτή είναι η αληθινή αγάπη». 

 Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Αυτός ο άνθρωπος τα έχασε όλα και ζει 20 χρόνια σε ερημονήσι

Όταν έχασε την περιουσία του βρήκε το νόημα της ζωής. Ζει εδώ και 20 χρόνια σ' ένα έρημο νησί παρέα μόνο με έναν σκύλο!
David Glasheen, είναι ένας 73χρονος από την Αυστραλία που αποφάσισε ν' αλλάξει ριζικά τον τρόπο που ζούσε. 
Όταν έχασε την περιουσία του που υπολογιζόταν σε 28,4 εκατομμύρια δολάρια πήρε μία απόφαση ζωής. Άφησε τα πάντα πίσω του και ζει εδώ και 20 χρόνια στον παράδεισό του. Ένα έρημο νησί. Η μόνη του παρέα μία σκυλίτσα.

«Εδώ θα ήθελα να πεθάνω. Που αλλού να ήθελα; Είναι ο παράδεισός μου στη γη. Όταν ήρθα εδώ είχα σιχαθεί τα λεφτά. Τα λεφτά κάνουν τους ανθρώπους άρρωστους και είχαν καταστρέψει και τον γάμο μου». 
Φυσικά, μπορεί να έχει την Polly στο πλάι του, ωστόσο του λείπει να κουβεντιάζει με ανθρώπους: «Μου λείπει μία κουβέντα με άλλους ανθρώπους. Θα ήθελα να βρω έναν άνθρωπο που θα ήθελε να μείνει εδώ μαζί μου ή μερικές γυναίκες που θα ήθελαν να με επισκέπτονται μερικές φορές τον χρόνο εδώ».

Η ζωή σε αυτό το νησάκι σίγουρα δεν είναι εύκολη, αφού κρύβει πολλούς κινδύνους: «Το λατρεύω το νησάκι. Δεν υπάρχει η λέξη "ρουτίνα" εδώ. Βέβαια, υπάρχουν φίδια, αράχνες, κροκόδειλοι, αλλά πιστεύω πως είναι πιο ασφαλές μέρος εδώ, από άλλα μέρη του κόσμου που γίνονται τρομοκρατικές επιθέσεις. Σέβομαι τη γη μου και είμαι χαρούμενος που βρίσκεται μακριά από τον "πολιτισμό"».

πηγή