Σάββατο, 19 Ιανουαρίου 2019
Αντίστροφη μέτρηση για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στο Σύνταγμα εδώ και δεκαετίες: Η Μακεδονία δεν παραχωρείται!
Ώρες απομένουν για τη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει πραγματοποιηθεί στην πλατεία Συνάγματος εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή τη φορά ο στόχος είναι ένας και ενώνει όλους τους Έλληνες: Η αποτροπή της ψήφισης στη Βουλή της Συμφωνίας στις Πρέσπες με την οποία παραχωρείται η Μακεδονία στους Σλάβους των Σκοπίων.
Εκτός από τον Κρις Σπύρου και τους αγιορείτες μοναχούς, στην εξέδρα, ως ομιλητές, θα είναι ακόμη ο Γιώργος Τάτσιος, ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Γιώργος Πατούλης, η τραγουδίστρια Αφροδίτη Μάνου και ο Νίκος Λυγερός. Ακόμη, θα προβληθεί βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος, με επιστολή του προς τους 300 βουλευτές, μέσα από την εφημερίδα «Τα ΝΕΑ», τους ζητά να μην προχωρήσουν στο έγκλημα αυτό, εις βάρος της Ελλάδας. «Καλούμε όλους τους δημοκράτες πατριώτες να έρθουν από νωρίς στην πλατεία. Θα πρέπει να μείνουμε εκεί και να διατρανώσουμε ειρηνικά ότι δεν συμφωνούμε με την παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία» είπε ο Μ. Πατσίκας.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑ ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΟΥΣ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΙ “ΤΡΙΤΗΣ» ΡΩΜΗΣ (Γ)
η συνέχεια από το δεύτερο μέρος
Γεώργιου Ιωάννου Καραλή
ΠΡΩΤΕΙOΜΑΝΗΣ Δεν γνώριζα
αυτήν την λεπτομέρεια. Αυτό βέβαια είναι αντικανονικό και αντιτίθεται
στην αρχαία παράδοση. Ούτε ο πάπας της Ρώμης που θεωρείται ο παγκόσμιος
πρώτος δεν εκλέγεται με αυτόν τον τρόπο αλλά από τους καρδιναλίους οι
οποίοι είναι και ο κλήρος της Ρώμης. Ο Κληρος της Ρώμης, οι καρδινάλιοι,
εκλέγουν τον επίσκοπο της Ρώμης, το πάπα. Και ως επίσκοπος Ρώμης είναι ο
καθολικός πρώτος. Εδώ έχουμε ένα πρωτοφανή τρόπο εκλογής Πατριάρχου
Μόσχας. Αλλά γιατί μου λές ότι μόνο μονομερώς θα συμφωνήσεις μαζί μου.
Σε ποιό σημείο διαφωνείς;
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Μπορούμε να
δούμε τις παρεκτοπές του Πατριαρχείου της Μόσχας και από πού πηγάζουν
θεολογικώς, αλλά είσαι σίγουρος ότι η συμπεριφορά του Πατριαρχείου της
Κωσταντινουπόλεως δεν προέρχεται από εσφαλμένη θεολογική θεώρηση της
οικουμενιστικής θεολογίας του προσώπου που οδηγεί σ᾽έναν καθολικό πρώτον
γιατί κατά τα λεγόμενα του Μητροπολίτου Ζηζιούλια η ορθόδοξος Εκκλησία
έχει ανάγκη εκ του καθολικού πρώτου;
ΠΡΩΤΕΙOΜΑΝΗΣ θα ήθελα να
συζητήσουμε πιο προσεκτικά το θέμα. Εγώ πιστεύω ότι μόνο με ένα κέντρο
αντιεθνικό και οικουμενικό, όπως αυτό του Πατριαρχείου, θα μπορέσει η
ορθοδοξία να ξεπεράσει τον εθνικισμό της και βέβαια να προχωρήσει σε
ένωση με τους υπολοίπους χριστιανούς.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Σίγουρα ο εθνικισμός εντός της ορθοδοξίας είναι ένα μεγαλο πρόβλημα. Είναι μεν καταδικασμένο από πανορθόδοξη σύνοδο[2]
αλλά το ζούμε πολύ έντονα στις μέρες μας. Ιδιαίτερα ο πανσλαβιστικός
εθνικισμός που δημιούργησαν οι σλάβόφιλοι είναι επικίνδυνος για την
ορθοδοξία.
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ Συγνώμη που
σε διακόπτω, αλλά πριν συνεχίσεις θα ήθελα να μου εξηγήσεις γιατί
αναφέρεσαι σε εθνικισμό των σλαβοφίλων. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι οι
σλάβόφιλοι ήταν ένα παραδοσιακό ορθόδοξο ρεύμα που δημιουργήθηκε για να
σώσει την Ρωσία από τον εκδυτικισμό της.[3] Εσύ εδώ μιλάς ότι είναι μία καθαρή αίρεση. Θα πρέπει και να το αποδείξεις.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Οι παλαιοί σλαβόφιλοι φαντάζονται ότι, η εφαρμογή των αρχών της ορδοδοξίας μπορούν να εφαρμοστούν από άτομα που ανήκουν σ᾽ένα έθνος και γι᾽αυτό δημιουργούν μια φιλοσοφία ρωσο–χριστιανική. Δεν επεξεργάζονται μια θεολογία που να αναλύει την πάλη κατά του διαβόλου, του θανάτου και της φθοράς. Εξ᾽αιτίας αυτού η εκκλησιολογία τους ξέχασε το πατερικό δόγμα της Εκκλησίας η οποία είναι ενότης εν Χριστώ, με διπλό σκοπό, την επικοινωνία με την θεία ζωή και την καταστροφή των δυνάμεων του σκότους και του διαβόλου, του πνεύματος της εποχής. Αντί να στηρίξουν την θεολογία τους στην πατερική σωτηριολογία, στην Χριστολογία, βασίζονται στην σύγχρονη γερμανική φιλοσοφία της κοινωνικής ζωής, σαν οργάνωση και σκεφτήκανε ότι οι ρώσοι χωριάτες είναι οι κατ᾽εξοχήν ορθόδοξοι (par excellence) επειδή ακριβώς ανήκουν στο ρωσικό έθνος.[4] Γι᾽αυτό δεν υπαρχει καμμιά δυνατότητα για ένα σλάβο να μην είναι ορθόδοξος. Αυτοί που είναι άθεοι και ετερόδοξοι, παίρνουν αυτά τα μικρόβια από την δύση. Έτσι η δύση γίνεται αρνητική, γιατί δεν χρησιμοποιεί την σωστή πνευματική διάσταση,
μόνο στην ανατολική παράδοση διασώζονται τα στοιχεία της ανιδιοτελούς
αγάπης ως οργανικής ενότητος, και από όλη την ανατολική παράδοση η σλαβική ορθοδοξία είναι κάτι το ανώτερο: η κατ᾽εξοχή ορθοδοξία. Κατά συνέπεια όλοι οι σλάβοι θα πρέπει απαραιτήτως να ανήκουν μόνο στην ρωσική ορθοδοξία. Φτάνουμε δηλαδή σ᾽έναν πανσλαβισμό, ο οποίος συναγωνίζεται την “ελληνική» οικουμενικότητα του παριαρχείου της Κωσταντινούπολης.”
Η Μόσχα είναι η Τρίτη Ρώμη. Η Τρίτη Ρώμη δεν θα πέσει ποτέ σε αίρεση
στον αιώνα του αιώνος, γιατί αυτό είναι το θέλημα του θεού! Στην
σημερινή εποχή, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και της
απώλειας του πολιτικού πρωτείου που είχε η Ρωσία, αρχίζουν να αναβιώνουν
οι παλαιές τάσεις των σλαβοφίλων που βλέπουν τους ρώσους σαν τους
κατ᾽εξοχήν ορθοδόξους και την Μόσχα να παίζει τον ρόλο της Τρίτης Ρώμης
της μόνης ικανής να διατηρήσει αμόλυντη την ορθοδοξία. Δεν θα πρέπει
ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτές οι τάσεις στην σημερινή εποχή κατοχυρώθηκαν
και ενισχύθηκαν από την θεολογία του προσώπου την οποίαν πρώτοι οι Ρώσοι
της διασποράς[5]
καλλιέργησαν και μετέφεραν στην Ελλάδα μέσω του κυρίου Γιαννναρά και
του Μητροπολίτου Περγάμου. Η Θεολογία του προσώπου κατοχυρώνει και
ενισχύει τον πανσλαβικό εθνικισμό των σλαβοφίλων, γιατί μην ξεχνάμε ότι
είναι ο εν πτώση άνθρωπος δια του γνωμικού θελήματος που δημιουργεί τον
εθνικισμό και επειδή το πρόσωπο κατά τους προσωποκράτες οικουμενιστάς
προηγείται οντολογικά της κοινής ουσίας, ο εθνικισμός που γνωμικά
(προσωπικά) κατασκευάζεται γίνεται πρωταρχικός και απαραίτητος για την
σωτηρία. Αν οι ρώσοι θέλουν να σωθούν πρέπει απαραιτήτως να ανήκουν στην
τρίτη Ρώμη η οποία δεν μπορεί να πέσει σε αίρεση .
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ Όπως
λοιπόν θα βλέπεις και μόνος σου η ορθοδοξία έχει ανάγκη από ένα
υπερεθνικό κέντρο για να αναδείξει την σωστή πνευματικότητα και να
οδηγηθεί με ασφαλή τρόπο προς την αλήθεια η οποία έχει απόλυτη ανάγκη
από έναν πρώτον φυσικά για να διαφυλαχθεί η ενότης, και να μην πέσουμε
θύματα εθνικιστικών ιδιαιτεροτήτων.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Αν η θεολογία
του προσώπου γιγαντώνει και ενισχύει τον πανσλαβισμό των ρώσων πώς
μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι το Πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως μπορεί
να παίξει τον ρόλο ενός υπερεθνικού κέντρου χρησιμοποιώντας την ίδια
θεολογία η οποία ιδιώτυπα αννανέωσε τον Πανσλαβισμό των ρώσων; Μην
ξεχνάς ότι ο Μητροπολίτης του Πατριαρχικού θρόνου κκ Ζηζιούλιας
επεξεργάσθηκε την θεολογία του προσώπου στην Ελλάδα, και εξελίσσοντάς
την, φαντάσθηκε την εκκλησία σαν κοινωνία προσώπων υπό ενός πρώτου.
Ισχυρίσθηκε ότι όπως η Παναγία Τριάς είναι μία προσωπική κοινωνία υπό
τον πρώτον, που είναι ο Πατήρ, κατά τον ίδιον τρόπον και η εκκλησία δεν
μπορεί να υπάρξει σαν κοινωνία προσώπων άνευ πρώτου. Επομένως η Εκκλησία
έχει ανάγκη εκ του πρωτείου για να διαφυλαχθεί η ενότης που μόνο στο
πρόσωπο του πρώτου σώζεται. Ξέχασε όμως να μας αναφέρει ότι και αυτός ο
πρώτος, ενισχύει τον εθνικισμό στην Ουκρανία. Πώς λοιπόν θα βοηθήσει την
κοινωνία των προσώπων να απελευθερωθεί από τον πανσλαβισμό; Κάνοντας
τον σλάβο έλληνα; Πώς θα μπορέσει να γίνει ένα υπερεθνικό κέντρο που θα
δώσει μια οικουμενικότητα στην ορθοδοξία και ποιά θα είναι αυτή η
οικουμενικότητα; Οικουμενικό κέντρο τύπου “παλαιάς» Ρώμης;
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗ Ένα λεπτό
αγαπητέ. Απλοποιείς πολύ το ζήτημα. Το πρόβλημα λύνεται εύκολα αν
αναλύσουμε την ιστορικότητα της ενσάρκωσης. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω
την δική σου μέθοδο και να σου απευθύνω ορισμένες ερωτήσεις
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Πολύ ευχαρίστως ακούω.
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ Ο Χριστός αγαπητέ όταν εισήλθε στην ιστορία δεν προσέλαβε την κουλτούρα του εβραϊκού λαού δεν ήταν εβραίος;
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Μάλιστα ήταν
εβραίος, αλλά αν θέλουμε να κυριολεχτούμε δεν ήταν κάποιο είδος
εθνικιστή Εβραίου. Μάλιστα οι σημερινοί σιωνιστές και εθνικιστές εβραίοι
ανάμεσα στ᾽άλλα τον κατηγορούν και γι᾽αυτή του την έλλειψη.
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ Είχε όμως
μια ιδιαιτερότητα. Ήταν εβραίος. Επομένως αυτή η ιδιαιτερότης του
Χριστού είναι μία παραλαβή που κάνει ο Χριστός. Παραλαμβάνει την εβραϊκή
κουλτούρα και σκέψη. Και ο κάθε άνθρωπος ο οποίος γεννιέται σε μία
κοινωνία παραλαμβάνει μία ξεχωριστή κουλτούρα, γίνεται έλληνας ρώσος ή
εβραίος. Ο Πατριάρχης της Κωσταντινουπόλεως είναι τούρκος υπήκοος,
ελληνικής καταγωγής όπως ο Χριστός και ο κάθε άνθρωπος. Όμως όπως ο
Χριστός, αν και ήταν εβραίος, είναι αυτός που ενώνει όλους τους
ανθρώπους, το ίδιο μπορεί να κάνει και ο Πατριάρχης της
Κωσταντινουπόλεως. Το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, στην ιστορική φάση
της εποχής των Πατέρων παραλαμβάνει ελληνική κουλτούρα, ελληνικό τρόπο
ζωής. Αυτή η παραλαβή του σώματος του Χριστού δηλαδή της εκκλησίας είναι
οικουμενική. Όπως ιχυρίζεται και ο Φλωρόσκυ Θεολογία και καθολικότητα,
ελληνισμός και οικουμενικότητα αποτελούν τις σύζυγες όψεις ενός
μοναδικού και αδιαιρέτου δεδομένου, [6]γιατί
αν για την έκθεση και διατύπωση της χριστιανικής θεολογίας
χρησιμοποιήθηκαν από την αρχή κατηγορίες σκέψεις ελληνικές αυτό έγινε
ενεκεν του οικουμενικού χαρακτήρα του ελληνισμού και της θεολογίας. Αυτή
λοιπόν την ελληνική οικουμενική θεολογία χρησιμοποιεί το Πατριαρχείο
της Κωσταντινουπόλεως και όχι τον εθνι(κιστι)κό ελληνισμό. Την ίδια
ελληνική οικουμενική θεολογία το Πατραρχείο της Κωσταντινουπόλεως
μετέδωσε στους Ρώσους οι οποίοι, αν θέλουν να συνεπείς με την ορθοδοξία,
θα πρέπει πιστά να ακολουθήσουν. Ιστορικά η Κωσταντινούπολις είναι η
μητέρα εκκλησία όλων των ορθοδόξων χριστιανών και το κατ᾽εξοχήν κέντρο
που μπορεί να εκπροσωπήσει αυτόν τον ελληνικό ορθόδοξο οικουμενισμό που
παρέλαβε η εκκλησία του Χριστού και όχι βέβαια κάποιον εθνικιστικό
ελληνισμό.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ:
Απλοποιείς πολύ το ζήτημα. Κατά πρώτον θα πρέπει να αποδείξεις ότι το
Πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως παραμένει πιστό στους Πατέρες της
εκκλησίας, πράγμα που δεν μου προκύπτει γιατί ακολουθεί την αντιπατερική
θεολογία του προσώπου που αρχικά οι ρώσοι της διασποράς μετέφεραν στην
ορθοδοξία. Γιατί αγαπητέ δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η “θεολογία»
του προσώπου είναι μία μοντέρνα οντολογία, δηλαδή φιλοσοφία. Επίτρεψέ
μου να χρησιμοποιήσω κι᾽εγώ τον δικό σου τρόπο σκέψης για σου θυμίσω ότι
η μοντέρνα αυτἠ οντολογία προσπαθεί να αφελληνίσει την θεολογία των
Πατέρων. Αν οι Πατέρες εκφραστήκανε χρησιμοποιώντας ελληνική φιλοσοφική
ορολογία όπως φύση, ουσία και υπόσταση για να εκφράσουν ένα μυστήριον η
“θεολογία» του προσώπου χρησιμοποιώντας τον Martin Heidegger, απορρίπτει
τον όρον ουσία και φύση θεωρώντας τους ως ουσιοκρατία και κατάλοιπο της
ελληνικής σκέψης! Ποιά λοιπόν οικουμενική ελληνική θεολογία
χρησιμοποιεί το Πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως σήμερα;
Κατά δεύτερον δεν θα πρέπει ποτέ να
ξεχνάμε ότι η εποχή των Πατέρων θεωρείται ως οικουμενική ορθοδοξία και
μόνο η ορθοδοξία είναι ικανή να σώσει τον άνθρωπον. Αυτό σημαίνει ότι:
oι Πατέρες της Εκκλησίας δεν ήταν έλληνες με την έννοια που δίνουμε
σήμερα: Άλλοι ήταν εβραϊκής καταγωγής, άλλοι ερχόντουσαν από την
Αίγυπτο, Συρία, άλλοι Λατίνοι όπως ο Αμβρόσιος του Μιλάνου, γενικά από
όλες τις επαρχίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που εκτεινόταν σε δύση και
Ανατολή. Αργότερα όταν κατάρρευσε η δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και
δημιουργήθηκε το σχίσμα της παπικής εκκλησίας οι Πατέρες περιορίσθησαν
γεωγραφικά στην Ανατολική ρωμαϊκή επικράτεια. Χρησιμοποίησαν μεν την
ελληνική φιλοσοφική γλώσσα η οποία ήταν η επίσημη κουλτούρα και γλώσσα
του ρωμαϊκού κράτους, όχι για να επαναδιατυπὠσουν τον λόγον του
Πλάτωνος, του Σωκράτους, ή του Αριστοτέλους, αλλά για να εκφράσουν με
κατάλληλους (ελληνικούς) φιλοσοφικούς όρους την μετοχή που είχαν στην
Άκτιστον Βασιλεία του Θεού. Όμως όπως πολύ καλά καταλαβαίνεις στην
άκτιστον Βασιλεία του Θεού, που είναι η ίδια η ζωή του Θεού, δεν υπάρχει
ελληνική οικουμενική παιδεία, κουλτούρα και πολιτισμός, γιατί όλα αυτά
ανήκουν στον κτιστό φθαρτό κόσμο και ως φθαρτά παρέρχονται. Έπειτα
μεταξύ κτιστού και Ακτίστου δεν υπάρχει καμμία αναλογία entis ή ομοιότης
ή εικονικότης. Καμμία ανθρωπίνη κοινωνία, ή κουλτούρα (όσο ανώτερη και
είναι από τις υπόλοιπες), ή συνέλευση ανθρώπων, κανένα Sobor (στα ρωσικά
σύναξη,κοινωνία) μπορεί ποτέ να κατανοήσει και να εικονίσει την Παναγία
Τριάδα, γιατί η κοινωνία φύσεως της Παναγίας Τριάδος δεν είναι
προσωπική κοινωνία ανθρώπων που καλούνται επί το αυτό υπό ένός πρώτου.
Ούτε βέβαια η κοινωνία φύσεως της Παναγίας Τριάδος είναι ένας κοινωνικός
τρόπος ζωής που είχαν ανέκαθεν οι έλληνες οι οποίοι τον εκδήλωναν με το
να δημιουργούν εκκλησία δηλαδή δημοκρατική συνέλευση προσώπων
καλεσμένων επί το αυτό από μία πόλη, σαν την πόλη της Αθήνας. Εις δε την
Άκτιστον Βασιλείαν ενός τρισυποστάτου Θεού που δωρίζεται κατά χάριν σε
εμάς δεν θα μπορούν ποτέ να υπάρχουν δομές. Επομένως η πίστη ότι
Θεολογία και καθολικότητα, ελληνισμός και οικουμενικότητα αποτελούν τις
σύζυγες όψεις ενός μοναδικού και αδιαιρέτου δεδομένου είναι αντιορθόδοξη
και αιρετική, γιατί συγχέει το κτιστό με το Άκτιστο. Η Ορθοδοξία μας
είναι η Καθολική αλήθεια γιατί εκφράζει την μετοχή των Πατέρων στην
άκτιστον Βασιλεία του Θεού, αλήθεια που δεν παρέρχεται, αλλά η γλώσσα
που αυτή η αλήθεια πρωταρχικά εκφράστηκε δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί
αναντικατάστατη και υποχρεωτική για τους πάντες[7],
γιατί ανήκει σ´εναν φθαρτό κόσμο που παρέρχεται. Βέβαια κατά τον ίδιον
τρόπον αιρετικός και αντιορθόδοξος θεωρείται και ο εθνικιστικός
ελληνισμός, μέσα στην ορθόδοξον εκκλησίαν. Κατά δεύτερον θα πρέπει να
πούμε περισσότερα πράγματα για να εξηγήσουμε με πατερικό τρόπο τον
εθνικισμό που επικρατεί στις μέρες μας. Άλλο πράγμα είναι το να
γεννιέται κάποιος εβραίος, ή έλληνας, ή ρώσος και να αγαπάει την πατρίδα
και την κουλτούρα του και άλλο πράγμα να είναι πρώτα έλληνας, ρώσος ,
εβραίος και μετά χριστιανός και να θεωρεί την εβραϊκή, ελληνική, ή
ρωσική κουλτούρα ανώτερη από τις άλλες τόσο πολύ που χωρίς αυτήν δεν θα
μπορούσε να επιτευχθεί η σωτηρία εν Χριστώ.[8]
Ο Κάθε άνθρωπος λοιπόν με την γέννησή του παραλαμβάνει διαφορετική
εθνικότητα και αυτό είναι αποτέλεσμα της πτώσεως. Εξ αιτίας της πτώσεως ο
άνθρωπος παραλαμβάνει μία διαφορετική εθνικότητα. Η εθνικότης δεν
σημαίνει απαραιτήτως και εθνικισμό. Πότε λοιπόν μετατρέπεται σε
εθνικισμό; Όταν χρησιμοποιηθεί γνωμικά. Κατά τον ίδιο τρόπο ο Χριστός
γεννιέται εβραίος, αλλά επειδή δεν έχει γνωμικό θέλημα δεν γίνεται
εθνικιστής εβραίος . Το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι Πατέρες της ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας. Χρησιμοποίησαν την ελληνική κουλτούρα αλλά δεν
ισχυρίσθηκαν ότι πρώτα είναι έλληνες ή ρωμαίοι και μετά χριστιανοί. Οι
περισσότεροι Πατέρες έγραφαν λόγους κατά των ελλήνων όταν έβλεπαν ότι οι
έλληνες έμεναν ειδωλολάτρες, χωρίς την ορθόδοξον πίστη.
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ Δηλαδή αν
κατάλαβα καλά κατ᾽εσένα και το πατριαρχείο της Μόσχας και το Πατριαρχείο
της Κωσταντινουπόλεως χρησιμοποιούν την ίδια θεολογία του προσώπου η
οποία ευθύνεται και για το ουκρανικό σχίσμα
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ Το Πατριαρχείο
της Μόσχας πιστεύει ότι η Μόσχα είναι εκ Θεού η τρίτη Ρώμη γιατί ο
Πατριάρχης της Μόσχας είναι ο πρώτος του σλαβικού στοιχείου το οποίο
έχει διατηρήσει αμόλυντη την ορθοδοξία. Χωρίς την κοινωνία όλων των
σλάβων (κοινωνία προσώπων) δεν μπορεί να υπάρξει και Τρίτη Ρώμη με τον
πρώτο της και χωρίς τον πρώτον της Τρίτης Ρώμης δεν μπορεί να υπάρξει
και κοινωνία σλάβων. Άνευ πρώτου δεν υπάρχει κοινωνία προσώπων
(Ζηζιουλισμός). Το Πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως από την άλλη μεριά
πιστεύει ότι όλοι οι ορθόδοξοι λαμβάνουν την εκκλησιαστική τους υπόσταση
από το Πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως και άνευ του καθολικού πρώτου
δεν θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει μια κοινωνία προσώπων, δηλαδή καθολική
ορθόδοξος εκκλησία. Άνευ οικουμενικού πρώτου δεν υπάρχει καθολική
εκκλησία, δεν υπάρχει κοινωνία προσώπων και δεν θα μπορέσει ποτέ να
εικονισθεί η Παναγία Τριάδα – κοινωνία προσώπων υπό του πρώτου που είναι
ό Πατήρ -.(Ζηζιουλισμός) Και το Πατριαρχείο της Μοσχας και αυτό της
Κωσταντινουπόλεως χρησιμοποιούν την ίδια μοντέρνα “θεολογία». Πώς είναι
δυνατόν να μην συγκρουστούν μεταξύ τους και να δημιουργήσουν σχίσματα
και διαιρέσεις;
ΠΡΩΤΕΙΟΜΑΝΗΣ:
Εντελώς ιδιότυπα ερμηνεύεις το ουκρανικό σχίσμα. Είναι πρώτη φορά που
ακούω ότι η θεολογία του προσώπου οδηγεί τους ρώσους στο να εμμένουν
στον μύθο της τρίτης Ρώμης και ότι ο πασλαβισμός έχει ανάγκη ενός
καθολικού πρώτου για να διατηρηθεί η κοινωνία των ρώσων, δηλαδή των
προσώπων που ανήκουν σ᾽ένα έθνος. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός της θεολογίας
του προσώπου. Σκοπό είχε ενώνοντας όλα τα ανθρώπινα πρόσωπα να
δημιουργήσει μία κοινωνία η οποία θα ξεπερνά πολιτικές σκοπιμότητες και
εθνικισμούς. Καταλαβαίνω ότι οι ρώσοι παρερμήνευσαν την θεολογία του
προσώπου και εμποδίζουν το πατριαρχείο της Κωσταντινουπόλεως να ασκήσει
τα δικαιώματα που οι ιερείς κανόνες του έδωσαν, επειδή μόνο ο
προκαθήμενός του είναι ο καθολικός πρώτος στην ανατολική ορθόδοξον
παράδοση βέβαια. Για την παγκόσμιον εκκλησία όμως, που είναι η
συνάθροισις όλων των επιμέρους τοπικών ή περιφερειακών εκκλησιών της
Ανατολής και Δύσης υπάρχει ένας και μόνος καθολικός πρώτος που είναι ο
πάπας της Ρώμης. Ιδιαίτερα σήμερα στην δύση που το παπικό πρωτείο
βρίσκεται σε κρίση, η θεολογία του προσώπου όπως εξελίχθηκε από τον
Μητροπολίτη Περγάμου προσφέρει ένα μεγάλο χέρι βοηθείας.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ: Ευτυχώς αγαπητέ μου που για τους παπικούς εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης (Ζηζιούλιας) [9]. Ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν περί του πρωτείου, ίνα πάντες πιστεύσωσι αυτώ. Εγώ
όμως παρατηρώ ότι όπου στην εκκλησία προβλήθηκε η θεολογία του παπικού
πρωτείου, δημιούργησε σχίσματα και διαιρέσεις. Ο Παπισμός είναι μία
μεγάλη αίρεση. Ίδιον της αιρέσεως είναι το σχίσμα και η απώλεια της
ενότητος. Εξ᾽αιτίας του παπικού πρωτείου δημιουργήθηκε το 1054 το
αποκαλούμενο σχίσμα της παπικής εκκλησίας. Αλλά και αυτή η ίδια παπική
εκκλησία εξ᾽αιτίας του πρωτείου δημιούργησε το σχίσμα των προτεσταντών
στην δύση. Στον ορθόδοξον παράδοση είχαμε ξεπεράσει την παπική αίρεση.
Ξέραμε ότι οι παπικοί και οι προτεστάντες ήταν αιρετικοί. Τεράστια
ορθόδοξη βιβλιογραφία το αποδείκνύει ακράδαντα. Τα τελευταία χρόνια η
θεολογία του πρωτείου που καλλιεργήθηκε μέσω της θεολογίας του προσώπου
κατάφερε, χρησιμοποιώντας το στόμα του Μητροπολίτου Περγάμου, να
επανατοποθετήσει την παπική αίρεση μέσα στους κόλπους της Ορθοδόξου
Καθολικής Εκκλησίας και να της δώσει τριαδολογική και χριστολογική
έκφραση. Η εκκλησία ισχυρίζεται ο Μητροπολίτης είναι κοινωνία προσώπων
υπό τον καθολικόν πρώτον. Η Καθολική Εκκλησία έχει ανάγκη εκ του
πρωτείου, και το χάσιμο του πρωτείου ήταν μεγάλη απώλεια για τους
ορθοδόξους. (εκκλησιολογία) Οι ορθόδοξοι έχουν ανάγκη εκ του πρωτείου
γιατί δεν μπορούν να εικονίσουν την Παναγία Τριάδα η οποία είναι
κοινωνία προσώπων υπό τον πρώτον που είναι ο Πατήρ πηγή και ενότης των
άλλων προσώπων. (Τριαδολογία) Ο Χριστός είναι το κατ᾽εξοχήν πρόσωπον, η
κατά τον γ. Σωφρόνιο υποστατική αρχή που προσλαμβάνει σάρκα, εισέρχεται
στην ιστορία, σταυρώνεται και ανασταίνεται, για να δείξει ότι η
υποστατική αρχή προηγείται της ουσίας, της αναγκαστικής φύσης
(χριστολογία). Ακολουθώντας τον Χριστό ο κάθε πιστός ελευθερώνεται από
την κακή και αναγκαστική φύση και εισέρχεται σε κοινωνία και σχέση
απ᾽ευθείας με τα υπόλοιπα ανθρώπινα πρόσωπα, ακόμη και με τα Άκτιστα
θεία πρόσωπα. Η άσκηση χρησιμεύει για να μπορέσει ο άνθρωπος να
ενεργοποιήσει την υποστατική αρχή και να βρεθεί σε προσωπική σχέση και
κοινωνία με τα κτιστά και άκτιστα πρόσωπα, άνευ φύσεως και ενεργειών
αυτής. (Σωφρονιανισμός)
Όπως βλέπεις αυτό που οι ορθόδοξοι το
θεωρούσαν παλαιά αίρεση τώρα μπαίνει δια της θεολογίας του προσώπου μέσα
στους κόλπους της ορθοδόξου καθολικής εκκλησίας. Άμεσο αποτέλεσμα είναι
η δημιουργία σχίσματος με τους ρώσους που και αυτοί ακολουθούν την ιδια
θεολογία.
συνεχίζεται..
Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ
Ο πασίγνωστος ...άγνωστος συνθέτης της εποχής του Μπαρόκ
Σι μείζονα: σκληρός και θρηνητικός
Σι ελάσσονα: μοναχικός και μελαγχολικός
Σιb μείζονα: μεγαλειώδης και χαρούμενος
Σιb ελάσσονα: σκοτεινός και τρομακτικός
Λα μείζονα: χαρούμενος και χωριάτικος
Λα ελάσσονα: τρυφερός και λυπητερός
Σολ μείζονα: γλυκός και χαρούμενος
Σολ ελάσσονα: σοβαρός και μεγαλειώδης
Φα μείζονα: μανιώδης και κατακτητικός
Φα ελάσσονα: σκοτεινός και λυπητερός
Μιb μείζονα: σκληρός και ανελέητος
Μιb ελάσσονα: τρομακτικός και αποκρουστικός
Μι μείζονα: καβγατζής και φωνακλάς
Μι ελάσσονα: θηλυπρεπής, ερωτιάρης και παραπονιάρης
Ρε μείζονα: χαρούμενος, πολύ πολεμικός
Ρε ελάσσονα: βαρύς, θρησκευτικός
Ντο μείζονα: χαρούμενος και πολεμικός
Ντο ελάσσονα: σκοτεινός και λυπημένος[......]
«...ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΚ ΕΛΑΣΣΩ ΠΑΡΑΔΩΣΩ»
Πώς ο διαχρονικός ελληνικός στρουθοκαμηλισμός, αλλά και η απουσία οράματος μας οδήγησαν στις Πρέσπες
Από
τον Δημήτρη Γαρούφα*
Ο
τιμώμενος στα Σκόπια ως εθναπόστολος του «μακεδονισμού» Κρίστε Μισίρκοφ, αμέσως
μετά την «επανάσταση του Ιλιντεν», την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε έμμεσα
επανάσταση Βουλγάρων, έγραφε στο βιβλίο του με τίτλο «Μακεδονικές υποθέσεις»,
που κυκλοφόρησε το 1903, ότι πρέπει οι Σλάβοι που ζουν στη Μακεδονία να
ξεκόψουν από τις βουλγαρικές ρίζες, να υιοθετήσουν τη διάλεκτο που ομιλείται
στην περιοχή Μοναστηρίου - Περλεπέ, να την ονομάσουν «μακεδονική γλώσσα» και να
αγωνιστούν για δημιουργία συνείδησης «μακεδονικού έθνους», λέγοντας
χαρακτηριστικά ότι «αυτό που δεν υπάρχει σήμερα δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει
αύριο».
Δεν
χρειάστηκε παρά μόνο λίγες δεκαετίες -σε συνδυασμό με την ολιγωρία και τα
εγκληματικά λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων- ώσπου να αναλάβει ο Τίτο την
υλοποίηση αυτού του σχεδίου, για να δημιουργηθεί «μακεδονική συνείδηση» σε
Σλάβους που ζούσαν σε τμήμα της Μακεδονίας. Βεβαίως, η προσπάθεια από τον Τίτο
έγινε με στόχο να υφαρπάξει από την Ελλάδα τη Μακεδονία και να την κάνει τμήμα
μιας βαλκανικής ομοσπονδίας που ονειρευόταν. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό,
χρησιμοποιήθηκαν ποικίλα μέσα. Ενδεικτικά μόνο, όσον αφορά τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν,
αναφέρω ότι τον Απρίλιο του 1947 δημεύτηκαν τα κοπάδια των 3.500 χιλιάδων
Ελλήνων Σαρακατσάνων που ζούσαν στα Σκόπια και οι ίδιοι υποχρεώθηκαν σε
μετακίνηση βορειότερα των συνόρων και αλλαγή ονοματεπωνύμων, με μετατροπή του
ονόματος του πατρός σε επώνυμο με την προσθήκη της κατάληξης «-έφσκι» και
υποχρεωτική εκμάθηση της δήθεν «μακεδονικής γλώσσας».
Και
οι μεν Σαρακατσάνοι αντέδρασαν και γι’ αυτό τους «διευκόλυναν» φεύγοντας για
την Ελλάδα την περίοδο 1956-1968, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθούν οι ελληνικές
κυβερνήσεις για τη διαδικασία «μακεδονοποίησης» που υπέστησαν άλλες
πληθυσμιακές ομάδες, και, αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση το 1959 υπέγραψε
σύμβαση δικαστικής συνεργασίας με τη Γιουγκοσλαβία, με την οποία δυστυχώς
δέχτηκε ότι τα επιμέρους ομόσπονδα κράτη που αναφέρονται ονομαστικά (δηλαδή και
η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας) θα μπορούν με την ονομασία τους να
αλληλογραφούν απευθείας με την Ελλάδα.
Αυτή
η ατολμία και ο στρουθοκαμηλισμός των ελληνικών κυβερνήσεων, οι οποίες,
λέγοντας ότι «για εμάς είναι ανύπαρκτο ζήτημα», νόμιζαν ότι λύνεται το
πρόβλημα, συνεχίστηκε και μετά το 1990 και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ όπου
φτάσαμε.
Θα
αναρωτηθούν κάποιοι: Μα τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Απαντώ ότι πολλά θα
μπορούσαν να γίνουν και πολλά να αλλάξουν, αν ο πολιτικός μας κόσμος είχε όραμα
και βούληση. Για να γίνει αντιληπτό πόσα μπορούν να γίνουν, ας μου επιτραπεί να
αναφέρω μόνο την περίπτωση της Βιολέτας Σμυρνιού-Παπαθανασίου, η οποία, ως
πρόεδρος του Συλλόγου Μοναστηριωτών Θεσσαλονίκης, με θάρρος και στόχο τη
διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού ίδρυσε πολιτιστικούς συλλόγους
και φροντιστήρια ελληνικής γλώσσας, που λειτουργούν και σήμερα, σε 11 πόλεις
της FYROM, στα οποία φοιτούν κάθε χρόνο 1.200 παιδιά.
Παράλληλα,
έφερνε για σπουδές στο ΑΠΘ παιδιά από τα Σκόπια και ίδρυσε σύλλογο αποφοίτων
ελληνικών πανεπιστημίων στο Μοναστήρι. Η Βιολέτα Παπαθανασίου, η Βιολέτα μας,
όπως την αποκαλούσαν τα χιλιάδες παιδιά που μάθαιναν ελληνικά σε αυτά τα
φροντιστήρια, έφυγε από τη ζωή και κηδεύτηκε στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη
10/1/2019, παρουσία πλήθους πολιτών (και από τα Σκόπια..), αλλά με
χαρακτηριστική την απουσία του πολιτικού κόσμου (με εξαίρεση έναν βουλευτή),
ίσως γιατί ήταν ενταγμένη στο έθνος κι όχι σε πολιτικά κόμματα.
Δεν
έχει νόημα να αναφερθώ και πάλι στο γεγονός ότι η Συμφωνία των Πρεσπών είναι
μια ετεροβαρής συμφωνία εις βάρος του Ελληνισμού. Δεν έχει νόημα να ξαναπώ ότι
πρώτη φορά, κόντρα στην ιστορική αλήθεια, η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι η ομιλούμενη
στα Σκόπια βουλγαροσλαβική διάλεκτος είναι «μακεδονική γλώσσα» και έμμεσα ότι
οι Σλάβοι των Σκοπίων αποτελούν «μακεδονική εθνότητα». Αυτή η συμφωνία
βελτιώθηκε λίγο με κάποιες αλλαγές που έγιναν στο Σύνταγμα των Σκοπίων με πίεση
βουλευτών αλβανικής καταγωγής, που αρνούνται να αναγνωριστούν ως «μακεδονική
εθνότητα», ενώ η ελληνική πλευρά δίνει την εντύπωση ότι με σκυμμένο το κεφάλι
υπέγραψε μια συμφωνία που υπαγορεύτηκε από υπερδύναμη, εξυπηρετώντας δικά της
γεωπολιτικά σχέδια.
Με
την επικύρωση και την υλοποίηση της συμφωνίας είναι βέβαιο ότι, κατά τη λαϊκή
έκφραση, θα τρίζουν τα κόκαλα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που
ένωσαν τους Ελληνες για την προς Ανατολάς πορεία, θα τρίζουν τα κόκαλα του
Αριστοτέλη, των Μακεδόνων, που, ως Ελληνες, επαναστάτησαν το 1821 στη Χαλκιδική
και την επόμενη χρονιά στη Νάουσα, των χιλιάδων αγωνιστών που κράτησαν ελληνική
τη Μακεδονία. Για τους σημερινούς Ελληνες πολιτικούς έχω να πω ότι ήρθε η ώρα
να πουν το μεγάλο «ΝΑΙ» ή το μεγάλο «ΟΧΙ». Αλλά τη στιγμή που θα ψηφίζουν, να
θυμούνται ότι πατρίδα δεν είναι μόνο το έδαφος, αλλά και η γλώσσα, και η
Ιστορία, και η ονομασία, και ότι από τα βάθη της Ιστορίας η εντολή στον καθένα
μας είναι «και την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω».
*Δικηγόρος,
πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
πηγη
ΕΘΙΓΗΣΑΝ ΟΙ "ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ"!
Όταν όμως το "αγαπημένο παιδί των ΜΜΕ" και της ψευτοπροοδευτικής θολοκουλτούρας Αναστάσιος Γιαννουλάτος συμπροσευχόταν(εδώ) με κάθε καρυδιάς καρύδι στην Ασσίζη και αλλού και όταν κατείχε, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΑΥΤΟΣ!!!, θεσμικό ρόλο στο Παγκόσμιο Συμβούλιο του Ψεύδους και των Αιρέσεων (ΠΣΕ), ¨μούγκα στη στρούγκα" οι κύριοι αυτοί!
Ένας διάλογος με τους ιθύνοντες
Α΄.
Eρώτηση: – Απόστολε των Εθνών, Παύλε,
όταν κωλυθέντες υπό του Αγίου Πνεύματος λαλήσαι τον λόγον του Θεού εν τη
Ασία, ήλθατε εις Τρωάδα, και εκεί παρακληθείς παρά Αγγέλου (ανδρός Μακεδόνος),
έλαβες εντολή: «διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον
ημίν», και
ευθέως εζητήσατε εξελθείν εις την Μακεδονίαν, εις ποίαν Μακεδονίαν προσκέκληται
ημάς ο Κύριος ευαγγελίσασθαι τους Μακεδόνες;
Απάντηση: -Αναχθέντες ουν από της Τρωάδος
(υπό του Αγίου Πνεύματος οδηγούμενοι) ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθράκην, τη δε
επιούση εις Νεάπολιν, εκείθεν τε εις Φιλίππους, ήτις εστί πρώτη της μερίδος της
Μακεδονίας πόλις… Διοδεύσαντες δε την Αμφίπολιν και Απολλωνίαν, ήλθομεν εις
Θεσσαλονίκην. Εκείθεν με τον Σίλαν εις Βέροιαν ήλθομεν, εκείθεν δε εις Αθήναν
καταπλεύσαμεν… βλέπε Β΄ Περιοδεία μου. (Πραξ.,κεφ.ΙΣΤ΄ και ΙΖ΄).
——————————
Β΄.
Eρώτηση: – Εσύ, θεόπτα Προφήτη Δανιήλ,
ενεργούμενος υπό του Αγίου Πνεύματος, υπό τίνος βασιλέως επληροφορήθης ότι η
βασιλεία των Περσών καταληθύσεται;
Απάντηση: – Το Πνεύμα της Αληθείας, είπε
εις εμέ: «ο κριός, ον είδες, ο έχων τα
κέρατα, βασιλεύς Μήδων και Περσών. ο τράγος των αιγών ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΕΛΛΗΝΩΝ∙ και το κέρας το μέγα, αυτός εστίν ο βασιλεύς ο πρώτος… Εν έτει δε τρίτω Κύρου
βασιλέως Περσών, (το Πνεύμα το Άγιον διά Αγγέλου οφθείς μοι είπεν…) εγώ εξεπορευόμενην, και ο άρχων των Ελλήνων ήρχετο, αλλ’ ή αναγγελώ σοι
το εντεταγμένον εν γραφή αληθείας, και ουκ έστιν εις αντεχόμενος μετ’
εμού περί τούτων, αλλ΄η Μιχαήλ ο άρχων υμών» (Δανιήλ, κεφ.Η΄
και κεφ.Ι΄).
——————————
Γ΄.
Eρώτηση: – Μ. Αλέξανδρε, πώς ενώ ήσουν
βασιλιάς των Μακεδόνων, ο προφήτης Δανιήλ σε αποκαλεί: «βασιλεύ και Άρχων των Ελλήνων»;
Απάντηση: –
Με την ανάληψη της βασιλείας των Μακεδόνων υπ’ εμού, το πρώτο που έπραξα ήταν
να συγκαλέσω το 336 π.Χ. Συνέδριο στην Κόρινθο όλων των ελληνικών πόλεων∙ με
εισήγησή μου συγκροτήθηκε η πρώτη Πανελλήνια ένωση των πόλεων-κρατών, όπου
αποφασίσαμε να σταματήσει ο εμφύλιος μεταξύ των ελληνικών πόλεων και να
εκστρατεύσουμε όλοι οι Έλληνες κατά των Περσών. Σ’εκείνο το συνέδριο η
Πανελλήνια ένωση με αναγόρευσε «Βασιλέα», «Αυτοκράτορα Στρατηγό» όλων των
Ελλήνων, ώστε να ηγηθώ της εκστρατείας κατά των Περσών και οι ελληνικές πόλεις
συνέβαλαν σε στρατό, πλοία κ.λ.π. Το Άγιο Πνεύμα διά του Προφήτη Δανιήλ, ορθά
προείπε αναφερόμενος σε εμένα: το «ΜΕΓΑ ΚΕΡΑΣ», ως «ο Άρχων των
Ελλήνων» και όχι των Μακεδόνων, διότι προείδε την εκ του Συνεδρίου της
Κορίνθου του 336 π.Χ. απόφαση της πανελλήνιας ένωσης που ήταν ομόφωνη (πλην των
Λακεδαιμονίων).
Ερώτηση: –
Μ. Αλέξανδρε, βλέπεις τι ετοιμάζει σήμερα ο μικρός Αλέξης για τη Μακεδονία.
Βλέπεις τι ψήφισε ο Ζάεφ και ότι ανακηρύττουν ότι το έθνος Μακεδονία
είναι τα Σκόπια, ότι έχουν μακεδονική γλώσσα,
μακεδονική υπηκοότητα κ.λ.π.
Εσύ, λοιπόν, ως ο Μέγας και ένδοξος παρά πάντων βασιλεύς των Μακεδόνων, και
καθ’ ύλην αρμόδιος για τα όρια της βασιλείας σου, μπορείς να μας πεις την
αλήθεια για τα Σκόπια;
Απάντηση: Μετά
την εντολή που έλαβα από την πανελλήνια ένωση της Κορίνθου, πριν ξεκινήσω με
τους Έλληνες για την Ασία, ως έμπειρος Στρατηγός έκρινα ότι η εκστρατεία μας
έπρεπε να ξεκινήσει με την υποταγή των βάρβαρων φυλών που ευρίσκοντο βόρεια και
ανατολικά των συνόρων της Μακεδονίας,
και που συνεχώς δημιουργούσαν προβλήματα στη Μακεδονία (όπως συνεχίζουν να
προξενούν και σήμερα οι απόγονοί τους). Έτσι την άνοιξη του 335 π.Χ., ξεκίνησα
βορειοανατολικά με την καθυπόταξη των βάρβαρων φυλών που κατοικούσαν στη
σημερινή Βουλγαρία, τον Νέστο, τον Αίμο έως τον Δούναβη. Κατέλαβα την χώρα την
Γετών, μια θρακική φυλή κάτω από τον Δούναβη, μεταξύ βόρειας Βουλγαρίας και
νότιας Ρουμανίας. Καθυπέταξα την χώρα των Τριβαλλών (μια αρχαία βαρβαρική
θρακική φυλή, που εκτεινόταν νότια της σημερινής Σερβίας και της δυτικής
Βουλγαρίας, και η φυλή είχε επιρροές από Κέλτες, Σκύθες και Ιλλυρούς. Εν
συνεχεία πήγα στην χώρα των Παιόνων,
που περιλάμβανε το μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού κρατιδίου των Σκοπίων, και
θεωρείτο ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα βαρβαρικά φύλα της περιοχής, που
αποτελείτο από μίξη πολλών φυλών. Τέλος κυρίευσα την χώρα των Ιλλυρίων (τη
σημερινή Αλβανία) πολεμώντας στα βουνά των Ιλλυριών προς την Αχρίδα Λίμνη. Με αυτούς
τους πολέμους εν όψει της εκστρατείας κατά των Περσών, κάλυψα τα νώτα της
Μακεδονίας επαρκώς και προστάτευσα τα βόρεια
σύνορα της Μακεδονίας από τις εχθρικές -προς την
Μακεδονία- βαρβαρικές φυλές, και έτσι στις αρχές του Απριλίου 334 π.Χ. ξεκίνησα
για την Ασία. Οι Παίονες λοιπόν,
τα σημερινά Σκόπια, ήταν
μια εχθρική βαρβαρική φυλή, που δημιουργούσε προβλήματα ακόμα
και σε εμένα τον Μ. Αλέξανδρο∙ όμως όσο ζούσα και έλειπα στην Ασία, δεν
τόλμησαν να δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα, μετά δε τον θάνατό μου πάλι
ανεξαρτητοποιήθηκαν δημιουργώντας και τότε και μέχρι σήμερα, προβλήματα στη
Μακεδονία.
——————————
Δ΄.
Ερώτηση: –
Άγιοι Αρχιερείς της Ελλαδικής Εκκλησίας, ίνα μη οι πέτρες (σαν κι εμένα)
κεκράξονται, θα ενταλθείτε για μια ημέρα εξ αυτής της εβδομάδος, να γίνει
παράκληση σε όλες τις ενορίες, με αίτημα να μη βασιλεύσει το πνεύμα ψεύδους,
απάτης και αδικίας; Θα χτυπήσετε σε όλη την Ελλάδα πένθιμα τις καμπάνες;
Θα οργανώσετε με τις Μητροπόλεις Σας να κατεβείτε όλοι Σας στο Σύνταγμα; Θα
δώσετε εντολή σε όλους τους Ιερείς να διαθέσουν ένα λεωφορείο τουλάχιστον από
κάθε Ενορία; Θα αντισταθούμε στο πνεύμα ψεύδους, απάτης, αδικίας,
προδοσίας, παραχάραξης της ιεράς ιστορίας; Ή θα αφήσουμε
να βασιλεύσει το πνεύμα ψεύδους και θα αρκεστούμε σε έκδοση δελτίου τύπου ότι
απλά (για το θεαθήναι) δεν συμφωνούμε; Και από τους καναπέδες θα
παρακολουθήσουμε την Κυριακή τον τίμιο Λαό μόνο του, χωρίς Ποιμένες, να
εκδηλώνει περήφανα την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ του και να αντιδρά και να διαμαρτύρεται εν
Πνεύματι Αληθείας;
Μια
από τις πέτρες που κράζει
Αρχιμ. Χριστόδουλος
Αγγελόγλου
πηγή
Ιδρυτικό Συνέδριο της Διεθνούς Ορθόδοξης Θεολογικής Ένωσης (IOTA)
Επαναλαμβάνονται δεκαετίες τώρα τά ίδια καί τά ίδια. Πνευματικοπαίδια τού Ζηζιούλα τά οποία ομιλούν τήν ξένη γλώσσα τής ευχαριστιακής εκκλησιολογίας τού αρχηγού, ο οποίος όμως τούς φροντίζει καί ως πρός τό ζείν αφού τούς έχει εξασφαλίσει τό εύ ζείν. Θέλουν νά μάς τιμωρήσουν επιβάλλοντάς μας μιά αφόρητη βαρεμάρα. Η ορθοδοξία στά χέρια τους κατάντησε τό ζαχαρωτό τής Κυριακής.
Η απάντηση στην open society του Σόρος, στις τσούλες του Σόρος και της Ε.Ε. από τη... Σερβία!
Η Σερβία υποδέχεται τον Πούτιν...
Ψήφοι απ’ το μανίκι…
Εν πρώτοις: δεδομένο: το 70% των Ελλήνων διαφωνεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Όταν όλες οι δημοσκοπήσεις συμπίπτουν στο ίδιο αποτέλεσμα, οι πιθανότητες του λάθους συρρικνώνονται στα όρια του στατιστικού λάθους, εν προκειμένω αμεληταίου, όταν το διερευνόμενο ποσοστό είναι τόσο μεγάλου μεγέθους.
Το 70% λοιπόν των Ελλήνων
(που πιθανόν να είναι ακόμα μεγαλύτερο) καλείται να αντιμετωπίσει στη Βουλή μια ομάδα γαζήδων που συναριθμεί πέντε - έξι ψήφους.
Πιο δημοκρατικό, δεν γίνεται.
Βεβαίως υπάρχουν και οι 145 ψήφοι (πάντα στη Βουλή) του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί όμως οι ψήφοι δεν μπορούν να ελεγχθούν για αντιδημοκρατικότητα, αντιθέτως με νομιμοφροσύνη υποστηρίζουν την επιλογή της κυβέρνησης να παίξει το θανατηφόρο παιχνίδι των ΗΠΑ στη Βαλκανική.
Υπάρχει, θα μου πείτε, κι ένα 30% των Ελλήνων (ίσως και πολύ λιγότερο) που δεν αντιτίθεται στη Συμφωνία των Πρεσπών – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως στο σύνολό του την υποστηρίζει. Καθ’ ότι αν απ’ αυτό το ποσοστό αφαιρέσουμε όσους αδιαφορούν συν όσους συνήθως «δεν ξέρουν - δεν απαντούν», το ποσοστό εκείνων που απομένουν ως υποστηρικτές πλέον της εν λόγω Συνθήκης μειώνεται, μειώνεται πολύ!
Και αφορά στο 20% εκείνων από το 4% που εξέφραζε ο ΣΥΡΙΖΑ, συν τους «εκσυγχρονιστές», που διασχίζουν οριζοντίως όλα τα κυρίαρχα κόμματα, τους εθνομηδενιστές και τους αριστεριστές. Πολλές οι ομάδες, μικρό το ποσοστό που συναθροίζουν.
Μικρό αλλά ισχυρό. Όχι μόνον διότι πολλά χρόνια τώρα έκανε δυσανάλογη ως προς το μέγεθός του φασαρία (και προπαγάνδα) περί τα εθνικά θέματα, αλλά και διότι τώρα πια αυτός ο ετερόκλητος συρφετός ασκεί εξουσία (έστω με την έννοια που της δίνει η κυρία Μπαζιάνα).
Εξουσία αντίθετη στα σχέδιά της, ως προς την εντολή που έδωσε ο λαός, και βεβαίως δοτή εν σχέσει με τα Αφεντικά που υπαγορεύουν τις κινήσεις της.
Θα ήταν λογικό, θα ήταν ηθικό, θα ήταν αληθές (δηλαδή εθνικό) όλα αυτά να τα ξεκαθαρίσει ένα δημοψήφισμα (το οποίο ο Τσίπρας θα μπορούσε να σκυλεύσει και πάλι – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Όμως φαίνεται ότι δημοκρατία και δημοψηφίσματα δεν πάνε μαζί. Στο προτεκτοράτο αρκεί να υπάρχουν
βουλευτές νομάδες
και κόμματα ορδές
για να κυβερνούν κυβερνήσεις μαριονέτες.
Από την κυβέρνηση Τσίπρα μόνον ένας Καλπογιάννης λείπει (αν και πιθανόν να διαθέτει περισσότερους). Ο ίδιος δε, συμψηφίζοντας όλες τις παλιές παθολογίες (όπως όταν υπενθύμισε στον κ. Μητσοτάκη την περίπτωση Κατσίκη), βρίσκει τις δικές του καλύτερες. Είναι μάλλον κι αυτό ένα είδος δημοκρατίας: ποια παρέκβαση απ’ το πολίτευμα είναι καλύτερη για την αλλοίωσή του. Την έτι περαιτέρω αλλοίωση.
Αυτές τις ημέρες ακόμα κι έτσι αδύναμη η δημοκρατία διαπομπεύεται. Κι η πολιτική ζωή κινείται στα όρια της ανωμαλίας – με σοφίσματα, δοκησισοφίες και εκ του πονηρού στρατηγήματα, η δημοκρατία σύρεται στην ανυποληψία, προς μεγάλη χαρά των αντικοινοβουλευτικών δυνάμεων (τις οποίες κατά τ’ άλλα εξορκίζουν οι στρεψίες που έχουν κάνει τις δημοκρατίες, δικτατορίες των Δυνατών). Όμως δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Διότι (εν προκειμένω με το Σκοπιανό) αντιμετωπίζουμε το παράλογο.
Και τα όπλα του παραλόγου είναι ο αμοραλισμός, ο κυνισμός, η ανωμαλία και η βία. Και αντιμετωπίζουμε το παράλογο διότι το (εκ νέου) Μακεδονικό πρόβλημα προκύπτει αυτήν τη φορά από ένα κράτος - Ντόλυ, ένα κράτος του σωλήνα, έναν (εφεδρικό για την ώρα) εκρηκτικό μηχανισμό.
Ακόμα και η σημαία αυτού του κράτους δεν έχει μνήμη. Δεν παραπέμπει πουθενά (εκτός ίσως σε μια καρικατούρα του γιαπωνέζικου ανατέλλοντος ηλίου με ακτίνες). Προσπάθησαν οι άνθρωποι να σφετερισθούν το δεκαεξάκτινο αστέρι, δεν τους έκατσε και έκαναν σημαία το τίποτα που τους επιβλήθηκε να είναι,
υπεξαιρώντας απ’ τους Έλληνες, τους Βούλγαρους, τους Σέρβους, τους Αλβανούς και άλλους ό,τι μπόρεσαν. Ντροπή τους, διότι εθνική ταυτότητα έχουν, αλλά δεν τη θέλουν. Πρόβλημά τους. Που όμως γίνεται και δικό μας,
όχι ως ένα αγκάθι όπως ήταν έως τώρα, αλλά ως ένας εν δυνάμει κίνδυνος. Με αβάσταχτη ελαφρότητα ο Τσίπρας φορτώνει στη χώρα μας ή μάλλον βάζει στα θεμέλιά της ένα νεκραναστημένο πρόβλημα τερατικό – σαν να θάβεις έναν Εκατόγχειρα κάτω απ’ το σπίτι σου. Σε μια εποχή που η Τουρκία λόγου χάριν διεκδικεί τα τρία τέταρτα της… Κρήτης, αστεία με την πατρίδα δεν χωράνε, είτε τα υποστηρίζει ο κ. Δανέλλης είτε του Κίτσου η μάνα κλαίγοντας στην άκρη το ποτάμι…
ΥΓ.1: Γαζής, Τούρκος ιππέας, αφοσιωμένος, απ’ τη στέπα ορμώμενος, το αντίθετο του Ακρίτα ως προς την κατεύθυνση, το ίδιο λεβέντης ως προς το ήθος. Συνεπώς καμία σχέση με τους γαζήδες οι τυχάρπαστοι που έχουν κάνει την ψήφο τους μαγαζί τους…
ΥΓ.2: Το ελεεινό της δημαγωγίας: η ρηματική διακοίνωση των Σκοπιανών που επέσειε ο Τσίπρας στη Βουλή λες και ήταν η Συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή έχει την αξία non paper ή παλαιού τύπου πακέτου τσιγάρων, στη ράχη του οποίου γράφονταν στιχάκια ή υπομνήσεις για ψώνια απ’ τον μπακάλη…
ΣΤΑΘΗΣ
Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός
Ο Γιάννης Κότσιρας υπογράφει για Δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών ...
Φασούλι το φασούλι. . .
Το να ξεριζώσεις την κακία από την θέληση, είναι πολύ σπουδαιότερο από το να αποξενώσεις τη ζωή σου από τα πονηρά έργα.
+Γέροντας Νικόδημος Σιμονωπετρίτης
«Tous des oiseaux»/"Όλα τα πουλιά"
Ο πρόσφατος δίσκος της Ελένης Καραΐνδρου , όπως παρουσιάστηκε πρόσφατα στον Ιανό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
