Ελιξίριο ζωής ο ελληνικός καφές: Φροντίζει την καρδιά και μειώνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου!

Τις ευεργετικές ιδιότητες του ελληνικού καφέ αποκαλύπτει πρόσφατη έρευνα, μελετώντας τα μυστικά μακροζωίας των κατοίκων της Ικαρίας. Μάλιστα οι ερευνητές, πιστεύουν ότι η κατανάλωση του μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου.
Η μελέτη που έγινε από την ομάδα του Καθηγητή Καρδιολογίας της Ιατρική Σχολής Αθηνών κου. Στεφανάδη και τους συνεργάτες του, εστίασε στην κατανάλωση καφέ και την επίδρασή της στα επίπεδα υγείας των ηλικιωμένων κατοίκων της Ικαρίας.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τουλάχιστον το 87% των συμμετεχόντων στη μελέτη, έπιναν σε ημερήσια βάση βρασμένο, ελληνικό καφέ και είχαν καλύτερη ενδοθηλιακή λειτουργία από εκείνους που έπιναν άλλα είδη καφέ.
Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπέρασμα ότι ο βραστός ελληνικός καφές, ο οποίος είναι πλούσιος σε πολυφαινόλες και αντιοξειδωτικά, συγκεντρώνει ποικίλα οφέλη συγκρινόμενος με οποιοδήποτε άλλο ρόφημα καφέ.

πηγή

Χαζούλη τον ανέβαζαν, χαζούλη τον κατέβαζαν ,και όμως..

Σε ένα 13λεπτο βίντεο το κουβάρι της φαύλης Μεταπολίτευσης που περνά μπροστά από τα μάτια μας σα ταινία με τις προφητείες και τις προβλέψεις του Βασίλη Λεβέντη

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

 

Το Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης (Ηράκλειο Κρήτης) και οι Εκδόσεις Αρμός το Σάββατο 8 Μαρτίου στις 19:00, παρουσιάζουν το νέο βιβλίο της Μαρίας Χατζηαποστόλου Το πρόσωπο του Χριστού στο Νίκο Καζαντζάκη. 

 

Μπράβο της η δεσποινίς Μαρία, Μάς βρίσκει όλους σύμφωνους,

Πραγματικά στό έργο του Καζαντζάκη Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ!!!

Αμέθυστος

Απεικονίζοντας τον ήχο!

Συναισθησία ονομάζεται η νευρολογική ανάμιξη των αισθήσεων. Ενας συναισθητικός είναι δυνατό, για παράδειγμα, να «ακούει» τις οσμές, να «βλέπει» τους ήχους και να «μυρίζει» τους ήχους. Σε αυτή ακριβώς την ιδέα βασίστηκε το έξυπνο πρότζεκτ που ακολουθεί.
Βασισμένοι στη θεωρητική εργασία του George Berkeley, αλλά και στην έννοια της Συναισθησίας, οι Πολωνοί κινηματογραφιστές Καταρζίνα Κιζέκ και Πρζέμιστο Αντάσκι, δημιούργησαν το «Noise», ένα εξαιρετικό stop-motion animation video το οποίο συμμετείχε σε περισσότερα από 60 φεστιβάλ παγκοσμίως και δείχνει το πως ένας γνώριμος ήχος μπορεί να γίνει εικόνα.

πηγή

Κανεὶς δὲν εἶναι ἄθεος, ἐκτὸς κι ἂν ἔχει συμφέρον νὰ μὴν ὑπάρχει Θεός.

Η ΑΕΤΟΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΑΜΠΟΥΝΙΑΡΗ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΠΥΛΙ

Τι χαμπέρια από την Πόλη; Η Πόλη τότε και τώρα !

Ο ναός της Αγίας Θέκλας στις Βλαχέρνες…το σημείο αυτό έχει πλέον ισοπεδωθεί

Εκτός από την συνεχή περιπλάνηση στα μήκη και τα πλάτη της Πόλης, την εξερεύνηση και την επαφή με όλες της πτυχές της, μία ακόμη δραστηριότητά μου είναι η διαρκής καταγραφή της στον φωτογραφικό φακό μου. Μέσα από αυτή την διαδικασία επιθυμώ να συγκρίνω τις φωτογραφίες μου με αυτές του παρελθόντος αλλά και να διαφυλλάσω τις τωρινές ως σημείο σύγκρισης με το μέλλον. Εξάλλου η παρούσα εικόνα της Πόλης μεταβάλλεται γοργά.
Έτσι έφτασα στην πέμπτη δημοσίευση της κατηγορίας Τότε και τώρα. Η ανάρτηση αυτή περιλαμβάνει τις πρόσφατες φωτογραφίες των τελευταίων εβδομάδων. Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις διαπίστωσα πως πράγματι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω καθώς μερικές υπέροχες και σπάνιες φωτογραφίες του περασμένου αιώνα έχουν μπεί οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα σημεία που απεικονίζονται έχουν πλέον αλλοιωθεί ή εξαφανιστεί από το πρόσωπο της Πόλης.

Πιθανόν αν υπάρχει κάποιο συνδετικό στοιχείο με την άνω φωτογραφία και το παρελθόν, αυτό να είναι το τελευταίο ξύλινο καλύβι

Εκεί που άλλοτε βρισκόνταν ο ναός της Αγίας Θέκλας, περιτριγυρισμένος από ταπεινές κατοικίες, στις μέρες μας υπάρχει ένα τεράστιο εργοτάξιο όπου χτίζονται δεκάδες διαμερίσματα. Ο χώρος είναι αποκλεισμένος και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε εργάτες και χειριστές μηχανημάτων. Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ στην ιδέα να μείνω εκτός του εργοταξίου. Ξέρω οτι μόλις ολοκληρωθούν τα έργα, η περιοχή θα είναι παντελώς αγνώριστη. Έτσι εισήλθα στο αποκλεισμένο τετράγωνο, περπατώντας κατά μήκος του ανύπαρκτου πλέον toklu sokak (γιατί οι λέξεις κρύβουν πίσω τους και δεύτερες σημασίες) με την φωτογραφική μηχανή σε ετοιμότητα και ύφος επιστάτη κατασκευστικών έργων. Ήταν μάλλον τόσο πειστική και επιβλητική η παρουσία μου που ακόμα και τα σκυλιά που φύλασσουν τον χώρο με πλησίασαν υποταγμένα.

Στην θέση Ναών και Αγιασμάτων πλέον διαμερίσματα. Για τους οπαδούς της οικονομικής ανάπτυξης και του success story φυσικά όλα είναι μια χαρά

Ότι (για λίγο ακόμα) έχει απομείνει είναι ένα ξύλινο καλύβι στην μέση του εργοταξίου. Στην θέση του ναού της Αγίας Θέκλας υπάρχει ένα μεγάλο κενό που ίσως δώσει την θέση του σε χώρο στάθμευσης οχημάτων ή πλατεία.

Σε τούτη την ακάλυπτη επιφάνεια ίσως βρισκόνταν ο ναός της Αγίας Θέκλας.

Τις τελευταίες εβδομάδες νοιώθω την ανάγκη να βρίσκομαι συνεχώς στην περιοχή των Βλαχερνών, έχοντας πάντα την επιθυμία να περιτριγυρίσω και να εξερευνήσω τα εκεί Τείχη. Είναι σαν μία τρομερή έλξη να με τραβά κατά εκεί. Και πλέον τα γνωρίζω καλά. Κάθε πολεμίστρα, πορτούλα και σπιθαμή.
Σε ένα σημείο των Τειχών υπήρχε και το Αγίασμα του Αγίου Βασιλείου. Στην άλλοτε καρδιά του Παλατιού των Βλαχερνών υπάρχουν στις μέρες μας δεκάδες μικρά κτίσματα, εγκαταλελειμμένα όπως τους περασμένους δύο αιώνες. Το μόνο που ίσως έχει αλλάξει είναι το γεγονός οτι τα σημεία γύρω από τα Τείχη έχουν οικιοποιηθεί από ανθρώπους. Για αυτό τον λόγο δεν κατόρθωσα να έχω την ίδια οπτική γωνία με την φωτογραφία του περασμένου αιώνα.

Τοτε, το Αγίασμα του Αγίου Βασιλείου. Τοπίο που μοιάζει ερημικό ως στοιχειωμένο

Το ίδιο σημείο τώρα. Το κτίσμα του Αγιάσματος υπάρχει αλλά με ένοικο που δεν φάνηκε ιδιαίτερα φιλικός όταν με είδε να φωτογραφίζω το “σπιτικό” και να περπατώ στον κήπο του

Μακριά από τις Βλαχέρνες η ζωή κυλά με άλλους ρυθμούς και άλλους συσχετισμούς. Εξάλλου οι αντιθέσεις έδιναν ανέκαθεν την δική τους πινελιά στο Πολίτικο μωσαικό.

Τότε…Προς μεγάλη μου έκπληξη στον τρούλο δεξιά της φωτογραφίας κάτι που μοιάζει με Σταυρό

…και τώρα με αρκετά μεγαλύτερη πολυκοσμία αλλά και γραμμή τράμ

Η Αγία Σοφία σε μια αγνώριστη περιοχή το 1854…

..που στις μέρες μας είναι το τουριστικό κέντρο της Πόλης

Και από την απέναντι πλευρά το Μπλέ Τζαμί. Η περιοχή παρέμενε ήρεμη μέχρι πριν κάμποσες δεκαετίες..

..δίχως να παραπέμπει στις σημερινές εικόνες

Στην Στήλη των Όφεων με συντροφιά….προβάτου ως κατοικίδιο ζώο

Στις μέρες μας ποτέ δίχως την συντροφιά φωτογραφικής μηχανής

Το σοκάκι Soğuk Çeşme στην βόρεια πλευρά της Αγίας Σοφίας. Χωμάτινοι δρόμοι και γαιδουράκια

Το τελείωμα του σοκακιού από την άλλη πλευρά. Φωτογραφία του 1929

Σήμερα εκεί βρίσκονται μουσεία, ξενοδοχεία και ιστορικές κατοικίες. Αριστερά η είσοδος πλέον του μουσείου χαλιών

Το μόνο που άλλαξε στις μέρες μας είναι η παρουσία καφετεριών και τουριστικών στεκιών

Λεωφορεία περνούσαν έξω από τον σταθμό του Σιρκετζί την δεκαετία του ’70

Στις μέρες μας η συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση γίνεται μέσω τράμ. Οι κάδοι με τα σκουπίδια απομακρύνθηκαν κυρίως λόγω της τρομοκρατικής απειλής

Ένα ναυτάκι ντυμένο στα λευκά κυριαρχεί στην φωτογραφία. Στο κέντρο της φωτογραφίας το τέμενος Ρουστέμ Πασά, δεξιότερα το Σουλειμανιγιέ και η Αιγυπτιακή Αγορά

Το Εμινονού παραμένει ένας από τους σημαντικότερους κόμβους και από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της Πόλης

Ενώ σε αρκετές φωτογραφίες φαίνονται καθαρά οι αλλαγές ή οι αλλοιώσεις της Πόλης, σε άλλες οι σκηνές μοιάζουν αμετάβλητες. Το κεντρικό σταυροδρόμι του Μπεσίκτας ανήκει σε αυτή την κατηγορία που ο χρόνος μοιάζει σχεδόν να έχει παγώσει.

Τότε…πριν περίπου 70 χρόνια..

..και τώρα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι διαφορές ελάχιστες

Η παρακάτω φωτογραφία αναμειγνύει την μεταβολή με την διαχρονικότητα. Η στήλη του Μαρκιανού κοσμεί την Πόλη για περισσότερα από 1500 έτη. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στις αρχές του περασμένου αιώνα αλλά σίγουρα μετά το 1908 καθώς ως τότε η στήλη βρίσκονταν σε κήπο αρχοντικού. Μετά από μεγάλη πυρκαγιά το ίδιο έτος ο χώρος πήρε την μορφή που διατηρεί ως τις μέρες μας, φυσικά με την προσθήκη δεκάδων πολυκατοικιών.

Η στήλη του Μαρκιανού τότε…

…και τώρα. Περιτριγυρισμένη από δεκάδες πολυκατοικίες και άσφαλτο

Μία παρόμοια περίπτωση είναι και η φωτογραφία από τον Άγιο Δημήτριο στα Ταταύλα. Εκτός από την αλλαγή στην είσοδο του μαντρότοιχου και το καμπαναριό, οι περισσότερες μεταβολές έγιναν εξωτερικά του χώρου του ναού. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.

Πιστοί προσέρχονται στον Άγιο Δημήτριο. Τα Ταταύλα πιο αραιοκατοικημένα και με πολλά δέντρα

Η σημερινή εικόνα από το ίδιο σημείο

 Με ενοχλεί πάρα πολύ το γεγονός οτι στις μέρες μας η περιβόητη ανάπτυξη και πρόοδος συντελείται δίχως να λαμβάνονται υπόψιν σημαντικότατα στοιχεία, όπως η περιβαντολογική και ανθρώπινη ιδαιτερότητα και παρουσία. Ίσως εκεί να οφείλεται το αδιέξοδο που δείχνει να πλησιάζει ο πολιτισμός, δηλαδή ο τρόπος του βίου, που έχουμε ασπαστεί. Η προτεραιότητα των αριθμών, των δεικτών ανάπτυξης και των ταχυτήτων λειτουργεί μερικώς ή πλήρως αποκομμένη από τον άνθρωπο, τις ανάγκες του και εις βάρος του περιβάλλοντος.

Στην γέφυρα του Ουν Καπανί που μοιάζει να είναι ακόμα ξύλινη. Στο βάθος ξεδιπλώνεται η ομορφιά της Πόλης πριν περίπου 80 χρόνια. Γυναίκα στο τιμόνι, δείγμα της μοντέρνας αντίληψης, της ισότητας και του κοσμοπολίτικου χαρακτήρα που διέθετε η Πόλη. Σήμερα στην Τουρκία δημιουργείται μία χρονογέφυρα αιώνων που σταδιακά οδηγεί σε έναν ισλαμικό περιορισμό της γυναίκας

Τα αυτοκίνητα κινούνται πλέον με άλλες ταχύτητες και σκοπούς. Εξάλλου η νέα γέφυρα του μετρό καταστρέφει την θέα. Τα στηρίγματά της είναι σαν παλούκια που μου καρφώνονται στην καρδιά

Και ενώ οι ταχύτητες αυξάνονται, ο χρόνος για επαφή και ενασχόληση με τα ουσιώδη της ζωής μειώνεται. Ελάχιστος χρόνος για σκέψη, για μεταφυσικές αναζητήσεις, για μία ζεστή ματιά, ένα χαμόγελο, ένα αμμουδερό ακρογυάλι…απλότητα, αφέλεια. Μια μικρή στιγμή που συνάμα διαρκεί μια αιωνιότητα. Όπως κάποτε στα θεμέλια του παλατιού του Βουκολέοντα.

Το παλάτι του Βουκολέοντα βρέχεται από την θάλασσα του Μαρμαρά. Ένα μικρό αμμουδερό ακρογυάλι και μια βαρκούλα. Ειδυλλιακό τοπίο γεμάτο απλότητα και ξεγνοιασιά

Σήμερα η γη έχει προχωρήσει περίπου 100 μέτρα μέσα στην θάλασσα. Με μικρό πάρκο αλλά και πολλά μέτρα ασφάλτου

Στάθηκα για πάρα πολύ ώρα μπροστά από το Παλάτι, θαυμάζοντας τον όγκο του, τα μεγάλα παράθυρα και τις διακοσμήσεις που έχουν απομείνει. Και καθώς παρατηρούσα όλο και πιο επίμονα τα βυζαντινά απομεινάρια, ξεκίνησα να δημιουργώ μία εικόνα από την φαντασία μου, μία οπτασία από τα παλιά. Ο ενοχλητικός ήχος των αυτοκινήτων ολοένα και εξασθενούσε, ώσπου χάθηκε εντελώς. Το πάρκο δίπλα από το Παλάτι καλύφθηκε και πάλι από αμμουδιά και παφλασμοί κυμάτων ακούστηκαν. Έμεινα ξυπόλητος, με τις πατούσες μου να μισοβουλιάζουν στην αμμουδιά και νοιώθοντας τον αφρό των κυμάτων να τα χαιδεύει.

Και κάπου εκεί ένα ακόμα βαρκάκι πλησίασε την μοναχική παραλία. Ένας άντρας κατέβηκε κρατώντας προσεκτικά μια τεράστια φωτογραφική μηχανή με τρίποδα. Αφού την τοποθέτησε κάπου προσεκτικά, ίσιωσε το καπέλο του, σκούπισε το κούτελο του και με ρώτησε:

-Τι κάνεις εδώ στην ερημιά νέε μου;

-Συγκρίνω φωτογραφίες του Τότε με το Τώρα, του απάντησα.

-Εεε, τότες να βάλω τα δυνατά μου να βγει πετυχημένη. Για κάμε όμως και εσύ λιγάκι στην άκρη, μου είπε με παιχνιδιάρικη φωνή.

Έβγαλε το καπέλο του, έστριψε το μουστάκι του, μου χαμογέλασε και με μαεστρία έχωσε το κεφάλι του κάτω από το μαύρο σκέπασμα της φωτογραφικής μηχανής του…

πηγή

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

Η επαναφορά της χερσονήσου της Κριμαίας στην Ρωσία μετά την γνωστή κρίση που ξέσπασε στην Ουκρανία, είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την αναμενομένη κάθοδο και κατάληψη από τους Ρώσους του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, υποστηρίζει σε δηλώσεις του που δημοσιεύονται στην τουρκική εφημερίδα MilliGazete, ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός, Halık İnalcık. Σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό, η Σεβαστούπολη είναι η αρχή της νέας καθόδου των Ρώσων προς το νότο, υλοποιώντας ένα παλιό ιστορικό αλλά και στρατηγικό αίτημα που ήθελε την Ρωσία να προχωρεί νότια και να γίνεται κυρίαρχος της Κωνσταντινούπολης και του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, ελέγχοντας έτσι τις διόδους προς μια ρώσικης κυριαρχίας Μαύρη Θάλασσα.

Ο Halık İnalcık επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η Τουρκία από τις εξελίξεις στη Ουκρανία και ισχυρίζεται ότι η ουκρανική κρίση έχει σαν βασικό στόχο την ίδια την Τουρκία και την παρουσία της Τουρκίας στην Μαύρη Θάλασσα και κυρίως στην τουρκική κυριαρχία των Στενών και του Βοσπόρου. Όπως αναφέρει  στις δηλώσεις του, ο βασικός στόχος των Ρώσων είναι η Κωνσταντινούπολη, η τσαρίδα των πόλεων και ο Βόσπορος, το παλιό όνειρο των Ρώσων από την εποχή  των Τσάρων

Για τους Τατάρους, ο İnalcık υποστηρίζει ότι είναι αμφιλεγόμενη η καταγωγή τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι μογγολικής καταγωγής και άλλοι τουρκικής. Ο ίδιος τους ανάγει στην τουρκογενή φυλή των Kıpçak, και αφού κάνει μια ιστορική αναδρομή στους πολέμους των Τατάρων με τους Ρώσους, συμπεραίνει ότι με την επικράτηση των Ρώσων στην Κριμαία το τελευταίο ανάχωμα των τουρκογενών, δηλαδή οι Τάταροι, ουσιαστικά πέφτει στα χέρια των Ρώσων ανοίγοντας τον δρόμο προς το νότο, δηλαδή προς την Κωνσταντινούπολη. Παράλληλα επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη με τον σχηματισμό της λεγόμενης Ευρασιατικής Ένωσης, στη οποία κυριαρχεί η Ρωσία και στην οποία μετέχουν ενεργά  πολλές χώρες της κεντρικής Ασίας που στηρίζουν αυτή την αναμενόμενη κάθοδο των Ρώσων προς τα νότια και κυρίως προς την Κωνσταντινούπολη. Ο στόχος των Ρώσων, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, είναι η δημιουργία μιας μεγάλης επικράτειας από την Πολωνία μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάτι που σε πολλούς θυμίζει την παλιά Σοβιετική Ένωση. Η συμμετοχή στη Ευρασιατική Ένωση και τουρκογενών χωρών, όπως το Ουζμπεκιστάν,  το Κιργιζιστάν και κυρίως το Καζακστάν, που είναι από πιο τα βασικά μέλη της Ένωσης, είναι ένα σημαντικό στοιχείο που δείχνει πως η προσπάθεια που είχε αναπτύξει παλαιότερα η Τουρκία να συνδεθεί στρατηγικά με αυτές τις χώρες, έχει αποτύχει πλήρως. Ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα είναι, όπως αναφέρει ο Halık İnalcık, ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Κριμαία και θα προχωρήσει προς τα νότια σύμφωνα με ένα παλιό ρωσικό στρατηγικό σχέδιο και με την ουσιαστική βοήθεια της Ευρασιατικής Ένωσης για την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης και την επανεγκαθίδρυση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αυτή την φορά υπό τη προστασία του ρωσικού γένους.

Ο Τούρκος ιστορικός χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου για την Τουρκία, καταλήγοντας πως η ουκρανική κρίση θα έχει σαν μεγαλύτερο θύμα όχι κανένα άλλο, αλλά την ίδια την Τουρκία, μια Τουρκία που σήμερα σπαράσσεται από έντονες εσωτερικές και διασπαστικές  διαμάχες οι οποίες κλυδωνίζουν αυτό το ίδιο το οικοδόμημα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις μάλιστα, όπως υποστηρίζεται, θα είναι ραγδαίες μέσα στο 2014, μια από τις πιο κρίσιμες χρονιές, που θα  απειλήσει με πλήρη διάσπαση και κατατεμαχισμό της Τουρκίας.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

―Ὅλους μᾶς σέρνουν, λίγο ἢ πολύ, οἱ γυναῖκες, ἐξάδερφε Γιαννιό, παρετήρησε γελῶν ὁ γερο-Κονόμος ― ὅστις ὅμως δὲν ἦτο βέβαιος ἂν ἀλήθευε τὸ πρᾶγμα διὰ τὸν ἑαυτόν του· ἦτο ἄνθρωπος μὲ ἰσχυρὰν θέλησιν.
―Ἐμένα ὄχι! ἐκαυχήθη ὁ κὺρ Γιαννιός.
―Τόσο τὸ χειρότερο, εἶπεν ἡ Νταντώ. Γιατὶ ἂν σὲ κουμαντάριζε ἡ πρώτη γυναίκα, θὰ εἶχες τώρα κατάσταση...
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Παλεύω με τον Θεό, ερίζω μαζί Του, σχεδόν γίνομαι βλάσφημος...

 
Γέροντας Σωφρόνιος  του έσσεξ

 ...βρίσκομαι σε διαρκή πάλη για την εσωτερική μου ελευθερία , σε συνεχή αναζήτηση λύσεως πολλών αντιφάσεων και αποριών.
Η πάλη αυτή παίρνει κατά καιρούς μέσα μου τον χαρακτήρα πάλης με τον ίδιο τον Θεό , παρόλη την συνείδηση τής άκρας μηδαμινότητας μου.

Κάποτε προσεύχομαι με ήρεμο θρήνο, συχνά όμως ως παράφρων παλεύω, επιμένω, απαιτώ, ερίζω, σχεδόν γίνομαι βλάσφημος.
Παρόλο τον θεομάχο χαρακτήρα της ζωής μου, αγαπώ τον Θεό ως τα έσχατα της υπάρξεως μου και αφήνω σε Αυτόν την τελευταία κρίση, γιατί Αυτός διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου.

Η αγάπη για τον κόσμο, για τον άνθρωπο με ωθεί σε πάλη με τον Θεό.
Αφήνω το πνεύμα αυτής της πάλης με τον Θεό να ενεργήσει στην ψυχή ελεύθερα και παρατηρώ πως όταν συναντήσει κάποιο αδιαπέραστο τείχος ,πέφτει συντετριμμένο, και τότε πειθομαι πως η αγάπη μου για τον Θεό είναι ακόμα βαθύτερη.

Παλεύω με τον Θεό, ερίζω μαζί Του, τον στενοχωρώ με την θρασύτητα μου στην πάλη για τα πεπρωμένα των ανθρώπων αλλά τελικά όποια κι αν είναι η μοίρα όλης της ανθρωπότητας , όλου τού κόσμου, όλης τής κτίσεως, τον Θεό αγαπώ με μοναδική, αληθινή και αιώνια αγάπη.

  4.9.1945
Αγώνας θεογνωσίας σελ. 298 

''Μοναξιά όσο είναι αναγκαίο, κοινή ζωή όσο είναι εφικτό''.

Αφιερωμένο στη Σαλογραία !

Η «αριστερά» νομιμοποίησε την πολεμική διαλεκτική του 4ου Ράιχ…

Στην Ουκρανία το έγκλημα του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού αποτελεί έναν κρίκο, πιο σφυρηλατημένο (τελειοποιημένο), στην αλυσίδα των μεγάλων εγκλημάτων, κατά της ανθρωπότητας: Δεν μπορεί, συνεπώς, να αποσπάσεις αυτό το έγκλημα από τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ των εγκλημάτων του πλανητικού φασισμού (Νέα Τάξη)
Στο προηγούμενο κείμενό μας, «Ουκρανία και αριστερά», επισημαίναμε τούτο:
Πολλοί σήμερα, από το χώρο της «αριστεράς» που ταρακουνήθηκαν από το πραξικόπημα στην Ουκρανία και διακρίνουν το μακάβριο πρόσωπο του ιμπεριαλισμού εκεί, αφήνουν στο απυρόβλητο τη «ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ» της αλυσίδας των εγκλημάτων της Νέας Τάξης.

Το σπουδαιότερο: Κλείνουν τα μάτια στο γεγονός ότι είναι η ίδια «αριστερά» (στις σοσιαλδημοκρατικές, ευρω-κομμουνιστικές, σταλινογενείς και «ακροαριστερές» αποχρώσεις της) που ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ αυτή τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ της πλανητικής, φασιστικής κακουργίας.

Δεν μπορεί, όμως, η Επαναστατική Σκέψη να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά εάν δεν αποκαλύψει αυτή τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ του σύγχρονου, ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού και το συνακόλουθα «αριστερό δράμα: Την Επικύρωση αυτής της «διαλεκτικής» του πλανητικού φασισμού (Νέα Τάξη) από την «αριστερά».

Δεν μπορεί να αναγεννηθεί και να ΥΠΑΡΞΕΙ Αριστερά, αν δεν βγούνε στην επιφάνεια τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ αυτής της «αριστεράς»…

Αν δεν ξετυλίξουμε το μίτο της Αριάδνης από την αρχή…


Και η αρχή, η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΜΗ, της νεοταξικής διαλεκτικής του ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ, αλλά και της «αριστερής» ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ είναι τα Βαλκάνια και η αποτέφρωση της Γιουγκοσλαβίας.

Αυτήν την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΟΜΗ, αλλά και τη διαλεκτική της συνέχεια ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ η «αριστερά»: Νομιμοποίησε, συμμετέχοντας μάλιστα και ενεργά (αναπαράγοντας όλα τα νέα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης), στο ΕΓΚΛΗΜΑ και στις νέες φασιστικές και πολεμικές μεθόδους του πλανητικού ιμπεριαλισμού.

Το ΣΥΝΟΛΟ, σχεδόν, της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του ευρω-κομμουνισμού και των «υπέρ-αριστερών», είχε ταχθεί, άμεσα ή έμμεσα, στο πλευρό του ΝΑΤΟ.

Το ΣΥΝΟΛΟ αυτών των δυνάμεων ΕΠΙΚΥΡΩΣΕ το διαμελισμό των Βαλκανίων, την αλλαγή συνόρων, την αποτέφρωση της Γιουγκοσλαβίας: Τις μοχθηρές αυτές στρατηγικές («Διαλεκτική») του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη).

Τα ιδεολογικά και πολιτικά λάβαρα αυτής της νέας ιμπεριαλιστικής θηριωδίας ήταν: Τα «ανθρώπινα δικαιώματα», τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», «η εθνική αυτοδιάθεση», ο «αντιεθνικισμός», ο «αντιρατσισμός» και CIA…

Στην πρώτη γραμμή η «αριστερά» κρατούσε αυτά τα λάβαρα…

Στην Ελλάδα επειδή ήταν δύσκολο να συνταχθεί κανείς απροκάλυπτα υπέρ του ΝΑΤΟ, η πλειονότητα της ροζ «αριστεράς» και των «αριστεριστών» κατέφυγε στο δόλιο τέχνασμα των «ίσων αποστάσεων»: «Ούτε με τους λύκους, ούτε με τα αρνιά».

Βεβαίως και εδώ οι εραστές των «ίσων αποστάσεων» (οι «αμερόληπτοι»), μεροληπτούσαν σκανδαλωδώς υπέρ του ΝΑΤΟϊκού εφιάλτη, πάλι δολίως: Μιλούσαν μόνο για τα εγκλήματα του Μιλόσεβιτς.

Πρακτικά καθαγίαζαν το τερατώδες ΕΓΚΛΗΜΑ του πλανητικού φασισμού. Με γενικόλογες και υποκριτικές ηθικές αφαιρέσεις μιλούσαν κατά του πολέμου (ΓΕΝΙΚΑ) και υπέρ της «αλήθειας», μεταθέτοντας την πολεμική ΝΑΤΟϊκή ΦΡΙΚΗ στις «αποκαλύψεις» και την «απανθρωπιά» του «αιμοσταγούς» Μιλόσεβιτς…

Και όλα τα μετέπειτα μεγάλα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ της πλανητικής θηριωδίας, η «αριστερά» τα νομιμοποίησε και επικύρωσε με τις ίδιες συνταγές.

Στο Αφγανιστάν το ίδιο…

Το ίδιο και στη διπλή ισοπέδωση του Ιράκ…

Η ίδια συνταγή και στην πολεμική κακουργία του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων…

Και στο Σχέδιο Ανάν πάλι αυτή η «αριστερά» στο πλευρό της Νέας Τάξης ήταν…

Πολλά τα παραδείγματα…

Το σημερινό πραξικοπηματικό έγκλημα στην Ουκρανία αποτελεί τη ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ μετεξέλιξη αυτής της νεοταξικής βαρβαρότητας που νομιμοποίησε και επικύρωσε η «αριστερά»: Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτή την αλυσίδα, να περάσουμε πάνω από όλα αυτά και να περιορίζουμε τον προβληματισμό μας μόνο στον τωρινό κρίκο…

Αλλά και εδώ οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται (ιδιαίτερα από αγωνιστές ΕΝΤΟΣ του ΣΥΡΙΖΑ) είναι λειψοί: Αφήνουν στο απυρόβλητο την ίδια επίσημη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να κινείται μέσα στα ίδια καλούπια του πλανητικού ιμπεριαλισμού. Συνεχίζει να αναπαράγει τους μύθους της Δύσης για την Ουκρανία.

Έγραφε η «Αυγή» πριν από λίγες μέρες (5/3):

«Η ουκρανική επανάσταση αποτελεί τομή τόσο για την ίδια τη χώρα όσο και για τον υπόλοιπο μετακομμουνιστικό κόσμο. Μέχρι σήμερα, οι μόνες μαζικές αντιδράσεις στα διεφθαρμένα και ολιγαρχικά καθεστώτα της περιοχής ήταν οι "χρωματιστές" επαναστάσεις - δηλαδή, οι ειρηνικές κινητοποιήσεις υπέρ μιας σταδιακής μετάβασης προς ένα κράτος δικαίου. Η ουκρανική επανάσταση είναι λοιπόν η πρώτη που ανατρέπει βίαια ένα καθεστώς - προέκταση της πρώην ΕΣΣΔ».

Τα ίδια δεν λένε η Τιμοσένκο, η αμερικανική αυτοκρατορία, οι αξιωματούχοι της ΕΕ και όλο το σκυλολόι του διεθνούς ιμπεριαλισμού;;;

Και ποιο είναι το αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ; «διακρατικές ενώσεις» οι οποίες θα προωθήσουν στην Ουκρανία «μια βιώσιμη δημοκρατική, πολιτική λύση στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου»!!!

Δηλαδή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καταπίνει το ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ και ζητά από τα όργανα του διεθνούς ιμπεριαλισμού («διακρατικές ενώσεις») μια λύση του «διεθνούς Δικαίου» (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ): Αυτό είναι το «διεθνές Δίκαιο» της ιμπεριαλιστικής «νομιμότητας» και «δημοκρατίας»!!!

Κάποιοι εξεγείρονται από τα εφιαλτικά γεγονότα στην Ουκρανία, αλλά η «επανάστασή» τους μένει στη μέση. Δεν τολμούν να βάλουν το μαχαίρι την πληγή…

Έτσι, όμως, δεν πάμε ΠΟΥΘΕΝΑ…

πηγή 

Η μαγεία της Ιαπωνίας αναλλοίωτη στους μοντέρνους καιρούς

Το παρακάτω βίντεο είναι ενα πολύ καλό παράδειγμα πως μια χώρα με μεγάλη ιστορία και παράδοση μπορεί να κρατήσει την ιδιαιτερότητά της. Κατι που η Ελλάδα έχει χάσει με ευθύνη όλων μας.

πηγή

Κρέας και τυρί μικραίνουν τη ζωή –Μια έρευνα χτυπάει καμπανάκι

Τα νέα δεν είναι ευχάριστα για όλους όσοι ακολουθούν μια δυτικού τύπου διατροφή πλούσια σε μπριζόλες, μπιφτέκια και άλλα τρόφιμα ζωικής πρωτεΐνης.

 
Δυο νέες έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή πλούσια σε κρέας και τυρί όταν καταναλώνεται στη μέση ηλικία μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης.
Ωστόσο σε μια εντυπωσιακή εξέλιξη η ίδια ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι η κατανάλωση πολλών πρωτεϊνούχων τροφίμων σε μεγάλη ηλικία μπορεί να οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα.
«Η έρευνα δείχνει ότι μια χαμηλή σε πρωτεΐνη διατροφή στη μέση ηλικία είναι χρήσιμη για την πρόληψη του καρκίνου και της συνολικής θνησιμότητας» εξηγεί η Eileen Crimmins εκ των συγγραφέων της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. «Ωστόσο προτείνουμε επίσης ότι στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να είναι σημαντική η αποφυγή μιας διατροφής χαμηλής σε πρωτεΐνη προκειμένου να διατηρηθεί ένα υγιές βάρος και να μειωθεί η ευπάθεια» εξηγεί η ίδια.
Τα ευρήματα και των δυο ερευνών δημοσιεύθηκαν στην ιατρική επιθεώρηση Cell Metabolism. 
Στην πρώτη έρευνα οι ειδικοί εξέτασαν στοιχεία από 6.800 μεσήλικες και μεγαλύτερης ηλικίας ενήλικες από τις Η.Π.Α. Διαπίστωσαν ότι οι μεσήλικες που κατανάλωναν περισσότερο από το 20% των θερμίδων τους από ζωικές πρωτεΐνες – κυρίως κρέας και γαλακτοκομικά – είχαν τέσσερις φορές αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο ή διαβήτη. Επίσης ο κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία μέσα στα επόμενα 18 χρόνια ήταν διπλάσιος συγκριτικά με όσους ακολουθούσαν μια διατροφή με λίγες πρωτεΐνες.
Ακόμη και οι μεσήλικες με μέτρια κατανάλωση ζωικής πρωτεΐνης είχαν τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο σύμφωνα με τους ερευνητές.
Από την άλλη μεριά ο κίνδυνος ήταν πολύ χαμηλότερος ή ανύπαρκτος για τους 50αρηδες που κατανάλωναν μια διατροφή πλούσια σε φυτικής προέλευσης πρωτεΐνες. 
H εικόνα ήταν αντίστροφη για τους άνω των 65 ετών που έτρωγαν υψηλές ποσότητες ζωικής πρωτεΐνης: είχαν 60% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο και 28% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία συγκριτικά με τους ηλικιωμένους που δεν έτρωγαν κρέας και γαλακτοκομικά.
Μια δεύτερη έρευνα των ιδίων επιστημόνων που αυτή τη φορά έγινε σε ποντίκια, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνες και χαμηλή σε υδατάνθρακες οδήγησε σε μείωση του προσδόκιμου ζωής των τρωκτικών.
Συνολικά τα ευρήματα των ερευνών καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή με πολλές ζωικές πρωτεΐνες είναι σχεδόν τόσο επιβαρυντική για την υγεία όσο το κάπνισμα.

Πηγή

Μήπως είχαν δίκιο οι Εικονομάχοι;

Αυτός ο προβληματισμός υπάρχει σε αρκετούς συνανθρώπους μας, καθώς έχουμε τόσο μεγάλη χρονική απόσταση από την Εικονομαχία και δε ζήσαμε στο πετσί μας τα γεγονότα. Έτσι, συχνά επηρεαζόμαστε από διάφορες ερμηνείες και νομίζουμε:

α) ότι οι εικονομάχοι αυτοκράτορες είχαν αγαθά κίνητρα για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις (ενώ δεν ήταν έτσι) και ότι οι μοναχοί υποστήριξαν την "εικονολατρία" για να διατηρήσουν τα προνόμια και τις περιουσίες των μοναστηριών τους (πράγμα επίσης λανθασμένο, γιατί οι άγιοι μοναχοί που αντιστάθηκαν στους εικονομάχους ΕΧΑΣΑΝ όλα τα προνόμια και τις περιουσίες τους -αν είχαν- και επιπλέον υπέστησαν βασανιστήρια, εξορίες, ακρωτηριασμούς, θάνατο),

β) ότι στην Εικονομαχία τελικά νίκησαν οι "εικονολάτρες". Όχι: οι ορθόδοξοι είμαστε εικονόφιλοι, όχι εικονολάτρες, δηλαδή φίλοι των εικόνων, όχι λάτρεις τους.

Ας διευκρινίσω εδώ ότι στην Ορθοδοξία (βάζω μέσα και την αρχαία Εκκλησία, των πρώτων 1000 ετών, γιατί η Ορθοδοξία είναι η ιστορική συνέχειά της) έχει ΜΙΑ λατρευτική πράξη: τη θεία λειτουργία (=που δεν είναι "κάθε" τελετή μέσα στο ναό, αλλά ΜΟΝΟ όταν τελείται το μυστήριο της θείας Μετάληψης ή θείας Κοινωνίας ή θείας Ευχαριστίας). Η θεία λειτουργία λοιπόν απευθύνεται πάντα και μόνο στο Θεό, όχι στην Παναγία, σ' έναν άγιο, σε εικόνα ή στο σταυρό κ.τ.λ. Γι' αυτό λέμε ότι μόνο το Θεό λατρεύουμε (τον Τριαδικό - δηλ. και το Χριστό, που είναι Θεός), όχι την Παναγία, αγίους, αγγέλους, εικόνες, ιερά λείψανα, σταυρό ή οτιδήποτε άλλο. Αυτά τα σεβόμαστε, τα τιμάμε αλλά δεν τα λατρεύουμε.

Επίσης πολλοί πέφτουμε στην παγίδα να σκεφτούμε "εικονομαχικά", επηρεασμένοι από προτεσταντικά κηρύγματα εναντίον των εικόνων.

 Λέμε: είναι πνευματική αδυναμία να προσκυνάς μια εικόνα, αυτό το έκανε η αγράμματη γιαγιά μου, ΟΧΙ ΕΓΩ, που είμαι μορφωμένος και ορθολογιστής! Αυτό που "είμαι" στην πραγματικότητα είναι εγωιστής, όχι σοφός.

Μια χαρακτηριστική εικόνα από την Ιστορία της Εκκλησίας: το μαρτύριο των μοναχών του Αγίου Όρους το 13ο αιώνα, που αντιστάθηκαν στην προσπάθεια του αυτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγου να "ενώσει" την Ορθόδοξη Εκκλησία με τον Πάπα (με γενικό αρχηγό όλων των χριστιανών τον Πάπα) για να λάβει βοήθεια εναντίον των Τούρκων.

Λέμε επίσης: είναι παράλογο να γίνονται θαύματα από εικόνες, άρα ΟΛΕΣ οι σχετικές μαρτυρίες είναι ΨΕΜΑΤΑ, και μάλιστα τις κατασκευάζουν παπάδες για να ροκανίζουν τα λεφτά του κοσμάκη.

Κι όμως, η πείρα των αιώνων έχει αποδείξει ότι ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι κάνουν θαύματα μέσω των εικόνων τους. Τώρα, αν εσύ, σοφέ και μορφωμένε αδελφέ μου, θέλεις να λες στον εαυτό σου ότι "είναι όλα ψέματα και απάτες" (λες και έχεις εξετάσει "όλες" τις περιπτώσεις - ή έστω μία περίπτωση), δικαίωμά σου. Να ξέρεις όμως ότι το λες επειδή θέλεις να το πιστεύεις, όχι γιατί το "απέδειξες" ή το "ανακάλυψες"...

Τις εικόνες τις χρειαζόμαστε, όσο χρειαζόμαστε τις φωτογραφίες των αγαπημένων μας προσώπων (τέτοια πρόσωπα, αγαπημένα, είναι και ο Χριστός, η Παναγία και οι άγιοι). Δεν ξέρεις κανένα που κρατάει στο πορτοφόλι του φωτογραφία των πιο δικών του προσώπων (π.χ. συζύγου, παιδιών); Δεν έχεις δει ποτέ κάποιον να φιλάει μια φωτογραφία ή να της μιλάει, ίσως κλαίγοντας για την απουσία του προσώπου που εμφανίζεται σ' αυτήν; Μήπως τρελάθηκε; Όχι βέβαια, ξέρει ότι η φωτογραφία είναι ένα άψυχο χαρτί, αλλά ΓΙ' ΑΥΤΟΝ δεν είναι μόνο άψυχο χαρτί: είναι εκπρόσωπος και συμβολική παρουσία του προσώπου που εικονίζεται. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τις εικόνες.

Ας σημειωθεί ότι προτιμάμε τις εικόνες από τις φωτογραφίες, ακόμη και των σύγχρονων αγίων, που έχουμε ΚΑΙ φωτογραφίες τους, γιατί η ορθόδοξη εικόνα παριστάνει τον άνθρωπο εντός του θείου Φωτός, μέσα στη Βασιλεία του Θεού - γι' αυτό π.χ. οι άγιοι δε ρίχνουν σκιά (στις κανονικές ορθόδοξες εικόνες φυσικά, όχι στις δυτικότροπες), γιατί το άκτιστο Φως βγαίνει από παντού, όχι από ένα σημείο, ώστε να ρίχνει σκιά...

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, μεγάλος ποιητής, μουσικός και συγγραφέας του 8ου αιώνα, τρομερά μορφωμένος, έχασε το χέρι του επειδή έγραφε υπέρ των εικόνων. Τοποθέτησε το κομμένο χέρι στη θέση του και προσευχήθηκε όλη νύχτα στην Παναγία. Το πρωί είχε αποκατασταθεί. Γι' αυτό φιλοτέχνησε την εικόνα της Παναγίας Τριχερούσας, προσθέτοντας στην εικόνα τη ζωγραφιά του χεριού του. Το χρυσό φόντο στις εικόνες των αγίων συμβολίζει το θεϊκό Φως.

 

Έτσι περιγράφει το όραμά του (περιγραφή που ταιριάζει με εκείνες των αγίων) ο Αμερικανός βουδιστής ιερέας Nilus Stryker, που μετά από ένα πολυήμερο ορθόδοξο πνευματικό βίωμα, άφησε το βουδισμό και έγινε ορθόδοξος χριστιανός (η αφήγησή του εδώ):

Μόλις ξεστόμισα εκείνες τις λέξεις, συνέβη κάτι το απίστευτο. Προσπαθήστε να καταλάβετε, πως δεν διαθέτω καμία αίσθηση του πρέποντος σε όσα περιγράφω. Δεν κατέχω καν τον τρόπο να εξηγήσω πώς ή γιατί συνέβη αυτό που συνέβη. Είμαι ο πλέον βλάκας. Δεν έχω καν το δικαίωμα να προσπαθήσω να εξηγήσω τι έγινε, ούτε και να προσπαθήσω να πω ότι εγώ – κατ’ οιονδήποτε τρόπο – κατανοώ ή αξίζω αυτό που έγινε. Πάντως, μόλις πρόφερα εκείνες τις λέξεις, γέμισα με ένα απαλό Φως. Ξέρω, είναι δύσκολο να κατανοηθεί, αλλά εγώ πράγματι γέμισα από αυτό το Φως. Δεν ήταν «ορατό» με την συνηθισμένη έννοια. Ήταν μια φωτεινότητα που με γέμιζε. Δεν μπορώ να περιγράψω εκείνο το Φως, ούτε να περιγράψω πώς ένα φως μπορεί να κουβαλάει μια «γνώση», πάντως εγώ ήξερα πως ένα Φως είχε διεισδύσει μέσα μου, και μάλιστα με γνώριζε προσωπικά. Ξέρω πως αυτό ακούγεται απίστευτο, αλλά συνέβη. Το Φως όχι απλώς με γνώριζε εμένα, τον Nilus, τον αψίθυμο γερο-παράξενο, που όλα τα είχε θαλασσώσει, αλλά με αγαπούσε κιόλας – με αγαπούσε πραγματικά.

πηγή

***

Με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας λοιπόν (Α΄ Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής) αποτολμώ ένα μικρό αφιέρωμα στο ζήτημα των εικόνων και της Εικονομαχίας, παραπέμποντας στα παρακάτω άρθρα (από την Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, μια συντροφιά μελετητών που πολλοί απ' αυτούς προσήλθαν στην Ορθοδοξία από αιρέσεις ή άλλες θρησκείες, μετά από έρευνα για την αλήθεια):

• Είναι οι άγιες εικόνες είδωλα;
• Είναι λατρεία η προσκύνηση;
• Εικονική οντολογία
• Εικόνες στον αρχαιότερο Χριστιανικό ναό
• Εικονοκλάστες: Οι συντηρητικοί τής Ορθοδοξίας
• «Εικονομαχία, η αναστήλωση των εικόνων και μια… υποκριτική ιστορία»
• Επεξηγήσεις για την τιμή προς τον Σταυρό, την ύλη και την Παναγία
• Τιμάται ως αγία η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία;
• Περί εικόνων μέρος 1ο: Οι άγιες εικόνες, ως προϊόν Χαρισματικής εμπειρίας της Εκκλησίας
• Περί εικόνων μέρος 2ο: Η διάκριση κτιστού - Ακτίστου και η Θεολογία τής Εικόνας
• Περί εικόνων μέρος 3ο: Η έλλειψη ορατού ομοιώματος τού Θεού, ως αιτία τής απαγόρευσης τού Νόμου
• Περί εικόνων μέρος 4ο: Η απεικόνιση όσων είδαμε επιτρέπεται!
• Περί εικόνων μέρος 29ο: Ιστορικές μαρτυρίες αγίων Πατέρων υπέρ αγίων Εικόνων. Η ιστορική μαρτυρία τής αιμορροούσας
• Περί εικόνων μέρος 30ο: Ιστορικές μαρτυρίες υπέρ αγίων Εικόνων
• Περί εικόνων μέρος 31ο: Αγιογραφικά επιχειρήματα τού αγίου Λεοντίου Νεαπόλεως
• Έλλογη Απεικόνιση
• Θεολογία της Εικόνας και ενανθρώπιση του Θεού Λόγου
• Αρχές Αγιογραφίας Η Εικόνα τής Παναγίας
• Το περιγραπτό τής ανθρώπινης φύσεως τού Θεού Λόγου και οι άγιες Εικόνες
• Θεολογία τής Εικόνας Μάθημα 2ο: Η αγία εικόνα τής Γέννησης τού Χριστού
• Θεολογία τής Εικόνας Μάθημα 3ο: Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου
• Θεολογία τής Εικόνας Μάθημα 4ο: Η αγία εικόνα τής Υπαπαντής τού Χριστού
• Νοθείες αρχαίων και νέων Εικονομάχων, σε κείμενα αγίων Πατέρων περί εικόνων

Χορεύοντας στον αέρα: Οι απίστευτοι σχηματισμοί των ψαρονιών

Προσοχή στα ελεύθερα Wi-Fi hotspots -Σοβαροί κίνδυνοι για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων

Τον κώδωνα του κινδύνου χτυπάει η Europol για τα ελεύθερα Wi-Fi hotspots, καθώς υποστηρίζει πως ενέχουν κινδύνους για την ασφάλεια της επικοινωνίας μας και των προσωπικών μας δεδομένων.
Η κεντρική ευρωπαϊκή αστυνομική υπηρεσία για την καταπολέμηση του εγκλήματος. Όπως τόνισε ο επικεφαλής του Τμήματος Κυβερνοασφαλείας της Europol, Τρόελς Ερτινγκ, τα «ευαίσθητα» δεδομένα και οι προσωπικές μας πληροφορίες δεν πρέπει να διακινούνται μέσω ελευθέρων δημοσίων Wi-Fi hotspots καθώς μπορεί άνετα να υποκλαπούν από χακερ.
«Μην μοιράζεστε πληροφορίες και ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα διαμέσου ελεύθερων και δημόσιων Wi-Fi hotspots», τονίζει στο BBC ο Ερντινγκ, λέγοντας πως αυτά πρέπει να στέλνονται μόνο με χρήση ασφαλών δικτύων και, ιδανικά, από τον προσωπικό υπολογιστή του καθενός στο σπίτι του.
Η προειδοποίησή του έρχεται, όπως είπε ο ίδιος, μετά την αύξηση των επιθέσεων με χρήση δημοσίων Wi-Fi δικτύων. Για τις επιθέσεις χρησιμοποιούνται ήδη γνωστές τεχνικές υποκλοπής δεδομένων μέσω wifi σαν το «Man in the middle» («ο μεσάζοντας») στο οποίο ο χάκερ μπαίνει ανάμεσα στον χρήστη και το hotspot υποκλέπτοντας την μεταξύ τους κίνηση δεδομένων. Ένας άλλος τρόπος είναι να «σηκώσει» ο ίδιος ο επιτιθέμενος ένα κακόβουλο hotspots για να παγιδεύσει τα θύματα του και να κλέψει τα στοιχεία όσων συνδεθούν σε αυτά.