Σαμπιχά Σουλεϊμάν: Οι γελοιότητες περί ακροδεξιάς και οι δήθεν αριστεροί καθηγητές πανεπιστημίου

Χεκίμογλου Αχιλλέας 
Η αποπεμφθείσα υποψήφια ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για πιέσεις από το τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής

Για δήθεν αριστερούς καθηγητές πανεπιστημίου που «μας μαλώνουν που επιμένουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τσιγγάνοι», για «ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου που μας πιέζουν, με νύχια και δόντια, να ομολογήσουμε τουρκική καταγωγή» και για την «γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς» μιλά η κυρία Σαμπιχά Σουλεϊμάν, σε δήλωσή που εξασφάλισε η ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος».

«Δεν απαντώ στα περί ακροδεξιάς και δικτύων. Τα λέγουν όσοι δεν με γνωρίζουν. Με πληγώνει γιατί δεν είχα ποτέ μου σχέση με αυτόν τον πολιτικό χώρο, αλλά δεν θα απαντήσω. Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς» σημειώνει.

«Καταλαβαίνουμε ότι με τη δράση μας φτιάξαμε τη δική μας κοινωνία πολιτών, βοηθήσαμε τους Δροσερίτες να καταλάβουν ότι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στον αγώνα μας αυτό βρεθήκαμε αντιμέτωποι όχι μόνο με τον απύθμενο ρατσισμό μερίδας του τοπικού τύπου, αλλά και με τα ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου που μας πιέζουν, με νύχια και δόντια, να ομολογήσουμε τουρκική καταγωγή, από φόβο μήπως χάσει τη συσπείρωση και τη συνοχή της η μειονότητα» συνεχίζει.

«Δυστυχώς, με δηλώσεις τους, δήθεν αριστεροί καθηγητές πανεπιστημίου μας μαλώνουν που επιμένουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τσιγγάνοι. Δεν έχουν βέβαια πατήσει το πόδι τους στο Δροσερό. Σιχαίνονται να πιούν ένα καφέ στα γραφεία του συλλόγου μας. Προτιμούν την ασφάλεια του Κολωνακίου. Μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμες μονάδες στα παιγνίδια εντυπώσεων που θέλουν να παίξουν. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πριν ένα χρόνο οι τοπικές αρχές με απροκάλυπτό ρατσιστικό μένος έκλειναν το μοναδικό κέντρο εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης στον οικισμό που έδινε καθημερινά ένα πιάτο φαγητό, ζεστή αγκαλιά και φροντίδα για τα τσιγγανόπουλα του Δροσερού; Τότε είχαμε την ευκαιρία να μετρήσουμε αυτούς που αληθινά νοιάζονται για μας, που δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι στους μηχανισμούς που καταδυναστεύουν τον τόπο» επισημαίνει η κυρία Σουλεϊμάν.

«Με ενοχλεί που οι ιδέες τους περνούν για αριστερές. Ελπίζω πάντως, μετά την αδέξια, αλλά όντως συγκινητική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αντιληπτή στην Αριστερά η φωνή των τσιγγάνων της Θράκης, εμάς που είμαστε η μειονότητα της μειονότητας, εμάς των ταπεινών, να κατάλαβαν ότι υπάρχουμε» υπογραμμίζει.

Η κυρία Σουλεϊμάν ζητεί «να γίνει κατανοητή από την Αριστερά η δυναμική που προέρχεται από τους απλούς ανθρώπους του χωριού μας και σκοπεύει να γιατρέψει βαθιές πληγές που, δεκαετίες ανήθικης πολιτικής και συναλλαγής με το προξενείο, μας κρατούν στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας και ομήρους των γνωστών υπηρεσιών της Τουρκίας».

Επίσης, εκφράζει την ευχή της «κάποιοι "αριστεροί" που διέπρεψαν εναντίον μας τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τον αβυσσαλέο τους ρατσισμό και την απέχθεια που νιώθουν απέναντι σε αμόρφωτες τσιγγάνες, που τολμούν να κάνουν πολιτική για να βελτιώσουν τη ζωή των παιδιών τους και τις συνθήκες ύπαρξης των συγχωριανών τους».

«Ας αναρωτηθούν λοιπόν ποιους εξυπηρετούν με τους ψευδείς και συκοφαντικούς σε ορισμένες περιπτώσεις ισχυρισμούς τους σε βάρος μου όταν την ίδια επίθεση δέχτηκα από ακροδεξιές ομάδες στο Διαδίκτυο» επισημαίνει.

«Οι πανηγυρισμοί τους για την κατάληξη της υποψηφιότητάς μου μπορεί να προκαλούν προσωρινά θλίψη στους Ρομά της χώρας αλλά δεν μας απογοητεύουν. Νίκησαν μια γυναίκα τσιγγάνα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ρομά, αλλά δεν θα σταματήσουν τον αγώνα μας. Προτίμησαν να μη διαταράξουν τις σχέσεις τους με το τουρκικό προξενείο που είναι πιο σημαντικό από εμάς τους ασήμαντους τσιγγάνους της Θράκης» σημειώνει.

«Η επίθεση και οι συκοφαντίες που δέχθηκα με αφορμή την υπόδειξή μου ως υποψηφίας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ξαφνιάζουν. Από τη στιγμή που οι γυναίκες Ρομά του Δροσερού αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για τη μόρφωση και τη βελτίωση της ζωής των παιδιών μας, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, δεχτήκαμε τις πιο εξωφρενικές επιθέσεις από πολλές πλευρές του τύπου, τουρκικού και ελληνικού, αλλά και των τοπικών αρχών της πόλης και του νομού» αναφέρει η κυρία Σουλεϊμάν.

«Δεν μετανιώνουμε, που χάρη στο εκπαιδευτικό έργο που προσφέραμε, υπερτριπλασιάστηκε ο αριθμός των Ρομά μαθητών και μειώθηκε δραστικά η σχολική διαρροή μεταξύ των μαθητών μας. Βοηθήσαμε έτσι στη δημιουργία και δεύτερου δημοτικού σχολείου καθώς και γυμνασίου. Δεν μετανιώνουμε που, για πρώτη φορά στην ιστορία του οικισμού μας, τα παιδιά μας φοιτούν στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο» συνεχίζει.

«Οι επιθέσεις, που λόγω της υποψηφιότητάς μου αναζωπυρώθηκαν, οφείλονται πάντα στους ίδιους λόγους: είμαστε κάτοικοι του πιο υποβαθμισμένου τόπου της χώρας μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πολίτες. Στις ειλικρινείς τους εξομολογήσεις, πολλοί τοπικοί άρχοντες μιλούν για μπουλντόζες που θα πρέπει να μας ξεριζώσουν από το χωριό μας και να πάμε στο καλό. Οι μισοί κάτοικοι του χωριού μας, που ευρίσκεται στην Ξάνθη πριν από την προσάρτηση της Θράκης στην Ελλάδα, δουλεύουν εργάτες στα σπαράγγια, πωλούν λουλούδια και μπαλόνια σε όλη τη χώρα, πεθαίνουν από τις κακουχίες πριν από τα 55 τους» σημειώνει.

«Δεν καταφέραμε δυστυχώς, παρά τις προσπάθειές μας, να βάλουμε στο σχέδιο πόλεως τον οικισμό. Όλα τα σπίτια και τα υποτυπώδη καταστήματά μας είναι παράνομα. Είμαστε έτσι έρμαιο στους εκβιασμούς αυτοδιοικητικών παραγόντων και πολιτικών που μας θυμούνται πάντα πριν από τις εκλογές» επισημαίνει.

«Δώσαμε στους συντοπίτες μας το δικαίωμα να ονειρεύονται για τα παιδιά τους, τη δυνατότητα να νιώθουν πολίτες αυτής της χώρας» εξηγεί.

«Ευχαριστούμε όσους, από την κοινωνία της Ξάνθης αλλά και από όλη την Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, μας στήριξαν στο όνειρό μας. Καθηγητές πανεπιστημίου, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, φοιτητές, ενεργούς πολίτες της κοινωνίας της Θράκης, ιδρύματα με σπουδαία προσφορά στον τόπο που μας αγκάλιασαν με αυταπάρνηση και αγάπη. Ευχαριστούμε και τους θρακιώτες δασκάλους, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, καθηγητές και άλλους που στάθηκαν κοντά στα παιδιά μας, παράλληλα με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας που δουλεύουν με πραγματική αυταπάρνηση» επισημαίνει.

«Ρομ νάι κολάι του τε αβές. Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι» καταλήγει.

ΒΗΜΑ

Σχόλιο:Στους αφελείς νεοέλληνες που πιστεύουν στα παραμύθια του Σύριζα ,ερωτούμε:
Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα προσκύνησε τους τούρκους φασίστες του προξενείου και πέταξε έξω απο το ευρωψηφοδέλτιό του 
την ελληνίδα Ρομά μουσουλμάνα Σαμπιχά και θα σηκώσει ανάστημα στην Ευρωπαική Ένωση και τους Γερμανούς;

Ρίμα του Αγίου Γεωργίου

Η Μαρίζα κωχ τραγουδάει τη ρίμα του Αγίου Γεωργίου. Στιχουργική παραλαγή από τη Σαντορίνη

Η συνέχεια εδώ

Ο παράξενος λειτουργός - Θαύματα και αποκαλύψεις

Ο στάρετς Θεόφιλος ένας δια Χριστόν σαλός ιερομόναχος του ρωσικού βορρά, που ασκήθηκε σε διάφορα μοναστήρια και ερημητήρια του Κιέβου, δεν έπαυε, ακόμα και όταν λειτουργούσε, να σκανδαλίζει τους άλλους αδελφούς με την παράξενη συμπεριφορά του.

Ο τότε μητροπολίτης Κιέβου Φιλάρετος, ενοχλημένος απ’ όλα αυτά κάλεσε τους συμβούλους του, για να εξετάσει την περίπτωση του ιερομονάχου. Σύντομα όμως έριξε φως στην υπόθεση ένας αδελφός, στον οποίο ο στάρετς είχε δώσει εξηγήσεις για την «ανάρμοστη» συμπεριφορά του στη διάρκεια των ιερών ακολουθιών:

«Ο Θεός, του είχε πει εμπιστευτικά, βλέπει την απλότητα μου. Λειτουργώ σύμφωνα με τη σωστή τάξη, διαβάζω όλες τις απαιτούμενες ευχές και τιμώ τον προεξάρχοντα ως ανώτερό μου. Όσο όμως βυθίζομαι στη θεωρία της τελέσεως του μυστηρίου, ξεχνώ τον εαυτό μου και ότι είναι γύρω μου.

»Στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας βλέπω μια σταυρόσχημη ακτίνα να κατεβαίνει από ψηλά και να αιωρείται πάνω από τους λειτουργούς.

»Βλέπω επίσης κάποια δροσιά να κατεβαίνει στα τίμια Δώρα, και λαμπρούς αγγέλους να πετάνε πάνω από την Αγία Τράπεζα ψάλλοντας: «Άγιος, Άγιος…Κύριος Σαβαώθ…». Τότε όλη μου η ύπαρξη αρπάζεται ανέκφραστα, και μου είναι αδύνατον να τραβήξω την προσοχή μου από το πάντερπνο δράμα.

»Αδελφέ, δεν σου λέω δικαιολογίες, αλλά την καθαρή αλήθεια. Σε παρακαλώ όμως να μη φανερώσεις όσα σου είπα, για να μη σκανδαλιστούν οι άλλοι από μένα, τον βρωμερό αμαρτωλό».

πηγή«Θαύματα και αποκαλύψεις» Ιεράς Μονής Παρακλήτου

παίζεις με τ' όνειρο όπως όταν ήσουν παιδί με την σκιά σου μαριάνθη ντεβάκη

ΓΑΛΛΙΑ: Το Μουσείο του Λούβρο ακυρώνει προβλεπόμενη πτέρυγα αφιερωμένη στον ανατολικό Χριστιανισμό και στο Βυζάντιο

Αφού ξόδεψε μια περιουσία για την οικοδόμηση μιας πτέρυγας αφιερωμένης στο Ισλάμ στο μουσείο του Λούβρου, το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού προχώρησε στην ακύρωση των σχεδίων για την κατασκευή μιας πτέρυγας αφιερωμένης στον Ανατολικό Χριστιανισμό, ιδίως στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Το θέμα δεν προβλήθηκε ως έπρεπε από τα MME. Η είδηση παρακάτω όπως παρουσιάζεται από την ιταλική ‘La Stampa’ (Vatican Insider):

«Το Λούβρο θα αφιερώσει μια νέα ενότητα για την καλλιτεχνική κληρονομιά των χριστιανών της Ανατολής, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σλάβων», είχε ανακοινώσει ο Νικολά Σαρκοζί τον Ιανουάριο του 2010. Λίγους μήνες αργότερα, ο πρώην πρόεδρος του φημισμένου παρισινού μουσείου - Henri Loyerette (φώτο κάτω) – καθόρισε ένα σχέδιο και το χρονοδιάγραμμα για την πρωτοβουλία : «Θα καταλαμβάνουν ένα χώρο 1000 τ.μ. των εκθεσιακών χώρων που είχαν διατεθεί προηγουμένως για την ισλαμική ενότητα τέχνης (η οποία το 2012 είχε μετακινηθεί σε άλλο τμήμα του Λούβρου) και οι επισκέπτες θα έχουν πρόσβαση σε αυτό από το 2014», εξήγησε.

Τώρα το 2014 είναι εδώ και όχι μόνο το έργο δεν έχει προχωρήσει, αλλά έχει τελείως διαλυθεί από τη νέα διοίκηση του μουσείου, με την έγκριση του υπουργείου Πολιτισμού του Φρανσουά Ολάντ. Η καθηγήτρια Marie - Hélène Rutschowscaya - πρώην επικεφαλής του Κοπτικού τμήματος του Λούβρου και μια από τους κορυφαίους επιστήμονες του κόσμου που ειδικεύεται στους θησαυρούς της Ανατολικής χριστιανοσύνης – αποδοκίμασε την κίνηση σε μια ανοικτή επιστολή στη γαλλική Καθολική εφημερίδα La Croix. Η καθηγήτρια εξήγησε ότι το μουσείο του Λούβρου έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τους κενούς εκθεσιακούς χώρους που προηγουμένως ήταν αφιερωμένοι στην ισλαμική τέχνη, ως περιοχές καλωσορίσματος για ομαδικές επισκέψεις σχολείων στο μουσείο. Αυτό σημαίνει ότι παραιτείται από την ιδέα της παρουσίασης των πολύτιμων θησαυρών του ανατολικού Χριστιανισμού που διαθέτει το μουσείο. Αυτοί είναι σήμερα διάσπαρτοι σε διάφορα τμήματα και μερικοί βρίσκονται ακόμα σε κουτιά στις αποθήκες του μουσείου.

Η καθηγήτρια Rutschowscaya είναι ειλικρινής λέγοντας ότι η απόφαση του Λούβρου αποτελεί μια ‘κοσμική’ πολιτιστική προκατάληψη από την κυβέρνηση Ολάντ. Και αναρωτιέται: Δεν θα πρέπει να καταδικάσουμε το γεγονός ότι η Γαλλία έχει αποφασίσει να υιοθετήσει μια τέτοια κρύα πολιτιστική πολιτική προς τις χώρες των οποίων ο πολιτισμός έχει σημαδευτεί βαθιά από τη βυζαντινή και μεταβυζαντινή χριστιανική εποχή αφήνοντας την Μεσαιωνική Δύση μας με μια τόσο πλούσια κληρονομιά; Τα δραματικά γεγονότα που βλέπουμε σήμερα στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Ευρώπη θα πρέπει αντίθετα να μας ωθήσουν να κάνουμε περισσότερα για την προώθηση διαρκών πολιτιστικών δεσμών», έγραψε στην επιστολή της η καθηγήτρια..

Σε συνέντευξη ατην La Croix, ο σημερινός πρόεδρος του Λούβρου, Jean - Luc Martinez, (φώτο) δικαιολόγησε την απόφαση υποστηρίζοντας ότι η δημιουργία ενός νέου τμήματος για τον Ανατολικό Χριστιανισμό θα συνεπαγόταν μια μακρά επανεξέταση της χρήσης των σημερινών χώρων (αν και αυτό δεν εμπόδισε το μουσείο του Λούβρου να αφιερώσει πτέρυγα στην Ισλαμική Τέχνη το 2003). Ο Martinez είπε ότι είναι γενικά υπέρ της ιδέας της ομαδοποίησης της βυζαντινής τέχνης σε ένα μόνο τμήμα του μουσείου, αλλά πρόσθεσε ότι η προτεραιότητα σήμερα είναι να λυθεί το πρόβλημα της πρόσβασης του κοινού στους χώρους της πυραμίδας. Οι σχετικές εργασίες θα αρχίσουν τον Ιούλιο και θα κρατήσουν δύο χρόνια, έτσι ώστε η βυζαντινή τέχνη θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον μέχρι το 2017.

Εκτός από τον πολιτιστικό πόλεμο, η όλη υπόθεση φαίνεται να μπήγει πιο βαθιά το μαχαίρι στις τραυματικές σχέσεις μεταξύ της Γαλλίας και των χριστιανών της Ανατολής. Από το 1500, οι Σουλτάνοι της Ανατολής είχαν επιφορτίσει τους βασιλιάδες του Παρισιού με το έργο της προστασίας των δικαιωμάτων των χριστιανικών κοινοτήτων στη Μέση Ανατολή. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος γιατί η υποστήριξη του Φρανσουά Ολάντ στις δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης ενάντια στο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ, θεωρήθηκε από τους περισσότερους χριστιανούς της Ανατολής ως ένα νεύμα στις ισλαμικές παραστρατιωτικές ομάδες. Όταν ο Hervé Magro ανέλαβε τα νέα καθήκοντά του ως Γάλλος γενικός πρόξενος στην Ιερουσαλήμ έσπευσε να υπογραμμίσει πόσο σημαντικός ήταν πραγματικά για τη Γαλλία ο ρόλος του προστάτη των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και ότι αυτή η μνήμη συνεχίζει να ζει. Αλλά τώρα, το μουσείο που αποτελεί το υψηλότερο ναό της γαλλικής κουλτούρας φαίνεται να έχει βάλει αυτή τη μνήμη σε αναμονή. Παρά τη δοκιμασία που οι χριστιανοί της Ανατολής αντιμετωπίζουν επί του παρόντος από πρώτο χέρι.

Σε ένα γαλλικό άρθρο στο La Croix, η Isabelle de Gaulmyn αναφέρει :

«Ενώ στην Τουρκία ισοπεδώνονται αρμενικά και συριακά νεκροταφεία και στη Συρία το σύνολο της χριστιανικής κληρονομιάς βομβαρδίζεται, καταστρέφεται ή λεηλατείται μέσα σε μια γενική αδιαφορία, η άδοξη εγκατάλειψη αυτού του έργου που είχε στόχο να αποκαταστήσει την πραγματική αξία του πολιτισμού Ανατολικού Χριστιανισμού αφήνει μια πικρή γεύση». 
πηγή

Ιστορίες από το Άγιον Όρος - Ένα Εκπληκτικό βίντεο

Σωστός άνθρωπος δεν είναι αυτός που λέει σωστές κουβέντες, αλλ' εκείνος που ζει και σωστά, Ευαγγελικά....

The Producer: O Mr. Jam και οι μαρμελάδες του

Ένα προφίλ των Ελλήνων παραγωγών που δημιουργούν τα ποιοτικά προϊόντα που κάνουν τη διαφορά. (+ μια συνταγή τους με βασικό υλικό το προϊόν τους)

Μετά από 23 χρόνια ο Αλέξανδρος Ανδριώτης, ο οποίος επί σειρά ετών διατηρούσε εργαστήριο catering στην Αθήνα, αποφάσισε να αλλάξει επαγγελματικά πλεύση, χωρίς να παρεκκλίνει ιδιαιτέρως από την αρχική του ενασχόληση. Έτσι, ξεκίνησε τη δική του εταιρεία παρασκευής παραδοσιακών προϊόντων με σκοπό να φτάσουν και στις διεθνείς αγορές.
Το νέο του βήμα μετρά ήδη τέσσερα χρόνια ζωής και πρόκειται για τον Mr Jam. Στα προϊόντα που παρασκευάζει περιλαμβάνονται μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού, αλλά και αλμυρά εδέσματα (στη σειρά Bostani), όπως σάλτσες με καυτερή πιπεριά, μελιτζάνες ψητές σε ελαιόλαδο, αγκινάρες σε λάδι, αμπελόφυλλα, λευκό ξίδι και λεμόνι, με όλες τις προδιαγραφές για να μπορούν να εξαχθούν διεθνώς.
Η επιχείρηση δραστηριοποιείται στο χώρο της εστίασης 23 χρόνια. Προμηθεύουμε εταιρείες με φαγητά, φτιάχναμε πρωινά γεύματα, επιδόρπια, γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και τα τελευταία τέσσερα χρόνια φτιάχνουμε συγκεκριμένα προϊόντα. Όλα είναι με φρούτα Π.Ο.Π. από όλη την Ελλάδα. Αχλάδι από την Έδεσσα, ροδάκινο λεμονάτο (ποικιλία ροδάκινου της Μαγνησίας) από το Βόλο. Επιλέγουμε και αγοράζουμε συγκεκριμένα φρούτα. Είναι φρούτα εποχιακά που σημαίνει ότι όταν τελειώσουν, τελειώνει το προϊόν και πάμε στην επόμενη σεζόν».
Παίρνουμε τα φρούτα που ξεχωρίζουν απ’ όλη την Ελλάδα, όπως το δαμάσκηνο της Χαλκιδικής, τη βανίλια απ’ το Πήλιο ή το σύκο απ’ το Μαρκόπουλο. Τώρα γνωρίσαμε και το μήλο του Δομοκού, το οποίο δεν το ήξερα. Είναι ξινό, φέρνει μια πολύ ωραία, ιδιαίτερη γεύση και μάλιστα, θα μπει στα επόμενα προϊόντα μας. Γενικά, ψάχνουμε να είναι ποιοτικές οι πρώτες ύλες.
Η παραγωγή των προϊόντων, ειδικά των συγκεκριμένων, τα οποία είναι εξειδικευμένα, είναι δύσκολη. Οι δυσκολίες στην αρχή είναι να μπορέσεις να αγοράσεις την πρώτη ύλη, να βρεις τη σωστή ύλη, να μπορέσεις να έχεις το απαιτούμενο στοκ για να βρίσκεσαι στην αγορά και να γεμίζεις με προϊόντα τους πελάτες. Επίσης, το να καταφέρεις να μάθει ο κόσμος το προϊόν σου, την ποιότητά σου. Να καταλάβει ότι αυτή η τιμή δεν είναι ακριβή για το εν λόγω προϊόν, γιατί είναι χειροποίητο, βασισμένο σε παραδοσιακές συνταγές, γεύσεις που ο άλλος, αν τις έχει δοκιμάσει από παλαιότερες γενιές, θα τις θυμηθεί. Τις συνταγές αυτές τις έχω δοκιμάσει από τη γιαγιά μου κι απ’ τη μητέρα μου, τις ξέρουμε. Δεν πρέπει όλα να ζυγίζονται με το χρήμα, με την τιμή. Είναι, ωστόσο, δύσκολη πια η καθημερινότητα για όλους και το καταλαβαίνουμε. Αυτό, λοιπόν, το στάδιο δημιουργίας μιας ταυτότητας είναι για μας τα τέσσερα τελευταία χρόνια που για έναν νέο επιχειρηματία δεν είναι εύκολο να σταθεί οικονομικά. Εμείς, παρόλα αυτά, έχουμε κάνει τη μελέτη μας και στοχεύσουμε και στο εξωτερικό.
Η απόφαση για τη δημιουργία της επιχείρησης δεν ήταν μια έκλαμψη, καθώς ήταν κάτι που το σκεφτόμασταν χρόνια με την προοπτική να αποτραβηχτούμε, να κάνουμε μια δουλειά εκτός Αθηνών για να έχουμε μια ποιοτικά καλύτερη ζωή. Κι εγώ το τόλμησα, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική. Αν δεν μπορείς να κινηθείς, να δημιουργήσεις και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αντεπεξέλθεις στις υπάρχουσες συνθήκες.

Η οικονομική κρίση έφερε και το ενδιαφέρον των διεθνών αγορών προς τα ελληνικά προϊόντα. Όμως πρέπει να έχουμε καλή ποιότητα με την καλύτερη τιμή. Αν μπορέσουμε να το πετύχουμε θα είμαστε κερδισμένοι, γιατί ο κόσμος απαιτεί το καλύτερο προϊόν που μπορείς να του προσφέρεις και το θέλει στην καλύτερη τιμή. Αν δεν μπορείς να πετύχεις και τα δύο, δεν θα καταφέρεις τίποτα.
Οι υποψιασμένοι καταναλωτές γίνονται όλο και πιο απαιτητικοί. Όταν με ρωτούν τι ακριβώς περιέχουν οι μαρμελάδες ή οι σάλτσες, τους λέω να μυρίσουν και θα καταλάβουν πως η επιτυχία μας κρύβεται στη διατήρηση των φρέσκων αρωμάτων τους.
Στα επόμενά μας σχέδια είναι να μπορέσουμε να έχουμε μια σταθερή κατανάλωση και να αυξάνουμε σιγά-σιγά και τους προμηθευτές μας. Να έχουμε και με τους αγρότες μια σταθερή συνεργασία, να έχουμε μια κατανάλωση, ώστε να μπορούμε να δεσμευτούμε ότι θα έχουμε μια συγκεκριμένη παραγωγή κάθε χρόνο. Έτσι, ώστε κι εμείς να κρατήσουμε σταθερή την ποιότητα. Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να εδραιωθούμε καλύτερα στην ελληνική, αλλά και στην ξένη αγορά.
Εξαγωγές κάνουμε μόνο στην Ισπανία προς το παρών. Η αλήθεια είναι πως η ισπανική κουζίνα παραμένει συγγενής με τη μεσογειακή, ειδικά αν σκεφτούμε την καταλανική με σαφείς επιρροές από Γαλλία και Ιταλία. Στην Ισπανία φεύγει η καυτερή μας πιπεριά και όλες μας οι μαρμελάδες, γιατί έχουν την καστανή ζάχαρη που μπορείς να τη συνδυάσεις και στην κουζίνα. Την καστανή ζάχαρη μπορείς να την ‘παντρέψεις’ με το αλμυρό, γιατί μπαίνει εύκολα σε συνταγές με κρέας. Μπορείς με ένα πολύ καλό ελαιόλαδο κι ένα καλό λευκό ξίδι να κάνεις μια πολύ ωραία vinaigrette και να τη βάλεις σε μια πράσινη σαλάτα. Αυτά τώρα τα μαθαίνει ο κόσμος εκεί, οπότε σιγά-σιγά προχωράει και το προϊόν μας».
Για περισσότερες πληροφορίες και τα καταστήματα στα οποία μπορείτε να βρείτε τα προϊόντα στο
andriotisfoods.gr
Η συνταγή του παραγωγού
Χοιρινές μπριζόλες με πιπεριές Φλωρίνης
- 800 γρ. μπριζόλες χωρίς κόκαλο χοιρινές
- 5 πιπεριές Φλωρίνης καθαρισμένες και κομμένες σε λωρίδες
- ¼  φλιτζάνι ελαιόλαδο
- 2 σκελίδες σκόρδο
- 1 κουταλιά της σούπας θυμάρι
- 1 κουταλάκι του γλυκού καυτερή σάλτσα πιπεριάς Bostani
- 2 ντομάτες
- αλάτι
- 5 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα βανίλια με καστανή ζάχαρη Mr Jam
Ζεσταίνουμε σε δυνατή φωτιά  τις μπριζόλες χωρίς να προσθέσουμε λάδι μέχρι να πάρουν χρώμα.
Ρίχνουμε τις πιπεριές για να ροδίσουν, προσθέτουμε το ελαιόλαδο και το σκόρδο. Χαμηλώνουμε τη φωτιά όταν έχουν «μελώσει» οι πιπεριές και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά.
Ανακατεύουμε για 15 λεπτά μέχρι να «δέσει» η σάλτσα.
Μπορείτε για συνοδευτικό να κάνετε ένα ριζότο με λαχανικά.
πηγή

Πανηγυράκι Αγίου Γεωργίου Αράχωβα

Το “Πανηγυράκι” είναι μια 3ήμερη, κατά βάση θρησκευτική εορτή, αφιερωμένη στον Προστάτη και Πολιούχο της Αράχωβας, Μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο που η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία τιμά την μνήμη Του στις 23 Απριλίου.
Το video έγινε από αποσπάσματα από το ντοκυμαντέρ"Το Πανηγυράκι του Αφέντη Άι Γιώργη στην Αράχωβα του Παρνασσού" που επιμελήθηκε ο Ηρακλής Κυροδήμος και αποτελεί παραγωγή του "ΕΝΑ" ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Το φωτογραφικό υλικό είναι από το αρχείο του Λουκά Παπαλεξανδρή.

μιλάμε για δαίμονες...

Μετά την «μεταπατερική» έρχεται και η «μετακανονική» θεολογία

Η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος που «γέννησε» και ανέθρεψε την «μεταπατερική θεολογία» εγκυμονεί και ετοιμάζεται να κυοφορήσει την «μετακανονική θεολογία». Ο νεολογισμός («μετακανονική») είναι δικός μας –και ίσως ατυχής- αλλά είμαστε βέβαιοι πως οι φωστήρες της «Ακαδημίας» θα βρούνε έναν κατάλληλο όρο για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους για το κατά πόσο οι Κανόνες «μέσα στο αναμφισβήτητο κύρος που τους περιβάλλει…διατηρούν την υπαρκτική δυναμική τους, για να ανταποκρίνονται στα αιτήματα του ολοένα και περισσότερο μεταβαλλόμενου κόσμου» [1].

Αρχές Μαΐου διοργανώνουν συνέδριο που θα αναζητήσει «εάν υπάρχει η δυνατότητα η Ορθόδοξη θεολογία, όσον αφορά ειδικά στην κανονική της παράδοση, να κατανοηθεί και να λειτουργήσει όχι μόνο ως «παραδοσιακή», μένοντας αμετακίνητα πιστή στο γράμμα μιας υποτιθέμενης «παράδοσης», αλλά και ως συναφειακή, υπερβαίνοντας τις συντεταγμένες ενός προ-νεωτερικού κοσμοειδώλου, το οποίο αποτελεί τελεσίδικα παρελθόν για τον χρόνο της Εκκλησίας»! [2] Όσοι παρακολουθούν τη «θεολογία» που εκπορεύεται από την «Ακαδημία» μπορούν να κατανοήσουν τι πρόκειται να ακουστεί στο συνέδριο αυτό. Πολλώ δε μάλλον όταν μεταξύ των ομιλητών βλέπει κανείς και πάλι τους γνωστούς φίλους της «Ακαδημίας» Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, Σταύρο Γιαγκάζογλου, Θεόδωρο Γιάγκου, Αθανάσιο Παπαθανασίου, Παντελή Καλαϊτζίδη, Βλάσιο Φειδά και άλλους ομόφρονές τους.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα αν αναλογιστεί κανείς ότι αναθεώρηση των ιερών Κανόνων ετοιμάζεται και στα πλαίσια της προγραμματισθείσης για το 2016 «Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας» κυρίως όσων αφορούν στις σχέσεις με τους ετεροδόξους (συμπροσευχές κλπ.). Η «Ακαδημία» σπεύδει να σταθεί και πάλι ως το θεωρητικό θεολογικό δεκανίκι οικουμενιστικών βηματισμών που επιχειρούν υψηλά ιστάμενοι κληρικοί.

_________________

[1] και [2]: Από σχετική ανακοίνωση της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών

πηγή

φως ελευθερώνεις , δίνεις στα φτερά ουρανό ν΄ανοίξουν ,ν απλωθεί το βλέμμα κι η ψυχή

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ Τουρκοκρατία

Δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική.

Το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή η επιτομή του εθνομηδενισμού

Του Γιώργου Καραμπελιά
Το σκανδαλώδες «κόψιμο» της Σαμπιχά Σουλεϊμάν από τα ευρωψηφοδέλτια του Σύριζα δεν αποτελεί παρά την τελική πινελιά στην ολοκλήρωση ενός ψηφοδελτίου, το οποίο σηματοδοτεί και μία ρεβάνς –ή αποκάλυψη;– των απροκάλυπτα εθνομηδενιστικών κύκλων στο εσωτερικό του κόμματος.
Διότι το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ήδη σκανδαλώδες –και απολύτως μονομερές ως προς την κύρια κατεύθυνσή του, τόσο ως άνοιγμα…
προς το εκσυγχρονιστικό ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και ιδιαίτερα βεβαρυμμένο σε μια απολύτως εθνομηδενιστική κατεύθυνση. Οι παρουσίες ανθρώπων όπως ο Δημήτρης Χριστόπουλος, διαβόητο μέλος του ΚΕΜΟ (Κέντρου Ερεύνης Μειονοτικών Ομάδων) και απροκάλυπτου υποστηρικτή των Σκοπίων και των νατοϊκών επεμβάσεων στη Γιουγκοσλαβία˙ η παρουσία της πασίγνωστης ανανικής Σίας Αναγνωστοπούλου· η υποψηφιότητα του Σημιτογιωργακικού Στέλιου Κούλογλου, θα ήταν ήδη αρκετές, με το ειδικό βάρος τους και την κατεύθυνση την οποία σηματοδοτούν, για να σφραγίσουν αυτό το ψηφοδέλτιο. Όμως δεν έμειναν μόνον εκεί οι φωστήρες της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ενέταξαν στο ψηφοδέλτιο και το αγαπημένο παιδί του ΓΑΠ, Κρίτωνα Αρσένη, που, όπως δηλώνει στο βιογραφικό του, υπήρξε «ο μόνος μη Τούρκος εργαζόμενος στο υπουργείο Οικονομικών της Τουρκίας» (σημειωτέον αυτή η επαγγελματική του δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στο σημερινό του βιογραφικό το οποίο έχει αλλοιώσει) και ο Αντώνης Κανάκης, υπαρχηγός της Λούκας Κατσέλη, σημιτικός και υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, το 2004. Αυτοί ήρθαν να προστεθούν σε πολλούς άλλους γνωστούς και μη εξαιρετέους «αντιεθνικιστές», όπως ο Γιάννης Μηλιός, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, και άλλοι ών ουκ έστιν αριθμός.
Η προσπάθεια μιας φαινομενικής εξισορρόπησης αυτής της κυρίαρχης επιλογής, με την παρουσία και κάποιων διαφορετικών φωνών, όπως του Νίκου Ξυδάκη, της Πέπης Ρηγοπούλου ή της Σοφίας Σακοράφα, αποτελούσε τη στάχτη στα μάτια των αφελών. Ωστόσο, το έσχατο επιχείρημα όλων εκείνων των φίλων μας, που είτε συμμετέχουν, είτε ερωτοτροπούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η παρουσία –όντως εμβληματική– της Σαμπιχά Σουλεϊμάν, μιας Ρομά μουσουλμάνας που αντιστρατευόταν την πολιτική ενσωμάτωσης της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στην Τουρκία, διακηρύσσοντας πως είναι Ελληνίδα και όχι Τουρκάλα μουσουλμάνα. Αυτή η υποψηφιότητα αποτελούσε την πέτρα του σκανδάλου για όλους τους υποταγμένους στην τουρκική πολιτική και τους κήνσορες του αντιεθνικισμού. Γι’ αυτό και έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την εκδιώξουν από το ψηφοδέλτιο. Και το πέτυχαν. Διότι, όπως δήλωσε ο Δημήτρης Χριστόπουλος, που φαίνεται πως είναι αυτός που καθορίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο Τσίπρας, αυτός δεν μπορούσε να είναι συνυποψήφιος με μια υποψήφια που αρνείται ότι «η μειονότητα είναι ένα ενιαίο συμπαγές τούρκικο πράμα», και «δούλεψε» για να διωχθεί! Εξάλλου, προχθές μόλις, ο Κούλογλου επιτέθηκε στον φίλο του Σταύρο Θεοδωράκη, γιατί δεν υπερασπίστηκε όπως όφειλε τον Νίκο Δήμου, υποχωρώντας στον «λαϊκισμό», σε μια χώρα που ο Κούλογλου χαρακτήρισε σαν το «Ιράν της Ευρώπης»!
Έτσι, ολοκληρώθηκε μια πορεία αποκάλυψης του βαθειά ριζωμένου, στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, εθνομηδενισμού, που δεν μπορεί να θεραπευτεί με την συχνή επανάληψη της λέξης «πατρίδα» από τον Τσίπρα. Εξάλλου, και ένας γνωστός προδότης –που κυβέρνησε, για κακή μας τύχη, και τη χώρα – μιλούσε συχνά-πυκνά για την «πατρίδα». Χρειάζεται ρήξη με τα κυκλώματα του εκσυγχρονισμού και του εθνομηδενισμού, τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την σημερινή κατάντια της χώρας και τα οποία αποδεικνύεται ότι είναι κυρίαρχα σε αυτό το κόμμα, γι’ αυτό και το εμποδίζουν να μεταβληθεί σε ηγεμονική πολιτική δύναμη.
Διότι, στην Ελλάδα της κρίσης, της πείνας των μνημονίων και του τσαλαπατήματος της αξιοπρέπειάς μας, από Δύση και Ανατολή, δεν μπορεί να υπάρξει αυθεντική αντιμνημονιακή δύναμη αν δεν είναι ταυτόχρονα πατριωτική. Και ακριβώς γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποπνέει αυτό το ισχυρό «άρωμα» του εθνομηδενισμού, δεν κατορθώνει να μεταβληθεί σε πραγματικά πλειοψηφική πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τα χαμηλά δημοσκοπικά ποσοστά, γι’ αυτό και είναι συνυπεύθυνος, όπως όλοι οι εθνομηδενιστές, για την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής, διότι εγκαταλείπει τον πατριωτισμό και τα εθνικά συμφέροντα στη ρητορική των φασιστών.
Αν στην Ελλάδα υπήρχε σήμερα μια αντιμνημονιακή πατριωτική δύναμη, θα μπορούσε να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού. Και αυτή η δύναμη δεν είναι ούτε μπορεί να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν είναι το ευρωψηφοδέλτιό του.
Περιοδικό Άρδην – εφημερίδα Ρήξη

Ο ερημίτης του όρος Σινά Πατέρας Μωυσής

Η Σκήτη των  Φοινικών , επίσκεψη στο κελί του

Κάποια ψυχή από πολύ μακρυά, μας έστειλε αυτό το μήνυμα...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!!

 

Μέσα στο φως, στη χαρά και στην ειρήνη της αναστάσιμης θεϊκής Παρουσίας Του!

 

Λίγο να μεγαλώσει τον πόθο και την αγάπη μας σε Κείνον! 

Την πίστη μας που τρεμοσβήνει...

την υπομονή μας που εύκολα τελειώνει...
το ζήλο μας που λιγοστεύει...
τη θέλησή μας που ... δυστυχώς κάνει ό,τι θέλει...
την αγάπη μας στους αδελφούς που συχνά ψυχραίνεται...

Μαζί με τον Αναστάντα να πορευόμαστε ταπεινά
 και να μη σταματάμε να συνομιλούμε μαζί Του ζητώντας έλεος...

Καλή Αναστάσιμη Συνοδοιπορία...μέχρι τέλους!

Η ποιότητα ζωής του σύγχρονου ανθρώπου

"Ανάστατη η Βοστώνη από τη νέα Σταύρωση στην τελετή της Αναστάσεως"...

Η ξεφτίλα συνεχίζεται!

ΕΔΩ

Καταβάσεις ηφαιστείων για τολμηρούς!

Ένα σχετικά νέο άθλημα ονομάζεται volcano boarding και κάνει θραύση στις πλαγιές του ηφαιστείου Cerro Negro στη Νικαράγουα. Ξεκίνησε το 2005 όταν ο Αυστραλός Darryn Webb ξεκίνησε να κατεβαίνει τις πλαγιές του ηφαιστείου. Στην τεχνική θυμίζει αρκετά το snowboarding, ενώ απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια ειδική στολή αλλά και ένα κομμάτι κοντραπλακέ ενισχυμένο με μέταλλο, το οποίο χρησιμοποιείται για να γλιστρά ο αθλητής στις πλαγιές των ηφαιστείων.

Όρθιος ή καθιστός ο χρήστης σερφάρει στο απόκοσμο τοπίο αναπτύσσοντας μεγάλες ταχύτητες. Χρειάζεται βέβαια ειδική εκπαίδευση για να καταφέρει ο ενδιαφερόμενος να κάνει καταβάσεις στα ηφαίστεια, ενώ αυτή τη στιγμή το Cerro Negro στη Νικαράγουα είναι το μόνο σημείο στον κόσμο που προσφέρει τέτοιου είδους καταβάσεις και μοναδικές… ηφαιστειακές εμπειρίες στους τυχερούς και τολμηρούς αθλητές.




πηγή

Ένα διαφορετικό Hip Hop !

ΕΔΩ

βγήκα στο φως με μια γεμάτη αγκαλιά με όνειρα και χιλιάδες παπαρούνες...

Όσιος Γρηγόριος ο Γραβανός

Τη 22α του αυτού μηνός μνήμη  του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Γρηγορίου του Γραβανού († 1812).

Γεννήθηκε στο νησί του Αιγαίου πέλαγους Νίσυρο. Υπήρξε και αυτός μέλος των αγίων Κολλυβάδων. Από το Άγιον Όρος, που ασκήθηκε επί έτη, ακολούθησε τον Γέροντά του όσιο Νήφωνα († 1809) και μέσα από τα νησιά Νάξο, Σάμο και Πάτμο κατέληξε στο νησί Λειψώ των Δωδεκανήσων. Εκεί ίδρυσαν ησυχαστήριο προς τιμή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Λόγω επιδρομών των πειρατών καταφεύγουν στους Φούρνους και κατόπιν στην Ικαρία.

Αναχωρεί και από εκεί ο Γρηγόριος και μεταβαίνει στην Πάτμο. Εκεί συναντάται με τον άγιο Μακάριο τον Νοταρά και συνασκείται επί έτη στο Κάθισμα της Παναγίας της Κουμάνας. Αργότερα μετώκησε στην θέσι Γραβά, από όπου και το προσωνύμιό του Γραβανός, και έκτισε Κάθισμα με ναό προς τιμή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η φήμη του ως ασκητή και πνευματικού δεν άργησε να διαδοθή έξω από την Πάτμο. Πολλοί έφθασαν έως εκεί, για να καταθέσουν στο πετραχήλι του το βάρος των αμαρτιών τους. Μεταξύ των εξομολογουμένων του ήταν και ένας μεγάλος ληστής.

Σε μεγάλη ηλικία από διάφορες περιστάσεις αναγκάσθηκε να μεταβεί στην Ικαρία. Στην εκεί μονή του Ευαγγελισμού αναπαύθηκε και τάφηκε στις 22 Απριλίου 1812. Στο μοναχολόγιο της ιεράς μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Πάτμου αναφέρεται: «1812 Απριλίου 22 ετελεύτησεν ο συνάδελφος ημών εν Ιερομονάχοις κυρ Γρηγόριος ο και ασκητής, όστις του Γραβά τα κτήρια έκτισεν, εκ της νήσου Νισύρου, θανάτω φυσικώ, εν τη νήσω Ικαρία. Εις τους 1815 έγινεν η ανακομιδή του άνωθεν, όστις και ηγίασεν, ποιούντα θαύματα εις πολλούς τα ιερά αυτού λείψανα».

Η μνήμη του τιμάται τη Β΄ Κυριακή Ματθαίου μετά των εν Πάτμω Αγίων.
πηγή

Απορία για τον ΣΥΡΙΖΑ….περιμένει απάντηση!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα προσκύνησε τους τούρκους φασίστες του προξενείου και πέταξε έξω απο το ευρωψηφοδέλτιό του την ελληνίδα Ρομά μουσουλμάνα Σαμπιχά και θα σηκώσει ανάστημα στην Ευρωπαική Ένωση και τους Γερμανούς;
πηγή

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ!

Γέροντας  Σωφρόνιος του έσσεξ

Να είναι τις χριστιανός σημαίνει να πιστεύη εις την ανάστασιν των νεκρών· να ελπίζη εις την υπό του ουρανίου Πατρός υιοθεσίαν ημών· να αποδέχηται την θείαν μορφήν της υπάρξεως· να γίνηται δια της δωρεάς της Πατρικής αγάπης ό,τι Αυτός ο Ίδιος είναι κατά την ουσίαν Αυτού τουτέστι θεός. Τοιαύται είναι αι επαγγελίαι του Θεού και Πατρός εις ημάς τους πιστεύοντας εις Χριστόν Ιησούν ως τον Μονογενή και ομοούσιον Υιόν του Πατρός.

Είναι μεγάλη αμαρτία να μειώσωμεν την δοθείσαν εις ημάς εν Πνεύματι Αγίω αποκάλυψιν περί του Ανθρώπου περί του τρόπου δια του οποίου συνελήφθη ο Άνθρωπος εν τω νοΐ του Θεού, πριν ή δημιουργηθή ο ορατός ούτος κόσμος. Η τιμωρία δια την αμαρτίαν ταύτην - της απιστίας εις την ανάστασιν - είναι ιδιαιτέρου χαρακτήρος. Αποτελεί την ιδίαν ημών αυτοκαταδίκην: Απορρίπτομεν το δώρον του Δημιουργού ημών. Δια τι όμως απορρίπτομεν τούτο;
Κυρίως και προ πάντων, διότι η Πατρική Δωρεά αποκτάται μετά μεγάλου κόπου και πολλών παθημάτων. Το θέμα τούτο είναι άκρως βαθύ.

Ποίος είναι εις θέσιν να παρουσιάση το έργον τούτο εναργώς εις τους ανθρώπους, τους ισταμένους επί διαφόρων επιπέδων συνειδήσεως και νοημοσύνης; Τίς δύναται να περιγράψη πρεπόντως τον εντελώς ιδιαίτερον ενθουσιασμόν του πνεύματος ημών, όταν εν τω Φωτί της Θεότητος αποκαλύπτωνται εις ημάς αι πάνσοφοι οδοί του Ζώντος Θεού;
Πώς όμως δυνάμεθα να πιστεύσωμεν εις το δυνατόν της αναστάσεως ημών δια την αιωνιότητα μετά τον κατά το σώμα θάνατον ημών; Όλα τα βιώματα ημών φαίνονται εις ημάς συνδεδεμένα ακριβώς μετά του σώματος τούτου και των αισθήσεων αυτού. Αισθανόμεθα εισέτι και την σκέψιν ημών ως κίνησιν ενεργείας τινός εν τω φυσικώ εγκεφάλω και τη καρδία ημών ...

Δεν εδόθη εις πάντας η εμπειρία των καταστάσεων προσευχής, κατά τας οποίας το πνεύμα ημών ελευθερούται από των υλικών δεσμών και των συνθηκών του χρόνου και του χώρου. Τουναντίον εις ελαχίστους. Αλλ' ιδού πιστεύομεν εις την επιστήμην μετ' αφελούς πίστεως παρά την πασιφανή αυτής σχετικότητα. Πάντες δε ημείς χάριν αφομοιώσεως των τελευταίων αυτής επιτεύξεων από παιδικής ηλικίας παραδιδόμεθα εις επωδύνους προσπαθείας επί δεκαετίας. Εις τας υψίστας αυτού μορφάς ο πνευματικός αγών πορεύεται απείρως πέραν πάσης ανθρωπίνης επιστήμης, αλλά εις τα αρχικά στάδια είναι απλούς και χαροποιός εισέτι. Προσπαθώ να εξηγήσω την αληθινήν αιτίαν της αρνήσεως των ανθρώπων να ακολουθήσουν τον Χριστόν-Αλήθειαν.

«Ει Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πώς λέγουσι τινες εν υμίν ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν; Ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται. Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε η πίστις υμών ... Και ει εν τη ζωή ταύτη ηλπικότες εσμέν εν Χριστώ μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν ... Τί και ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν; Καθ' ημέραν (εγώ ο Παύλος) αποθνήσκω ...»                                

πηγή

Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ,Νικολάου και Ειρήνης

Η Ιερά Μονή του Αγίου Ραφαήλ βρίσκεται σε κατάφυτη πλαγιά του όρους Πάικου, σε υψόμετρο 600 μ. με θέα την κοιλάδα του Αξιού, στην περιοχή του χωριού Γρίβα και σε απόσταση 7 Κm από τη Γουμένισσα Ν. Κιλκίς.
Είναι ανδρική Μονή. Ιδρύθηκε το 1992 από το Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο και τη συνοδεία του, και ειναι καρπός ιδιαίτερης ευλάβειας προς τους νεοφανείς μάρτυρες Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, οι οποίοι εμφανίστηκαν στην εποχή μας (1959-1962) 500 χρόνια μετά το μαρτύριο τους.
Πανηγυρίζει την Τρίτη της Διακαινησίμου (Δευτέρα του Πάσχα απόγευμα και Τρίτη του Πάσχα), ημέρα κατά την οποία τελειώθηκαν μαρτυρικά οι Άγιοι στη Θερμή της Λέσβου το έτος 1463.
Επίσης ιδιαίτερα τιμώνται και οι εορτές των Αγίων Μυροφόρων και του Μεγάλου Βασιλείου, στους οποίους είναι αφιερωμένα ομώνυμα παρεκκλήσια του αρχικού κτιριακού συγκροτήματος της Μονής.
Ο κύριος ναός του Μοναστηριού ("καθολικόν" κατά τη μοναστική ορολογία) είναι αφιερωμένος στους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη. Περιλαμβάνει επίσης δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και στον Απόστολο Ανδρέα.
Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην αρχιτεκτονική του ναού η οποία συνδυάζει τον αθωνικό τύπο με στοιχεία της Κωνσταντινουπόλεως (πτυχωτός εσωτερικά κεντρικός τρούλος, 4 δορυφόροι τρούλοι, τρούλος πάνω από την Αγία Τράπεζα, χοροί, παρεκκλήσια, τρούλος λιτής, εξωτερικό αίθριο).

Tο δεύτερο “Ζάλογγο” των Σουλιωτών (Μονή Σέλτσου-21 Απριλίου 1804)

ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ- ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ που δεν μπόρεσε να χωρέσει ιστορικού νους και να κατανοήσει το μέγεθος της, αλλά και άγνωστη για πολλούς μέχρι σήμερα. Αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς ότι σε μια μέρα χάθηκαν τρεις γενιές ΜΠΟΤΣΑΡΑΙΩΝ. (Απρίλιος 1804)
Άλλη μια φορά οι Ελληνίδες προτίμησαν τον ένδοξο θάνατο από την άρνηση της Πίστης και την ατίμωση.
«Αρετή είναι να επιλέγεις το σωστό στην κάθε στιγμή και να το πράττεις. Κι έρχονται στιγμές που η επιλογή είναι πολύ σκληρή -όπως ήταν πράγματι για τους έγκλειστους στο Σέλτσο

Σουλιώτες. Μπροστά η άβυσσος. Πίσω ο αμείλικτος εχθρός. Μπροστά ο θάνατος. Πίσω μια άτιμη συνθηκολόγηση. Κι η απόφαση παίρνεται σε μια στιγμή. Παίρνεται με την καρδιά, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει χρόνος να παρέμβει η λογική, αλλά γιατί ήρωας δε γίνεσαι με τη λογική: με την καρδιά γίνεσαι.
Οι συσχετισμοί με το πνεύμα του Σέλτσου όχι μόνο επιτρέπονται αλλά και επιβάλλονται».

Στην περιοχή των Πηγών, και σε απόσταση δύο ωρών με τα πόδια, βρίσκεται και το ιστορικό μοναστήρι του Σέλτσου. Η Μονή Σέλτσου οφείλει τη φήμη της στην ιστορική μάχη που έγινε στην περιοχή της τον Απρίλη του 1804 μεταξύ των στρατευμάτων του Αλή Πασά και των Σουλιωτών, και στον ηρωισμό και την αυτοθυσία των τελευταίων, οι οποίοι, όπως στο Ζάλογγο, προτίμησαν το θάνατο και το γκρέμισμα στον Αχελώο από την αιχμαλωσία και την ατίμωση. Μνημείο της ορθοδοξίας και ιερός τόπος θυσίας των Σουλιωτών το 1804, η Μονή Σέλτσου, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου στέκει ατάραχος μάρτυρας της Ιστορίας, ανάμεσα στα Άγραφα και τα Φρούσια όρη, στον ορεινό Δήμο Γ. Καραϊσκάκη, στην Άρτα.
Όταν με τη συνθήκη της 12ης Δεκεμβρίου του 1803, το Σούλι παραδόθηκε στον Αλή-Πασά, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Ο Αλή πασάς όμως χάλασε τη συμφωνία και επιχείρησε να εξοντώσει τους Σουλιώτες. Η μια επιχείρηση ήταν προς το Ζάλογγο, όπου ακολούθησε κι ο περίφημος χορός των Σουλιωτισσών. Η άλλη ήταν προς το Βουλγαρέλι της Άρτας, όπου ο Κίτσος Μπότσαρης με 1148 Σουλιώτες κατέφυγε στην Μονή Σέλτσου των Αγράφων, όπου έμελλε να γίνουν επικές μάχες.
Με αρχηγούς τον Κίτσο και Νότη Μπότσαρη, 1148 Σουλιώτες, τα Χριστούγεννα του 1803, έφτασαν στη μονή του Σέλτσου, που λόγω της τοποθεσίας της αποτελούσε ένα φυσικό οχυρό. Είκοσι ημέρες αργότερα, στις 12 Γενάρη του 1804, άρχισε η στενή πολιορκία τους από 8000 στρατιώτες του Αλή-Πασά. Με σοβαρές απώλειες στο εχθρικό στράτευμα, οι Σουλιώτες κατάφεραν να τους αποκρούσουν. Όλο το χειμώνα έμειναν αποκλεισμένοι στο Σέλτσο, με λιγοστά τρόφιμα και πολεμοφόδια, που τους προμήθευαν κρυφά οι κάτοικοι των γύρω περιοχών του Λιάσκοβου και της Βρεστένιτσας.
Στις 20 Απριλίου, ο Αλή-Πασάς με σύμμαχο την προδοσία, ετοιμάζει σφοδρή επίθεση εναντίων των εξαντλημένων και εξουθενωμένων από την 4μηνη πολιορκία σουλιωτών. Η μάχη ήταν άνιση. Οι Τούρκοι, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση στα φυλάκια, μπήκαν στο μοναστήρι. Άλλοι σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν, ενώ 250 γυναικόπαιδα, για να μην πέσουν στα χεριά των εχθρών, έστησαν ένα νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο ΖΑΛΟΓΓΟ και γκρεμίσθηκαν σε βάραθρο 300 μέτρων, αφήνοντας τα κορμιά τους στον Αχελώο.. Εκείνη την ημέρα, οι ιστορικοί αναφέρουν ότι χάθηκαν τρεις γενιές Μποτσαραίων.

Περιγραφή του Ολοκαυτώματος από τον ιστορικό Πουκεβίλ
« Η ΦΑΛΑΓΞ [1148] ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΚΙΤΣΟΥ ΚΑΙ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ -ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΩ- ΒΑΔΙΖΕΙ ΠΡΟΣ ΣΕΛΤΣΟ. ΑΠΙΣΤΙΑΝ ΑΛΗ ,ΤΡΙΜΗΝΟΝ ΑΝΙΣΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΘΥΣΙΑ. ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΦΟΔΙΑ, ΑΣΙΤΟΙ ,ΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΟΔΟΝ Η ΘΑΝΑΤΟΝ ΗΡΩΟΣ.
ΞΙΦΗΡΕΙΣ 300 ΑΚΑΛΥΠΤΟΙ ΣΑΡΩΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝ ΠΛΗΝ ΓΕΦΥΡΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ. Ο ΝΟΤΗΣ ΠΙΠΤΕΙ ΜΕ 5 ΠΛΗΓΑΣ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΦΟΝΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΧΟΜΕΝΑΙ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟΣ.
ΥΠΕΡΔΙΑΚΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΠΗΔΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΙΓΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ.ΧΑΛΑΣΜΟΣ. ΜΟΝΟ 10 ΚΑΙ Ο ΚΙΤΣΟΣ ΣΩΖΟΝΤΑΙ»
[ΠΟΥΚΕΒΙΛ 1824 Τ. Ι. ΣΕΛ. 207-212]

«…Τους ξέφυγαν όμως οι ηρωικές Σουλιώτισσες ,όσες γλύτωσαν απ’το λεπίδι τους . Εκεί μπροστά στα μάτια τους, αφού τους πολέμησαν αντριωμένα, τις έβλεπαν να ασπάζονται τα παιδιά τους και να τα ρίχνουν στο βάραθρο, ή να τα κρατούν σφιχταγκαλιασμένα πέφτοντας μαζί τους.
Τι ποιο τραγικότερο άραγε υπάρχει, οπόταν το γλυκό φιλί της μάνας γίνεται ασπασμός θανάτου, και φιλί φρικτού αποχωρισμού. Ποιανού ανθρώπου νους δεν θα σάλευε βλέποντας αυτόν τον όλεθρο. Ποιά σκέψη μπορεί να νοήσει το τραγικό σκηνικό θανάτου που στήθηκε εκεί ; Και αυτοί ακόμα οι εχθροί τους δεν το πίστευαν. Τι θα πηγαίνανε τώρα πεσκέσι στο χαρέμι του Αλή; Μήτε καν τα νεκρά σώματα τους; Πως χάθηκαν από μπροστά τους διακόσια πενήντα και πλέον γυναικόπαιδα σαν οπτασίες ; Τρελές ήταν αυτές οι Σουλιώτισσες και παραφρόνησαν; Οχι. Δεν έγιναν Μήδειες από εκδίκηση.
Ήταν γυναίκες ατρόμητες, νύφες της λευτεριάς και όχι της σκλαβιάς. Ήταν οι νέες Σπαρτιάτισσες. Δεν ήταν άκαρδες μάνες που παίρνανε τα παιδιά τους στο θάνατο. Το ζύγισαν καλά πριν το αποφασίσουν. Άλλωστε που να τα αφήσουν πίσω. Στους άπιστους να τα σφάξουν ή να τα κάνουν Γενίτσαρους ; Όχι. Προτιμότερος ένδοξος θάνατος, παρά πικρή σκλαβιά και η ατίμωση. Διάλεξαν όμως τον δικό τους ηρωικό θάνατο αντί να λιποψυχήσουν μπροστά τις χατζάρες των απίστων. Πόσο άφρονες θα ήταν οι ιστορικοί αν προσπαθούσαν να εξηγήσουν γιατί οι άμοιρες προτίμησαν αυτόν τον «παράλογο» θάνατο. Αν γι’ αυτούς φαντάζει ακατανόητο, και δεν το χωράει ο νούς τους, για τις Σουλιώτισσες ήταν μια ομαδική, αλλά τραγική, απόφαση στιγμής.
Οι Σουλιώτισσες αυτές δεν πρόλαβαν να τελειώσουν το χορό του θανάτου που έστησαν στο Σέλτσο. Κυνηγημένες 250 και πλέον τον αριθμό , γυναίκες, μάνες και παιδιά όπως ήταν φώναξαν όλες μαζί «θάνατος» και όρμισαν χωρίς δεύτερη σκέψη, από τον «Πέτακα» προς το απύθμενο βάραθρο της Γκούρας πίσω από τη Μονή σχεδόν τρέχοντας, λες και διαβαίναν ρυάκι. Σήμερα ακόμη αν θελήσεις να κοιτάξεις στο βάθος του, σε καταλαμβάνει ζάλη, δέος και ρίγος. Καμία αρχαία τραγωδία δεν μπορεί να παραστήσει αυτό το ασύλληπτο που συνέβη στο Σέλτσο. Χαλασμός!. θάνατος πέρα ως πέρα! …»
********************************
ΤΗΣ ΛΕΝΩΣ ΜΠΟΤΣΑΡΗ
Το ιστορικό αυτό τραγούδι αναφέρεται στη Λένω (Ελένη) κόρη του Κίτσου Μπότσαρη.
Η Λένω, που ήταν δεκαπέντε (κατ’ άλλους δεκαεννέα) χρονών, πολέμησε γενναία στο μοναστήρι στο πλευρό του αδερφού της Γιαννάκη. Όταν όμως σκοτώθηκε ο αδερφός της, πήγε κοντά στο θείο της Νίκζα, που πολέμαγε στις όχθες του Αχελώου ποταμού και σκότωσε πολλούς Τούρκους. Περικυκλώθηκε όμως και, προκειμένου να πιαστεί ζωντανή, έπεσε στο ποτάμι από τον γκρεμό και πνίγηκε. Το σημείο στο οποίο πήδησε η Λένω Μπότσαρη στον Αχελώο, έμεινε γνωστό μέχρι τις μέρες μας ως «το πήδημα της καπετάνισσας».

Όλες οι καπετάνισσες από το Κακοσούλι,
όλες την Αρτα πέρασαν, στα Γιάννενα τις πάνε,
σκλαβώθηκαν οι ορφανές, σκλαβώθηκαν οι μαύρες.
Κι η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα,
μόν’ πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια.
Σέρνει τουφέκι σισανέ κι εγγλέζικα κουμπούρια,
έχει και στη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο.
Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοχανταραίοι.
«Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου!
Σέρνω τουφέκια στην ποδιά και βόλια στις μπαλάσκες».
«Κόρη για ρίξε τ’ άρματα, γλίτωσε τη ζωή σου».
«Τι λέτε, μωρ’ παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια;
εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδερφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα χέρια». 
πηγή

ΠΑΣΧΑ στην ΑΡΙΖΟΝΑ

είσαι μόνος με τ' άστρα τούτη τη νύχτα

Χριστός Ανέστη μάτια μου !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΓΓΛΙΑΣ - επανάληψη -

επανάληψη

Απόσπασμα απο Πασχαλινή Εγκύκλιος Αρχιεπ. Θυατείρων

Όπως δε ορθά ελέχθη, «ο Χριστός είναι το πρόσωπο Εκείνο, το οποίο γεννήθηκε και ανατράφηκε από τον Ιουδαϊσμόν, και αποτελεί μέρος της μακρόχρονης, πλούσιας παραδόσεώς του. Ο μεσσιανικός ρόλος του Χριστού δεν δημιουργήθηκε από τους Χριστιανούς, αλλά από τον  Ιουδαϊσμόν· Σ᾽αυτόν προϋπήρχε μια μεσσιανική προσδοκία, την οποία ο Χριστός ζήτησε να εκπληρώσει» (Τablet. ‘’Jesus and the Jews’’). Γι’ αυτό είναι καιρός οι Ιουδαίοι και οι Χριστιανοί διανοούμενοι και Θεολόγοι να μελετήσουν με νέο πρίσμα τις σχέσεις του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού και να ανακαλύψουν νέους  τρόπους επαναπροσέγγισής τους προς δόξαν Θεού, ο οποίος «ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ δι’ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησεν». (Εβραίους Κεφ. Α, 3)

Σχόλιο: Γνωρίζαμε μέχρι σήμερα ότι στην Εκκλησία μας δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλλην, ούτε άρσεν ούτε θήλυ. Σήμερα μαθαίνουμε από όλες τις πλευρές ότι ετοιμάζεται μια Εκκλησία η οποία θα έχει και Ιουδαίους και Έλληνες και Λατίνους και Γερμανούς και Μωαμεθανούς. Και επομένως πρέπει να ασκηθούμε στην ανοχή της διαφορετικότητος. Φυσικά πρόκειται για μια Εκκλησία που δεν έχει πλέον καμία σχέση με τον Κύριο, με την ένωση μαζί Του, με την αγιότητα, αλλά με την πορνεία και την εξουσίαν.  ΜΙΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Τι λέει λοιπόν ο Θυατείρων αντί του Ζηζιούλα; ΟΤΙ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΜΙΑ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Ο ΑΘΕΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗΝ ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΛΛΑ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ. Ο αθεόφοβος. 

Αυτή η προκλητική δήλωση κατάγεται απευθείας από το βασανισμένο κρανίο του Ζηζιούλα. Ο Ζηζιούλας διδάσκει ότι τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος δεν έχουν ταυτόχρονη ύπαρξη. Προϋπήρχε ο Πατήρ και στην συνέχεια γεννήθηκε ο Υιός ο οποίος είναι δεύτερος Θεός στην Ιεραρχία της Αγίας Τριάδος. Παρομοίως η μεσσιανική παράδοση προϋπήρχε του Χριστού. ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΟΥ. Ο Χριστός ήταν ένας μεγάλος μεσσίας ο οποίος δέχτηκε το βαρύ φορτίο της Ιουδαϊκής παραδόσεως. Έτσι δίπλα στην Βίβλο, πολύ σύντομα, νομίζουν ότι θα έχουμε την Καμπάλλα και την Τορρά, όπως και το Κοράνιο. 

Δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με ανθρώπινα πλάσματα, αλλά με κατειλημμένους από τον δαίμονα. Ας σκεφτούν καλύτερα σε ποιόν φιλάνε το χέρι όλα τα μαμόθρεφτα της σημερινής Ορθοδοξίας. 

 ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ

Πρόκειται περί ευθείας αρνήσεως της Θεότητας του Χριστού. Ο Χριστός "ζήτησε" να εκπληρώσει τη μεσσιανική προσδοκία. Από ποιον δλδ "ζήτησε" αυτό το πράγμα; Ο Ζηζιούλας διδάσκει πως ο Κύριος είναι δεύτερος Θεός αλλά νομίζω πως ο Θυατείρων πάει ακόμα πιο μακριά τη βαλίτσα της βλασφημίας και υποβιβάζει τον Κύριο σε απλό άνθρωπο, στα ίδια μέτρα με το ψευδοπροφήτη Μωάμεθ. Φαίνεται πως για την οικουμενιστική εκκλησία η αιρετική διδασκαλία του Ζηζιούλα δεν είναι αρκετή. Ακόμα και το "δεύτερος Θεός" μάλλον δεν καλύπτει τους οικουμενιστές. Ο Κύριος πρέπει τελικά να εξισωθεί με τον Μωάμεθ, το Βούδα κ.ο.κ. Ο Θυατείρων, αν δεν είναι δαιμονισμένος, είναι σίγουρα ψυχανώμαλος.

Χριστός Ανέστη!

Γεώργιος

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΑΔΕΛΦΕ. Πρόσθεσε κάτι σημαντικό ο λόγος σου. Ο Οικουμενισμός πήγε ήδη πέρα από τόν Ζηζιούλα. Ενός κακού μύρια έπονται. Δέν τό είχα συνειδητοποιήσει τόσο καθαρά. Κάτι διαφορετικό καταλάβαινα στήν Ακαδημία Βόλου αλλά τώρα μού είναι ξεκάθαρο. Εύχομαι νά αναλάβουν επιτέλους δράση οι ορθόδοξοι. Γιατί μέχρι στιγμής κινούνται οι κακόδοξοι όλων τών αποχρώσεων. Καί είναι κατανοητό. Ο πρεσβύτερος υιός ζητούσε δικαιολογία γιά νά φύγει από τόν Πατέρα. Αυτοί είναι οι διάφοροι παλαιοημερολογίτες, οργανωσιακοί καί αποτειχισμένοι. Αυτοί φεύγουν καί φτιάχνουν δική τους "εκκλησία".
Μόνον ο άσωτος ο οποίος επέστρεψε ήδη στόν Πατέρα μπορεί νά φανερώσει τήν Εκκλησία τού Κυρίου τήν οποία δέν μπορεί νά ακουμπήσει τό σκότος. Κάτι πού προγευόμαστε ήδη μέ τούς τελευταίους μας Αγίους. Διότι ο Κύριος μάς έδωσε ήδη Αγίους οι οποίοι επέστρεψαν, δέν ήταν πάντα διπλα Του, όπως στήν πρώτη Εκκλησία. Άκουσαν τόν Λόγο του Κυρίου "μετανοείτε ήγγικεν γάρ η Βασιλεία τών Ουρανών" . Σήμερα οι περισσότεροι ορθόδοξοι έχουν γεννηθεί στήν εκκλησία. Καί δέν καταλαβαίνουν τήν αντίφαση, ότι η Εκκλησία δέν είναι εκ τού κόσμου τούτου

Αμέθυστος