Η Απόφαση τής Συνόδου της Ιεραρχίας στίς 16/11/18 Παρασκευή . 
« Είναι πολύπλοκο τό θέμα γιαυτό ορίστηκε ειδική επιτροπή ....».. όλα καλά !! προσευχηθείτε να βγούμε  ΨΕΥΤΕΣ.

Φρόντισε στην νεότητά σου να αποκτήσεις την αρετή της αυτομεμψίας για να ταπεινωθεί η κενοδοξία σου, και να έλθεις σε αυτογνωσία.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

Σκέψεις για τον τρόπο Νηστείας του Σαρανταημέρου.

Επειδή αυτές τις μέρες πολλά ακούγονται και πολλά γράφονται κυρίως στο διαδίκτυο, όσον αφορά τον τρόπο Νηστείας του Σαρανταημέρου θα θέλαμε να γράψουμε λίγες σκέψεις.
Πριν όμως παραθέσουμε αυτές τις σκέψεις πρέπει να τονίσουμε το εξής:
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΕΊΤΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ.
Διαβάζοντας λοιπόν πολλούς τρόπους και διαιτολόγια που αφορούν σε αυτές τις μέρες, είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς, για ποιο λόγο δεν υπάρχει σταθερή γραμμή σε αυτό το θέμα; 
Αν ανοίξεις 10 διαφορετικές ιστοσελίδες, θα βρεις 10 διαφορετικούς τρόπους νηστείας. Αν ρωτήσεις 10 διαφορετικούς πνευματικούς θα λάβεις 10 διαφορετικές απαντήσεις.
Έτσι λοιπόν, σχεδόν όποιον τρόπο και αν ακολουθήσει κανείς, θα είναι ΄΄μέσα΄΄ στη νηστεία.Αυτό όμως γίνεται αιτία πικρόχολων σχολίων από τους εκκλησιομάχους, θεωρώντας την Εκκλησία και τους πιστούς, ως μία μερίδα ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν άριστα τη λαική ρήση του ''όπου φυσάει ο άνεμος''
Μήπως έκανε λάθος το Άγιο Πνέυμα; Μήπως έκαναν λάθος οι Άγιοι Πατέρες; Μήπως η Εκκλησία έχει κενό σε αυτό το θέμα ώστε λαικοί και κληρικοί να κάνουν του κεφαλιού τους;
Όχι φυσικά. 
Σκοπός αυτής της ανάρτησης, είναι  να δείξει το δρόμο που χαράσει η Εκκλησία, ώστε να γνωρίζουμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος, και έπειτα ο καθένας σύμφωνα με τις δυνάμεις του να κάνει τον αγώνα που μπορεί. Είναι ύβρις θα λέγαμε προς τη Νηστεία και προς τους Ι.Κανόνες, ο καθένας να νομοθετεί μόνος του, νομίζοντας μάλιστα πως κατέχει την αυθεντία, συμβουλεύοντας και άλλους να ακολουθήσουν τον ίδιο λάθος δρόμο παρουσιάζοντάς τον, ως θεσπισμένο από την Εκκλησία. Υπάρχουν δε, και οι περιπτώσεις που επικρίνουν τον σωστό τρόπο της νηστείας, θεωρώντας πως εκείνοι που τον ακολουθούν, αποκλίνουν της πραγματικότητος!

Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος, ο οποίος ήταν και η αφορμή της σύνταξης αυτού του κειμένου, ο ιεροκήρυκας του παραδείσου όπως πολύ εύστοχα έχει χαρκτηρισθεί, ένας άνθρωπος μύστης και πλήρης γνώσεων δια της φωτίσεως του Αγίου Πνεύματος, των Ιερών Κανόνων, μας πληροφορεί ότι η Νηστεία των Χριστουγέννων έχει τον εξής απλούστατο τρόπο:
Από την αρχή μέχρι το τέλος, από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα, καταλύουμε οίνο και έλαιο τις καθημερινές πλην Τετάρτης και Παρασκευής και ψάρι μόνο τα Σαβατοκύριακα .
Αυτό είναι όλο!
Μας προτρέπει επίσης  να ανατρέξουμε στον 69 κανόνα του Ι.Πηδαλίου και εκεί θα μάθουμε όλα όσα πρέπει για τις Νηστείες.
Αυτό πράξαμε και εμείς, και όντως το Ι.Πηδάλιο ξεκαθαρίζει το τοπίο σε όσους θέλουν να γνωρίζουν το τι ακριβώς ισχύει. Η νηστεία των Χριστουγέννων πράγματι, έχει αυτόν τον πανεύκολο τρόπο, χωρίς μπερδέματα, χωρίς 10 διαφορετικές εκδοχές για να μπερδευόμαστε.
Ξαναλέμε πως δεν προτρέπουμε κανέναν να ακολουθήσει συγκεκριμένο τρόπο νηστείας, αλλά θεωρούμε πως το να έχουμε γνώση των επιταγών τις Εκκλησίας, είναι αν μη τι άλλο, έντιμο και μας βοηθάει ώστε να έξετάζουμε τον εαυτό μας όπως έλεγε και ο Άγιος Παίσιος, για την πνευματική μας πρόοδο.
Καλό θα είναι, όποιον τρόπο και αν ακολουθεί κανείς, να γνωρίζει τις επιταγές των Ι.Κανόνων πρωτίστως για να ξέρει που βρίσκεται στον αγώνα που κάνει, αλλά και επειδή χωρίς αυτούς χάνεται η γνώση επάνω σε θέματα πίστεως, που τόσο απαραίτητη είναι ειδικά στις μέρες μας που όλα τείνουν να ομογενοποιηθούν και  εν τέλη να χάσουν την αξία τους.
Αυτό που πρέπει όμως να τονισθεί, είναι αυτό το οποίο τονίσθηκε και στην αρχή του άρθρου, το ότι ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΕΊΤΕ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ.

Ακούστε το επίμαχο και διαφωτιστικό απόσπασμα απο την αρχή μέχρι το 05:30

πηγή

Παραπλανούν με την περιουσία, για να γίνει η αναθεώρηση

 

 

* * *

Εν Αγίω Όρει τη 9-11-2018.

Τω Μακαριωτάτω Αρχιεπισκόπω

Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩ

Μακαριώτατε,

  Ιερομόναχος Δαμασκηνός ο του Φιλαδέλφου

 

Πολλάκις κατά την τελευταίαν δεκαετίαν, με πολλήν σεβασμόν, απηυθύνθην εις Υμάς, αναφερθείς εις θέματα τα οποία αφορούν το Έθνος των Ελλήνων, την Ορθόδοξον διαπαιδαγώγησιν της νεολαίας, το ήθος το Χριστιανικόν και την οικογένειαν.

Μετά λύπης διεπίστωσα ότι έγραψα εις οφθαλμούς μη ορώντων και ωμίλησα εις ώτα μη ακουόντων.

Ωσαύτως με οδύνην διεπίστωσα ότι δεν σέβεσθε το Συνοδικόν σύστημα της Ορθοδοξίας και ενεργείτε ως νέος Πάπας, ουχί πλέον της Παλαιάς Ρώμης, αλλά του Αποστολικού θρόνου των Αθηνών.

Απορώ πως θα αντικρύσητε τον Απόστολον Παύλον, του οποίου αι εντολαί των Επιστολών του κατεπατήθησαν δι’ επαισχύντων νόμων, κατά την διάρκειαν της ζοφεράς δια την Εκκλησίαν, Αρχιεπισκοπικής Σας περιόδου.
Ωσαύτως κατεπατήσατε την πρώτην και Μεγάλην εντολήν του Κυρίου: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν Σου…» υπεράνω πάντων και αυτών ακόμη των γεννητόρων.

Ο κ. Τσίπρας δι’ Υμάς είναι η πρώτη Αγάπη. Απορώ πως θα αντικρύσητε τον Ιωάννην τον Πρόδρομον.

Συν τούτοις απορώ, πως θα αντικρύσητε τον πρώτον χριστιανόν Αυτοκράτορα, τον Μ. Κων/νον, αφού συνευδοκείτε η Ελλάς, ως κράτος, να γίνη Άθεος χώρα.

Συν τοις άλλοις, Μακαριώτατε, είσθε και ανιστόρητος και αγράμματος, καθώς είναι και ο εκλεκτός Πρωθυπουργός Σας κ. Τσίπρας. Και αιτιολογώ, διατί είσθε και ανιστόρητος. Είσθε ανιστόρητος, διότι θα έδει να γνωρίζητε ότι προ Χριστού, κατά τας δύο χιλιετίας της προχριστιανικής περιόδου του Ελληνισμού, το κράτος – Πόλις, των Ελλήνων, ήτο ως Πολιτική οντότης, αρρήκτως συνδεδεμένον, εις τον δημόσιον και ιδιωτικόν βίον των Ελλήνων, με τον θεόν, που τότε επίστευον.

Παραδείγματος χάριν, αι αρχαίαι Αθήναι του Περικλέους, είχον ου μόνον τους ολυμπίους θεούς, προστάτας όλων των Ελλήνων, αλλά και εκάστη πόλις – κράτος, τον προστάτην θεόν.

Ο δημιουργός της Αθηναϊκής Δημοκρατίας στρατηγός Περικλής, ουχί κάποιος «τύραννος», αλλ’ ο Δημοκράτης Περικλής, ωκοδόμησε εις την Ακρόπολιν τον Παρθενώνα, αφιερώσας τον Ναόν εις την θεάν Αθηνάν, εις ην οι Αθηναίοι είχον προ πολλού αφιερώσει την Πόλιν – κράτος των, και την ωνόμασαν «Αθήνας», προς τιμήν της προστάτιδος θεάς των.

Κατά την χριστιανικήν εποχήν του μεταλλαγμένου Ελληνισμού, δια του χριστιανισμού, ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, ωκοδόμησε την Αγίαν Σοφίαν εν Κωνσταντινουπόλει, προς τιμήν του ενσαρκωθέντος μονογενούς Υιού του Θεού όστις είναι και υμνογράφος, του γνωστού Λειτουργικού ύμνου «ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, αθάνατος υπάρχων…».

Κατά την Επανάστασιν του 1821, αυτοί, που ηλευθέρωσαν την Ελλάδα και παρεσκεύασαν την καρέκλα του κ. Τσίπρα εις το Μαξίμου, ήσαν ορθόδοξοι Χριστιανοί, άλλως εκεί θα εκάθητο σήμερα, ο περιφερειάρχης του νέου σουλτάνου Ερντογάν εις το Σουλτανάτον των Αθηνών.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Εν πλήρει επιγνώσει εις ποίον γράφω και διατί Σας γράφω: Σας συνιστώ να μετανοήσητε και να διαχωρίσητε την θέσιν Σας από τα εγκλήματα του Τσίπρα.
Άλλως, εάν δεν διορθώσητε τα διοικητικά λάθη Σας, τα οποία προωθούν εις την Ελλάδα οι Εβραιομασώνοι, ο Σόρος και η νέα τάξις πραγμάτων, ετοιμασθήτε, λόγω της προδοσίας, που διαπράττετε ενσυνειδήτως, να αγοράσητε εγκαίρως, ένα «νέον αγρόν του Κεραμέως», διότι δεν αξίζει το φθαρτόν Σώμα Σας να ταφή μεταξύ ορθοδόξων χριστιανών.

Σας υποδεικνύω η το Μπέλφαστ της Β. Ιρλανδίας η μίαν Προτεσταντικήν χώραν, ένθα εγένοντο θρησκευτικοί Πόλεμοι, που ηνάγκασαν τας χώρας ταύτας, να γίνουν, «ουδετερόθρησκοι», εκεί να ταφήτε, γιατί δεν πιστεύετε ούτε εις τον Θεόν ούτε εις την Ελλάδα. Άλλωστε εις Λύκειον της Αττικής εδηλώσατε, ως πολλαχού εγράφη, ότι «παλεύετε εις το θέμα της Πίστεως».

Αν ο Αρχιεπίσκοπος «παλεύει εις την πίστιν», μόνον έτσι εξηγείται η συνεργασία Σας με τον κ. Τσίπραν.

Επειδή δεν γνωρίζω το τέλος Σας, εάν δηλ. θα μετανοήσητε η όχι, δεν προδικάζω την κρίσιν του Θεού δια το πρόσωπόν Σας.

Εάν πάντως μείνητε αμετανόητος, η θέσις Σας θα είναι παραπλεύρως του Ιούδα, ενός εκ του χορού των δώδεκα Αποστόλων, και του Νέρωνος. Σε τι διαφέρετε; μόνον εις τον τρόπον της προδοσίας και του διωγμού. Εκείνος εχρησιμοποίησε τα αργύρια και ο δεύτερος το ξίφος• Υμείς, χρησιμοποιείτε την μέθοδον του αρχεκάκου όφεως, δηλ. της απάτης, καθώς και ο κ. Τσίπρας. Αλήθεια! είναι δίκαιον οι τάφοι Σας να ανοιχθούν παραπλεύρως, εις τον «νέον αγρόν του Κεραμέως».

Ταύτα επωδύνως Σας έγραψα και εύχομαι την αλλαγήν Σας.
Με τον σεβασμόν εις το αξίωμα Σας και την Αρχιερωσύνην Σας.

Σας θυμίζουν κάποιους;

 

ΕΡΩΤΗΣΗ:
Τι είναι η Σύγχρονη Υποκριτική Αγαπολογία - Μεταπατερική Θεολογία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Γέροντα Αναστάσιου Κουδουμιανού:

«Τι τα θες παιδί μου;
Θα το πω περιφραστικά..
1.) Γλυκά λογάκια, που χαϊδεύουν τ’ αυτάκια
2.) και εύκολα πραγματάκια, που βολεύουν τα παθάκια
3.) και καταντούν μαξιλαράκια για να κοιμάται η συνείδηση.»
 

Μαρτυρία του Πανιερώτατου Μητροπολίτη Μόρφου π.Νεόφυτου στην εξαιρετική ομιλία με θέμα :Ο όσιος Ιάκωβος επόπτης ορατών και αοράτων και η μεταπατερικὴ αγαπολογία, η ομιλία του εδω 

Εις αιωνίαν μνήμην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ

Φτάνει πια Μακαριώτατε! Δεν αντέχει άλλο η Ελλαδική Εκκλησία την παρουσία σας!

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Ο κρίμασιν οις οίδε Κύριος κατέχων επί δεκαετία και πλέον την αρχιεπισκοπική καθέδρα της καθ Ελλάδα Εκκλησίας, διά τας φρικαλέας αμαρτίας κλήρου και λαού, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Β' απέτυχε παταγωδώς να διαχειρισθή την εκκλησιαστική εξουσία που του παραχώρησε ο Δομήτωρ της Αγίας μας Εκκλησίας επ ωφελεία της Εκκλησίας πρωτίστως και κυρίως και δι αυτής του Έθνους, ακολούθως και δευτερευόντως. Και όχι μόνο δεν ωφέλησε η παρουσία του στον αρχιεπισκοπικό θώκο αλλά και ζημίωσε πολλαπλώς το καλώς εννοούμενο συμφέρον της.

Τούτη τη φορά, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, σημειώθηκε ορυμαγδός και καταιγισμός  σφοδρών αντιδράσεων και ζωηρών αποδοκιμασιών κλήρου και λαού, σε βάρος τόσο του προσώπου του νυν αρχιεπισκόπου όσο  και της πρακτικής που εκείνος μετήλθε από κοινού και σε συμφωνία μετά της αντιχρίστου Πολιτείας αναφορικά προς το ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών αλλά και της ΔΗΘΕΝ αξιοποιήσεως της "διαμφησβητουμένης" εκκλησιαστικής περιουσίας.

Προφανώς οι επικοινωνιολόγοι της αρχιεπισκοπής Αθηνών δεν εκτίμησαν κατά τρόπο ορθό και προβλέψιμο τις παρενέργειες της εν αγνοία της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, του εντίμου κλήρου και του πιστού λαού προβληματικής "συμφωνίας" επί καθιζήσει του προσωπικού τους κύρους αλλά και του κύρους της εκκλησιαστικής ηγεσίας καθόλου. Δεν μπορεί, βεβαίως, να παραμείνη ασχολίαστη και η επικοινωνιακή "χοντράδα" του κυβερνητικού εκπροσώπου Τζανακόπουλου που αμέσως μετά την ανακοίνωση της "συμφωνίας" έσπευσε, αγαλλομένω ποδί, να κάνει λόγο για την "απελευθέρωση" 10000 θέσεων δημοσίων υπαλλήλων προς δόξαν του αμέτρου λαϊκισμού και της αδίστακτης  ψηφοθηρίας των νυν κυβερνώντων! Θαυμάστε πολιτικό "ήθος"!

Δεν αντέχω στον πειρασμό να μην παραλληλίσω τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε για την υπογραφή της επαισχύντου και προδοτικής "συμφωνίας των Πρεσπών", (μαγαρίζεται και το  ευλογημένο αυτό κομμάτι της Ελληνικής γης, οι Πρέσπες δηλονότι, όταν το όνομά τους χρησιμοποιείται ως δηλωτικό του τόπου στον οποίο υπεγράφη η ελεεινή συμφωνία...) με την πρακτική που μετήλθε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Β' και οι ομόφρονες προς αυτόν συνεργάτες του, κληρικοί και λαϊκοί, στην περίπτωση της γνωστής "συμφωνίας"..

Όπως ο στιγματισθείς δικαίως ως προδότης της πατρίδας νυν πρωθυπουργός σε συνεργασία και σύμπραξη με τον επί αφορήτω αλαζονεία διακρινόμενο, επίσης εθνοπροδότη πρώην υπουργό Κοτζιά (ελπίζουμε ότι ο εν λόγω κύριος θα απολαύσει, από τούδε και το εξής, πολιτικές διακοπές διαρκείας αλλά και θα λογοδοτήση συντόμως σε ειδικώς προς τούτο συσταθέν Δικαστήριο επί εσχάτη προδοσία), καταφρονώντας κατά τρόπο αναίσχυντο το εθνικό συμφέρον και τη βούληση του ελληνικού λαού εν προκειμένω, προχώρησαν στη σύναψη της συμφωνίας με τους αδίστακτους πλαστογράφους της Ιστορίας Σκοπιανούς δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα και προκαταλαμβάνοντας τα μέλη του ελληνικού Κοινοβουλίου αναφορικά προς την επικείμενη ψήφο τους, κατά παρόμοιο τρόπο και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών με τους συνεργάτες του, εν αγνοία και άνευ της εγκρίσεως της πλειοψηφίας του σώματος των αρχιερέων, των ιερέων και του λαϊκού εκκλησιαστικού δυναμικού προχώρησαν σε μία ζημιογόνο για την Εκκλησία της Ελλάδος "συμφωνία", επί δεινή καταφρονήσει του συνοδικού πολιτεύματος διοικήσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατ εξοχήν φιλελευθέρου και δημοκρατικού.

Θεωρώ αδιανόητο και απαράδεκτο το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η ελλαδική εκκλησιαστική ηγεσία έδρασε όπως δρουν οι διάφορες, πολυποίκιλες και "πολύχρωμες" μετα-μοντέρνες χούντες και ο νοών νοείτω...

Διαφαίνεται, κατόπιν τούτων, η διαμόρφωση και ύπαρξη μίας γενικής κατακραυγής σε βάρος του νυν αρχιεπισκόπου και των δορυφόρων του. Εξ όσων ενθυμούμαι δεν σημειώθηκε άλλη φορά στα 10 χρόνια της αρχιεπισκοπείας του κ.Ιερωνύμου τόσης και τέτοιας σφοδρότητος, μαζικότητος και εντάσεως αποδοκιμασία της εκκλησιαστικής πολιτικής του (κάτι τέτοιο αποτελεί αντικείμενο ιδιαιτέρας αναλύσεως και σχολιασμού και ο νοών νοείτω,,,).. Πολλοί είναι αυτοί που διατείνονται ότι "το ποτήρι ξεχείλισε" και ότι "ο κόμπος έφθασε στο χτένι", εξαιτίας της αφορήτως ενδοτικής και εκσεσημασμένως συμβιβαστικής πολιτικής της σημερινής εκκλησιαστικής ηγεσίας στο πλαίσιο της σχέσεώς της με την κατ επίφασιν και κατ ευφημισμόν χριστιανική Πολιτεία. Πολύ, αργά, όμως φαίνεται να "ξεχείλισε το ποτήρι" για κάποιους! Το ποτήρι ξεχείλισε εδώ και πολλά χρόνια αλλά όσοι διατείνονταν κάτι τέτοιο και επέμεναν με ατράνταχτα επιχειρήματα στην άποψή τους αυτή, χαρακτηρίζονταν "υπερβολικοί" και "ακραίοι"! Μόνο που οι τελευταίοι δικαιώθηκαν πανηγυρικά και άντε τώρα να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα!

Ενδεχομένως, "μπούχτισαν", κλήρος και λαός, με την επί σειράν ετών αφωνία,απραξία και συμβιβασμό με την αντίθετη εξουσία του νυν αρχιεπισκόπου.

Διαχρονική και σκανδαλώδης αφωνία και απραξία απέναντι στη νομοθετική επιδρομή των αντίχριστων κυβερνώντων, απέναντι στο διαστροφικό μετασχηματισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών, απέναντι στην προδοσία της Μακεδονίας, απέναντι στο ένα, απέναντι στο άλλο! Έχει και η ανοχή τα όριά της!

Ικανός αριθμός συμπατριωτών μας ευλόγως διερωτώνται: έως πότε θα κακουργεί σε βάρος των συμφερόντων της Εκκλησίας το σημερινό ετοιμόρροπο και σαθρό εκκλησιαστικό καθεστώς του κ.Ιερωνύμου; Έως πότε θα "αμνηστεύει", διά της ενόχου σιωπής και ανοχής του τα ανοσιουργήματα των πολιτικών εξουσιαστών; Έως πότε θα μαραίνει το ζήλο και θα ψύχει την αγωνιστική διάθεση κλήρου και λαού; ΄Εως πότε θα προδίδει την εν τω κόσμω αποστολή της Εκκλησίας; Πώς να λησμονήσουμε την ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ αντίδρασή του όταν κατέστη νόμος του Κράτους η αλλαγή φύλου στα 15; Μίλησε για "παιγνιδίσματα" και πέραν τούτου ουδέν! Να ξεχάσουμε τη στάση του στο ψευτο-αντιρατσιστικό νομοσχέδιο; Στη νομιμοποίηση της ομόφυλης διαστροφής;

Έπιπροσθέτως, άλλοι, σοβαρώς σκεπτόμενοι και υγιώς φρονούντες συνέλληνες, που διατηρούν οργανική σχέση με την Εκκλησία, διερωτώνται, ουχί άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας: Η εκκλησιαστική ηγεσία στην περίπτωση της φαιδρής και γελοίας, συνάμα δε και επικινδύνου ψευτο-συνόδου του Κολυμπαρίου τα έκανε επιεικώς μαντάρα! Με τον τρόπο εκλογής των μητροπολιτών, την αλλαγή του οποίου ευαγγελιζόταν ο αρχιεπίσκοπος παλαιότερα, το ίδιο! Τι δε να πει κανείς και για την ανέλεγκτη υπό της ποιμαινούσης Εκκλησίας εκφορά και διάχυση εντός του εκκλησιαστικού σώματος εκκοσμικευμένου και ψευτοπροοδευτικού και σαφώς αιρετίζοντος  εκκλησιαστικού λόγου (βλέπε περιπτώσεις παπα-Φάρου, Γιανναρά, παπα-Θερμού, παπα-τάδε, παπα-δείνα, συριζαιο-θεολόγων του εκκλησιαστικού ραδιοσταθμού, "ερωτοθεολόγων" τύπου Σταμούλη, φιλοκαζαντζακικών θολο-λόγων -ανασταυρωτών του Χριστού, "ψυχοθεολόγων", "μεταπατερικών" ψευτο-θεολόγων , όψιμων αναθεωρητών της αγιογραφικής, αγιοπατερικής και ιεροκανονικής παρακαταθήκης , κ.ο.κ.); Δίκην λοιμώδους νόσου οι προαναφερθέντες και πολλοί άλλοι (δυσκολευόμαστε και να τους καταγράψουμε πλέον...) λυμαίνονται τον εκκλησιαστικό οργανισμό οδηγώντας ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε στην απώλεια και η εκκλησιαστική ηγεσία "ατάραχος παίζει τον πλαγίαυλόν της", για να θυμηθούμε και το μακαριστό π.Αυγουστίνο Καντιώτη. Πώς να λησμονήσουμε το αίσχος με τον Γιαγκάζογλου που επί σειράν ετών κατείχε τη διευθυντική θέση του επισήμου εκκλησιαστικού περιοδικού "ΘΕΟΛΟΓΙΑ"; Πώς να παραβλέψουμε το γεγονός ότι πολλοί "ΚΑΙΡΙΤΕΣ" και "ΣΥΝΑΞΙΑΚΟΙ" συγγενεύουν ιδεολογικά με αυτούς που λυμαίνονται τον εκκλησιαστικό ραδιοσταθμό καθώς και με τους "ακαδημαϊκούς" του Βόλου; Και μόνο το συνεχιζόμενο αίσχος της απρόσκοπτης και ανεξέλεγκτης λειτουργίας της "σφηκοφωλιάς" του Βόλου συνιστά ανεξίτηλο στίγμα για την αρχιεπισκοπεία του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου του Β'.

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Β' είναι φανερό ότι έχει απογοητεύσει και εξοργίσει κλήρο και λαό και κάθε άλλο παρά εκφράζει το φρόνημα και τη διάθεση του τελευταίου. Ίσα-ίσα που διατελεί σε καταφανή αντίθεση προς αυτή. Απέτυχε παταγωδώς ως αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Προσωπικά κάτι τέτοιο το περίμενα. Η άχρι της εκλογής του ως αρχιεπισκόπου πολιτεία του ανδρός προς μία τέτοιου είδους εξέλιξη προϊδέαζει.Ο εν λόγω επίσκοπος φοίτησε επιτυχώς στην ενδοτική και συμβιβαστική και προδοτική του αληθούς συμφέροντος της Ελλαδικής Εκκλησίας σεραφειμκή σχολή, που τόσα δεινά παρασκεύασε στην Εκκλησία της Ελλάδος κατά τα έτη 1974-1998 και οδήγησε την Εκκλησία μας στο έσχατο σκαλοπάτι της ανυποληψίας, και αποτελεί "άξιο" απόφοιτο εκείνης. Οι ποικίλοι αντίχριστοι, άθεοι, θιασώτες της περιθωριοποιήσεως της Εκκλησίας και λοιποί αρνητικοί της προόδου της Εκκλησίας, του Έθνους και της κοινωνίας παράγοντες τρίβουν τα χέρια τους από αγαλλίαση, όπως έτριβαν τα χέρια τους και επί Σεραφείμ. Ούτε στα όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να φαντασθούν βολικότερο, για τα άνομα συμφέροντά τους, εκκλησιαστικό ηγέτη από το νυν αρχιεπίσκοπο.

Ο τελευταίος, οφείλει, κηδόμενος του συμφέροντος πρωτίστως της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και του συμφέροντος της ψυχής του και του προσωπικού του κύρους, να υποβάλλει πάραυτα και άνευ χρονοτριβής την παραίτησή του από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο και να αποσυρθή στα Οινόφυτα. Αρκετά προβλήματα δημιούργησε επί των ημερών της αρχιεπισκοπείας του. Δεν τον παίρνει άλλο να συνεχίσει να κατέχει τη θέση του αρχιεπισκόπου. Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ. Βρίσκεται σε καταφανή δυσαρμονία προς τη θέληση του κλήρου και του λαού. Φθάνει πια, Μακαριώτατε! ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ Η ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΑΣ!

Υ.Γ.1. Είναι γεγονός ότι οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι μητροπολίτες Θεσσαλονίκης, Μεσσηνίας και Δημητριάδος (άπαντες γεγονότες επίσκοποι διά τας φρικτάς ημών αμαρτίας) εξανέστησαν επί τη ανεκδιηγήτω "συμφωνία" Τσίπρα-Ιερωνύμου! Το τελευταίο φανερώνει οπωσδήποτε πολλά και ενισχύει την καθολική μομφή και κατακραυγή εις βάρος του νυν αρχιεπισκόπου. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα πρέπει να "καθησυχάση" τους ευαισθητοποιημένους χριστιανούς και να καταστήση συμπαθείς σε αυτούς τους ρηθέντες προβληματικούς επισκόπους που ευθύνονται όσο λίγοι για το σημερινό κατάντημα της διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος. Η περίπτωση του πρώτου με τη δις μοιχεπιβασία του (ας μην ξεχνούμε το ρόλο του στην εκκλησιαστική κρίση του Ιουλίου του 1974 αλλά και τη σκανδαλωδέστατη μετάθεσή του από την ακριτική Αλεξανδρούπολη, την κανονική του νύμφη, στη Θεσσαλονίκη), το διωγμό ομολογητών κληρικών και τις πρόσφατες φαιδρές περί Μπουτάρη δηλώσεις του καθώς και το γενικότερο χειρισμό του ζητήματος των σχέσεών του με τον προβληματικότατο τοπάρχη, του δευτέρου με την εμπλοκή του ονόματός του κατά τρόπο αρνητικότατο στη μεθόδευση της εκλογής του νυν αρχιεπισκόπου (ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΚΕΙΝΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΕΩΣ, ΑΜΕΣΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΕ ΚΑΙ ΘΙΓΟΜΕΝΕ ΑΓΙΕ ΣΠΑΡΤΗΣ ;;; ) καθώς και η στάση του σε ζητήματα Πίστεως (σκανδαλώδεις δηλώσεις του περί "διηρημένης Εκκλησίας", το αίσχος του Πουσάν κ.ά.), καθώς και του τρίτου για την περίπτωση του οποίου "και οι λίθοι κεκράξονται" (όρα Πόρτο Αλέγκρε, "Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών" Βόλου, σκανδαλώδεις δηλώσεις του για τη Β' Βατικανή Σύνοδο κ.λ.π.) μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Θα πρέπει πάση θυσία να φραγή ο δρόμος της "κατακτήσεως" της αρχιεπισκοπικής; καθέδρας από τους δύο τελευταίους, λίαν επικίνδυνους για το αληθές συμφέρον της Ελλαδικής Εκκλησίας μητροπολίτες. Το ίδιο ισχύει και για το γνωστό και μη εξαιρετέο μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο για το πρόσωπο και τη στάση του οποίου είναι περιττό να εκτείνουμε το λόγο...

Υ.Γ.2. Οι μητροπολίτες που εξέλεξαν προ δεκαετίας αρχιεπίσκοπο τον κ.Ιερώνυμο (Λιάπη) υπέχουν βαρύτατη ευθύνη για το  σημερινό εκκλησιαστικό κατάντημα. Ο κ.Ιερώνυμος εξελέγη, ως επί το πλείστον, με τις ψήφους της λεγόμενης "σεραφειμικής πτέρυγας". Ανθυποψήφιός του υπήρξε ο σεμνός και μακράν της ίντριγκας ευρισκόμενος μητροπολίτης Σπάρτης. Το εκκλησιαστικό κατεστημένο (τουτέστιν η θλιβερή σεραφειμική επισκοπική παρακαταθήκη εντός του ιεραρχικού Σώματος) επέλεξε τον πρώτο, προς άφατη χαρά και αγαλλίαση των εχθρών της Εκκλησίας. Ας όψονται, λοιπόν, οι εκλέκτορες! Οφείλουν μία μεγάλη συγγνώμη στο πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον ελληνικό λαό για την άφρονα και ολέθρια επιλογή τους!

«Τα τέσσερα στάδια που μας περνάει ο διάβολος»

 

 ~ π. Πέτρου Χίρς :Απόσπασμα απο την ομιλία: «Οι ετερόδοξοι, η Εκκλησία και εμείς»
Είναι σημαντικό ιδιαίτερα για τους ιεραποστόλους να αναφερθούμε και να κατανοήσουμε τη δαιμονική μέθοδο της νοθείας.

Ο διάβολος όταν είδε ότι πλέον η ισχύς του κυριολεκτικά καταρρακώθη με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, άρχισε να πολεμάει την Εκκλησία με μία άλλη νέα μέθοδο, με τη μέθοδο της νοθείας. Δεν έρχεται να πει ότι ο Χριστός δεν είναι τίποτα, γιατί ενικήθη.

Έρχεται όμως να μιλήσει με τη γλώσσα της νοθείας και να πει «Να, βεβαίως, εγώ δέχομαι τον Ιησού Χριστό αλλά ο Ιησούς Χριστός είναι άνθρωπος. Σπουδαίος άνθρωπος, αλλά είναι άνθρωπος». Αυτό λέει και ο δυτικός άνθρωπος σήμερα. Κυριαρχεί δηλαδή αρειανισμός σήμερα στο δυτικό κόσμο. Ο Ιησούς είναι σπουδαίος άνθρωπος αλλά δεν είναι Θεός.

Η΄ λέει ότι «η Εκκλησία είναι σπουδαία και εκτιμούμε τις εικόνες και την ιστορία και τη θεολογία σας αλλά δεν είστε η μοναδική Εκκλησία του Χριστού. Μαζί με τους παπικούς και τους προτεστάντες είστε η Εκκλησία του Χριστού». 

Τι διαφορά έχει όμως αυτό από τον αρειανισμό, την άρνηση του Θεανθρώπου; Από το ψέμα του διαβόλου; Απλώς είναι στο επιπέδο της εκκλησιολογίας και όχι μόνο της Χριστολογίας [όπως με τον Άρειανισμό]. 

Γιατί η σωτηρία εργάζεται στην Εκκλησία και αν υπάρχει άρνηση της Εκκλησίας, υπάρχει άρνηση του Θεανθρώπου. 

Δηλαδή, αν στο τέλος λέει ότι η Εκκλησία, η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι σώμα Χριστού, είναι σα να λέει ότι ο Χριστός είναι άνθρωπος. 

Γιατί τα σωματεία, οι οργανώσεις και οι ομολογίες είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Εάν η Ορθόδοξη Εκκλησία ταυτίζεται με αυτούς τότε έχουμε ουσιαστικά αρειανισμό στην πράξη, στο επίπεδο της εκκλησιολογίας και κόβεται η σωτηρία και η ιεραποστολή της Εκκλησίας. 

Ο διάβολος με κάθε τρόπο επιδιώκει να δημιουργήσει μία απόκλιση από την αλήθεια. Ακριβώς αυτό γίνεται σήμερα στο επίπεδο της εκκλησιολογίας, της Εκκλησίας.

Τέσσερα στάδια περνάει ο διάβολος από τότε με τον Αδάμ και την Εύα και σήμερα στο προσωπικό αλλά και στο εκκλησιαστικό επίπεδο. Τέσσερα στάδια περνάει για να πετύχει το σκοπό του, την ανατροπή της πίστεως μας.

Πρώτο Στάδιο: Η Συνύπαρξη

Το πρώτο είναι η συνύπαρξη. Έρχεται σε ετέρα μορφή όπως το φίδι και βρίσκεται κοντά μας, κοντά στους ορθοδόξους, κοντά στους πιστούς. Αυτή η συνύπαρξη είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο που είναι ο διάλογος. 

Γι΄αυτό ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη είναι τόσο αυστηρός να μην αναμιγνύεται ο λαός του Θεού με τους ειδωλολάτρες. 

Ακριβώς γιατί είναι η αρχή της πτώσης. Η συνύπαρξη. «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις,» λέει ο Απόστολος Παύλος. ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς.»

Αλλά σήμερα δεν είμαστε στην Παλαιά Διαθήκη, δεν μπορούμε να βγούμε υπαρξιακά από τον κόσμο αλλά τροπικά. Τροπικά βγαίνει ο πιστός. Τότε ήταν ορατά σύνορα, τώρα είναι πνευματικά. Και σύνορα οι Πατέρες της Εκκλησίας όρισαν τους κανόνες της Εκκλησίας. 

Και υπάρχουν κανόνες της Εκκλησίας για τη συμπεριφορά μας ιδιαίτερα στα πνευματικά με τους ετεροδόξους, τους αιρετικούς. Αυτά τα όρια πρέπει να σεβόμαστε αν θα μένουμε μακριά από τον πειρασμό. Αν καταργούμε τους κανόνες, αν καταργούμε τα σύνορα, μπαίνουμε στον πειρασμό. 

Και ο πειρασμός είναι να συσχηματιζόμαστε με αυτόν τον κόσμο, να γίνουμε κοσμικοί όχι μόνο στην πίστη αλλά και στη μεθοδολογία, γιατί πολλοί μπορεί να μένουν ορθόδοξοι δογματικά αλλά ετερόδοξοι μεθοδολογικά. 

Και λέει ο Απόστολος Παύλος «μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.» Η τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας είναι απαραίτητη, για να μη μπούμε στον πειρασμό της συνύπαρξης τροπικά με τους ετεροδόξους.

Δεύτερο Στάδιο: Ο Διάλογος

Αλλά θέλει να μας φέρει στο δεύτερο στάδιο, στο διάλογο. Και εδώ έχει πολύ πείρα και είναι πιο ισχυρός από εμάς. Γι’αυτό η ταπείνωση μόνο σώζει αυτόν που δε θα πέσει σε αυτήν την παγίδα. Οι χριστιανοί είναι αγαθοί και όχι πονηροί, και ακριβώς εδώ είναι η αδυναμία μας, γιατί θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο άλλος είναι ειλικρινής. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όταν έχουμε πολύ περηφάνια και δεν έχουμε κάνει πρόοδο πνευματικά. 

Μας λένε ό,τι θέλουμε να ακούμε και οι ετερόδοξοι είναι πολύ καλοί σε αυτό. Μας επαινούν για την ιστορία μας, τις εικόνες μας κλπ. Έρχεται η περηφάνια και η αλαζονεία ότι είμαστε κάτι και κάτι κάνουμε. 

Δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει κάποια διάθεση από τον ετερόδοξο να γίνει ορθόδοξος. Θέλουν να αποκτούν αυτά που έχουμε και όχι να γίνουν αυτό που είμαστε.

Υπάρχουν δύο διάλογοι. Υπάρχει ο διάλογος που είναι ευλογημένος, νόμιμος, αυτόν που έκαναν οι άγιοι και οι απόστολοι. Υπάρχει και άλλος που είναι καταραμένος, που είναι του διαβόλου.

Ο πρώτος είναι η διασάφηση. Οι απόστολοι ήρθαν στον Χριστό πολλές φορές για διασάφηση. Αυτός ο διάλογος είναι ευλογημένος. Έρχεται κάποιος με ταπείνωση και διάθεση να μάθει από τον Κύριο. Όταν ο ετερόδοξος έρχεται στην Εκκλησία έτσι, είμαστε σε καλό δρόμο. Έχουμε ευλογία. Θα έχουμε καρπό πνευματικά.

Όταν έρχεται για το δεύτερο διάλογο, που είναι η διερεύνηση, εδώ είναι η πονηρία. Διερεύνηση θα πει, δηλαδή, έρχομαι να συζητήσουμε. Να τα πούμε μεταξύ μας και να βρούμε μία άλλη τρίτη οδό, άλλη αλήθεια, όχι αυτό που κηρύτετε εσείς οι Ορθόδοξοι αλλά μεταξύ μας θα βρούμε την ιστορική εκκλησία, την αλήθεια του Χριστού κλπ. 

Έρχεται όχι ως αναζητητής της αληθείας, όχι ως μαθητής αλλά έρχεται επί ίσοις όροις.

Και αυτή είναι η έκφραση που είπαν όταν ξεκίνησε ο θεολογικός διάλογος με τους παπικούς, ότι εδώ έρχονται οι παπικοί και οι Ορθόδοξοι επί ίσοις όροις. Ακριβώς μέσα σε αυτό το κλίμα δε θα βρούμε τη σωτηρία. Δε θα έχουμε επιστροφή των ετεροδόξων.

Σε αυτό το κλίμα δεν υπάρχει μετάνοια και ό,τι γίνεται είναι χωρίς κόστος.

Αν είμαστε σε αυτά τα τέσσερα, δηλαδή όχι αναζήτηση της αληθείας, όχι πνεύμα μαθητείας, έλλειψη μετανοίας και χωρίς κόστος, τότε αυτός ο διάλογος είναι διερεύνηση, είναι πονηρός και εκ του διαβόλου. 

Ακριβώς εδώ επειδή είμαστε αγαθοί και όχι μαθημένοι στους τρόπους των πονηρών και των ετεροδόξων, θα πέσουμε. Δεν είναι ο διάλογος που καταλήγει στη σωτηρία αλλά ο διάλογος που οδηγεί στην αλλοίωση της Ορθοδοξίας.

Τρίτο Στάδιο: Η Διείσδυση

Το τρίτο στάδιο είναι η διείσδυση. Ο διάβολος με το «πες, πες, πες», με τον ατελείωτο διάλογο με τους ετεροδόξους, με το να είμαστε φίλοι, καθημερινώς να βρισκόμαστε μαζί, να συνεργαζόμαστε για τη φιλανθρωπία και τα δευτερεύοντα κλπ., επιτυχαίνει την διείσδυση. 

Αυτό το βλέπουμε πολύ ξεκάθαρα στο εξωτερικό σήμερα. Σε αρκετά μέρη του κόσμου έχουμε φτάσει σε πολλά επίπεδα να υπάρχει αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος, ακριβώς διότι έχουμε όχι μόνο συνύπαρξη και διάλογο...

αλλά και διείσδυση του ετεροδόξου και του φρονήματός του μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

                                                                                  

Ως παραδείγματα αναφέρουμε: η συμπροσευχή, η αλλοίωση του Ορθοδόξου ήθους, υιοθέτηση των ιεραποστολικών μεθόδων των ετεροδόξων κτλ. Η διείσδυση αργά ή γρήγορα οδηγεί στο τέταρτο στάδιο, στην ανατροπή.

Τέταρτο Στάδιο: Η Ανατροπή

Ο διάβολος πέτυχε οι πρωτόπλαστοι να απλώνουν τα χέρια τους και μόνο τότε κατάλαβαν ότι είχαν ανατροπή. Ότι έχασαν τη σωτηρία. Είναι πλέον αργά όταν υπάρχει ανατροπή. Τι θα πεί ανατροπή στην ιεραποστολή και στον οικουμενισμό;

Ανατροπή θα πει ότι δεν πρόκειται για επιστροφή των ετεροδόξων, αλλά και εμείς οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι ταυτιζόμαστε με τους ετεροδόξους.

Σε όλα τα επίπεδα αλλά και ακόμα κοινωνούμε μαζί. Δυστυχώς και αυτό συμβαίνει σήμερα στο εξωτερικό, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Ευρώπη, δηλαδή, ορθόδοξοι ιερείς να κοινωνούν τους παπικούς, τους μονοφυσίτες.

Όταν ταυτίζεται η Ορθοδοξία με την ετεροδοξία, η πίστη με την πλάνη, η Εκκλησία με την αίρεση, έχουμε ανατροπή της ορθοδόξου πίστεως και του φρονήματος. Ως παραδείγματα αναφέρουμε: ταύτιση εκκλησιολογικά με τους ετεροδόξους, η αποδοχή του βαπτίσματος και άλλων μυστηρίων καθ’αυτά.

Εδώ είναι η επιτυχία του διαβόλου ότι μας πέρασε από τα τέσσερα στάδια και φτάσαμε στην ανατροπή.

Εμείς είμαστε εδώ σήμερα [στο ιεραποστολικό συνέδριο] γιατί θέλουμε να προχωράει η ιεραποστολή της Εκκλησίας. Εάν το θέλουμε πραγματικά θα προσέξουμε αυτά τα τέσσερα στάδια και θα αποφεύγουμε τις παγίδες του διαβόλου. 

Η Ορθόδοξη ιεραποστολή είναι η απάντηση στη νοθεία της πίστεως.

Μόνο αν η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει ορθόδοξα την ιεραποστολή της προς τους ετεροδόξους, τότε μόνο υπάρχει ελπίδα να υπάρχει ανατροπή, όχι της ορθοδοξίας, αλλά της αιρέσεως του οικουμενισμού υπέρ της σωτηρίας των ετεροδόξων.

 _________________________________________________________

(20ο Ιεραποστολικό Συνέδριο Συνεργατών του Πανελλήνιου Χριστ. Ομίλου, κατασκήνωσιν Αγίας Ταβιθάς, Αραχώβης Παρνασσού Βοιωτίας, 22 Αυγούστου 2015.)

πηγή 

Ο π. Πέτρος Χίρς, μετά απο σχεδόν 20 χρόνια ουσιαστικής πνευματικής προσφοράς στήν Ελλάδα, συνεχίζει το εξαιρετικό έργο του, εργαζόμενος Ιεραποστολικά για την μετάδοση της Ορθοδοξίας, στα πέρατα της γης... Νέα Ορθόδοξη Ακαδημία στην Αριζόνα της Αμερικής.

Με δυο λόγια τα λέει όλα!

«Ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του ελληνικού Έθνους», τονίζει ο Γιώργος Καραμπελιάς του Κινήματος Άρδην

Σας το φωνάζουν με τα έργα τους ότι είναι απατεώνες, αλλά εσείς δεν θέλετε να τους ακούσετε!

Σας το λένε με τις πράξεις τους ότι είναι ψεύτες, αλλά εσείς δεν θέλετε να τους πιστέψετε!
Τους βλέπετε να βρίσκονται σε πλήρη ασυμφωνία λόγων και πράξεων, αλλά εσείς προτιμάτε να κάνετε τα στραβά μάτια.
Σας δείχνουν ότι είναι οι χειρότεροι υποκριτές και ανακόλουθοι στη συμπεριφορά τους, αλλά εσείς κοιτάτε αλλού!
Σας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια σας, ξεφτιλίζοντας ιερά και όσια, αρχές και αξίες, αλλά εσείς νομίζετε ότι είναι έντιμοι, ενώ είναι κερατάδες!
Σας αποκαλύπτουν ότι είναι αλήτες και ανυπόληπτοι, αλλά εσείς τους περνάτε για κυρίους και τους κάνετε τεμενάδες!
Ποιος σας φταίει λοιπόν;
Αφού έχετε μάτια και δεν βλέπετε,
αυτιά και δεν ακούτε.
ούτε μυαλό για να σκεφτεί,
το ψέμα όπου ζείτε;;
Γ.Γ.Γ.

Ειδήσεις με άλλη ματιά ...

Ο γλυκός Άθωνας ...ο γηραιός και λεβέντης !

φωτογραφίες Gleb Nuralin

Ξεκίνησε και... τελείωσε η Συνταγματική Αναθεώρηση

Ώδινεν συνταγματική αναθεώρηση και έτεκεν... μικροκομματική προεκλογική αντιπαράθεση!

Η χθεσινή πανηγυρική έναρξη της συζήτησης για την αναθεώρηση του συντάγματος στην ολομέλεια της Βουλής, έπεισε και τον πλέον καλόπιστο ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, και εξ αντιδράσεως και τα άλλα κόμματα, εκμεταλλεύθηκαν την κορυφαία προνομία της εθνικής αντιπροσωπείας, για να καταλάβουν θέσεις στην προεκλογική εκστρατεία που ουσιαστικά έχει αρχίσει-και προβλέπεται… «χωρίς γάντια»! Και στην πραγματικότητα, αυτή η πρώτη και πανηγυρική εναρκτήρια συνεδρίαση, επί της ουσίας ήταν και… η τελευταία, αφού κατεφάνη ότι όσες και αν ακολουθήσουν, συνταγματική αναθεώρηση δεν πρόκειται να γίνει… πριν περάσουν 10 χρόνια, δεδομένου ότι οι όροι που θέτουν όλες οι πλευρές είναι διαμετρικά αντίθετες, και σε καμιά περίπτωση δεν προβλέπεται προοπτική σύγκλησης… η συνέχεια

Αυτοί είναι οι πιο γρήγοροι υπάλληλοι για το 2018

Οι πιο γρήγοροι εργαζόμενοι στον κόσμο, πακετάρουν, μαστορεύουν, μετρούν χαρτονομίσματα, βάζουν σφραγίδες και όλα αυτά τα κάνουν όχι απλά γρήγορα αλλά τάχιστα!
Πολλοί θα ήταν οι εργοδότες που θα ήθελαν τέτοιους υπαλλήλους στη δουλειά τους!
Αν λοιπόν, νομίζατε έστω και για μια στιγμή ότι είστε γρήγοροι και αποδοτικοί, το παρακάτω βίντεο μάλλον θα σας κάνει να αναθεωρήσετε.

πηγή

Όταν ο «Φραγκισμός» «βαπτίζεται» εκσυγχρονισμός

       

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και η αγία Του Εκκλησία είναι το διαχρονικό «αντιλεγόμενο σημείο» της ανθρώπινης ιστορίας, όπως το προφήτευσε μεγαλόπνοα ο μεγάλος προφήτης άγιος Συμεών ο Θεοδόχος στο Ναό των Ιεροσολύμων, (Λουκ.2,22). Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να λύσει τα έργα του Σατανά, να καταργήσει το δαιμονικό βασίλειό του και να εγκαταστήσει στη γη τη δική Του Βασιλεία, που είναι βασιλεία ειρήνης, δικαιοσύνης, αγάπης, καταλλαγής και συναδελφώσεως των ανθρώπων. Ήρθε να δημιουργήσει την «καινή κτίση», (Β΄ Κορ.5,17), όπου θα μπορεί το κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, με τη Χάρη του Θεού, να πραγματώνει τη σωτηρία του και να μορφώνει στον εαυτό του εις «καινόν άνθρωπον» (Εφ.4,24), ο οποίος θα είναι «σύμμορφος του Χριστού», (Ρωμ.8,29). Επειδή όμως η βασιλεία Του δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου», (Ιω.18,36), ο πτωτικός και αμαρτωλός κόσμος, πίσω από τον οποίο κρύβεται ο διάβολος, ο «άρχων του κόσμου τούτου», (Ιω.16,11), πολεμάει τον Χριστό και την Εκκλησία Του με πρωτοφανή λύσσα, με σκοπό να εκμηδενίσει το απολυτρωτικό του έργο.

Η πάλη αυτή του πτωτικού κόσμου κατά του Χριστού γίνεται με πολλούς τρόπους. Ένας από τους πλέον αποτελεσματικούς, είναι η κατά κόσμον φιλοσοφία, την οποία ο απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει ως «κενή απάτη»: «Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών διά της φιλοσοφίας και κενής απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν», (Κολ.2,8). Αν μελετήσουμε την εκκλησιαστική και την παγκόσμια ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι ο πτωτικός άνθρωπος απέρριψε την ευαγγελική διδασκαλία και την κατά Χριστόν φιλοσοφία, την οποία θεώρησε ως εσχάτη μωρία, (βλ.Α΄Κορ.1,21), ενώ εξύψωσε την ανθρώπινη φιλοσοφία ως την μόνη αληθινή σοφία. Δημιούργησε πλείστα όσα φιλοσοφικά συστήματα, μέσω των οποίων προσπάθησε, στηριζόμενος στη δύναμη της λογικής του, να δώσει απάντηση στα μεγάλα πανανθρώπινα ερωτήματα περί του Θεού, του κόσμου και του ανθρώπου, περί των παρόντων και των μελλόντων. Ματαίως στη συνέχεια οι Απολογητές των πρωτοχριστιανικών χρόνων και οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας προσπάθησαν να εξηγήσουν, ότι η θεία σοφία υπερέχει ασυγκρίτως της κοσμικής, διότι είναι απαλλαγμένη από κάθε πλάνη και ψεύδος, που αποτελούν τα αναγκαία επακόλουθα της αμαρτίας και της εκπτώσεως του ανθρώπου στο νόμο της φθοράς και του θανάτου.

Στα νεώτερα χρόνια, κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο, με την ανάπτυξη του λεγομένου Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, θεοποιήθηκε η ανθρώπινη λογική, και  τη θέση του Θεού πήρε ο ορθολογιστής άνθρωπος, ο οποίος έγινε το μέτρο αξιολογήσεως των πάντων και το ύψιστο κριτήριο. Μέσα σ’ αυτό το «κλίμα» αναπτύχθηκε ο νεώτερος αντιχριστιανισμός, ο οποίος στη συνέχεια διαχωρίστηκε σε δύο ιδεολογικοπολιτικές κατευθύνσεις, τη «δεξιά» και την «αριστερή». Και οι δύο έχουν ουσιαστικά το ίδιο ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά και τον ίδιο στόχο. Να αναγάγουν δηλαδή τον άνθρωπο σε «υπεράνθρωπο», ώστε να πάρει τη θέση του Θεού. Η μεν πρώτη, η «δεξιά» πολεμάει τον Χριστό και την Εκκλησία υπογείως και συγκεκαλυμμένα, με δόλια και σκοτεινά μέσα, καλλιεργώντας και προάγοντας την φιλελεύθερη ασυδοσία, ενώ η δεύτερη, η «αριστερή», φανερά και κατά μέτωπον, χρησιμοποιώντας τη βία και τον καταναγκασμό. Είναι δε γεγονός αναντίρρητο, ότι η ανθρωπότητα τους δύο τελευταίους αιώνες καρκινοβατεί ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο τρομερές συμπληγάδες και υποφέρει από τα παρεπόμενά τους.

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από άρθρο στην «συντηρητική» εφημερίδα «Φιλελεύθερος» (φυλ. 22-10-2018), του δημοσιογράφου  Ανδρέα Ζαμπούκα, με τίτλο: «Ο ιδιότυπος Ελληνικός Φονταμενταλισμός». Ο συντάκτης ισχυρίζεται ότι υπάρχει στην Ελλάδα ένα ισχυρό φαινόμενο φονταμενταλισμού, το οποίο «υπηρετείται», τόσο από την Εκκλησία, όσο και από την «αριστερά», με σοβαρές επιπτώσεις στην πορεία των εθνικών και κοινωνικών μας ζητημάτων. 

 Γράφει: «Οι φονταμενταλιστές αρνούνται τη διάκριση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού. Η θρησκεία (σ.σ. κατά τους φονταμενταλιστές) δεν πρέπει να προορίζεται στην ‘ιδιωτική’ σφαίρα, αλλά πρέπει να μπορεί να εκφράζεται και στη δημόσια. Θεωρούν ότι με τον διαχωρισμό τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα, οι δομές και αξίες αποδυναμώνονται. Ότι πλήττεται η πρωταρχικά πολιτιστική ταυτότητα (θρησκεία και εθνική ρίζα) από τον ορθολογισμό της κοσμικής δημόσιας σφαίρας. Η οποία αναγκαστικά προτάσσει την πολιτειακή ταυτότητα, υπονομεύοντας την πρωταρχικότατα της συλλογικής πολιτισμικής ταυτότητας. Οι φονταμενταλιστές, στην ουσία, δεν ενδιαφέρονται για τη δημοκρατία, την πολιτεία, τα συντάγματα, τους νόμους και τους θεσμούς, παρά μόνο αν είναι ενταγμένα σε ένα πλαίσιο παραδόσεων και δογματικής καθαρότητας…Τι είδους κράτος πρέπει να έχουμε για να ικανοποιείται ο φονταμενταλισμός; Σίγουρα, το κράτος δεν μπορεί να είναι δημοκρατικό και ανεκτικό, δεν μπορεί να είναι φιλελεύθερο και δε μπορεί να εξυπηρετεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ως κράτος δικαίου». 

Το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε εδώ είναι ότι κάνει το σοβαρό λάθος να βλέπει την Ορθόδοξη Εκκλησία «κοινωνιολογικά», ως ένα είδος πολιτικού συμπτώματος και μάλιστα να τη συγκρίνει με τους πολιτικούς σχηματισμούς της «αριστεράς» στη χώρα μας. Ένα δεύτερο λάθος είναι ότι μεταξύ των φονταμενταλιστών συμπεριλαμβάνει και την Εκκλησία μας. Διότι στη συνέχεια γράφει ότι «γνωρίζουμε καλά και τον ρόλο της Εκκλησίας και τον ρόλο των «καπετανάτων» στην καλλιέργεια της φονταμενταλιστικής συνείδησης των Ελλήνων». 

 Αδυνατεί να κατανοήσει ότι ο φονταμενταλισμός, η βία, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, το μίσος κ.λ.π. είναι έννοιες  απόλυτα ασυμβίβαστες με την γνήσια χριστιανική διδασκαλία. Αν ενδεχομένως παρατηρούνται τέτοιου είδους φαινόμενα στο χώρο της Εκκλησίας, αυτά αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις αρρωστημένων καταστάσεων, τις οποίες ουδέποτε η Εκκλησία υιοθέτησε και ενσωμάτωσε στη διδασκαλία της.  

Σε αντίθεση με την Εκκλησία παρουσιάζεται η πολιτεία, η οποία, ελεύθερη  από συμπλέγματα φονταμενταλισμού και μισαλλοδοξίας, ψήφισε την περίφημη «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Ελλάδος», στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, (15-1-1822), «ένα συγκλονιστικό κείμενο που διαπνέεται από τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα ιδεώδη της αμερικανικής και της γαλλικής επανάστασης…». Η αλήθεια είναι ότι το όντως συγκλονιστικό αυτό κείμενο, όπως και όλα τα κείμενα των αγωνιστών της ελληνικής επαναστάσεως, ήταν κατά κύριο λόγο διαποτισμένα όχι «από τα δημοκρατικά και φιλελεύθερα ιδεώδη της αμερικανικής και της γαλλικής επανάστασης», αλλά  από την ελληνορθόδοξη Παράδοση. Και τούτο διότι εκφράζουν την εν Χριστώ ελευθερία και τον σεβασμό του ανθρωπίνου προσώπου, όπως τη βιώνει η Ορθόδοξη πίστη μας. Κάτι που αποσιωπά, (άγνωστο γιατί), ο συντάκτης. Αν η «Διακήρυξη της Επιδαύρου», όπως και τα άλλα κείμενα του αγώνα, ήταν διαποτισμένα μόνον από την αμερικάνικη και γαλλική επανάσταση, δεν θα έθεταν τον Χριστό ως κεφαλή του Έθνους και δεν θα απόπνεαν το άρωμα της Ορθοδοξίας.  

Παρά κάτω γράφει, ότι «στη συνέχεια, λίγο πολύ, ξέρουμε πως ο θρησκευτικός και ο ‘βαλκανικός’ φονταμενταλισμός κυριάρχησαν, επιβάλλοντας την κυρίαρχη εθνική ιδεολογία της παράδοσης και όχι του εκσυγχρονισμού». Προφανώς ως «εκσυγχρονισμό» εννοεί την αθεϊστική ιδεολογία των διανοουμένων της Δύσεως, την ξενόφερτη Βαυαροκρατία και τους κάθε λογίς πολιτικούς, που υπηρετούσαν τα συμφέροντα των τότε μεγάλων δυνάμεων.

 Πράγματι οι αιρετικοί Βαυαροί «προστάτες» μας, φρόντισαν να «εκσυγχρονίσουν» το νεοσύστατο Βασίλειο της Ελλάδος, κατά τα παποπροτεσταντικά πρότυπα, αφ’ ενός μεν διαλύοντας όλο σχεδόν τον Ορθόδοξο ελλαδικό Μοναχισμό και αρπάζοντας την μοναστηριακή του περιουσία, και αφ’ ετέρου περιφρονώντας και απαξιώνοντας όλους εκείνους τους ήρωες της ελληνικής Επαναστάσεως, που με αίματα και θυσίες αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση του έθνους από τον τουρκικό ζυγό. Περιφρονώντας δηλαδή όλους εκείνους, που έκαναν τα σώματά τους κόσκινα από τις σφαίρες των τούρκων, καθ’ όν χρόνον αυτοί δεν έριξαν ούτε μια ντουφεκιά για την απελευθέρωση της πατρίδος. Πράγματι ωραίο «εκσυγχρονισμό» μας έφεραν οι Βαυαροί! Έναν «εκσυγχρονισμό» που δεν ξέρει να εκτιμήσει, τι σημαίνει ηρωϊσμός, τι σημαίνει να θυσιάζεσαι για την πατρίδα. Έναν «εκσυγχρονισμό» που αφήνει τον μεγάλο εθνικό ήρωα της πατρίδος, τον Νικηταρά, να πεθάνει, ζητιανεύοντας στους δρόμους του Πειραιά και πολλούς άλλους ήρωες σε εσχάτη καταφρόνηση. Στα κατορθώματα των «εκσυγχρονιστών» δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και τη φρικτή δολοφονία μιάς μεγάλης προσωπικότητος, του πρώτου και μοναδικού άξιου κυβερνήτου της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια, μετά την οποία, ως γνωστόν, επακολούθησε η φρικτή Βαυαροκρατία. Ο Θεός μας έστειλε έναν άξιο κυβερνήτη με ευσέβεια, πίστη και προσήλωση στις ελληνοχριστιανικές παραδόσεις για να μας κυβερνήσει, αλλά εμείς τον δολοφονήσαμε. Αφού λοιπόν αποδειχθήκαμε ανάξιοι αυτής της μεγάλης δωρεάς του Θεού, παρεχώρησε στη συνέχεια ο Θεός, να μας κυβερνήσουν οι ξενόφερτοι Βαυαροί.

Όμως ένας τέτοιου είδους «εκσυγχρονισμός» που αλλοτριώνει και αποξενώνει το Έθνος μας από τις πνευματικές και πολιτιστικές του ρίζες, ένας «εκσυγχρονισμός» που προάγει την αδικία και την απανθρωπιά, που δε διστάζει να φθάσει ακόμη και στο έγκλημα, είναι ολέθριος και επικίνδυνος για την πατρίδα. Και ευτυχώς που ο Θεός προνόησε στην κρίσιμη εκείνη εποχή, να εμφανιστούν ορισμένες μεγάλες πνευματικές προσωπικότητες, όπως ο Κωνσταντίνος Οικονόμου, ο Κοσμάς Φλαμιάτος, ο Χριστοφόρος Παπουλάκος, κ.α. οι οποίοι αγωνίστηκαν σθεναρά για την διαφύλαξη και διάσωση της ελληνορθοδόξου Παραδόσεως και ιδιοπροσωπίας μας στο τότε νεοσύστατο ελληνικό κράτος.

Στη συνέχεια κάνει λόγο για «μια ιδιότυπη εμμονή στις ρίζες. Σε οποιεσδήποτε ρίζες. Αρκεί να εξυπηρετούν ένα μύθο ή μια φαντασίωση για το παρελθόν. Είτε για εθνοθρησκευτικό ιδεώδες είτε για σοβινιστικούς ύμνους είτε για ιδεολογικές «θρησκοληψίες». Προφανώς ως ρίζες εννοεί την Ορθόδοξη πίστη, τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, τις πολιτιστικές αξίες και γενικά την ελληνορθόδοξη Παράδοση του Έθνους μας. Όλες αυτές οι «ρίζες», για τις οποίες ομιλεί τόσο απαξιωτικά, όχι μόνο δεν αποτελούν «ένα μύθο ή μια φαντασίωση για το παρελθόν», όπως εσφαλμένα νομίζει, αλλά αντίθετα μάλιστα αποτελούν τα ζώπυρα του Έθνους, όλα εκείνα τα πνευματικά και πολιτιστικά στοιχεία, χάρις στα οποία κρατήθηκε όρθιο επί δύο χιλιάδες χρόνια και απέφυγε τον αφανισμό και τη διάλυση.  

Αδυνατεί επίσης να κατανοήσει ότι ο αληθινός «εκσυγχρονισμός» δεν είναι απλώς μια οποιαδήποτε δυναμική πορεία προς τα εμπρός, ούτε η δουλική απομίμηση ξένων προτύπων, αλλά προ πάντων και κυρίως η διαφύλαξη της γνήσιας ελληνορθόδοξης Παράδοσής μας, η οποία αποτελεί ανεκτίμητη διαχρονική αξία. Τον πολύτιμο αυτόν θησαυρό εμείς οι νεοέλληνες δυστυχώς τον απεμπολήσαμε, θαμπωμένοι από τα φανταχτερά, και απατηλά πρότυπα της παρηκμασμένης δυτικής Παραδόσεως και κουλτούρας. Μπορεί να δημιουργεί παραδοξότητα, ή και μειδιάματα ο θρύλος του «Μαρμαρωμένου Βασιλιά» σε μάς τους σύγχρονους Έλληνες, αλλά η πίστη σ’ αυτόν δεν άφησε να σβήσει ο πόθος και η ελπίδα της λευτεριάς! Επίσης αν δεν υπήρχε η ενδόμυχη ελπίδα και η λαχτάρα για πλήρη εθνική αποκατάσταση, ακόμα και το «πάρσιμο της Αγια-Σοφιάς», αυτό που ονομάστηκε «Μεγάλη Ιδέα», στους ηρωικούς αγωνιστές των Βαλκανικών πολέμων, σήμερα τα σύνορα της Ελλάδας θα ήταν στο Δομοκό και την Άρτα!     
       

Περαίνοντας εκφράζουμε την πικρία μας γι’ αυτό το δημοσίευμα, όχι μόνο διότι ο συντάκτης φαίνεται να αγνοεί, που βρίσκεται ο αληθινός και γνήσιος εκσυγχρονισμός, αλλά και διότι καταλογίζει στην Ορθόδοξη Εκκλησία φονταμενταλιστικές ιδεολογικές καταβολές και πρακτικές. 

Αν μελετούσε εκκλησιαστική ιστορία, θα βεβαιωνόταν για τον υπέρτατο και σωτήριο ρόλο της Εκκλησίας στην ανθρωπότητα. Θα διαπίστωνε ότι το σημερινό παγκόσμιο δίκαιο και οι ανθρωπιστικοί θεσμοί είναι βαθύτατα διαποτισμένοι από την χριστιανική διδασκαλία, για να αποτελεί σήμερα το αντίβαρο στη σύγχρονη βαρβαρότητα. Θα διαπίστωνε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε η τροφός και το στήριγμα του Γένους μας, χωρίς να καταφρονεί κανένα άλλο έθνος, λαό και ανθρώπινο πρόσωπο, με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Φαίνεται να αγνοεί ότι η μισαλλοδοξία, η βία, ο φυλετισμός, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι γέννημα όχι της Ορθοδοξίας, αλλά του Φραγκισμού, ο οποίος έχει διαποτίσει μέχρι μυελού οστέων τη δυτική κουλτούρα. Τα εκφυλιστικά αυτά συμπτώματα, τα οποία συναντώνται στη χώρα μας και ταλαιπωρούν το λαό μας, εισάγονται από τη «εκσυγχρονισμένη» Δύση, στην οποία καλλιεργήθηκαν και εφαρμόστηκαν. Πέρασαν στην ελληνική κοινωνία μέσω των ιδεολογιών της «δεξιάς» και της «αριστεράς», του διπρόσωπου υλισμού, ο οποίος κατατρώγει τα εθνικά μας σωθικά εδώ και πολλές δεκαετίες.

 Μακάρι ο κ.  Ζαμπούκας, να βγάλει τις ιδεολογικές του παρωπίδες, για να δει και να διαπιστώσει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η πραγματική πρόοδος σε προσωπικό, κοινωνικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Το έχει αποδείξει μέχρι τώρα η δισχιλιόχρονη πορεία Της στην ιστορία!        

 

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών Ι.Μ. Πειραιώς