Λέμε ότι ο καιρός περνάει γρήγορα, περνάει η μέρα η εβδομάδα οι μήνες τα χρόνια κι εμείς να μεγαλώνουμε γκρινιάζοντας για το γρήγορο πέρασμα του καιρού....
Σαν σκηνές από ταινία περνάει η ζωή μας κι εμείς μέσα στο σινεμά έχουμε την αγωνία να δούμε την επόμενη σκηνή μέχρι η οθόνη να γράψει τέλος....
Σκεφτήκαμε ποτέ ότι είμαστε ευλογημένοι που ακόμα παίζουμε στο έργο και είμαστε παρόντες και στην επόμενη σκηνή?
Τα φώτα στην αίθουσα σβήνουν και το έργο του Οκτώβρη άρχισε...
Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 26 του 1912
και στις 28 του 1940 ένα δυνατό ΟΧΙ από τους Έλληνες στον φασισμό, Οκτώβρης του 1944 κι η απελευθέρωση της Αθήνας.....
Τον Οκτώβρη στην Αθήνα και οι Αθηναίοι τιμούν τον πολιούχο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη....
Τον Οκτώβρη και στην πόλη μου με τον δικό μας πολιούχο τον Αγ. Δημήτριο....
Ένα αδιάβροχο μια ομπρέλα και μια βόλτα στην παραλία,
υγρός ερωτισμός!
Φεστιβάλ κινηματογράφου στο λιμάνι και μετά μπαράκια και κουβέντα, μεζέδες Σαλονικιώτικους, μουχαμπέτι και το άγιο τσιπουράκι βάλσαμο στις καρδιές και στις ψυχές μας σπονδή στους Θεούς του έρωτα, των αναμνήσεων, της αλληλεγγύης και της μαγκιάς να αντιστεκόμαστε στους δύσκολους καιρούς.....
Η οθόνη πλημμύρισε από τα αγιοδημητριάτικα χρυσάνθεμα
και καθώς άρχισαν να ανάβουν δειλά-δειλά τα φώτα στην αίθουσα είδαμε τα κυκλάμινα πάνω στους βράχους να ανθίζουν!
Κυκλάμινο-κυκλάμινο στου βράχου την σχισμάδα
που βρήκες χώματα και ανθείς που μίσχο και σαλεύεις?
Το έργο τέλειωσε και βγήκες απ' την αίθουσα, η πλατεία Αριστοτέλους τα φώτα οι άνθρωποι,
ένα ζευγαράκι να δίνει όρκους αγκαλιασμένο στο παγκάκι και το ακορντεόν να παίζει ένα παλιό ταγκό!
Πήρες μια βαθιά ανάσα και σκέφτηκες
η ζωή γαμώ τη μου είναι ωραία και δεν θα τους την χαρίσω τζάμπα.....
Καλημέρα γείτονες !
θεία Ευτέρπη
2 σχόλια:
Μεγαλώνει ο άνθρωπος ακατάπαυστα, αλλά το θέλει πραγματικά και άν ναι, σε τι; Σε όποια ηλικία βρισκόμαστε ζητούμενο και αναγκαίο είναι να έχει εμπεδωθεί η προπαιδεία της περασμένης περιόδου μην και γίνει κάποιο επαναληπτικό διαγώνισμα και βρεθούμε αδιάβαστοι και μείνουμε μεταξεταστέοι.
...ὡς μετεξεταστέος κατά συρροήν... σκέϕτωμαι
(τρόπος τοῦ λέγειν) πὼς...
μεγαλώνουμε λέμε
μά ϕθίνουμε συνήθως,
ἀϕοῦ τὸ γ ῆ ρ α ς ϕέρνει ἀδυναμία
(καὶ πολύχρωμα χαπάκια...)
καὶ ἡ σ ο ϕ ί α
ἀειθαλής, πολύτιμη,
δὲν ξέρει ἀπό αὐτοματισμούς...
γῆρας... καὶ γέρας...
γηράσκω γέρνοντας,
ἤ... γεραρός... κερδίζω τὴν τιμή
τῶν... ὅσων ἀξίζει ἡ τιμή τους
ἡ καθαρή σὰν τὸ χρυσάϕι... ;
κι ἀν ἀποκτοῦμε μὲ τὰ χρόνια,
ἕνα πρόσωπο ποὺ μᾶς ἀξίζει,
μιά βαρειά βιομηχανία,
ϕροντίζει, κάπως, για νὰ σουλουπώσει
τὰ ἀσουλούπωτα μίας ὁλόκληρης "ζωῆς"...
ποὺ... μέ βιά πατᾶ τὴ γῆ...
καλά κρυμμένη... !
Δημοσίευση σχολίου