Ίσως να φταίει που γεννήθηκα στην Σαλονίκη σε όμορφες γειτονιές, ίσως γιατί εκεί μεγάλωσα, πήγα στα σχολεία με πραγματικούς δασκάλους, έπαιξα τα παιδικά παιγνίδια στις αλάνες, ονειρεύτηκα, ερωτεύτηκα και σίγουρα δεν είμαι αντικειμενικός γι αυτήν την πόλη αλλά δεν με νοιάζει καθόλου.
Από τότε που γεννήθηκα αλλά και αιώνες πιο πρίν αυτή η εικόνα είναι η ίδια, από το βουνό στην θάλασσα και μετά ο Όλυμπος!
Και τα χρόνια περνούν από πάνω μας και πολλά αλλάζουν εκτός από το χρώμα των ματιών μας και την Σαλονίκη!
Η εικόνα η ίδια, από τα βυζαντινά κάστρα στα ψηλά και τις βυζαντινές της εκκλησίες κατεβαίνεις τον δρόμο του Αριστοτέλη, συναντάς τα καραβάκια με τα λαμπιόνια που αρμενίζουν στην θάλασσα, σε παίρνει αγκαλιά η γοργόνα η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου και σε ακουμπάει στην κορυφή του Ολύμπου για να πιείς ένα νέκταρ, μια αμβροσία η τέλος πάντων ένα τσιπουράκι παρέα με τους Θεούς.
Κάποιος είπε ότι αυτός που έχει την Θεσσαλονίκη μέσα του έχει Πατρίδα κι εγώ ευτυχώς είμαι ένας από αυτούς!
Καλημέρα γείτονες και συμπολίτες σε όποια πόλη κι αν γεννηθήκατε και όπου κι αν βρίσκεστε.
θεία Ευτέρπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου