Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η Ορθοδοξία ως θεραπεία_Γέροντας Δαμασκηνός Αγιορείτης
Μια θαυμάσια εκλαϊκευμένη κατήχησηΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
4 σχόλια:
... πόσο νὰ πάει κι ἡ τιμή στὴν διατίμηση...
τέτοιες ἡμέρες... ἀκριβείας...
μὲ τὸ περίπου νά 'χει ἀνεβεῖ στὰ ὕψη
τὴν ἀκρίβεια νὰ καλπάζει...
καὶ μὲ τὴν ϕτὴνεια νὰ κυριαρχεῖ...
καὶ νὰ κανοναρχεῖ... παντοῦ... !
Ελεγε ο ποιητής ο Καββαδίας, εγώ μίλησα για αυτά που έζησα στις 7 θάλασσες του κόσμου, και δεν θεώρησα τον εαυτόν μου ποιητή, και έρχονται και άλλοι που γράφουν τα ίδια για τους εαυτούς τους, και γίναν μεγάλοι ποιητές.
Τι χωρίζει τελικά τον απλό τραβαδούρο από τον μεγάλο ποιητή; Ο πόνος της καρδιάς από αυτά που έζησε, και από αυτά που ονειρεύτηκε και πάλι τα έζησε με τον ίδιο πόνο.
Άρα η ποίηση, είναι η οίηση τού πόνου και της παράξενης νοστιμιάς μίας άλλης ακατανόητης νοσταλγίας, παράμετρος ζωντανού ανθρώπου που δεν πέθανε και ας πέθανε.
Τώρα, ο λόγος για το τίποτα, το μπόλικο καθόλου και τον ανόητο, σε τι κουτί μπορεί να προσφερθεί; Είναι από αυτά που κάνουν θόρυβο όπως οι τενεκεδες οι ξεγάνωτοι!
Έξυπνο το τίποτα, το μη έχων την παραμικρή αξία διαφημίστηκε ώς προσφερόμενο με έκπτωση, παριστάνοντας και το γενναιόδωρο θέλοντας να γοητέψει το κάτι, ελπίζοντας στο ότι, το κάτι το έχοντι κάτι που λείπει παντελώς από το τίποτα, κάπως θα το έφερνε στο φιλότιμο να υιοθετήσει την προσποιητή γενναιοδωρία του τίποτα, και έτσι κάτι να αποκομήσει από το κάτι, αφήνοντας πίσω την κατάσταση του τίποτα.
Ελπίζω κάτι να έμεινε από αυτόν τον συλλογισμό μου. Έστω κάτι...
Χμ, σκέπτόμαστ τὸ ἴδιο;; πῶς ὑπάλληλος τραπέζης τῆς Ἑλλάδος κ.τ.λ.;;
Δημοσίευση σχολίου