"Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώμεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.Και κάθομαι και... απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω. "
1 σχόλιο:
... αλίμονο...
τόσο ρεαλιστικό
γιὰ τόσες καὶ τόσες ψυχές
ποὺ τόσα διαϕορετικά στὴν ὄψη τείχη, τὶς κρατοῦν
περίκλειστες κι ἐσώκλειστες
εἰς τὸ νωχελικό
καὶ τάχα αὐτόνομο ἐγῶ τους
χωρίς Θεό...
πλησίον...καὶ δικό... οὖτ' ἕναν... !
καὶ τραγική εἰρωνεία
νὰ διαϕημίζεται
ἡ νόσος
εἶτε ὡς ὑπόθεσις (μπίζνα) τοῦ ψυχολόγου
ἤ ὡς στάση εὐγενοῦς Ζωῆς...
καὶ...
ἡ ἀκοινώνητος πραγματικότης τῆς ἄψυχης κοσμικότητας,
κι ὁ συμϕυρμός ἑνός ρηχοῦ κοσμοπολιτισμοῦ
ὡς ὁ ἀνθός τῶν ἀνθρωπίνων
σχέσεων...
(σχωρᾶτε μὲ καὶ γιὰ τὴ ὥρα καὶ τὴ μέρα...
ποὺ το ἐνθυμήθηκα ἐκεῖνο τὸ παλιομοδίτικο κάπως κακόγουστο ἀστειάκι/ἐρώτηση...
ἤτοι...
- ἔχεις σχέση... ;
ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀκουστεῖ κι ὡς...
-ἔχεις χ....
(... )
Δημοσίευση σχολίου