(Αν)ελεύθερη βούληση

 

«Εμβολιάζει» ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Ι. ΔΥΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Στην βραβευμένη ελληνική ταινία μικρού μήκους του 2013 «Ελεύθερη Βούληση»¹ (η ορθή ανάγνωση του τίτλου υπονοείται ότι πρέπει να γίνει με την βοήθεια των γυαλιών του ανάποδου κόσμου, δηλ.: «Αν-Ελεύθερη Βούληση»), όπου μεταξύ του πρωταγωνιστή (ονόματι Γιάννης Ραζής), ο οποίος έχει προσέλθει για συνέντευξη σε ιδιωτική εταιρεία που αναζητά φωτογράφο, και της γραμματέως της εταιρείας, εκτυλίσσεται ο ακόλουθος χαρακτηριστικός διάλογος:

ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ: Παρατηρώ το προφίλ σας στο σύστημα, κύριε Ραζή. Είστε ενήμερος για την θέση την οποία ψάχνουμε;

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι, φυσικά, έχω εμπειρία ως φωτογράφος.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ: Υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας, κύριε Ραζή; Κάτι το οποίο θα έπρεπε να γνωρίζουμε;

ΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, όχι, από υγεία, δόξα τω Θεώ, είμαι μια χαρά.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ: Λυπάμαι, αλλά εδώ βλέπω ότι είχατε ένα πρόβλημα υγείας με την μέση σας στο παρελθόν. Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε να έχουμε έναν υπάλληλο που ενδεχομένως να του παρουσιαστεί το ίδιο πρόβλημα υγείας στο μέλλον. Καταλαβαίνετε…

ΓΙΑΝΝΗΣ: Όχι, δεν καταλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ: Οσφυαλγία βλέπω εδώ. Τέλος πάντων, τα στοιχεία σας κρατούνται βάσει νόμου ούτως ή άλλως, επομένως αν προκύψει κάτι νεότερο, θα σας ειδοποιήσουμε.

Η ταινία λαμβάνει χώρα στην Αθήνα του 2020: Η πολύχρονη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση επέφερε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα των ανθρώπων με σημαντικότερη αυτή της έναρξης των ηλεκτρονικών συναλλαγών σε αντικατάσταση των μετρητών, ενώ έχει καθιερωθεί η υποχρεωτική χρήση της κάρτας του πολίτη!

Οι δημιουργοί της ταινίας προβάλλουν τους κινδύνους που εγκυμονεί ένα ολοκληρωτικό σύστημα ηλεκτρονικής διαφάνειας.

Σε ένα άλλο σημείο της ταινίας, ο Γιάννης συναντιέται με τον φίλο του τον Πέτρο, ο οποίος πληροφορείται από τον πρώτο ότι «πιάσανε τον Κώστα».

Με αφορμή την εικασία του Γιάννη ότι η σύλληψη έγινε χάρη στον «Μεγάλο Αδελφό», ο Πέτρος εξηγεί στον φίλο του γιατί «αυτά που έλεγαν κάποιοι γραφικοί παλιότερα, τώρα βγαίνουν» και, επομένως, δεν πρόκειται για συνωμοσιολογίες.

Η τόσο επίκαιρη για την εποχή που ζούμε στιχομυθία Πέτρου-Γιάννη είναι η εξής:

ΠΕΤΡΟΣ: Πιάσανε τον Κώστα!

ΓΙΑΝΝΗΣ: Έλα ρε, πώς τον πιάσανε;

ΠΕΤΡΟΣ: Τι πώς τον πιάσανε, αφού όλα καταγράφονται. Κάπως θα τον τσιμπήσανε κι αυτόν.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ο μεγάλος αδελφός που λέγαμε πριν.

ΠΕΤΡΟΣ: Ακριβώς.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Νομίζω τώρα υπερβάλλεις λίγο.

ΠΕΤΡΟΣ: Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι έχουμε γίνει μια ζούγκλα. Κι αυτά που έλεγαν κάποιοι γραφικοί παλιότερα, τώρα βγαίνουν.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Καλά, μην κολλάμε τώρα σε συνωμοσιολογίες.

ΠΕΤΡΟΣ: Για αχρήματη κοινωνία δεν μιλούσαμε; Θυμάσαι. Τώρα μας ήρθε η αχρήματη κοινωνία. Μαζί της κι η υποδούλωση. Λες τη γνώμη σου σ’ ένα μπλοκ και σε συλλαμβάνουν αμέσως. Αργείς να χτυπήσεις κάρτα στη δουλειά σου, σου κόβουν το μεροκάματο. Πας να πάρεις φάρμακα, σου λένε, έχεις χοληστερίνη και δεν κάνει. Οι συντάξεις κόπηκαν, τα δώρα κόπηκαν. Πρώτα οι δημόσιοι, μετά οι ιδιωτικοί. Σπιράλ θανάτου. Πρώτα δημιουργούν το πρόβλημα, παγκόσμια κρίση, και μετά σου προσφέρουν τη λύση. Ηλεκτρονικές συναλλαγές και φακέλωμα των πάντων.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Κάτσε, κάτσε, κάτσε, κάτσε, φακέλωμα υπήρχε πάντα.

ΠΕΤΡΟΣ: Ναι, αλλά ήταν προαιρετικό. Με ένα κλικ, σου αδειάζουν την κάρτα, ρε Γιάννη. Όπου πας το ξέρουν, είσαι κινητός στόχος. Τι δεν καταλαβαίνεις; Το τσιπάκι λείπει, για να ολοκληρωθεί το σενάριο.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Τώρα γίνεσαι γραφικός, Πέτρο!

ΙΙ. ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ 8Η ΔΟΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ

Η ταινία αυτή κυκλοφόρησε μία περίπου τριετία μετά τις αντιδράσεις μερίδας του ελληνικού λαού ενάντια στην προσπάθεια καθιέρωσης της λεγόμενης «κάρτας του πολίτη», η οποία υπήρξε ο προάγγελος (ή ορθότερα: προδιάβολος) των σημερινών «ηλεκτρονικών/ψηφιακών ταυτοτήτων».

Ο τελευταίος όρος είναι ψευδεπίγραφος και, κατά τούτο, παραπλανητικός, αφού στην ουσία δεν πρόκειται για έγγραφο ταυτοποίησης αλλά για μια κάρτα προνομίων, εξελιγμένη σε σχέση με τις προπονητικές κάρτες πόντων που μοιράζουν αφειδώς, εδώ και χρόνια, τα σούπερ-μάρκετ!

Από το ραδιούργο καθεστώς της φανατικά προωθούμενης ηλεκτρονικής δικτατορίας Κυριάκου Μητσοτάκη καθιερώθηκε ο όρος «ηλεκτρονικές/ψηφιακές ταυτότητες», ώστε να μη συσχετίζονται με τον δυσώνυμο όρο «κάρτα του πολίτη», ο οποίος την διετία 2010-2011 αποτελούσε κόκκινο πανί για όσους Ορθόδοξους Χριστιανούς είχαν μελετήσει τις προρρήσεις του Αγίου Παϊσίου αλλά και πολλών άλλων φωτισμένων προσώπων της Εκκλησίας μας ή και ειδικών της Πληροφορικής.

Η επιλογή των σεναριογράφων να τοποθετήσουν χρονικά την ταινία τους στο έτος 2020 ήταν ιδιαιτέρως εμπνευσμένη, αφού πρόκειται για το έτος-ορόσημο, όπου η καταπολέμηση του κορωνοϊού αξιοποιήθηκε για την εισαγωγή του ψηφιακού πιστοποιητικού εμβολιασμού στις (γυμνές πλέον) ζωές μας. Το πείραμα έδειξε ότι η συμπαγής πλειοψηφία των τηλεδιασωληνωμένων και τρομοκρατημένων πολιτών ήταν πρόθυμη να μετατραπεί σε σκαναριζόμενα προϊόντα, προκειμένου να μπορέσει να επανέλθει στην παλιά ζωή, ορθότερα: στην παλιοζωή της καπιταλιστικής-υλοκρατούμενης κοινωνίας μας.

Η στιχομυθία Γιάννη-Πέτρου εμπεριέχει κάποιες κρίσιμες λέξεις ή φράσεις που, ιδίως μετά τον τυφώνα της υγειονομικής δικτατορίας, χτυπούν καμπανάκια άμεσης αφύπνισης. Εκτός της «συνωμοσιολογίας», της «αχρήματης κοινωνίας» και του «ηλεκτρονικού φακελώματος», ο αναγνώστης αξίζει να επικεντρώσει την προσοχή του στην ακόλουθη φράση που λέει ο Πέτρος στον Γιάννη:

«Πρώτα δημιουργούν το πρόβλημα, παγκόσμια κρίση, και μετά σου προσφέρουν τη λύση».

Η φράση αυτή συνοψίζει μαεστρικά το τέχνασμα που εφαρμόζει συνεχώς και αδιαλείπτως επί αιώνες η σατανική ελίτ, η οποία διαχειρίζεται τις τύχες της ανθρωπότητας.

Οι Μίτνικ/Σάιμον (Mitnick/Simon) στο έργο τους «Η τέχνη της απάτης. Ο ανθρώπινος παράγοντας στην ασφάλεια»² γράφουν τα εξής:

Μια από τις πιο ισχυρές τεχνικές του κοινωνικού μηχανικού είναι η λεγόμενη μεταστροφή […]. Ο κοινωνικός μηχανικός δημιουργεί το πρόβλημα και μετά, κατά μαγικό τρόπο, το επιλύει, εξαπατώντας το θύμα και πείθοντάς το να αποκαλύψει τα πιο κρυφά μυστικά της εταιρείας³.

Επομένως, όταν ακούμε ή διαβάζουμε τη φράση-κλισέ «νέοι κίνδυνοι [ή νέοι πόλεμοι] χρειάζονται νέες απαντήσεις»⁴, θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι εκείνοι που επιζητούν τις νέες απαντήσεις ενδέχεται να είναι οι υποκρυπτόμενοι προξενητές των τεχνητώς και εντέχνως δαιμονοποιημένων κινδύνων.

Όποιος προκαλεί το πρόβλημα για να φέρει την λύση που τον συμφέρει έχει χαρακτηρισθεί και ως «πυρομανής πυροσβέστης»⁵ ή «βελτιωκαταστροφέας»⁶.

Στο μεγάλο (αλλά πλέον πληκτικά προβλέψιμο) κόλπο των τεχνητών κρίσεων που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή των νεοταξίτικων λύσεων (κατά την σοφή ελληνική παροιμία «Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει») είχε αναφερθεί και ο ιερομόναχος Χριστόδουλος Αγγελόγλου στο βιβλίο του «Στη δύση της ελευθερίας»⁷.

Ειδικότερα προειδοποιούσε τον αναγνώστη με τα ακόλουθα λόγια:

«Θα πρέπει να γνωρίζεται ότι όλο αυτό το σύστημα του παγκοσμίου ελέγχου δεν θα ήταν δυνατό να εγκατασταθεί απροκάλυπτα, δηλαδή οι εμπνευστές του δεν θα ερχόντουσαν ποτέ καθαρά να μας πουν ότι “θέλουμε να καταλύσουμε την προσωπική σας ελευθερία και να σας θέσουμε κάτω από αδιάλειπτο έλεγχο”. Διαφορετικά οι λαοί θα ξεσηκωνόντουσαν και τότε δεν θα ήξεραν πού να κρυφτούν οι “πρεσβευτές” αυτού του συστήματος. Έπρεπε πρώτα να ασκήσουν μια πολιτική και να μεθοδεύσουν την εισαγωγή αυτού του συστήματος κάνοντας σε πρώτη φάση τον λαό να αισθανθεί την ανάγκη του συγκεκριμένου συστήματος, ανάγκη όμως δημιουργημένη από τεχνητή κρίση».

Μάλιστα, το συγκεκριμένο τέχνασμα αναφέρει ο εν λόγω ιερομόναχος και σε σχέση με την υποχρεωτική θέσπιση της «κάρτας του πολίτη», η οποία θα οδηγήσει στην μεθόδευση της τοποθέτησης του κωδικού στο χέρι ή στο μέτωπο.

Στο σημείο αυτό επικαλείται τα λόγια του Αγίου Παϊσίου που είναι γραμμένα από τα χέρια του ίδιου του Αγίου, ώστε να μη μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την γνησιότητά τους:

«Όπως πολύ ωραία έχει γράψει και ο μακαριστός γέροντας Παΐσιος: Πίσω λοιπόν και από το τέλειο σύστημα “κάρτας εξυπηρετήσεως” ασφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται η παγκόσμια δικτατορία, η σκλαβιά του αντιχρίστου. “Αποκ. Ιωάννου, κεφ. ιγ΄ 16”».

Και συνεχίζει ο ιερομόναχος (ο οποίος, δυστυχώς, στην εποχή της υγειονομικής δικτατορίας ετάχθη υπέρ του πειραματικού εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, παραθεωρώντας τι είχε προβλέψει και γι’ αυτόν ο Άγιος Παΐσιος):

«Εδώ, για να δείτε πώς συνολικά θα διαμορφώνεται το “τοπίο”, θ’ αναφέρουμε ορισμένες περιπτώσεις, όπου ήδη η τεχνητή κρίση προχωρεί. Οι κλοπές αναγκάζουν να δοθεί ως λύση η απόσυρση των χρημάτων και η υιοθέτηση της ηλεκτρονικής οικονομικής κάρτας. Τώρα, όμως, θα σας αφήσουμε να αναλάβετε μόνοι σας την πρωτοβουλία και να δείτε πώς μεθοδεύεται η τεχνητή κρίση της αύξησης του αριθμού των κλοπών, γιατί πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε “τι τραγούδι” μάς παίζουν και πώς καταφέρνουν να το “χορεύουμε”.

Η αύξηση της εμπορίας βρεφών, των παρανόμων υιοθεσιών κ.λπ. αποτελούν ένα άλλο παράδειγμα. Δείτε πώς με την ελαστικοποίηση των νόμων αυξήθηκε κατακόρυφα το πρόβλημα… Θα δείτε ότι ως λύση θα προτείνεται η τοποθέτηση ενός μικροτσίπ στα νεογνά από την γέννησή τους, ώστε να παρακαλοθούνται και να μη χάνονται. Μια μικρή επίδειξη μας κάνουν, τοποθετώντας τώρα το μικροτσίπ στα ζωάκια. Έτσι, ισχυρίζονται, ελέγχουν τα αδέσποτα και βρίσκουν από το δορυφόρο τα χαμένα σκυλάκια, αλλά και τον κύριο που τα κατέχει».

Ακολούθως, ο ιερομόναχος αναφέρεται στα ηλεκτρονικά διόδια:

«Τα διόδια, θα λένε, θα γίνουν ηλεκτρονικά και έτσι πλέον θα πάψει και το δημόσιο να χάνει χρήματα. Ελέγξτε με προσοχή το διάστημα ανάμεσα στην πρώτη ανακοίνωση που υποδεικνύει το πρόβλημα και στη δεύτερη της λύσης του, για να δείτε τι “εφευρέτες” έχουμε, που σε διάστημα λίγων ημέρών είναι έτοιμοι να εγκαταστήσουν ηλεκτρονικά διόδια! Το κύριο όμως χαρακτηριστικό αυτής της λύσης θα είναι ο πλήρης έλεγχος. Γιατί εξασκώντας ηλεκτρονικό έλεγχο στα διόδια εξυπηρετούν ταυτόχρονα τη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων. Στην εθνική τράπεζα πληροφοριών καταγράφεται τι ώρα πέρασε το τάδε αυτοκίνητο π.χ. από τα διόδια των Μαλγάρων. Εάν πέρασε και τα διόδια της Κατερίνης, υποθέτουν ότι κατευθύνεται προς την Αθήνα. υπολογίζοντας το χρόνο που έκανε, για να διανύσε ιτην απόσταση ανάμεσα στα διόδια Μαλγάρων και ΚΑτερίνης, ο οποίος είναι, για παράδειγμα, είκοσι λεπτά, βγαίνει το συμπέρασμα ότι η ταχύτητα με την οποία έτρεχε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ήταν 140 χλμ/ώ. Οπότε πρέπει να του σταλεί κλίση στο σπίτι για υπέρβαση ορίου ταχύτητας. […] Ας μην ξεγελιόμαστε, λοιπόν, από το γλιφιντζούρι, αλλά ας προσπαθήσουμε να δούμε τι κρύβεται από πίσω».

Από την σελίδα 111 του βιβλίου του ιερομονάχου Χριστιδούλου Αγγελόγλου. Στο τέλος της απόχης και δεξιά από την φράση ΣΤΕΡΗΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, είναι γραμμένο το αρκτικόλεξο Ε.Κ.Α.Μ., δηλ. Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου. Έτσι ονομαζόταν μετά το 1986 ο σημερινός ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ!

Και τώρα, ας παρακολουθήσει ο αναγνώστης ολόκληρη την ταινία μικρού μήκους ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, ώστε να συνειδητοποιήσει ποια ζοφερή κατάληξη καραδοκεί, αν ο ελληνικός λαός δεν αντιδράσει μαζικά και αποφασιστικά κατά του Προσωπικού Αριθμού και των Ηλεκτρονικών Ταυτοτήτων, που στην ουσία θα είναι κάρτες προνομίων.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αλήθεια, πού βρίσκεται ο κ. Σπύρος Μπιμπίλας, ο οποίος πρωταγωνιστούσε στην συγκεκριμένη ταινία; Έπαθε κι αυτός επιλεκτική αμνησία ή αφωνία, από την στιγμή που έγινε βουλευτής; Αντί να αποχαιρετά με αναρτήσεις τους όσους πεθαίνουν, θα ήταν προτιμότερο να υπενθυμίσει δημοσίως τον εφιάλτη του κοινωνικού αποκλεισμού που ο ίδιος έζησε ως ηθοποιός αυτής της ταινίας, και ο οποίος ενεδρεύει για όσους κάνουν το λάθος να επιλέξουν το τοξικό-νεοταξίτικο κοκτέιλ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ-ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ.

---

[1] Μτφ.: Λ. Καρατζάς, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2003, σελ. 151.

[2] Βλ. και Icke, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Από τις 11/9 στη μεγάλη παγκόσμια συνωμοσία, μτφ.: Ν. Παπαδάκης & Martina Κόφφα, εκδ. Έσοπτρον, Αθήνα 2004, σελ. 38: «Πρόβλημα-Αντίδραση-Λύση».

[3] Πρβλ. π.χ. Hoffmann-Riem, Sicherheit braucht Freiheit, εις: v. Arnauld/Staack (επιμ. έκδ.), Sicherheit versus Freiheit?, BWV Verlag, Berlin 2009, σελ. 117 επ., 125: “Neue Gefahren können und müssen gegebenenfalls neue Antworten erfordern”.

[4] Βλ. και κατωτέρω, υποσ. …

. Ηλεκτρονικές συναλλαγές και φακέλωμα των πάντων.

1

Σενάριο : Β. Σιγάλας / Αντ. Σωτηρόπουλος – Σκηνοθεσία: Αντ. Σωτηρόπουλος.

2

Μτφ.: Λ. Καρατζάς, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 2003, σελ. 151.

3

Βλ. και Icke, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Από τις 11/9 στη μεγάλη παγκόσμια συνωμοσία, μτφ.: Ν. Παπαδάκης & Martina Κόφφα, εκδ. Έσοπτρον, Αθήνα 2004, σελ. 38: «Πρόβλημα-Αντίδραση-Λύση».

4

Πρβλ. Hoffmann-Riem, Sicherheit braucht Freiheit, εις: v. Arnauld/Staack (επιμ. έκδ.), Sicherheit versus Freiheit?, BWV Verlag, Berlin 2009, σελ. 117 επ., 125: “Neue Gefahren können und müssen gegebenenfalls neue Antworten erfordern”.

5

Π. Παπακωνσταντίνου, Η Εποχή του Φόβου. Αυτοκρατορία των ΗΠΑ και Δικτατορία της Αγοράς, εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2005 (κείμενο οπισθοφύλλου).

6

Ανωνύμου, Μανιφέστο Συνωμοσίας, μτφ.: Μ. Ξανθός, Οι εκδόσεις των συναδέλφων, Αθήνα 2022, σελ. 349/350.

7

Εκδ. Άγιον Όρος 1997, σελ. 105 επ.