-Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί (πλην των Αγίων) μπορούν να προσεύχονται;
-Έρχονται
σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια , αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον
εαυτό τους. Όσοι βρίσκονται στον Άδη μόνο ένα πράγμα θα ήθελαν από τον
Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά για να μετανοήσουν. Εμείς που ζούμε,
έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν
πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περιμένουν από εμάς
βοήθεια. Γι’ αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου
λέει ο λογισμός ότι μόνο το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς
βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση, και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό,
όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια!
Γιατί, τι να τους κάνει ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον
πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει και τον
πατέρα του. Ε, τι να το κάνει αυτό ο πατέρας του; Οι άλλοι όμως οι
υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν
και υποφέρουν για τις αμαρτίες. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται
θετικά με τις προσευχές των πιστών.
Τους
δίνει δηλαδή ο Θεός μία ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν
μέχρι να γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σε αυτή τη ζωή, αν κάποιος
είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήσει και να βοηθήσει έναν
υπόδικο, έτσι κι αν είναι κανείς φίλος με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήσει
στο Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρει τους υπόδικους από την μία
φυλακή σε άλλη καλύτερη, από το ένα κρατητήριο σε ένα άλλο καλύτερο.
Η ακόμα μπορεί να τους μεταφέρει και σε ένα δωμάτιο η σε διαμέρισμα.
Όπως
ανακουφίζουμε τους φυλακισμένους με αναψυκτικά κλπ που τους πηγαίνουμε,
έτσι και τους νεκρούς τους ανακουφίζουμε με τις προσευχές και τις
ελεημοσύνες που κάνουμε για τη ψυχή τους. Οι προσευχές των ζώντων για
τους κεκοιμημένους και τα μνημόσυνα είναι η τελευταία ευκαιρία που δίνει
ο Θεός στους κεκοιμημένους να βοηθηθούν, μέχρι να γίνει η τελική Κρίση.
Μετά την δίκη δεν θα υπάρχει δυνατότητα να βοηθηθούν….
…Ο
Θεός θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία
τους, αλλά δεν το κάνει, γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει
δικαίωμα στο διάβολο να πει: Πως τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε; Όταν
εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να
επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός όταν προσευχόμαστε
για τους κεκοιμημένους παρά για τους ζώντες.
Γι’
αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα
είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη
δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν τη ψυχή. Κι εσείς σε κάθε Θεία
Λειτουργία να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το
σιτάρι: Σπείρετε εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία (Α’ Κορινθ, κεφ 15, εδ
42)(δηλαδή συμβολίζει το θάνατο και την ανάσταση του ανθρώπου), λέει η
Γραφή…
*Στο βιντεο ο Γέροντας Ηλίας
μια σύγχρονη Αγία μορφή στη Ρωσία
