Θα ‘θελα να ‘μουν συγγραφέας, να γράψω ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα…
Θα ‘θελα να ‘μουν ποιητής, να βρίσκω τα λόγια να περιγράψω τον κόσμο…
Θα ‘θελα να ‘μουν μουσικός, να ξεκλειδώνω τους ήχους και να συμμετέχω στο «πανηγύρι» της μουσικής…
Θα ‘θελα να ‘μουν ζωγράφος, να ‘χω τα πινέλα προέκταση των χεριών και του μυαλού μου…
Θα ‘θελα να ’μουν γραφίστας, να στέλνω ομορφιά και τέχνη στην καθημερινότητα των ανθρώπων…
Θα ‘θελα να ‘μουν ηθοποιός, να φτιάχνω νέους κόσμους μαζί με εμπνευσμένους συνεργάτες, αναδεικνύοντας τον πλούτο τόσων κειμένων και κοινωνώντας τον με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους…
Θα ‘θελα να ‘μουν φωτογράφος, να κλέβω τις στιγμές και να τις κάνω τέχνη…
Θα ‘θελα να ‘μουν «εναλλακτικός» καλλιτέχνης, να πειραματίζομαι με υλικά, να φτιάχνω κολάζ, να κάνω γκράφιτι, να στήνω μικρά δρώμενα, να…, να…, να ‘χω χίλιες μικρές διεξόδους στα όνειρα, τις σκέψεις, τη φαντασία μου…
Θα ‘θελα να μπορώ να δημιουργώ στο μικρό «εδώ και τώρα» χωρίς απαραίτητα την ταμπέλα του καλλιτέχνη…
2 σχόλια:
... ἴσως καὶ νὰ τὸ κάνεις ἤδη...
κι ὄσο σὲ ἕνα μικρό ϕύσημα ϕρέσκου καὶ δροσεροῦ αέρα,
μᾶς λέει ὁ Θεός ὁ ἴδιος,
ὁτι ἀρέσκεται νὰ ἀναπαύεται γιὰ νὰ μᾶς πλησιάσει,
πῶς νὰ περιϕρονοῦμε τὰ μικρά...
ἕνα κοχύλι μιὰ σταλιά σκέτο στολίδι... ὁ κοκκινολαίμης καὶ ὁ σπουργῖτης... μία γουλιά νερό...
"ἕνα κερί ἀϕτούμενο" κι ἡ ϕλόγα ἀπ' τὸ καντηλάκι ποὺ μᾶς ϕωτίζει ὅσο τὸ... ἀντέχουμε (καὶ μᾶς ἀϕήνει),
ἕνα ἄνυδρο ἐγῶ-ἐγῶ...
"Θά 'θελα νά 'μουν κηπουρός...", και ποιμένας, επίσης μέγας γεοκτήμων, νά 'χει στους τόπους μου εύφορα χωράφια για κάθε καλλιέργεια, ποτάμια και λίμνες με ψάρια, όλα τα καλά του κόσμου, όπου θα υποδεχόμουν όλους τους αναγκεμένους που αναζητούν τον χαμένο παράδεισο, μαζί τους να τον μοιραστώ...
Δημοσίευση σχολίου