Ένας πραγματικά πνευματικός Ιερέας.

Τα μάτια, η έκφραση και η ομιλία ενός ανθρώπου, δεν λένε ποτέ ψέματα.
Ειδικά όταν οι πράξεις συντονίζονται τίμια με αυτά.

Αν έχετε ποτέ αμφιβολία, κοιτάξτε το βλέμμα και ακούστε την ομιλία των ανθρώπων προσεκτικά.
Θα απαντηθούν όλα τα ερωτήματα.

-----------------

Από έναν μαθητή του.
Υπέροχος αποχαιρετισμός

«Εχει μάθημα ο Γιαννουλάτος. Ραντεβού στο αμφιθέατρο. Τρέχαμε όλοι μας να τον δούμε και να μάθουμε. Να ακούσουμε την γλυκύτατη μελωδική φωνή του. Παρά τα μαύρα ράσα ο αγαπημένος μας Αναστάσιος είχε κάτι το εξωτικό και απόλυτα γοητευτικό που μας μαγνήτιζε και μας ενέπνεε.

Έτσι θα τον θυμάμαι. Χαμογελαστό κι αρχοντικό να εισέρχεται στο αμφιθέατρο, να τακτοποιεί το υλικό του και να μας λέει ιστορίες ζωής που μας έμειναν αξέχαστες. Πολλοί θα γράψουν για το πολυσχιδές του έργο αλλά για μας που τον είχαμε καθηγητή στη Θεολογική Αθηνών παραμένει ένα φως που μας δυναμώνει και μας ανοίγει δρόμους.

Μας δίδαξε τι σημαίνει σεβασμός στον άνθρωπο που είναι λόγω θρησκείας διαφορετικός.

Μας δίδαξε πως είναι αδέλφια μας οι Ινδουιστές, οι Βουδιστές, οι μουσουλμάνοι, οι Αφρικανοί πνευματολάτρες.

Μας δίδαξε τι σημαίνει διαθρησκειακός διάλογος.

Μας δίδαξε τι σημαίνει καταλλαγή και ειρήνη.

Μας δίδαξε να μην είμαστε εθνοκάπηλοι στο όνομα του Χριστού.

Μας δίδαξε τι σημαίνει ήθος στη διδασκαλία και την ιεραποστολή. Τι σημαίνει επιστημονικότητα και αναζήτηση.

Έφερνε το πικάπ να μας βάλει μουσική των σούφι ή ήχους του Θιβέτ. Οι επιμελημένες πολυγραφημένες σημειώσεις του, η επιμονή του για τη γιόγκα ότι είναι μέρος μίας ολόκληρης θρησκείας, οι ιστορίες του από την ιεραποστολή…

Θυμάμαι με τον φίλο μου Κυριάκο είχαμε αναζητήσει στην Αθήνα ναούς και μοναστήρια ανατολίτικων θρησκευμάτων, επηρεασμένοι από τη διδασκαλία του με σκοπό να παραδώσουμε εργασία.

Μας δίδαξε τι σημαίνει πολυμορφία πίστεων και συνύπαρξη διαφορετικών κοινοτήτων.

Μας δίδαξε όταν εκλέχτηκε το 1992 αρχιεπίσκοπος Αλβανίας τι σημαίνει εφαρμόζω αυτά που πιστεύω στην ποιμαντική.

Μας δίδαξε πολλά ο δάσκαλός μας Αναστάσιος που δεν χωράνε σε λόγια ούτε σε μια ανάρτηση. Και μεις, παιδιά της μεταπολίτευσης έτοιμα για ξεσηκωμό, νιώθαμε κοντά του έναν γονιό, μια τρυφερότητα για εκείνον, γιατί μας φερόταν με αγάπη και φροντίδα.

Σε ευχαριστούμε, σεβασμιώτε, για την αφύπνιση των συνειδήσεών μας.

Σε ευχαριστούμε για τον αγώνα σου στη δικτατορία για τα ψωμιά που έκρυβες στα ράσα και την εμψύχωση που πρόσφερες στους έγκλειστους φοιτητές της Νομικής.

Σε ευχαριστούμε για τα μαθήματα ταπεινότητας και αγάπης προς τον συνάνθρωπο.

Σε ευχαριστούμε για όσα μας έλεγες με συγκίνηση για τη δύναμη της προσευχής στον Χριστό.

Διαβάζω στον επίλογο του βιβλίου του «Ισλάμ»: πόσο κοντά με την Ορθοδοξία είναι πνευματικά και γεωγραφικά το Ισλάμ. Παρά τις διαφορές βρισκόμαστε σέ ένα κοινό πολιτιστικό και θρησκευτικό έδαφος. Και τελείωνε: «η ουσιαστικότερα αλληλοκατανόησις του πνευματικού πλούτου των δύο κόσμων αποτελεί αμοιβαίον χρέος –μεστόν προσδοκίας».

Αυτός ήταν ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος: εξωστρεφής και ανοιχτός στον άλλον. Οικουμενικός! Ένας ορθόδοξος κληρικός παράδειγμα. Ένας κληρικός που μπορούμε να υπερηφανευόμαστε πιστοί, λιγότερο πιστοί και άθεοι.

Καλό ταξίδι, σεβασμιώτατε. Καλό ταξίδι δάσκαλέ μας. Καλό ταξίδι, πατέρα μας»

Τά είπε όλα.....
Και εγώ που δεν τόν γνώρισα στα πλαίσια της διδασκαλίας του αλλά τής ζωής του...τα αποδέχομαι όλα.. και λίγα είναι μπρος στο μεγαλείο του....
Ο πλήρης ορισμός της ορθοδόξου πίστεως μας....
Χωρίς φανφάρες και δήθεν...

Ο Ιεράρχης των πέντε Ηπείρων