ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΕΠΩ.

Κάθε φορά που με πληγώνουν πράγματα κάνω αυτό το ταξίδι του μυαλού και της ψυχής μου!

Κάθε φορά που αισθάνομαι ότι με αδικούν με κλέβουν η ακόμα και με κτυπούν εγώ τρέχω σαν μικρό παιδί στην αγκαλιά της μάνας μου της Σαλονίκης για να παρηγορηθώ!

Με αυτήν την πόλη παθαίνεις ένα αχ καθώς την σεργιανάς,

κάθε ρούγα της και μια ιστορία κάθε σοκάκι και μυρωδιές θύμησης...

Όλη η πόλη μουσικές από όλα τα όργανα και μαγικές φωνές να σε ταξιδεύουν από την Δύση μέχρις την Ανατολή....

Βλέπω το τραμ να έρχεται και τον Τσιτσάνη που με το μπαγλαμαδάκι του να παίζει...

πάμε τσάρκα στο Μπαχτσέ-Τσιφλίκι κούκλα μου γλυκιά απ'την Θεσσαλονίκη!

Το τραμ έχει ξεκινήσει από το τροχιοδρομικό του Ντεπώ με τις εξοχικές τις βίλες των πλούσιων Θεσσαλονικέων της εποχής,

τα σπίτια τα πλημμυρίζουν μουσικές του πιάνου και του βιολιού και εσένα να σου έρχονται στα αφτιά οι μελωδίες του Αττίκ του Χατζηνάσιου του Πλέσσα!

Παρά δίπλα η συνοικία Ουζιέλ μια μαγική συνοικία του 19ου αιώνα που όταν την σεργιανάς σε συνοδεύουν οι μουσικές της Πόλης της Σμύρνης και τις μυρωδιές της Πολίτικης κουζίνας και όλο και ένα δάκρυ θα κυλήσει χωρίς να το καταλάβεις στο πρόσωπό σου.....

Καραμπουρνάκι και τα παιδικά σου μπάνια και μετά θυμάσαι την Σμαρώ και την Καλαμαριά που σαν Θαλάσσια αύρα σου έρχεται στον νου με τους στίχους του Καββαδία....

Άνω Πόλη και κάστρα και ρομαντζάδα με το φεγγάρι

και όρκοι και υποσχέσεις και έρωτες!

Ό Χατζηδάκης διευθύνει τον άνεμο κι εκείνος τραγουδάει!

Αν με πίστευες λιγάκι θα 'ταν όλα αληθινά....

Στις φυλακές του Γεντί-Κουλέ στο τοίχο να είναι γραμμένο

εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι κι είναι σαν να πήρε το μάτι σου κάπου εκεί κοντά τον Παπάζογλου με το κόκκινο μαντήλι στον λαιμό.....

Στα μάρμαρα του Διοικητηρίου οι φωνές των πιτσιρικάδων που παίζουν μπάλα,

κάπου εκεί κοντά είχε αρχίσει και η μεγάλη πυρκαγιά της πόλης....

Στα κουτούκια με το μπαγλαμαδάκι Σμυρνέικα τραγούδια να σου θυμίζουν τις χαμένες Πατρίδες!

Βενιζέλου και Σπανδωνή και

μέρα Μαγιού μου μίσεψες μέρα Μαγιού σε χάνω...

είναι εδώ που οι ποιητές συναντάνε τους συνθέτες σ' ένα πονεμένο χορό.....

Λαδάδικα και είναι εκεί που

σ΄αναζητώ στην Σαλονίκη ξημερώματα,

εκεί που κάθε κάμαρα κελί,

εκεί που κάποια παιδιά γινήκαν άνδρες

εκεί που σμίγαν έρωτες

και κάποιοι τις μοναξιές τους!

Το τραμ πήρε να επιστρέφει εκεί που ξεκίνησε,

η μουσική έπαιζε το μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπώ.....

Δεν ξέρω αν θα το βρω το στρατί,

ξέρω μόνο ότι ευχαριστήθηκα τούτο τα ταξίδι

και μου έφυγε η στενοχώρια και το παράπονο που είχα.

Αχ Σαλονίκη μου πόλη μαγική

μια μάνα πλάι στην άλλη,

στη μια χρωστάω την ζωή

και την ψυχή στην άλλη.....

Καλημέρα γείτονες το μετρό της πόλης μου μπορεί να αργήσει να γίνει, στις εκλογές που έρχονται πάλι θα ψηφίσουμε αυτούς που μας κοροϊδεύουν, πάλι θα ψηφίσουμε για να παίρνουν αυτοί τους παχυλούς μισθούς ενώ εμείς θα κλαίμε για τους νεκρούς μας από πυρκαγιές, από πλημύρες, από εκτροχιασμούς τρένων, εμείς που μετράμε τα κέρματα για να βγάλουμε τον μήνα μα εγώ ευτυχώς παρέα με όλους σας έχω το τραμ της θύμησης μου που με ταξιδεύει στις γειτονιές της πόλης μου!

 

 θεία Ευτέρπη