Ο Γέροντας, Χρυσάνθος

 

Πολλές φορές μοιάζουμε μέ τούς ἀδαεῖς ἐκείνους ἀνθρώπους, πού συμβαίνει νά πέσουν στά χέρια τους πολύτιμοι μαργαρίτες, ἀλλά λόγῳ τῆς ἀμάθειάς τους νά τούς περιφρονοῦν σάν κάτι τό ἀσήμαντο καί μικρό πρᾶγμα, ἀφοῦ δέν ἀντιλαμβάνονται τήν ἀξία τους. Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἐπειδή ἡ ψυχή μας δέν ἔχει γνώση καί ἄσκηση Θεοῦ, βλέπουμε μόνο τήν ταπεινή μορφή ἑνός Γέροντα καί μένουμε μακριά ἀπό τήν ὁσιότητα τοῦ ἁγίου προσώπου του. Πόσοι δέν φύγανε ἀπό κοντά του χωρίς νά δώσουν σημασία σέ αὐτόν τόν μαργαρίτη πού βρήκανε; Ὅσοι ὅμως μείναμε, μαθαίναμε ἀπό τούς πλησίον του τό κάλλος αὐτοῦ τοῦ Γέροντα. Καί ὅσο μαθαίναμε τόσο γεννιόταν καί σ’ ἐμᾶς πνευματικός πόθος νά πλησιάσουμε πρός αὐτό τό κάλλος, ἀφοῦ τά γνωρίσματά του ἄρχισαν νά φλογίζουν καί τήν δική μας καρδιά.
Παρ’ ὅλα αὐτά, εἶναι πολύ δύσκολο βέβηλος ἄνθρωπος καί ἁμαρτωλός νά ἀρθρώσει λόγο ἄξιο γιά μία ἁγιασμένη μορφή, ὅπως αὐτή τοῦ Σεβαστοῦ μας Γέροντα, ἀρχιμανδρίτη Χρυσάνθου Μαχαιριώτη, χωρίς νά τήν ἀλλοιώσει καί νά τήν καταβιβάσει στό δικό του ἐπίπεδο.
Ἄμοιρος πνευματικῶν χαρισμάτων πῶς μπορῶ νά μιλήσω γιά μία χαρισματική προσωπικότητα; Ὁ λόγος κενός ἀντίστοιχου βιώματος θά φθάσει στό νοῦ τῶν ἀναγνωστῶν μου ὡς ἔρεβος συγχύσεως καί ἀγνοίας, ὡς πράξη ἀνίερη, πλήρης κενοδοξίας καί ἔπαρσης. Καταφεύγω λοιπόν κι ἐγώ στήν, κατά τό μέτρο τῆς ἀγνοίας μου, φτωχή καταγραφή τοῦ προσωπικοῦ μου αἰσθήματος μέσα ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν τελευταίων δέκα πέντε χρόνων γνωριμίας μου μαζί του.

*

Ὁ Γέροντας Χρύσανθος εἶναι γιά κάθε ἄνθρωπο πού τόν πλησιάζει ἕνας ὠκεανός ἀγάπης πού τόν σκεπάζει καί τόν γιατρεύει μέ τήν καρδιακή προσευχή του ἀπό κάθε μικρότητα, κάθε ἀρνητική σκέψη, κάθε πάθος. Ὅσοι ἀπό ἐμᾶς σκύψαμε, ἔστω καί λίγες φορές, κάτω ἀπό τό πετραχήλι του νοιώσαμε, ὄχι μόνο τή γαλήνη πού δίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ὡς θροῦς αὔρας λεπτῆς, ἀλλά καί τήν ἴαση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος ἀπό παντός εἴδους πληγές.
Ἡ προσήλωση στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας καθώς καί ἡ ἀπορρέουσα ἀπό αὐτήν ἔμφυτη ἱερατικότητα τῆς λειτουργικῆς παρουσίας τοῦ Γέροντα Χρυσάνθου, διδάσκει σέ ὅλους ἐμᾶς τούς λαϊκούς, τόν αὐτονόητο σεβασμό ἀλλά καί τήν πλήρη ὑπακοή πού ὀφείλουμε πρός τήν ἐκκλησιαστική ἱεραρχία, χωρίς τήν ὁποία οὐδεμία προσευχή ἀνέρχεται πρός τόν Κύριο καί Θεό μας.
Ἡ ἄμετρη ἀγάπη τοῦ Γέροντα Χρυσάνθου πρός τούς ἁγίους μέ πρώτη στή σειρά τήν Παναγία μας τήν Μαχαιριώτισσα ριζώνει καί βλασταίνει στό ἀειθαλές ἀσκητικό ἰδεῶδες, πού γεννήθηκε θαρρεῖς μαζί μέ τόν Γέροντα. Ἡ τιμή πρός ὅλους τούς ἁγίους σφραγίζεται γιά ἐκεῖνον ἀπό τήν θαυματουργική παρουσία τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας, στήν ὁποία ἀφιέρωσε τόν κοιμητηριακό ναό πού σέ ὑποδέχεται ὅταν φθάνεις στό Μετόχι τῆς Μονῆς, στόν ἅγιο Παντελεήμονα.
Ἡ ταπείνωση, ὡς γνήσιο μοναστικό φρόνημα τοῦ Γέροντα Χρυσάνθου, γνωρίζει τόν τρόπο νά κρύψει τά πολλά του ταλέντα, ὅπως αὐτό τῆς ἁγιογραφίας, τῆς θεολογικῆς του κατάρτισης, τῆς ἁγιοπνευματικῆς του ζωῆς. Ὡστόσο, τό χάρισμα τῆς καλλιφωνίας δέν μπορεί νά κρυφτεῖ οὔτε καί σήμερα πού ὁλοκληρώνει τήν ὄγδοη δεκαετία του, γι’ αὐτό καί δικαίως ὀνομάστηκε «τό ἀϊδόνι τοῦ Μαχαιρᾶ».
Φιλάνθρωπος, γνήσια φιλόπατρης, ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας, μακριά ἀπό κάθε διχαστική τάση ἐθνοφυλετισμοῦ καί φανατισμοῦ, στό πρόσωπο τοῦ πατρός Χρυσάνθου ἑνώνονται τά διεστῶτα καί ὁδηγεῖ τήν ψυχή μέ ἀσφάλεια στόν τελικό προορισμό της πού εἶναι τό ὅραμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Ὡς Γέροντας καί Πνευματικός τοῦ Γυναικείου Ἡσυχαστηρίου τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ὁ πατήρ Χρύσανθος ὅλα αὐτά τά χρόνια ἐργάζεται στήν ἀφάνεια γιά τόν πολύ κόσμο ὁδηγώντας τίς ψυχές τῶν ἀδελφῶν, πού τόν ἐμπιστεύθηκαν, στό φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Καί εἶναι ἀλήθεια, ὅτι τό φιλάδελφο πνεῦμα τῆς μοναστικῆς κυψέλης τοῦ Μετοχίου τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος ἀκτινοβολεῖ, σέ ὅσους ἔχουν τά κατάλληλα πνευματικά μάτια, τό φῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ Πατρός πού κρατᾶ πάντα τίς ἀγκάλες του ἀνοιχτές γιά νά δεχτεῖ τόν ταλαιπωρημένο ἀλλά μετανοημένο υἱό.
Ἡ Κορινθία ἔχει πολλούς φανερούς πνευματικούς μαργαρίτες. Ὁ Γέροντας Χρύσανθος ὅμως εἶναι ὁ μυστικός θησαυρός της. Εἶναι τό μεγάλο δῶρο πού μᾶς ἔκανε ἡ ἁγιοτόκος νῆσος τῆς Κύπρου καί γι’ αὐτό θά τήν εὐγνωμονοῦμε πάντα.

μας τοστειλε το mail