Ἕνας νεαρὸς Γάλλος φοιτητὴς τῆς χημείας ταξίδευε μὲ τὸ τραῖνο. Δίπλα του καθόταν ἕνα γεροντάκι, ποὺ ἐπὶ πολλὴ ὥρα δὲν ἔκανε τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ προσεύχεται μουρμουριστὰ μὲ τὸ ροδάριο* ποὺ κρατοῦσε στὰ χέρια του. Ὁ φοιτητὴς ἔκανε εἰρωνικοὺς μορφασμούς, καὶ κάποια στιγμὴ γύρισε καὶ εἶπε στὸν ἡλικιωμένο:
— Παππούλη, βλέπω ὅτι πιστεύετε σ' αὐτὴ τὴν κουταμάρα τοῦ ροδαρίου!
— Ἔτσι εἶναι, νεαρέ μου... Ἐσὺ δὲν πιστεύεις στὸν Θεό;
— Ἐγώ; Χά, χά, χά! Λοιπὸν ἀκοῦστε με κι ἂς εἶμαι μικρότερός σας: Πετᾶξτε ἀπὸ τὸ παράθυρο τὸ κομπολόϊ σας! Ὁ Θεὸς πέθανε! Δὲν ὑπάρχει! Δὲν ἔχετε διαβάσει τί λέει σήμερα ἡ ἐπιστήμη; Ξέρω τί σᾶς λέω! Εἶμαι πρωτοετῆς τοῦ Πανεπιστημίου!
— Ἄ, μάλιστα!... Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη!... Μᾶλλον δὲν ἔχω τὶς ἀπαιτούμενες γνώσεις ὥστε νὰ τὴν καταλαβαίνω. Ὅμως ἐσεῖς, ὡς πρωτοετῆς φοιτητὴς τοῦ Πανεπιστημίου, σίγουρα μπορεῖτε νὰ μὲ βοηθήσετε, σωστά;
— Ἀσφαλῶς! Δῶστε μου τὴ διεύθυνσή σας, καὶ θὰ σᾶς στείλω μερικὰ κατατοπιστικὰ βιβλία, γιὰ νὰ πειστεῖτε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός.
Τὸ γεροντάκι ἔβγαλε τότε ἀπὸ τὴ τσέπη του τὸ ἐπισκεπτήριό του καὶ τὸ ἔδωσε στὸν νεαρό. Ὅμως ἐκεῖνος, μόλις διάβασε τί ἔλεγε ἡ κάρτα, χαμήλωσε τὸ κεφάλι του κι ἔσπευσε νὰ ἀλλάξει βαγόνι.
Ἡ κάρτα ἔλεγε:
«Λουΐ Παστέρ, Ἰνστιτοῦτον Ἐπιστημονικῶν Ἐρευνῶν Παρισίων».
---------------
* Ροδάριο: Προσευχὴ τῆς παπικής "Ἐκκλησίας" πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ροδάριο ὀνομάζεται ἐπίσης καὶ τὸ κομβολόγιο ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ τὸ μηχανικὸ μέτρημα τῶν προσευχῶν τῆς συγκεκριμένης Ἀκολουθίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου