Σκέψεις από την βροχερή, χειμωνιάτικη και μοναχική Άνδρο..

---

Κοιτώντας έξω από το παράθυρο... 

Φίλοι του Εν Άνδρω,

Σήμερα το πρωί κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και πίνοντας τον καφέ μου βλέπω απέναντι το μουντό τοπίο μέσα στο ψιλόβροχο των ημερών. Η βροχή είναι εδώ. Η  βροχή των ημερών στο νησί μαζί με την θαλπωρή του σπιτιού μου φέρνει στο μυαλό μου βιώματα και εικόνες, που έζησα σέ αυτό τον ευλογημένο τόπο όπου γεννήθηκα, έκανα οικογένεια και μεγάλωσα τα παιδιά μου.

Κάνοντας ταυτόχρονα και την αυτοκριτική μου για πολλά πράγματα που έκανα ή που δεν έκανα. Μέσα σε όλα σκέφτηκα τι ήταν αυτό που με κράτησε πάνω σε αυτό το βράχο. Με κράτησε η απαράμιλλη ομορφιά του, η ποιότητα και η ασφάλεια πού παρείχε στην οικογένεια μου. Με κράτησε το πως μεγάλωσα τα παιδιά μου. Με σεβασμό και αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τα δεδομένα του τόπου. Δεν ήταν εύκολο να φύγεις. Δεν ήταν εύκολο να μείνεις κι εδώ. Ίσως γιατί είχαμε ο μορφιά, ποιότητα και ασφάλεια, αλλά δεν είχαμε πολλά άλλα. Δεν θέλω να τα θυμάμαι. Περάσαμε από πολλά στάδια με χαρές λύπες, με στεναχώριες και αγωνίες. Όμως αυτή είναι η ζωή. Όπως παντού έτσι κι εδώ. Τουλάχιστον εδώ δεν χαθήκαμε...

Στο ερημικό πρωινό του Όρμου στο Κόρθι

Τώρα βλέπω την βροχή μέσα από το τζάμι, βλέπω το τοπίο που κάθε μέρα αλλάζει και κάθε μέρα μένει το ίδιο. Βλέπω τα παιδιά μου που μεγάλωσαν. Βλέπω μια κοινωνία που αλλάζει, αλλά και την Άνδρο που δεν αλλάζει. Η ακινησία μας και η εγκατάλειψη του νησιού με πληγώνει...

Κάπως έτσι αφήνουμε ένα αποτύπωμα στην κοινωνία που ζούμε. Και η Άνδρος αφήνει το δικό της αποτύπωμα που δεν λέει κι αυτό να αλλάξει. Το ψιλόβροχο αφήνει κι αυτό το δικό του αποτύπωμα στον κλειστό χειμώνα της Άνδρου. Η βροχή πρωινό Σαββάτου με κάνει και ταξιδεύω και σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας κάτι από την χειμωνιάτικη Άνδρο και τις σκέψεις που κάνουμε εμείς που μείναμε στο νησί χειμώνα-καλοκαίρι βλέποντας τους μήνες να περνούν περιμένοντας το καλοκαίρι να έρθει ο κόσμος, να ανοίξουν οι δουλειές, να αλλάξει η καθημερινότητα μας.

Στους φορτωμένους Γερακώνες

Είπα καθημερινότητα και θυμήθηκα πως κάπου εδώ μπροστά σε αυτό το μαγγανοπήγαδο της καθημερινότητας πρέπει κάπου εδώ να σταματήσω κι εγώ γιατί πρέπει να φύγω για κάποιες δουλίτσες της καθημερινότητας μου…

Καλή ημέρα σε όλους από την χειμωνιάτικη και μοναχική Άνδρο…

Χ.Δ.