Ένα ποιήμα από τα δύο αρχαιότερα που έχουν βρεθεί και είναι γραμμένο στη γλώσσα Κέτσουα των Ίνκας.

Που είσαι εσύ;

Που μου ΄χεις κλέψει την ψυχή;

Που είσαι κύριε της καρδιάς μου;

Ποιος χωρίς οίκτο έσβησε το μονοπάτι σου;

Μήπως στο χώμα το ελαφρύ έχεις θαφτεί;

Ουτ' ένα δάκρυ δεν υπάρχει πια στα μάτια μου.

Εξαντλήθηκαν..

Μονάχα η ηχώ στον πόνο μου αποκρίνεται

Και το αίμα μου σταλαματιά, σταλαματιά στερεύει..

Έλα, ας τρέξουμε κι οι δυο μαζί, χέρι με χέρι

Ξοπίσω απ' τη ζωή, την ευτυχία ακολουθώντας

Και ας επιστρέψουμε στη γη νεκροί..