Χριστούγεννα σε λίγο στην πατρίδα μας και στον κόσμο όλο
Χριστούγεννα και στις ψυχές μας!
Μεγαλώσαμε κι αλλάξαμε, μεγαλώσαμε κι άλλαξε ο κόσμος όλος μα είναι κάτι τέτοιες μέρες που η ψυχή θυμάται...
Χριστούγεννα είναι το στόλισμα του δένδρου με τις περσινές τις μπαλίτσες με καρύδια τυλιγμένα σε ασημόχαρτο απ΄τα τσιγάρα του πατέρα, το βαμβάκι στα κλαδιά του μικρού δένδρου και μια μικρή φάτνη που ανοιγόκλεινε...
Χριστούγεννα είναι τα κάλαντα που λέγαμε παρέες-παρέες για μια δραχμούλα, για κεράσματα αλλά και μπόλικη αγάπη,
Χριστούγεννα είναι ο ήχος της καμπάνας της εκκλησιάς,
Χριστούγεννα είναι οι μυρωδιές από τις βασιλόπιτες τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες της μάνας σου!
Χριστούγεννα είναι το γλυκό στο βάζο που όλο έβαζες το δάκτυλό σου για να γευθείς την νοστιμάδα που μέχρι και στα τώρα δεν ξέχασες, είναι τα εικονογραφημένα κλασικά με το κοριτσάκι με τα σπίρτα και τα άλλα διηγήματα του Ντίνκενς...
Χριστούγεννα είναι τα παραμύθια της γιαγιάς τα καλύτερα του κόσμου, είναι τα καινούργια παπούτσια που σου έπαιρναν οι γονείς σου και εσύ καμάρωνες!
Χριστούγεννα είναι οι ευχετήριες κάρτες που έφερνε ο ταχυδρόμος και που στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο δένδρο,
είναι τα κλειστά συρτάρια των παιδικών μας χρόνων γεμάτα από σβούρες σπάγκους μολυβένια στρατιωτάκια μπάλες και ζωγραφικές.....
Χριστούγεννα είναι τα παλιά μας τεφτέρια τ'ακρωτηριασμένα στιχάκια τα κιτρινισμένα γράμματα των ερώτων μας.
είναι οι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες γενεθλίων με αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι κοντά μας....
Αγαπάω πολύ αυτά τα κλειστά συρτάρια των Χριστουγέννων,
τα ανοίγω τέτοιες μέρες με προσοχή μη τυχόν και φτερουγίσει και πετάξει από μέσα και χαθεί το χελιδόνι της νιότης μου που η καρδιά του χτυπάει μαζί με την δικιά μου την καρδιά και μου αφηγείται τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του Παπαδιαμάντη.....
Καλημέρα παιδιά κι ας ανοίξουμε τα συρτάρια των Χριστουγέννων από μέσα θα ξεπηδήσουν εικόνες μαγικές του πατέρα σου να βάζει τα κάστανα στην ξυλόσομπα,
της γιαγιάς με τα γυαλιά της να σου λέει παραμύθια Χριστουγεννιάτικα, το χάδι της μάνας σου και το γλυκό της το φιλί όταν σε σκέπαζε για να κοιμηθείς, την γλυκιά μυρωδιά από την βασιλόπιτα, τον τυμπανιστή και τα μολυβένια στρατιωτάκια που θα έπαιρναν ζωή στα παιδικά σου μάτια τέτοιες νύχτες Χριστουγεννιάτικες!
Χαίρετε γείτονες κι ας ανοίξουμε τα κλειστά συρτάρια των Χριστουγέννων έτσι για να γλυκάνει κομμάτι η ψυχή μας!
θεία Ευτέρπη
2 σχόλια:
... μέσα κι ἐγῶ... μαζί σου... !
ἀλλἄ τί νὰ σοῦ κάνει ἡ περιουσία
(τὸ περί τὴν οὐσίαν δηλαδή )
σὰν λείπει ἡ... ο ὐ σ ί α... ;
τὸ κέντρο τῶν πραγμάτων δηλαδή, ποὺ ἀκτινοβολεῖ καὶ τὰ ϕωτίζει ὅλα
ὥστε νὰ μὴν παλιώνουν
καὶ νὰ μὴν γίνονται μιά ξεκομμένη, σκονισμένη ἱστορία μοναχά,
μὲ ἀναμνήσεις ἐπετειακές γιὰ τὴν περίσταση,
ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὰ συρτάρια λίγες μέρες,
κι ὕστερα μπαίνουν πίσω στὰ κουτιά τους
κι ἐμεῖς μαζί τους...
ἀμπαλαρισμένοι...
καὶ περιμένοντας νὰ ξαναζήσουμε -κάπως- σὰν ἄνθρωποι...
καὶ πάλι,τὴν ἐπόμενη ϕορὰ...
το "νῦν" κομμένο ἀπὸ τὸ "ἀεί"
μία ζωή μὲ διαλείψεις... καὶ διαλείμματα... !
Χριστούγεννα είναι όσα αναφέρει η θεία, ο θείος..., και ευχή όλα αυτά, μαζί και όποια άλλα παρηγορητικά, να μας κατασταλάξουν στο ότι Χριστούγεννα είναι να αποδεχτούμε ότι χωρίς Χριστό είμαστε χώματα που τα πατούν οι πατούσες, με Χριστό σώματα που πετούν με φτερούγες...
Δημοσίευση σχολίου