Ήταν κάτι τέτοιες μέρες που σε λίγο θα είχαμε Χριστούγεννα,
ο πατέρας μου είχε πάρει το δώρο και η οικογένεια θα κατέβαινε στο κέντρο για τις αγορές των Χριστουγέννων....
Λαμπρόπουλος, Φωκάς, Κλαουδάτος, Μέλκα, Μέλισσα και τ' άλλα καταστήματα του κέντρου της πόλης στολισμένα και γιορτινά.....
Πλήθος κόσμου στην Ερμού, στην Τσιμισκή, στην Μητροπόλεως στην Εγνατία και εκεί ψηλά στην Αριστοτέλους ο Άγιος Βασίλης με το έλκηθρο για φωτογραφίες με τους πιτσιρικάδες....
Στα σταυροδρόμια των κεντρικών δρόμων οι τροχονόμοι με πολλά δώρα γύρω τους και μια μεγάλη φάτνη στο πολεμικό μουσείο....
Μαγικές εικόνες στα παιδικά σου τα μάτια!
Ήταν τότε που σου έπαιρναν παπούτσια κάθε Χριστούγεννα και κάθε Πάσχα, τα παπούτσια αυτά που μετά βίας την έβγαζαν μέχρι τον Απρίλη, ήταν που για την καταστροφή τους δεν συνέβαλε μόνο το καθημερινό ποδόσφαιρο στις αλάνες αλλά και η συνήθεια να κλοτσάς στην δρόμο ότι εμπόδιο υπήρχε δηλαδή πέτρες ξύλα κάποιο τενεκεδάκι και μετά να τρέχεις στον τσαγκάρη της γειτονιάς για σόλες.....
Τα παπούτσια των Χριστουγέννων είδαν πολλά και μεγάλωσαν κι αυτά μαζί σου....
Πήγαν σε γιορτές για μεγάλους και χόρεψαν σε πάρτι νεανικά,
περπάτησαν σε δρόμους με λασπαριό
κι ήταν φορές που ήταν όμορφα λουστραρισμένα κι άλλες γεμάτα σκόνη λάσπες και χώματα....
Τότες δεν το καταλάβαινες όταν σου λέγαν οι γονείς σου ότι πρέπει να τα προσέχεις γιατί υπάρχουν παιδάκια που οι γονείς τους δεν έχουν λεφτά να τους αγοράσουν παπούτσια και περπατούν ξυπόλυτα....
Κι ύστερα μεγάλωσες και τα παπούτσια πετάχτηκαν η ξεχάστηκαν σε κείνο το παλιό το ράφι.....
Ήταν κάτι τέτοιες μέρες που σε λίγο θα είχαμε Χριστούγεννα
τι όμορφο που θα ήταν να έβρισκες εκείνα τα παλιά σου τα παπούτσια, ίσως αυτά να ξέρουν να σου θυμίσουν τις παλιές τις εποχές και τα παιδικά σου τα χρόνια, ίσως και να θυμηθείς πως πρέπει να είναι τα αληθινά Χριστούγεννα και όχι αυτή η απάτη της γκλαμουριάς, της άθλιας κατανάλωσης και της ψεύτικης επίδειξης, ίσως και να σε θυμίσουν ότι υπάρχουν ακόμα παιδάκια χωρίς παπούτσια, ίσως και να θυμηθείς πως να αρχίσεις πάλι να κλοτσάς ότι σε πληγώνει κι αυτή την φορά όχι πέτρες και ξύλα μα τους τενεκέδες της ζωής σου....
Κι ήταν κάτι τέτοιες μέρες σαν τώρα Χριστουγεννιάτικες!
Ψάξτε στα παλιά τα ράφια ίσως βρείτε τα παιδικά παπούτσια των Χριστουγέννων θα έχουν πολλά να σας διηγηθούν κι θα έχετε πολλά να θυμηθείτε.....
Καλημέρα στα παιδιά
που ακόμα θυμούνται θυμώνουν και δακρύζουν!
θεία Ευτέρπη
3 σχόλια:
Άξαφνα, πριν δω τις αναρτήσεις ήρθε στον νου το παρακάτω τραγούδι, και άν θέλετε ακούστε το διαβάζοντας και ταξιδεύοντας με ένα ζευγάρι παπούτσια ή γιατί όχι και ξυπόλητοι...
https://youtu.be/dZhsR72fRFw?si=DJh-u4S_tz9AAkiI
... η ολίγη γκλαμουριά δηλαδή... και στο ξεκίνημά της...
ήταν... οκέϋ...(!)
αυτή η δόλια δηλαδη,
που μάς παράχωσε ύπουλα,
σε τούτο 'δώ το λούκι
και ζώντας την βαβελ στην διαπασών...
να πάμε ίσα περα πατημένοι
για τον χαμό μας τον μεγάλο...
....
αλλιώς ήτανε βρέ... άξιε και καλλιγραφότατε ...Ευτερπνίδη
τα Χριστούγεννα
εις τα χωριά και τα νησιά...
όπου τότε ακόμη ζούσε ο Ρωμηός ,
πριν πλημμυρίσει τις μεγαλουπόλεις...
(γιά ένα όνειρο... ένα πουκάμισο αδειανο .. )
κι επειδή είχα την ευλογία την μεγάλη, να τα ζήσω διπλα-διπλα
-ο ανθρωπάκος ο ταλαίπωρος-
κι ετούτο που ξεχνιόταν πιά και παραμεριζόταν,
αυτό που το είχε γεννήσει ο πιστός λαός μας,
δηλαδη, ουσιαστικά .. .
η ιδια η μάνα η εκκλησία μας...
μέσ' στούς αιώνες...
φτιαγμένο με τόν νού, την γνώση και την έμπνευση
έτσι ώστε να πάει ίσα μέσα στην βαθειά καρδία
κι αρκούσαν έτσι τα απλά και τ' απαραίτητα, που γίνονταν πολλά και...
υπερπερισσευούμενα
από την αφθονία τής χαράς,
τής ιλαρότητας και τής
κ α λ ο κ α ρ δ ί α ς
τών ανθρώπων
ενώ, το ιήδη κάμποσο ιλουστρασιόν
με...
το... δικό μ ο υ ... και...
δικό σ ο υ
δ ώ ρ ο ...
και τα λαμπιονια...
και τις φαντεζί διακοσμίσεις...
όλα για την καινούρια μας
κ υ ρ ά ...
την... κ α τ α ν ά λ ω σ η
μοιάζει μονάχα...
(στο τέλος-τέλος)
με μιά πολύχρωμη,
μία χλιδάτη κουρελουδίτσα,
φτιαγμένη από πλουμιστά -ένα σωρό- μικρά κουρέλια
κάθε κουρέλι μιά μικρη χαρά που δεν την ξεδιψά καθολου την ψυχή μας
μονάχα μάς αδειάζει...
μ' αυτήν μας την ατέλειωτη επίδειξη
τάχα χαρούμενης ατμόσφαιρας (μην και φανεί ο βασιλιάς μας νούς,
που 'ναι γυμνός...
και τουρτουριζει... )
...
μου θύμισες λιγάκι κάπως εκείνο το ανέκδοτο με την έκθεση,
στο σχολείο...
τιτλος... "μία φτωχή οικογένεια"
και το πλουσιόπαιδο, γράφει...
... μία φτωχή οικογένεια...
όλα τους φτωχικά...
φτωχό το σπίτι τους και φτωχικός κι κήπος και το γκαζόν τους φτωχικό κι αυτό κι απεριποίητο,
κι ο κηπουρός τους... πάμφτωχος...
οι υπηρέτες τους φτωχοί... φτωχοντυμένοι κι απεριποίητοι κι αυτοί οι καϋμένοι...
φτωχό και τ' αυτοκίνητό τους, φτωχούλης και ο οδηγός...
(και συνεχίζει...φτωχικο και το εργοστάσιο του μπαμπά ... το εξοχικό... όλα μα όλα φτωχικά...
και... πώς άλλως
θα ημπορούσαν -το δίχως άλλως-
να έχουν δηλαδή... τα πράγματα... !!!)
Τα περισσότερα δάκρυα για τον ξεβράκωτο που φοράει τα ακριβότερα παπούτσια.
Δημοσίευση σχολίου