☆Ένα παιδί προσεύχεται!

Παναγία,
μου έμαθαν
να σου μιλώ,
όπως θέλω.
Άκου λοιπόν
τα λόγια μου:
Σου αρέσει
που οι καρέκλες
των Εκκλησιών
είναι άδειες;
Σου αρέσει
που δεν κτυπά
η καμπάνα;
Σου αρέσει
που καθόμαστε
σπίτι;
Σου αρέσει
που κάθε μέρα
μετράμε
ασθενείς
και νεκρούς;
Σου αρέσει
που δεν πάω
στο σχολείο;
Σου αρέσει
που φοβάμαι
να προσκυνήσω
την Εικόνα σου;
Σου αρέσει
που σταματήσαμε
να αγκαλιαζόμαστε;
Σου αρέσει
που δε μπορώ
να ονειρευτώ
την Μεγάλη Εβδομάδα;
Σου αρέσει
που γράφουν
πικρά λόγια
για το Παιδί Σου;
Το ξέρω
Παναγία μου,
ότι θα απαντήσεις:
Όχι...Όχι...Όχι...
Κάνε λοιπόν,
κάτι γρήγορα
να αλλάξουν.
Όχι γιατί
το αξίζουμε,
αλλά
γιατί
είσαι
η Μητέρα μας
και
στη Μητέρα
λέμε
τα πάντα,
γιατί
και εκείνη
κάνει
τα πάντα.
π.Σπ. Ράπτ.