Το δεντρί

Ένα δεντρί στον κήπο μου βιόλα κανακεμένη... ούτε βοριάς δεν τη χτυπά ήλιος δεν τη μαραίνει Ώρες βαγιοκλαδίζω την κάτω απ' το παραθύρι και την ποτίζω ανθόνερο με το χρυσό ποτήρι

 Στάλα τη στάλα κέντησε απ' ασημένια βρύση ζηλεύγει του του τρυγητή όποιος την αντικρίσει Μα έβγαλ' ανθούς και δε χωρά στου κήπου το παρτέρι και μιαν αυγή μια πικραυγή έφυγε γι' άλλα μέρη

 Σε ταξιδιάρικο πουλί που θα σε συναντήσει πως μεγαλώνει ο κήπος μου είπα να σου μηνύσει.. Και να σου πει για τη φωτιά όπου δε λέει να σβήσει όπως εγώ σ' αγάπησα... κανείς δε θ' αγαπήσει... 

Στάλα τη στάλα κι άνθισε απ' ασημένια βρύση ζηλεύγει του του τρυγητή όποιος την αντικρίσει Μα έβγαλ' ανθούς και δε χωρά στου κήπου το παρτέρι και μιαν αυγή μια πικραυγή έφυγε γι' άλλα μέρη

 Είχα δεντρί στον κήπο μου και βαγιοκλάδιζά το εσύ βοριά πια μη φυσάς έφυγε κι έχασά το


 Εκπληκτικό. Απλά Μαγικό. Ατελείωτα Υπέροχο.ριζοβολιασμενο στην παράδοση κεντά το αίσθημα της απώλειας του έρωτα σε ρυθμό που μιλά μέσα μας αξιοπρόσεκτη προσπάθεια πιάνει ένα νήμα που άλλοι το έχουν χάσει