Αθωνικό Ψαλτήρι

Πλούσιος πένης και συ παραμυθίας κανδήλα

με μόνην επί δώματος εφέστια παρεούλα τη Μαρία

να σού κάνει σκανταλιές σβήνει κι ανάβει τα κεριά

τρώει τα λουκούμια σού μουτζουρώνει τα χαρτιά

μπερδεύει στίχους και μολύβια μα τρέχει κι αποκρύβεται

στην κόγχη του Πρωτάτου κάθε που ακούει περίφοβη αποβραδίς

Βαγγελισμού χαλαλοή στα κεραμίδια τον Άγγελο του Πάθους να ολολύζει.

Να προσεύχεσαι για μάς, μού λένε θα προσεύχομαι, τούς λέω.

Κι όταν προσεύχομαι δεν κλαίω γι’ αυτούς που δεν προσεύχονται γι’ αυτούς που δεν ξέρουν γι’ αυτούς που δεν θέλουν γι’ αυτούς που κάποτε κάτι είπαν που δεν ξέρουν να επιμένουν που βιάζονται πολύ και φωνάζουνε σα να μη κανείς τούς ακούει…

Ξέρω πως όλοι αναμένουν την ώρα μιας καλής προσευχής και δεν ξέρουν ακόμη πως η κατάκτηση είναι η ήττα η γνώση της πενίας η προσευχή της σιωπής η αγρυπνία του δέους ενός θεού που κατέρχεται να σ’ αγκαλιάσει πεσμένο σκώληκα, κοπρία, στάκτη άνοιξη, ανάσταση, άνθος νύκτα, Άθως, πάθος, λάθος, βάθος…

Μωυσέως Αγιορείτου

Ματσούκας ενύπνιον

Παρακολουθούσα με ανοιχτό το στόμα (για ανεξήγητους λόγους χάσκω συχνά τελευταίως) την απελπισμένη προσπάθεια του (όντως συμπαθέστατου) κ. Χρυσόγελου των Οικολόγων Πράσινων στο ντιμπέιτ, να αποσυνδέσει την ιστορία από την πολιτική (ή το αντίστροφο, αν δεν αντελήφθην καλώς).
Ερωτώμενος για τις θέσεις του κόμματός του περί μειονοτήτων στην Ελλάδα, περί την FYROM κι άλλα σχετικά με τον τρόπο που ο κ. Τρεμόπουλος αντιλαμβάνεται το σύμπαν (στην περιοχή Φλώρινας), ο κ. Χρυσόγελος εξερράγη δηλώνοντας: άλλο η ιστορία κι άλλο η πολιτική!
Απορώ (με την καλήν έννοιαν του θαυμάζω): ως γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού ο κ. Χρυσόγελος προφανώς γνωρίζει ότι η ιστορική γνώση («αφήγηση» τη λένε τώρα ορισμένοι) καθορίζει την πολιτική διαμόρφωση όλων - τις πολιτικές θέσεις, τις πολιτικές επιλογές, τη στάση ζωής - όλα αυτά είναι σχετικά με την ιδεολογία του καθενός (και σε επίπεδο προσώπων και σε επίπεδο τάξεων). Η πολιτική χωρίς την ιστορία είναι α-νόητη, δεν νοείται. Το πολιτεύεσθαι προϋποθέτει, αν όχι την α-λήθεια, τουλάχιστον τη μη λήθη.
Άλλωστε τον κ. Χρυσόγελο τον διαψεύδει το ίδιο του κόμμα! Του οποίου οι θέσεις για τα εν λόγω θέματα μιαν πολιτική (για αυτά) μάς προτείνουν κι όχι μιαν ιστορική εκδοχή, ένα δοκίμιο, μια πραγματεία.
Τέλος, για όσους τελευταίως θεωρούν (και με επιμονή λανσάρουν στον Τύπο) την ιστορία ως απλή αφήγηση (που αφορά την «αλήθεια του καθενός» ή συμβάλλει στη δημιουργία του «φαντασιακού» των πολιτών) τούς διαψεύδει η ίδια η λέξη. Σύμφωνα με το ΛΕΞΙΚΟ η ιστορία περιγράφει αυτό που ίσταται, που στέκει, που έχει εξετασθεί και στερεωθεί (αποδειχθεί).
Μπορεί το αποτέλεσμα της επιστημονικής έρευνας να είναι λεγόμενο ή αμφιλεγόμενο, όμως η ιστορία ασχολείται μαζί του κατατείνοντας προς το πρώτο κι όχι προς το δεύτερο, ώσπου να εξακριβωθεί η αλήθεια (επιβεβαιώνοντας ή αναθεωρώντας). Συνεπώς ιστορίες μπορεί να αφηγείται ο καθένας. Η ιστορία όμως το αποφεύγει...

Κι έτσι εν τέλει το απομεσήμερο επικράτησε στην Αγορά, αυτό που οι τελάληδες και οι κήρυκες από λίαν πρωίας είχαν ξελαρυγγιασθεί να βροντοφωνάζουν:
«Κατάφερε να σταθεί στο ντιμπέιτ ο Γιώργος».
Δηλαδή, αυτή είναι όλη κι όλη η φιλοδοξία μας για τον τρίτο Καισαρίωνα; να μπορεί να σταθεί όρθιος σε ένα ντιμπέιτ;
..........................................
Αλλά, ας δεχθούμε ότι με τη βοήθεια των θεών (πάση Θεού) ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' στάθηκε στο ντιμπέιτ και μας απέδειξε
ότι είναι ο καταλληλότερος για μη χειρότερος,
συνεπώς ότι θα κυβερνήσει!
Πώς θα κυβερνήσει;
Όταν, φέρ' ειπείν, ερωτάται αν θα δανεισθεί
ή θα φορολογήσει (για να εξυπηρετήσει πάγιες και τρέχουσες δαπάνες), δεν απαντά.
Με ποιους θα κυβερνήσει;
Όταν, επί παραδείγματι, η κυρία Μάγια Τσόκλη ερωτήθη για το πώς την επέλεξε ο κ. Παπανδρέου για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας απάντησε ότι «έχουμε βρεθεί (σ.σ.: με τον Γιώργο) δύο φορές σε εκθέσεις ζωγραφικής. Καμμιάν άλλη».
Δηλαδή, αν είχαν βρεθεί τρεις φορές, θα την έκανε Υπουργό Αμύνης και Νοσούσης Πανίδος - κατά το προηγούμενο της κυρίας Ματσούκα;!
Μην πω της κυρίας Καραχασάν και συγχιστούν οι Οσμανλήδες ανατολικώς του 1356 μ.Χ.
* * *
Εκεί όμως που μ' έχει πιάσει τρόμος
είναι με τα STAGE.
Αυτοί που τα καθιέρωσαν (Γεωργακοπασόκιοι) κατηγορούν τους Κωστακονεοδημοκράτες ότι δεν τα κατήργησαν, ενώ οι τελευταίοι τα υπερασπίζονται τώρα χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική με τους πασόκιους τότε!
Μύλος!
Που πάει να πάρει το 80%! Και να μας αλέσει.
Πάλι!

Του Στάθη Σταυρόπουλουhttp://www.enet.gr/

Το βαλς των χαμένων ονείρων

Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;

Β' ΕΘΝΙΚΗΣ κατηγορίας είναι οι φετινές διαφημιστικές καμπάνιες των κομμάτων.
Λες και στέρεψαν η έμπνευση και οι ιδέες. Σαν ν' αποφάσισαν τα έξυπνα σλόγκαν να πάνε για μπάνιο και να κάνουν αποχή. Κι αυτή η μετριότητα δείχνει την νταουνιάρικη φάση που περνάμε· φανερώνει την ψυχολογία που έχουμε. Η κοινωνία ανησυχεί, τα κόμματα δείχνουν αμήχανα και οι ευφάνταστοι διαφημιστές μας μουδιασμένοι.

ΒΟΥ η καμπάνια του ΠΑΣΟΚ, τι κρίμα! Επαρχιακού ψητοπωλείου, του Καρατζαφέρη. Κατώτερη απ' όλες τις προηγούμενες, του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σουσλώφ θα 'φτιαχνε καλύτερες για το ΚΚΕ. Δεν τρελάθηκα ούτε με του Καφετζόπουλου για τους Οικολόγους. Της Νέας Δημοκρατίας, για κλάματα! Κηδεία είναι οι αρνητικές διαφημίσεις της. Οι, μπου μπου, κούριερ του Θεού - αφοί Μπαμπούλα θα 'φτιαχναν καλύτερες. Αναπολείς την εποχή που μεταμορφωνόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου σε Τσοχατζόπουλο και Λαλιώτη.
ΓΙΑ του λόγου το αληθές, ξαναείδα το βίντεο με το σύνολο των πολιτικών διαφημίσεων από το '74 και μετά. Τις έχω συγκεντρώσει με κόπο χάρη στη βοήθεια πολλών διαφημιστικών εταιρειών. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας τις παρουσιάσαμε σ' ένα συνέδριο, στην έκθεση MVM για τα MEDIA μαζί με τον Κώστα Λαλιώτη, τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο και τους πρυτάνεις από τα τμήματα ΜΜΕ των πανεπιστημίων. Από τότε συνεχίζω να αρχειοθετώ κάθε φορά όλο το προεκλογικό υλικό. Συγκρίνοντάς το με τις τωρινές διαφημίσεις, τα σλόγκαν, τα συνθήματα, συνειδητοποίησα ότι η κρίση είναι μέσα μας. Λες κι έχουμε καταπιεί τη γλώσσα μας. Δεν μας βγαίνει κάτι καινούργιο, λίγο πιο αισιόδοξο, να ψελλίσουμε έστω. Λες και κρύφτηκαν κάπου η φαντασία και το χιούμορ για να μη βλέπουν το χάλι μας.

ΤΑ περισσότερα παιδιά από τη γενιά μας που κατέληξαν διαφημιστές για να εξασφαλίσουν το παντεσπανάκι τους κάποτε έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Τα πετούσαν έτσι αυθόρμητα - πηγαία στα γήπεδα. Από κει τους μάζεψαν οι εταιρείες. Διά να μην συνεχίσω τον λίβελο για τις τρε μπανάλ πολιτικές διαφημίσεις που παίζουν αυτές τις μέρες στις τηλεοράσεις, αγαπητή Λίζα - μπανάνα, διαλέγω σήμερα μερικά από τα σλόγκαν που γράφουν οι απίθανοι πιτσιρικάδες στους τοίχους. Πάμε, μαέστρο!

«ΥΠΑΡΧΕΙ ζωή πριν από τον θάνατο;».

«Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται, κι αφήστε ήσυχους μόνο όσους ονειρεύονται».

«Ξύπνα μαλάκα! Είναι ώρα να πας να δουλέψεις για να ταΐσεις τις τράπεζες».

«Επειδή ο νόμος της βαρύτητας είναι αδιαμφισβήτητος, αμφισβητήστε τη βαρύτητα των νόμων».

«Το παρόν μας είναι τραγικό, το παρελθόν μας τραγικότερο, ευτυχώς που δεν έχουμε μέλλον». «Ν' αλλάξουμε αυτό που είμαστε».

«ΜΗ στηρίζεις τα όνειρά σου στ' άστρα, γιατί αυτά δεν στηρίζονται πουθενά»!

«Οταν θα πεθάνω θα πάω στον παράδεισο, γιατί την κόλαση την έζησα εδώ».

«Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει».

«Πέντε μέρες στη δουλειά για μια νύχτα γκλαμουριά».

«Οι παππούδες μας πρόσφυγες. Οι γονείς μας μετανάστες. Εμείς ρατσιστές».

«Ξεκουμπώστε το μυαλό σας τόσο συχνά όσο και το παντελόνι σας».

«Η ηθική είναι ο τόπος της μοναξιάς μας».

«Αν ο Θεός υπάρχει, είναι δικό του πρόβλημα».

«Κάτω τα κόμματα, ζήτω οι τελείες».

«Διατηρείτε την Αθήνα καθαρή. Ταχυδρομήστε τα σκουπίδια σας στη Θεσσαλονίκη». «Θεραπεύτηκα από τη σχιζοφρένεια, αλλά πού είμαι τώρα που με χρειάζομαι;».

«Είμαι Πόντιος ομοφυλόφιλος. Πηγαίνω με γυναίκες».

«Η πραγματικότητα είναι μια ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη οινοπνεύματος».

«Λιοντάρια - Χριστιανοί 7-0».

«Με ποια θα βγεις σήμερα; Με την πλήξη ή τη μοναξιά;».

«Καταναλώνετε ή καταναλώνεστε;».

«Να ζει κανείς ή να συζεί;».

«Ο τηλεθεατής δεν είναι εγκληματίας. Είναι ο πρεζάκιας της χιλιετίας».

Ανδρεας Ρουμελιωτης

http://www.enet.gr/

ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΓΙΓΑΣ

Αυτό είναι το μωρό (αριστερά) η γέννηση του οποίου στην Ινδονησία έκανε ως είδηση τον γύρο του κόσμου. Πρόκειται για ένα τεραστίων διαστάσεων αγοράκι, το οποίο ζυγίζει 8 κιλά και 700 γραμμάρια, ενώ έχει ήδη ύψος 62 εκατοστά! Ο... συνομήλικός του, δεξιά, αποτελεί απλώς μέτρο σύ γκρισης. Η μητέρα του μωρού-γίγαντα πάσχει από διαβήτη, ασθένεια η οποία ενίοτε συμβάλλει στη γέννηση υπερβολικά παχύσαρκων παιδιών.

(ΕΡΑ/ SΤR)

Αυτή που φορά φουστάνι από ρόδα التي تلبس فستان الورد

Σαν βλαστός τριαντάφυλλου
Επικαλέστηκα την ελευθερία μου
Που
Δεν
Μπόρεσε
Να
Μου
Κάνει
Κάτι.
Της χιονάτης
Τα μάτια είναι η ανύψωση και η πτώση του αγγέλου
Τα δικά της μάτια δεν τ' ατένισα, εξ αιτίας της ελπίδας, παρά σπάνια
Εξ αιτίας της ελπίδας μου να τ' ατενίσω αύριο
Τα μάτια της που ονειρεύονται την απελπισία μου.
...
Δυνατή με το φουστάνι από ρόδα
Του αέρα το πουκάμισο
Και το παλτό του λευκού ουρανού.
...
Μας ενώνει κάθε τι
Και δεν μας χωρίζει τίποτε εκτός απ’ την αγάπη.

Ούνσι Ελ Χαζ

Εαν δεν έχετε χρόνο να πάτε ταχυδρομείο....

Απα πα πα ...

Λόγος του Γέροντος Σωφρονίου για την αληθινή θεολογία

«Δια μέσου της μετανοίας και της υπακοής ανοίγουν μπροστά μας οι πόρτες της αληθινής θεολογίας»* Περιεχόμενα του λόγου: Θείες εντολές και ανθρώπινα πάθη. Η εντολή της αγάπης είναι θεμελιώδης. Η υπηρεσία των άλλων είναι ανωτέρα από την ακαδημαϊκή θεολογία. Ο Χριστός είναι ο μεγαλύτερος υποτακτικός. Το κατά φύση θέλημα και η υπακοή. Υπακοή και καθαρά προσευχή. Γέροντας Σωφρόνιος: Προς γνώσιν αυτών που είναι παρόντες εδώ για πρώτη φορά, θα ήθελα να πω ότι απευθύνομαι καταρχήν στους αδελφούς και αδελφές μου, δηλαδή στα μέλη της μονής μας.
Επομένως η συζήτησή μας θα λάβει αποκλειστικά έναν μοναχικό χαρακτήρα, δηλαδή σε σχέση με την δική μας ζωή. Ο Θεός αποκαλύπτει τα μυστήρια της σωτηρίας. Η προηγούμενη φορά [τη 27 Αυγούστου 1990. βλ. «Λόγος» αριθ. 49], ο Θεός μου έδωσε να μιλήσω περί της δογματικής θεώρησης της πίστης μας.

Είπα τότε ότι, παρ’ όλη την διάφορα και όλη την διάσταση που υπάρχουν μεταξύ του Θεού και μας, ο Κύριος βρήκε τρόπο να μας σώσει από την ελεεινή κατάστασή μας. Πώς μπορούμε να ετοιμαστούμε για να υπάρχουμε μαζί μ’ έναν τόσο επιβλητικό, τόσο απεριόριστο Θεό;

Στην θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, μετά την Μεγάλη Είσοδο λέμε την εξής ευχή: «Σὺ ὁ Ὤν, Ὁ Θεὸς ὁ Πατὴρ καὶ Δεσπότης καὶ Κύριος ἡμῶν, Ὁ κτίσας ἡμᾶς καὶ ἀγαγὼν εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, Ὁ ὑποδείξας ἡμῖν ὁδοὺς εἰς σωτηρίαν, Ὁ χαρισάμενος ἡμῖν οὐρανίων μυστηρίων ἀποκάλυψιν…» Γι’ αυτά τα μυστήρια θα μιλήσουμε τώρα. Εν τη πτώση του Αδάμ, έχουμε χάσει την γνήσια ιδέα της Βασιλείας της αγάπης του Πατρός. Μέσα στις εντολές του Χριστού, μέσα στην διδασκαλία των Πατέρων μας, των μεγάλων ασκητών, συναντούμε εκφράσεις που εναντιώνονται στις φυσικές μας κινήσεις – φυσικές όμως κατά την παρούσα μας εκπτωτική κατάσταση. Όλα αυτά που μας παραγγέλλονται αντιτάσσονται στα πάθη που είναι συνέπιες της πτώσης. Την προηγούμενη φορά είχαμε τελειώσει την συζήτησή μας τονίζοντας την σημασία της μοναχικής υπακοής, και μερικοί από σας μου είχαν πει ότι θα ήθελαν να ακούσουν περισσότερο γι’ αυτό το θέμα. Λοιπόν, γι’ αυτό το θέμα θα μιλήσω τώρα.



Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Κεράσματα..

Αληθινή συμφιλίωση
Ζούμε συχνά μέσα στο ψέμα. Κατασκευάζουμε γύρω μας έναν κόσμο όπου μόνο ο θάνατος μπορεί να θριαμβεύσει. Αρνούμαστε τον πλησίον μας και κλείνουμε μόνοι μας το δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού. Ζητούμε από τον Κύριο συγχώρεση αμαρτιών, αλλά δεν έχει νόημα να αναζητούμε μία τυπική άφεση. Πρέπει να διψούμε για αληθινή συμφιλίωση, στο πλαίσιο της οποίας θα αναθέσουμε στον Θεό την αναξιότητα και την απιστία μας – όχι μόνο προς Εκείνον αλλά και προς τον πλησίον, τον φίλο, τον γνωστό και συγγενή μας.


Συνάντηση με τον Θεό

Η συνάντηση με τον Θεό είναι προσωπική, αφού ο καθένας μας πρέπει να βιώσει ο ίδιος προσωπικά χωρίς τη μεσολάβηση κανενός. Είναι δική μας, μα συγχρόνως έχει μια πανανθρώπινη σημασία, διότι υπερβαίνει το επιφανειακό και περιορισμένο εγώ μας.
Αντώνιος Μητροπολίτης Σουρόζ

Αληθινός Παράδεισος
Η μυστική παρουσία του Θεούαληθινά πιστεύεται από λίγους.Αλλ’ αν κανείς αληθινά την πίστευεθα γέμιζε ο κόσμος από αγίουςκι η γη θα ήταν αληθινός Παράδεισος.
Gerhard Tersteegen

Τραυματισμός αλήθειας
Κύριε, είπες επίσης: “γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωάν. 8,32). Κάνε με θαρραλέο και ελεύθερο, έτσι ώστε ποτέ να μην τραυματίσω ή καταργήσω και ένα έστω κομμάτι της αλήθειας, προκειμένου να αρέσω σε οποιονδήποτε άνθρωπο.
Αρχιμανδρίτης Λεβ Ζιλέ

Εξουσία αγάπης
Να μην αντικαταστήσουμε
την εξουσία της αγάπης
με την αγάπη της εξουσίας.
Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας
Αναστάσιος

Διδάσκαλος και άγιος
Ο άνθρωπος
δεν ημπορεί
να είναι διδάσκαλος
εάν δεν είναι άγιος.
π. Ιουστίνος Πόποβιτς

Εκκλησία αποστολική
Η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να παραμένει αποστολική, εάν δεν εξακολουθεί να είναι καθολική, δηλαδή πατερική.
ΠρωτοπρεσβύτεροςΓεώργιος Φλωρόφσκυ

Όποιος αγαπάει το Θεό
Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν είναι δυνατό να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τους αγαπάει σαν τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά, όταν τους βλέπει να διορθώνονται.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Προσευχή
“H προσευχή είναι το ένα φτερό, η πίστη το άλλο. Kαι τα δύο μαζί σε ανυψώνουν στον ουρανό. Mόνο με ένα φτερό κανείς δε μπορεί να πετάξει. Προσευχή χωρίς πίστη είναι τόσο αδιανόητη, όσο και πίστη χωρίς προσευχή. Aλλά άν η πίστις σου είναι πολύ αδύνατη, τότε μπορείς να λες και να ξαναλές χωρίς σταματημό: "Kύριε, πρόσθες μοι πίστιν". Mια τέτοια προσευχή σπάνια δεν εισακούεται”.
Tito Colliander

Κατά σάρκα φιλία

Η κατά σάρκα φιλία πολύ εύκολα διαλύεται, όταν βρεθεί κάποια ασήμαντη αιτία, γιατί δεν είναι δεμένη με την πνευματική αίσθηση. Στον άνθρωπο όμως, που στην ψυχή ενεργεί ο Θεός κι αν συμβεί κάποιος ερεθισμός, δεν λύεται ο δεσμός της αγάπης. Γιατί με τη θερμότητα της αγάπης του Θεού η ψυχή ξαναθερμαίνει τον εαυτό της στο καλό και γρήγορα ξαναφέρνει μέσα της την αγάπη του πλησίον με πολλή χαρά ακόμη κι αν έχει υβρισθεί ή ζημιωθεί υπερβολικά από αυτόν. Έτσι με την γλυκύτατα του Θεού εξουδετερώνει την πικρία της φιλονικείας.
Άγιος Διάδοχος Φωτικής

Άνοιξαν οι ουρανοί…!!!Βροχήηηηηηηηη

ΤΙ ΕΣΤΙ ΚΟΜΜΑ ???

Κόμμα =Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.»

Εμμανουήλ Ροΐδης

Σαλιγκάρια: από την Κρήτη έως την όχθη του Σηκουάνα

Τα σαλιγκάρια είναι μια από τις παλαιότερες και πιο θρεπτικές ελληνικές τροφές Μου πήρε πολύ χρόνο να συνηθίσω να τρώω κάτι που λειώνω άθελά μου με το παπούτσι μου στον κήπο ή που το ξεκολλάω από τα φυτά στο μπαλκόνι μου και το οποίο κάνει την οικογένειά μου να σουφρώνει τα μούτρα από αηδία: τα σαλιγκάρια. Η πρώτη συνάντηση της γλώσσας μου με τα πλάσματα αυτά έγινε πριν από πολλά χρόνια σε ένα μικρό εστιατόριο στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα στο Παρίσι που λεγόταν «Αllard». Ακολούθησα τη συμβουλή του συνδαιτυμόνα μου και παρήγγειλα σαλιγκάρια a la Βourguignonne. Τα ρούφηξα από τα βουτυράτα, σκορδάτα κελύφη τους με έναν ενθουσιασμό πρωτόγνωρο για μένα. Μετά μάλλον τα ξέχασα, μέχρι που άρχισα να κάνω παρέα με Κρητικούς, για τους οποίους οι χοχλιοί αποτελούν εξαιρετική λιχουδιά.

Τα σαλιγκάρια είναι μια από τις παλαιότερες και πιο θρεπτικές ελληνικές τροφές. Απομεινάρια σαλιγκαριών έχουν βρεθεί σε σπηλιά που κατοικούνταν από την προϊστορική εποχή στην Αργολίδα (Φράγχθη) στην Πελοπόννησο, τα οποία χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα π.Χ. Στην αρχαιότητα, οι Κρήτες, που εξακολουθούν να τρώνε σαλιγκάρια με τη μεγαλύτερη απόλαυση από οποιονδήποτε άλλον στην Ελλάδα, είχαν αναπτύξει το εμπόριό τους το οποίο εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό έσοδο για το νησί, και πολλά κρητικά σαλιγκάρια καταλήγουν a la Βourgignonne σε καλά παραδοσιακά εστιατόρια όπως το «Αllard» στην Γαλλία. Τα σαλιγκάρια θεωρούνταν εδώ και χρόνια αφροδισιακό, ίσως γιατί υπάρχουν τόσο πολλά καλά στοιχεία μέσα στα μικρά, γυαλιστερά κελύφη, όπως τα Ω-3 λιπαρά οξέα. Αν και τα σαλιγκάρια θεωρούνται λιχουδιά σε πολλά μέρη της Ελλάδας και η συλλογή τους αποτελεί εποχικό χόμπι για τους λάτρεις του είδους, μαγειρεύονται με τεράστια ποικιλία συνταγών στην Κρήτη, όπου αποτελούν πράγματι ένα είδος εθνικού πιάτου. Κάποτε άκουσα μια σερβιτόρα να «πουλάει» ένα πιάτο με χοχλιούς a la Βourgignonne- χρησιμοποιώντας αυτή την κρητική λέξη για τα σαλιγκάρια σε μια ομάδα Κρητικών σε καλό εστιατόριο της Αθήνας.

Τα σαλιγκάρια αποτελούν μια από τις πιο σημαντικές πηγές πρωτεΐνης κατά τις περιόδους νηστείας. Στην Κρήτη, όπου μαζεύονται αρκετές ποικιλίες σε διάφορες περιόδους μέσα στο έτος, συνοδεύουν αμέτρητα φαγητά κατσαρόλας, ως προσθήκη σε μαγειρευτά με λαχανικά με βάση την ντομάτα και το κρεμμύδι, σε αγκινάρες μπρεζέ και σε κουκιά, με χόρτα, κολοκύθα, ακόμα και τραχανά ή ξινόχοντρο όπως λέγεται στην Κρήτη. Οι Κρητικοί τυλίγουν ντολμάδες γεμιστούς με σαλιγκάρια, επίσης μαγειρεύουν και μουσακά με σαλιγκάρια. Τα φτιάχνουν στιφάδο, με ολόκληρα κρεμμυδάκια και λίγο γλυκόξινη σάλτσα ντομάτας και στο τηγάνι με σκόρδο και δεντρολίβανο, τα λεγόμενα μπουμπουριστά- μάλλον από τον ήχο που κάνουν τα ζωντανά σαλιγκάρια όταν μπαίνουν στο καυτό τηγάνι.

Τρεις βασικές ποικιλίες συλλέγονται στο νησί: τα μικρά άσπρα σαλιγκάρια που μαζεύονται κατά την περίοδο της νάρκης το καλοκαίρι, όταν μια μεμβράνη σαν χαρτί σφραγίζει το άνοιγμά τους. Τα παχιά σαλιγκάρια, που είναι καφετιά και μεγάλα και μαζεύονται από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο, όταν είναι από τη φύση τους παχουλά, και μετά την καλοκαιρινή τους νάρκη, όταν είναι πολύ λεπτά έπειτα από μακρύ ύπνο χωρίς τροφή και πρέπει να παχύνουν και να καθαριστούν, συνήθως με διατροφή με πλιγούρι, για 10 ημέρες. Τα παχουλά αυτά σαλιγκάρια είναι το είδος που γίνεται a la Βourgignonne και είναι τα αγαπημένα των Κρητικών για την κατσαρόλα. Τα καλύτερα σαλιγκάρια όμως δεν είναι και τα μεγαλύτερα. Τα καλύτερα είναι τα μικρά, με το ντελικάτο κέλυφος που λέγονται μπούμπουρες και μαζεύονται την άνοιξη, την ίδια εποχή περίπου με τα φρέσκα, νεαρά αμπελόφυλλα.

Αυτά τα σαλιγκάρια γίνονται καλύτερα γιαχνί, σύμφωνα με τον Μπάμπη Μαστορίδη, δηλ. μαγειρεμένα με σοταρισμένα κρεμμύδια, ντομάτες και βότανα. Αυτά είναι τα σαλιγκάρια που μπορεί να συναντήσει κανείς εάν γίνει φίλος με έναν παλιό ψαρά από τη Σύμη και αποθηκεύονται για λόγους οικονομίας σε παλιά μπουκάλια ρετσίνας.
Αν και τα σαλιγκάρια θεωρούνται λιχουδιά σε πολλά μέρη της Ελλάδας, μαγειρεύονται με τεράστια ποικιλία συνταγών στην Κρήτη, όπου αποτελούν πράγματι ένα είδος εθνικού πιάτου

Χοχλιοί με κολοκύθα

Ο ασυνήθιστος αυτός συνδυασμός προέρχεται από τη Σητεία, ανατολικά της Κρήτης.
Για 6 μερίδες
●1/2 φλιτζ. ελαιόλαδο
●1 μεγάλο κρεμμύδι, χοντροκομμένο
●2 κολοκύθες (500 γρ. η καθεμία), ξεφλουδισμένες, ξεσποριασμένες και κομμένες σε κύβους
●1 κοφτό κ.γ. κύμινο σε σκόνη
●Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι
●750 γρ. μεγάλα σαλιγκάρια, καθαρισμένα και ζεματισμένα

1. Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μεγάλη κατσαρόλα. Ρίχνουμε το κρεμμύδι και μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας μέχρι να μαραθεί, για 7 λεπτά περίπου.
2. Προσθέτουμε την κολοκύθα και ανακατεύουμε ώστε να καλυφθεί με λάδι. Ρίχνουμε το κύμινο, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε για λίγα λεπτά με ξύλινη κουτάλα. Σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι η κολοκύθα να γίνει πολύ τρυφερή και να απορροφηθεί ο περισσότερος ζωμός που έβγαλε, για 30-35 λεπτά περίπου.
3. Προσθέτουμε τα σαλιγκάρια και συνεχίζουμε το μαγείρεμα με σκεπασμένη την κατσαρόλα, σε χαμηλή φωτιά, για 15 λεπτά. Βγάζουμε από τη φωτιά, αφήνουμε λίγο να κρυώσουν και σερβίρουμε.

Στο καλάθι με αλεύρι ή πλιγούρι

Τα σαλιγκάρια στις αγορές της Ελλάδας πωλούνται είτε ζωντανά είτε σε νάρκη, όταν το άνοιγμα στο κέλυφός τους είναι ερμητικά σφραγισμένο με μια μεμβράνη σαν χαρτί. Τα πιο νόστιμα είδη σαλιγκαριών θεωρούνται τα καλοκαιρινής νάρκης, γιατί έχουν περάσει όλη τη γόνιμη ελληνική άνοιξη στα πλούσια πράσινα χωράφια τρώγοντας τεράστια ποικιλία από νόστιμα, αρωματικά χόρτα. Περιττό να πω ότι η μεμβράνη πρέπει να βγει και σε αυτό βοηθούν περισσότερο τα ευκίνητα δάχτυλα και ένα μικρό κοφτερό μαχαίρι.

Οι Έλληνες μάγειρες κατόπιν ζεματίζουν τα σαλιγκάρια σε αλατισμένο νερό που τα κάνει λιγότερο γλοιώδη. Μετά ξεπλένονται πολύ καλά και μαγειρεύονται σύμφωνα με τη συνταγή που θα επιλέξει ο καθένας.

Η ζήτησή τους στην Ελλάδα είναι μεγάλη το φθινόπωρο, όταν πρέπει να παχύνουν και να καθαριστούν. Οι Κρητικοί έχουν τον καλύτερο τρόπο γι΄ αυτό: βάζουν τα σαλιγκάρια σε ένα βαθύ ψάθινο καλάθι με λίγο αλεύρι, ξερά ζυμαρικά ή πλιγούρι, καθώς το άμυλο είναι η καλύτερη τροφή για να παχύνουν γρήγορα και να δυναμώσουν τα κελύφη τους. Ρίχνουν μέσα και ένα μακρύ κλαδί από θυμάρι και καλύπτουν το καλάθι με ύφασμα, για να μπορούν να αναπνέουν μεν αλλά και να μη φεύγουν. Στο καλάθι αφήνονται μία εβδομάδα περίπου. Μετά τα σαλιγκάρια ξεπλένονται καλά σε κρύο νερό, στραγγίζονται, ζεματίζονται και μαγειρεύονται κατά την προτίμηση του καθενός. Όπως αναφέρει ο Αlan Davidson, το σαλιγκάρι είναι ένα γαστερόποδο μαλάκιο που έχει ένα εξωτερικό ελικοειδές κέλυφος, ιδίως τα σαλιγκάρια που ζουν στο έδαφος του γένους Ηelix (υπάρχουν σαλιγκάρια που ζουν στη γη και στο νερό). Οι πολλές και διάφορες εδώδιμες ποικιλίες περιλαμβάνουν και μερικές που καλλιεργούνται από αρχαιοτάτων χρόνων. Π.χ. το είδοςΗ. Salomonicaτο έτρωγαν στην αρχαία Μεσοποταμία. Η πρώτη γαλλική συνταγή για σαλιγκάρια χρονολογείται από το 1390 και η μόνη αναφορά στην κατανάλωση σαλιγκαριών τον 15ο αιώνα μάλλον υποδεικνύει ότι γινόταν κυρίως στη Λομβαρδία και όχι στη Γαλλία. Από τον 16ο αιώνα άρχισαν να γίνονται ευρέως αποδεκτά και να σερβίρονται σε δείπνα.

πηγή:Νέα

Η «γενειάδα» του Ελβετού

Ο κύριος, Ελβετός υπήκοος, πήγε για κυνήγι και δεν γυρίζει άπραγος σπίτι. Η κυρά του θα βάλει αγριοκάτσικο στο τσουκάλι. Σύμφωνα με τη φολκλορική παράδοση της χώρας του, το πνεύμα του βουνού έχει υπό την προστασία του τα αγριοκάτσικα. Αλλά μάλλον οι Ελβετοί έχουν χάσει την επαφή με τα ήθη των προπατόρων. Προ πολλού βέβαια, γιατί το συγκεκριμένο είδος απειλείται με εξαφάνιση παραπάνω από έναν αιώνα. Υπάρχει δε νόμος που θέτει περιορισμούς στο κυνήγι του ήδη από το 1875. Το μόνο έθιμο που τηρούν οι κυνηγοί είναι να χρησιμοποιούν τη χαίτη, την οποία έχουν τα συμπαθή τετράποδα στην πλάτη τους- και αποκαλούν «γενειάδα»-, για να διακοσμούν το καπέλο τους.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαιγια την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!





Τάσος Λειβαδίτης

ΣΤ’ ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ ΤΟΥ «ΡΕΣΑΛΤΟ».

«Γιατί η ύβρις όταν ανθίζει,
καρπίζει του χαμού το στάχυ,
απ’ όπου πολύκλαυστους
καρπούς θερίζει»
Αισχύλος

Μήπως το «μέλλον τούτου του λαού το έχουν κλέψει οι εχθροί του»; Μήπως οι πολιτικοί επικυρίαρχοι πιστεύουν ότι η τρομοκρατία θα τους ανοίξει το δρόμο για μια χωρίς όρια, αφαίμαξη των αντιστάσεων του λαού; Μήπως η καταχθόνια μηχανή του κράτους και όλοι αυτοί που συνομολογούν για μια κοινωνία υπο-ανθρώπινη, χωρίς ψυχή, χωρίς αρετές και ιδεώδη , μήπως πιστεύουν ότι σε κάποια στιγμή θα πετύχουν το σκοπό τους; Μήπως καίγοντας το περιοδικό «ΡΕΣΑΛΤΟ» και όλα τα βιβλία του εκδοτικού οίκου του, μήπως στοχεύουν στην πλήρη αποτέφρωση των βασικών αναγκών ελευθερίας, που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος; Μήπως θέλουν να κάμψουν το ηθικό θάρρος των ανθρώπων του πνεύματος και ταυτόχρονα στοχεύουν στην υποχρεωτικό ευνουχισμό της σκέψης και την υπαγωγή της στη μια και μοναδική γνώμη του συστήματος;

Ότι λοιπόν και να πιστεύουν οι πολιτικοί επικυρίαρχοι του κράτους θα πρέπει να ξέρουν ότι το καθεστώς τους, «έχει μέσα του τα σπέρματα από τις αρρώστιες εκείνες, που αργά ή γρήγορα θα το καταστρέψουν».

Οι αναρχο-κουκουλοφόροι ταγματασφαλίτες, οι τραμπούκοι, οι τρομοκράτες που καίνε και ρημάζουν την Αθήνα σε τακτά χρονικά διαστήματα, όλοι αυτοί είναι τα ενεργούμενα ενός εγκληματικού συστήματος που έχει βατευτεί πατόκορφα απ’ την Αυτοκρατορία των δημίων της Νέας Τάξης.

Κι όλα αυτά γίνονται παράλληλα με τα «πολιτικά ψευτο-συμβάντα» των δήθεν εκλογών, με όλους αυτούς τους σχηματισμούς της αστικής πολιτικής κυριαρχίας, τα κόμματα προτεκτοράτα, τα ξεπουλημένα ΜΜΕ, που σκόπιμα παρασιωπούν το γεγονός, όταν μέσα στο κέντρο της Αθήνας καίγονται βιβλία και γραφεία περιοδικών, που δεν είναι αρεστά στο πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο που υπηρετούν.

Το περιοδικό «ΡΕΣΑΛΤΟ» έγινε ο στόχος όχι για το έντεχνα προβαλλόμενο ψευτοπρόσχημα του δήθεν «ρατσιστικού περιοδικού», αλλά γιατί άνοιξε τις σελίδες του στους απλούς πολίτες.

Όταν ένα περιοδικό κάνει πρώτο θέμα τις καταγγελίες απλών ανθρώπων για τα εργοστάσια της ΔΕΗ Μεγαλόπολης. Όταν ο ίδιος ο εκδότης του παίρνει πάνω του όλο το βάρος της ευθύνης μιας τέτοιας καταγγελίας και με το άρθρο του, «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑ ΦΕΡΕΤΡΟ», δίνει την πραγματική διάσταση μιας «πολεμικής επίθεσης, πολυεδρικής και άγριας», μιας χωρίς προηγούμενο ολοκληρωτικής γενοκτονίας σε βάρος της χώρας μας.

Κι όταν όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κατεχόμενη από το πολιτικο-οικονομικό σύστημα, χώρα. Κι όταν προκαλείς άφοβα το αυτονομημένο κτήνος του κράτους, που το θεμελίωσαν και το συντηρούν δοσίλογοι και ταγματασφαλίτες. Όταν όλα αυτά τα αψηφάς και προσπαθείς ν’ αποκαλύψεις το θηριώδες πρόσωπό του, πρέπει να είσαι τρελός.

Κι ευτυχώς που η Ελλάδα ακόμη διαθέτει τρελούς. Γιατί τρελοί όπως έγραφε κάποτε κι ο αείμνηστος Ψαθάς ήσαν και «οι μαχητές του Μαραθώνα, όλοι αυτοί που σκοτώθηκαν στη θέση τους στις Θερμοπύλες. Τρελοί κι οι μετρημένοι που ξεσηκώθηκαν το 1821. Τρελοί κι όλοι αυτοί που το 1940 όρμησαν πάνω στην Πίνδο. Η ιστορία της Ελλάδας είναι μια αδιάκοπη ιστορία από τρέλες».

Αυτούς λοιπόν τους λίγους τρελούς πολεμάει και σήμερα ο φασισμός. Αυτούς τους τρελούς προσπαθεί το επικυρίαρχο και αυτονομημένο κράτος, με τη συνεπικουρία των κουκουλοφόρικων ταγμάτων της Νέας Τάξης, να εξουδετερώσει. Κι αυτό γιατί δε μπορεί ν’ αντέξει την αλήθεια. Γιατί το «ΡΕΣΑΛΤΟ» ήταν το ελεύθερο βήμα του κάθε μαχόμενου πολίτη. Ήταν η εξαίρεση μπροστά στο αδιαπέραστο τείχος της κατευθυνόμενης δημοσιογραφίας και παραπληροφόρησης. Γι’ αυτό και η επιχείρηση κατατρομοκράτησης των αγωνιστών αρθρογράφων του.

Ας έχουν όμως το νου τους όλοι αυτοί οι ηλίθιοι, γιατί όταν η ύβρις ανθίζει, τότε καρπίζει ταυτόχρονα και του «θυμού» το στάχυ. Κάτι ανάλογο είχε ζήσει και η Αθήνα το 1943, τη χρονιά της τρομοκρατίας, τότε που οι ταγματασφαλίτες άνοιξαν το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου κι άρχισαν οι βάναυσες συλλήψεις όλων των ανάπηρων πολέμου από τη νέα πολιτοφυλακή. Λίγες μέρες μετά άρχισε η καθαρά στρατιωτική δραστηριότητα του ΕΛΑΣ στην Αθήνα.*

Τώρα μπορεί να μην έχουμε τον ΕΛΑΣ, όμως ακόμη έχουμε την αδάμαστη «τρέλα» μέσα μας και κανείς δεν ξέρει σε στιγμές απόγνωσης, που θα μας οδηγήσει!

*Ροζέ Μιλλιέξ

Μεγαλόπολη, 24 Σεπ. 09

http://www.resaltomag.gr/

Ο Ελληνισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του παγκόσμιου συστήματος εξουσίας

Υπερβολικό ; ίσως, ένα κείμενο φωτιά για τον μακάριο ύπνο μας !!!

Τίποτα δεν είναι τυχαίο και ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα! Κατά την άποψή μας αποτελούν μέρος ενός σχεδιασμού, ο οποίος έχει ως απώτερο στόχο του τη διάλυση του ελληνικού κράτους. Τη διάλυσή του μέχρι του βαθμού που η Νέα Τάξη να το θεωρεί ακίνδυνο. Στο βαθμό που να μπορεί να το ελέγχει απόλυτα και είναι στο μέγεθος της προ των Βαλκανικών Πολέμων Ελλάδας. Γεωγραφικά διαμερίσματα όπως η Κρήτη, η Μακεδονία ή η Θράκη, δίνουν δύναμη στον ελληνισμό και αυτό είναι προφανές ότι ενοχλεί κάποιους.

Τους ενοχλεί ο ελληνισμός, ο οποίος παίρνει δύναμη από ένα ισχυρό ελληνικό κράτος και όχι το ίδιο το κράτος, επειδή αυτό είναι ελληνικό. Τους ενοχλεί αυτό το οποίο μπορεί να παράγει εις βάρος τους μια ισχυρή ελληνική κοινωνία και όχι αυτό το οποίο μπορεί να κάνει εις βάρος τους ένα ισχυρό ελληνικό κράτος. Για να εξουδετερώσουν αυτήν την κοινωνία, επιχειρούν να το κάνουν μέσω της διάλυσης του κράτους.

Ένας στόχος, όχι εκτός πραγματικότητας για την περιοχή μας.Για λόγους τους οποίους έχουμε αναλύσει σε άλλα κείμενά μας, ο ελληνισμός είναι αυτήν τη στιγμή ο μεγαλύτερος εχθρός του παγκοσμίου συστήματος εξουσίας. Κάποιοι εκ των υστέρων διαπίστωσαν ότι ήταν λάθος τους να δημιουργήσουν και σταδιακά να ισχυροποιήσουν το ελληνικό κράτος. Αυτό το λάθος σήμερα προσπαθούν να “διαγράψουν”. Το λάθος που έκαναν οι αλαζόνες Αγγλοσάξονες την εποχή της παντοδυναμίας τους και σήμερα στην “πτώση” τους προσπαθούν να διαγράψουν. Το “λάθος”, το οποίο απειλεί τα συμφέροντά τους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το “λάθος”, το οποίο επηρεάζει την ασφάλεια του Ισραήλ.

Αντιλαμβανόμενοι οι Αγγλοσάξονες ότι η αυτοκρατορική Νέα Τάξη δεν μπορεί να επιβιώσει, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα υπάρχοντα χαρακτηριστικά της, προκειμένου ν’ αποκτήσουν πλεονέκτημα στην επόμενη φάση, όποια κι αν είναι αυτή.

Τι κάνουν, προκειμένου να επιτύχουν;Προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ένα φαινόμενο, το οποίο λειτουργεί όπως η παλίρροια και η άμπωτη. Προσπαθούν δηλαδή μέσω της “παλίρροιας”, που προκάλεσε η Νέα Τάξη, να εκμεταλλευτούν φαινόμενα, τα οποία η “άμπωτη” της πτώσης της δεν θα μπορεί να εξαλείψει. Τα χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, τα οποία απέκτησε η Ελλάδα, μέσω της διεθνιστικής “παλίρροιας” της Νέας Τάξης και τα οποία άλλαξαν τη φυσιογνωμία της σε μεγάλο βαθμό, είναι γι’ αυτούς εκμεταλλεύσιμα. Θεωρούν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, ώστε να μην της επιτρέψουν να “επιστρέψει” στην αρχική της κατάσταση.

Η Ελλάδα, ως κράτος, εξαιτίας της νεοταξικής φιλομεταναστευτικής πολιτικής, έχει αποκτήσει υπερεθνικά χαρακτηριστικά και αυτοί ελπίζουν ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στον παγκόσμιο σχεδιασμό θα τους επιτρέπει να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά της υπέρ των δικών τους συμφερόντων και όχι αυτών του ελληνισμού.

Σ’ αυτήν την αλλαγή σχεδιασμού θεμελιώδης στόχος τους είναι η απόσχιση της Κρήτης από την Ελλάδα. Θεωρούν ότι σ’ αυτήν την αλλαγή δεν θ’ αντιδράσει ούτε η Ελλάδα ως κράτος κι ούτε η Κρήτη ως “λεία”. Αυτός είναι ο βασικός τους στόχος. Να πάψει η Κρήτη να είναι ελληνικό νησί και να γίνει ένας διεθνιστικός “κουβάς”, τον οποίο θα ελέγχουν απόλυτα.Πίσω απ’ όλη αυτήν τη μεθόδευση είναι βέβαιο ότι κρύβονται οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι. Βλέποντας ότι η δική τους βλακώδης Νέα Τάξη είναι έτοιμη να καταρρεύσει, παίζουν τα τελευταία τους “χαρτιά”, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα μελλοντικά τους συμφέροντα.

Δεν θέλουν οι Βρετανοί η πτώση της Νέας Τάξης να τους περιορίσει στα βρετανικά νησιά και μακριά από τον “δρόμο” του πετρελαίου, πάνω στον οποίο βρίσκεται η Κρήτη. Δεν θέλουν οι Εβραίοι η πτώση της Νέας Τάξης να θέτει την ασφάλεια του Ισραήλ στο έλεος της ελληνικής διπλωματίας. Θέλουν να έχουν φυσική παρουσία στην περιοχή και αυτό σημαίνει ότι επιθυμούν διακαώς την Κρήτη. Αγγλοσάξονες και Εβραίοι. Χωρίς την Κρήτη καί οι δύο είναι “τελειωμένοι”. Δεν ελέγχουν τίποτε. Αυτόν τον έλεγχο δεν επιθυμούν να τον παραδώσουν στον ελληνισμό και είναι έτοιμοι να εγκληματήσουν εις βάρος του, προκειμένου να τον εξασφαλίσουν. Η μοναδική και ίσως τελευταία τους ευκαιρία είναι το δημοψήφισμα το οποίοι θα γίνει το 2012.Δεν χρειάζεται να διαθέτει κάποιος μυστικές πληροφορίες, προκειμένου να καταλάβει αυτό το οποίο συμβαίνει και το οποίο κάποιοι επιδιώκουν διακαώς. Κατ’ αρχήν το νησί αυτήν τη στιγμή απειλείται με ανατροπή των πληθυσμιακών του ισορροπιών.

Απειλείται απευθείας η εθνική του ταυτότητα. Καθημερινά δέχεται μια “βουβή” κι ανεξέλεγκτη εισβολή ξένων, οι οποίοι βέβαια είναι δυνάμει έποικοι.Αυτοί έχουν δύο μορφές. Από τη μία έχει κατακλυστεί το νησί από δεκάδες χιλιάδες οικονομικών μεταναστών και από την άλλη έχει κατακλυστεί από την “επενδυτική” εισβολή επίσης χιλιάδων “θαυμαστών” του νησιού. Δεκάδες χιλιάδες ξένοι εργαζόμενοι και ιδιοκτήτες κρητικής γης έχουν προστεθεί χωρίς κανέναν έλεγχο σ’ ένα νησί το οποίο δεν είναι άπειρο. Αυτοί με την πάροδο του χρόνου αναπαράγονται, διατηρώντας τα αρχικά τους χαρακτηριστικά και διεκδικώντας δικαιώματα.

Αν τολμά κάποιος, ας ψάξει να δει αναλογίες γηγενών Κρητικών και ξένων και ας τις συγκρίνει με αυτές της Κύπρου. Ας ψάξει δηλαδή να δει πόσοι είναι οι Τούρκοι έποικοι στην Κύπρο και ας συγκρίνει αυτό το νούμερο με τους ξένους που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Κρήτη.

Αυτοί οι ξένοι είναι θέμα “ρύθμισης” για το πότε θα λειτουργήσουν ως “έποικοι” υπέρ των συμφερόντων τρίτων. Πραγματικοί έποικοι με πραγματική ιδιοκτησία στο χώρο. Ας ψάξει κάποιος να βρει πόσοι ξένοι είναι ιδιοκτήτες ακινήτων και γης στην Κρήτη.

Ένα μεγάλο “ποσοστό” του νησιού είναι ήδη αγορασμένο από ξένους με δικαιώματα ιδιοκτητών. Αν σ’ αυτό προσθέσει ο ίδιος και κάποιες άλλες αγοραπωλησίες -πιο “πονηρές”-, μπορεί να καταλάβει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

"Βοά” η Κρήτη ότι …Εβραίοι αγοράζουν μεγάλες εκτάσεις στο νότιο μέρος του νησιού. Γιατί τις αγοράζουν;Για να επενδύσουν ή μήπως για να μεταφέρουν εβραϊκούς πληθυσμούς με ιδιοκτησίες μέσα στο νησί; Ο ίδιος “επενδυτικός” οργασμός χαρακτηρίζει και τους Βρετανούς. Αυτοί φιλοδοξούν να “κληρονομήσουν” πλαγίως μεγάλο μέρος της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας.

“Πλάκες” μεγέθους δήμων “αγοράζουν” από μονές τύπου Τοπλού. Ποιοι είναι όλοι αυτοί, που αγοράζουν κρητική γη και ποιων τα συμφέροντα αντιπροσωπεύουν;

Το ίδιο αφορά και την κρητική οικονομία στο γενικότερό της επίπεδο. Η οικονομία του νησιού είναι στην κυριολεξία ελεγχόμενη από τις πολυεθνικές. Δεν μιλάμε για τα απλά καταναλωτικά αγαθά, τα οποία έτσι κι αλλιώς απομυζούν τον παραγόμενο πλούτο του νησιού και τον παραδίδουν στα ταμεία των πολυεθνικών. Αυτό είναι κάτι το οποίο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ελλάδα και βέβαια και στον υπόλοιπο κόσμο. Εδώ μιλάμε για τα κέρδη της βαριάς τουριστικής “βιομηχανίας” του νησιού.

Ας ψάξει κάποιος να δει ποιες είναι οι εταιρείες, οι οποίες καρπώνονται τα μεγαλύτερα κέρδη του τουρισμού του νησιού και στην ουσία “ρυθμίζουν” την απόδοσή του, εκβιάζοντας στην πραγματικότητα τους Κρητικούς.

Βρετανικές εταιρείες είναι στην πλειοψηφία τους.

Αυτές οι εταιρείες -και στηριζόμενες στους ευρωπαϊκούς νόμους περί ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων- έχουν μεταφέρει πολλούς έμπειρους στον εποικισμό Άγγλους.

Άγγλους της Ιρλανδίας ή της Σκοτίας, έμπειρους στη “συγκατοίκηση” με εχθρικούς πληθυσμούς και γνώστες της διαχείρισης των προβληματικών σχέσεων μεταξύ των ιδίων και των γηγενών. Πολλοί από αυτούς, οι οποίοι παριστάνουν τους εργαζόμενους στις τουριστικές επιχειρήσεις, είναι σίγουρα πράκτορες των μυστικών βρετανικών υπηρεσιών. Πράκτορες, οι οποίοι εκτός από τις τουριστικές “υπηρεσίες” προσφέρουν και πληροφορίες για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός πληθυσμός στο νησί. Πράκτορες, οι οποίοι γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιος είναι τι.

Πράκτορες, οι οποίοι μπορούν να εκβιάσουν τον οποιονδήποτε. Πράκτορες, οι οποίοι μπορούν να σκοτώσουν τον οποιονδήποτε.Τίποτε δεν είναι τυχαίο και τίποτε δεν είναι ασήμαντο. Είναι τόσο λεπτές πλέον οι ισορροπίες, που ακόμα και τα πιο ασήμαντα πρέπει να περάσουν από “μικροσκόπιο” για τις συνέπειές τους.

Απέναντι στην Κρήτη στέκονται πολύ μεγάλα συμφέροντα, τα οποία γνωρίζουν να δημιουργούν καταστάσεις και στη συνέχεια να τις εκμεταλλεύονται. Συμφέροντα, τα οποία με τον έλεγχο των παγκόσμιων ΜΜΕ μπορούν να εμφανίσουν ακόμα και το πιο ασήμαντο ζήτημα σε σημαντικό.

Συμφέροντα, τα οποία είδαμε πώς λειτουργούν στα πρόσφατα γεγονότα της Αθήνας, όπου ξεπεράστηκαν όλα τα γνωστά ρεκόρ υποκρισίας και αθλιότητας. Συμφέροντα, τα οποία καταπίνουν την καμήλα και διυλίζουν το κουνούπι. Συμφέροντα, τα οποία γνωρίζουν να “καταπίνουν” τους χιλιάδες νεκρούς της Παλαιστίνης και “συγκλονίστηκαν” από τον δικό μας Αλέξη.

Συμφέροντα με μαντικές ικανότητες, εφόσον κατέλαβαν θέσεις στην Αθήνα πριν ακόμα συμβεί η δολοφονία του παιδιού.

Συμφέροντα με κληρονομικό “χάρισμα”, εφόσον από την πρώτη μέρα των ταραχών προέβλεπαν “συνέχεια”.Αυτά τα συμφέροντα έχουν στοχοποιήσει την Ελλάδα. Με όπλο τους τα διεθνή ΜΜΕ προσπαθούν να της προκαλέσουν ζημιά σε όλους τους τομείς.

Βυθίζεται στην άβυσσο η θηριώδης οικονομία των ΗΠΑ και αυτά τα ΜΜΕ ασχολούνται με την ασήμαντη ελληνική οικονομία. Μπαγκλαντές θυμίζει η Βρετανία της λίρας και αυτά τα ΜΜΕ ανησυχούν για την τύχη του Ευρώ, το οποίο απειλεί η οικονομία της Ελλάδας. Κλονίζεται η γερμανική οικονομία και αυτά τα ΜΜΕ ασχολούνται με τα χρέη του ελληνικού κράτους. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία.

Όπου μπορούν να “χτυπήσουν” την Ελλάδα, το κάνουν. Τη “χτυπούν” σε ένα φάσμα τεράστιο. Από ασήμαντα οικονομικά θέματα μέχρι πολύ λεπτές εθνικές ευαισθησίες. Οτιδήποτε αφορά την Ελλάδα και τη θίγει, κάνει μέσα σε λίγες ώρες τον γύρο του κόσμου. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα εθνικά της θέματα.

Σε βρετανικό τηλεπαιχνίδι γνώσης θεωρήθηκε λάθος η απάντηση που θεωρούσε τον Αλέξανδρο Έλληνα. Τον γύρο του κόσμου κάνουν ειδήσεις, οι οποίες αφορούν εκδηλώσεις μειονοτικών που αντιδρούν στην ελληνική κατοχή και “καταπίεση”. Όπου δεν υπάρχουν προβλήματα, φροντίζουν οι ίδιοι να τα δημιουργούν, ακόμα κι αν κινδυνεύουν να εμφανιστούν ως γελοίοι.

Ποιος ξεχνάει αυτά τα ΜΜΕ, που ανακάλυψαν έναν ηλίθιο Κερκυραίο και πρόβαλαν τις “αυτονομιστικές” του απόψεις, παρουσιάζοντάς τες λίγο έως πολύ σαν κίνημα που ταλανίζει την Κέρκυρα; Αυτοί, που μέσα στην πατρίδα τους αντιμετωπίζουν έναν οπλισμένο IRA, “συγκλονίστηκαν” από την “αντίσταση” του Κερκυραίου.Την ίδια τακτική υπερπροβολής των αρνητικών γεγονότων ακολουθούν και στην Κρήτη.

Οτιδήποτε τους επιτρέπει να κατηγορούν την Κρήτη και ειδικά τους Έλληνες Κρητικούς, προβάλλεται παγκοσμίως. Ποιος ξεχνάει για παράδειγμα εκείνους τους ευαίσθητους ξένους “Νεοκρητικούς”, οι οποίοι “συγκλονισμένοι” αποκάλυψαν στο παγκόσμιο κοινό τις “ανοσιότητες” που συμβαίνουν στο νησί; Που βγήκαν και κατηγόρησαν τους Κρητικούς για βαρβαρότητα, εξαιτίας του βασανισμού ενός σκύλου; Μήπως κάποιοι “χτίζουν” διαφοροποιήσεις μεταξύ κοινοτήτων πάνω στο νησί; Μήπως κάποιοι δημιουργούν τεχνητά κάποια συλλογικά συμφέροντα, για να προκαλούν κατά παραγγελίαν συλλογικές αντιδράσεις; Μήπως αυτοί οι οποίοι κατηγόρησαν τους Κρητικούς για “βαρβαρότητα” ήταν οι ίδιοι που σκότωσαν τον σκύλο, ακριβώς για να τους κατηγορήσουν;Ακόμα και η “επιτυχία” του Ηρακλείου να έχει δύο ομάδες στην Α’ Εθνική στην παρούσα φάση δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη. Γιατί; Γιατί στην “παράγκα”, που λέγεται “ελληνικό ποδόσφαιρο” και την οποία ελέγχει απόλυτα το παρακράτος, τίποτε δεν γίνεται τυχαία.

Αν κάποιοι μεθοδεύουν μελλοντικές κοινωνικές συγκρούσεις, γνωρίζουν ότι οι αθλητικοί σύλλογοι μπορούν να γίνουν εύκολα “πόλοι” έκφρασης τέτοιων εντάσεων. Ο εμφύλιος στη Γιουγκοσλαβία ξεκίνησε πρώτα στα στάδια του Βελιγραδίου και κατόπιν έφτασε στις γειτονιές της. Γιατί στο Ηράκλειο τη δεδομένη στιγμή δημιουργούνται δυνάμει “πόλοι” εσωτερικών συγκρούσεων;

Είναι τυχαία η επιλογή του τίτλου “Γ.Σ. Εργοτέλης, Διεθνής Ένωσις, ΠΑΕ” ή μήπως αυτή βόλευε ιδανικά; Τα χρώματά του είναι τα αρχικά της ιδρύσεως ή πρέπει να μας παραπέμψουν σε άλλα “κίτρινα” παραδείγματα εντός και εκτός Ελλάδας;

Γιατί μας προβληματίζει τόσο η περίπτωσή του; Γιατί στις κερκίδες του Εργοτέλη κάποιοι έβαλαν τη σημαία της “ανεξάρτητης” Κρήτης και κάποιοι άλλοι προφανώς δεν ενοχλήθηκαν ως Κρητικοί, ώστε ν’ αντιδράσουν άμεσα. Άγνωστοι την τοποθέτησαν, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των καναλιών της διαπλοκής.

Άγνωστοι στο Ηράκλειο; Αυτό είναι το όλο θέμα. Αυτό φοβόμαστε. Απέναντι στον προβοκάτορα, που τοποθέτησε αυτήν τη σημαία της “ανεξαρτησίας” στο γήπεδο του Εργοτέλη, θα βρεθεί κάποιος άλλος επίσης προβοκάτορας να τοποθετήσει μια ελληνική σημαία της “κατοχής” στο γήπεδο του ΟΦΗ.

Τότε θ’ αρχίσουν τα πράγματα να γίνονται επικίνδυνα, γιατί στις κερκίδες θα γίνονται συσπειρώσεις και αντισυσπειρώσεις, οι οποίες δεν θα έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο.Γι’ αυτόν τον λόγο αναρωτιόμαστε για μερικά βασικά θέματα. Ο “Εργοτέλης” τι ακριβώς αντιπροσωπεύει στο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου; Ποιο ακριβώς είναι το “προφίλ” που δείχνει προς τα έξω και σε ποιους απευθύνεται; Από πού προσπαθεί να “μαζέψει” φιλάθλους και συμπάθεια; Μήπως “ψαρεύει” ανάμεσα στους “πολιτισμένους” ξένους, οι οποίοι λυπήθηκαν τον σκύλο και κατηγόρησαν τους Κρητικούς για “βαρβαρότητα”;

Όλα αυτά όμως δεν γίνονται από μόνα τους. Δεν μπορούν να γίνουν από μόνα τους. Απαιτείται συνέργεια υψηλά ισταμένων προσώπων. Τι είναι αυτό που κατά την άποψή μας συμβαίνει σήμερα στην Κρήτη; Το εξής απλό. Το ελληνικό παρακράτος των χαφιέδων της Αθήνας “χτίζει” ένα κρητικό παρακράτος. Φτιάχνει με τα δικά του μέσα έναν “κλώνο” του. Αυτές οι εντολές δόθηκαν στους προδότες και αυτές εκτελούνται. Δεν είναι κάτι το παράλογο γι’ αυτούς. Αρκεί που εξυπηρετούν τα δικά τους ιδιωτικά συμφέροντα. Συμφέροντα, τα οποία δεν απειλούνται, επειδή τα “αφεντικά” αποφάσισαν να χωρίσουν μια σημερινή ενιαία επιχείρηση σε δύο αυτόνομες “θυγατρικές”. Λύσεις υπάρχουν για κάποιους και είναι εύκολες. Οι ίδιοι θα είναι και πάλι κυρίαρχοι και στις δύο “θυγατρικές”.

Η οικογένεια Μητσοτάκη, για παράδειγμα, δεν έχει πρόβλημα από ένα απλό “σπάσιμο” της επιχείρησης που λέγεται Ελλάδα. Οι μισοί απ’ αυτούς στο “νησί” και οι άλλοι μισοί στο “Καρπενήσι”. Οι μισοί θα παραμείνουν κυρίαρχοι στην Κρήτη ως Χανιώτες και οι άλλοι μισοί θα παραμείνουν κυρίαρχοι στην Ελλάδα, παριστάνοντας τους “Καρπενησιώτες”.

Αναφερόμαστε σ’ αυτές τις ισχυρές οικογένειες εξουσίας, γιατί αυτές ελέγχουν το ελληνικό παρακράτος. Όμως, για να υπάρξει παρακράτος, πρέπει να υπάρχει έλεγχος του δικαστικού συστήματος. Το πρόβλημα αυτήν τη στιγμή στην Κρήτη έχει τη γενεσιουργό του αιτία στο δικαστικό σύστημα. Το δικαστικό σύστημα στην Κρήτη έχει πρόβλημα γιατί κάποιους τους βολεύει να έχει πρόβλημα. Κάποιοι αυτήν τη στιγμή “τσουβαλιάζουν” την κρητική οικονομία και την παραδίδουν σε χέρια συγκεκριμένων ανθρώπων. Κάποιοι σήμερα γίνονται με παράνομα μέσα κυρίαρχοι της κρητικής οικονομίας και αυτοί είναι επικίνδυνοι. Κάποιοι σήμερα λεηλατούν το δημόσιο κεφάλαιο και πλούτο της Κρήτης και αυτοί είναι επικίνδυνοι.

Γιατί;

Γιατί ακριβώς, επειδή είναι παράνομοι, εκβιάζονται από αυτούς που τους παρέχουν ατιμωρησία.Αυτή η “χαλαρότητα” του νόμου στην Κρήτη είναι εσκεμμένη, γιατί κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις που ευνοούν επικίνδυνους σχεδιασμούς. Αυτή η “χαλαρότητα” προκάλεσε τα επεισόδια στα Ζωνιανά.

Αυτή η “χαλαρότητα” επιτρέπει σε κάποιους να ζουν στην εποχή των αρματολών και των κλεφτών και να σηκώνουν όπλα εναντίον όποιου στέκεται εμπόδιο στην “πρόοδό” τους.

Αυτή η “χαλαρότητα” επιτρέπει σε κάποιους άλλους να πηγαίνουν στα αστυνομικά τμήματα και να “απελευθερώνουν” τους βοσκούς τους. Αυτή η “χαλαρότητα” είναι εσκεμμένη, γιατί συνδέει ανθρώπους με μικροσυμφέροντα της πλάκας με άλλους ανθρώπους, οι οποίοι εξυπηρετούν επικίνδυνα και μεγάλα συμφέροντα. “Χαλαρότητα”, η οποία δεν συναντάται σε κανένα άλλο μέρος της χώρας.

Αυτή η “χαλαρότητα” αποδεικνύει ότι στην Κρήτη υπάρχει παραδικαστικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί μακράν χειρότερα από το κύκλωμα που υπάρχει στην υπόλοιπη χώρα. Όμως, όπου υπάρχει παραδικαστικό κύκλωμα, ποιον αναζητούμε; Τον Μητσοτάκη. Ποιον άλλο θα αναζητούσαμε;

Τον παπά της ενορίας της Αγίας Παρασκευής;

Αναζητούμε τον αποστάτη, που μας βύθισε στη Χούντα. Αυτόν, που έθεσε τα θεμέλια για το σύγχρονο μακεδονικό πρόβλημα.

Αυτόν, που “πλημμύρισε” τη χώρα με Αλβανούς. Αυτόν, που βλέπει με κατανόηση τις “εθνικές” ευαισθησίες των μουσουλμάνων της Θράκης.

Αυτόν, που πίεσε τους Κυπρίους να ψηφίσουν το σχέδιο Ανάν και απείλησε με ανατροπή τον πρόεδρο του ΟΧΙ.

Αυτόν, που επιχείρησε να μας μπλέξει σε θρησκευτικό πόλεμο, βάζοντας την Εκκλησία της Ελλάδας απέναντι στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης.

Αυτόν, που ξεκίνησε το εγκληματικό ξεπούλημα του δημοσίου κεφαλαίου της χώρας.

Αυτόν, που χάρισε δημόσια περιουσία στον “τέως”. Αυτόν, που “νομοθέτησε”, για να οδηγήσει τους Έλληνες στη “σφαγή” του χρηματιστηρίου.

Αυτόν, που, όπως δείχνουν τα πράγματα, ούτε ο θάνατος τον θέλει μαζί του.

http://ventetta.blogspot.com/2009/09/blog-post_8255.html

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΙΝΕΙ TΟ BELOMORSKA, ΣΤΟΥΣ "ΥΠΗΚΟΟΥΣ" ΤΟΥ:
Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές , στις 4 Οκτωβρίου 2009, οι ψευτοΜακεδόνες ψηφίζουμε Οικολόγους Πράσινους γιατί αυτό το κόμμα, που είναι πολύ κοντά στο να μπει στη Βουλή, έχει στο πρόγραμμα του ξεκάθαρες θέσεις για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μειονοτήτων.Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος, για τον οποίο οι εθνικά ψευτοΜακεδόνες θα πρέπει να ψηφήσουμε τους Οικολόγους Πράσινους: ο σημαντικότερος λόγος είναι ότι έχουν ως υποψήφιο βουλευτή στη λίστα τους για τον νομό Πέλλας, τον Γιώργο Κωνσταντίνου, έναν εθνικά ψευτοΜακεδόνα ακτιβιστή για την οικολογία, τα δικαιώματα των ψευτοΜακεδόνων και μέλος για πολλά χρόνια του ΕΕΣ-Ουρανιο Τόξο (αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι το Ουράνιο Τόξο και οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν συμφωνήσει για κάποια εκλογική συνεργασία. Και γιατί να το κάνουν αυτό, άλλωστε, οι Ο.Π . αφού το κόμμα των εθνικά ψευτοΜακεδόνων είναι σχεδόν ανύπαρκτο στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας και το μόνο που το απασχολεί σε κάθε εθνική εκλογική αναμέτρηση είναι πώς θα βοηθηθεί το Πασοκ (και ιδιαίτερα ο κύριος Λιάνης) να πάρει την μερίδα του λέοντος από τις ψήφους των ψευτοΜακεδόνων στο νομό Φλώρινας;).Σε αυτές τις εκλογές πρέπει οι ψευτοΜακεδόνες να δείξουμε την δύναμη μας, ψηφίζοντας τους Ο.Π. και ιδιαίτερα στο νομό Πέλλας ,τον υποψήφιο τους ΓΙΩΡΓΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ. Ίσως, με αυτό τον τρόπο, και αλλά κόμματα, σε επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ο.Π. και βάλουν στις λίστες τους ψευτοΜακεδόνες υποψηφίους, σε όλους τους Νομούς της Μακεδονίας, όπως γίνεται με τους Μουσουλμάνους στη Θράκη. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα οι ψευτοΜακεδόνες δεν είχαν την πολιτική υποστήριξη από κανένα ελληνικό κόμμα, εάν εξαιρέσουμε το ΜΟΝΑΔΙΚΟ παράδειγμα της ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ (δεν συμμετέχει σε αυτές τις εκλογές) και κάποια μικρά αριστερά κόμματα.ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ, ΑΔΕΛΦΙΑ ΨΕΥΤΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ!




http://taxalia.blogspot.com/

μάστερ στην Θ.Λειτουργία

σημερα το απογευμα, ηρθε μια μαθητρια του κολλεγίου που διδασκω, (ντάο σέν) , και μας παρακάλεσε να την βοηθησουμε να γράψη την διατριβή της . την βλεπετε στην φωτο ο διευθυντης τους δινει μια ελευθερία, και αυτη διαλεξε την λειτουργία των ορθοδόξων, που την εχει εντυπωσιάση, και βεβαια θα ειναι σπουδαιο γεγονος για μας να γραφη απο προτεστάντες, και ειναι μοναδικη μου χαρα μα αρχίσουν οι κινεζοι να γράφουν, να σχολιάζουν κτλ την θεολογία μας. μονο ετσι θα προχωράμε σωστά για το μέλλον.

θα ερχεται καθε βδομάδα, να την βοηθάμε. ειναι καλή γυναικα, δουλευει σαν γραμματεας στο κολλεγιο σχεδόν δωρεαν, και σε καποια εκκλησία.της κανει τρομερη εντυπωση η ορθοδοξια, αλλα… δεν μπορει να κανη το μεγάλο βημα ακομα.ευχεστε παρακαλω για το μέλλον.

δεν ειναι ευκολο.
μη ξεχνάτε οτι η εντύπωση που ειχαν οι κινεζοι ηταν οτι ορθόδοξοι ειναι κατι τρελλοι με μαυρα γενια, μαυρα ρουχα, μαυρα καπελα, μαυρα ολα σαν θεοι της κινεζικης κολασης .

τωρα σιγα σιγα αλλαζουν γνωμη. αλλωστε και ο μεσος ελληνας αντιστοιχες ιδεες εχει για τον θιβετιανο λαμα, κτλ….
βεβαια για μενα ειναι μεγαλη δοκιμασια. δεν μπορεις να μιλησης λογικα με κινεζο.

δεν ρωταει ΓΙΑΤΙ αλλα μονο ΤΙ
.δεν υπαρχει η λογικη θεμελίωση αλλα η αποστηθηση.
δινω ολο μου τον εαυτο να εξηγήσω την θεια λειτουργία, σημερα απο την Π. διαθήκη , και σκευθητε, λεω Πασχα, δεν ξερουν τι ειναι.
λεω Πεσαχ, easter, και οποια αλλη λεξη ξερω, με κοιτανε απλανως…. το νευρικο μου συστημα καταρεει…. εχουν διαφορετικες λεξεις…. δεν μπορουν να συσχετίσουν τις εννοιες….εν τουτοις ειναι χαρα για μενα, εστω κι αν καποια μερα …θα παθω συγκοπη απο την ακατανοησία….η θεια λειτουργια ηταν και ειναι η ζωη μου, αλλωστε η λειτουργια ειναι η εκκλησια.

ερχεται η καημενη με το μηχανάκι της, δεν ειναι πλουσια, εχει και προβλημα στον αυχένα, αλλα παρ΄ολα αυτα ερχεται…. εφερε και γλυκα, αλλα την αγριεψαμε, αν ξαναφερη δεν εχει μαθημα….πολυ συγκινουμαι και ζηταω τις προσευχές σας να πληθυνουν οι ενδιαφερόμενοι.

πολλη δουλεια, πρεπει να συναντω ανθρώπους , αλλους να μιλάμε απο το skype αργά το βραδυ γιατι δουλεύουν.
θα ηθελα να γραψω και εγω για τον χρονο, ειχα ασχοληθη, εχω το βιβλιο του kip thorn, time warps and black holes και αλλα , αλλα … που χρόνος.

και επιπλεον προσφατα αρχισα να παιρνω σωστο backup, remote , στην rsync, οπου αντιγραφονται τα αρχεια και η βαση δεδομένον του σαιτ μας (οχι του μπλόγκ, δεν με πολυνοιαζει, συγνώμη) αλλα τωρα προσπαθω να το κανω να γινεται αυτοματα σαν cron job στο cpanel.
πιστεψτε με, για μενα δεν ειναι ευκολο, δεν ξερω λινουξ, αλλα…. ειμαι στο χορό και χορευω…. ισως το καταφερω αυτες τις μέρες.

γιαυτο μην με παρεξηγειτε που δεν γραφω , δεν υπαρχει χρονος.ευχαριστω ολους για τα σχόλια και τις προτασεις σας, και τον διαλογο, και αυτους που μου στελνουν εμαιλ με προτασεις οπως νεα φιλη μας αρχιτεκτων για μελλοντική εκκλησια κτλ.ευχεστε να βρω λιγο χρονο να γραψω το βιβλιο που θελω

http://asian-aroma.com/?p=1171

Ο καθρέφτης

Βλέπω ένα πρόσωπο
Πίσω από τον γυαλιστερό καθρέφτη
Με βλέμμα απειλητικό
Να τοξοβολεί ερωτηματικά
Ένα μέτωπο ρυτιδιασμένο
Να απαιτεί την ταυτότητά του.
Κουνώντας απειλητικά
Το μαχαίρι της σιωπής
Ρωτάει
Ποιο είμαι;
Και ακούω την ηχώ της σιωπής
Να γίνεται φωνή
Στην χαράδρα των χειλιών μου
Ποιος είμαι;

Και επειδή φοβάμαι
την μοναξιά
Πάντα βοηθάω τις εικόνες
Αλλάζοντας μαζί τους θέση
Μπαίνω μέσα σε παλιές
φωτογραφίες
Μιλάω με παλιούς φίλους
Κάνοντας περιπάτους
Σε εξαίσια τοπία της νιότης μας

Έτσι σχίζοντας το γυαλιστερό
γυαλί
Περνώ στην εικονική
πραγματικότητα
Κοιτάζω απειλητικά απέναντί μου
Και σιωπηλά ρωτώ
Ποιος είμαι;
Και ακούω την σιωπή μου
Να γίνεται αλλότρια φωνή
Στην χαράδρα των απέναντι
χειλιών
Ποιος είμαι;

Και επειδή φοβάμαι τις εικόνες
Και τις σιωπηλές ερωτήσεις τους
Πάντα αλλάζω μαζί τους θέση
Για να βρουν μόνες τους τις απαντήσεις
Έτσι πολλές φορές μπερδεύω
Τον εαυτό μου με την εικόνα μου
Την γλώσσα με τις ιδέες μου
Την πραγματικότητα με τα όνειρά μου

Όμως έχω ένα αλάθητο κριτήριο
Για να ξαναβρίσκω τον εαυτό μου:
Ψάχνω την καρδιά μου
Αυτή χτυπάει αμετανόητα αριστερά.

Συμβουλή: Μην εμπιστεύεστε τα είδωλά σας, η καρδιά τους χτυπάει δεξιά.

Γιάννης Ποταμιάνος

ΤΟ ΠΕΤΑΓΜΑ

Έφυγες χωρίς να πεις τίποτα,
για το μυστικό που κρύβαν τα αγάλματα.
Οι αμυγδαλιές που μου υποσχέθηκες,
δεν απλώσαν κλαδιά,παρά μονάχα,
στα λευκά όνειρα που νύχτωσαν,
παραφυλώντας στον ύπνο των κύκνων.
Γέρασες,καλέ μου αναζητώντας φτερά,
μέσα στο δροσερό τραγούδι της θάλασσας.
Αλήθεια ,πόσο γαλανό είναι το πέταγμα των γλάρων;
Και όμως δεν έπαψες να ξεθάβεις τον πόνο,
σκοντάφτοντας στην γνώριμη σκληράδα των βράχων.
Μ' όλο που το νιώθεις βαθειά μέσα σου,
πως ο ήλιος γερνά μαδώντας τα ίδια χρυσάνθεμα.
Αδερφέ μου , τι μπορούμε να κάνουμε;
Τα πουλιά ωριμάζουν μέσα στο ίδιο τους το πέταγμα.

Βάσω Μπρατάκη

ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΕΦΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Με τη μύτη και το στόμα καλυμμένα ο νεαρός προσπαθεί να απαθανατίσει τον εαυτό του με φόντο το αχνό κτίριο της όπερας του Σίδνεϊ που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να διακρίνεται ολοκάθαρα. Μια ζώνη εκατοντάδων χιλιομέτρων στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας «πνίγηκε» χθες σε ένα «σύννεφο» κόκκινης σκόνης που σήκωσαν θυελλώδεις άνεμοι στην έρημο. Υπήρξαν αλλαγές στα δρομολόγια αεροπλάνων και πλοίων, ενώ αναπνευστικά προβλήματα ταλαιπώρησαν κυρίως τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Καταγράφηκαν τα υψηλότερα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τη δε καετία του ΄70, όταν άρχισαν οι μετρήσεις.

(RΕUΤΕRS/ ΤΙΜ WΙΜΒΟRΝΕ)

Νέα γρίπη: μια άνωθεν κατασκευασμένη μέθοδος τρομοκρατίας

Τελικά άγιε Γόρτυνος πότε λέτε Αλήθεια,όταν μιλάτε πατερικά και σωτήρια ή όταν προσκυνάτε τις ’’ κατουρημένες ποδιές’των μεγαλόσχημων Φαναριωτών;

Σε λίγο θα μας βάλουν να προσκυνήσουμε(για την κατάπτυστη συμφωνία που ετοιμάζονται στην Κύπρο να υπογράψουν λέμε) τον Διάβολο -άγιε πατέρα -τον πάπα!

Δεν το έχετε πάρει είδηση;
Γιατί δηλώνετε με τα τέτοιο γλοιώδη τρόπο την υποταγή σας στον Πατριάρχη,

τον πρωτεργάτη του οικουμενισμού!
Γιατί υποκλίνεστε τόσο βαθιά στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο;
Δεν βλέπετε τις συνεχείς αποκλίσεις του από την πατερική ορθόδοξη γραμμή;

Ξεχνάτε τη μοναδική και μοναχική υπεράσπιση της Ορθοδοξίας από τον άγιο Μάρκο Ευγενικό;
Τι φοβηθήκατε άραγε ,το γαύγισμα των οικουμενιστών και τις απειλές τους ;
Διάβαζα τελευταία ένα από τα βιβλία σας για την Ορθόδοξη παράδοση και φραγκολατίνικη ψευδοθεολογία ,γιατί τα όσα γράφεται επιστήμον εσείς ,δεν έχουν αντίκρισμα στην αρχιερατική σας πρακτική;
Ποιους τελικά κορουδεύουμε;
Αχ καημένη Εκκλησία του Χριστού τι ποιμένες σε διαφεντεύουν ,κρίμα !
Έχει ο καλός Θεός όμως ,έχει..

Γεωργο- Κωστο- κρατία…

Η τηλεμαχία «των έξι»
Είχε λίγο ενδιαφέρον,
Γιατ’ είπαν και κάποια λέξη
για το λαϊκό συμφέρον…

Κι αποδείχτηκ’ –έστω- πάλι
Η αλήθεια η πικρή:
Πως μικροί είν’ οι «μεγάλοι»
Και μεγάλοι οι «μικροί»…

Κι επειδή νιώθαν νανάκια
Των τζακιών μας τα κοκόρια
Πέτυχαν με τα ναζάκια
Να’ χουνε ντιμπέητ χώρια…

Για ν’ αποδειχθεί παγίως
Πως ο δικομματισμός
Έχει γίνει κι επισήμως
Των σκανδάλων ο θεσμός…

Αφού την ισηγορία
Οι κομματικοί ταρτούφοι
Την εκάμαν κλωτσοσκούφι!
Και, αντί Δημοκρατία,
Θα’ χουν, του λοιπού, οι μπούφοι
Γεωργο-Κωστο-κρατία!…

Παπα-Ηλίας

Οι πολιτικοί ηγέτες, ο Γέροντας Παΐσιος και ο Μακρυγιάννης

Βλέποντας τον από Ανατολάς κίνδυνο για την Θράκη, μετέβη στην Κομοτηνή για να στηρίξη εκχριστιανισθέντες Μουσουλμάνους. Ήθελε να παραμείνη μαζί τους για ενα διάστημα για να βοηθήση.
Στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοί να είναι αδιάφοροι. Πολύ λυπόταν που έβλεπε πνευματικούς ανθρώπους να επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα. Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οι υπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που οδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έλεγε: «Από το κακό που επικρατεί σήμερα θα βγει μεγάλο καλό».
Λυπόταν για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Μιλούσε αυστηρά γι΄ αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους. Λυπήθηκε για την αλλαγή της γλώσσας και είπε: «Η επόμενη γενεά θα φέρει Γερμανούς να μας μάθουν την γλώσσα μας, και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν». Έγραφε σε επιστολή του: «Αυτοί που κατάργησαν τα Αρχαία πάλι θα τα ξαναφέρουν».
Δημοσίευσε ένα σύντομο κείμενο υποστηρίζοντας τον αγνότατο πατριώτη και ευλαβέστατο ήρωα Μακρυγιάννη από τις εναντίον του άδικες και ψευδείς κατηγορίες. Πέρα από την αποκατάσταση της αληθείας, υπήρχε τότε, όπως και σήμερα, επιτακτική ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να απόκτηση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας.
Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατέκρινε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συνάντηση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: «Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας.
Όταν κάποιος πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφθηκε το Άγιον Όρος, ο Γέροντας συνέστησε στα μοναστήρια να μην τον δεχθούν, γιατί είχε υπογράψει τον νόμο περί των αμβλώσεων.
Από Υπουργό που θέλησε να βοηθήση γνωστό του Μοναστήρι δεν δέχθηκε τίποτε, γιατί άνηκε σε κόμμα που είχε υπογράψει αντιχριστιανικούς νόμους.
Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της ειρήνης και της ενότητος. Δεν άνηκε σε κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που είχαν σχέση με την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεμική τους προς την Εκκλησία. Έλεγε: «Τι να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τους άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα, γνωρίζοντας την επιρροή του στον λαό, ζήτησαν να τον προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.
Τον επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τις Η.Π.Α. και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος του έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του ή για γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε να ενεργούν για το καλό της Πατρίδος και της Εκκλησίας.
Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους με τις συμβουλές του να είναι τίμιοι και ευσυνείδητοι στην εργασία τους. Εκτιμούσε τους καλούς παιδαγωγούς για το ουσιαστικό έργο που προσφέρουν, και τους ευλαβείς στρατιωτικούς, που έχουν ιδανικά.
Πολλούς νέους αναρχικούς τους έπεισε να υπηρετήσουν στρατιώτες.
Γενικώς συμβούλευε όλους να έχουν σεβασμό και αγάπη προς την Πατρίδα, να ενεργούν για το κοινό καλό ευσυνείδητα και να μην παρασύρωνται από το γενικό πνεύμα της αδιαφορίας, της ισοπεδώσεως των πάντων, του βολέματος και της καταχρήσεως.
Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε την Πατρίδα αφανώς με την προσευχή του. Αυτό φαίνεται από το τυπικό που αναφέρθηκε, αλλά και από το ποίημα που έστειλε στην μητέρα του. Στο τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος, για να προσεύχεται «και για όλη την Πολιτεία». Έδινε πρώτος το παράδειγμα και παρακινούσε, λέγοντας: «Να κάνουμε προσευχή ο Θεός να φωτίζη τους υπευθύνους που έχουν θέσεις μεγάλες στην Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν να κάνουν μεγάλο καλό».
Όταν υπήρχε ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Αν μπορέσουμε να τα διώξουμε» (με την προσευχή).
Σε παρόμοια περίπτωση έκανε Θεία Λειτουργία στο Καλύβι του. Στους Μακαρισμούς δεν έψαλλε ό,τι προέβλεπε το τυπικό, αλλά από τον κανόνα του οσίου Νικολάου του Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο για την περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν».




πηγή

Η Βαβέλ της μοντέρνας τέχνης

Η κυρία φαίνεται να απορεί με τα έργα του Αnish Κapoor στη Royal Αcademy of Αrts του Λονδίνου. Για να λυθούν λοιπόν οι απορίες παραθέτουμε τι έχει πει ο ίδιος ο καλλιτέχνης για τις δημόσιες καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις που είναι χαρακτηριστικό δείγμα της δουλειάς του. «Σκέφτομαι τα μυθικά θαύματα του κόσμου, τους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας και τον Πύργο της Βαβέλ. Είναι σαν η συλλογική θέληση να εμφανίζει κάτι που έχει απήχηση σε ατομικό επίπεδο και έτσι γίνεται μυθικό. Μπορώ να ισχυρισθώ ότι το έχω λάβει ως πρότυπο τρόπου σκέψης. Θέλω να καταλάβω τον χώρο, αλλά ο χώρος είναι μια ιδέα και ένας τρόπος σκέψης αλλά και ένα πλαίσιο που γεννά αντικείμενα». Κι αν δεν καταλάβατε, έτσι είναι η μοντέρνα τέχνη...

Ο άγιος Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ και το “σκάνδαλο Βατοπαιδίου”

Ο άγιος Ιωσήφ του Βολοκολάμσκ. Εικόνα του 16ου αιώνα.

O όσιος Ιωσήφ – κατά κόσμο Ιωάννης Σανίν – γεννήθηκε το 1439 στο χωριό Γιάσβιστσε –Ποκρόφσκοϊε, κοντά στο Βολοκολάμσκ. Προήρχετο από ευγενή και ευλαβέστατη οικογένεια λιθουανικής καταγωγής, της οποίας περισσότερα από δέκα μέλη έλαβαν το μοναχικό σχήμα.

Σε ηλικία είκοσι ετών ο Ιωάννης εγκατέλειψε την ματαιότητα του κόσμου και μετέβη στην μονή Μπορόφσκ, ογδόντα πέντε περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Μόσχας, προς τον ηγούμενο όσιο Παφνούτιο. Απόαυτόν έλαβε το αγγελικό σχήμα μετονομασθείς Ιωσήφ. Στον ισάγγελο βίο είλκυσε τον κατά σάρκα πατέρα του, την μητέρα του και τον αδελφό του, ο οποίος αργότερα έγινε επίσκοπος Ροστώφ. Ο νεαρός Ιωσήφ, ζηλωτής και αυστηρός αγωνιστής, ζούσε με μεγάλη σκληραγωγία, συνεχή τήρησι του νου και προσευχή, υποτασσόμενος κατά πάντα στον όσιο διδάσκαλο του. Το διακόνημα του ήταν στο νοσοκομείο της μονής, όπου υπηρέτησε επί δεκαπέντε χρόνια και τον παράλυτο πατέρα του, ενώ παράλληλα εκτελούσε με κάθε συνέπεια και τον μοναχικό του κανόνα. Προτού κοιμηθή ο ηγούμενος Παφνούτιος (1477), όρισε ως διάδοχο του τον Ιωσήφ. Όταν ο όσιος ανέλαβε τα καθήκοντα του, θέλησε να εισαγάγει στη μονή αυστηρότερο τυπικό κοινοβιακής ζωής από το ήδη υπάρχον, αλλά οι μοναχοί αντέδρασαν. Αυτό έγινε αιτία, να επιχειρήση ένα μεγάλο προσκύνημα στα μοναστήρια της Ρωσίας, με σκοπό να μελετήση τα τυπικά τους.

Αν και έδειξε ιδιαίτερη προτίμηση στη μονή του οσίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης (Μπιελοζέρσκ), δεν έμεινε εκεί αλλά ούτε και επέστρεψε στο Μπορόφσκ. Ανεχώρησε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο Βολοκολάμσκ, όπου μέσα στο δάσος ίδρυσε μονή, την οποία αφιέρωσε στην Κοίμηση της Θεοτόκου (1479). Εκεί είχε την δυνατότητα να ρυθμίση την ζωή των μοναχών βάσει του αυστηρού τυπικού το οποίο ο ίδιος θεσμοθέτησε, επηρεασμένος από το τυπικό της μονής Στουδίου. Η ακριβής μοναχική ζωή στο νέο μοναστήρι είλκυσε πολλούς μαθητάς, οι οποίοι επιθυμούσαν να σηκώσουν τον σταυρό τους και να ακολουθήσουν τον Κύριο με καθημερινό θάνατο. Ο Ιωσήφ δεχόταν με απροσωπόληπτη πατρική στοργή πλούσιους και πτωχούς και παρέδιδε τις ίδιες αρχές κοινοβιακής ζωής τόσο στους ευγενείς που υπετάσσοντο στην καθοδήγησί του, όσο και στους υπηρέτες, που τους ακολουθούσαν. Η άσκησις, η ευτελής ενδυμασία, τα διακονήματα, τα πάντα ήσαν κοινά. Μολονότι όλοι ζούσαν με άκρα ακτημοσύνη και ολοκληρωτική αυταπάρνησι, τους ασθενείς και τους γέροντες τους μεταχειριζόταν με πολλή διάκριση. Δίδασκε στους μοναχούς να αφήνουν ακόμη και το διακόνημά τους, προκειμένου να προσφέρουν κάποια βοήθεια σε ηλικιωμένον ή ασθενή αδελφό τους, διότι, έλεγε, η θεία εντολή της αγάπης είναι υπεράνω κάθε ανθρώπινης εντολής.

Έζησε την δύσκολη εποχή, κατά την οποία η Ρωσία αναγεννιόταν μέσα από την τέφρα που άφησε ο ταταρικός ζυγός (1240-1480). Ο όσιος Ιωσήφ, πολύ φιλάνθρωπος και ελεήμων, με κάθε τροπο βοηθούσε τον πάμπτωχο λαο. Ξεχωρισε ένα τμήμα του κοιμητηρίου της μονής για την ταφή των ξένων και δίδασκε στους ευγενείς και στους ισχυρούς να είναι ελεήμονες προς τους υπηκόους του. Σε περίοδο μεγάλης πείνας εστέγασε και έθρεψε στην μονή του χίλια περίπου παιδιά.

Την ίδια εποχή ο νεαρός ηγεμών του Βολοκολάμσκ Ιωάννης ανεχώρησε απροετοίμαστος για την άλλη ζωή. Ο όσιος Ιωσήφ τον ανέστησε με την προσευχή του, τον εξομολόγησε, τον εκοινώνησε και ο ηγεμών εκοιμήθη πάλι, για να αναπαυθή αιωνίως.

Προς το τέλος του ιε΄ αιώνος ο όσιος, με την θεόπνευστη διδασκαλία και το παράδειγμα του ορθού ασκητικού φρονήματος που πρόσφερε η μονή του, εξαπέλυσε δριμύτατο αγώνα εναντίον της αιρέσεως των ιουδαϊζόντων, η οποία αναστάτωσε το Νόβγκοροντ. Με τον επίσκοπο της πόλεως άγιο Γεννάδιο (βλ. 4 Δεκ.) ο Ιωσήφ επέτυχε την καταδικη τους στις συνόδους που συνεκλήθησαν το 1490 και 1504.

Με την άνθησι του μοναχισμού, που παρατηρήθηκε στην Ρωσία κατά τον ιδ΄ και τον ιε΄ αιώνα, οι μονές συγκέντρωναν πολλή περιουσία προερχομένη από δωρεές πιστών και ηγεμονικές χορηγήσεις. Και καθώς τεράστιες εκτάσεις γης περιήρχοντο στην κυριότητά τους, το ζήτημα, αν τα μοναστήρια μπορούσαν να διαχειρίζωνται αυτές τις περιουσίες ως ιδιόκτητες, έλαβε ιδιαίτερη οξύτητα. Μήπως αυτό ήταν αντίθετο προς την ευαγγελική πτωχεία; Ο όσιος Ιωσήφ επενέβη στο θέμα υπερασπίζοντας το δικαίωμα των μονών να έχουν ακίνητη περιουσία, με το επιχείρημα ότι η προσωπική ακτημοσύνη του κοινοβιάτου μοναχού δεν επηρεάζεται από την κοινή περιουσία της μονής. Επί πλέον οι μονές έχουν έτσι την δυνατότητα να διακονήσουν την Εκκλησία και τους πτωχούς. Ο πλούτος στην περίπτωσι αυτή δεν είναι εγωιστική απόκτησις, αλλά αποβαίνει προς κοινόν όφελος της Εκκλησίας. Η άποψίς του, που επικυρώθηκε από τις συνόδους του 1503 και 1504, ουσιαστικά δεν εναντιωνόταν στην αντίθετη θέσι που υπερήσπιζε ο όσιος Νείλος της Σόρα (βλ. 7 Μαϊ.), κατά την οποία οι μοναχοί έπρεπε να ζουν με παντελή ακτημοσύνη και πτωχεία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο τάσεις του μοναχισμού, που πρέπει να συνυπάρχουν μέσα στην Εκκλησία.

Ο όσιος Ιωσήφ εκοιμήθη στις 9 Σεπτεμβρίου 1515 και ενεταφιάσθηκε στο καθολικό της μονής του.

http://vatopaidi.wordpress.com/