Αυτή που φορά φουστάνι από ρόδα التي تلبس فستان الورد

Σαν βλαστός τριαντάφυλλου
Επικαλέστηκα την ελευθερία μου
Που
Δεν
Μπόρεσε
Να
Μου
Κάνει
Κάτι.
Της χιονάτης
Τα μάτια είναι η ανύψωση και η πτώση του αγγέλου
Τα δικά της μάτια δεν τ' ατένισα, εξ αιτίας της ελπίδας, παρά σπάνια
Εξ αιτίας της ελπίδας μου να τ' ατενίσω αύριο
Τα μάτια της που ονειρεύονται την απελπισία μου.
...
Δυνατή με το φουστάνι από ρόδα
Του αέρα το πουκάμισο
Και το παλτό του λευκού ουρανού.
...
Μας ενώνει κάθε τι
Και δεν μας χωρίζει τίποτε εκτός απ’ την αγάπη.

Ούνσι Ελ Χαζ