Άιντε μωρέ τζουμέρκα μουΤζουμέρκα μου περήφανα
Τζουμέρκα μου περήφαναΒουνά μου ξακουσμένα
Άιντε μωρέ σαν τι κακόΣαν τι κακό να πάθατε
Σαν τι κακό να πάθατεΤι τάχα να θρηνείτε
Άιντε μωρέ τον κατσαντωΤον κατσαντώνη πιάσανε
Τον κατσαντώνη πιάσανεΣτα γιάννενα τον πήγαν
Άιντε κι εκεί τον εΚι εκεί τον εσκοτώσανε
Κι εκεί τον εσκοτώσανεΚαι κλαίμε τον χαμό του
1 σχόλιο:
... ήξεραν να κάνουν...
ακόμη και τον θρήνο τους...
χ α ρ ά...
χαρά βαθειά, λεβέντικη παληκαρίσια...
κσι ποιός εχθρός να το τολμούσε, μαζί τους
να αντιπαλέψει
χωρίς να φύγει γκρεμοτσακισμένος,
από τα ά π α ρ τ α
τα κορφοβούνια τους....
όπου φωλιάζανε παρέα με τούς αετούς
οι αετοί αυτοί
τής Ρωμηοσύνης...
και ας πληρώνανε τις αμαρτίες τις προγονικές
όταν οι άρχοντές τους,
οι ντυμένοι την πορφύρα και το μετάξι
στήνανε γέφυρες για να περάσει...
ο...ποντίφικας
(αυτός που γεφυρώνει τάχα δηλαδή, την γή με τα ουράνια)
έτοιμοι να υποτάξουν την αλήθεια που τους δοθηκε απλόχερα
στο τραγικό..."περίπου"...
όπως και τώρα στις ημέρες μας
τις αλλοπρόσαλλες και τις πολύχρωμες...
τις... τρικολοριασμένες...
που όλο τελειώνουνε
μα τελειωμό δεν έχουν...)
...
Δημοσίευση σχολίου