Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2022



Η μάννα του  Τσαρούχη εκοιμήθη  εκατό χρονών! Ο Τσαρούχης τότε ήταν γύρω στα ογδόντα.

Στη κηδεία της έκλαιγε απαρηγόρητος.
Φίλος τού λέει «μην κλαίς,
έζησε πολλά χρόνια».

Κι απαντά ο μέγιστος:
«Δεν κλαίω που έχασα τη μάνα μου,
αλλά κλαίω που έχασα
τον τελευταίο άνθρωπο που με έλεγε παιδί!»

22 σχόλια:

Α.Κ. είπε...

Συγγνώμη αλλά, μόνο σε μένα φαίνεται αυτή η δήλωση... κολοσσιαία εγωιστική;

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Κοίταξε ,εξαρτάτε πως το διαβάζεις ,εαν εισαι ποιητής είναι μια τρυφερή κουβεντα γιαυτο και το μοιραστήκαμε ..εαν είσαι ηθικολόγος σκανδαλίζεσαι ,εάν δεν χαμπαριαζεις το προσπερνάς .

Ανώνυμος είπε...

.. γιατί το δράμα δεν είναι ότι γερνάμε,
αλλά το ότι μένουμε πάντα νέοι.
Και για τον Τσαρούχη και για τον καθένα από μας, με τον θάνατο των γονιών μας, σε οποια ηλικία κι αν είμαστε, αυτό το παιδί μοιάζει να πεθαίνει μαζί τους..

Τριατατικός είπε...

Καταπληκτική απάντηση.
Εύστροφη και πλήρης.
Αποστομωτική.

Καλλιόπη είπε...

ΕἾΝΑΙ γλυκὸ ἀνθρώπινο καὶ ἀληθινό !

Ανώνυμος είπε...

Μου θυμίζει το αφεντικό μου όταν έγινε παππούς
Πώς αισθάνεστε κύριε Γιώργο που γίνατε παππούς??
Δεν με πειράζει αυτό με πειράζει που θα κοιμάμαι με γιαγιά!!!

Ανώνυμος είπε...

Και άν βλέπεις το αστείο του πράγματος θυμάσαι τον Ανδρέα και την Δήμητρα . Όταν ρώτησαν την πεθερά του Ανδρέα δηλαδή την μάννα της Δήμητρας , πότε θα γίνει ο γάμος , εκείνη απάντησε " όποτε θέλουν τα παιδιά " .

Ανώνυμος είπε...

Οι άνθρωποι στην τρίτη ηλικία γίνονται παιδιά και συναισθηματικά είναι παιδιά . Θέλουν αγάπη και εκδήλωση της αγάπης . Η επιβεβαίωση οτι είναι επιθυμητοί , αρεστοί , οτι δεν είναι βάρος στην οικογένεια , στους οικείους , σε αυτούς που τους περιποιούνται . Η αφή είναι η πρώτη και η τελευταία αίσθηση του ανθρώπου . Τί λέμε ? Νά κρατήσουμε το χέρι του ανθρώπου μας που φεύγει . Αυτό λειτουργεί καλύτερα απο οποιοδήποτε φάρμακο και ηρεμιστικό για νά μπορέσει ο άνθρωπός μας νά ησυχάσει και νά τον πάρει ο ύπνος . Είναι ευλογία που θα την θυμόμαστε μέ νοσταλγία , όταν περιποιηθούμε και σταθούμε δίπλα στους γονείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα . Πετάμε τους γονείς στις κλινικές μέ την συνείδηση ήσυχη , οτι πληρώνουμε αδρά . Κανένα φσρμακο δεν θεραπεύει την έλλειψη στοργής .

Η τρίτη ηλικία είναι απόλυτα σεβαστή . Το παιδί , όταν εγκαταληφθεί , είναι αξιαγάπητο και κάτι θα βρεθεί νά το στηρίξει , όπως η υιοθεσία . Τους ηλικιωμένους όλοι θέλουν νά τους πετάξουν . Ακούς και λένε : ο γέρος , η γρηά και αφού το λένε οι γονείς μαθαίνουν νά το λένε και τα εγγόνια ! Μέγιστη αμαρτία ! Σούρχεται νά τους δώσεις μιά ανάποδη στο στόμα .

Ο Θεός ας μας συγχωρήσει για ό,τι λάθη , για όσες ελλείψεις , για όση σκληρότητα δείξαμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα που έφυγαν .

Εννοείται οτι πρέπει νά υπάρχουν ευαγή ιδρύματα , για παιδιά , ηλικιωμένους , αστέγους . Αυτό είναι ένα δείγμα του πολιτισμού μας .

Ανώνυμος είπε...

Καλά ! Ασ' το ! Θέλει πολλή κουβέντα . Ή έχεις λεφτά , αλλά πολλά λεφτά και κοιμάσαι μέ νηά .

Ανώνυμος είπε...

😂

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχει σημασία η ηλικία.
Μπροστά στην αιωνιότητα είμαστε ΠΑΝΤΟΤΕ παιδιά του Θεού.
Ο Τσαρούχης μάλλον ξέχασε ότι εκτός από τη μητέρα του και ο Θεός μας έχει παιδιά Του.

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

...ἀλοίμονο,
τά γεροντάκια αὐτά
εἶναι οἱ ἴδιοι ἀνθρωποι
ποὺ νέοι, ἔλεγαν...

θἄχω τὸν μισθό μου ...θἄχω την συνταξή μου...καὶ δὲν θἄχω ἀνάγκη κανέναν...

...θυμᾶστε...;

...

αὐτό βέβαια δεν εἶναι δικαιολογία,
γιὰ νὰ πεταχτοῦν στὰ ἀζήτητα...

...

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

ὁ Τσρούχης πέρασε τὰ τέλη τῆς ζωῆς του

ἐν μετανοία,

καὶ τὶς σαρακοστές
ανηφόριζε στὸν Ἄθωνα

ἐκεῖ
ποὺ με τον δάσκαλό του
τὸν Κόντογλου,
κάποτε
-στή νεότητά του-
γνώρισε το γνήσιο
ἀγριόμελο...

ἦταν τότε, στὴν ἀρχή,
πρίν τον γοητεύσουν τὰ φανταχτερά αχαρωτά τοῦ κόσμου...

...

ἔχει μιλήσει γιά ὅλʹ αυτά

μάλιστα, κυκλοφοροῦν και βιντεάκια στό διαδίκτυο
μέ τόν Τσαρούχη γέροντα πλέον
να μιλᾶ γιά ὅλα τοῦτα...

...

Α.Κ. είπε...

Καταφεύγετε σε χαρακτηρισμό ενός σχολιαστή (ηθικολόγος) που δεν γνωρίζετε αντί να πείτε τη γνώμη σας. Είναι συνηθισμένη η έλλειψη ευγένειας στο διαδίκτυο αλλά δεν το περίμενα εδώ. Στην ουσία, κοιμήθηκε η μητέρα και το μόνο που φαίνεται να τον νοιάζει είναι ο αντίκτυπος στο Εγώ του. Αντί έννοια για τον άλλο που βρίσκεται στην επί του φοβερού βήματος θέση, σκέψη μόνο για τον εαυτό μας. Και ο Τριατατικος εκστασιαζεται που με...αποστομωσατε με την ευστροφία σας. Α, και αυτά σε ορθόδοξο ιστολόγιο. Καλή μετάνοια σε όλους μας.

Ανώνυμος είπε...

Τέτοιος είναι στην πιό ελαφριά εκδοχή . Μήν δίνεις σημασία . Κοίτα μόνο νά περνάς καλά . Και έχει πολλά ο μπαξές για νά περνάς καλά .

Και πάλιν ο Τριατατικός είναι απο τους πιό συνετούς που κυκλοφορούν στο κουρμπέτι .

Μόνο έξυπνος είναι ο τρλογιάννης ? Πεταλώνει τον ψύλλο ! Είτε έχει δίκιο είτε έχει άδικο . Σε κάποια έχει άδικο . Πολλοί μήν ακούσουν για ηθική , ηθικολογία , μακρυά φουστάνια . Δεν λέω οτι είναι ανήθικοι . Πού ξέρεις ? Μπορεί τα " παιδιά " νά έφαγαν καμμιά χυλόπιτα απο θεούσα στα νειάτα
τους και τους έμεινε τραύμα . Πήγαινε αλλού νά δείς τί γίνεται .

Απο το άλλο μέρος υπάρχουν και τα ιστολόγια που σε πνίγουν μέ την " ηθικολογία " Μήν πείς , μήν πείς , μήν πείς κάτι που παραβιάζει τον ηθικό κώδικα !
Ευτυχώς που η πίστη είναι για όλα τα γούστα και δέν έχει προδιαγραφές .

Ανώνυμος είπε...

Μή μνησθείς αμαρτίας νεότητος ......

Ανώνυμος είπε...

Α. Κ.,
Κατ' αρχήν, ο Τρελλογιάννης δεν προέβη σε κανένα χαρακτηρισμό, αφού γράφει σε λόγο υποθετικό, δίνοντάς σου την ευκαιρία να επιλέξεις σε ποιον τύπο αναγνώστη εμπίπτεις, χωρίς πάλι να σημαίνει απαραίτητα πως σε χαρακτηρίζει και καποιος από αυτούς. Έπειτα, πάλι, ήδη με το σχόλιο του είναι προφανές πως λέει τη γνώμη του και δεν έχει κάτι άλλο να πει.
Από την άλλη, νομίζω, πως ο Τσαρούχης κλαίει απαρηγόρητος, κι ας είναι ογδοντάρης, γιατί περισσότερο από την απουσία της ίδιας της ύπαρξής της μάνας,τον πονά η απουσία της αγάπης της. Κι αυτός, μπορεί να αγαπιέται αληθινά, να βιώνει τη ζεστασιά και την τρυφερότητα και την αθωότητα ενός παιδιού, μονάχα όσο υπάρχει αυτό το υπέροχο δέσιμο και μονάχα όσο στα μάτια κάποιου παραμένει παιδί.
..και αγαπημένο παιδί, όσα λάθη κι αν έχει κανει, όσα ελαττώματα κι αν έχει, είναι πάντα το παιδί.. της μαμάς του. Ακόμα και στα ογδόντα!

Α.Κ. είπε...

Αποσύρω τα σχόλιά μου και την επιθετικότητά μου προς τον οικοδεσπότη. Κακώς σχολίασα και κακώς επανήλθα. Τη συγχώρεσή σας ζητώ γιατί, πρώτα ο Θεός, θα κοινωνήσω αύριο. Συγνώμη.

Ανώνυμος είπε...

Εσύ, Α. Κ., είσαι όμορφη ψυχούλα.

Α.Κ. είπε...

Αμαρτωλός ξερόλας είμαι. Μιλάω πριν σκεφτώ. Παλεύω να το διορθώσω αλλά η ανωνυμία του διαδικτύου είναι πειρασμός.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να ελπίζω, γιατί αυτό με συμφέρει εμένα προσωπικά όταν γράφω τα δικά μου σχόλια, πως ένας ανώνυμος ξερόλας, είναι λιγότερο αμαρτωλός από έναν επώνυμο.
.. εγώ να δεις πάλη που κάνω..

Μια ξερόλα του διαδικτύου και.. αλίμονο και της πραγματικότητας.

Ανώνυμος είπε...

Η Θεία Κοινωνία είναι γιατρειά σώματος και ψυχής. Αυτό μου έλεγε πάντα ο πατέρας μου. Τώρα δε μου το λέει. Δεν μπορεί πια. Κι όταν τον χάσω ίσως τότε πάψω και γω να είμαι μωρό παιδί. Ίσως..