Εκτιμώ τους ενθουσιώδεις, αυτούς που μέχρι τέλους θαυμάζουν, προσδοκούν και εκπλήσσονται σαν τα παιδιά που καμαρώνει χαμογελώντας ο Χριστός. Εκείνους που εύκολα γελούν και βρίσκουν το αστείο και το καλό και στα χειρότερα. Που χαζεύουν γύρω τον κόσμο και την τρέλα του κόσμου διαρκώς διαβάτες. Που δεν έχουν ώρα να ασχολούνται άλλο με το εγώ τους αφού το εγώ τους τούς βαρέθηκε και τους αποφεύγει.
Μακριά οι γκρινιάρηδες, οι παραπονεμένοι, οι συστηματικά αδικημένοι, οι κλαψιάρηδες, οι τελειωμένοι που δεν τελειώνουν όμως ποτέ.
Η ζωή, κι αυτός που είναι Ζωή, τον εννοεί τον χαιρετισμό που συνήθιζε: Να χαίρεστε!
Ο παράδεισος προορίζεται για όσους τον έχουν καλλιεργήσει στην ψυχή τους απ' αυτη τη ζωή, εδώ!
2 σχόλια:
Αυτό με τους γκρινιάρηδες...
πόνεσε λίγο...
κι ευτυχώς το άλλο με τους...
κλαψιάρηδες...ούτε που το πήρε... το μάτι μου...!
Μου αρέσει πολύ το κείμενο και ο Snoopy.
Δημοσίευση σχολίου