Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

Κόκκινο Ποτάμι




Πριν σε βρω σε έχασα 
Μια στιγμή δεν ξέχασα 
Το ποτάμι μάτωσε 
Η αγάπη δάκρυσε

 Η ζωή μας όλη ένας ποταμός 
Αλλιώτικος Θεός που μας χωρίζει 
Μία όχθη εδώ στην άλλη το θεριό
 Σαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει

 Η φωνή μου όλη έγινε κραυγή
 Το αίμα στην πληγή στο νου αφρίζει 
Μία όχθη εδώ στην άλλη το θεριό 
Σαν δάκρυ στο καιρό που με ορίζει

 Πριν σε βρω σε έχασα 
Μια στιγμή δεν ξέχασα 
Το ποτάμι μάτωσε 
Η αγάπη δάκρυσε

 Μη μου λες γιατί 
Γίνε ουρανός και γη 
Μες τη σκοτεινιά 
Φώτισε μου τα κελιά

 Σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώ
 Που να ‘βρω ουρανό και που πατρίδα 
Μέσα στη βροχή σαν το τρελό σκαρί 
 Που σκίζει το νερό χωρίς ελπίδα

 Νιώσε τη στιγμή πριν έρθει η αυγή 
Με μίσος και οργή σαν καταιγίδα 
Σαν το ναυαγό αφού δεν είσαι εδώ 
Που να ‘βρω ουρανό και που πατρίδα

 Μη μου λες γιατί 
Γίνε ουρανός και γη 
Μες τη σκοτεινιά
 Φώτισε μου τα κελιά

 Πριν σε βρω σε έχασα 
Μια στιγμή δεν ξέχασα 
Το ποτάμι μάτωσε 
Η αγάπη δάκρυσε

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αμάν αδελφέ με τούτα τα σεντόνια...
Θεολογική ημερίδα γίνηκε το blog...
Έτσι να ακούσουμε κάνα τραγούδι
να χαλαρώσουμε...

Ανώνυμος είπε...

ΠΙΣΤΕΥΩ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.....

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

Περί ορέξεως !
Εμείς πάλι το πιστεύουμε και το αγαπάμε…

Ανώνυμος είπε...

Ποιείν αγάπην !