Παραμύθια…

Όταν θέλουμε να πούμε για κάτι πως είναι ωραίο, λέμε πως είναι σαν παραμύθι. Έτσι ομολογούμε πως οι καρδιές μας είναι φτιαγμένες τέτοιες από τον Δημιουργό τους , ώστε να χαίρονται με τα παραμύθια και με ότι από τον αντικειμενικό κόσμο μοιάζει με παραμύθι. Αυτό σημαίνει πως ο κόσμος που ταιριάζει στις καρδιές μας είναι ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από αυτόν, που έφτιαξε ο πολιτισμός μας και προσπαθούμε να ζήσουμε.
Λέω ότι “προσπαθούμε” να τον ζήσουμε, γιατί αυτό που ζούμε δεν είναι ζωή.
Δεν είναι ζωή, γιατί δεν έχει χαρά, γαλήνη, απλότητα, πίστη ότι Αυτός, που μας έπλασε κι εδημιούργησε τον κόσμο, τον συνέχει πάντα και τον συντηρεί και καλλιεργεί τις αρετές στις καρδιές μας και οδηγεί τον κόσμο όλο στην μεταμόρφωση του, μια μεταμόρφωση σαν παραμύθι.
Γι’ αυτό τα παραμύθια είναι πιο αληθινά από τον αντικειμενικό κόσμο. Ο αντικειμενικός κόσμος “πυρί κατακαήσεται” αργά ή γρήγορα. Και η καινή κτίση που θα έρθει με την ανακαίνιση του κόσμου, θα είναι ένα ωραιότατο παραμύθι…


Κώστας Γανωτής, “Ο βοσκός Νικάνορας και το Ρωμαίϊκο”

π. Ιωάννης Χιλανδαρινός

Υπεραιωνόβιος ο π. Ιωάννης ο Χιλιανδαρινός μονάζει στο σερβικό μοναστήρι του Αγίου Όρους από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 10 Μαΐου 2007 συμπλήρωσε έναν αιώνα και συνεχίζει.

Είχε μεταναστεύσει στην Αγγλία και μετά τον θάνατο της γυναίκας του ήρθε στο Χιλιανδάρι, και από τότε δεν ξανάφυγε.

Αν και μεγάλος πατριώτης δεν επισκέφθηκε ποτέ τη Σερβία γιατί, όπως λέει, δεν είναι αυτό που ήξερε, δεν θα του θυμίσει τα παιδικά του χρόνια και πολύ θα θρηνήσει.

Λάτρης της σερβικής ποίησης, είναι και ο ίδιος ποιητής. Έχει γράψει πολλά βιβλία.

Η ημέρα του είναι γεμάτη προσευχή και υπακοή.

Το διακόνημά του όλα τα χρόνια ήταν κηπουρός. Όλοι θα τον θυμούνται με τα τσουβάλια στα γόνατά του να σέρνεται φροντίζοντας τους κήπους του μοναστηριού.



πηγή

Η «μεταμόρφωση»

Ένας σκύλος κι ένας άνθρωπος ένωσαν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν στο επόμενο βίντεο μία παράξενη αλλά ταυτόχρονα διασκεδαστική εκδοχή τους!

Ανοιχτή επιστολή στον κύριο Martin Schulz, ηγέτη των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο

Κύριε Martin Schulz,
διαβάζοντας ότι παροτρύνετε τους σοσιαλιστές της Κύπρου, με παραινέσεις ταύτισης με την πολιτική των ΗΠΑ, αναρωτήθηκα αν συμπεριφερθήκατε ως σοσιαλιστής ή εκπρόσωπος-υπάλληλος των αμερικανών.
Αλήθεια κύριε Schulz, ως σοσιαλιστής δεν θα έπρεπε να υπερασπίζεστε τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκιο, την αλήθεια;
Δεν γνωρίζετε ότι στην Δημοκρατία της Κύπρου, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Δεν γνωρίζετε ότι σε μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχουν στρατεύματα κατοχής;
Δεν γνωρίζετε ότι το 40% του εδάφους της Κύπρου είναι κατεχόμενο από το στρατιωτικό τουρκικό καθεστώς, μετά από μια εισβολή (1974), που έγινε με την πλήρη συμπαράσταση των ΗΠΑ;
Δεν γνωρίζετε ότι υπάρχουν 2.000 αγνοούμενοι, πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν από τις προγονικές τους εστίες;
Μάλλον συμπεριφέρεστε με την ίδια φιλική στάση που έχετε προς το ναζιστικό ισραηλινό καθεστώς. Κι εκεί δεν γνωρίζετε για το Ολοκαύτωμα του Παλαιστινιακού λαού, τον απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας, την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη χρήση λευκού φωσφόρου για να ολοκληρωθεί η εθνοκάθαρση ενός λαού…
Κύριε Martin Schulz,
οι σοσιαλιστές της Ευρώπης, αλλά κι όλου του πλανήτη, νιώθουν ντροπή για τη στάση σας!
Από πού αντλείτε θράσος να συμπεριφέρεστε ως γκαουλάιτερ των ΗΠΑ;

e-mail: europabuero.schulz@spd.de

Facebook Martin-Schulz: http://www.facebook.com/people/Martin-Schulz/1472183951




πηγή

Σχέση..

Διακριτική όπως πρέπει...

Ανάπαυση και βάλσαμο ψυχής η βυζαντινή μουσική
σπρώχνει τα δάκρυα στα μάτια, χωρίς όμως να ξεπηδήσουν,
μην κυλήσουν και χαθεί το μεγαλείο από την αλαζονεία του συναισθήματος!
Σεμνή και μεγαλοπρεπής, διακριτική όπως πρέπει,
θυμίζει την πρωϊνή ομίχλη, που κι αυτή χορεύει πάνω στην σιωπή!
Όπως χορεύει στην σιωπή κι η αγιογραφία στα ερημοκλήσια
τα πέτρινα, τα ταπεινά και αγιασμένα,
και ιστορεί αιώνια τα πάθη τα φρικτά κι αγαπημένα!
Άκου, άνθρωπε, τον σιγοτραγουδιστό αμανέ, έρχεται κι αυτός από μακριά
Δές την «ανωνύμου χειρός» αγιογραφία, και άνθρωπε θα καταλάβεις
από πού έρχεσαι και που πηγαίνεις!


Iωάννης Μαθητής

πηγή

No man's land

BuenaVentura
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στη Θεσσαλονίκη

Το φως σου και το φως...

Το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.


(Σωκράτης Μάλαμας)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΒΡΑΒΕΙΟ

Στρατιώτες φυγαδεύουν μια αιμόφυρτη, ηλικιωμένη γυναίκα από τον χώρο όπου λίγα δευτερόλεπτα πριν είχε σημειωθεί επίθεση αυτοκτονίας. Η φωτογραφία που τράβηξε οΑνταμ Φέργκιουσονστην Καμπούλ, στις 15 Δεκεμβρίου του 2009, πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία «Spot Νews Singles», στον ετήσιο διαγωνισμό «World Ρress Ρhoto Contest», τον πιο σημαντικό θεσμό στον τομέα του φωτορεπορτάζ

Δελτίο Τύπου των Ιμβριακών Σωματείων για τις αποκαλύψεις της εφημερίδας Taraf περί στιχομυθίας στρατιωτικών όπου ομολογούν την εθνοκάθαρση της Ίμβρου

Η τουρκική εφημερίδα «Taraf», στο πλαίσιο των αποκαλύψεων για το σχέδιο πραξικοπήματος του τουρκικού στρατού σε βάρος της κυβέρνησης Ερντογάν, αναφέρεται στη σημερινή της έκδοση (25/1/2010), σε στιχομυθία μεταξύ ανώτατων αξιωματικών, που επιβεβαιώνει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο όσο και συγκλονιστικό τρόπο ότι η εκδίωξη του Ελληνισμού της Ίμβρου τη δεκαετία του 1960 ήταν αποτέλεσμα συστηματικού σχεδίου. ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥΗ τουρκική εφημερίδα «Taraf», στο πλαίσιο των αποκαλύψεων για το σχέδιο πραξικοπήματος του τουρκικού στρατού σε βάρος της κυβέρνησης Ερντογάν, αναφέρεται στη σημερινή της έκδοση (25/1/2010), σε στιχομυθία μεταξύ ανώτατων αξιωματικών, που επιβεβαιώνει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο όσο και συγκλονιστικό τρόπο ότι η εκδίωξη του Ελληνισμού της Ίμβρου τη δεκαετία του 1960 ήταν αποτέλεσμα συστηματικού σχεδίου (βλ.http://www.taraf.com.tr/haber/46700.htm).



Υπενθυμίζουμε ότι, στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού, μεταξύ άλλων:
1. Λειτούργησαν ανοικτές αγροτικές φυλακές με βαρυποινίτες που κυκλοφορούσαν ελεύθεροι στο νησί και βιαιοπραγούσαν σε βάρος των Ιμβρίων
2. Από το 1970 μέχρι το 1990, διαπράχθηκαν επτά (7) άγριες δολοφονίες Ιμβρίων χωρίς ποτέ να συλληφθούν οι δράστες
3. Δημεύτηκε ή απαλλοτριώθηκε σε εξευτελιστικές τιμές το σύνολο σχεδόν της καλλιεργήσιμης γης του νησιού
4. Απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στους 700 Έλληνες μαθητές της Ίμβρου και δημεύθηκαν όλα τα σχολικά κτίρια
5. Καταστράφηκαν δεκάδες ναοί και εξωκλήσια και δημεύθηκαν 2 εκκλησιαστικά ιδρύματα
6. Ένα ολόκληρο χωριό (Κάστρο) εκκενώθηκε βίαια από τον ελληνικό πληθυσμό το 1974
7. Η Ίμβρος εποικίσθηκε με πάνω από 9.000 εποίκους με στόχο την δημογραφική αλλοίωση του νησιού
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν ο πλήρης σχεδόν αφελληνισμός της Ίμβρου, αφού, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980, από τις 7.000 του αμιγούς ελληνικού πληθυσμού απέμειναν μόλις μερικές εκατοντάδες.
Σε πείσμα όλων αυτών, οι Ίμβριοι της Ελλάδας και του εξωτερικού συνεχίζουν χρόνια τώρα να επιστρέφουν στην πατρίδα τους, να επισκευάζουν τα ρημαγμένα χωριά τους και να οικοδομούν γέφυρες φιλίας με τη σύγχρονη τουρκική κοινωνία των πολιτών.
Ενόψει των πρόσφατων αποκαλύψεων, σε αλληλεγγύη με όλους τους σκεπτόμενους και δημοκράτες πολίτες της Ελλάδας και της Τουρκίας, εκφράζουμε την αποδοκιμασία και τον αποτροπιασμό μας για τις συνεχείς απόπειρες του βαθέος κράτους της Τουρκίας εναντίον της δημοκρατίας και των πολιτών της χώρας και την πίστη μας για την τελική επικράτηση της δημοκρατίας.
Ταυτόχρονα καταγγέλλουμε την εγκληματική συμπεριφορά του παρελθόντος που συντελέστηκε από το τουρκικό κράτος και παρακράτος σε βάρος των ελληνικών κοινοτήτων της Ίμβρου και της Τενέδου. Διακηρύσσουμε ότι η επιστροφή στην πατρίδα μας με όρους ισοτιμίας και σεβασμού της μειονότητάς μας αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας. Και καλούμε τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας να σταθούν στο πλευρό μας.
Ζητούμε από τις τουρκικές αρχές:
1. Να εντοπίσουν τους ενόχους αυτής της συστηματικής εθνοκάθαρσης που συντελέστηκε εν καιρώ ειρήνης, σύμφωνα με τις ρητές διατάξεις του τουρκικού ποινικού κώδικα
2. Να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την αποκατάσταση των αδικιών που υπέστησαν οι Ίμβριοι και εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα (απόδοση των απαλλοτριωμένων, επιστροφή των σχολικών κτιρίων, άμεση απόδοση των ακινήτων που δημεύθηκαν μέσω της καταγραφής του κτηματολογίου, αποκατάσταση των κατεστραμμένων πολιτιστικών και φυσικών μνημείων)
3. Ως στοιχειώδη έμπρακτη ανόρθωση της εγκληματικής αυτής συμπεριφοράς, να λάβουν άμεσα και συγκεκριμένα μέτρα που θα εξασφαλίζουν την επανεγκατάσταση και επανένταξη των Ιμβρίων στην πατρίδα τους (άμεση αναγνώριση των κληρονομικών δικαιωμάτων, απόδοση της τουρκικής υπηκοότητας με συνοπτικές διαδικασίες, άρση της απαγόρευσης διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, δέσμευση ευρωπαϊκών κονδυλίων για την ανάπτυξη υποδομών, ακτοπλοϊκή σύνδεση με Τένεδο και Ελλάδα)
4. Να υλοποιήσουν άμεσα τις προτάσεις που περιέχονται στο Ψήφισμα 1625/2008 του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη διατήρηση του πολιτιστικού χαρακτήρα της Ίμβρου και της Τενέδου (http://assembly.coe.int/main.asp?Link=/documents/adoptedtext/ta08/eres1625.htm)

Ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν και, επιτέλους, να απαιτήσει και να εξασφαλίσει τον έμπρακτο και αποτελεσματικό σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κωνσταντινούπολης.

Πληροφορίες:ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΜΒΡΙΩΝ (ΑΘΗΝΩΝ) ΙΜΒΡΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣΕλ. Βενιζέλου 80 Δημητσάνας 47171 22 Νέα Σμύρνη 544 54 ΘεσσαλονίκηΤηλ.: 210 9347957 Τηλ. 2310 989654Φαξ: 210 9345096 Φαξ: 2310 936180E-mail: info@imvrosisland.org, Ε-mail: imvros27@otenet.grΠρόεδρος: Πάρις Ασανάκης, Πρόεδρος: Παύλος ΣταματίδηςΕ-mail: p.asanakis@dspeir.gr E-mail: pstamatidis@yahoo.gr

Η Πόλη που αγάπησα

«Τα είδα όλα στα Σεπτεμβριανά. Ντροπή, μεγάλη ντροπή»
Ο Αρά Γκιουλέρ, ένας από τους μεγαλύτερους φωτορεπόρτερ του κόσμου, κατέγραψε την ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα με τη Λάικά του
Κυκλοφορεί το λεύκωμά του για την Πόλη των αντιθέσεων και τους ανθρώπους της



Το Πέραν, ο Γαλατάς, ο Κεράτιος. Κυρίως όμως η καθημερινή ζωή σε μια Κωνσταντινούπολη όπως δεν την έχουμε ξαναδεί, με το βλέμμα του διάσημου Τούρκου φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ, παρουσιάζει το λεύκωμα «Στην Πόλη» με κείμενο (στα ελληνικά) του νομπελίστα συγγραφέα Ορχάν Παμούκ. Φωτογραφίες που θα δούμε τον Μάιο και στο Μουσείο Μπενάκη
Ο Ορχάν Παμούκ μπορεί και να οφείλει, ώς έναν βαθμό, το Νόμπελ Λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε στον φωτογράφο Αρά Γκιουλέρ. Γιατί το Νόμπελ συνέπεσε με την έκδοση του βιβλίου του «Ιστανμπούλ». Και το βιβλίο αυτό δεν θα μπορούσε να έχει γραφεί, αν ο Παμούκ δεν είχε σκύψει και κοπιάσει πάνω από τα αρχεία του μεγάλου καλλιτέχνη. «Αυτή η κινητικότητα, αυτός ο πλούτος που αισθάνθηκα όταν εργαζόμουν στο αρχείο του Αρά Γκιουλέρ, αυτή η ατμόσφαιρα που μου φαινόταν τόσο κοντινή, λες και ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου, και κάποτε τόσο αλλόκοτη, αυτή η πολύ ξεχωριστή υφή, όλες αυτές οι εικόνες που συνδυάζουν τη δυναμικότητα της πόλης με τη μελαγχολία της είναι και οι δικές μου αναμνήσεις», γράφει στο κείμενο που συνοδεύει την πολυτελή έκδοση «Αρά Γκιουλέρ. Στην Πόλη» που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες- όχι όμως και στην Τουρκία.

Κάπου 150 ασπρόμαυρες φωτογραφίες με εικόνες από το Γαλατάσαραϊ, το Εμίνονου, το Μπέιογλου (Πέραν), το Ουσκούνταρ (Σκούταρι), το Κούμκαπι (Κοντοσκάλι), το Καράκιοϊ. Άνθρωποι που βγαίνουν από τρένα, που πηδούν σε βάρκες, μια μεγάλη γυναίκα στην αποβάθρα που δίνει ένα γράμμα σε ναυτικό που βγάζει το χέρι του μέσα από φινιστρίνι για να το πάρει, ρούχα απλωμένα στον δρόμο, μπροστά από ξύλινα οθωμανικά σπίτια, άνθρωποι του μόχθου με τη ζωή χαραγμένη στο πρόσωπο, τέσσερις δεκαετίες φωτογραφίες- από το 1940 μέχρι το 1980- κυρίως όμως των δεκαετιών του ΄50 και του ΄60, από μια Κωνσταντινούπολη που μένει μετέωρη ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, ανάμεσα στην παράδοση και τον μοντέρνο κόσμο, μια Κωνσταντινούπολη που, σε μεγάλο βαθμό, δεν υπάρχει πια. «Είμαι δημοσιογράφος, όχι φωτογράφος», συνηθίζει να λέει σεμνά ο Αρά, αλλά οι εικόνες τον διαψεύδουν. Είναι και δημοσιογράφος, είναι όμως πρώτα απ΄ όλα ένας μεγάλος καλλιτέχνης.

«Οι φωτογραφίες του Αρά Γκιουλέρ είναι εξαιρετικά ποιητικά τεκμήρια που δείχνουν ότι οι άνθρωποι και το τοπίο, η δύναμη του παρελθόντος και το απρόοπτο της καθημερινότητας είναι κομμάτια του ίδιου ασπρόμαυρου ιστού και της ίδιας πολύπλοκης ενότητας», λέει ο Ορχάν Παμούκ. Ποιος να τον διαψεύσει;

«Είμαι οπτικός ιστορικός, στην πραγματικότητα εμείς οι φωτορεπόρτερ είμαστε οι πιο σημαντικοί ιστορικοί», μου λέει ο Αρά Γκιουλέρ, ζωντανός θρύλος για την Πόλη. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους φωτορεπόρτερ του κόσμου και κατέγραψε την ιστορία του τελευταίου μισού αιώνα με τη Λάικά του.

Τον συνάντησα στο «Καφέ Αρά», την καφετέρια που διατηρεί στο κέντρο της Ιστικλάλ. Στα 82 του τώρα, αρχειοθετεί φωτογραφίες του για να τις παραδώσει στις επόμενες γενιές. «Είχα πάει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δεκαετία του ΄50», μου λέει. Η τελευταία φορά ήταν πριν από έξι χρόνια στην Καβάλα, όταν Έλληνες φωτογράφοι επισκέφθηκαν την Τουρκία και Τούρκοι επισκέφθηκαν, αντίστοιχα, την Ελλάδα.

Ύστερα από μισό αιώνα δουλειά απολαμβάνει τώρα τα αποτελέσματά της. «Αυτήν τη στιγμή είναι σε εξέλιξη τρεις εκθέσεις μου. Στη Νυρεμβέργη, στο Αμβούργο και στη Λισαβώνα. Στη Λισαβώνα με κάλεσαν να πάω, αλλά δεν πάω. Πουθενά πλέον δεν πηγαίνω. Ακόμη κι αν με καλέσουν να πάω στην Αμερική να με κάνουν πρόεδρο, δεν πάω», μου λέει γελώντας.

Οι ιστορίες του είναι ατέλειωτες. Άρχισε φωτογραφίζοντας την Πόλη και τους ανθρώπους της. «Εγώ φωτογραφίζω μόνο ανθρώπους, ποτέ τοπία», μου εξηγεί. Φωτογράφισε τον Ναζίμ Χικμέτ μόλις αποφυλακίστηκε, αλλά λίγο αργότερα αναγκάστηκε να κάψει τις φωτογραφίες φοβούμενος μήπως τις ανακαλύψουν οι αρχές. Με τη Λάικά του κατέγραψε και τα γεγονότα της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου του 1955 όταν είχαν κάψει τα σπίτια και τα μαγαζιά των Ρωμιών. «Τα είδα όλα εκείνη τη μέρα. Ντροπή, μεγάλη ντροπή», μου λέει. Θυμάται το πιάνο που ετοιμάζονταν να ρίξουν από τον πρώτο όροφο. «Περιμένετε να ρυθμίσω τη μηχανή», τους είπε και μόλις ήταν έτοιμος τους έδωσε το σύνθημα. Τράβηξε τη φωτογραφία όταν το πιάνο ήταν στον αέρα. Φωτογράφισε ανθρώπους να αφήνουν τα δικά τους ρούχα στα μαγαζιά και να φεύγουν φορώντας καινούργια. Είδε κάποιον να φεύγει φορώντας έξι παλτά, το ένα πάνω στο άλλο. «Ήταν όλα δουλειά του Μεντερές», λέει ο Αρά Γκιουλέρ.
Η Στοά Χατζόπουλου ή Ρassage Ηazzopulo όπου φωτογράφισε τους άνδρες ο Αρά Γκιουλέρ το 1958 ενώνει τη Λεωφόρο Ιστικλάλ (του Πέραν) με την οδό Μεσρουτιγιέτ (την παλιά Οδό Μνηματακίων)- ενώ υπάρχει πέρασμα και προς τον ναό των Εισοδίων της Παναγίας. Εγκαινιάστηκε το 1871 και φιλοξενούσε ελληνικά εμπορικά καταστήματα ψιλικών, ειδών ραπτικής κ.λπ. Εκεί λειτουργεί ακόμη το εστιατόριο «Ηazzopulo»
Από τον Ωνάση και την Κάλλας στον Πικάσο

Το 1958 ο Αρά Γκιουλέρ έγινε ο πρώτος ανταποκριτής του αμερικανικού Τime Life στην Εγγύς Ανατολή. Ήταν παρών στα μεγαλύτερα πολιτιστικά και πολιτικά γεγονότα. «Φωτογράφισα τη Μελίνα Μερκούρη όταν ήρθε στην Πόλη για τα γυρίσματα του "Τop Κapi". Ήμουν στην παραγωγή της ταινίας και έκανα όλες τις εξωτερικές φωτογραφίσεις», λέει. «Ζήτησαν ειδικά εσάς γι΄ αυτήν την ταινία;», τον ρώτησα με θαυμασμό. «Τι νομίζεις; Ήμουνα πολύ γνωστός. Όλοι με ήξεραν!», μου απάντησε αμέσως, λέγοντάς μου ότι και ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν φίλος του. Θυμάται τη δεκαετία του ΄50 όταν ο Ωνάσης είχε έρθει στην Πόλη με το σκάφος του και τον κυνηγούσε για φωτογράφηση. Κατάφερε να τραβήξει τη φωτογραφία της Μαρίας Κάλλας την ώρα που έβαζε το κραγιόν της στο σκάφος και τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ με γυρισμένη την πλάτη. Τότε τον είδε ο Ωνάσης και του φώναξε από μακριά. «Έλα το βράδυ, θα είναι εδώ και ο Αντνάν Μεντερές». Το βράδυ τον περίμεναν πραγματικά όπως του υποσχέθηκε ο Ωνάσης. Έτσι τον γνώρισε.

Ακόμη και τον Τσάρλιν Τσάπλιν είχε κυνηγήσει. Περίμενε έξω από το σπίτι του στην Ελβετία μέρες πολλές μέσα στο κρύο και το χιόνι. Τελικά, η σύζυγος του Τσάπλιν τον κάλεσε στο σπίτι για τσάι και του εξήγησε πως ο μεγάλος σταρ του σινεμά δεν θέλει πια να βγάλει φωτογραφία για να μην τον θυμάται κανείς παράλυτο. Μετά τον Τσάπλιν, κυνήγησε τον Πικάσο. Φωτογράφισε την καθημερινότητα του μεγάλου ζωγράφου μέσα σε τέσσερις μέρες, το 1971. «Παντού πίνακες πεταμένοι», θυμάται ο Αρά Γκιουλέρ. Σαν να ήταν ασήμαντοι. Ζήτησε να τον φωτογραφίσει εκεί όπου ζωγραφίζει. Τότε ο Πικάσο τον οδήγησε σε ένα δωμάτιο μισοσκότεινο και από ΄κεί σε ένα πιο σκοτεινό. Εκεί ζωγράφιζε, στο σκοτάδι. Περνούσε μέσα από το δικό του φίλτρο αυτά που έβλεπε έξω και απομονωνόταν για να τα ζωγραφίσει. Την τελευταία μέρα ο Πικάσο άρχισε να ζωγραφίζει σε ένα λευκό χαρτί και τον ίδιο τον Αρά Γκιουλέρ. «Δεν το πίστευα ότι με ζωγράφιζε ο μεγαλύτερος ζωγράφος του κόσμου», λέει ο Γκιουλέρ. Τον γνώρισε από πολύ κοντά. Τον φώναζε «Τούρκο Τούρκο». Θυμάται ακόμη ότι ο Πικάσο προτιμούσε να κάνει τις μικρές πληρωμές του με επιταγές, επειδή ήξερε ότι οι περισσότεροι δεν τις εξαργύρω- ναν μόνο και μόνο για να έχουν την υπογραφή του μεγάλου ζωγρά- φου!

πηγη:νέα

Video από τον εορτασμό της Χιλιετηρίδος (1963) του Αγίου Όρους

MILLENNIUM CELEBRATION AND MONKS ON MOUNT ATHOS

πηγή

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Πέτρ. Βασιλειάδης στη "Νέα Θεολογία". Σύγχρονη Εκκλησιολογική προβληματική.

Το κείμενο αρχίζει με την βεβαίωση αυτού που υποτίθεται πώς αναζητούμε : Συνοδικότητα και πρωτείο αποτελούν πτυχές της Χριστιανικής Εκκλησιολογίας! Της Χριστιανικής...! Περιμένει δηλ. ο κ. Βασιλειάδης με το πέρασμα του Χρόνου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, σαν το σκυλί του Παυλώφ, όταν ακούνε Συνοδικότητα και πρωτείο να καταλαβαίνουν πως πρόκειται για Χριστιανισμό!

"Η Συνοδικότητα αποτελεί έκφραση της Χαρισματικής υπόστασης της Εκκλησίας". Μέχρι τώρα η Εκκλησία ονομαζόταν Σύναξη, σήμερα θα αλλάξουμε το σημαίνον, σε συνοδικότητα, διότι το σημαινόμενο παραμένει το ίδιο, όπως στην μεταφυσική κατάπτωση, και είναι η χειραγώγηση των πιστών! Σαν συνοδικότητα εννοεί την Θεία Λειτουργία! Ιδέα δεν είχαμε μέχρι σήμερα πως βάζουμε τα καλά μας κάθε Κυριακή επειδή συμμετέχουμε σε σύνοδο. Και αποφασίζουμε με κάποιον άρρητο τρόπο. Δεν εξηγείται διαφορετικά η αφωνία μας! Η συνοδικότης είναι μυστηριακή μάλλον, θα την προσθέσουμε στα Κύρια Μυστήρια!

Για άλλη μια φορά φανερώνεται το απίστευτο θράσος του κ. Βασιλειάδη να αλλοιώνη τα κείμενα. Φανερώνεται επίσης πόσο καταστροφική είναι η θεολογία του κ. Ζηζιούλα. Ιδίως η Θεωρία του πως ο Επίσκοπος δεν είναι είς «Τύπον και Τόπον» Χριστού, αλλά η εικών του Χριστού!

Δεν καταλαβαίνει όμως κανείς μας το γελοίο του πράγματος! Διότι ο Κύριος είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας και ο Επίσκοπος για να είναι Εικών του Κυρίου αναγκάζεται να παρίσταται μόνον στην Θεία Ευχαριστία, σαν μια απλή κεφαλή χωρίς σώμα! Η Εκκλησιολογία μας όλο και πιο πολύ περπατά το κόκκινο Χαλί της Χολλυγουντιακής δόξας, γίνεται όλο και πιο πολύ θρίλλερ! Θα ’πρεπε να εικονίζεται κάπως η αγωνία μας για την Σωτηρία μας! Η οποία τελευταίως και αυτή είναι άρρητος, μυστηριώδης. Ανέλαβε λοιπόν τον πικρό Σταυρό ο Επίσκοπος, μεγάλη η Χάρις του! Εικονική τρισδιάστατη πραγματικότης. Μπράβο μας.

Για να πετύχει τον σκοπό του ο κ. Βασιλειάδης συγχέει την «Τάξη» με την Ιεραρχία. Δηλώνει δηλ. πως η Τάξη είναι μια υβριδική μορφή πρωτείου! Θα χάζευε μάλλον με τους 4 τροχούς πρίν γράψει το περι σπούδαστο κείμενο! Προχωρά όμως στο καλύτερο: Οι νεότεροι βιβλικοί θεολόγοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι «εκείνο που διέκρινε τον Ιησού απο πολλούς συγχρόνους του ραββινικούς κύκλους ήταν η πρακτική του της ανοιχτής κοινωνίας στα γεύματα». Τάϊζε χιλιάδες και είχε σπεσιαλιτέ το φρέσκο ψάρι! Όλοι σύν-τροφοι! Γι’ αυτό και η μοντέρνα συνοδικότης εικονίζεται στα λουκούλεια γεύματα τών συνόδων που προωθούν τον διάλογο! Πάσης φύσεως: διάλογο τών Εκκλησιών, τών θρησκειών, τών πλουσίων, με τους περιθωριακούς, με τις φεμινίστριες, τις Ιέρειες , τους Δρυίδες! Χαρισματική Εκκλησιολογία, βοήθειά μας! Και το εγκαστρίμυθο πνεύμα είναι και αυτό ευχαριστημένο γιατί βρίσκει φαρδειές καλοφαγωμένες κοιλιές να εγκατασταθεί!

Ακόμη και η διδασκαλία τών Χαρισμάτων του Αγίου πνεύματος, υποδεικνύει κάποιο είδος πρωτείου: διότι αναφέρει, πρώτον αποστόλους.... καθώς δέ ο επίσκοπος έχει αποστολική διαδοχή αυτομάτως έχει και το πρωτείο! Παραβλέπει όμως την συνέχεια: ζηλούτε δέ τα χαρίσματα τα κρείττονα! Πώς; Δέν είναι Μεταφυσική η τοποθετηση τών Χαρισμάτων; Μία για πάντα; Καί πώς συνεχίζει ο Απόστολος: και "ετι καθ’ υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι".

Και το πρωτείο τί έγινε: Η αγάπη μπορεί να στηρίξει πρωτείο; Η αγάπη δέν είναι η εσχατολογία της Εκκλησίας ; Η ταπεινότης! Αντίθετα απο τη βιβλική ερμηνεία της εσχατολογίας σάν Δόξα !

Δέν μας προειδοποιεί ο Κύριος πώς οι έσχατοι θα είναι οι πρώτοι;

Χειραγωγημένο κείμενο, φτηνό, πρόχειρο! Μόνον ο Αγουρίδης θα μπορούσε να εγκρίνει ένα τέτοιο κείμενο, και ο κ Γιαγκάζογλου , ο πρώτος του περιοδικού! Πώς γράφουν τα μαθητούδια τού Αγουρίδη ; «Η πεμπτουσία της σκέψης του Αγουρίδη βρίσκεται στο ανθολόγιο [οράματα και πράγματα]. Ο τίτλος αντιπολιτεύεται θεολογικά τα [οράματα και θάματα] του Μακρυγιάννη. Διότι ο Αγουρίδης απαιτούσε κοινωνικά δρώμενα θεολογικής αυτοσυνειδησίας και ιστορικά σαρκώματα Εκκλησιαστικής συνέπειας». Δηλαδή κ. Μπέγζο ο Μακρυγιάννης δεν συμμετείχε στα κοινωνικά δρώμενα, όπως ο σεβαστός Αγουρίδης μέσω του μεσσία Moon; Άπραγος και διανοούμενος παρακολουθούσε την ιστορία;

ΟΥΚ ΕΑ ΜΕ ΚΑΘΕΥΔΕΙΝ ΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΤΡΟΠΑΙΟΝ

Όλα αυτά τα μπουμπούκια λέγονται καθηγητές πανεπιστημίου.

Αμέθυστος

Η ταπείνωση αποκτιέται ενατενίζοντας τον Χριστό, μετρώντας το καθετί με μέτρο τον Χριστό: “Μάθετε απ΄ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία”.

πορεία θεραπείας: συ-ζυγία

Ο γάμος είναι μία πορεία πόνου. Η συντροφιά του άνδρα και της γυναίκας ονομάζεται συζυγία, δηλαδή κάτω από τον ίδιο ζυγό σηκώνουν κοινό φορτίο. Ο γάμος είναι συμπόρευση και συγκλήρωση στον πόνο, βεβαίως και στη χαρά. Από τη στιγμή που παντρεύεσαι, να θυμάσαι ότι μπορεί να πονέσεις, μπορεί να υποφέρεις, η ζωή σου θα είναι ένας σταυρός, αλλά ανθισμένος σταυρός. Θα έχει και τις χαρές του και τα χαμόγελά του και τις ομορφιές του. Όταν πάλι περνάς λιακάδες στη ζωή σου, να θυμάσαι τα λουλούδια που κρύβουν ένα σταυρό (όπως π.χ. η παπαρούνα η οποία έχει τέσσερα πέταλα με μαύρη βούλα προς το κέντρο σε σχήμα σταυρού). Έτσι και στη δική σου λιακάδα μπορεί να βγεί ένας σταυρός.

Όταν παντρεύονται δύο άνθρωποι είναι σα να λένε: Μαζί θα προχωρήσουμε, χέρι χέρι, και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Θα περάσουμε και ώρες σκοτεινές, ώρες θλίψεων γεμάτες από βάρη, ώρες μονοτονίας. Αλλά μέσα στη βαθειά νύχτα πρέπει να δείχνουμε ότι πιστεύουμε στον ήλιο και στο φως. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν περνά δύσκολες στιγμές στη ζωή του; Όμως δεν είναι μικρό πράγμα να ξέρεις ότι στις δύσκολες στιγμές σου, στις αγωνίες σου, στους πειρασμούς σου, θα κρατάς στο χέρι σου ένα άλλο αγαπημένο χέρι.

(Σκέψεις του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου για το Μυστήριο του Γάμου)

Προξενείο – Στοπ!

Η υπονομευτική δράση του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, η συνενοχή του πολιτικού κόσμου της Θράκης, αλλά και η δική μας απόπειρα αντίδρασης, μέσα από μια σύντομη και αδρομερή περιγραφή μεήχο και εικόνα.

www.proxeneio-stop.org

ούτε αλλάζουνε ούτε βουλιάζουνε οι γαλλικές φρεγάτες ...

Το δίλημμα «βούτυρο ή κανόνια» ήταν πάντα ένα ατυχές δίλημμα. Είναι για όλους προφανές ότι για να έχεις βούτυρο πρέπει να διαθέτεις κανόνια...

Προφανές για όλους, όχι απαραιτήτως και για τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις! Αίτινες υπήρξαν όλες βούτυρο στα κανόνια των άλλων - Αγγλων, Γάλλων, Γερμανών, Αμερικανών, Ρώσων· από όλους

αγοράζουμε κανόνια και σε όλους χρωστάμε για βούτυρο...


Οσο για το ΔΝΤ δεν συνιστά πλέον απειλή! Το κάλεσε ο ίδιος ο Γιωργάκης...
Την «ψυχολογική στήριξη» της Ευρώπης ζήτησε ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου - να δεις που στο τέλος θα μας πάνε και στον γιατρό,

στον ψυχίατρο δηλαδή, διότι στην «εντατική» μάς είχε πάει από μόνος του ο γιος του Ανδρέα, όταν διαπίστωνε ότι «η χώρα είναι σε κώμα»,

ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, μέσα απ' τον οποίον ξεμπούκαραν και μας την έπεσαν χρηματιστές και κερδοσκόποι, τοκογλύφοι και τράπεζες, οίκοι αξιολόγησης και πάσης φύσεως ωμοφάγοι τε και πτωματοφάγοι...

Ομως είναι πράγματι η Ελλάδα ένα μέλλον πτώμα σε κώμα; είναι ήδη χρεωκοπημένη ή πέπρωται να χρεωκοπήσει οσονούπω; είναι η Ελλάδα ο αδύνατος κρίκος της Ευρωζώνης; το χειρότερο απ' τα «pigs»;

Μάλλον όχι!

Οπως γράφει χθες στο «Εθνος» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Γιώργος Δελαστίκ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το συνολικό χρέος της Ελλάδας είναι στο ύψος του 179% του ΑΕΠ.

Πολύ κοντά δηλαδή στον μέσον όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι 175%!

Αν δούμε το συνολικό χρέος (το σύνολο δηλαδή του ποσού που έχουν δανεισθεί κράτος, επιχειρήσεις και ιδιώτες) θα δούμε ότι η Ολλανδία χρωστάει το 234% του ΑΕΠ της (εν σχέσει με το 175% της Ψωροκώσταινας), η Ιρλανδία το 222%, το Βέλγιο το 219%, η Ισπανία το 207%, η Ιταλία το 197% και ούτω καθ' εξής!

Αν μάλιστα απ' το συνολικό χρέος εξετάσουμε το εξωτερικό μέρος (αυτά δηλαδή που κάθε χώρα χρωστάει στους ξένους κι όχι και σε δικές της τράπεζες), η Ιρλανδία χρωστάει τους ξένους το 414% του ΑΕΠ της, η Πορτογαλία το 130%, ενώ η Ελλάδα το 89%! (Τα στοιχεία απ' την «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε».)

Οσο για το έλλειμμα, για να μη σας παραθέσουμε πολλούς αριθμούς ας περιοριστούμε στην Ευρωζώνη με 6,6% για το 2010, στις ΗΠΑ με 10% και στην Ιαπωνία με 10,2% επίσης για το 2010. Ουδεμία απ' αυτές τις χώρες βρίσκεται σε κώμα! Ουδεμίας ο πρωθυπουργός ή πρόεδρος έχει καλέσει Γραφείο Κηδειών να τη θάψει. Μάλιστα προληπτικώς.

Στο ίδιο πνεύμα με δημοσίευμά τους και οι «New York Times» (όπως θα διαπιστώσετε στο ένθετό τού στην «Κ.Ε.» στις 14 Φεβρουαρίου) όταν συμπεραίνουν ότι: «Η αναλογία

του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ στην Ελλάδα δεν είναι υψηλότερη από εκείνη της Γερμανίας»!

Γιατί λοιπόν ο δικός μας, ο Γιωργάκης

βγήκε σαν τον χότζα στο τζαμί κι άρχισε να σκούζει: ακούσατε - ακούσατε

Αγγλοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι και Ρουμάνοι, η Ελλάδα όπου να 'ναι τα τεζάρει! - γιατί;

Ασχετος ήταν, βλαξ, βουδούπας, ή βαλτός;

Δεν γνωρίζω τι απ' τα τρία, αλλά και τα τρία είναι χρήσιμα σε εκείνους που, κάνοντας αρχή με την ιδεολογική τρομοκρατία, θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία πρώτα,

την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία ύστερα -σε όλη την Ενωση εν τέλει, ένα καθεστώς ζόφου, έναν εργασιακό «μεσαίωνα» που θα κρατήσει τους λαούς σκλάβους κι ακόμα πιο αποξενωμένους από τα κέντρα της εξουσίας. Προς τούτο

πέντε είναι οι Ιππότες της Αποκαλύψεως, και οι πέντε ήδη καλπάζουν πάνω απ' τα κεφάλια των Ελλήνων: α) Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις, β) η αύξηση της φορολόγησης των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης, γ) η κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων, δ) η εξάρθρωση, διά της κυρίαρχης προπαγάνδας κάθε κοινωνικής αλληλεγγύης, ε) η χειραγώγηση των πολιτών διά της υπερχρέωσης στις τράπεζες.

Ηδη τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στην πραγματική οικονομία είναι ορατά: στα μικρομάγαζα, στις οικοδομές, στην ανεργία

η οποία έκανε άλμα: έφθασε στο 10,6% από 7,8% πέρσι, μόνον μέσα σε έναν μήνα έχουμε 40.000 ανέργους επιπλέον (με τα επίσημα στοιχεία, ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη).

*****

Δεν ξέρω αν ο Γιωργάκης είναι κι ο ίδιος μια φούσκα (που αργά ή γρήγορα θα σκάσει), αλλά πάνω απ' την Ελλάδα και πάνω απ' την Ευρώπη αρχίζει να πλανάται μια χρηματοπιστωτική δικτατορία

μια τιμοκρατική τυραννίδα των πεντακοσιομέδιμνων

μια ολιγαρχία των Δυνατών

μια εκ νέου τραγική Βαϊμάρη...

ΣΤΑΘΗΣ Σ

Εξι χώρες της ευρωζώνης τουλάχιστον με επικεφαλής την Ολλανδία και το Βέλγιο έχουν συνολικό χρέος μεγαλύτερο από αυτό της Ελλάδας!

Στην πολιτική επίθεση εναντίον της χώρας μας που έχει εξαπολύσει η Γερμανία και άλλες δυνάμεις της ΕΕ και στην κερδοσκοπική επίθεση που τη συνοδεύει, χρησιμοποιούνται ένα σωρό προπαγανδιστικοί μύθοι και ανακρίβειες, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους Ελληνες εργαζόμενους και να παραλύσουν εκ των προτέρων τις όποιες αντιδράσεις τους στα μέτρα στραγγαλιστικής λιτότητας που υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να εξαγγείλει. Επικεντρώνοντας όλη τη συζήτηση στο ύψος του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους, επιχειρείται η παραπλάνηση της ανενημέρωτης κοινής γνώμης.


Η συνέχεια ΕΔΩ

Μανώλης Μπικάκης: Ο Έλληνας Ράμπο που τσάκισε τον Αττίλα

H άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…

Ο Έλληνας «Ράμπο»

«…Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.

Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!

[Αμερικανικό άρμα του Τουρκικού Στρατού Εισβολής, κεραυνοβολημένο από ελληνικό ΠΑΟ!] Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.

Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!

Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…

[Εισβολείς στην Κύπρο με αμερικανικό οπλισμό...] Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.

Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσού Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των “ΗΓΕΤΩΝ”.

Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή – όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας – με την πίκρα της μη αναγνώρισης…

Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον – εν ζωή τότε – Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…

Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν… Κανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.

Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»

Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,

που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…


πηγή

Ξέχασα πάλι τα κλειδιά μου, να πάω στον γιατρό;

Πότε μια στιγμιαία διαταραχή της προσωρινής μνήμης μας μπορεί να αποτελέσει σοβαρό πρόβλημα

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Oλοι παρουσιάζουμε κενά μνήμης κάποια στιγμή στη ζωή μας- άλλος συχνότερα, άλλος σποραδικά. Συνήθως τα προσπερνάμε ως απλή αφηρημάδα, στιγμιαία διαταραχή της προσωρινής μας μνήμης, που δεν σημαίνει τίποτε. Και όσο μεγαλώνουμε, καθώς ο εγκέφαλος γερνάει όπως και τα υπόλοιπα όργανα, το να ξεχνάμε πότε πότε ένα αντικείμενο ή μια πληροφορία όχι μόνο δεν είναι ανησυχητικό αλλά θεωρείται απολύτως φυσιολογικό.

Τι γίνεται όμως όταν τα συμπτώματα της αφηρημάδας πυκνώσουν; Τι γίνεται όταν τα πράγματα, οι υποχρεώσεις ή τα πρόσωπα που ξεχνάμε δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας αλλά έχουν άμεσο αντίκτυπο στη ζωή μας; Από ποιο σημείο και μετά πρέπει ο αφηρημένος να αρχίσει να ανησυχεί και να χτυπά την πόρτα των ειδικευμένων γιατρών;

Σύμφωνα με έναν από τους καλύτερους αμερικανούς νευρολόγους τον Τζέιμς Λαχ της πανεπιστημιακής κλινικής Εmory το ερώτημα αυτό αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία καθώς εκατομμύρια άνθρωποι που ανήκουν στη γενιά του μεταπολεμικού «μπέιμπι μπουμ» περνούν τα 65 και μπαίνουν στην πιο δύσκολη ηλικία για την ανθρώπινη μνήμη.

Καθώς το προσδόκιμο ζωής μεγαλώνει, αυξάνονται αναλογικά και οι άνθρωποι που παρουσιάζουν ήπιες νοητικές διαταραχές και πρώιμα συμπτώματα γεροντικής άνοιας. Ηδη περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από την ανίατη νόσο του Αλτσχάιμερ μόνο στις ΗΠΑ- και οι πιθανότητες να παρουσιάσει κάποιος την εκφυλιστική αυτή νόσο του μυαλού διπλασιάζονται κάθε πενταετία μετά τα 65, σύμφωνα με αρκετές επιστημονικές μελέτες. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αρχίζουν να ανησυχούν για τις μικροδιαλείψεις τους πριν από τα 50, οπότε τα φαινόμενα αφηρημάδας αρχίζουν συνήθως να πολλαπλασιάζονται. Στην πραγματικότητα τα κενά μνήμης αρχίζουν από πολύ νωρίτερα- λίγο μετά τα 20 χρόνια.

Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού «Νeurobiology of Αging» το αποκορύφωμα της μνημονικής μας απόδοσης καταγράφεται στην ηλικία των 22 ετών: μετά αρχίζει η σταδιακή κάμψη, η οποία γίνεται εμφανής στα 37 χρόνια και πασιφανής μετά τα 50. Από την άλλη, ως τα 60 ο εγκέφαλος συνεχίζει να εμπλουτίζεται με γνώσεις - διατηρώντας έτσι ένα «ισοζύγιο» μεταξύ νέων και λησμονημένων πληροφοριών.

Για τα κενά μνήμης βέβαια δεν ευθύνεται μόνο η ηλικία, αλλά συχνά και ο τρόπος ζωής μας. Ιατρικά προβλήματα, όπως κάποιο ήπιο εγκεφαλικό επεισόδιο, οι παρενέργειες άλλων φαρμάκων και οι διαταραχές του θυρεοειδούς μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια μνήμης. Το ίδιο ισχύει και για πιο συνηθισμένες καταστάσεις, όπως η κατάθλιψη, οι ορμονικές διαταραχές, το αυξημένο άγχος, ακόμη και η κακή διατροφή και η έλλειψη άσκησης.

πηγή:βήμα

ΝΕΕΣ ΟΨΕΙΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Σε μία από τις πιο εντυπωσιακές φωτογραφίες που δημοσιοποιήθηκαν χθες, καπνός και στάχτη υψώνονται στο κέντρο του Μανχάταν εκεί όπου κάποτε δέσποζαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Νέες όψεις της τραγωδίας της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 δείχνουν οι εικόνες που αποχαρακτηρίστηκαν στο πλαίσιο της εφαρμογής του νόμου για την ελευθερία της πληροφόρησης. Είχαν ληφθεί από ελικόπτερο της αστυνομίας της Νέας Υόρκης την αποφράδα ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης. Περιήλθαν στην κατοχή του τηλεοπτικού δικτύου ΑΒC Νews, το οποίο τις διεκδίκησε επικαλούμενο τον νόμο για τη διαφάνεια στην ενημέρωση που υπέγραψε οΜπιλ Κλίντον το 1996

Με … μάσκες;

Συνηθίσαμε να μιλάμε για μάσκες ή να τις θυμόμαστε κατά την περίοδο της αποκριάς. Λάθος! Οι μάσκες δεν έρχονται μια φορά τον χρόνο και για διασκέδαση. Τις μάσκες τις έχουμε πάντοτε μαζί μας, όλοι! Τις φοράμε κάθε μέρα. Δεν τις αποχωριζόμαστε! Δεν είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποκριάς, όπως νομίζουμε, αλλά κι αυτής της καθημερινότητάς μας ή και της εποχής μας, αν θέλετε.
Γιατί; Μα η μάσκα έρχεται πάντα να κρύψει ό,τι θέλουμε να μη φαίνεται, να μας δείξει διαφορετικούς, συνήθως καλύτερους, να μας βοηθήσει να ξεγελάσουμε, να παραπλανήσουμε, κάποτε δε και να εξαπατήσουμε τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση κρύβει την αλήθεια για το τι πράγματι είμαστε, είναι τελικά το σύμβολο της υποκρισίας!

Καθαρές κουβέντες! Τις μάσκες (κι όχι τη μάσκα!) τις φοράμε, λίγο ως πολύ, σαν τα … ρούχα μας! Δηλαδή, παντού και πάντοτε και με διάφορα αξεσουάρ! Δεν είναι μόνο οι μεγάλοι ή οι πολιτικοί, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, ούτε κάποιοι παράνομοι και καταζητούμενοι που μεταμφιέζονται. Είναι και οι μικροί, είμαστε όλοι! Ανάλογα του τι θέλουμε να φαινόμαστε, τι θέλουμε να κρύψουμε, που πηγαίνουμε, ποιούς θέλουμε να «κερδίσουμε», τι ζητάμε να επιτύχουμε! Είναι μια μόνιμη κατάσταση, έγιναν τρόπος συμπεριφοράς…


Πίσω από τις μάσκες κρύβεται ο φίλος, ο συμμαθητής, ο συνάνθρωπος! Κρύβεται η υστεροβουλία, η ψευτιά, η ιδιοτέλεια, η εκμετάλλευση, η πονηρία, ο δόλος, ακόμη και η χαιρεκακία! Σε κάθε περίπτωση κρύβεται η γνησιότητα. Γιατί δείχνει τάχα την ειλικρίνεια, την αγάπη, τη συμπόνια, τη χαρά, τον ηρωισμό, την ανθρωπιά, το ενδιαφέρον, αλλά και τον φιλάνθρωπο, τον καλό χαρακτήρα, την εξαιρετική προσωπικότητα, τον Θεοσεβή, τον Χριστιανό, τον ενάρετο, την αλήθεια, ενώ (ποτέ) δεν είναι… Οπότε τι κρύβεται τελικά; Μα ο χειρότερος εαυτός μας. Ναι!


Σκεφθείτε το, φίλοι! Πόσες φορές πήγαμε να συμπαρασταθούμε σε κάποιον, ενώ μέσα μας δεν το πιστεύαμε; Πόσες φορές είπαμε «συγχαρητήρια» και «μπράβο» σε κάποιον άλλο, ενώ μέσα μας αισθανόμαστε εντελώς το αντίθετο; Πόσες φορές δεν πήγαμε χαμογελαστοί και «αεράτοι» κάπου, προκειμένου να επιτύχουμε τον σκοπό μας; Να γιατί ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε: «Όλα είναι ένα διαρκές καρναβάλι»!

...

Αλλά μάσκες δεν φορούν μόνο οι άνθρωποι, ως πρόσωπα. Φορούν και πολλά πράγματα του καιρού μας, πολλές θελκτικές καταστάσεις του σήμερα. Η «ωραία» τηλεόραση, το θέαμα που υποτίθεται ότι θα μας ψυχαγωγήσει, τα «κεφάτα» κέντρα της διασκέδασης, η «ανάλαφρη» μουσική, το έντυπο που γοητεύει, η παρέα που συγκινεί, το τσιγάρο, το αλκοόλ και οι ναρκωτικές ουσίες, που σου υπόσχονται ότι θα νοιώσεις αλλιώς!


Ωραίες φαίνονται οι μάσκες, πολύ ωραίες όλες τους. Εξάλλου γι’ αυτό και τις χρησιμοποιούμε. Ωστόσο είναι βραχύβιες, πρόσκαιρες, στα σίγουρα προσωρινές. Όσο και το ψέμα που συμβολίζουν! Κι αν είπαν πως «το ψέμα δεν ζει για να γεράσει», γιατί κάποιος μπορεί να … γεράσει εξαπατώντας μόνιμα τους άλλους; Ναι, ποτέ καμιά μάσκα δεν μένει αιώνια στο πρόσωπο κανενός, αργά ή γρήγορα πέφτει, οπότε και στο τέλος η αλήθεια λάμπει. Το πρόσωπό μας, το πραγματικό μας πρόσωπο, αποκαλύπτεται πλήρως. Κι αλλοίμονο αν αυτό είναι άσχημο, τραγικό, φοβερό ή αποκρουστικό ή τέλος πάντων αυτό που έδειχνε. Υπό την έννοια αυτή πάντοτε μας αμαυρώνουν, μας υποβιβάζουν, μας ταλαιπωρούν και μας εκθέτουν!


Μου άρεσε πολύ τούτος ο λόγος του συγγραφέα Ραλφ Έμερσον: «Η κοινωνία είναι ένας χορός μεταμφιεσμένων, όπου όλοι κρύβουν τον πραγματικό τους χαρακτήρα, και ταυτόχρονα τον αποκαλύπτουν κρυπτόμενοι»! Το προσέξατε αυτό το τελευταίο; Δέστε κι αυτό που είπε ο Ιρλανδός συγγραφέας Όσκαρ Ουάϊλντ: «Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του, όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια»! Άραγε το σκεφτήκαμε ποτέ αυτό, δηλαδή το πόσο αποκαλυπτόμαστε εκεί που νομίζουμε πως … με τη μάσκα κρυβόμαστε;


Κι ένας άλλος συγγραφέας, ο Ιταλός Τσέζαρε Παβέζε, τόνισε τούτη την αλήθεια: «Τα τελευταία χρόνια της ζωής, είναι σαν το τέλος ενός πάρτι μασκέ, τότε που πέφτουν όλες οι μάσκες»! Τί σας θυμίζει; Μα το ότι τίποτα τελικά δεν μένει κρυφό στα μάτια του Θεού, αυτός δεν εξαπατάται από τις ψευτιές και τις υποκρισίες μας, και στο τέλος, τότε που θα φύγουμε από τούτη τη ζωή, όχι μόνο όλα θα αποκαλυφθούν, αλλά και θα αμειφθούμε όπως και με ό,τι πρέπει.


... Ναι, η μορφή μας με όλα αυτά μπορεί να αλλάζει, όχι όμως και το βάθος του εαυτού μας, η ρίζα του, η φύση του. Και κάτι ακόμη. Ο Χριστός, εκείνο που στηλίτευσε μοναδικά ήταν η υποκρισία. Συγχώρησε κάθε αμαρτία, έδειξε κατανόηση σε κάθε αμαρτωλό. Όχι όμως και την υποκρισία, όπως εκείνη των Φαρισαίων. Γιατί απλούστατα ως αμαρτωλός, υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις το σφάλμα σου και να μετανοήσεις. Ως υποκριτής, ποτέ!


Λοιπόν, αφού αυτή είναι η φύση της μάσκας, τότε γιατί τη χρησιμοποιούμε; Αφού μας «βολεύει» τόσο λίγο, όσο και το ψέμα, πόσο μας χρειάζεται πραγματικά; Αφού την φορούν όλοι και όλα, γιατί δεν είμαστε υποψιασμένοι, οπότε και μας εξαπατούν; Σαφώς με τις μάσκες, παίζεται το παιχνίδι της αμαρτίας, με τον πιο «ωραίο» και παραπλανητικό τρόπο ή είναι τελικά η ίδια η αμαρτία;


Κάτω οι μάσκες, λοιπόν! Θέλουμε να αναπνεύσουμε! Να απελευθερωθούμε από την υποκρισία και την μόνιμη ψευτιά! Είπαν: «Η πιο σημαντική ελευθερία είναι να είσαι αυτό που είσαι πραγματικά»!


Κωνσταντίνε, βγάλε γρήγορα και τις δικές σου…. Μπορείς;



Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

Κόκκινη καρδιά για τη νέα χρονιά

Ο καθένας δικαιούται έναν τρόπο για να γιορτάζει την έλευση του νέου χρόνου. Οι Κινέζοι στρατιώτες που εικονίζονται στη φωτογραφία επέλεξαν- ή διατάχθηκαν από τους ανωτέρους τους, που είναι και το πιθανότερο- να σχηματίσουν μια καρδιά με ένθετη μια μικρότερη να περιβάλει τη σημαία της χώρας τους. Στο πνεύμα της παραδοσιακής κινεζικής πειθαρχίας και με τον απαιτούμενο συντονισμό, ίσως οι Κινέζοι στρατιώτες να θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα συμφιλίωσης προς τη Δύση- αν λάβει κανείς υπόψη του τις εσχάτως ταραγμένες σχέσεις του Πεκίνου κυρίως με την Ουάσιγκτον. Κι αυτό γιατί η Κίνα υποδέχεται τον νέο της χρόνο στις 14 Φεβρουαρίου, την ίδια ημέρα που ο δυτικός κόσμος γιορτάζει τον Άγιο Βαλεντίνο, προστάτη των απανταχού ερωτευμένων, γεμίζοντας καρδιές πάσης φύσεως και λουλούδια. Αν είναι έτσι, το μήνυμα ελήφθη και ευτυχές το νέο έτος.

Συνέντευξη Κώστα Ζουράρι

Συνέντευξη Κώστα Ζουράρι from foit.antifono on Vimeo.

- στο Φοιτητικό Αντίφωνο

«ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΙ. ΑΣ ΕΓΕΡΘΟΥΜΕ»

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΩΝ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ

Ο Συνήγορος του Πολίτη οφείλει να ξεύρη!!

*Εις το φύλλον της 7ης Ιανουαρίου 2010 (αριθ. φύλλου 10347) της εγκρίτου εφημερίδος σας, στην σελίδα 17 «Προσφυγή στον Συνήγορο του Πολίτη για τα θρησκευτικά σύμβολα» υπενθυμίζουμε τα εξής.

Ο Συνήγορος του Πολίτη οφείλει να ξεύρη ότι είμεθα σήμερα ελεύθεροι χάρις στους αγωνιστάς του εικοσιένα που έχυσαν το αίμα τους "για του Χριστού την Πίστιν την αγίαν και της Πατρίδος την ελευθερίαν". Αν δεν ηγωνίζοντο αυτοί, σήμερα θα είμεθα Ισλάμ, χωρίς ελευθερίαν, εφ' όσον υπάρχει σ' αυτήν την θρησκείαν το "θάνατος στους απίστους" το φοβερόν τζιχάντ και η καταδυνάστευσις της γυναίκας. Τα θρησκευτικά πρέπει να διδάσκωνται υποχρεωτικά σε όλους τους μαθητάς. Εάν δεν θέλουν να εξετάζονται οι αλλόθρησκοι, δικαίωμά τους. Οχι όμως και να μην παρευρίσκονται στο μάθημα και να προκαλούν με την απουσία των τους άλλους μαθητάς. Και φυσικά πρέπει να τονίζεται ότι η Ορθοδοξία ουδέποτε είχε Ιερά Εξέταση με τα τρομερά εγκλήματα, όπως ο παπισμός, ούτε έκαμνε ποτέ παιδομάζωμα όπως η Τουρκία, που έπαιρνε τα Ελληνόπουλα και έφτιαχνε γενιτσάρους. Επομένως, τα θρησκευτικά σύμβολα της Ορθοδοξίας μας πρέπει να υπάρχουν υποχρεωτικά και δεν βλάπτουν κανέναν. Είμεθα ελεύθεροι στον τόπο μας. Αν δεν αρέσουμε στους ξένους, ας φύγουν. Δεν κρατάμε κανέναν με το ζόρι. Ούτε η μειονότης των αθέων πρέπει να μας επιβάλλη τις απόψεις της.

Οσον δε αφορά τον Εκκλησιασμόν, κατά την πράξιν της αρχαίας Εκκλησίας, αβάπτιστοι και άθεοι δεν πρέπει να παρευρίσκονται στο μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και επομένως δεν είναι υποχρεωτικός. Τέλος, η πρωινή προσευχή πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την Ορθοδοξία, οι δε αλλόθρησκοι και άθεοι να στέκονται για λίγα λεπτά ήσυχα και να μην ενοχλούν».

Αθανασία Καπουλέα

Ν. Πεντέλη



πηγή

Χωρίς λόγια

τα ρετιρέ...

Ε, ρε τι γίνεται! Ε, ρε…
Εκεί ψηλά στα ρετιρέ!
Όπου κοπρίτες κυριλέ
Κάνουνε πάρτι ρεφενέ
Με του λαού την τσέπη, ναι!

Φοροαπαλλαγές σε κλέφτες!
Φοροαπαλλαγές σε ψεύτες!
Όπου με τις συμπαιγνίες
Στήσαν ληστοσυντεχνίες…

Δικολάβοι κι εργολάβοι
Το λαό τον χαρατσώνουν
Και μ’ αμαρτωλές προφάσεις
Και κλεφτρονο-αποφάσεις
Τον ιδρώτα του τσεπώνουν…
Και στην Εφορία, λένε,
Ούτε φράγκο δεν πληρώνουν…

Οι ΔΕΗδες μείον ρεύμα
Κι ο λαός να το πληρώνει
Με ιδρώτα και με αίμα…
Και οι δήμιοι το νεράκι;
Δηλητήριο και φαρμάκι…

Σαλτιμπάγκοι βουλευτάδες
Με απατηλές φανφάρες
Και τετράπαχες μισθάρες
Του λαού το βιος ρημάζουν
Και ασώτως το μοιράζουν
Σ’ αδηφάγους μασκαράδες
Με μισθάρες και με μπόνους
Κι επιδόματα σε τόνους:

Επιδόματα κουμπάρων
Επιδόματα και θείων
Επιδόματα μαφιόζων
Επιδόματα ηλιθίων!…

Επιδόματα αγυρτείας
Επιδόματα αλητείας!…
Και στους λειτουργούς του δίκιου;
Επιδόματα αδικίας…

Επιδόματα βουνίσια
Επιδόματα καμπίσια,
Ποταμίσια, πελαγίσια…
Κι άντε πίστεψε πως τώρα
Τα στραβά θα κάνουν ίσια!…

Τώρα που Ευρωπαίγοι
Τις γαϊδουρινές αυτάρες
Τους τραβούν να κόψουν κάτι
Απ’ τις παχυλές μισθάρες
Όλο κλαίνε κι ολολύζουν
Tα gold boys τα καημένα
Και της Αϊτής θυμίζουν
Τα ορφανά τα πεινασμένα…

Και με θράσος απειλούνε
Διαρκώς να απεργούνε,
Μέχρι να τους σπλαχνιστούνε…
Και να τους παρηγορήσουν
Έτσι που να ξαναστήσουν…

Της κλεφτουριάς τα τρόπαια
Τα άκρως αποτρόπαια!…

Παπα-Ηλίας

Αγκυλώσεις και Οικουμενισμός

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Άκουσα τις ομιλίες δύο οικουμενιστών , ενός κληρικού ( μητροπολίτου) και ενός εκπαιδευτικού- συγγραφέως. Ο κληρικός ήλθε στη Λάρισα και μίλησε σε μια μικρή συγκέντρωση, που έγινε στο πατάρι ενός βιβλιοπωλείου, με την ευκαιρία της παρουσίασης κάποιου βιβλίου. Ο καθηγητής-συγγραφέας αντιθέτως μίλησε μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο, που είχε κατακλύσει το μεγάλο αμφιθέατρο του Χατζηγιάννειου Πνευματικού Κέντρου. Ο ομιλητής ήταν γνωστός στο κοινό από τα βιβλία του , ιδίως από το ογκώδες, αλλά ενδιαφέρον βιβλίο του για τους ασκητές της Ορθοδοξίας.

Και οι δύο ομιλητές υπήρξαν για μένα και για τον περισσότερο κόσμο που τους άκουσε, αν κρίνω από τη στάση του, μια μεγάλη δυσάρεστη έκπληξη! Από τότε μπορώ να πω ότι δεν ξαναπάτησα το πόδι μου σε ομιλία. ( Ήταν η δεύτερη ή η τρίτη φορά που άκουσα παρόμοιες θεολογικές (η θρησκειολογικές ) ομιλίες κληρικών ή λαϊκών στις οποίες ,ας σημειωθεί, οι ομιλητές δεν ανέφεραν ούτε μία φορά το όνομα του Ιησού! Όταν ρώτησα γιατί παραλείπουν το όνομα του Ιησού δεν μου απάντησε κανείς).
Στην προκειμένη περίπτωση κι οι δυο ομιλητές σαν να ήταν συνεννοημένοι μίλησαν για πνευματικές «αγκυλώσεις» του Ελληνισμού, για "εσωστρέφεια" κ.α. Κι οι δυο υποστήριξαν με θέρμη ότι πρέπει οι Έλληνες να εγκαταλείψουμε τις «αγκυλώσεις» και την "εσωστρέφεια" τις οποίες καλλιεργεί η Εκκλησία , το Σχολείο και η κοινωνία μας ,γενικά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρέπει να αποκτήσουμε επί τέλους κι εμείς την ευρύτητα του πνεύματος του δυτικού κόσμου.

Τί εννοούσαν άραγε με τον όρο «αγκυλώσεις» του Ελληνισμού και «ευρύτητα» του πνεύματος της Δύσης. Εννοούσαν ότι οι κοινωνίες της Δύσης πρέπει να γίνουν το υπόδειγμα για τους Έλληνες; Ότι οι ορθόδοξοι Έλληνες δεν διαθέτουμε την ευρύτητα του πνεύματος που χαρακτηρίζει τους καθολικούς και πρέπει να τους μιμηθούμε;

Οι ομιλητές λες και ήταν από κάπου «δασκαλεμένοι» αναφέρθηκαν κι οι δυο στο Βυζάντιο, το οποίο παραλλήλισαν με τον Μεσαίωνα στη Δύση. Σε ερώτηση σε ποια ιστορικά ευρήματα και σε ποιες μαρτυρίες στηρίζουν τις απόψεις τους δεν έδωσαν καμία απάντηση, και άφησαν να εννοηθεί ότι μιλούν ως αυθεντίες. Άρα δεν πρέπει να αμφισβητεί κανείς τους ισχυρισμούς τους.

Στη συγκεκριμένη ερώτηση προς τον καθηγητή- συγγραφέα, γιατί μετά την επιστροφή του από το Πρίνστον, όπου προσκλήθηκε να δώσει διάφορες διαλέξεις, μιλάει, σαν να μη είναι αυτός που έγραψε το βιβλίο του για τους ασκητές της Ορθοδοξίας, ο ομιλητής επίσης δεν έδωσε καμία απάντηση. Πράγματι ο ένας ομιλητής είναι αρχιερεύς κι ο άλλος καθηγητής πανεπιστημίου και μάλιστα με διεθνή ακτινοβολία.

Κάποιος άλλος ομιλητής, επίσης ανώτερος εκπαιδευτικός, πιο απλός από τους προαναφερθέντες , μιλώντας σε διάλεξη σε κάποια εκπαιδευτήρια στη Λάρισα, αναφέρθηκε κι αυτός στις περίφημες «αγκυλώσεις». (Δεν υπάρχει οικουμενισμός χωρίς "αγκυλώσεις", "εσωστρέφεια", "Βυζάντιο, ο μεσαίωνας του Ελληνισμού" και "πολυ-πολιτισμικότητα" ;). "Σε μια εποχή «πολυ-πολιτισμική» σαν τη δική μας", είπε, "δεν μπορούμε να προβάλουμε την Ορθοδοξία και πρέπει να είμαστε περισσότερο διακριτικοί, για να μην προσβάλλουμε την πίστη των άλλων. Στην Ελλάδα τώρα ζουν πολλοί που πρεσβεύουν άλλα θρησκεύματα και δεν είναι φρόνιμο σε μας να προβάλλουμε την ορθόδοξη πίστη, ως τη μοναδική ορθή πίστη!"

Οι οικουμενιστές έχουν την ψευδαίσθηση ότι ο πολύς κόσμος θα είναι με το μέρος τους αν αναφέρονται στην αγάπη και παραλείπουν το Όνομα του Ιησού γιατί μας χωρίζει απο τους άλλους, ενώ η αγάπη ενώνει όλους τους ανθρώπους κι όλες τις θρησκείες. Όταν όμως διαψεύδονται στις προσδοκίες τους και αποκαλύπτονται τα κριτήριά τους και οι επιδιώξεις τους τηρούν σιωπή ιχθύος. Ο οικουμενισμός τους φοβάται το φως, αλλ' αυτοί επιμένουν στην αίρεσή τους!

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΕΡΑΚΙ (SEATTLE)

Στο σχολικό βιβλίο «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» της Β' Γυμνασίου ΟΕΔΒ, υπήρχε το Γράμμα του αρχηγού Ινδιάνικης φυλής, του Σηατλ, προς τον πρόεδρο της Αμερικής Φραγκλίνο Πήρς (1853-1857), όταν ο τελευταίος ζήτησε απο τον Σηάτλ να πουλήσει στην κυβέρνηση τη γή του. Το γράμμα μετέφρασε ο Ζήσιμος Λορεντζάτος απο την εφημερίδα τού Madras «Τhe Hindu» της 29/5/1976 και το δημοσίευσε στο «ΒΗΜΑ» στις 16 Ιανουαρίου του 1977.
(Mάλλον ήταν λόγος που εκφώνησε ως απάντηση ο Σηάτλ και ο οποίος καταγράφηκε εκ των υστέρων από τον παρόντα εκεί Η.Α. Smith, την απάντηση δε αυτή την έδωσε στη δημοσιότητα η αμερικανική κυβέρνηση 121 χρόνια μετά, το 1976, στο γιορτασμό των 200 χρόνων απο τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας. Όπως και να ‘χει, πρόκειται για το κείμενο μιας απάντησης, που χρονολογείται από το 1854 και είναι κείμενο πραγματικά προφητικό!)
Οι Ινδιάνοι Suquamish ήσαν άριστοι ψαράδες, χαράκτες, κατασκευαστές καλαθιών και κανό. Στα μέσα του 19ου αιώνα η τότε κυβέρνηση των αμερικανών αποίκων τούς ανακοίνωσε την πρόθεσή της να αγοράσει τη γη τους και να τους μεταφέρει σε έναν άλλο τόπο για να ζήσουν. Εκείνη την εποχή αρχηγός της φυλής Suquamish ήταν ο See-at-la, ο οποίος γεννήθηκε το 1786 και πέθανε στις 7 Ιουνίου του 1866. Από το όνομά του πήρε το όνομά της η πολιτεία του Σηάτλ.
Η πρόταση αυτής της αγοραπωλησίας ήταν εντελώς ξένη στις αντιλήψεις και στον τρόπο ζωής των Ινδιάνων, ο δεσμός των οποίων με τη φύση είναι ιερός και αδιάσπαστος, όπως η αδερφική αγάπη. Ο Σηάτλ εκφράζει με περηφάνια και σεβασμό στην παράδοση τον τρόπο σκέψης της φυλής του, ο οποίος διαφέρει πλήρως από τις υλικές αξίες και τον κατακτητικό πολιτισμό των λευκών. Οι σκέψεις που διατυπώνει ο Σηάτλ απέχουν από εμάς πάνω από ενάμιση αιώνα, είναι όμως εξαιρετικά επίκαιρες στην εποχή μας, τώρα που όλοι πλέον βιώνουμε τις ολέθριες συνέπειες από την υπερβολική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τη διαρκώς επεκτεινόμενη οικολογική καταστροφή του πλανήτη μας.

«Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει* πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Ο μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας.
Την προσφορά του θα τη μελετήσαμε, γιατί ξέρομε πως, αν δεν το πράξουμε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.

Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.

Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι' αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω. Με το ταμάχι* που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.

Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο. Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε.* Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεος Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της. θα περάσουν οι λευκοί - και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές. Όταν μαγαρίζεις* συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου.

Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνώτο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι;* Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι σημαίνει να πεις έχε γεια στο φαρί* σου και στο κυνήγι; Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.

Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού. Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας. Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω - μπορεί μονάχα για το λόγο αυτόν ο σαματάς* να ταράζει τα αυτιά μου.

Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά; Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαρισμένο* από την καταμεσήμερη βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται* τίποτα.

Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε - αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσαμε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψομε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε. Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσαμε.

Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη, και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου - τι* αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς.

Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεση σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας.

Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα*».

ΓΛΩΣΣΑΡΙ
* μηνάει; στέλνει μήνυμα
* ταμάχι: πλεονεξία
* δεν το δυνόσαστε: δεν μπορείτε
* μαγαρίζεις: λερώνεις
* ρουμάνι: δάσος
* φαρί: άλογο
* σαματάς: φασαρία
* λαγαρισμένος: καθαρισμένος
* οσμίζεται: μυρίζει
* τι: γιατί
* η κοινή μοίρα: εννοεί το θάνατο

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

πηγή

... σαν να'χουμε χάσει πόλεμο ...

Ας μιλήσουν επιτέλους οι Συγγραφείς, οι Ποιητές, οι Ζωγράφοι, οι Ηθοποιοί, οι Μουσικοί, οι Επιστήμονες.

Ας μιλήσουν επιτέλους υπέρ του Λαού!

Στα παλιά μας τα παπούτσια το ευπώλητον των βιβλίων, τα συγγραφικοεκδοτικά κυκλώματα, οι επιδοτήσεις και οι χορηγίες...

...στον τάφο τους αυτοί που σιτίζονται στο Πραιτώριο!

.......................................

Ας μιλήσουν οι νέοι! ας βουτήξουν το σύστημα απ' τις γραβάτες του. Σκλαβιά βαρειά τούς ετοιμάζουν...

Αφού τα τσιράκια της εξουσίας (με συνένοχο ένα ελαφρόμυαλο μέρος εκ των αριστερών) κατασυκοφάντησαν τον πατριωτισμό

ως εθνικισμό, τώρα εμφανίζουν ως πατριωτικά τα πιο άγρια νεοφιλελεύθερα μέτρα που έχουν ληφθεί από γενέσεως δικομματισμού.

Η κατάσταση εμφανίζεται, και ως έναν βαθμό είναι, ως «Εκτάκτου Ανάγκης». Η Συναίνεση απαιτείται ως ένα είδος «Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας». Το «Διευθυντήριο των Βρυξελλών» και οι «Διομολογήσεις» κρέμονται πάνω απ' το άδειο (όπως μας έχουν πείσει τόσα χρόνια ότι είναι) κεφάλι μας. Με έναν λόγο, η «Πατρίδα βρίσκεται σε κίνδυνο»!

Και ποιος είναι ο «Υπέρτατος Νόμος», όταν η πατρίδα βρίσκεται σε Κίνδυνο; η Σωτηρία της!

Αυτοί λοιπόν

οι ίδιοι

που καταλήστεψαν την πατρίδα, που λαφυραγώγησαν τον πλούτο της 35 χρόνια τώρα, οι Δυνατοί, με μαριονέτες τούς Πράσινους και τους Γαλάζιους, απευθύνονται τώρα στον λαό,

στο φιλότιμο του λαού και του ζητούν θυσίες για να ξελασπώσουν (και) οι ίδιοι.

Ζητούν από την κυβέρνηση, και η κυβέρνηση τρέχει να τα θεσπίσει, Εκτακτα Μέτρα!

Ομως, τα μέτρα που παίρνονται, ούτε βραχυπρόθεσμα είναι ούτε έκτακτα - κι όχι μόνον επειδή ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού. Είναι μέτρα που θα λειτουργήσουν μακροπρόθεσμα, εις βάθος χρόνου, που θα διαιωνίσουν όχι μόνον την κυριαρχία, την ασυλία και το απαραβίαστο των Δυνατών, αλλά

θα ξεχαρβαλώσουν ό,τι είχε απομείνει από το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα.

Η πολιτική ξετσιπωσιά με την οποίαν οι σοσιαλιστές, ή οι έστω δήθεν σοσιαλιστές, εγκαταλείπουν πάγιες θέσεις τους (όπως, φερ' ειπείν, το αναδιανεμητικό ασφαλιστικό), προσχωρώντας σε νεοφιλελεύθερα δόγματα (όπως το ανταποδοτικό προς το κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό), δεν απαντά μόνο στα συμπτώματα της τρέχουσας κρίσης, αλλά μετατρέπει σε κρίση και το μέλλον.

*****

Το κυρίως επιχείρημα των Δυνατών, νταβατζήδων, φοροφυγάδων, μιζαδόρων και αχόρταγων (την ώρα που οι ίδιοι φυγαδεύουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό) είναι ότι: ακόμα

κι αν έχετε δίκιο στην κριτική σας, τι να κάνουμε; η πατρίδα κινδυνεύει! ας τη σώσουμε πρώτα και βλέπουμε...

Πρόκειται για επιχείρημα Πατριδοκαπήλων. Δεν κοιτάνε να σώσουν την πατρίδα, αλλά να φουσκώσουν κι άλλο την τσέπη τους. Να βγάλουν κι απ' την κρίση ξύγκι. Και κυρίως

να διασφαλίσουν εδώ και τώρα τη δυνατότητά τους στο μέλλον να 'χουν το πάνω χέρι (μέσα στην τσέπη όλων, ακόμα κι αυτής της δυστυχισμένης μεσαίας τάξης, που πίστεψε για μια εικοσαετία ότι μπορεί ο λαϊκός καπιταλισμός να την πλουτίσει). Το

στρατηγικό αυτό σχέδιο των Δυνατών για αδύναμο λαό στο μέλλον, το μαρτυρούν τα ίδια τα μέτρα που παίρνονται τώρα: για τους μισθούς, τις συντάξεις, την ευελιξία της εργασίας.

Τα μέτρα αυτά δεν στοχεύουν στην παραγωγικότητα και στην ανάπτυξη, αλλά στη διαρκή λαφυραγώγηση όσου πλούτου θα παράγεται. Στη διαρκή σκλαβιά των λαϊκών τάξεων. Οι Ελληνες μπήκαν στη στενωπό και στη λιτότητα πολλά χρόνια πριν.

Τώρα θα θεσπισθούν οι νόμοι που χρειάζονται για να μη βγουν ποτέ.

Με τη σημερινή τεχνολογία οι άνθρωποι θα έπρεπε να εργάζονται λιγότερο και να αμείβονται περισσότερο, μάλιστα να απολαμβάνουν περισσότερα. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! - μάλιστα, ο μονόδρομος οδηγεί διαρκώς στο χειρότερο.

Στο όνομα της Σωτηρίας της Πατρίδας, ο λαός της οδηγείται στον όλεθρο. Πρόκειται για σκαστή πατριδοκαπηλία.

Την οποίαν υποστηρίζει σύσσωμο το φαιο-πράσινο και γαλάζιο Μέτωπο.

..........................................

Κι ας μένει τώρα χάσκοντας το μέρος εκείνο της Αριστεράς που παραχώρησε το προνόμιο να μιλούν για πατρίδα στους εθνικιστές, τους φαιούς του κυρ φον κωλοτούμπεν και στα πατριδοκαπηλικά τσιράκια των Δυνατών, πράσινα ή γαλάζια.

Αντιθέτως, η Αριστερά θα έπρεπε να 'ναι εκείνη που σε εθνική και διεθνιστική βάση θα έπρεπε να απευθύνεται στον λαό χάριν της πατρίδας του και του κόσμου όλου, εναντίον της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης.

Δεν είναι το «φαντασιακό των Ελλήνων» εκείνο που μας μάρανε, ούτε είναι η Ιστορία απλώς μια «αφήγηση». Δεν είναι η επιδοτούμενη τέχνη αυτή που θα στηρίξει και θα εμπνεύσει τον λαό, ούτε οι δημόσιες σχέσεις στελεχών της Αριστεράς με το κράτος της ΕΡΤ και των ΜΚΟ.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή μόνον ο αυτοσεβασμός του λαού, η εθνική αξιοπρέπεια καθώς και η αρωγή της τέχνης και των επιστημών μπορούν να τροφοδοτήσουν και να ενισχύσουν την ταξική πάλη, προς όφελος του λαού, για να μη στείλουν στο τέλος την πατρίδα (και τον πλανήτη) κατά διαόλου οι Δυνατοί και οι Επικυρίαρχοι.

ΣΤΑΘΗΣ Σ

Ελληνο-αραβικό ρομπότ, εντυπωσιάζει επιβάτες

Η πτήση ΕΚ817 Ντουμπάι-Ριάντ (Σ.Αραβία) της Emirates Airlines είχε προ ημερών έναν επιβάτη διαφορετικό από τους άλλους. Τον "Ιμπν Σίνα", το ανθρωποειδές αραβικό ρομπότ με έλληνα "πατέρα", ένα από τα πιο εξελιγμένα ρομπότ στον κόσμο.
Ήταν η πρώτη φορά που.... η αεροπορική εταιρία των Εμιράτων είχε ρομπότ-επιβάτη, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Emirates News και τη βρετανική "Ντέιλι Μέιλ". Ο "Ιμπν Σίνα" (που φέρει το όνομα του διάσημου μουσουλμάνου φιλοσόφου και επιστήμονα του 11ου αιώνα, ο οποίος έγινε γνωστός στη Δύση ως Αβικέννας) ταξίδεψε σαν… κύριος στην πρώτη θέση και εντυπωσίασε τους συνεπιβάτες του με την ικανότητά του να συνομιλεί μαζί τους.

Το… σούσουρο με τον διαφορετικό επιβάτη είχε ήδη ξεκινήσει από το "τσεκ-ιν" στο αεροδρόμιο του Ντουμπάι και, στη συνέχεια, στην αίθουσα αναμονής για "βιπ", όπου ο "Ιμπν Σίνα" αναπαυόταν μέχρι να έρθει η ώρα να επιβιβαστεί στο αεροσκάφος, αφού προηγουμένως πέρασε κανονικά από όλους τους ελέγχους ασφαλείας, όπως και οι υπόλοιποι επιβάτες. Πρόσφερε, έτσι, μια κλεφτή ματιά στο μέλλον (όχι και τόσο μακρινό) των αεροπορικών πτήσεων, όταν κάλλιστα θα μπορούν να συνταξιδεύουν οι άνθρωποι και οι μηχανικοί… σωσίες τους. Είναι ενδεικτικό, εν προκειμένω, πως διευθυντικό στέλεχος της εταιρίας και του αεροδρομίου δήλωσε ότι "έχουμε αναλάβει τη δέσμευση να παρέχουμε σε κάθε επιβάτη, άνθρωπο ή όχι, το καλύτερο δυνατό επίπεδο φροντίδας και εξυπηρέτησης".Το ρομπότ μπορούσε να αναγνωρίζει πρόσωπα, να πιάνει κουβέντες με τους διπλανούς του στα αραβικά, να κάνει χειρονομίες (ευγενικές!), να συνδέεται στο Ίντερνετ και να "κατεβάζει" τις τελευταίες πληροφορίες για τον καιρό κλπ.

Ο σύγχρονος μηχανικός Αβικέννας συνοδευόταν από τον περήφανο δημιουργό του, τον έλληνα καθηγητή στην επιστήμη των υπολογιστών Νικόλαο Μαυρίδη, ο οποίος, με τους συνεργάτες του στο πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, έχει αναπτύξει το προηγμένο λογισμικό και το υλικό του ρομπότ.Ο "Ιμπν Σίνα" ταξίδεψε στο Ριάντ, την πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας, για να αποτελέσει το σημαντικότερο έκθεμα σε μια συνδιάσκεψη και έκθεση για την ανώτερη εκπαίδευση.

πηγή

Χαλβάς ο …θαυματουργός!

Ο χαλβάς είναι πολύ αγαπητός στον Ελληνικό πληθυσμό για την ιδιαίτερα γλυκιά του γεύση. Την πρώτη θέση των προτιμήσεων μας κατέχει ο χαλβάς με ταχίνι. Είναι μια συνηθισμένη, εύκολη και ευχάριστη επιλογή για γλυκό κατά τη διάρκεια της νηστείας. Ένα σημείο, όμως, που δεν έχει τονιστεί όσο πρέπει είναι ότι ο χαλβάς εκτός από την ωραία γεύση που αφήνει στον ουρανίσκο, εφοδιάζει τον οργανισμό με πολύτιμα θρεπτικά συστατικά.

Παρασκευάζεται κυρίως από ταχίνι, ζάχαρη και φυτικά έλαια. Ο χαλβάς για να παρασκευαστεί αποφλοιώνεται το σουσάμι και στη συνέχεια ψήνεται και αλέθεται για να παρασκευαστεί το ταχίνι. Η ζάχαρη και το νερό ανακατεύονται και ψήνονται στη φωτιά μέχρι το μείγμα να μετατραπεί σε καραμέλα. Γλυκό με συστατικά φυτικής προέλευσης και υψηλής θρεπτικής αξία, ιδιαίτερα δημοφιλές σε περιόδους νηστείας, ιδιαίτερα τη Σαρακοστή. Καταναλώνεται σαν κύρια τροφή ή σαν επιδόρπιο με κανέλα ή λεμόνι.

Το γλυκό είναι πλούσιο σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Ε, ασβέστιο, φώσφορο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο, σελήνιο και αντιοξειδωτικές ουσίες. Όσον αφορά τη θερμιδική του αξία, ο συνδυασμός των συστατικών του, σουσαμιού και σακχάρων, του προσδίδουν υψηλό ενεργειακό περιεχόμενο.

Το γεγονός ότι ο χαλβάς αποτελείται κατά 60% από ταχίνι, έχει ως αποτέλεσμα οι ευεργετικές ιδιότητες του σπόρου να μεταφέρονται και στο γλυκό.

Οι σπόροι του σουσαμιού αποτελούσαν τροφή για τους αρχαίους Έλληνες καθώς επίσης και για άλλους λαούς της Μεσογείου. Το σουσάμι είναι τρόφιμο με υψηλής βιολογικής αξίας φυτική πρωτεΐνη. Είναι πλούσιο σε αμινοξέα όπως η μεθειονίνη, η τρυπτοφάνη, η λευκίνη και η αργινίνη, ενώ είναι σχετικά φτωχή η περιεκτικότητά του σε λυσίνη. Έτσι όταν το σουσάμι και κατ’ επέκταση ο χαλβάς καταναλωθεί με τρόφιμα που περιέχουν λυσίνη, όπως οι ξηροί καρποί και τα όσπρια, η πρωτεΐνη που προκύπτει είναι υψηλής βιολογικής αξίας και διαθεσιμότητας καθώς προσεγγίζει τη βιολογική αξία των ζωικών πρωτεϊνών. Άρα ο χαλβάς είτε με τη προσθήκη ξηρών καρπών είτε μαζί με όσπρια αποτελεί μια καλή πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας για άτομα τα οποία είναι φυτοφάγοι ή βρίσκονται σε κατάσταση νηστείας.

Η περιεκτικότητα του χαλβά σε λιπαρά οξέα είναι παρόμοια με του ταχινιού. Η μεγαλύτερη περιεκτικότητα θρεπτικών συστατικών στο ταχίνι είναι των λιπαρών οξέων. Στην πλειονότητά τους είναι μονοακόρεστα και πολυακόρεστα. Η συγκέντρωση των κορεσμένων λιπαρών οξέων είναι μικρή. Η λήψη πολυακόρεστων λιπαρών οξέων θεωρείται αναγκαία από τον ανθρώπινο οργανισμό καθώς αυτός δεν μπορεί να τα συνθέσει. Για αυτούς τους λόγους ο χαλβάς αποτελεί μια ιδιαίτερα θρεπτική τροφή.

Δυο τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι το σουσάμι λόγω της μεγάλης του περιεκτικότητας σε βιταμίνη Ε και της δράσης των λιγνανών του (της σησαμινόλης και της σησαμίνης, συστατικά του σουσαμιού με αντιοξειδωτικές ιδιότητες) εμφανίζει σημαντικές αντιγηραντικές και αντιυπερτασικές ιδιότητες.

Επιστημονικώς αποδεδειγμένα το σουσάμι βοηθά στην πρόληψη της υπερχοληστερολαιμίας, στη σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, στην πρόληψη του καταρράκτη και στην αντιμετώπιση του διαβήτη. Επιπλέον σημαντική κρίνεται η συμβολή του χαλβά στην αντιμετώπιση της αθηρωμάτωσης και στην έρρυθμη λειτουργία του ήπατος.

Εν κατακλείδι, ο χαλβάς βάσει των ιδιοτήτων του μπορεί να αποτελέσει τροφή πολύ ωφέλιμη για τον οργανισμό. Είναι πλούσιος σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, αμινοξέα, βιταμίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες.

Το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι η υψηλή του θερμιδική αξία καθώς η υπερβολική κατανάλωση του μπορεί να μας οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της ημερήσιας ενεργειακής μας πρόσληψης, με αποτέλεσμα την αύξηση του σωματικού βάρους (100 gr προϊόντος αποδίδει γύρω στις 540 Kcal).

Nτρέπομαι

Δύσκολο να μάθεις τη μοναξιά.
Ευτυχώς οι άλλοι βοηθάνε.

Είμαι αγέρας και νερό.
Για να περπατήσεις πάνω μου
πρέπει να είσαι άγιος
ή να γίνω πάγος.

Ζούμε σ'έναν κακομεταφρασμένο κόσμο.
Άλλοι κόσμοι χειρότεροι ίσως
είχαν μια κοινή γλώσσα
κοινά κατανοητούς κώδικες.
Σήμερα όλα θέλουν μετάφραση,
όλα αυθαίρετα φορούν την ταμπελίτσα
που τα βολεύει.Τίποτα σ'αυτη την εποχή
της εικόνας δε δείχνει τι είναι
όλα δείχνουν κάτι άλλο.
Λέμε φύγε κι εννοούμε μείνε
λέμε καλημέρα κι εννοούμε αι στο διάολο
λέμε καλώς όρισες κι εννοούμε ξεκουμπίδια.
Όσο για τους πολιτικούς η μετάφραση είναι
αδύνατη.Όσο πιο αδύνατη,τόσο πιο πετυχημένος
ο πολιτικός.Η τέχνη απο τη φύση της
είναι ανοχύρωτη κι έτσι ηταν πάντα
εύκολο θύμα. Όσο πιο ασαφής
τόσο καλύτερα, λένε οι πορνοβοσκοί της.
Άλλο περίπλοκο, άλλο περίτεχνο, άλλο ασαφές
αλλά ποιός νοιάζεται, μιας και μπερδεμένη
βολεύει καλύτερα.! Άλλωστε ποιός έχει χρόνο.
Τime is money poulaki mou.!

Ζούμε σ'εναν κακομεταφρασμένο κόσμο
γι'αυτο χαθήκαμε.
Εσυ με μετέφραζες λάθος.
Εγω νόμιζα ότι με μεταφράζεις σωστά.
Το γελοίο είναι ότι δε χρειαζότανε μετάφραση.




ΤΣΑΠΡΑ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

Ανέκδοτο... για κλάμα...

Οι μισθωτοί και μικρομεσαίοι δεν πρόκειται να πληρώσουν τις απάτες των τραπεζών και των κουμπάρων

Το SOS που δεν το…βαριέται ο Θεός!

Κύριε ελέησον.

Πόσες φορές δεν ακούμε ή δεν λέμε εμείς οι ίδιοι αυτές τις δύο λέξεις; Κατακλύζονται κυριολεκτικά οι ιερές ακολουθίες μας από την συντομότατη και τόσο περιεκτική αύτη προσευχή! Το ερώτημα όμως είναι: όταν την ακούμε την προσέχουμε; Όταν την λέμε μας αγγίζει καρδιακά;

Μέσα στην μικρούλα αυτή προσευχή περιέχονται όλα όσα θα είχε να ζητήσει ο άνθρωπος από το Θεό και όλα όσα θα είχε να δώσει ο Πανάγαθος Θεός στον άνθρωπο.

“Κύριε ελέησον…”.

Είναι η καλύτερη και η χρησιμότερη προσευχή για τον ορθόδοξο χριστιανό. Γιατί με αυτήν επικαλείται το έλεος του Θεού, ο οποίος είναι: “ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών”.

Γι’ αυτό και η Αγία ορθόδοξη Εκκλησία μας επαναλαμβάνει ασταμάτητα την αγιασμένη αυτή προσευχή.

Ο μεγάλος και γλυκύτατος Ρώσος άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης λέει: «Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη του απείρου ελέους του Θεού. Γι’ αυτό ας τον επικαλούμεθα συχνά με αυτές τις δύο λέξεις: Κύριε ελέησον. Δεν είναι τυχαίο που τις ακούμε να επαναλαμβάνονται με επιμονή στις ακολουθίες της λατρείας μας. Υπηρετούν την μεγάλη υπόθεση της μετανοίας. Και η ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι, ακριβώς η μάνδρα της μετανοίας των αμαρτωλών».

“Κύριε ελέησον…”,

Είναι ένα SOS που εκπέμπει ο χριστιανός προς τον ουρανό, σαν τον ναυαγό που πνίγεται και φωνάζει: «βοήθεια, χάνομαι», προσμένοντας κάποιον να τον ακούσει και να επέμβει σωστικά.

Αυτός που μας ακούει να ζητάμε σωτηρία είναι ο Χριστός. Και το θείο έλεος που ζητούμε είναι η σωτηρία που Αυτός μας προσφέρει. Ο Χριστός ήρθε για να μας ελεήσει. Ολόκληρο το λυτρωτικό Του έργο και προπαντός η σταυρική θυσία και η ανάστασή Του είναι η προσφορά του θείου Του ελέους. Ο Χριστός είναι το σαρκωμένο θείον έλεος. Είναι η άβυσσος του ελέους, που προσφέρεται δωρεάν σε κάθε ψυχή, που θέλει να σωθεί.

Το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο, παρά η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να ζητούμε από το Θεό εμείς οι αμαρτωλοί και να φωνάζουμε ακατάπαυστα το “Κύριε ελέησον” δηλ. λυπήσου με Κύριε μου, τον αμαρτωλό, στην ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι και δέξου με πάλι στην χάρη Σου. Δος μου πνεύμα δυνάμεως… Δος μου πνεύμα αγάπης… ειρήνης, καθαρότητας, πραότητας και ταπεινοφροσύνης… Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει την ανάγκη που έχει από όλα αυτά, και τα ζητά από, τον πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας το “Κύριε ελέησον” αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά και θα επιτύχει το έλεος και την θεία χάρη. Όποιος όμως δεν ξέρει τίποτε από αυτά αλλά από συνήθεια μόνο φωνάζει το “Κύριε ελέησον” αυτός δεν είναι δυνατόν ποτέ να λάβει το έλεος του Θεού.

“Κύριε ελέησον”

Με τις δύο αυτές γλυκύτατες λέξεις εμείς που “πολλά πταίομεν άπαντες” προσφεύγουμε στον ωκεανό του θείου ελέους και ζητούμε την συγχώρηση των αμαρτιών μας. Προσφέρουμε την άβυσσο των παραπτωμάτων μας, στην άβυσσο της αγάπης και του ελέους Του και Τον ικετεύουμε να μας ευσπλαγχνισθεί. Γιατί «το να έχεις έλεος σημαίνει να απαλλάξεις τον άλλο από την ενοχή, που δεν μπορεί να εξαλείψει με τις δικές του προσπάθειες. Να τον απαλλάξεις από τα χρέη που ο ίδιος δεν μπορεί να πληρώσει. Να τον γιατρέψεις από την αρρώστια, για την οποία δεν μπορεί αβοήθητος να βρει καμιά γιατρειά». Και αυτό ακριβώς κάνει ο Κύριος!

Οι άγιοι μας διδάσκουν ότι αναλόγως της μετανοίας μας, λαμβάνουμε μέγα ή μικρό έλεος. «Είναι δυνατόν» λέει ο αββάς Βαρσανούφιος «να βρείτε μικρό έλεος και είναι δυνατόν να βρείτε μεγάλο έλεος. Ο Δαβίδ διάλεξε το μεγάλο, λέγοντας ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου. Αυτός λοιπόν που θέλει το μεγάλο, το βρίσκει με ταπεινότητα και πραότητα και υπομονή και τα παρόμοια. Το να βρεις έλεος, αυτό πραγματοποιείται με τις ευχές των αγίων. Το να είναι όμως μικρό ή μεγάλο, εξαρτάται από σένα. Διάλεξε αυτό που θέλεις…».

Αυτό θέλουν ασφαλώς να τονίσουν και τα λόγια του Κυρίου μας, για την μετανοούσα αμαρτωλή: «συγχωρήθηκαν οι πολλές της αμαρτίες,γιατί έδειξε πολλή ευγνωμοσύνη· σε όποιον δε, συγχωρούνται λίγες, αυτός δείχνει λίγη ευγνωμοσύνη» (Λουκ. 7,47).

“Κύριε ελέησον”

Μέσα εδώ κρύβονται όλες οι ανάγκες μας. Πνευματικές και υλικές· ατομικές, οικογενειακές και κοινωνικές· γνωστές και άγνωστες μας· οι κίνδυνοι μας, οι αρρώστιες μας, οι φόβοι μας, οι ώρες της θλίψης, του πόνου, της εγκατάλειψης και της απογοήτευσης· τα προβλήματα του παρόντος και τα μελλοντικά, τα εθνικά και τα παγκόσμια…

Όταν η Εκκλησία μας προσεύχεται λειτουργικά: «Υπέρ της άνωθεν ειρήνης… της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, υπέρ πλεόντων, οδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αιχμαλώτων, υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και καιρών ειρηνικών» κ.λπ. δυνατή ακούγεται η φωνή του λαού του Θεού: “Κύριε ελέ­ησον”. Γιατί κάθε βοήθεια και επέμβαση του Θεού στη ζωή μας είναι έλεος δηλ . χάρις και δωρεά. Είναι χαρακτηριστικό το ότι στην “εκτενή” δέηση της η Εκκλησία ζητεί πρώτα το θείον έλεος και υστέρα όλα τα άλλα (έτι δεόμεθα υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επι­σκέψεως κ.λπ.)

Γι αυτό θερμή είναι και η προτροπή του απ. Παύλου, που μας λέει «ας πλησιάσουμε με θάρρος το θρόνο της χάρης του Θεού, για να μας σπλαχνισθεί και να μας δωρίσει τη χάρη του, την ώρα που την χρειαζόμαστε» (Έβρ.4,16).

Όμως η πιο μεγάλη ανάγκη και λαχτάρα του χριστιανού είναι να τον γλυτώσει ο Θεός από τις φλόγες της κολάσεως και να τον αξιώσει να απολαύσει τα αγαθά της ουρανίου βασιλείας.

Γι αυτό το πιο βαθύ, το πιο εγκάρδιο, το πιο καυτό του “Κύριε ελέησον” το φωνάζει γι’ αυτό το σκοπό στον Κύριο του. Αυτό και αποτελεί το “μέγα έλεος” που τόσο συχνά ακούμε στους ιερούς μας ύμνους.

Λοιπόν «όπου και αν βρισκόμαστε μπορούμε να στενάζουμε από τα βάθη της ψυχής μας και να πούμε “ελέησε με Θεέ μου”. Εκείνος που λέει ελέησέ με παίρνει τη βασιλεία των ουρανών, γιατί εκείνον που ελεεί ο Θεός δεν τον γλυτώνει μόνο από την κόλαση, αλλά του χαρίζει και τα αγαθά του παραδείσου».

Γι αυτό και οι άγιοι Πατέρες στην «μονολόγιστη ευχή του Ιησού» με σύντομο και αδιάλειπτο τρόπο, επιδιώκουν την ταύτιση του “ελέησον με” με την αναπνοή και την καρδιά του κάθε πιστού. Όμως για να λάβει κανείς το μέγα έλεος του Κυρίου, προϋποθέτει τρία πράγματα:

-Πρώτον, την βαθειά και ειλικρινή μας μετάνοια, όπως προείπαμε.

-Δεύτερον, την προσφορά του δικού μας ελέους με τη συγγνώμη στους αδελφούς μας, διότι λέει: «δεν θα υπάρχει έλεος γι’αυτόν που δεν έδειξε ευσπλαχνία. Για τον εύσπλαχνο όμως, η τελική κρίση θα είναι θρίαμβος» (Ιάκ. 2,13)

-Τρίτον, την απάρνηση των εμπαθών θελημάτων μας.

Στον διδακτικότατο «Ευεργετινό» διαβάζουμε το εξής χαριτωμένο περιστατικό. «Κάποτε συγκεντρώθηκαν οι Πατέρες χάριν πνευματικής ωφελείας. Έξαφνα σηκώθηκε ένας από αυτούς και πήρε ένα μικρό μαξιλαράκι και το έβαλε στους ώμους του, κρατώντας το με τα δυο του χέρια. Κατόπιν στράφηκε κατά ανατολάς και προσευχήθηκε λέγοντας:

-Θεέ μου ελέησε με, και συγχρόνως απαντώντας ο ίδιος έλεγε·

-Εάν θέλεις να σε ελεήσω, άφησε αυτό που βαστάζεις και θα σε ελεήσω. Την σκηνή αυτή επανέλαβε πολλές φορές και στο τέλος κάθησε. Τότε οι Πατέρες τον ρωτούν:

-Εξήγησε μας τι σημαίνει αυτό που έκανες; Και ο Γέροντας τους απάντησε:

-Το μαξιλαράκι που βάσταζα επάνω στους ώμους μου συμβολίζει το θέλημά μου. Παρακαλούσα το Θεό να με ελεήσει, φέροντας όμως το θέλημά μου. Και ο Θεός μου έλεγε: Άφησε αυτό που βαστάς, δηλ. το θέλημά σου και τότε θα σε ελεήσω…

Και ο Γέροντας ασκητής συμπέρανε:

-Και εμείς λοιπόν, αν θέλουμε να μας ελεήσει ο Θεός, ας εγκαταλείψουμε τα θελήματά μας και θα επιτύχουμε οπωσδήποτε το θείο έλεος…”.

(Από το βιβλίο του Αρχιμ. Αθηναγόρα Καραμανζάνη, «Στώμεν καλώς…»)



πηγή