Εκφωνήθηκε στά γαλλικά, στις 10 Ιουνίου 1991.
Εγώ ό ίδιος θρηνούσα σαν νά ήμουν καταραμένος, λόγω τής ανικανότητος μου να ζήσω ως χριστιανός.
Ζήστε έτσι, και στην περίπτωση αυτή όλα θά αλλάξουν.
Αυτή η «κατάρα» είναι ένα χαρακτηριστικό της χριστιανικής ζωής.
Δεν μέ εκπλήσσει πού τώρα οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τή χριστιανική ζωή, διότι έγιναν ανίκανοι νά συλλάβουν τή θεότητα τού Χριστού.
Όσο γιά μάς, διαλέξαμε αυτή την οδό, την ποτισμένη με δάκρυα.
Αλλά εμείς οί ίδιοι υποφέρουμε!
Είμαστε συντετριμμένοι από την εργασία, από την αδυναμία να ζήσουμε σύμφωνα με τις εντολές Του….
Όταν όλο το «είναι» μας είναι συγκεντρωμένο στον Θεό, η προσευχή μας μπορεί να λάβει χαρακτήρα αιώνιο και να μην αντιληφτούμε τη στιγμή του θανάτου.
Όταν είμαστε βυθισμένοι σε μια τέτοια προσευχή, δεν είμαστε πλέον σίγουροι αν θα επιστρέψουμε στη γη ή όχι.
Αν περάσουμε στην άλλη όχθη σε κατάσταση προσευχής, δεν θα ζήσουμε τον θάνατό μας, αλλά θα αισθανόμαστε ότι ζούμε.
Όταν βρισκόμαστε συνεχώς στην τελευταία Κρίση, περνάμε από τον θάνατο στην αιώνια ζωή, χωρίς να καταλάβουμε ότι έχουμε πεθάνει."
Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας – τόμος Β’,ομιλια 72,
