Οι Πατέρες χρησιμοποιούν το εξής παράδειγμα, για να περιγράψουν το σχήμα των σχέσεων των ανθρώπων. Φανταστείτε ένα κύκλο πάνω στη γη, σαν ένα σχήμα στρογγυλό, που χάραξε κάποιος με διαβήτη από το κέντρο του κύκλου. Υποθέστε, ότι ο κύκλος αυτός είναι ο κόσμος και ότι το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός. Οι ακτίνες του κύκλου από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι οι δρόμοι για το Θεό, δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων. Προχωρούν λοιπόν οι Άγιοι προς το εσωτερικό του κύκλου επιθυμώντας να πλησιάσουν το Θεό. Και όσο προχωρούν προς το κέντρο τόσο πλησιάζουν και το Θεό και μεταξύ τους. Το ίδιο σκεφτείτε και για το χωρισμό. Γιατί, όταν μακραίνουν από το Θεό και στρέφονται προς τα έξω, είναι φανερό πως όσο βγαίνουν και απομακρύνονται από το Θεό, τόσο απομακρύνονται και από τους άλλους. Και αντίστοιχα, όσο απομακρύνονται από τους άλλους τόσο απομακρύνονται και από το Θεό. Να λοιπόν ποια είναι η φύση της αγάπης. Όταν είμαστε έξω και δεν αγαπάμε τον Θεό, τότε είμαστε και απομακρυσμένοι ο καθένας από τον πλησίον. Αν όμως αγαπήσουμε τον Θεό, τότε όσο πλησιάζουμε τον Θεό με την αγάπη για Εκείνον, τόσο ενωνόμαστε με την αγάπη για τον πλησίον και όσο ενωνόμαστε με τον πλησίον τόσο ενωνόμαστε και με το Θεό.
1 σχόλιο:
Κάποια στιγμή χρόνια πριν ομολόγησα στην σύζυγο, όταν αυτή γκρίνιαζε που επανήλθα στον τακτικό εκκλησιασμό και στα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας ότι, χωρίς Χριστό ίσως να μην ήθελα να συνεχίσω μαζί της. Από την στιγμή όμως που Του άνοιξα την καρδιά μου έφυγαν οι σκιές της διάλυσης. Πιστεύω το ίδιο εφαρμόζει και η ίδια, άς μην το ομολογεί, αφού με αντέχει ακόμη.
Δημοσίευση σχολίου