Τετάρτη 9 Απριλίου 2025

ΓΛΥΤΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠ ΚΑΙ ΒΑΛΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΚΟΥΝΕ ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ

 Μπορεί να είναι εικόνα 3 άτομα και ναργιλές

- Βρὲ παιδί μου, γιατί ἀκοῦς αὐτὲς τὶς ἀηδίες τῆς τράπ, ράπ, χιπ-χοπ -πῶς τὰ λένε αὐτά τὰ διαόλια; Μὰ εἶναι τώρα μουσικὴ αὐτή; Στὴν ἀλητεία θὲς νὰ καταντήσεις μ' αὐτὰ ποὺ ἀκοῦς;
- Καὶ τί ν' ἀκούω ρὲ ντάντι;
- Ν' ἀκοῦς ρεμπέτικα, παιδάκι μου: γνήσιο λαϊκὸ παραδοσιακὸ ἑλληνικὸ τραγούδι!
- Καὶ γιὰ πές μερικά, ρὲ πατέρα;
- Νά, διαμάντια τῆς παράδοσης τοῦ τόπου μας, μ' αὐτὰ ποὺ μεγαλώσαμε τότε, ἐκεῖνα τὰ χρόνια -τὰ ἁγνά (ΠΑΣΟΚάρααααα!)- ὅπως:
«Πρέζα ὅταν πιεῖς», «Μόλις μπουκάρω στὸν τεκέ», «Ὅταν καπνίζει ὁ λουλᾶς», «Ὅταν πίνω τουμπεκάκι», «Γι' αὐτὸ φουμάρω κοκαΐνη», «Ὁ λουλᾶς», «Τὸ βαπόρι ἀπ' τὴν Περσία», «Χαρμάνης εἶμ' ἀπ' τὸ πρωί», «Ἠρωϊνη καὶ μαυράκι», «Πέντε χρόνια δικασμένος», «Ἱσόβια μὲ ρίξανε», «Μοὔπανε πὼς εἶσαι μάγκας εἶσαι καὶ νταβατζῆς», «Σούρα καὶ μαστούρα», «Τὰ κάστρα τοῦ Γεντὶ Κουλέ», «Ἡ φυλακὴ εἶναι σχολεῖο», «Μὲς στὴ φυλακὴ ποὺ μπῆκα», «Βρὲ μάγκες δυὸ στὴ φυλακή», «Ἀναστενάζει ὁ Γεντὶ Κουλές», «Στὸ δεκατρία τὸ κελί», «Ὁ πόνος τοῦ πρεζάκια», «Πριγκιπομαστούρηδες», «Εἶμαι τσαχπίνα», «Μπουκάραν οἱ μάγκες στὸν τεκέ», «Ἀλανιάρα Μερακλοῦ», «Μάγκισα ματσαράγκισσα», «Φέρτε πρέζα νὰ πρεζάρω», «Μὲς στὸν τεκὲ τῆς Μαριγῶς», «Ἀλανιάρα Μαρίκα», «Ὁ Κοακαϊνοπότης», «Κάτι θὰ ἤπιε κι ὁ Θεός» καὶ πολλά-πολλὰ ἄλλα. Ἀστείρευτη ἡ πηγὴ τῆς παράδοσης!
- Μ' αὐτὰ μεγαλουργήσαμε! Φαίνεται ἄλλωστε ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα.
Καὶ δυναμώνεις κι ἔτσι τὸν ἀγῶνα ἐνάντια στὸν φασισμό!
Κάτι τέτοια τ' ἀπαγόρεψε κάποτε ὁ Μεταξᾶς. Ρὲ ὁ φασίστας!
Τὸ Ἔνζυμο

3 σχόλια:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... πές τα χρυσόστομε... !
(ν'ἁγιάσει τὸ στόμα σου)


νὰ συμπληρώσουμε μόνο, πὼς
σ' ἐποχές ἰδιαιτέρως  δύσκολες,
καὶ ταραγμένες τότε,
καθῶς ἡ Εὐρώπη, ἐσπρωχνόταν,
σὲ ξεκαθάρισμα λογαριασμῶν
καὶ σπαρασσόταν

μὲ τὸ αἷμα ἄϕθονο νὰ ρέει...

κάπως,
(ὅπως καὶ τώρα δηλαδή)
κάποιοι -σχεδόν- ἀτσῖδες, νεαροί μάγκες καὶ δερβισόπουλα,
καὶ τυχοδιῶκτες μᾶλλον ἐξ ἀνάγκης... καὶ ἐν ἀγνοία τους...
(καὶ ποῦ μυαλό...)

ἐνόμισαν πὼς ἔτσι, θὰ πιάσουν ἴσως τὴν καλή...
νὰ ξεγλυτώσουν ἀπό τὴν σκληρή βιοπάλη καὶ τὴν ἐπιβίωση,
στὴν... πρωτονεωτερική τότε "κανονικότητα"

τὴν λιμανήσια... τοῦ... Περαῖα...

καὶ ἔμπλεξαν καὶ λυώσαν τὴν ζωή τους στοὺς τεκέδες (κάποιοι καὶ στὰ "σκληρά")

ἐνῶ οἱ πραγματικοί ἀτσῖδες
(σχεδόν... περίπου  Ἕλληνες) γίναν μεγαλοδισκογραϕικάριοι (ἐταιριούχοι...)

ἴσως καὶ λίγο... νεκροθάϕτες τῆς παραδοσιακῆς μας μουσικῆς,

ἀϕοῦ ὡς τότε
ἡ ἀστική μας τάξη, ποὺ εἶχε ἤδη ἀναπτυχθεῖ
στὶς μικρές πόλεις
τὰ κεϕαλοχώρια καὶ τὰ νησιά
τῆς προεπαναστατικῆς Ἑλλάδος,
(μὲ τὸ ἐμπόριο πρωτασχολήθηκε ἄλλωστε, ὁ Ιωάννης Μακρυγιάννης μας,  γνωστὸς καὶ γιὰ τὸν ταμπουρᾶ του)
συνέχισε νὰ βαδίζει ἐπάνω
στὶς ὅσες ὑγειεῖς ἀρχαῖες, ἀλλά
ἐ κ κ ε ν τ ρ ι σ μ έ ν η  πλέον κύρια,
στὶς Χριστιανικές παραδόσεις
τοῦ Γένους μας

γνωρίζοντας τὴν ἀρχοντιά του καὶ
μὴν ἔχοντας ακόμη ἀναπτύξει

τὸ σύμπλεγμα κατωτερότητας

ποὺ ϕύτεψαν ἀργότερα οἱ μπαβαρέζοι μας μονᾶρχες
στὴν... μικρή τότε Ἀθήνα...
(μιά μαγιά...)

ἴσως μόνο στὴν τραγική τὴν Σμύρνη μας,
λιμένας μέγιστος καὶ ἤδη πολυπολιτισμική βασίλισσα τῆς Μεσογείου,
κάπως, κατὰ πὼς ϕαίνεται,
τὰ πράγματα ἀκολουθοῦσαν, μιὰ πρώϊμη παγκοσμιοποίηση, ποὺ... ἀκόμη, δὲν εἶχε ὅμως... βγεῖ ἀπό τ'αὐγό...

καὶ εἰσήγαγε τὸν χασισοπολιτισμό της τὸν λιμανήσιο, τῶν τεκέδων
στὸν... ἔτοιμο ν' ἁπλώσει τὰ ϕτερά του, Πειραιᾶ... (τρομάρα μας)...



ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

ἀς ποῦμε ὅμως κάτι ἐδῶ, καὶ γιὰ τὸν θεωρούμενο... πατριάρχη τοῦ ρεμπέτικου,  Γιοβάν λεγόμενο Τσαοῦς,
γνώστη τῆς Ὁκτοήχου
καὶ τὶς συγγενικῆς της, τῆς λεγόμενης Ἀραβοπερσικῆς μουσικῆς
(κοινῆς λίγο πολύ, σ' ὅλον τὸν κάποτε ἑλληνιστικό περίγυρο)
καὶ πρῶτο ὄνομα στὸν Ταμπουρᾶ,
ποὺ ὅπως θρυλεῖται, εἶχε κληθεῖ νὰ παίξει μουσική γιὰ τὸν Σουλτᾶνο,

κι ὡς πρόσϕυγας, ἀργότερα, στὸν Πειραιᾶ, διωγμένος ἀπ'τὸν τόπο του (καθῶς τὸ συνομολογῆσαν Λευτέργιος καὶ Κεμάλ, οἱ ἀρχικτιστᾶδες δυό... τάχα καθαρῶν λαῶν... που ὅμως ὁ εἶς, ὑπῆρξε τεχνητό δημιούργημα, μὲ βία καὶ μὲ ζόρι 
κι ἔτσι μποροῦσε ἀνα πᾶσαν στιγμή να ξετουρκέψει,
ἀλλάζοντας ισορροπίες, κόντρα στὰ σχέδια τῶν ἐθνέμπορων...)

προτίμησε ὁ Γιοβάν λοιπόν, νὰ ζεῖ ἀπό τὴν ραπτική, που ἀσκοῦσε παρέα μὲ τὴν σύζυγό του,
μὴν δεχόμενος νὰ... "παίζει μουσική, γιὰ νὰ χορεύουν οἱ π0υ7ᾶν€ς" καθῶς ἔλεγε,
παρά νὰ παίζει μόνο, γιὰ τὴν παρέα ϕίλων καὶ δικῶν...

ἐνῶ ἀργότερα, Τσιτσάνιδες καὶ Χιώτηδες, βιρτουόζοι ὀργανοπαῖκτες
βγάλαν παρᾶ μὲ οὐρά, κι ἐδῶ καὶ στὴν Ἁμερική,
βγάλαν και μαθητές τοὺς ἔντεχνους, Μίκη καὶ Μᾶνο
ποὺ σίγουρα, ἀν συγκριθεῖ ἡ μουσική τούς, μὲ τὶς ὁπερέτες, ποὺ ἄκουγε ὁ Έλλην πρωτευουσᾶνος ἀστός, τὶς μέρες τῆς μαντάμ Σουσοῦς,
ἦταν ὅ,τι καλύτερο
καὶ... ἦταν καὶ στὸ πνεῦμα μέσα, τῶν τότε -παγκοσμίως- αναπτυσσόμενων

πλατειῶν μικρομεσαίων στρωμάτων,

αὐτῶν ποὺ ἔμελλε νὰ γίνουν μιά

 δοκός...

ἄκρως ἐν τέλει ἀποτελεσματική

στὸν ὁϕθαλμό τῆς ἐπικίνδυνης Σοβιετίας
ποὺ ὁπλισμένη μέχρι τὰ δόντια

μόνο... ὑπόγεια καὶ... μὲ τέχνη...

μποροῦσε νὰ τρωθεῖ, ἡ κάπως...   σπαρτιάτικη, ἀς ποῦμε, ἀντίληψή της
καὶ... ἀν κι ἐξοπλισμένη ὡς ἀστακός,
νὰ καταρρεύσει τελικῶς,
ἔχοντας ἀπογοητεύσει τὸν κόσμο της, που ἔβλεπε καὶ αἰσθανόταν πὼς...

ὁ ὑποσχόμενος... παράδεισος τῶν ἐργατῶν

τὸ... γύριζε... πρός κόλαση μεριά...

ενῶ οἱ γειτόνοι τους τῆς Δύσης, καθῶς διεδίδετο στα μυστικά, ἐζοῦσαν ἤδη
ἕναν παράδεισο εὐμάρειας γιά τοὺς πολλούς...

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

ποὺ ὁμως μὲ τὴν πτώση τῶν Σοβιεταίων 
οἱ... ἑργασίες ἐπιβραδύνθηκαν
καθῶς οἱ μάζες δείχναμε ἔτοιμες γιὰ νὰ τσουβαλιαστοῦμε, σιγά-σιγά καὶ μὲ τὸ μαλακό (μὴν καὶ ξυπνήσουμε)

ἐνῶ τα περασμένα μεγαλεῖα
παρέμειναν ὡς πῦργος τῆς βαβέλ ἡμιτελής,
ἔτοιμος τώρα πιά νὰ καταρρεύσει
ἀϕοῦ τὰ ὑλικά του ἦταν τζούϕια...

μιά ϕούσκα ὅλο θέα καὶ βιτρίνα

μὰ ἀπό οὐσία... μηδέν... !


καὶ μὲ τὸ μέλλον μας νὰ δειχνει ζοϕερό...