Και θα μας πει: "Είσαστε γουρούνια, είσαστε κατ' εικόνα και ομοίωσιν του κτήνους... Μ' όλον τούτο, πλησιάστε!
Και τότε οι φρόνιμοι άνθρωποι, οι λογικοί, θα φωνάξουν:
"Μα, Κύριε! Δέχεσαι κι αυτούς εδώ;".
Και
θα τους απαντήσει: "Τους δέχομαι, φρόνιμοι άνθρωποι, τους δέχομαι,
λογικοί άνθρωποι, μόνο και μόνο γιατί κανένας απ' αυτούς δεν πίστευε πως
είναι άξιος για τη βασιλεία των Ουρανών...".
Και θα μας ανοίξει την αγκαλιά του... και μεις θα πέσουμε στα πόδια του... και θα κλαίμε... και θα τα καταλαβαίνουμε όλα.."πηγή(Ο μονόλογος του Μαρμελάντωφ από το "Εγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι)
1 σχόλιο:
... και που νά τό'ξερε ο δολιος Ντοστογιέφσκυ
πώς... όλα αυτά που ήταν ακόμη τότε μιά ντροπή
(και αιτία,
για μία σταλιά συμμάζεμα κι ίσως και λίγη αυτογνωσία)
έγιναν σημερα η καύχηση και το καμάρι τού λαού και τών αρχοντων,
δείγμα προόδου
και... ανθρώπου "σύγχρονου", "προοδευμένου" και "χωρίς ταμπού"(...)
και εκλεκτού καθ'ολα κι άξιου πολίτη
με... μιά καμπούρα...
γιομάτη ως απάνω δικαιώματα
και κομπορρημοσύνη ως τον ουρανό... !
Δημοσίευση σχολίου