ΣΚΑΤΑ ΣΤΗΝ «ΤΕΧΝΗ» ΣΑΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ!

Οἱ πρόγονοί μας, οἱ Ἕλληνες πρόσφυγες ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ τὸν Πόντο (ὅσοι γλύτωσαν ἀπὸ τὴν μεγάλη γενοκτονία τῶν χριστιανῶν), ὅταν ἐγκατέλειπαν ἄρον ἄρον τὶς ἑστίες τους γιὰ νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὸ ἀντιχριστιανικὸ μένος τῶν Τούρκων μουσουλμάνων σφαγέων, μαζὶ μὲ ὅ,τι προλάβαιναν νὰ περισώσουν ἀπὸ τὰ προσωπικά τους ὑπάρχοντα, φρόντιζαν νὰ πάρουν μαζί τους τὰ εἰκονίσματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιὰ καθὼς καὶ ἄλλα ἱερὰ κειμήλια (ὅπως τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, τὴν καμπάνα, τὴν κολυμβήθρα). Ἐγκατέλειψαν τὰ χώματά τους, ἀλλὰ πῆραν μαζί τους τὴν πίστη τους σώζοντας καὶ διαφυλάσσοντας τὶς Ἱερὲς Εἰκόνες.

Γιὰ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ἡ ψυχή τους ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία, ποὺ ἦταν ἀπολύτως ταυτισμένη μὲ τὴν Ἑλληνικότητά τους. Εἰδικὰ μάλιστα οἱ Μικρασιᾶτες, ποὺ στὸ διάβα τῶν αἰώνων εἶχαν ὑποστεῖ τὰ πάνδεινα ἀπὸ τὶς φοβερὲς σφαγὲς καὶ τοὺς βίαιους ἐξισλαμισμοὺς ἀπὸ τότε ποὺ ἐνέσκηψε στὴν ἐπὶ 2.000 χρόνια πατρώα γῆ τους ἡ Μουσουλμανικὴ Μάστιγα τῆς Ἀσίας.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ πῆραν μαζί τους τὰ εἰκονίσματα, γιατὶ ἤξεραν πολὺ καλὰ ὅτι ἡ Πίστη ἦταν αὐτὴ ποὺ κράτησε ὄρθιο τὸ Γένος στὰ 500 χρόνια Μουσουλμανικῆς Κατοχῆς, ὅταν οἱ σπουδαγμένοι τῆς ἐποχῆς τοὺς εἶχαν ἐγκαταλείψει στὴν μοῖρα τους καὶ τὸ μόνο τους ἀποκούμπι ἦταν ὁ ταπεινὸς παπᾶς τοῦ χωριοῦ.

Δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὸ πεῖ πιὸ ξεκάθαρα ὁ Ἀρχιστράτηγος τῆς Ἐπανάστασης, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης -ποὺ τὸ μνημεῖο του τὸ βεβήλωσαν προχθὲς ἀνενόχλητα κάποια ἀνθελληνικὰ σκουπίδια ποὺ παριστάνουν τούς «ἐπαναστάτες»- ὅταν ἔλεγε στοὺς μαθητὲς στὸν λόφο τῆς Πνύκας:

«Πρέπει νὰ φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἅρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».

Πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ μετὰ ὑπὲρ Πατρίδος! Πρῶτα ὑπὲρ βωμῶν καὶ μετὰ ὑπὲρ ἑστιῶν!

Οἱ πρόσφυγες πρόγονοί μας στὰ νέα χώματα ποὺ ἐγκαταστάθηκαν ὅταν ἦρθαν στὴν Ἑλλάδα τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ ἔκαναν, ὅταν μπόρεσαν νὰ σταθοῦν στὰ πόδια τους, ἦταν νὰ χτίσουν τὴν ἐκκλησία καὶ νὰ τοποθετήσουν ἐκεῖ τὰ εἰκονίσματα ποὺ ἔφεραν μαζί τους -μαζὶ μὲ τὸν ἀνείπωτο πόνο τῆς ψυχῆς τους γιὰ τὸν Μεγάλο Ξεριζωμό.

Ποῦ νὰ φανταστοῦν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ὅτι ὕστερα ἀπὸ ἀρκετὲς δεκαετίες θὰ ἐμφανίζονταν τὰ ΚΩΛΟΠΑΙΔΑ ποὺ θὰ προωθοῦσαν, ἀπολύτως ἐνσυνείδητα, τὸν μουσουλμανικὸ ἐποικισμὸ τῆς χώρας, θὰ ἀνέχονταν μὲ περισσὴ ἀδιαφορία τὸν βανδαλισμὸ τῶν ἐκκλησιῶν (μέχρι ὁλοσχεροῦς καταστροφῆς τῶν εἰκόνων) ἀπό ἀσύλληπτους «ἀγνώστους», τὸ κλείσιμο τῶν ἱερῶν ναῶν (γιὰ τὴν προστασία τῆς ὑγείας μας!), τὸν πολύμορφο ἐξευτελισμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας (πού «πάει γάντι» μὲ τὸν ἐξευτελισμὸ τῆς Πατρίδας καὶ τῆς Οἰκογένειας) καὶ θὰ ἔφταναν στὸ σημεῖο νὰ διοργανώνουν (μὲ κρατικὸ χρῆμα) ἐκθέσεις μὲ ΒΟΘΡΟτεχνήματα ποὺ χλευάζουν καὶ διαπομπεύουν, μὲ τὸν πιὸ χυδαῖο καὶ προκλητικὸ τρόπο, τὰ ἱερὰ πρόσωπα καὶ σύμβολα τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ μάλιστα ἐν ὀνόματι (δῆθεν) τῆς «καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας»!

Καὶ ἡ ἔκθεση τέτοιου εἴδους ΣΚΑΤΩΝ, ποὺ ἀπηχοῦν πέρα γιὰ πέρα τὸ περιεχόμενου τοῦ ψυχικοῦ κόσμου ΒΟΘΡΟψυχων κρατικῶν ἀξιωματούχων, κουλτουριάρηδων καί «προοδευτικῶν» τοῦ κερατᾶ, δὲν ἔχει γίνει γιὰ πρώτη φορά, ἀλλὰ ἔχει προϊστορία ἀρκετῶν ἐτῶν. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται, ἄς ψάξει νὰ τὸ βρεῖ, γιατὶ δὲν πρόκειται νὰ περιγράψω τέτοιου εἴδους ΛΥΜΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ποὺ ἔχουν ἐκτεθεῖ καὶ στὸ παρελθόν.

Κανένας ψυχικὰ ὑγιὴς ἄνθρωπος (δὲν μιλᾶμε κἄν νὰ διαθέτει στοιχειώδη αἰσθητική) δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖ «τέχνη» αὐτὲς τὶς ἀθλιότητες, γιὰ νὰ μιλᾶ ἐν ὀνόματι τῆς «καλλιτεχνικῆς ἐλευθερίας». Κι ἐδῶ «καλλιτεχνικὴ ἐλευθερία» σημαίνει νὰ κάνω ὅ,τι γουστάρω καὶ νὰ τὸ προβάλλω ὡς «καλλιτέχνημα», ἀρκεῖ νὰ ἔχω τὶς ἀνάλογες καλὲς γνωριμίες γιὰ νὰ ἐκτεθοῦν τά «ἔργα» μου στὴν Ἐθνικὴ Πινακοθήκη ἤ ὅπου ἀλλοῦ θεωρεῖται χῶρος «ὑψηλῆς τέχνης».

Εἶναι ἡ μηδενιστικὴ καὶ ἀτομικιστικὴ ἀντίληψη στὸν χῶρο τῆς τέχνης, ποὺ εἶναι ἀπολύτως συνυφασμένη μὲ τὴν πλήρη ἀποδόμηση τῶν πάγιων παραδοσιακῶν ἀξιῶν, ποὺ ἐξυπηρετεῖ βεβαίως καὶ τὶς ἀνάλογες πολιτικὲς ἀτζέντες. Καὶ προφανέστατα ἐδῶ δὲν περιλαμβάνεται ὁ χλευασμὸς τοῦ ἰσλᾶμ, ἀλλά, διόλου τυχαῖα, τοῦ χριστιανισμοῦ (καὶ μόνο τοῦ χριστιανισμοῦ).

Κι ἐπειδὴ καμμία κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ἀκολουθώντας τὸν παραλογισμὸ τοῦ μηδενισμοῦ τῶν ἀξιῶν, τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας τῆς ὑποκειμενικότητας, κοινῶς τοῦ «ἔτσι γουστάρω», αὐτοὶ ποὺ προωθοῦν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν «τέχνη», καὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν κοινωνία, θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΤΟΥΣ καὶ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ καὶ τοὺς δικούς τους ΑΝΕΛΑΣΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ γιὰ τὸ τί θὰ πρέπει νὰ προάγεται ὡς αἰσθητική, ἐπικαλούμενοι τὴν αὐθεντία τῶν «εἰδικῶν» καὶ στηριζόμενοι στὴν κρατικὴ ἐπιβολὴ καὶ τὰ ἰσχυρὰ οἰκονομικὰ συμφέροντα.

Πρέπει νὰ τελειώνουμε μὲ τὸν αὐταρχισμὸ καὶ τὴν θρασύτητα αὐτοῦ τοῦ σάπιου κατεστημένου, ποὺ θέλει νὰ διαλύσει ἐντελῶς τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία ἤ ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπὸ αὐτήν. Ὅλη αὐτὴ ἡ ΛΟΥΜΠΕΝ ἰθύνουσα τάξη ξέρει πολὺ καλά -καὶ σίγουρα πολὺ καλύτερα ἀπὸ τὸν κάθε χλέ-χλὲ ποὺ σήμερα θὰ ὠρύεται γιὰ τήν «ἐλευθερία τῆς τέχνης» ἔχοντας προγραμματιστεῖ ἐγκεφαλικὰ ἀπὸ τὰ μμε- δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει Ἑλληνισμὸς χωρὶς Ὀρθοδοξία.

Τὴν στιγμὴ ποὺ ἑκατοντάδες χριστιανοὶ σφαγιάζονται ἀπὸ τοὺς Τουρκο-Ἰσλαμιστὲς τῆς Συρίας καὶ χιλιάδες ἄλλοι ἀντιμετωπίζουν τὴν ἄμεση ἀπειλὴ τῆς σφαγῆς ἀπὸ τοὺς Τζιχαντιστὲς τῆς Δαμασκοῦ, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ὁ χριστιανισμὸς εἶναι ἡ πιὸ διωκόμενη θρησκεία, ὅλος ὁ Νεοελληνικὸς ΚΩΛΟΠΑΙΔΙΣΜΟΣ -ἡ Συμμορία τοῦ Μαξίμου, οἱ κομματικὲς κλῖκες, οἱ πανταχοῦ παρόντες δημοσιογραφικοὶ ρουφιάνοι τοῦ συστήματος, καλλιτέχνες τῆς πορδῆς, διανοούμενοι τῆς χλαπάτσας, καλοζωισμένοι μικροαστούληδες ποὺ παριστάνουν τοὺς προοδευτικούς, τοὺς σκεπτόμενους καὶ τοὺς εὐαίσθητους, νὰ μὴν ξεχνᾶμε καὶ τοὺς ἐγχώριους ὀπαδοὺς τῆς Χαμᾶς- σπεύδει νὰ γίνει ἕνα μὲ τὰ ἐκθεσιακὰ περιττώματα τῆς «Ἐθνικῆς» Πινακοθήκης.

Ὅσο γιὰ τὴν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ΔΕΚΟ) καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπό της, δὲν περιμέναμε διαφορετικὴ στάση.

 

 

Τὸ Ἔνζυμο