ΔΥΟ ΒΛΕΜΜΑΤΑ , ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

 

ΔΕΞΙΑ ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος μὲ ματιὰ εὐγενῆ, αβρή, ποιητική, διανοούμενα στοχαστική , μέσα σὲ ἐνα πρόσωπο λευκοφαή, φωτεινό,και λεπτοφυή , ἀριστοκρατικα ζωγραφισμένο , ἐν σιγῃ πολυμίλητο, ἀπαλο, σμιλεμένο,μειλίχιο ,πρᾶο ,εὐπρεπῆ, μὲ ἀγια σεμνότητα ,συναισθηματικὸ καὶ τρυφερὸ σὰν μητερας χαδι, ὡς ἐαρινὸ πρωινο τοῦ Ἀη Γιώργη.

Ὄψη ἁπαλή,βαμβακιένια ,ιλαρή καὶ φωτερὴ ὅπως τῆς ἀνθισμένης λεμονιᾶς ,μ'ελαφρό ἄρωμα ἀπο γιασεμί.

 

Ἀπέναντί του ἕνας ψηλὸς παλαιὸς Καλόγηρος, ο πρωτεπιστάτης του Άθωνα ,τοῦ κάμει δῶρο ἕνα Εἰκόνισμα τῆς Θεοτόκου.

Ἔχει βλέμμα ἀκολάκευτα τραχύ ,γεύση ἀπὸ χαρμολύπης σὰν τοῦ ἀγριόμελου καὶ βαρύ, μ'ανάλαφρο ἀπ'την ἄσκηση.

Ἀδάμαστο καὶ διαπεραστικὸ μέχρις ποὺ τρυπᾶ λιθάρι ,ἐπιτάττων σιωπὴ καὶ ἰερόπρεπα ἀτίθασο,λιτό σὰν τοῦ ἀγριοστάφυλλου ,ὡς τοὺς λιτοὺς κανόνες ἀπ'το Τριώδι.

 

Μαθιὰ δωρική ,ἀγριωπή,έντονη ,ἀσκητικὴ ποὺ σὲ ξεγυμνώνει,ρεαλιστική,διαφανη χωρις τσαλιμάκια καὶ ἁγιονορείτικα προσγειωμένη, μέσα σὲ πρόσωπο αἰχμηρό,σκιαυγές μὰ λαγαρο , σὰν τὸ χαραμα πρὶν φωτίσει. Τραχυ σὰν τῶν παλαιών παππούδων μας.

Ἄγρωστο κοίταγμα ,τέτοιο ,ὀπως σὲ θωρροὺν οἱ ἥμεροι μὰ ἀνήμεροι ἀπ'τα θέλγητρα τοῦ κόσμου ἀσκητάδες ποὺ ζωγραφοῦνται στὶς τοιχογραφίες ἀρχαίων ἐκκλησιων, καπλανισμένοι ἀπὸ λιβάνι μὲ εὐωδια βαριά ἀπο ἀρωμα ἄνθος ἐρήμου.

Ποικίλα λουλούδια στὸν κηπο τοῦ Παραδείσου.

"Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναὶ πολλαὶ εἰσίν". (Ἴωανν.ιδ'-2) 

 

        π.Διονύσιος Ταμπάκης