Ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος αγαπούσε πολύ το ραδιόφωνο και η “Ράδιο παράγκα”, η εκπομπή που έκαναν με την πρεσβυτέρα του Παρασκευή και μια μεγάλη παρέα από τα πνευματικά του παιδιά, αγαπήθηκε με ενθουσιασμό από το κοινό και έγινε αφορμή να γνωρίσουν την αληθινή ομορφιά της ορθόδοξης πίστης και της εκκλησίας χιλιάδες άνθρωποι.
Τώρα που ο μακαριστός πατήρ βρίσκεται πλέον ανάμεσα στους αγίους και τους κεκοιμημένους, μια πνευματική του θυγατέρα εξιστορεί την ζωή του στο βιβλίο των εκδόσεων ΑΘΩΣ “Και πατέρας και ποιμένας”. Με συγκίνηση διαβάζει η ραδιοφωνική παραγωγός Σοφία Χατζή, στην εκπομπή του Ρ/Σ της Πειραϊκής Εκκλησίας “Ραδιοπαραμυθία”, που την συνδέει με τον π. Κωνσταντίνο η κοινή τους αγάπη για την εξωτερική ιεραποστολή.
2 σχόλια:
Χαχα τι μού θύμισες Τρελογιάννη, ήμουν από τους τακτικούς θαμώνες του, κάθε Κυριακή βράδυ στις 2200 ή ράδιο παράγκα του στην Εκκλησία της Ελλάδας, με τα σχόλια στο τέλος. Τον έκοψαν, τον καθαίρεσαν από την εκπομπή του όταν εναντιώθηκε στην επίσκεψη τού Πάπα στην Ελλάδα επί Αρχιεπισκόπου Κου Χριστοδούλου. Θυμάμαι πως ήταν απαλός στην εναντίωση αλλά ενοχλήθηκε η ηγεσία της Εκκλησίας, όταν ο κόσμος άφηνε ηχηρά δυναμικά μηνύματα, που τα διάβαζε στο τέλος και έδινε μια σύντομη απάντηση. Έκανε εκπομπές για τα ανάποδα μηνύματα στις μουσικές, και για όλα τα τρέχοντα θέματα που είχαν δεσίματα με την νεο-λέρα, κυρίως.
Θυμάμαι άφηνα και εγώ την άποψή μου επώνυμα στα θέματα των εκπομπών του. Τον συνάντησα στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Γλυφάδα, που όντως ήταν ένα απέραντο περίμενε τού ποιμνίου για εξομολόγηση.
Αιωνία του ή μνήμη ο Άγιος Θεός ας τον αναπαύει...
... ἤξερε νὰ μιλᾶ κι ὅταν...
"δέν πρέπει"...
μὰ νὰ σωπαίνει ὅταν πρέπει...
καυστικός μὲ τὸν εὐσεβισμό,
τοὺς ἡθικιστές,
τοὺς βολεμένους σὲ ἕναν... ἄσφαιρο καὶ τυπικό, καλοβαλμένο(!) ἀστικό "χριστιανισμό",
καὶ ὅσων θεωροῦσαν τὴν ἑκκλησία... μαγαζί τους καὶ τσιφλίκι τους
(ποὺ ἔπρεπε λέει ... νὰ...
τὸ "σώσουν"
γεμίζοντας ναούς... φίσκα...
μὲ ἄσχετους κι ἀνίδεους ... "κλιέντες" κλακαδόρους...)
ἔτσι, διώχτηκε, δίπλα στὸν π.Γ.Μεταλληνό τὸν π.Θ.Ζήση
κι ὅσους... δὲν δέχονταν τὴν ὕποπτη καραμέλλα
"καταδικάζουμε στὴν διαπασῶν τὴν παγκοσμιοποίηση, ἀλλά συνεχίζουμε ἐνθέρμως -κι ἐπαυξάνουμε-
τὰ ἄφθονα οἰκουμενιστικά
σούρτα-φέρτα...
τέλος,
ἔνθερμος μελετητής καὶ γνώστης
καὶ πάντα συνεπής,
στὴν ἀκρίβεια τῆς Πατερικής τῆς αὐθεντικής μας ὁρθοδοξίας (καὶ μὲ γενναῖα, ἀνυποχώρητη..."προσκόλληση"... καί στοὺς "τύπους" της...)
ἀλλά χωρίς τοὺς ὅσους...καὶ... "οὐ κατʹἐπίγνωσιν",
τζάμπα ζηλωτισμούς...
πάντα πιστός καὶ συνεπής στὸ τοῦ Ἁγ. Ἱωάνννου τοῦ Χρυσοστόμου, "το ἀπρόσληπτον καὶ ἀθεράπευτον"...
καὶ μιά... "αδυναμία" στὸν Ἁγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο... τὸν ἀσκητή καὶ ποιητή,
τὸν ἐραστή τῆς μονώσεως, πρὸς χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου...
ὅμως...
πολλά εἶπα... κι ὁ λόγος μου, ἀνεπαρκής,
ἴσως νὰ κινδυνεύει νὰ μικρύνει, κάποιον ποὺ σοβάρευε καὶ θύμωνε, σʹὅποιον ἀποτολμοῦσε κάποιο παίνεμά του
ὃσο βρισκόταν στὴν ἐδῶ... μικρή ζωή μας...
...
Δημοσίευση σχολίου