Πλήθυναν οι άδειες καρέκλες γύρω μου.
Έχω πιάσει γωνιά και πίνω καφέδες, φουμέρνοντας αντίκρυ στο πέλαγος.
Θα μπορούσα να περάσω έτσι μια ζωή ολόκληρη,
αν δεν την έχω κιόλας περάσει.
Ανάμεσα σε μια παλιά ξύλινη πόρτα ξεβαμμένη απ’ τον ήλιο κι ένα κλωναράκι γιασεμιού τρεμάμενο, που έτσι και συμβεί να μου λείψουν μια μέρα
η ανθρωπότητα όλη θα μου φαίνεται άχρηστη.
Σχεδόν σοβαρολογώ...
~ Οδυσσέας Ελύτης ~
1 σχόλιο:
... σχεδόν τέλειο...
αλλά χωρίς το σχεδον...!
Δημοσίευση σχολίου