Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
3 σχόλια:
Το ζεϊμπέκικο δεν είναι γυναικείος χορός.
Δεν είναι γυναικεία υπόθεση.
Απαγορεύεται αυστηρώς σε γυναίκα να εκδηλώσει λυπητερούς καημούς ενώπιον άλλων αντρών!
Στο ζεϊμπέκικο, ο λόγος της έκτασης του λυπητερού χαμού τού άντρα, είναι η γυναίκα,
η στρόφιγγα τής θλίψης, τού πόνου τού χωρισμού, τα ραγίσματα τής καρδιάς, τα κροταλίσματα του νού, τα σπασίματα της φωνής για όλα είναι υπεύθυνη η γυναίκα.
Δεν μπορείς γυναίκα να χορεύεις για τον άντρα, δεν μπορείς να μας καταλάβεις πως πονάμε εμείς οι άντρες.
Το ζεϊμπέκικο χορεύεται από άντρα, μάγκας, σεμνός, καλοντυμένος, χιλιοποτισμένος στην πίκρα, άντρας μοναχικός που κλαίει που έχασε το ταίρι του, η που ανοίγει τα χέρια του σαν φτερωτά φτερά να πετάξει στην χαμένη αγκαλιά.
Το ζεϊμπέκικο για τον άντρα δεν είναι φιγουρατζίδικος χορός, είναι η έκρηξη του πόνου του, οι κεραυνοί τών πληγών του, οι έντονα χρωματισμένα πόθοι του, που δεν θέλει να σβήσει πίσω από μία εύκολη δύση.
Τις σεβόμαστε τις γυναίκες που χορεύουν ζεϊμπέκικο, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τον πόνο τους, σεβόμαστε τον πόνο τους αλλά όχι με το ζεϊμπέκικο.
Ο ζεϊμπέκικος ως παλιός χορός είναι αυστηρά ανδρικός γι' αυτό και ορισμένες φορές αποκαλείται, εξαιτίας των χορευτικών του κινήσεων από άνδρες, ως "χορός τού αετού".
Ας βρούνε άλλους τρόπους να κλαίνε, το ζεϊμπέκικο είναι αντρική υπόθεση, και να το πω και λιμανίσια, το ζεϊμπέκικο είναι αντρική υπόθεση όπως τα μήδεα, τα μέζεα στον άντρα..
Οι γυναίκες φόρεσαν πανταλόνια, οι γυναίκες έκοψαν τα μαλλιά, οι γυναίκες τώρα θέλουν και να χορεύουν ζεϊμπέκικο...
Ε, δεν γίνεται ας κρατήσουμε και κάτι και για εμάς αυθεντικό, υπεύθυνο, μάγκικο, αντρικό.. Άλλωστε και για το αντρικό ζεϊμπέκικο μας αγαπάνε περισσότερο οι γυναίκες...
... πάντως παραδόξως..
εἶναι καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη πιό κουφό...
εἶναι ποὺ λείπει...
ἡ ἀπίστευτα ἀντρίκεια, αργόσυρτη φωνή τῆς Μπέλλου...
(κυρίως στὸ πρῶτο τραγούδι, καθῶς ζεσταίνονταν οἱ μηχανές...)
μὶα βαβέλ...
φίλε μας θαλασσινέ
καὶ ἀδερφέ μας...
Χειροκροτώ το ζεϊμπέκικο το βαρύ σου, Θαλασσινέ...
Αλλά δέξου κι εσύ πως υπάρχουν γυναίκες που θέλουν και μπορούν να καταλάβουν και να νιώσουν τον άνδρα που πονάει...
Κι αν καμμία φορά κλέβουμε τον χορό σας είναι από καημό δικό μας, που σε κάποιου την καρδιά δεν χωράμε... γι' αυτό, συγχωράτε και νιώστε μας που βρίσκουμε τρόπο ανάρμοστο να ταπεινωνόμαστε...
Δημοσίευση σχολίου