Ἔξαρσις προκλητικότητος, Ὑποστολή θάρρους.

 Δεν τοποθετήθηκε ο άγουρος αντι-Πατερικός οικουμενιστής π. Ιωσήφ Κουτσούρης στο μεγάλο προσκύνημα του Αγίου Πορφυρίου, επειδή ο Ιερώνυμος έχει «προσωπικὴν γνωριμίαν μὲ τὴν οἰκογένειαν τοῦ…». Δεν «παντρεύτηκε» τυχαία ο νεαρός ρασοφόρος το κανάλι «Απαρχή». Σκοπός είναι να διακινήσουν από το εμβληματικό Ησυχαστήριο του Αγίου Πορφυρίου ευκολότερα την δαιμονική οικουμενιστική προπαγάνδα τους. Πόσο ακόμη θα κακοποιείται ο Άγιος Πορφύριος από τους οικουμενιστές;

Γράφει ὁ  Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

Ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος τήν 7η Ἰουνίου δημοσίευσε ἄρθρο, μέ τό ὁποῖο ὑποδείκνυε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο τόν κίνδυνο, στόν ὁποῖο ἔχει περιέλθει τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου στό Μήλεσι Ἀττικῆς, τό ὁποῖο ὑπάγεται στήν ποιμαντική του διακονία, μέ τήν ἀποστολή τοῦ π. Ἰωσήφ Κουτσούρη καί τῆς συνοδείας του πρός ἐγκαταβίωση, τήν στιγμή μάλιστα πού στό Ἡσυχαστήριο εἶναι ἤδη ἐγκαταστημένη γυναικεία ἀδελφότητα. Τό δημοσίευμα μεταξύ τῶν ἄλλων στό τέλος τοῦ κειμένου τόνιζε στόν Μακαριώτατο ὅτι:

«Ὁ τόπος δὲν δύναται νὰ ἀποτελέση πλέον χῶρον πνευματικῆς οἰκοδομῆς, καθὼς ἀφ’ ἑνὸς ὁ π. Ἰωσὴφ καὶ ἡ συνοδεία του εἶναι νεαροὶ ἄνευ τῆς προαπαιτουμένης πνευματικῆς πείρας (ἡ ἀδιαφορία διὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας καταμαρτυρεῖ τὴν ἔλλειψιν στοιχειώδους ὑποβάθρου). Ἄνθρωποι μὴ ὥριμοι ὡς οἱ νεοσύλλεκτοι στρατιῶται δὲν δύνανται νὰ ἐπιτελέσουν τὰ καθήκοντα πεπαιδευμένων εἰς τὴν ἄσκησιν καὶ μάλιστα εἰς μίαν τόσον ἐμβληματικὴν μονήν, ἐπειδὴ ἔχετε προσωπικὴν γνωριμίαν μὲ τὴν οἰκογένειαν τοῦ π. Ἰωσήφ. Ἀφ’ ἑτέρου τὸ “πνευματικόν” τους ἔργον εἶναι δεδηλωμένον καὶ κατάκριτον, καθὼς ὁ ὀργανισμὸς “Ἀπαρχὴ”, μὲ τὸν ὁποῖον δραστηριοποιοῦνται, προβάλλει ἀντιεκκλησιαστικάς ἀπόψεις. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος δὲν ἐδέχετο σχισματικοὺς ἤ αἱρετικοὺς κληρικούς, διὰ τοῦτο ὁ ἑκάστοτε λειτουργὸς πρέπει νὰ ὀρθοφρονῆ. Δὲν ἐδέχετο ὅτι οὗτοι ἔχουν μυστήρια καὶ εἶχε διαφωνήσει μὲ τὴν ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Δημητρίου εἰς τὴν Ρώμην. Ἐκεῖ πού ἐλειτούργει ὁ Ἅγιος, θὰ ἔλθουν τώρα ἄνθρωποι ἄνευ ἱερωσύνης νὰ παίζουν θέατρον;».

«Ὁ ὀργανισμὸς “Ἀπαρχὴ” προβάλλει ἀντιεκκλησιαστικὰς ἀπόψεις»

Δυστυχῶς, λίγους μῆνες μετά τήν δημοσίευση τοῦ κειμένου ἐπιβεβαιώνεται πλήρως ὁ λόγος τοῦ ἀρθρογράφου, ὅτι ὁ π. Ἰωσήφ «εἶναι νεαρός ἄνευ προαπαιτούμενης πνευματικῆς πείρας». Ἡ δημοσίευση τοῦ βίντεο στό YouTube τοῦ ὀργανισμοῦ “Ἀπαρχὴ”  μέ τίτλο «(Ἀντι- Οἰκουμενισμός: Ὁ δούρειος ἵππος τῆς Ἐκκλησίας» ἐπαληθεύει στό ἀκέραιο ὅτι «τὸ “πνευματικό” ἔργον τοῦ π. Ἰωσήφ εἶναι δεδηλωμένον καὶ κατάκριτον, καθὼς ὁ ὀργανισμὸς “Ἀπαρχὴ”, μὲ τὸν ὁποῖον δραστηριοποιοῦνται, προβάλλει ἀντιεκκλησιαστικάς ἀπόψεις», ἔτσι ἐπακόλουθο τῆς ἀνάρτησης τοῦ ἀτυχοῦς αὐτοῦ βίντεο εἶναι ὁ ἐν λόγῳ κληρικός νά ἔχη ὁδηγηθῆ σέ νέα πνευματική αὐτοχειρία.

Λυπούμαστε βαθειά γιά τήν πνευματική αὐτοχειρία πού ἀποτόλμησε ὁ π. Ἰωσήφ Κουτσούρης. Ἀφοῦ μέ προκλητική παρρησία σέ δημόσιο λόγο του ἦλθε σέ ἀντιπαράθεση πρός τήν πίστη πού παρέδωσαν οἱ ἅγιοι καί σοφοί Πατέρες τῆς Ἐκ­κλησίας μας, παλαιοί καί σύγχρονοι ἀλλά καί σέ ἀντίθεση πρός τήν παράδοση τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκ­κλησίας, πού θέλει τόν Οἰκουμενισμό αἵρεση καί ἐκκλησιολογική ἐκτροπή ἀπό τήν ἀληθεύουσα ὀρθόδοξη πίστη.

Ὁ π. Ἰωσήφ ἐμφανίσθηκε στό βίντεο μέ τήν αὐτοπεποίθηση καί τήν ὑπεροψία τοῦ θεολόγου πού ἔχει ἐντρυφήσει στά δόγματα καί στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μέ σκοπό νά πείση ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι γέννημα τῆς φαντασίας τῶν ἀντιοικουμενιστῶν. Ὅμως ἀρκέσθηκε ἡ ὀλιγόλεπτη ἀγόρευσή του, γιά νά καταδειχθῆ τό κενό τῆς θεολογικῆς του κατάρτισης. Ἀφοῦ στήν προσπάθειά του νά πείση τούς ἀκροατές γιά τίς ἀπόψεις του κατέφυγε σέ ἀπνευμάτιστες καί ἀθεολόγητες θεωρίες, ἐπαναλαμβάνοντας τίς χιλιοειπωμένες κατηγορίες κατά ὅσων ἀντιτίθενται στίς ἀντορθόδοξες θεωρίες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Πρός ἐπιβεβαίωση τῆς ἐμπαθοῦς ἐπιχειρηματολογίας τοῦ π.Ἰωσήφ θά ἀναφέρουμε κάποια ἀπό τά πολλά μαργαριτάρια τῆς ἀγόρευσής του:

  «Γινόμαστε μάρτυρες ἀναζωπύρωσης θρησκευτικῶν πολέμων στήν Μέση Ἀνατολή, βιώνουμε τά ἀποτελέσματα ἑνός φρικτοῦ πολέμου στά βορειανατολικά τῶν Βαλκανίων, ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἕνα βῆμα πρίν τό ὁλοκληρωτικό σχίσμα καί μέσα στήν δίνη ὅλων αὐτῶν τῶν ἐξελίξεων, πῶς εἶναι δυνατόν κάποιοι νά ἐντοπίζουν τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας στήν τάχα ἄνευ ὅρων ἕνωση μέ Καθολικούς, Προτεστάντες, Ἰνδουιστές Μουσουλμάνους;

Μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ἡ ἀνάγκη γιά μιά ἀγαστή καί εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν εἶχε ὡς ἐπακόλουθο, σέ θρησκευτικό ἐπίπεδο, νά δημιουργηθῆ ἡ οἰκουμενική κίνηση καί τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν. Καί ἐκεῖ ἀρχίζει τό παιχνίδι, ὁ ὁρατός ἐχθρός ἐμφανίσθηκε, ἡ Δύση ἐμφορήθηκε τόν μανδύα τοῦ διαβόλου καί ἡ Ἀνατολή κλήθηκε νά κρατήση θερμοπύλες καί νά ἀντισταθῆ σέ ὅ,τι καί νά ἐρχόταν ἀπό ἐκεῖ.

Ἀκραῖοι χριστιανοί βλέπουν ὅτι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ διατρέχει ἕνα μεγάλο κίνδυνο καί ἀρχίζουν νά κατακλύζουν τόν τύπο μέ ἄρθρα κατά τοῦ ΠΣΕ, κατά τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν, κατά τοῦ παπισμοῦ, ἡμερομηνίες, προφητεῖες, διαδηλώσεις, ἀποτειχίσεις.

Τό ἄνοιγμα τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα δέν ἦταν κάποια σκανδαλιστική κίνηση, πρόκειται ἁπλά καί μόνο γιά τήν θεσμική συνάντηση μετά ἀπό ἑπτακόσια χρόνια δύο μή κοινωνούντων προκαθημένων, ὡς ἔνδειξη καλῆς θέλησης, γιά νά προχωρήση ἡ χριστιανοσύνη μπροστά.

Μία ὀργανωμένη προπαγάνδα (ὁ ἀντιοικουμενισμός), ἡ ὁποία ἔχει πείσει ὅτι ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα, τό ὁποῖο δέν ὑφίσταται κἄν, ἕνα ἀδιόρατος φόβος, ὅτι κάποιος μᾶς ἐπιβουλεύεται. Τί εἶναι ὁ οἰκουμενισμός, τί εἶναι ἡ πανθρησκεία, ποιός μᾶς μπολιάζει μέ τέτοιους ἐχθρούς; Τήν ἑνότητα τῆς ἐκκλησίας τήν διασφαλίζει τό κοινό ποτήριο τῆς ζωῆς, οἱ διάλογοι γίνονται καί πρέπει νά γίνωνται, γιατί εἶναι εὐαγγελική προτροπή. Οἱ ἀκραῖοι χριστιανοί εἶναι πιόνια τοῦ διαβόλου, ἀμφισβητώντας ἐπισκόπους καί συνόδους. Στήν προσπάθειά του αὐτή ὁ διάβολος εἶχε ἄξιους μαθητές…».

Μήπως κάποιος ἄλλος κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν ἐπιπόλαιον κληρικόν;

Δέν θά ἀσχοληθοῦμε, γιά νά ἀναιρέσουμε τά φληναφήματα τοῦ π. Ἰωσήφ, ἔτσι καί ἀλλιῶς οἱ ἀναγνῶστες τοῦ Ο.Τ. ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀπό τήν ἵδρυσή του, ἔχουν ἐντρυφήσει στό τί εἶναι οἰκουμενισμός καί ἄν τό ἄνοιγμα τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ἦταν ἁπλά μία θεσμική συνάντηση, ἀλλά πορεία πρός τήν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, ὅμως πρέπει να τεθοῦν ὁρισμένα ἐρωτήματα.

Ἆραγε ὁ νεαρός κληρικός ἔχει περισσότερο νοῦ ἀπό τούς παλαιούς καί σύγχρονους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Δηλαδή τούς Ἁγίους Ἰουστῖνο Πόποβιτς, Παΐσιο καί Πορφύριο τῶν Ἁγιορειτῶν, Ἀμφιλόχιο Μακρῆ, τούς μακαριστούς Γέροντες π. Φιλόθεο Ζερβάκο, π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, π. Μᾶρκο Μανώλη, π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Γεώργιο Μεταλληνό, π. Σαράντη Σαράντο, π. Βασίλειο Βολουδάκη καί τόσους ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μέ κείμενα καί λόγους τους ὅλα αὐτά τά χρόνια μᾶς κατέδειξαν τήν ἐπικινδυνότητα τῆς αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἆραγε ὅλοι αὐτοί οἱ Πατέρες πλανήθηκαν ἀπό τόν διάβολο καί ἔρχεται ὁ νεαρός κληρικός νά πῆ ὅτι ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν καί τῶν θρησκειῶν καί ὅλες οἱ ἄλλες δοξασίες εἶναι δημιουργήματα τῆς φαντασίας τους καί ὅτι οἱ ἀκραῖοι χριστιανοί ἔχουν πλανηθῆ καί αὐτοί ἀπό τόν διάβολο;

Ὅμως αὐτό πού δέν πρέπει νά περάση ἀπαρατήρητο εἶναι, ὄχι οἱ παιδαριώδεις ἀπόψεις πού ἐκφράζονται, ἀλλά ποιός τά λέει. Ἐνῶ μέχρι σήμερα ἡ οἰκουμενιστική προπαγάνδα χαρακτηριζόταν γιά ἀνοργάνωτες ἀντιρρήσεις διαφόρων θεολόγων ρασοφόρων καί μή, μέ τό βίντεο τοῦ π. Ἰωσήφ ἔχουμε μία ὀργανωμένη καί συστηματική ἐπίθεση ἑνός ρασοφόρου, ὁ ὁποῖος μάλιστα τυγχάνει καί λειτουργός τοῦ Ἡσυχαστηρίου τοῦ ἁγίου Πορφυρίου, τό ὁποῖο βρίσκεται ὑπό τήν δικαιοδοσία τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Συνεπῶς, τίθεται τό ἐρώτημα, μήπως κάποιος ἄλλος κρύβεται πίσω ἀπό τόν νεαρό καί ἐπιπόλαιο κληρικό; Ὄχι βέβαια ἡ Ἀρχιεπισκοπή καί ὁ Προκαθήμενός της.

Ἐπίσης, στήν παρέμβαση αὐτή πρέπει νά μᾶς προβληματίση καί ἡ χρονική στιγμή πού ἐκδηλώθηκε. Ὅταν ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος δηλώνει ὅτι ἐπίκεινται κοινοί ἑορτασμοί μέ τούς αἱρετικούς παπικούς τό Πάσχα τοῦ 2025 καί ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει περιπέσει σέ ἄκρα σιωπή, ἕνας Ἀρχιμανδρίτης της ἐπιτίθεται κατά τῶν ἀντιοικουμενιστῶν. Γιατί ἆραγε; Ἡ ἐκκλησιαστική του ἀρχή, ἐάν τό γνώριζε, σημαίνει ὅτι ἐπικροτεῖ τά λεχθέντα καί ἄν ὄχι πῶς τό ἐπιτρέπει;

Μήπως ὁ νεαρὸς κληρικὸς ὀρέγεται ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα;

Στό τέλος τοῦ βίντεο καί ὅταν ὁ π. Ἰωσήφ ἀναφερόταν στόν διάβολο καί στούς ἄξιους μαθητές του ὑπῆρχε ἡ ὑπόκρουση τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας, τυχαῖα ἆραγε; Μήπως ὁ ἐπιπόλαιος κληρικός ὑπονοοῦσε ὅτι ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἔχει πλανηθῆ ἀπό τόν διάβολο, ἐάν ναί αὐτό δέν εἶναι προκλητικό καί βλάσφημο, πῶς τό ἐπιτρέπει ὁ Μακαριώτατος; Μήπως τά λεχθέντα ὑπονοοῦν ὅτι οἱ ἀντιοικουμενιστές εἶναι σέ ἐξάρτηση ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία καί ἔτσι εἶναι δυνατόν νά κατηγορηθοῦν αὔριο ὡς Πουτινικοί καί φιλορῶσοι; Ἐπίσης, εἶναι ἆραγε τυχαῖο ὅτι τήν στιγμή πού ἡ ἑλληνική κυβέρνηση, τό θεσμικό κράτος, ἐπιτίθεται, καθ’ ὑπαγόρευση τῶν δυτικῶν πατρώνων της, κατά τῆς Ρωσίας, συγκατατεθέμενη στά νέα περιοριστικά μέτρα τῆς Ε.Ε., ἐκκλησιαστικοί κύκλοι ἐπιτίθενται κατά τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἐν λόγω παρέμβαση τοῦ π. Ἰωσήφ; Μήπως ὑπάρχει σχεδιασμός νά καταδειχθῆ ὅτι τό θεσμικό ἑλληνικό κράτος καί ἐκκλησιαστικοί κύκλοι ταυτίζονται ὡς πρός τό ποιά εἶναι ἡ σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας καί ὅτι ὅσοι ἀντιδροῦν εἶναι ρωσόφιλοι; καί γιά τόν λόγο αὐτό πρέπει νά περιθωριοποιηθοῦν; Ὑποκρύπτοντας τήν ἀλήθεια πού θέλει τούς ἀντιοικουμενιστές ὄχι ρωσόφιλους, ἀλλά ἐραστές τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῆς Ἀληθείας, πού θέλει ὡς κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας αὐτή τοῦ Μητροπολίτου Κιέβου Ὀνουφρίου.

Ἐπειδή ἡ ἐποχή μας εἶναι πολύ πονηρή, δέν γνωρίζουμε ἐάν οἱ πράξεις τοῦ νεαροῦ κληρικοῦ διακατέχονται ἀπό ὀρέξεις ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωμάτων. Μήπως ὁ ἐπίδοξος νεαρός κληρικός ἔχει ὡς πρότυπά του τούς Βησσαρίωνα τόν Τραπεζούντιο καί Ἰσίδωρο τοῦ Κιέβου; Ἄλλωστε ὁ λόγος του ὅτι, «ἐνῶ γινόμαστε μάρτυρες παθῶν, πολέμων καί ὁλοκληρωτικοῦ σχίσματος στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στήν ἐποχή μας, κάποιοι ἐντοπίζουν τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας στήν τάχα ἄνευ ὅρων ἕνωση μέ Καθολικούς», ταυτίζεται πλήρως μέ τίς ἑνωτικές θέσεις τῶν ἐν λόγω Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔγιναν καί καρδινάλιοι τῆς παπικῆς ἐκκλησίας, μετὰ τὴν Σύν­οδο Φερράρας, Φλωρεντίας.

Εὐχόμεθα ὁ νεαρός κληρικός νά ἀναλογισθῆ τίς πράξεις καί λόγους του καί νά συνέλθη, γιά νά μή ἔχη τό ἴδιο τέλος μέ τά πρότυπά του, καθώς ἡ ἑνωτική στάση καί λόγοι τῶν Βησσαρίωνα καί Ἰσιδώρου στήν σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας εἶχε σάν ἐπακόλουθο νά κατηγορηθοῦν ὡς προδότες τῆς πίστεως, νά προκαλέσουν τήν μήνη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί νά ἐγκαταλείψουν τό 1441 τήν Κωνσταντινούπολη καί νά μεταβοῦν στήν Δύση, ὅπου ἔγιναν καρδινάλιοι.

Εἶναι τραγικό ὅτι στήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ἡ ψαλίδα ἀνάμεσα στό θάρρος καί στὴν προκλητικότητα ἔχει ἀντίστροφο ἄνοιγμα, ἀντί να ὑψώνεται τό θάρρος καί νά ὑποστέλλεται ἡ προκλητικότητα, συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἔχουμε δηλαδή ἐπικίνδυνη ἔξαρση τῆς προκλητικότητας καί ὑποστολή τοῦ θάρρους.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ