Ο βράχος του Κύνωπα στην Πάτμο

Πρόκειται για ένα θαυμαστό γεγονός, που συνέβη κατά θεϊκή παραχώρηση στα χρόνια της ιταλικής κατοχής στο ιερό νησί της Αποκαλύψεως, στην Πάτμο. Το γνωρίζουν όλοι οι Πάτμιοι και κυρίως οι γηραιοί.

Ως γνωστόν, στα χρόνια που ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ήταν εξόριστος στην Πάτμο και άρχισε να διδάσκει τον χριστιανισμό, στο νησί υπήρχε ένας μάγος, ο Κύνωψ, ο οποίος μαχόταν την αλήθεια του Χριστού. Με τις απάτες και με τη συνεργασία του με το κακό πνεύμα παρέσυρε στην απώλεια πολλές ψυχές. Τότε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης προσευχήθηκε και ο σκοτεινός και αμετανόητος μάγος, ενώ έκανε τα τεχνάσματά του και βουτούσε στη θάλασσα. Χάθηκε στον βυθό! Εκεί δε που χάθηκε, έμεινε ένας βράχος σε βάθος επτά μέτρων κάτω από τη θάλασσα. Αυτός ο βράχος, όπως ομολόγησαν πολλοί απ αὐτούς που τον είδαν, μοιάζει με την απαίσια σατανική μορφή του μάγου. Είναι ο μάγος που πέτρωσε από την θεία δίκη με τις προσευχές του επιστήθιου μαθητή του Κυρίου, του Ιωάννη.Εκεί έχουν προσδέσει μία κόκκινη σημαδούρα, για να την βλέπουν τα πλοία να μην προσκρούουν πάνω του.

Το θαύμα στο οποίο θα αναφερθούμε, όπως το διηγούνται οι ηλικιωμένοι Πάτμιοι, έγινε γύρω στα 1928. Λέγουν λοιπόν τα εξής:

Ένα απόγευμα, έφθασε στο νησί στα ανοιχτά του λιμανιού ένα ιταλικό καράβι. Ήταν αντιτορπιλικό. Πάνω του όμως είχε πολλούς γερανούς, μικρούς και μεγάλους. Μάθαμε πως είχε δοθεί εντολή από την ιταλική διοίκηση της Ρόδου να βγάλουν από το λιμάνι τον βράχο, τον πετρωμένο Κύνωπα, γιατί τους εμπόδιζε. Αναστατώθηκε το νησί. Κατέβηκε και ο Ηγούμενος από το Μοναστήρι (ο π. Αμφιλόχιος Μακρής) και είπε στον Ιταλό κυβερνήτη:

“ Ο βράχος αυτός παραμένει εκεί κάτω από τη θάλασσα χίλια εννιακόσια και πλέον χρόνια. Είναι το θαύμα που έκανε ο Θεός ύστερα από τις προσευχές του Ευαγγελιστού Ιωάννη. Είναι σημάδι της νίκής του Χριστού εναντίον του σατανά, που αντιπρόσωπός του στο νησί ήταν τότε ο μάγος Κύνωψ. Γι αὐτό ο αρχιμάγος αυτός πρέπει να παραμείνει πετρωμένος εκεί μέσα στη θάλασσα του λιμανιού, μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου”. Του είπε κι άλλα πολλά.

Ο Ιταλός εντυπωσιάστηκε και τηλεφώνησε στον Διοικητή της Ρόδου, για να ματαιωθεί η επιχείρηση. Εκείνος όμως ήταν ανένδοτος. Του έδωσε διαταγή την άλλη μέρα το πρωί να θρυμματίσει τον βράχο.Τότε ο Ηγούμενος, οι μοναχοί και πολλοί πιστοί αγρύπνησαν εκείνο το βράδυ πάνω στο Μοναστήρι προσευχόμενοι. Λίγο πριν ξημερώσει, έγινε το μεγάλο θαύμα! Ενώ μέχρι τότε η θάλασσα ήταν λάδι, μπουνάτσα, σηκώθηκε ξαφνικά φοβερή φουρτούνα. Η θάλασσα έβραζε, μούγκριζε σαν θεριό! Τα πελώρια κύματα που έφερνε απότομα η σοροκάδα απ τά ανοιχτά, έκαναν το Ιταλικό καράβι να χορεύει σαν καρυδότσουφλο. Τελικά του έκοψε τις άγκυρες και το πέταξε πάνω στη στεριά!

Το πελώριο καράβι, το μισό ήταν μέσα στη θάλασσα και το άλλο μισό ήταν μέσα στη στεριά, πάνω στην προκυμαία! Φοβερό θέαμα! Ο πάταγος που έκανε όταν χτύπησε στη στεριά, ακούστηκε σε όλη εκείνη την πλευρά του νησιού.

Κατέβηκαν όλοι οι κάτοικοι στο λιμάνι, μαζί και ο Ηγούμενος. Είχε πλέον αρχίσει να ξημερώνει. Ο Ιταλός κυβερνήτης και οι ναύτες ήταν άσπροι σαν το πανί από τον τρόμο. Ο Ηγούμενος τους μίλησε με συμπάθεια και τους εξήγησε ότι αυτό ήταν ένα θαύμα του Θεού, γιατί δεν ενέκρινε την απόφασή τους και ματαίωσε τα σχέδια τους. Εν τω μεταξύ, το επίσης θαυμαστό ήταν πως, μόλις το πλοίο πετάχτηκε στην ξηρά, η θάλασσα εξ ίσου αιφνίδια έγινε και πάλι λάδι! Τους είπε επίσης να ευχαριστήσουν τον Θεό,γιατί τους φύλαξε και δεν έπαθαν τίποτε.

Πράγματι, μετά από αυτό οι Ιταλοί τρομοκρατημένοι υποχώρησαν. Κατέφθασαν από την Ρόδο άλλα γερανοφόρα πλοία, ρυμούλκησαν το πρώτο και ούτε τόλμησαν να ξανασχοληθούν με τον βράχο του Κύνωπα!

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις έργοις Αυτού”!

Στον Θεό η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν!

---

Κατά την παράδοση, την εποχή που ήρθε εξόριστος, από την Έφεσο στην Πάτμο, ο Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος, στο βουνό του Γένουπα, ζούσε μέσα σε μια σπηλιά, ο μάγος Κύνωψ ή Κύνωπας ( Σκυλομούρης) που στην Πάτμο σήμερα τον λένε «Κένεψη». 

Η σπηλιά που ζούσε μέχρι σήμερα ορίζεται ως «η σπηλιά του Γένουπα», ή « η σπηλιά του διαβόλου», 

...Το σπήλαιο βρέθηκε τυχαία, μόλις το 2000, σε μία εκδρομή στην περιοχή, του πρώην Σχολάρχη της Πατμιάδας Σχολής, Ματθαίου Μελιανού, και ομάδας σπηλαιολόγων με επικεφαλή τον Νίκο Παπανικολάου. Κατά τους σπηλαιολόγους, δεν έχει βρεθεί στη Δωδεκάνησο σπήλαιο μεγαλύτερου βάθους...

---

(σχόλια συνειρμικά με την πνευματική περίοδο που πάμε να βιώσουμε και τα 2 αναγινωσκόμενα ευαγγέλια μικρού και μεγάλου παρακλητικού)

Το χαρακτηριστικό (και βαθύτερο νόημα) στο ευαγγέλιο του μικρού παρακλητικού* είναι, ότι ΑΝ μέσα στον (οποιονδήποτε και κάθε εποχής) άνθρωπο (σώμα/Ελισάβετ) κυοφορείται η μετάνοια (αγ.Ιωάννης Πρόδρομος) υπό εμβρυακή μορφή (6 – όπως δείχνει το δεξί ωτίον) και συγχρόνως η κεφαλή (Ζαχαρίας) δεν ομιλεί (εξομολογείται), έρχεται η Παναγία στην ορεινή πόλη Ιούδα (εξομολόγηση) ωσεί μήνας τρεις (25 Μαρ/Ευαγγελισμός) και με την γέννηση, δλδ όταν στήνεται όρθιος πλέον ο αγ.Ιωάννης πρόδρομος 9 μηνών (6+3) στις 24 Ιουν (γεννέσιον) επιστρέφει εις τα ίδια, έχοντας εκτελέσει μία βασική παράμετρο της πνευματικής ζωής, που από την σχετική ακινησία και εξάρτηση του εμβρύου εντός της μήτρας, το αποκαθιστά ελεύθερο, κινούμενο και ιδίως την κεφαλή ομιλούσα.

Ως δε εξομολογουμένη (και φέρουσα καρπό μετανοίας) , αφέονται οι αμαρτίες.

* ( προσέγγιση στο Ευαγγέλιο του μικρού παρακλητικού )
Η ορθοδοξία, καθ’ύλην καθαρότητα (αποστασιοποιημένη από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος) κινεί τον άνθρωπο και του αποκαλύπτει κατά τάξη και ετοιμότητα ως εις άλλην π+άτμον (την κεφαλή) τα συμφέροντα, και κατά ανταπόκριση της πίστεως (εις την πρόνοια, προστασία, παράκλητο).

Μπορεί η καλή μας Παναγία να είχε μετασταθεί πριν ο ευαγγελιστής να εξοριστεί στην Πάτμο, αλλά η ανάθεσις υιικότητος και μητρότητος από Τον Ζωοδότη Κύριο, δεν έχει ημερομηνία λήξης αυτήν του βιολογικού θανάτου, αλλά επεκτείνεται στους αιώνες.  
      

...Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. 28 Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται... (Ιωαν.ιθ')

Με το ευαγγέλιο του μεγάλου παρακλητικού**, παρά την ‘’ακινησία’’ της Μαρίας και την κινητικότητα της Μάρθας, η πρόταση μη ακινησίας δια XC εν XC, σε πράξη (Μάρθα) και θεωρία (Μαρία) σκέπονται και ζωοδοτούνται από Τον … χωρίς Εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν.    

** για τη ΜΑΡΘΑ και ΜΑΡΙΑ και τις κινήσεις του νοός (ευθεία, κυκλική και σπειροειδή)

Έτσι, συνειρμικά, επειδή (εκ του αγ.Μαξίμου ομολογητού) γνωρίζουμε ότι:

  

η μυστική σχέση και συνάφεια των λόγων εν Λόγω μας παρουσιάζει ένα πλέγμα σωτήριο, όπου εμπεριέχονται και καταγράφονται οι λόγοι εν εξελίξει και οι ήδη εντοπισθέντες.

 ...και Πέτρα ην Χριστός (όρθιος) 9 .. και πέτρα ανάποδη (σχήμα ανθρώπου) 6, ο μάγος... κίνηση και ακινησία. Χάρις και παντελής απουσία αυτής.

Μεταξύ αυτών των δύο άκρων, όσο ακόμα ζούμε (και υπάρχουμε) έχει αναπτυχθεί ο Δρόμος και προτείνεται για επίγνωση, προσανατολισμό, ακολούθηση, βίωμα.

Και αυτήν την πρόταση διαρκώς μας την θυμίζει η Εκκλησία αυτό το 15νθήμερο με τους παρακλητικούς, προς χάριν της γλυκυτάτης Θεοτόκου.

Όπως στα φυσικά, έτσι και στα πνευματικά, πολύ κοντά εκεί που βρίσκεται το μεγαλύτερο ύψος, συναντάμε και το μεγαλύτερο βάθος…

... το σπήλαιο της Αποκαλύψεως ως πνευματικό ύψος και το σπήλαιο του κύνωπος ως πνευματικό βάθος. …και για μας, από τον θάνατο στην Ζωή, από την αρά (και κύνωπος) στην όντως χαρά,  δι ευχών και χάριτι της Θεοτόκου.

…Χαῖρε, δι' ἦς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,

χαῖρε, δι' ἦς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος , Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοίς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοίς.

Στις 8 Μαϊ και 9 Μαϊ εορτάζουν συναφώς πάλι ο αγ.Ιωάννης θεολόγος και ο αγ.Χριστοφόρος, εκ των κυνομόρφων (όπως και με παραχώρηση αγιογραφείται).

Κύνωψ, ο έχων όψη κυνός. Αλλά εκεί έμεινε. Ανεξομολόγητος (ευαγγέλιο μικρού παρακλητικού) ανενεργός σε πράξη και θεωρία (Μάρθα και Μαρία – ευαγγέλιο μεγάλου παρακλητικού). Έμεινε πέτρα ακίνητη για να μας θυμίζει εις τον αιώνα τον αντίποδα και την προοπτική του στην τελική κρίση.

Η Εκκλησία, οι άγιοι και ο αγ.Παΐσιος (στον δεσμό) όλοι οι ενωμένοι άρρηκτα με Τον Λόγο, προτείνει σε εμάς τους μη αρρήκτως (αλλά αμήν αγωνιζομένους και ιδίως μακάρι με αγαθή προαίρεση) την: ψυχική αγνότητα για να αναπαύεται η χάρις.

Να ακολουθήσουν οι 6 ιερείς (αισθητήρια και 6 θύρες) και έσω άνθρωπος την Παναγία, στον δρόμο μετοχής στην Ζωή. 2 σχόλια πάνω στο άρθρο ... ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΦΩΣ!

και... όπως ο σταυρός ευρέθη ζυγός δικαιοσύνης ''συμπυκνώνοντας'' την τελική πράξη της κρίσεως*, με τον (τους) μεν καταγομένους εις άδην τω βάρει της βλασφημίας και τον (τους) δε, κουφιζομένους προς γνώσιν θεολογίας (στο πρόσωπο του ενός και του άλλου ληστή, αθροισματικά, όλοι, ο καθείς αντίστοιχα) ευχόμαστε δια της Πανάγνου Θεοτόκου και αγνού μαθητή να τύχουμε (δι ευχών) Ζωής.

Μέτοχοι και κοινωνοί Της Τεκούσης την Ζωήν...

Εντός του πύργου, εντός της πόλεως...

Αμήν Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις** Συ μου η σκέπη η φρουρά η φύλαξις. (φυλακή νοός και αισθητηρίων που μεταμορφώνει τον κατ’εικόνα σε καθ’ωμοίωση).

* Κρίσις, πρόκρισις και ευαγγέλιο Υπαπαντής 

** Συνέχεια στις Ισορροπίες και άκρα στην Ορθοδοξία (εντός των τειχών…)

hellasorthodoxy