Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπόρεσε να οργανώσει τη ζωή του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να έχει αρκετή «σχόλη», ελεύθερο χρόνο, για την προσευχή και την πνευματική θεωρία του Θεού. Και αιτία αυτού είναι το άπληστο πάθος της «φιλοκτημοσύνης». Το πάθος αυτό της πλεονεξίας ο Απόστολος Παύλος ονόμασε ειδωλολατρία (βλ. Κορ. γ’ 5)
Με την αναζήτηση της υλικής τους άνεσης, οι άνθρωποι έχασαν την πνευματική άνεση και ο σύγχρονος υλικός δυναμισμός ο οποίος δεσπόζει επί των πνευμάτων και των καρδιών του αιώνος τούτου, περιβάλλεται όλο και περισσότερο από δαιμονικό χαρακτήρα. Και αυτό δεν είναι εκπληκτικό, καθ’ όσον τίποτε άλλο δεν εκφράζει παρά την δυναμικότητα της αμαρτίας.
Η αγάπη προς τις κτήσεις εκδιώκει την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον. Και οι άνθρωποι δεν το αντιλαμβάνονται και δεν θέλουν να εννοήσουν ότι από την απληστία των επιθυμιών τους, που κυριεύουν τα πνεύματα και τις καρδιές τους, εκπηγάζουν τα αναρίθμητα παθήματα ολοκλήρου του κόσμου.
πηγή:Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Άσκησις και Θεωρία, Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 1996
