«Είναι σκληρός ο αγώνας εναντίον της φιλαυτίας, όλα όμως τα κάνει η Χάρις του Θεού.
Eάν ο άνθρωπος, ιδιαίτερα στο ξεκίνημά του, δεν εφαρμόσει αυστηρότητα, η δειλία και η φιλαυτία του κόβουν τον αέρα.
Και αν ο άνθρωπος δεν μπαίνει μέσα στην θάλασσα των πειρασμών μόνο με την πίστη και
χωρίς προφυλάξεις, δεν βρίσκει αισθητή αντίληψη από τον Θεό, και τότε δεν πάει μπροστά ούτε βήμα.
Όπως μας γράψουν οι άγιοι Πατέρες (και εννοούσε τον αββά Ισαάκ, τον όποιο είχε αχώριστο σύντροφο) αν ο νους δεν δει αισθητά την θεία βοήθεια, που λέγεται “πείρα θείας αντιλήψεως”, δεν αποκτά αυταπάρνηση και οι προφάσεις της φιλαυτίας τον αποπλανούν.
Έτσι ταλαντεύεται και καταλήγει στον συμβιβασμό.
Γι’ αυτό μην είστε δειλοί, ιδίως τώρα στο ξεκίνημά σας.
Έτσι θα προκαλέσετε την θεία Χάρη.
Αυτή συνηθίζει να παρηγορεί τους βεβαιοπίστους και όσους για την θεία εντολή και αγάπη ορμούν στο πέλαγος της αυταπαρνήσεως.
Όταν τελικά πληροφορηθεί ο νους την παρουσία της βοήθειας σε όσους πιστεύουν, τότε μπαίνει σε άλλου είδους πίστη, που δεν είναι η εισαγωγική όπως σε κάθε πιστό, αλλά όπως την λέγουν οι Πατέρες είναι η “πίστη της θεωρίας”.
Αυτό είναι το πρώτο στάδιο, κατά το όποιο αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να διαχωρίζεται από τους πολλούς.
Αυτός, αν δεν λυγίσει στους χλευασμούς των ανίδεων και ραθύμων και δεν συμβιβαστεί, προχωρεί στην “στενήν και τεθλιμμένην οδόν” των αφανών και αγνώστων ομολογητών.
Και θα είναι μακάριος, αν έχει και κάποιον να τον οδηγεί, να τον στηρίζει και να τον βεβαιώνει ότι με την Χάρη του Θεού βαδίζει για προκοπή.
Εγώ, μας έλεγε, δεν είχα κάποιον να με καταλάβει και πολύ υπέφερα από την ολιγοπιστία που προκαλεί η άγνοια, και επιπρόσθετα είχα τους ονειδισμούς και τα χλευάσματα αυτών που πάντοτε βρίσκονται μπροστά σου».
πηγή «Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Βίος, διδασκαλία, η «Δωδεκάφθογγος σάλπιγξ»
