Είναι μερικοί άνθρωποι που εκπέμπουν μια απροσποίητη χάρη.

 

Ο τρόπος που μιλάνε, ο τρόπος που σε κοιτάνε, ο τρόπος που υπάρχουν. Και είναι μεγάλη ευλογία να τους έχεις στην ζωή σου.

Η παρουσία τους σε αναπαύει, σε κάνουν κοινωνό ενός κάλλους ουράνιου, χωρίς επιτηδευμένες συμπεριφορές.

Κινούνται με μια γνήσια απλότητα, χωρίς να νοιάζονται να περισώσουν την εικόνα τους. Και ίσως αυτό είναι το μυστικό της ελευθερίας που βιώνουν στην ζωή τους. Και αυτή η ελευθερία τους εμπνέει να ζούνε χωρίς φόβους, χωρίς εμμονές, χωρίς μιζέρια…

Αποδέχονται τον πρώτο όπως τον τελευταίο, τον άγιο όπως και τον άσωτο· δεν κατακρίνουν κανέναν, δεν εισβάλουν αδιάκριτα σε κανενός την ζωή, δεν ελέγχουν, δεν διορθώνουν, δεν προσβάλουν.

Δεν σπαταλούν τον χρόνο τους στο να αναλύουν τις ζωές των άλλων. Κοιτούν την δική τους ζωή, εμβαθύνουν στις δικές τους επιλογές με αυτομεμψία, μετάνοια και ελπίδα.

Μακάρι να μοιάσουμε σε τέτοιους ανθρώπους.

Να ζούμε έχοντας αυτήν την τρυφερότητα και την καλοσύνη τους. Να μιλούμε πάντα με διάκριση και ταπείνωση, να ακούμε με προσοχή και κατανόηση, να συγχωρούμε εύκολα, να αγαπούμε γνήσια, να ειρηνεύουμε με ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε.

Τι όμορφη που θα ήταν η ζωή μας, εάν αφήναμε πίσω μας τον κακό εαυτό μας και πλέον ζούσαμε ως άνθρωποι τους φωτός, της χαράς, του καλού λογισμού, της πλατιάς καρδιάς που χωρά φίλους και εχθρούς.

Να θυμάστε όμως ότι τέτοιοι άνθρωποι συνήθως έχουν πληγωθεί βαθιά διότι δεν τους κατάλαβαν, δεν τους εκτίμησαν. Πληγώθηκαν αλλά δεν έπαψαν να αγαπούν και να προσεύχονται ακόμα και γι’αυτούς που τους απαξίωσαν, διότι μόνο έτσι μπορούν να συνεχίσουν. Δεν επιτρέπουν την κακία να φωλιάσει μέσα τους, το σκοτάδι του εγωισμού να μολύνει την καθαρή μάτια τους.

Σαν πληγωμένοι αετοί πετούν αθόρυβα μεταξύ μας, χωρίς να νοιάζονται για τις πληγές τους,η καθημερινή τους φροντίδα μιά ,να μετανοούν για κάθε σκέψη που πληγώνει τον ζωντανό Θεο.

 

Αφιερωμένο στον αγαπημένο  Νεοφυτό μας