Που ‘σουν εψές λεβέντη μου
κι αντιπροψές καλέ μου, τι καλά το λέει τ’ αηδόνι.
Εψές ήμουν στους ουρανούς κι αντιπροψές στους αγίους,
Τον άγγελό μου φίλευα και το Χριστό κερνούσα,
Και τη χρυσή την Παναγιά την επερικαλούσα,
Για να μου δώσει τα κλειδιά, κλειδιά του Παραδείσου,
Ν’ ανοίξω τον Παράδεισο να μπω να σεργιανίσω,
Να δω που κάθονται οι φτωχοί, που κάθονται οι αρχοντάδες,
Στον ίσκιο κάθονται οι φτωχοί, στον ήλιο οι αρχοντάδες,
Και τους φτωχούς παρακαλούν και τους παρακαλούσαν,
-“Δως μας φτωχοί τον ίσκιο σας και πάρτε τα φλουριά μας”,
-“Ας έχουμε εμείς οι φτωχοί.. ας έχουμε τον ίσκιο μας κι ας έχετε τα φλουριά σας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου