Ο Κωνσταντινουπόλεως διατάσσει τους Προκαθημένους

Συμπροσευχὴ τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Φαναρίου ἐν Κιέβῳ μὲ οὐνίτας! .
Ἐπιδοκιμάζει ὁ Πατριάρχης Κων/λεως;

Νέας Ἰωνίας: «Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ διακονήσουμε τίς πρωτοβουλίες» τοῦ Φαναρίου

Ἀπαιτεῖ νά ἀναγνωρίσουν τούς συλλειτουργοῦντας μέ παπικούς αὐτοχειροτονήτους Οὐκρανούς.

Τήν ἑνότητα ἤ τήν διάσπασιν τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπηρετεῖ ἡ συνεχής ἐπίθεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας;

Γράφει ὁ  Παῦλος Τρακάδας, θεολόγος

Διεξήχθη τὴν 24ην Ἰανουαρίου ἑσπερίδα ἀπὸ γνωστὸν διὰ τὰς τοποθετήσεις του δημοσιογραφικὸν ὅμιλον ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων μὲ θέμα τὸ Οὐκρανικόν. Ὡς ἦτο ἀναμενόμενον μετὰ τὴν δημοσίευσιν τοῦ προγράμματος καὶ τῶν προσκεκλημένων ὁμιλητῶν ὄχι μόνον δὲν ἐξεπροσωπεῖτο ὁ ἀντίλογος, ὥστε νὰ διαφυλάσσεται ἔστω ἡ ἀντικειμενικότης, ἀλλὰ ἡ ὅλη διοργάνωσις ἦτο μὲ τοιοῦτον τρόπον δομημένη, ὥστε νὰ θυμίζη ἐκεῖνο τὸ παλαιὸν ρητὸν ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ κινηματογράφου «τὰ εἴπαμε ἐμεῖς, καὶ ἀφοῦ τὰ εἴπαμε ἐμεῖς μεταξύ μας καὶ τὰ συμφωνήσαμε, ἔτσι καὶ εἶναι»… Αὐτὸ ὅμως ἦτο ἀναμενόμενον, καθὼς ὅταν ἡ «γραμμὴ» τῆς Πολιτείας εἶναι συγκεκριμένη, τότε καὶ ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν δημοσίαν φωνὴν εἴτε εἶναι ἱερεῖς εἴτε δημοσιογράφοι εἴτε ὁ,τιδήποτε, συντάσσονται μὲ τὸ «καθεστὼς» καὶ ἂς κατηγοροῦν τοὺς ἄλλους (ἐν προκειμένῳ τοὺς Ρώσους) διὰ τὴν μονοφωνίαν των… Οἱ Εὐρωπαῖοι ἦσαν πάντως ἐκεῖ­νοι, οἱ ὁποῖοι ἀπηγόρευσαν ρωσικὰ μέσα ἐνημερώσεως, τόσον δημοκρατικά… Βεβαίως, οἱ Ρῶσοι ἔχουν τὰ ἰδικά των προβλήματα, ἀλλὰ μήπως ἡ Ἑλλὰς τῶν ὑποκλοπῶν, τῶν διαπλεκομένων, τῶν «yes sir» ταγῶν, εἶναι μέτρον συγκρίσεως;… Αὐτὸ τὸ ὁποῖον δὲν συνειδητοποίησαν οἱ συμμετέχοντες εἶναι ὅτι ἡ ὁλομέτωπος ἐπίθεσις κατὰ τῆς αὐτοκρατοριζούσης Ρωσίας ὄχι ἁπλῶς εἶναι εἰς βάρος μας, ἀλλὰ κυρίως ὑπηρετεῖ εὐθέως καὶ ἄμεσα τὴν διάσπασιν τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ σφοδρὰ ἐπίθεσις τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως

Εἰς τὴν ἑσπερίδα αἴσθησιν προεκάλεσεν ἡ παρέμβασις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου διὰ μαγνητοσκοπημένου μηνύματος μεστοῦ «ὄξεως καὶ χολῆς», ἐκ τοῦ ὁποίου παραθέτομεν ἐνδεικτικῶς ὅσα ἀνέφερε κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας:

«…νὰ ἐπικαλύψη τὰς ἰδικάς της εὐθύνας, τοὺς λανθασμένους ἐκκλησιαστικοὺς χειρισμοὺς καὶ τὰς οὐρανομήκεις φιλοδοξίας της. Ἦτο ἐκείνη, ποὺ ἐβάθαινε τὸ χάσμα… ἀπορρέει ἀπὸ ἀταβιστικὰ σύνδρομα ἐπιβολῆς ἐπὶ τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ καὶ ἀπὸ τὴν ἀπουσίαν ὑγιοῦς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως… Ἡ Μόσχα συνεχίζει τὰς προσβλητικὰς δηλώσεις κατὰ τῆς Μετριότητός μας, καθὼς καὶ δυσφημίσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς ὅλα τὰ ἐπίπεδα, μὲ τὸν ἀπαράδεκτον στόχον νὰ προκαλέση ἐκρύθμους καταστάσεις, πρὸς ἴδιον συμφέρον…  προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλλη μίαν νέαν ἐκκλησιολογίαν… Ἡ ἐργαλειοποίησις τῆς Θείας Εὐχαριστίας δεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Μόσχας καθυποτάσσει τὴν πεμπτουσίαν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἰς τὰ ἀήθη σχέδιά της. Ἴσως αὐτὸ νὰ ἀποτελῆ τὴν ἀσυγχώρητον ἁμαρτίαν της κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἤσκησε πίεσιν διὰ τὴν πραγματοποίησιν τῆς «ἀδελφικῆς συνάξεως» τοῦ Ἀμμάν, χωρὶς σεβασμὸν πρὸς τὰ κανονικῶς ἰσχύοντα… Ἐξακολουθεῖ νὰ κατηγορῆ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖ­ον, ἐπειδὴ δῆθεν εὐθύνεται διὰ τὰς ἐντάσεις εἰς τὰς διορθοδόξους σχέσεις… εἶναι ἐκείνη ποὺ εἰσεπήδησεν ἀντικανονικῶς εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ προκαλεῖ πανταχοῦ εἰς τὴν οἰκουμένην ἀναστάτωσιν καὶ ἐντάσεις, ἀμαυρώνοντας τὴν εἰκόνα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὰ ὄμματα τοῦ λοιποῦ χριστιανικοῦ κόσμου…

Εἶναι αἱ πράξεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, ἐκεῖ­ναι ποὺ ἀπειλοῦν τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας…  ἐκείνη ἔχει «Παπικὰς» ἀξιώσεις… Ἐκείνη θέλει νὰ μετατρέψη τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς συνομοσπονδίαν Ἐκκλησιῶν… ἡ ἀπροκάλυπτος ἀλαζονικὴ καὶ ἡγεμονικὴ νοοτροπία της… ἓν χρονίζον πρόβλημα, τὸ ὁποῖον ἐδημιούργησεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσσίας… ἐπεθύμει τὴν διαιώνισιν τῆς κανονικῆς ἀνωμαλίας πρὸς ἴδιον ὄφελος, χωρὶς ἴχνος εὐαισθησίας διὰ τὸν ταλαιπωρούμενον Οὐκρανικὸν λαόν. Ἡ Ρωσσικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας… ἐπιθυμεῖ νὰ ἐπιβάλλη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ὀθνείας ἀρχάς… ἐπιδιώκει ἀδιστάκτως τὴν μητροκτονίαν»

Ἐν ὀλίγοις ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος κατήγγειλε τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας διὰ πάσης πιθανῆς καὶ ἀπιθάνου κατηγορίας: ὅτι δὲν εἶναι ὀρθόδοξος, ὅτι συκοφαντεῖ, ἐπιθυμεῖ διακαῶς τὴν διάλυσιν τῆς Ἐκκλησίας, καπηλεύεται τὰ μυστήρια, διασύρει τὴν Ὀρθοδοξίαν, εἶναι ὑπερφίαλος, ἄτεγκτος καὶ μητροκτόνος!

Ἀλήθεια, τώρα μετὰ τὸ Οὐκρανικὸν τὰ ἐννόησεν αὐτά; Δὲν τὰ ἐγνώριζεν, ὅταν συνελειτούργει μὲ τὸν Μόσχας καὶ προσυπέγραφεν ἀποφάσεις αὐτοῦ; Μήπως ὅλαι σχεδὸν αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, αἱ ὁποῖαι μετεῖχον μετὰ τὸ Κολυμβάριον εἰς ἐκδηλώσεις εἰς Μόσχαν, ὅπου ἀνεκοινώθη καὶ ἡ «ἀπόρριψις» τοῦ Κολυμβαρίου, εἶναι καὶ αὐταὶ συνεργάται «μητροκτόνων»;

Διερωτᾶται κανείς: Μὲ ποῖον δικαίωμα τὴν κρίνει καὶ μάλιστα τόσον αὐστηρά; Εἶναι ὑπεράνω ὅλων ὁ Πατριάρχης Κων/λεως; Πῶς ἀπευθύνει κατηγορίας; Τὸν ὥρισεν εἰσαγγελέα Οἰκουμενικὴ Σύνοδος; Διατὶ δὲν συγκαλεῖ Πανορθόδοξον Σύνοδον νὰ συζητήσουν ἐπὶ ἴσοις ὅροις ὅλοι καὶ ὄχι ἁπλῶς νὰ ἐκτοξεύεται μῖσος; Τοιουτοτρόπως θὰ ἐπέλθη καταλλαγὴ μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἢ μήπως τὸ ζητούμενον εἶναι ὁ διχασμός;

Αἱ αὐταρχικαὶ ἐντολαὶ

Παραλλήλως, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν παρέλειψεν (ἐφ’ ὅσον βαυκαλίζεται μὲ τὴν ἰδέαν ὅτι εἶναι πρῶτος ἄνευ ἴσων…) νὰ ἀπευθύνη ἐντολὰς πρὸς τὰς Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας (!), λέγων:

«Ἀντὶ νὰ ζητοῦν Πανορθόδοξον Σύναξιν, αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι πρέπει νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ συντομώτερον δυνατὸν τὸ Οὐκρανικὸν Αὐτοκέφαλον… Ἡ δὲ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μόσχας νὰ ζητήση ἐν ταπεινώσει τὸ ἔλεος καὶ τὴν συγχώρησιν τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας δι’ ὅσα δεινὰ προεκάλεσε καὶ συνεχίζει νὰ δημιουργῆ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν».

Τὸ Φανάρι πότε θὰ ζητήση συγγνώμην, ὥστε νὰ δώση τὸ παράδειγμα κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου; Φοβερώτερος ὅμως ἦτο ὁ λόγος περὶ τῆς ἀξίας καὶ τῆς δράσεως τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τὸ ὁποῖον ὁ ἴδιος εἶναι κηδεμών:

«…τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ μόνη ἐγγύησις διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. «Χωρὶς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο», ὅπως γράφει ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης, «ἡ Ὀρθοδοξία θὰ περιπέσει στὴ δίνη τῶν ἐθνικισμῶν, στὴν καυχησιολογία τοῦ παρελθόντος, στὴν ἐσωστρέφεια τῆς αὐτάρκειας, στὴν περιφρόνηση τοῦ σύγχρονου κόσμου»…

Τὸ Οὐκρανικὸν Αὐτοκέφαλον εἶναι ἓν τετελεσμένον ἐκκλησιαστικὸν γεγονός, τὸ ὁποῖον οὐδεμία ἀμφισβήτησις, οὐδεμία προπαγάνδα, πίεσις, πόλεμος ἢ ὅ,τιδήποτε ἄλλο, ἠμποροῦν νὰ ἀκυρώσουν. Ὁ Τόμος ἐδόθη ἐνώπιον Θεοῦ καὶ Ἐκκλησίας, ὡς ἐδόθη ἀντιστοίχως καὶ εἰς ἄλλας Ἐκκλησίας ὑπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως».

Δὲν συμπεραίνει κανεὶς ὅτι ἄνευ τοῦ Φαναρίου καὶ τοῦ Προκαθημένου του ἡ Ὀρθοδοξία θὰ ἐκλείψη ἀπὸ προσώπου γῆς; Δὲν συμπεραίνει οἱοσδήποτε ὅτι δρᾶ «θείῳ δικαίῳ» καὶ «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν» τῶν ἀποφάσεών του; Ἐπιτέλους, τόση ἀλαζονεία; Τόση κακοδοξία; Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ τολμοῦν καὶ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας;

Μεσσηνίας καὶ Νέας Ἰωνίας

Δύο Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχον ὡς εἰσηγηταὶ καὶ ἔχουν ἀπασχολήσει κατὰ καιροὺς τὴν δημοσιότητα, ἐτοποθετήθησαν καὶ σχετικῶς μὲ τὸ πῶς οἱ ἴδιοι βλέπουν τὸ Φανάρι:

«Μεσσηνίας: …Ὅ,τι γίνεται γιὰ τὴν Οὐκρανία, τὸ κάνει (ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας) γιὰ νὰ ἀποδείξει ὅτι τὸ Φανάρι βρίσκεται σὲ μία λανθασμένη πορεία. Ξεχνᾶ ὅμως πὼς τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας ὑπάρχει, ἐπειδὴ ὑπάρχει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὸ ὁποῖο τοὺς ἔδωσε τὴν Αὐτοκεφαλία καὶ τὸ πατριαρχικὸ ἀξίωμα…

Νέας Ἰωνίας: …Ἤμασταν οἱ πρῶτοι (ἐνν. ποὺ ἀναγνωρίσαμε τοὺς Οὐκρανοὺς) μετὰ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Διαχρονικὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος στοιχιζόταν μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, διότι θεωρεῖ ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀλήθειας… ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ ἀναμένει πάντοτε τὶς πρωτοβουλίες ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὶς ὁποῖες θὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ διακονήσουμε… θὰ πρέπει ὅλες οἱ Ἐκκλησίες νὰ τονίσουμε τὴν ἀπόλυτη ταύτισή μας μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας».

Οἱ δύο αὐτοὶ Ἐπίσκοποι δίδουν κατ’ οὐσίαν «λευκὴν ἐπιταγὴν» εἰς τὸ Φανάρι. Ὁ πρῶτος διὰ τῆς γνωστῆς «θεωρίας τῆς εὐγνωμοσύνης», δηλ. ὅπως κάποιοι τοὺς ἔκανε Ἐπισκόπους ὁ δεῖνα Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἂν ἀκόμα αὐτὸς εἶναι αἱρετικὸς ὀφείλουν αἰωνίαν ὑποταγήν, ὡς ἡ Αὐτοκεφαλία νὰ ἐξηρτᾶτο ἀπὸ τὸ Φανάρι… Ὁ δεύτερος δι’ ἑνὸς μείγματος ἐθνοφυλετισμοῦ (τὸ «αἷμα νερὸ δὲν γίνεται») καὶ παπικοῦ ἀλαθήτου, τὸ ὁποῖον κατέχει τὸ Φανάρι μαγικῷ τῷ τρόπῳ… Δὲν εἶναι σοβαρὰ ἀντιμετώπισις αὐτὴ ἑνὸς ζητήματος, τὸ ὁποῖον τείνει νὰ τινάξη τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸν ἀέρα.

Θὰ ἦτο εὐκταῖον τουλάχιστον νὰ χαμηλώσουν οἱ τόνοι. Ὡστόσον, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, προβληματίσου εἰς βάθος: εἴμεθα εἰς ἐποχὴν ὅπου ἡ σύγκρουσις κορυφώνεται καὶ ὄντως ὑφίσταται μία μάχη μεταξὺ Δύσεως καὶ Ρωσίας, ὄχι ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ ἐπικαλεῖται ὡς ἐπιχείρημα ἡ Ρωσία, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ ἱστορία κατατείνει πρὸς τὰ ἐκεῖ. Ὁ ἴδιος ὁ Πάπας Φραγκίσκος εἶχε δηλώσει πρὸ μηνῶν ὅτι ὁ Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ἔχει ἀρχίσει. Ἐμεῖς ἂς συνταχθῶμεν μὲ τὸν Κυβερνήτην τῆς Ἱστορίας καὶ ὄχι τὰ συμφέροντα μεμονωμένων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων.

Ορθόδοξος Τύπος