Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε σκέψεις για το πόσο αδικημένος είσαι και πόσο δεν αξίζεις σε αυτό τον λαό, έρχεται ένα αρχίδι, στα #Άγραφα, τέρμα Θεού, να σου πει ότι "δεν έχουμε θέρμανση πρόεδρε."

 

Ένας φυσιολογικός πολιτικός θα έλεγε τα κλασικά "μάλιστα, καταλαβαίνω, μπλα μπλα, η #κυβέρνηση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση κτλ κτλ".

Όχι όμως ο #Μητσοτάκης. Βλέπεις ο Μητσοτάκης είναι ένα παιδί που είχε μεγάλη ηλικιακή διαφορά με τους γονείς του. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του ήταν ήδη 50 χρονών και η μητέρα του κοντά 40. Παλαιοί άνθρωποι με παλαιά γονεϊκά πρότυπα. Λίγο πιο αυστηροί, λίγο πιο σκληροί, λίγο πιο απαιτητικοί σε σχέση με τους γονείς των άλλων παιδιών.

Δεν είναι λίγο να βγαίνει η μητέρα σου αυθόρμητα στην τηλεόραση και να λέει ότι ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ για πολιτικός. Σκέψου μέσα στο σπίτι τι άκουγε. Δεν τα έλεγε για κακό αυτά η Μαρίκα, έτσι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τον αγαπούσαν τον Μητσοτάκη, αλλά αυτός, ως παιδί της γενιάς του, τα βίωνε ως απόρριψη αυτά τα λόγια από τους γονείς του.

Στην συνέχεια αυτό το βίωμα τον οδήγησε στην έτερη Μαρίκα, την Μαρέβα. Γαλουχημένος στην απόρριψη ο Μητσοτάκης οδηγείτε σε μια άλλη σκληρή γυναίκα, χειριστική, που στο τέλος όπως είναι φυσικό τον κερατώνει κατ' εξακολούθηση ώσπου μια μέρα τον παρατάει και ζούνε εν διάσταση.

Μέχρι την στιγμή που ο Μητσοτάκης παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου. Τότε η Μαρέβα δέχεται να επιστρέψει πίσω, με τα κατάλληλα ανταλλάγματα, ώστε να μην υπάρχει η κακή εικόνα του διαζευγμένου πολιτικού.

Και κάπου στο 2019 ευθυγραμμίζονται οι πλανήτες και έρχεται η ώρα να κυβερνήσεις, και να αποδείξεις στην μάνα σου και την έτερη μάνα σου πως έσφαλαν οικτρά για σένα. Πως είσαι ο γιος και ο σύζυγος που κάθε γυναίκα θα ήθελε να είχε, εξού και τα διαφημιστικά "καλέ τι γκόμενος είσαι εσύ".

Και ευθυγραμμίζονται τόσο καλά οι πλανήτες, που αναλαμβάνεις μετά από την χειρότερη κυβέρνηση όλως των εποχών και ουσιαστικά παίζεις χωρίς αντίπαλο.

Και εκεί που πας να αποδείξεις σε όποιον σε αμφισβήτησε το πόσο πραγματικά "γαμάτος" είσαι, έρχεται η #πανδημία και ο #πόλεμος να φέρει πιο πολύ φτώχεια και γκρίνια σε έναν ήδη κουρασμένο λαό. Και το ένα πρόβλημα στην "άριστη κυβέρνηση" σου διαδέχεται το άλλο πρόβλημα. Παντού καταστροφές και οικονομικές τρύπες. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε σκέψεις για το πόσο αδικημένος είσαι και πόσο δεν αξίζεις σε αυτό τον λαό, έρχεται ένα αρχίδι, στα #Άγραφα, τέρμα Θεού, να σου πει ότι "δεν έχουμε θέρμανση πρόεδρε."

 

 

 

Και κάπου εκεί δεν αντέχεις, σε πνίγει το ανεκπλήρωτο, πλημμυρίζεσαι από συναισθήματα, αυτός σου λέει πως δεν έχει θέρμανση αλλά εσύ ακούς "είσαι άχρηστος" και "δεν είμαι ερωτευμένη πια μαζί σου, υπάρχει άλλος". Και τελικά σκας.

Και για να μην κατάρρευσης ψυχικά απαντάς: "Ναι, αλλά έχεις διαδραστικό πίνακα". Για να σώσεις ότι σώζεται από την εικόνα σου.

Όλες αυτές οι ψυχικές στρεβλώσεις και νευρώσεις ουσιαστικά σε έχουν κάνει στα 50φεύγα σου να συμπεριφέρεσαι σαν να έχεις νοητική στέρηση. Στην πραγματικότητα δεν είσαι καθυστερημένος, απλά δεν αντέχεις άλλη απόρριψη. Έχεις ανάγκη από έναν καλό λόγο, από ανθρώπους να σου πουν ένα

μπράβο

και ένα ευχαριστώ για όλα αυτά που έκανες αλλά δεν έρχεται ποτέ.

Εγώ αυτό κατάλαβα παιδιά, αλλιώς δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση για αυτήν την απάντηση.

 

Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος