Ὅποιος σκέφτεται:«Σάν λίγοι νά μείναμε· οἱ ἄλλοι εἶναι πάρα πολλοί»,
καί ἐπηρεάζεται ἀπό αὐτό καί λέει: «Ὅ,τι κάνουν οἱ πολλοί νά κάνουμε καί
ἐμεῖς», δέν εἶναι στήν ἀλήθεια.
Σ᾿ αὐτά τά θέματα δέν ἔχει πλειοψηφίες, ὅπως τό τόνιζαν οἱ πατέρες καί ἰδιαίτερα ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος.
«Ἡ ἀλήθεια –λέει– δέν εἶναι πάντοτε μέ τούς πολλούς». Μερικές φορές μπορεῖ νά εἶναι μέ τούς πολύ λίγους, μπορεῖ νά εἶναι μέ ἕναν!
Στά χρόνια τῶν αἱρέσεων κάπως ἔτσι παρουσιάστηκε μερικές φορές τό πράγμα. Μιά μικρή ὁμάδα ἀνθρώπων ἔμεινε πιστή στήν Ὀρθοδοξία.
Στά χρόνια τῶν αἱρέσεων κάπως ἔτσι παρουσιάστηκε μερικές φορές τό πράγμα. Μιά μικρή ὁμάδα ἀνθρώπων ἔμεινε πιστή στήν Ὀρθοδοξία.
Ὅταν πῆγε ὁ ἅγιος
Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στήν Κωνσταντινούπολη καί ἔγινε πατριάρχης ἐκεῖ,
πολύ ἐλάχιστους ὀρθόδοξους χριστιανούς βρῆκε. Ὅμως, δέν σκέφτηκε: «Ἄς
πάω καί ἐγώ μέ τούς πολλούς». Έμεινε με τήν ἀλήθεια. "
+π. Συμεών Κραγιοπούλου
1 σχόλιο:
Ούτε υποχρέωσε φυσικά, κανέναν
να τον ακολουθήσει...
-καμμία υποχρεωτκότητα...-
παρά μόνο,
σε ένα ταπεινό ξωκλήσι
...χαμένο κάπου στην άκρη
τής -Κωνσταντίνου- Πόλης
λειτουργούσε σχεδόν μόνος,
μαζί με όσους ελάχιστους -αρχικά-
ελκύονταν κοντά του από την Θ ε ί α Χ ά ρ η
και που συνεχώς αύξαιναν, έτσι πού σε έναν χρόνο ,
ο ησυχαστής ιεράρχης είχε κερδίσει
τίς καρδιές τών Κωνσταντινουπολιτών
ενώ οι αρειανοί,
που σαν άγρια κύματα χτυπούσαν πάνω στον αμετακίνητο, σαν βράχο, Γρηγόριο,
ντροπιασμένοι, αδύναμοι, μεμαλακισθέντες(!)
γνώρισαν ποιά είναι η... τραγική "μοίρα" τού ποντικού και τού φιδιού που τα βάζει με τον
άρχοντα τών αιθέρων...
τον υψιπέτη αετό...!
Δημοσίευση σχολίου