Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

Κύπρος, 1928.



Παρά τη σκληρή δουλειά τους, οι κόρες της Αφροδίτης δεν έχασαν ποτέ την ομορφιά και το χάρισμα τους...
Labels:

15 σχόλια:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Το νησί της Αφροδίτης...
μεν

οι κόρες της...Εστίας
ίσως (...έστω...)

-Τώρα...αν μιλήσουμε
για τη Κ υ ρ ά του Κύκου

Θα μας πούν ίσως(αλοίμονο)

να...μλάμε...ελληνικά...

...so...let it be...

22 Ιουνίου 2020 στις 2:49 μ.μ.
Λωρίτου Ελένη είπε...

Το σχόλιο του Αγγλου υπαινίσσεραι οτι μάλλον δεν μπορεί νά είναι απόγονες της Αφροδίτης ! Αλήθεια δεν είναι . Τί σχέση έχουν μέ την ευτραφλή καί γυμνόστηθη Αφροδίτη , που προσωποποιεί την γυναικεία θυληκότητα ! Έτσι όπως είναι σκυφτές εξναι σαν νά κουβαλούν το Σταυρό του Χριστού και όχι την ηδυπάθεια της Αφροδίτης ! Όμως τους Αγγλους , τους Φράγγους , τους Γερμανούς δεν τους πήρε και ο πολύς πόνος γι αυτό ! Το σχόλιο του Αγγλου μοιάζει σαν ειρωνικό ! Ο Ελληνισμός εγκολπώθηκε τον Σταυρό του Χριστού και αγόγγυστα τον σηκώνει όπως αυτές οι γυναίκες . Ως πρός το σχόλιο του Αγγλου : Μακάριοι όταν ονειδίσωσιν υμάς ....!

22 Ιουνίου 2020 στις 4:30 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

-- Βούλομαι ιέναι εις Ακρόπολιν

-- I don' t speak Eglish

Κάποτε έμοιαζε για ανέκδοτο . Σήμερα αλλοίμονο είναι μιά πραγματικότητα !!!!

22 Ιουνίου 2020 στις 4:36 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Κοίτα, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω κατά πόσον μιλάς τα ελληνικά αλλά έχω υποψίες πως δεν τα γράφεις.
Κι αυτό δεν το λέω με αφορμή μόνο την Κυρά του Κύκκου αλλά γενικά υπάρχει μια ασάφεια ένας συνειρμισμός, ένας σκοταδισμός στη σκέψη σου που με δυσκολεύει. Εάν βέβαια αυτό οφείλεται σε μια συμβολική γραφή που το απλό μου μυαλουδάκι αδυνατεί να συλλάβει, τότε πάω πάσο.
Sometimes you dont get to the point but...
let it go..

22 Ιουνίου 2020 στις 5:07 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Κτηνωδώς καταπιεσμένες από την πατριαρχία.
Ούτε μπικίνι, ούτε smartphone, ούτε άφθονες προγαμιαίες σχέσεις.

Μαύρη ζωή περνούσαν.

22 Ιουνίου 2020 στις 6:33 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Είναι η " δημιουργική ασάφεια " της ποίησης . Γι αυτό ο/η αξιότιμος/η δον χιχ επιλέγει την ποίηση , για νά μπορεί νά πεί και μία κουβέντα παραπάνω έτσι στο αόριστο . Δεν είναι κακό ! Η ποίηση συγχωρεί μερικές ασάφειες που ο πεζός λόγος δεν επιτρέπει . Μερικά ποιήματα δεν καταλαβαίνεις καθόλου τί λένε και αυτό δεν θεωρείται απαραίτητο . Απλά οι λέξεις , λένε , δημιουργούν μία αρμονία . Ο καθένας μπορεί νά εκφράζεται όπως θέλει . Αυτό δεν αναιρεί το επίπεδο και τον πνευματώδη λόγο της σεβαστής κυρίας ή τελος πάντων κυρίου , ώστε νά πρέπει νά απολογείται . Τά ποιήματα ή τα ξαταλαβαίνεις ή δεν τα κατακαβαίνεις , αλλλά και όταν δεν τα κατακαβαίνεις , απλά τα απολαμβάνεις..... Δεν είμαι ο/η Δον Κίχ

22 Ιουνίου 2020 στις 7:05 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Εννοείται πως ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα. Εδώ δεν είναι Σαουδική Αραβία. Δεν αμφισβήτησα το πνευματικό επίπεδο του σεβαστού δον κιχώτη, όπως τον χαρακτηρίζεις, και ούτε βέβαια πρόκειται για απαίτηση απολογίας εκ μέρους του, όπως λες, απλά για ανταπάντηση, εάν και εφόσον ο ίδιος ήθελε.
Εγώ μάλλον απολογούμαι που δεν κατάλαβα πως επρόκειτο για στίχους, μοντέρνας σίγουρα, ποίησης, οπόταν ο ποιητικός αυτός λόγος ως τέτοιος πια δεν επιδέχεται καμία κριτική, καμία αμφισβήτηση, κανένα σχόλιο, σε περίπτωση που το φτωχό σου πνεύμα αδυνατεί να συλλάβει τον ποιητικό λόγο και θεωρεί αφελώς πως ήταν μόνο ένα απλό..σχόλιο.
Κ. Δον Κιχώτη, είτε ποιητικός είναι ο λόγος σας, είτε πεζός, δεν κατάλαβα τον υπαινιγμό σας για τηΝ Κυρά του ΚύΚΚου..και την ελληνική γλώσσα. Γι' αυτό και σχολίασα..
Η Ποίηση, όταν είναι Ποίηση, έχει Μορφή και Περιεχόμενο. Όταν υπάρχει συμβολισμός στο περιεχόμενο ή αποκρυφισμός, μπορούμε να ανατρέξουμε στον ίδιο τον ποιητή για..αποσαφήνιση..
...βασικός κανόνας για να καταλάβεις και να απολαύσεις το ποίημα, είναι πρώτα πρώτα να αντιληφθείς πως..πρόκειται για ποίημα και όχι για άρθρο ή σχόλιο ή δοκίμιο..
διαφορετικά, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να το..κακοκαταλάβεις.

22 Ιουνίου 2020 στις 8:25 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Κάτι παραπάνω απο αλήθεια !

22 Ιουνίου 2020 στις 8:51 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι πάρα πολύ τις τοπολαλιές και θεωρώ οτι πρέπει νά συνεχίσουν νά μιλιούνται . Απο το δικό μου συνάφι , επειδή εξέλιπε λόγω γενικής μορφώσεως , όταν ακούσω κάποιον απο αυτούς που απόμειναν νά τα μιλά αυθεντικά , τα ακούω πολύ ηδέως και με συγκινούν . Χαίρομαι που οξ Κύπριοι συνεχίζουν νά τα μιλούν . Τώρα βέβαια άν συνεχίσει αυτή η διαφοροποίηση , στο τέλος δεν θα μπορούνε νά συννενοηθούμε . Σκέψου τώρα τί θα μπορούσε νά καταλάβει ένας ξένος , που έστω γνωρίζει κάποια Ελληνικά . Νομίζω αυτό ήθελε νά πεί ο/η δόν κιχ . Καλά! Όμως πώς το καταφέρνετε και τα λέτε έτσι ? Έχει πολύ πλάκα ! Και αυτό σας φαίνεται φυσιολογικό ; Καί το Ελλαδίτικο πώς σας φαίνεται ; αφύσικο ; Σε κάθε περίπτωση νά συνεχίσετε νά τα μιλάτε .

22 Ιουνίου 2020 στις 9:09 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι τυχαίο που λέγεται η φράση : τί ήθελε νά πεί ο ποιητής ! Βρέ σκασίλα μου τί ήθελε νά πεί ο ποιητής ! Δεν μας παρατά και αυτός και η ποίηση ! Γιατί ο Καβάφης , άν και θεωρείται μοντέρνος , είναι σαφής ;

Ο Κόντογλου έλεγε, για τους άλλους τους φευγάτους τους ζωγράφους, οτι η αφηρημένη τέχνη είναι η ανατροπή της τέχνης . Συμπληρώνουμε οτι παρά την " αφηρημάδα " μπορεί νά δουλεύει πάνω στους νόμους της αρμονίας , που είναι τόσο ρεαλιστικοί όπως οι φυσικοί νόμοι . Δεν μπορώ νά θεωρήσω την ασάφεια προτέρημα . Όμως άν σε κάποιους αρέσει η συγκάλυψη των σκέψεων ?

22 Ιουνίου 2020 στις 9:33 μ.μ.
ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Υπονόησα, οτι
υπερτονίζεται

η αρχαιότητα,

και η ...απευθείας καταγωγή από αυτην
(που όλος ο κόσμος
θαυμάζει)

ενώ η σπουδαιότητα
της Βυζαντινής Ρωμανίας
αλλά
και της κατακτημένης,
αλλ' αδούλωτης πνευματικά
μεταβυζαντινής Ρωμανίας

για πολλούς συνέλληνες
αποτελεί

μια πτυχή της
διαδρομής του Ελληνισμού

ά γ ν ω σ τ η και
π α ρ ε ξ η γ η μ έ ν η.

Ο Κόντογλου τά'πε σταράτα

...εγώ ο ταλαίπωρος
συχνά τα κάνω... μαντάρα.

Συγχωρέστε με αδερφοί...
κι ο Θεός να σας συγχωρέσει...

22 Ιουνίου 2020 στις 10:57 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Κοίτα, δεν μπορώ να κάνω υποθέσεις για την εξέλιξη της κυπριακής διαλέκτου στο μέλλον. Επειδή ακριβώς γι' αυτό πρόκειται, για Διάλεκτο.
Συνήθως, ακούω για εκμάθηση της Ελληνικής Γλώσσας και όχι της κυπριακής διαλέκτου ή οποιουδήποτε άλλου ιδιώματος ή ντοπολαλιάς. Αυτή η γλώσσα, η Κοινή Νεοελληνική, διδάσκεται και στις σχολικές αίθουσες σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης του νησιού. Οπόταν, ο οποιοσδήποτε ξένος που γνωρίζει κάποια ελληνικά ή ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι Έλληνες της Ελλάδας, πρέπει καταρχήν να γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για άλλη γλώσσα.
Επιμένω όμως στη δύναμη και στην αποτελεσματικότητα του λόγου γενικά. Στη βαρύτητα που κρύβουν οι λέξεις, στο ύφος που δημιουργούν, στο συναισθηματικό τους φορτίο..
Γι' αυτό λοιπόν, χαζεύοντας κάποιες φορές ελληνικές πρωινές εκπομπές βρίσκω πως αυτό το "Ελλαδίτικο" που λες, έχει ποΛΛή πλάκα έτσι όπως ακούγεται
"..σαν κέρματα στην τσέπη..", όπως λέει κι ένα Ποίημα. Κι αυτό, μου φαίνεται πολύ..αφύσικο.
Κι όταν άλλοτε μπορώ να μιλώ τη διάλεκτο μου και πάλι έχει πλάκα έτσι όπως ακούγεται
"σαν βότσαλα γυαλιστερά μεγάλης θάλασσας..", όπως λένε στίχοι απ' το ίδιο ποίημα. Κι αυτό μου φαίνεται πολύ φυσικό σαν τον ήλιο που βλέπω και σαν τον αέρα που αναπνέω.
Καλή σου νύκτα..

22 Ιουνίου 2020 στις 11:22 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ουφ, κύριε Δον Κιχώτη (σας βλέπω κιόλας κάθε φορά πάνω στο άλογο, με το δόρυ και το περίεργο καπελάκι και δίπλα τον Σάντσο Πάντσο)
συγχωρέστε εμένα αν υπεραμύνθηκα στο σχόλιό σας. Εγώ τα κάνω δυο φορές μαντάρα..
Καληνύκτα.

22 Ιουνίου 2020 στις 11:31 μ.μ.
ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Μα τι λές τώρα...
αλλοίμονο...

(Το εν λόγω "καπελάκι"
ήταν...δοχείο νυκτός...
χωρατατζήδες γαρ
οι σπανιόλοι...)

23 Ιουνίου 2020 στις 6:00 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Αχα! Δεν το ήξερα..

23 Ιουνίου 2020 στις 7:06 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)