Λέτε;;

Δάκτυλος Τούρκων ἤ ΝΑΤΟϊκῶν ἡ σύλληψις τῶν στρατιωτικῶν μας; Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν στὸ ἱστολόγιον «ἀσυμπίεστος» διαβάσαμε κάποιαν πληροφορία, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποῦ, χρονικῶς, κρύβονται τὰ αἴτια τῆς συλλήψεως τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν στὸν Ἕβρο. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια ἀναφέρεται πὼς ἡ ἀλήθεια γιὰ τὰ αἴτια τῆς συλλήψεώς τους κρύβει τὶς ῥίζες της στὴν περίοδο τοῦ 2010, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ τότε Α/ΓΕΣ φραγκούλης παρέδωσε χάρτες μὲ τὰ μυστικὰ περάσματα τοῦ Ἕβρου στὸ τουρκικὸ ἐπιτελεῖον.

Οι Έλληνες στρατιωτικοί διοικητές των συνοριακών φυλακίων Κήπων, Πυθίου και Καστανιών που βρίσκονται στον ποταμό Έβρο, παρέδωσαν στις 10 Δεκεμβρίου όλους τους χάρτες με τα μυστικά περάσματα από την Τoυρκία στην Ελλάδα μέσω Έβρου στον Τούρκο ακόλουθο άμυνας, αντισυνταγματάρχη Σουλεϊμάν Γιουκσέλ, εκπρόσωπο του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας.
Η απίστευτη αυτή παραχώρηση έγινε με σκοπό δήθεν να κλείσουν τα κενά στην συνοριακή γραμμή που επιτρέπουν σε οικονομικούς μετανάστες να μπουν από την Τουρκία στην Ελλάδα.
Η συμφωνία για την παραχώρηση αυτών των χαρτών με τα μυστικά περάσματα έγινε κατά την επίσκεψη του Έλληνα αρχηγού ΓΕΣ, αντιστράτηγου Φραγκούλη Φράγκου στην Άγκυρα και την συνάντηση που είχε εκεί χερσαίων δυνάμεων της Τουρκίας στρατηγό Έρνταλ Τσεϊλάλογλου.
Η παράδοση αυτών των πολύ σημαντικών απόρρητων χαρτών γίνεται σε μία εποχή που η Τουρκία προμηθεύεται ειδικά οχήματα που μπορούν αν μετατραπούν σε γέφυρες για το πέρασμα δυνάμεων και τεθωρακισμένων από τον ποταμό Έβρο για την Ελλάδα.
Έτσι για μια ακόμα φορά η Ελλάδα υποκύπτει στις δήθεν προσπάθειες αντιμετωπίσεως των μεταναστών που έρχονται από την Τουρκία παραδίδοντας πολύ σημαντικούς χάρτες που αποκαλύπτουν τα μυστικά περάσματα στον ποταμό Έβρο.
πηγὴ

Ἡ εἴδησις «ἔπαιξε» γιὰ λίγες ἡμέρες τότε (2010), ἀλλὰ γρήγορα τὴν …χάσαμε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν εἶναι σήμερα εὔκολο τὸ νὰ ἐντοπισθῇ ἡ ἀρχική της πηγή. Ἐν τούτοις ἀρκετὰ ἱστολόγια, ἰδίως «περιφερειακά», τὴν ἀναπαρῆξαν καί, ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο, ἀκόμη τὰ ἴχνη της εἶναι ἐντοπίσιμα.
Θά μποροῦσε νά κρύβεται ἐκεῖ ὅμως, σὲ αὐτὴν τὴν ἰδιαιτέρα …«προσφορά», ἡ ἀπάντησις ἀναφορικῶς μέ τό πῶς καί τό ποῦ καί τό γιατί συνελλήφθησαν οἱ Ἕλληνες ἀξιωματικοί; Ἤ ὄχι;
Ἐν μέρει ναὶ κι ἐν μέρει ὄχι. Κι αὐτὸ τὸ «ἐν μέρει» ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸ ἐὰν ἡ σύλληψις τῶν ἀξιωματικῶν μας εἶναι ἀπότοκον τῆς ἐπιθετικότητος τῶν Τούρκων ἢ τμῆμα ἑνὸς εὑρυτέρου σχεδιασμοῦ ἀποσαθρώσεως καὶ τῆς δικῆς μας χώρας, μὰ κυρίως τῆς καλὰ γιγαντωμένης σήμερα Τουρκίας.
Ἀλλά, παρὰ τὰ ὅσα σήμερα γνωρίζουμε, μὲ βεβαιότητα ἀδυνατοῦμε νὰ ἀπαντήσουμε σαφῶς.
Ἂς ἐξετάσουμε ὅμως ἀναλυτικότερα τὰ δεδομένα ποὺ ἔχουμε.
Ἐὰν λοιπὸν ἡ παραπάνω εἴδησις ἦταν ἀληθής, θὰ πρέπη νὰ συνυπολογίσουμε, γιὰ ἀρχή, τὰ ἐξῆς:

• Τὸ 2010 ἡ Ἑλλὰς ἦταν χώρα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ.
• Τὸ 2010 ἡ Τουρκία ἦταν ἐπίσης χώρα μέλος τοῦ ΝΑΤΟ.
• Τὸ 2010 ξεκινοῦσε, ἐπισήμως, ὁ νεο-ὀθωμανικὸς ἐπεκτατισμὸς τῆς Τουρκίας.
• Τὸ 2010 τὸ λαθρομεταναστευτικὸ δὲν εἶχε λάβη τὶς διαστάσεις ποὺ ἔχει σήμερα.
• Τὸ 2010 μᾶς «ἐφόρεσε» τὸ GAPατον ἕνα (ἀκόμη παρόμοιο μὲ τὰ ἄλλα πολλὰ παλαιώτερα) μνημόνιον.
• Ἀπὸ τὸ 2010 καὶ μετά, ἀπολύτως συστηματικῶς καὶ μεθοδικῶς, ἡ Ἑλλὰς ἀποδυναμώνεται σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καί, κυρίως, στὰ στρατιωτικά.

Ναί, οὐδόλως τυχαία εἶναι τὰ παραπάνω.
Ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ (θεωρητικῶς) ὀφείλαμε νὰ μὴν ἔχουμε μυστικὰ ἡ μία ἀπὸ τὴν ἄλλην.
Ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ οἱ ἡγεσίες μας ἦσαν ὅμως συντεταγμένες στὸν ἴδιον, ἕναν καὶ μοναδικὸ κοινὸ σκοπὸ γιὰ ὅλες τὶς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ.
Ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ ἐτέθησαν καὶ τῶν δύο χωρῶν οἱ ἡγεσίες στὴν ὑπηρεσία τοῦ παγκοσμίου πολυπολιτισμικοῦ μοντέλου, ἐν γνώσει ἢ ἐν ἀγνοίᾳ τους (ποὺ καταληκτικῶς ὁδηγεῖ στὸ νέο μαζανθρωποιημένο ἀνθρώπινον εἶδος).
Καταληκτικῶς λοιπόν… Καὶ οἱ δύο χῶρες, ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ, ἐφήρμοζαν κι ἐφαρμόζουν ἐντολὲς ἄνωθεν.
Ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ «ξέχασαν» τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα κι ἐτάχθησαν ὑπὲρ τῶν συμφερόντων τοῦ ΝΑΤΟ.
Ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ ἔπαιξαν καὶ παίζουν διαφορετικοὺς ῥόλους, ποὺ κατὰ καιροὺς ἴσως νὰ φαίνονται καὶ ὡς ἐθνικὰ συμφέροντα, ἀλλὰ οὐδέποτε διέφυγαν τῆς ἐξυπηρετήσεως τῶν σχεδίων τοῦ ΝΑΤΟ.
Ἂς ἐπιστρέψουμε ὅμως στοὺς Ἕλληνες αἰχμαλώτους κι ἂς προσπαθήσουμε νὰ ἀπαντήσουμε σὲ μερικά, εὔλογα, ἐρωτήματα:

• Γιατί συνελήφθησαν οἱ δύο στρατιωτικοί μας;
• Ἐξυπηρετεῖ ἡ σύλληψίς τους στούς εὑρυτέρους σχεδιασμούς τοῦ ΝΑΤΟ ἤ μόνον στά καπρίτσια τῶν (ἐπισήμως) ἐπεκτατικῶν τουρκικῶν ὀρέξεων;
• Ἡ σύλληψίς τους ἔγινε ἐπί ἑλληνικοῦ ἤ τουρκικοῦ ἐδάφους;
• Συνέβαλε ἤ ὄχι ὁ (κάθε) φραγκούλης σέ αὐτό τό γεγονός;
• Ποιοί χάρτες ἐδόθησαν τότε καί πόσο πολύ μᾶς ἔχουν ἀπογυμνώση ὡς χώρα;
• Χρησιμοποιοῦνται (ἤ πρόκειται νά χρησιμοποιηθοῦν) αὐτοί οἱ στρατιωτικοί γιά τήν (ἐν ἀνταλλαγῇ) ἐπιστροφή τῶν Τούρκων δραπετῶν ἤ ὄχι;
• Γιατί διεδόθη πώς μετακινῶνται σοβαρές στρατιωτικές δυνάμεις στά Βόρεια τῆς χώρας μας;
• Πόσο «συμπτωματικά» εἶναι, ἐπ’ ἀφορμῆς τῆς ἐν λόγῳ συλλήψεως, τά ὅλο καί πιό ἀληθοφανῆ διαδιδόμενα σενάρια πολέμου;
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ στρατιωτική ἐνδυνάμωσις τῆς Τουρκίας καί ἡ, ἐκ παραλλήλου, πολυετής δική μας στρατιωτική ἀποδυνάμωσις;
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ «φύλαξις» τῶν δικῶν μας συνόρων ἀπό τήν FRONTEX;.
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ τοποθέτησις ἂκραία φιλικῶν (ἔως καὶ ἀδελφικῶν) μέ τούς Τούρκους λαθρομεταναστῶν στά ἀκριτικά μας νησιά (διὰ χειρὸς ἑλλαδικῶν κυβερνήσεων, Ἡνωμένης Εὐρώπης καὶ Ὑπάτης Ἁρμοστείας τοῦ ΟΗΕ), πού ἅπαντες γνωρίζουμε τόν ἐν δυνάμει ῥόλο τους σέ περίπτωσιν πολέμου;
  
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ ἔλευσις αὐτῶν τῶν πληθυσμῶν (Πακιστανοί, Ἀφγανοί), στήν χώρα μας, ἰδίως τά τελευταία χρόνια;
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ βεβαιωμένη ἀκύρωσις τῶν συνόρων μας (ἐπίσης διὰ χειρὸς ἑλλαδικῶν κυβερνήσεων, Ἡνωμένης Εὐρώπης καὶ Ὑπάτης Ἁρμοστείας τοῦ ΟΗΕ);
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ ἐκ παραλλήλου ἄκριτος προπαγάνδα εἰς βάρος τῶν ἐθνικῶν ἱστῶν καί τῶν συνόρων;
  
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ πρόσφατος καί ξαφνική πανστρατιά τῶν δημοσιοκάφρων ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων;

Συμπτώσεις πλέον δὲν ὑπάρχουν. Τὸ νὰ ἀγνοοῦμε παραμέτρους δὲν σημαίνει πὼς ἀγνοοῦμε καὶ τὸ σαφὲς ὑφέρπον εἰς βάρος μας σκηνικό, ἀνεξαρτήτως τῆς ἐκτάσεώς του καὶ τῶν προσωπικῶν κινήτρων τοῦ κάθε ἑνὸς ἐκ τῶν ἐμπλεκομένων.
Σημασία ἔχει πὼς ἡ ἐκχώρησις χαρτῶν ἀπὸ ἑλληνόφωνο στρατιωτικὸ συνιστὰ συνέργεια, ἐν γνώσει του ἢ ἐν ἀγνοίᾳ του, σὲ εὐρύτερο σχεδιασμὸ εἰς βάρος μας. Τὸ ἐὰν ἔλαβε ἐντολὴ νὰ τὸ κάνῃ ἢ ἐὰν τὸ ἔκανε ἔτσι, λόγῳ στιγμιαίας ἐμπνεύσεως, παραμένει δευτερεῦον.
Σημασία ἔχει πὼς ἡ προαναφερομένη καταγγελία ὑφίσταται καὶ πὼς ἐὰν πράγματι συνέβη τὸ γεγονός, τότε εὔκολα διαπιστώνουμε τὸ πόσο παλαιὰ κρύβονται οἱ σχεδιασμοὶ τῶν σημερινῶν, διαπιστωμένων πλέον, ἐν ἐξελίξει γεγονότων. Καί, σαφῶς, ἡ ἀρχή τους δὲν προσδιορίζεται στὸ 2010, ἀλλὰ (τοὐλάχιστον) στὴν διάλυσιν τῆς Γιουγκοσλαυΐας καὶ στὰ ἀπότοκα αὐτῆς. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἀκόμη καὶ τὸ μόρφωμα τῶν Σκοπίων, πέραν τῶν ὁποίων ἐπιχειρηματικῶν συμφερόντων, συνιστᾶ παράμετρο ὅλων τῶν ἐν ἐξελίξει σημερινῶν γεγονότων.

• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ πρόσφατος καί παράλληλος ὀνοματοδοσία τῶν Σκοπίων;
• Πόσο «συμπτωματική» εἶναι ἡ συμμετοχή τοῦ ῥοζάκη (καί) σέ αὐτήν τήν συμφωνία τῆς ὀνοματοδοσίας;
• Πόσο «συμπτωματική» καί, τελικῶς, πόσο χρήσιμος εἶναι σήμερα ἡ οἰκονομική ἐξαθλίωσις τῆς χώρας, πού θά «δικαιολογήση» πολλές …ἀβλεψίες;
  

Εἴπαμε… συμπτώσεις δὲν ὑπάρχουν. Διαπιστώσεις πλέον μόνον κάνουμε, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουμε τὸ ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερο τμῆμα τῶν εἰς βάρος μας (καὶ ὄχι μόνον) σχεδιασμῶν.
Ἤδη συμβαίνουν πολλὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ θέλαμε (ἢ θὰ μπορούσαμε) νὰ ἀντιληφθοῦμε καί, ὁπωσδήποτε, ὅλα μαζύ, συνιστοῦν μεθοδεύσεις καὶ εἰς βάρος μας συνωμοσίες. Ὅμως εἶναι φανερὸ πὼς ὁλόκληρη τὴν εἰκόνα, γιὰ τὴν ὥρα, ἀδυνατοῦμε νὰ τὴν διακρίνουμε. Μποροῦμε μόνον νὰ διακρίνουμε κάποιες, ἐλάχιστες, μικρὲς ἀπολήξεις τοῦ εὑρυτέρου σχεδίου.
Τὸ ἐὰν λοιπὸν ἐδόθησαν οἱ χάρτες μὲ τὰ μυστικὰ περάσματα, ἤ ὄχι, παραμένει κυριολεκτικῶς δευτερεῦον, ἐφ΄ ὅσον οὔτως ἢ ἄλλως, ὡς χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ (καθὼς ἐπίσης καὶ ὅλων αὐτῶν τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν), ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ διαπιστώναμε πὼς οἱ (κάθε λογῆς) φραγκούληδες εἶναι σύμπτωμα. Τὸ αἴτιον παραμένει σὲ ἄλλα ζητήματα, πιὸ ἀπομεμακρυσμένα ἀπὸ τὴν δημοσιότητα, ποὺ περιλαμβάνουν ὅμως γενικοτέρους σχεδιασμοὺς γιὰ χῶρες καὶ λαούς, ἐν ἀγνοία αὐτῶν τῶν λαῶν ὁπωσδήποτε καὶ οὐδέποτε πρὸς ὄφελός τους.
Ἡ σύλληψις τῶν ἀξιωματικῶν μας, ὅπου κι ἐὰν συνέβη, εἶναι ἕνα γεγονὸς ποὺ ἀπὸ μόνον του δὲν μπορεῖ νὰ αἰτιολογήσῃ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, παρὰ μόνον νὰ ἀποκαλύψῃ κάποια ἐπὶ πλέον στοιχεία. Ἐὰν ἡ σύλληψις ἔγινε ἐντὸς ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν, συνιστᾶ ἐχθρικὴ ἐνέργεια σαφή. Ἐὰν ὄχι, συνιστᾶ συγκεκαλυμμένη ἐχθρικὴ ἐνέργεια, ποὺ ὅμως παραμένει σαφῶς ἐχθρική.

Τὸ αἴτιον τῆς ἐχθρικῆς ἐνεργείας κρύβεται στὸ ψευδεπίγραφον τῆς ἰσχυρᾶς Τουρκίας, ποὺ ἐντέχνως καλλιεργεῖται ἐντὸς κι ἐκτὸς συνόρων της, πρὸ κειμένου νὰ τὴν ὁδηγήσουν σὲ λάθη ποὺ θὰ τὴν τελειώσουν. Διότι μία Τουρκία, ὅσο μεγάλη κι ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ γίνῃ, ἀδυνατεῖ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸν Δυτικὸ πολεμικὸ μηχανισμό.

Ὅλο λοιπὸν αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα εἶναι ἡ ὤθησις τῆς Τουρκίας στὴν ἀνάπτυξιν πολλαπλῶν μετώπων, πρὸ κειμένου νὰ τὴν ἐξαφανίσουν ὁριστικῶς. Καὶ στὴν ὑπηρεσία αὐτοῦ τοῦ σεναρίου παίζει καὶ τὸ «σουλτᾶνος» ποὺ ἐφόρεσαν στὸν Ἐρντογάν, καθὼς ἐπίσης καὶ ἡ ἐκδοχὴ τῆς ἐκχωρήσεως τῶν χαρτῶν ἀπὸ τὸν (κάθε) φραγκούλη.

Ἀκριβῶς ἐντὸς τοῦ ἰδίου πλαισίου, μὲ τὶς ὅποιες μικρὲς ἢ μεγάλες παρεκκλίσεις, παίζουν κι ὅλοι οἱ ῥοζάκηδες, τοὺς κοτζιᾶδες, τοὺς βαλλιανάτους, παρέα μὲ τὶς δραγῶνες, τὶς ῥεπούσηδες, τὶς μαριέττες γιαννάκου καὶ τὰ τουρκολάγνα ΦΕΚ τους. Ἅπαντες στὸ ἴδιο σκηνικὸ ἠθοποιοί. Κι ἐμεῖς, ἀπὸ κάτω, ἀδαεῖς θεατές τους ἢ καί, κατὰ περίπτωσιν, χειροκροτητές τους.

Τὸ δικό μας μέλημα ἕνα πρέπει νὰ εἶναι: νὰ μειώσουμε, ὅσο τὸ δυνατόν, τοὺς «κραδασμούς» ποὺ θὰ ἀνακύψουν ἀπὸ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα. Δὲν εἴμαστε πρωταγωνσιστές, ὡς χώρα, ἀλλὰ κομπάρσοι. Οἱ κομπάρσοι, ἐνίοτε, θυσιάζονται στὸν βωμὸ τῆς παραστάσεως.

πηγή

Σημειώσεις
Προσωπικῶς πιστεύουμε πὼς ἡ σύλληψις τῶν στρατιωτικῶν μας εἶναι σύμπτωμα τῆς καλὰ ὀργανωμένης (καὶ ἀπὸ τοὺς «συμμάχους» μας) τουρκικῆς ἐπεκτατικότητος καὶ ὄχι ἀπαραιτήτως τοῦ εὑρυτέρου, παγκοσμίου σχεδιασμοῦ. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι δική μας ἄποψις καὶ μόνον.

Μποροῦν δύο χῶρες μέλη τοῦ ΝΑΤΟ νά ἐμπλακοῦν σέ ἐμπόλεμες ἐπιχειρήσεις;
Ἐπισήμως πάντα ὄχι. Ἀνεπισήμως ναί.
Στὴν Κύπρο πάντως, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ὑπάρξουν τέτοιου εἴδους προβλήματα, ὁ πολὺς «ἐθνάρχης» ἐφρόντισε λίγες ἡμέρες πρὸ τῆς τελικῆς ἐπιθέσεως τῶν Τούρκων, τὸ 1974.

Ἀμφισβητεῖται ἡ «Κατεχομένη Κύπρος»;

Πρὸς τοῦτον καί, ἐπισήμως πάντα, ἔχουμε τὴν γιγαντωμένη καὶ ἀχόρταγα ἐπεκτατικὴ Τουρκία σήμερα νὰ ἀπειλῇ τὴν ἐξαθλιωμένη καὶ δουλικὰ μνημονιακὴ τωρινὴ Ἑλλάδα, καθὼς φυσικὰ καὶ τοὺς Κούρδους, ποὺ ἑβραιοκρατῶνται, δίπλα στὴν Ἀρμενία ποὺ ἐπίσης καλοβλέπει ἕνα νέο, μεταξύ τους, μακελειό.