Το μυστήριο τής Πεντηκοστής

Πώς ο Θεός μερίζεται αμερίστως

Τού π. Ιωάννη Ρωμανίδη

Με την Πεντηκοστή ο Θεός μετέχεται αμεθέκτως στον καθένα μέσα στο Σώμα του Χριστού. Έτσι, η παρουσία του Θεού είναι δυνατή.

«Το μυστήριο της παρουσίας του Θεού στον κόσμο, όπως περιγράφεται από τους Πατέρες, είναι ότι η άκτιστη ενέργεια του Θεού μερίζεται αμερίστως εν μεριστοίς· μερίζεται στον καθένα, αλλά αμερίστως εν μεριστοίς. Σημαίνει ότι μερίζεται όπως είναι ο Άρτος της θείας ευχαριστίας. Λέμε "ο μεριζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος" κτλ. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Αυτό που γίνεται στην Θεία Ευχαριστία, όσον αφορά το Σώμα του Χριστού, είναι ακριβώς αυτό που γίνεται και στην ενέργεια του Θεού, δηλαδή. Μερίζεται, αμερίστως εν μεριστοίς. 

Οπότε, όταν ένας θεούμενος έχει κοινωνία με την άκτιστη ενέργεια του Θεού, δεν έχει ένα κομμάτι του Θεού μέσα του, ωσάν ο Θεός να μπορεί να κομματιάζεται δηλαδή, για να έχουμε ο καθένας μας ένα μέρος του Θεού, διότι ο Θεός δεν μερίζεται. Αλλά παρά ταύτα, μερίζεται-πολλαπλασιάζεται, αλλά χωρίς να πολλαπλασιάζεται.

Αυτές οι αντιθέσεις δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι το μυστήριο της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο. Ο Θεός ολόκληρος είναι πανταχού παρών, σε κάθε τι, παντού, χωρίς να διαιρείται, και διαιρείται αδιαιρέτως. Αυτό είναι το μυστήριο. Αυτός ο τρόπος της παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο, κυρίως στους θεούμενους· για πρώτη φορά αρχίζει από την Ανάληψη και την Πεντηκοστή.

Οπότε, όταν επανέρχεται ο Χριστός στην Εκκλησία εν Αγίω Πνεύματι την Πεντηκοστή, η ανθρώπινη φύση του Χριστού, πλέον, μετέχει αυτής της ιδιότητος να μερίζεται αμερίστως εν μεριστοίς και γι' αυτόν τον λόγο στην Θεία Ευχαριστία, όταν κοινωνάμε, δεν παίρνουμε ο ένας το δάκτυλο, ο άλλος το ποδαράκι και ο άλλος την μύτη και το αυτί κλπ., αλλά στην Θεία Ευχαριστία καθένας παίρνει ολόκληρο τον Χριστό μέσα του.

Αυτό είναι το μυστήριο της Πεντηκοστής και γι' αυτόν τον λόγο θεωρείται η Πεντηκοστή τα γενέθλια της Εκκλησίας. Αυτή είναι η Εκκλησία της Πεντηκοστής που γεννιέται, ενώ υπήρχε Εκκλησία στην Παλαιά Διαθήκη. Διότι η Εκκλησία, η κατ’ εξοχήν Εκκλησία, είναι η άκτιστη, είναι η δόξα του Θεού, είναι η άκτιστη μονή στην οποία μένει ο Θεός και στην οποία πρέπει και εμείς να μένουμε δηλαδή, η οποία μονή πολλαπλασιάζεται κ ο κ. Και γι' αυτό υπάρχουν πολλές μονές, όπως λέει ο Χριστός στην Καινή Διαθήκη. Υπάρχει μία μονή, αλλά πολλές μονές. Γιατί; Διότι μερίζεται αμερίστως εν μεριστοίς. Αυτό είναι το μυστήριο της Πεντηκοστής».

 

Πηγή: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις τού π. Ι. Ρωμανίδη" Τόμος Β΄.  Τού σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιεροθέου.