Πως αλλιώς;

Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές

Τής παλάμης,η Μοίρα, σάν κλειδούχος

Μιά στιγμή θά συγκατατεθεί ο Καιρός

Πώς αλλιώς,αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θά παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας

Καί θά χτυπήσει τόν κόσμο η αθωότητα

Μέ τό δριμύ του μαύρου του θανάτου.




Το μονόγραμμα Ι

Οδυσσέας Ελύτης