Η εργαλειοποίηση της Εκκλησίας

Γράφει ο Μέτοικος 

Στο Abu Dhabi πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο (9 Δεκεμβρίου 2022) το Διεθνές Συνέδριο «World Policy Conference – For a Reasonably Open World».Στην έναρξη αυτού του Συνεδρίου ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος απεύθυνε «βαρυσήμαντο» χαιρετισμό στον οποίο τόνισε την «αγωνία» του για τον πόλεμο στην Ουκρανία χωρίς, βέβαια, καμία αναφορά στο γεγονός ότι το Φανάρι, που  «υπηρετεί (σύμφωνα με δήλωση του π. Βαρθολομαίου) τις ίδιες αξίες και ιδανικά με τις  Η.Π.Α.!» έχει τεράστια ηθική ευθύνη για τον εμφύλιο σπαραγμό στην Ουκρανία, για τις διώξεις ορθοδόξων κληρικών της UOC και το βίαιο κλείσιμο Ορθοδόξων Μοναστηριών, γιατί στις βιβλιοθήκες τους βρέθηκε «φιλορωσική λογοτεχνία»!

Η Φαναριώτικη μεθόδευση στην προβολή των επιδιωκόμενων οικουμενιστικών στόχων είναι παγκοίνως γνωστή. Στα πατριαρχικά ψέματα οι Φαναριώτες προσθέτουν μια πρέζα αλήθειας και, η νοθευμένη είδηση περνά για αληθινή. 

«Η εκ νέου εργαλειοποίηση της θρησκείας από τους Ρώσους κάνει τον ειρηνοποιητικό ρόλο της Εκκλησίας πολύ δύσκολο», δήλωσε στους συμμετέχοντας στο συνέδριο «World Policy Conference…» ο π.Βαρθολομαίος, θυμίζοντας εντέχνως την υποστήριξη για λόγους πολιτικούς από τους Ρώσους του πολιτικού κινήματος του πανσλαβισμού στα βαλκάνια που υποχρέωσε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με Τοπική Σύνοδο το 1872 να καταδικάσει «τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και ζήλους και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία….».

Και ενώ ο Φαναριώτης κληρικός επικαλείται το κίνημα του πανσλαβισμού για να προσάψει στο Πατριαρχείο Μόσχας την «εκ νέου εργαλειοποίηση της θρησκείας», η συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων Εκκλησιών ακολουθώντας την ερμηνεία του Θ΄ Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στο «Πηδάλιο: «Ὅτι μέν γάρ ὁ Κωνσταντινουπόλεως οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ἐνεργεῖν εἰς τάς Διοικήσεις καί ἐνορίας τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν, οὔτε εἰς αὐτόν ἐδόθη ἀπό τόν Κανόνα τοῦτον ἡ ἔκκλητος ἐν τῇ καθόλου Ἐκκλησίᾳ...» μέμφεται τον π.Βαρθολομαίο πως, στις αποφάσεις του προτάσσει εξωγενείς πολιτικές σκοπιμότητες και όχι τους Ιερούς Κανόνες που, βεβαιότατα, δεν παραχωρούν στον Κωνσταντινουπόλεως το δικαίωμα εξετάσεως εκκλήτου από άλλες Εκκλησίες.

Σε αυτή την κατηγορία ο π.Βαρθολομαίος απαντά με επιχείρημα εθνοφυλετισμού που προκαλεί εθνικές έριδες και διχοστασία στην Εκκλησία: «Οι  αδερφοί μας οι Σλάβοι [δεν μπορούν να δεχθούν] το προβάδισμα που έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Γένος μας [δηλαδή των Ελλήνων] μέσα στην Ορθοδοξία»! 

Συνοδά με την κατηγορία εναντίον των Ρώσων για την «εκ νέου εργαλειοποίηση» της Εκκλησίας, ο π.Βαρθολομαίος επισείει την τάχα προβολή από τους σλαβόφωνους του Πατριαρχείου Μόσχας ως «Τρίτης Ρώμης». 

Κοντολογίς, για τον π. Βαρθολομαίο φταίει το Ρωσικό Πατριαρχείο που, ναι μεν σήμερα δεν υποστηρίζει κάποια νέα μορφή πανσλαβισμού, όμως, ως Εκκλησία των Ρώσων «Συμμετέχει ενεργά στην προώθηση της ιδεολογίας του Rousskii Mir, του Ρωσικού Κόσμου», που στοχεύει στο να «καταπολεμήσει τις παρακμιακές αξίες της Δύσης»! 

Είναι προφανές ότι, ο στόχος αυτός της Ρωσικής Εκκλησίας ενοχλεί τον π.Βαρθολομαίο, διότι η καταπολέμηση της δυτικής παρακμής εμποδίζει την εξάπλωση των σχεδίων του οικουμενιστικού ιδεολογικοπολιτικού κινήματος. 

Το Φανάρι υπήρξε κατά την ομολογία του Κωνσταντινοπολίτη Αθανάσιου Κομνηνού Υψηλάντου στα μετά την άλωση χρόνια μήτρα και εκκολαπτήριο «αρχόντων» που επεδίωκαν «μόνον και μόνον εις το ίδιον χρηματικόν κέρδος και ιεροσυλίαν και ουδέποτε ποσώς εις το όφελος ή εις κέρδος του Οικουμενικού θρόνου», στον οποίο ανέβαζαν και κατέβαζαν πατριάρχες οι δωροδοκίες των Τούρκων από τους υποψηφίους.

Η εργαλειοποίηση της Εκκλησίας για απόκτηση, διατήρηση και επέκταση πολιτικής δύναμης υπήρξε εγγενές χαρακτηριστικό των εκκλησιαστικών και κοσμικών Φαναριωτών «το τε πάλαι το τε νυν».

Οι Φαναριώτες ομογενείς, στα νεότερα χρόνια, εμπλέκονται ενεργά, σύμφωνα με έγγραφη μαρτυρία της CIA στις προσπάθειες ηθικής υπονόμευσης του Οικουμενικού Πατριάρχου Μάξιμου Ε΄ από την εποχή που αυτός υπήρχε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος.  

Η εργαλειοποίηση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και η ένταξή του στους μηχανισμούς εξυπηρέτησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, όπως αυτή εκφράστηκε με το «δόγμα ανασχέσεως» του προέδρου των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν που καθόριζε την «πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών για υποστήριξη των ελεύθερων λαών που αντιδρούσαν στην προσπάθεια υποταγής τους από ένοπλες μειονότητες ή εξωτερικές πιέσεις [της ΕΣΣΔ]» πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με την αποπομπή του Οικουμενικού Πατριάρχη Μάξιμου του Ε΄ στις 18 Οκτωβρίου 1948 και, την αντικατάστασή του από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Αθηναγόρα που, για λόγους ισχυρού πολιτικού συμβολισμού, έφτασε στην Κωνσταντινούπολη με το προσωπικό αεροπλάνο του προέδρου των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν που είχε τη σημαδιακή ονομασία «Ιερή Αγελάδα»! 

Έκτοτε οι Αμερικανοί και η προέκταση τους το ΝΑΤΟ, όχι μόνο εμπλέκουν το Πατριαρχείο στους γεωστρατηγικούς στόχους των, αλλά και δεν αφήνουν καμιά του δραστηριότητα χωρίς «επιτήρηση».

Στη Σύνοδο του Κολυμπαρίου μετείχε ενεργά το στέλεχος της CIA Ελισάβετ Προδρόμου που είχε προαναγγείλει με δηλώσεις της ότι: «οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί όχι μόνο πρέπει να συμβιβαστούν, αλλά να συμμετάσχουν ενεργά στην διαμόρφωση της πραγματικότητας της παγκόσμιας θρησκευτικής ετερότητας… (υποστηρίζοντας, κομψότερα από τον π.Βαρθολομαίο που θεωρεί του Ιερούς Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας τείχη του αίσχους!!) ότι [οι Ιεροί] κανόνες είναι ανεπαρκείς!  ακριβέστερα ελλιπείς!! και έχουν ανάγκη διόρθωσης και επαύξησης!!!»

«Ποιος ακριβώς απειλεί την ενότητα [της Εκκλησίας];» ρωτά σε άρθρο του ο αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου Ιωάννης Χρυσαυγής. «Είναι δελεαστικό, αν μη αφελές, [τονίζει ο Φαναριώτης κληρικός] να ερμηνεύουμε τη ρήξη μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Μόσχας –αυτή τη φορά γύρω από το αυτοκέφαλο στην Ουκρανία– από τη σκοπιά ενός εσωτερικού ανταγωνισμού για εξουσία και δικαιοδοσία. Η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη από μια ενδο-ορθόδοξη διαμάχη. Υπάρχουν γεωπολιτικές προεκτάσεις πέρα από τις θρησκευτικές ίντριγκες, ενώ το θέμα υπερβαίνει οποιαδήποτε άσκηση δικαιώματος ή εκδήλωση κυριαρχίας» τονίζει στο άρθρο του, πριν την έκδοση του τόμου αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς Ουκρανούς ο αρχιδιάκονος Ιωάννης. 

«Τι έτι χρείαν έχομεν [άλλων] μαρτύρων» για την εμπλοκή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σε μια «πραγματικότητα πιο πολύπλοκη από μια ενδο-ορθόδοξη διαμάχη [μια πραγματικότητα με] γεωπολιτικές προεκτάσεις» που επίμονα, αλλά όχι πειστικά αρνείται ο π.Βαρθολομαίος ότι δεν του επέβαλε την «απροσδόκητη» εμπλοκή του στην Ουκρανία;

Σήμερα, με την εργαλειοποίηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τον Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο, η «πνευματική» και πολιτική δραστηριότητα του Φαναρίου εξαντλείτε «στην διαμόρφωση της πραγματικότητας της παγκόσμιας θρησκευτικής ετερότητας».  

Στα πλαίσια αυτής της «παγκόσμιας θρησκευτικής ετερότητας» είναι ναι ή όχι εργαλειοποίηση της Εκκλησίας όταν από «κοινωνία των λογικών και νοερών όντων με τον Θεό.. [μια κοινωνία, όπου] όλοι οι άνθρωποι ενώνονται και συμφύονται μέσα στην μία απλή και αδιαίρετη χάρη της πίστης», ο π.Βαρθολομαίος μεταβάλει την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως σε οργανισμό που επιδιώκει την ένωση της ανθρωπότητας με την κοσμική ειρήνη;

Είναι ναι ή όχι εργαλειοποίηση της Εκκλησίας όταν ο «Μέγας της Οικουμένης και Άκρος Αρχιερεύς»! με οικολογικές κρουαζιέρες σκανδαλώδους πολυτέλειας την κατεβάζει στο επίπεδο μιας από τις Μ.Κ.Ο  προστασίας του περιβάλλοντος;

Η ευλογία των Τουρκικών όπλων και του Ερντογάν εναντίον αμάχων Κούρδων στην Αφρίν από τον άρχοντα του Φαναρίου εντάσσεται στον «ειρηνοποιητικό ρόλο της Εκκλησίας» της Κωνσταντινουπόλεως; 

Η εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου είναι άραγε αποσυνδεδεμένη από την εργαλειοποίηση της Εκκλησίας της μεγαλονήσου που, εξόφθαλμα είχε κάνει ο «λεβέντης» προκάτοχός του;

Οι συναντήσεις Ελλήνων επισκόπων με τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ παραμονές της απόφασης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για αναγνώριση της «εκκλησίας Βαρθολομαίου» στην Ουκρανία, κραυγάζουν μεθοδεύσεις εργαλειοποίησης της Ελληνικής Ορθόδοξου Εκκλησίας ναι ή όχι ; 

Ποιος λοιπόν εργαλειοποιεί την Ορθόδοξη Εκκλησία; Μήπως ο π.Βαρθολομαίος που ενσυνείδητα την έχει εμπλέξει σε γεωπολιτικά παιχνίδια ισχύος; 

Βεβαίως, η καταγγελία του Ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν που «Θεωρεί ότι το βασικό κίνητρο του Βαρθολομαίου είναι να υποτάξει την ουκρανική εκκλησία και στη συνέχεια να κερδίσει χρήματα από αυτήν» στερείται βάσεως.

Ο π.Βαρθολομαίος είναι παγκοίνως γνωστό πως, ποτέ του δεν υπήρξε φιλοχρήματος. Το μόνο αντίδωρο που δέχθηκε από τους Ουκρανούς για τον τόμο αυτοκεφαλίας ήταν ο εμβληματικός ναός του Αγίου Ανδρέα στο Κίεβο και, ως δώρο, από τον ουνίτη Πέτρο Ολεξίιοβιτς Ποροσένκο ένα σφραγισμένο μεγάλο κουτί που, λογικά, μέσα του δεν θα έκρυβε κάτι άλλο από σοκολατάκια!

«Ορισμένες Εκκλησίες συμφωνούν [υποστηρίζει ο π.Βαρθολομαίος] με το Οικουμενικό Πατριαρχείο [στη δημιουργία φιλονατοϊκής εκκλησίας στην Ουκρανία] άλλες, των οποίων οι χώρες εξαρτώνται υπερβολικά από τη Ρωσία, υποστηρίζουν τυφλά το Πατριαρχείο Μόσχας. άλλοι πάλι προτιμούν να τηρούν μια συνένοχη σιωπή». 

Η Φαναριώτικη «αλήθεια» σε όλη της τη λάμψη! 

Οι «ορισμένες εκκλησίες που συμφωνούν» με τις αποφάσεις του Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία είναι ένα Πατριαρχείο (της Αλεξάνδρειας) από τα οκτώ που υπάρχουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και, δύο μόνο από τις οκτώ Αυτοκέφαλες Εκκλησίες˙ οι Εκκλησίες της Ελλάδος και της Κύπρου! Τα υπόλοιπα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίας όχι μόνο διαφωνούν με τις μεθοδεύσεις του π.Βαρθολομαίου στην Ουκρανία, αλλά τον καταγγέλλουν ως παραβάτη των Ιερών Κανόνων. 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στο Συνέδριο «World Policy Conference…» υπογράμμισε ότι η πηγή των προβλημάτων είναι η εργαλειοποίηση της θρησκείας από πρόσωπα που συχνά δεν έχουν πραγματική πίστη!

Ποιος, αλήθεια, έχει πραγματική «πίστιν Θεού», ώστε να πει στο όρος: «ἄρθητι καὶ βλήθητι εἰς τὴν θάλασσαν»; Μήπως ο π.Βαρθολομαίος;

Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο πατριάρχης του εφαρμοσμένου κακού στην Ορθόδοξη Εκκλησία με τη δαιμονική απολυτότητά του (Είτε αρέσει στους αδελφούς μας τους Ρώσους είτε δεν αρέσει, αργά η γρήγορα θα ακολουθήσουν την λύση που θα δώσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο διότι δεν έχουν άλλη επιλογή), την εωσφορική αλαζονεία του (Θύμωσαν [οι Ρώσοι] και έκοψαν την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έβγαλαν το όνομα από τα δίπτυχα και δεν με μνημονεύουν. Σκασίλα μου [που δεν με μνημονεύουν]), τις αιρετικές του προσεγγίσεις με παπικούς, προτεστάντες και ουνίτες, τις αναμφίβολα προβληματικές για την Ορθόδοξη Θεολογία προτάσεις του όπως, η προσφώνηση «τῶν μουσουλμάνων ὡς ἐν τῷ ἑνί Θεῷ ἀδελφῶν!», προσφώνηση που υπονομεύει και αμφισβητεί «Το τριλαμπές της μιας Θεότητος» έψυξε την αγαπητική σχέση των Ορθοδόξων, κατάστρεψε τη συνάθροισή τους «εν ενί τόπω και μια καρδία» και εξοστράκισε από την Ορθόδοξη Εκκλησία τα Δώρα του Αγίου Πνεύματος, την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη, τη Χαρά.

 πηγή