Κάποτε ένας φωτισμένος Μοναχός έλεγε:

Προσέξτε μη γκρινιάζετε.

Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό.

Αρχίζετε την ημέρα σας με προσευχή και με χαμόγελο! Θυμηθείτε ότι αυτό έκαναν οι παλαιότεροι.

Στους καθρέπτες και στα προσόψιά τους γράφανε το «Καλήμερα» και το «Δόξα Σοι ο Θεός»!

Ξέρανε να ζήσουνε!

Μήπως δεν είχανε και τότε βάσανα, αρρώστιες και φτώχεια;

Κι όμως τα περνούσαν όλα με ψυχική λεβεντιά!

Ήταν φτωχοί, αλλά αξιοπρεπείς, άρχοντες.

Είχαν συνεχώς στο στόμα τους και στην καρδιά τους το

«Έχει ο Θεός»…!

Γνώριζαν να προσεύχονται,

να καρτερούν

και να νικούν!

Ελέγαν!

«Και να θέλω δεν μπορώ να στενοχωρηθώ.

Όταν στενοχωριόμαστε είναι σαν να λέμε στον Θεό

«Δεν συμφωνώ.

Δεν τα κάνεις καλά».

…..Ύστερα είναι κι αχαριστία…